ΣΗΜΕΡΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΩ ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑ-ΕΞΗ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ… (Λόρδος Μπάυρον)

Πηγή: Βικιπαίδεια by_Richard_Westall

Ο Τζορτζ Γκόρντον Μπάυρον (1788-1824), ήταν Άγγλος αριστοκράτης, ποιητής, πολιτικός, Φιλέλληνας και μια από τις σημαντικότερες μορφές του ρομαντισμού. 

Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Βρετανούς ποιητές και παραμένει ακόμα και σήμερα δημοφιλής. (Βικιπαίδεια)

Στη μνήμη του ο Λόχος Σπουδαστών του ΕΛΑΣ, μετονομάστηκε σε "Λόχος Μπάυρον" με διοικητές του το Γρηγόρη Φαράκο και το Μάνο Ζαχαρία. Αποτελούνταν  από φοιτητές του Πολυτεχνείου και της Ανωτάτης Εμπορικής και είχε έδρα σε ένα Δημοτικό Σχολείο στα Εξάρχεια. Η Μέλπω Αξιώτη αφηγείται: «Στις 25 του Δεκέμβρη σε γενική συνέλευση, ύστερα από πρόταση, ο Λόχος Σπουδαστών πήρε το όνομα “Λόρδος Μπάιρον”. Έτσι θα μείνει ξακουστός στην ελληνική Ιστορία».

 Από μετάφραση του Νίκου Σπάνια (1924-1990) - Δημοσιεύτηκε ίσως για πρώτη φορά στο περιοδικό «Δελφικά Τετράδια» (Ν7-8, 1966), του Φοίβου Δέλφη.

 

Αδιάφορη τούτη η καρδιά θα μένει

γιατί καρδιά καμμιά δεν συγκινεί:
κι’ όμως απαρνημένη και θλιμμένη
ματώνει στη στιγμή.

Οι μέρες μου χλωμά κίτρινα φύλλα
τ’ άνθη και της αγάπης οι καρποί
είναι σκουλήκια βούρκος και σαπίλα
και κούφιοι οι παλμοί.

Οι σπίθες που μου φεύγουν απ’ τα σπλάχνα
καθώς ηφαίστεια νησιού νεκρά
φλόγες δεν βγάνουνε παρά μιαν άχνα
σα νεκρικά πυρά.

Τον κλήρο του έρωτα που συνταράζει
ελπίδες και πόθους δεν έχω εγώ
μηδέ σκοπό πάρεξ ένα μαράζι
ένα βαρύ ζυγό.

Και να μην πω: «ούτε έτσι – μήτε τώρα…»
στα εξιλαστήρια πάθη της ζωής
ηρώων στεφάνια πλέκονται οληνώρα
θανάτου και τιμής.

Βόλια και λάβαρα! Αχός, Ελλάδα
φως μου, πώς με καλείς. Πολεμιστές
και πάλι στης ασπίδας την απλάδα
πεθαίνουν νικητές.

Ω ξύπνα! Ελλάδα μου όχι συ, ξύπνα
και βύζαξε τις ρίζες πνεύμα μου
δυνάμωσε μες των Γραικών τα δείπνα
με ένα νεύμα μου.

Πείνες της σάρκας, ηδονές και πάθος
τα βδελυρά και τερατόμορφα
Όχι! Κοίτα την ομορφιά σαν λάθος
σε πρόσωπα όμορφα.

Αν κλαις τη νιότη σου, τότε μη ζήσεις!
Χρέος και θάνατος σωστός εδώ
με σφαίρες τη ζωή σου να σφαλίσεις
στο χώμα αυτό.

Γύρνα με περιέργεια το κεφάλι
μέτρα καλά, να ’ναι φαρδύς-πλατύς
ο τάφος σου, κι’ ύστερα από την ζάλη
πέσε ν’ αναπαυτείς.

 (Μεσολόγγι, 22 Ιανουαρίου 1824) 

Μέχρι θανάτου (Δ.Βασιλείου)

Φωτο: Ζησούλα Ντάσιου

Αγάπα, αγάπα όσο μπορείς!

Δεν έχει σημασία, αν σ’ αγαπάνε

πόσο σ’ αγαπάνε, πότε σ’ αγαπάνε.

Αγάπα, μ’ όλη σου τη δύναμη.

Αγάπα, μ’ όλο σου το είναι.

Αγάπα, μέχρι θανάτου αγάπα !

Χαλκίδα 19.10.2011

"ΑΙΕΝ ΠΟΙΗΤΗΣ" του Δημήτρη Βασιλείου

Μην ακούτε τι λένε οι γραφειοκράτες και οι εκδοτικοί οίκοι, ακούστε τους Ποιητές! ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

"ΑΙΕΝ ΠΟΙΗΤΗΣ" 

Είσαι το φως του ουρανού,

του μύστη ύμνος φλογερός,

έκρηξη λάγνου κεραυνού,

λόγος λιτός και φοβερός.

Μια αρμονία υλική

του σώματος και της ψυχής,

φωνή ονείρων επική

το μέλλον, τώρα, αντηχείς.

Του πνεύματος ανάταση,

φάρος ζωής, οδηγητής,

έρωτας κι επανάσταση.

Αιέν κι ολούθε Ποιητής.

Μια μέρα μαγική (Δ.Βασιλείου)

Ξέρω, ξέρω Αγγελική,

θα ‘ρθεί μια μέρα μαγική!

Τα μάτια μας θα βλέπουνε αστέρια,

λουλούδια θα ‘χουμε στα χέρια!

Απ’ τις καρδιές θα βγαίνει φως

και το μυαλό σαν αδελφός

θα μας στηρίζει, στη ζωή

νέα να δώσουμε πνοή.

