Νωρίς το πρωί πήραμε το ferry από την Αγία Μαρίνα για να περάσουμε απέναντι στα Νέα Στύρα. Προορισμός μας το ακρωτήρι Καφηρέας ή γνωστότερο ως Κάβο Ντόρο. Εκεί που τα καραβοτσακίσματα είναι περισσότερα από τα θυμάρια και τη ρίγανη που σε μεθάει η μοσχοβολιά τους. Αυτή η εσχατιά της Νότιας Εύβοιας συγκεντρώνει απάνω της μια μακρόχρονη ιστορία, ένα σωρό θρύλους και περισσή ομορφιά για τον ταξιδιώτη.
Η ονομασία - Καφηρέας - καταγράφεται από την εποχή της αρχαίας Ελλάδας και Κάβο Ντόρο από την εποχή του Μεσαίωνα. Είναι το πέρασμα από την Ανατολή στη Δύση (Φοίνικες - Πέρσες). Στα χρόνια του Βυζαντίου έχουμε του πρώτους επικοισμούς με Αρβανίτες. Αυτό συνεχίζεται και την περίοδο των σταυροφοριών και της Ενετοκρατίας. Με την κυριαρχία των Οσμαλίδων και την πτώση της Κωνσταντινούπολης, πολλοί Αρβανίτες του Καφηρέα κατέφυγαν στην Άνδρο, στην Ύδρα, αλλά και σε άλλα νησιά του Αιγαίου. Όμως και οι Οθωμανοί έφεραν νέες φουρνιές Αρβανιτών , σκληροτράχηλων μαχητών για να κρατήσουν την περιοχή "ζωντανή" από εχθρούς και βασικά από την πειρατεία.
 |
| Φωτο: Βαγγέλη Μακρή |
Η οδική επικοινωνία των χωριών του Κάβο Ντόρο πραγματοποιήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες. Τα χωριά επικοινωνούσαν με τη Κάρυστο μόνο με καΐκια. Ο ηλεκτροφωτισμός κι αυτός καθυστερημένος. Το σημερινό οδικό δίκτυο είναι σε μεγάλη του έκταση ασφαλτοστρωμένο αλλά η καλοπέραση σταματά στην Αμυγδαλιά. Μετά αρχίζει το μπότζι και καλό θα ήταν να υπάρχει χάρτης ή GPS. Τα τελευταία πέντε χιλιόμετρα μετά την Πρινιά είναι και τα περισσότερο δύσκολα.
Εντυπωσιάζουν το ανάγλυφο της περιοχής, η χλωρίδα και τα ποτάμια που ακόμα και το κατακαλόκαιρο έχουν νερό.
Περισσότερα στο Horizon Levante εδώ