Μην κάνουμ’ έκπτωση στο Δίκιο,

δεν είμαστε εδώ με νοίκιο.

Δικός μας είν’ ο κόσμος όλος

κι ο νότιος κι ο βόρειος ο πόλος!

Σ’ όλους μας αξίζει ελευθερία!

(ας μην υπάρχει τέτοια απορία).

Τι Ανατολή, τι Δύση;

Ελεύθερος ο Άνθρωπος να ζήσει!

(" Ξέρω, ξέρω Αγγελική", είπε η Αθηνά στην Αγγελική. Εγώ δεν ξέρω!)

Αθήνα 4/4/24

Την ώρα εκείνη - Δ.Βασιλείου

Howard Chandler Christy. (1873 - 1952)

 Την ώρα που τα βλέμματά μας

 στου φεγγαριού την όχθη ακουμπάνε

 Την ώρα που τα βήματά μας

 στου παραδείσου τις εισόδους οδηγάνε

 Την ώρα εκείνη το μηδενικό

 του άπειρου τα χείλη συναντά

 Την ώρα εκείνη το μοναδικό

 του αστεριού το φως μας απαντά

Την ώρα που οι καρδιές μας λένε

τα μυστικά του κόσμου των πουλιών

Την ώρα που οι ψυχές μας κλαίνε

την πίκρα των χαμένων μας φιλιών

Την ώρα εκείνη ορμά το κύμα

στην αγκαλιά του βράχου δυνατά

Την ώρα εκείνη κόβει το νήμα

η αγάπη μας. Ο χρόνος σταματά.

03-04.03.1997 

ΚΑΛΩΣ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ - Δ.Βασιλείου

V. Kandinsky.  Comets  1938

 Καβάλα σε όνειρο

 έρωτος Μυστικού

 επουρανίων Μυστηρίων

 ιερό θυμίαμα

 Καλώς να έρθεις!

 Μονοσήμαντος χρησμός

 Σημείο παγκοσμιότητας

 Γήινων παθών

 ευλογημένος κόσμος

 Καλώς να έρθεις!

Άστρο φωτεινό

επίκεντρο του γαλαξία

Άγιος Προμηθέας

στο σκότος των Καιρών

Καλώς να έρθεις!

20.01.1997

Προσευχή - Α.Δασκαλόπουλου

Giorgio de Chirico 1924 Εκτωρ και Ανδρομάχη

Προσευχηθειτε 

Γι αυτούς που έφυγαν δίχως ν' αποχαιρετίσουν 

Γι κεινουνς που πέταξαν ψηλά, μαζί με τα πουλιά 

Για κείνους που άθελά τους ή ηθελημένα σας πλήγωσαν 

Για κείνους που δεν πρόλαβαν να πουν συγγνώμη 

Προσευχηθειτε 

Για τις οικογένειες που λιγόστεψαν αγάπης 

Για κείνους που πονούν αναίτια κι απρόκλητα 

Για κείνους που μες την άγνοια τους ξέρουν 

Για κείνους που θα συνεχίσουν να ζουν με τις θύμισες 

Προσευχηθειτε 

Για όλους εμάς που δεν μάθαμε. γιατί δεν πάθαμε

"Στίχοι για το δρόμο" - Κατερίνα Γιαμά

Να είσαι αρεστός

και να τα λες τα λόγια τα μεγάλα 

κ' όταν αυτά πικραίνουν 

να σέρνεσαι σα φίδι σε λόγια άλλα 

Να είσαι αρκετός 

γιατί η επάρκειά σου αυτή αρέσει 

να περιαυτολογείς 

κ' όταν η αυτοπεποίθησή σου πέσει 

Να είσαι φιλικός 

με όλους και με όλα ανεξαιρέτως 

τέλειος και μοναδικός 

και ν' αγαπάς ανυπερθέτως 

Να είσαι επιμελής 

ούτε γραμμή να μη ξεφεύγει 

μα πρόσεξε πολύ καλά 

μια λεπτομέρεια σου διαφεύγει: 

Το νάσαι όλα αυτά 

είναι ένα ξόδι μη υπολογισμένο 

απουσιάζει η ψυχή 

και το μυαλό σε αδράνεια, φυλακισμένο.

Για την παγκόσμια ημέρα ποίησης - "Η καθωσπρέπει ποίηση" απαγγελία του Δ.Βασιλείου

Γεια σας αδέρφια, σύντροφοι και έρωτες και φίλοι

δεν ήρθαμε στη ποίηση ν΄ ανάψουμε καντήλι!

Μαζί με όλους μας εδώ κι' η ποίηση αντάμα

να κάνουμ' έτσι τη ζωή ... μην καρτερά το θάμα.

Μου ζήτησαν από τον εκδοτικό οίκο "ΑΠΑΡΣΙΣ" - https://www.aparsis.gr/  (όπου εκδίδομαι), να κάνω ένα βίντεο με την απαγγελία ενός ποιήματός μου, για την παγκόσμια ημέρα ποίησης (21 Μάρτη). Το έκανα!!!

Δείτε το παρακάτω: 

Σημ. συντάκτη: Το ποίημα έχει πρωτοδημοσιευτεί 16/6/23 εδώ

Μπορείτε να το διαβάσετε για πιθανά σχόλια και γνώμες.

Ο χορός των σκιών (Α.Δασκαλόπουλος)

Ε, σας μιλάω, δεν ακούτε; 

Τι; πως; Σκιές είστε; 

Και πως τάχα ν' ακούσετε; 

Πλημμύρισε σκιές ο κόσμος. 

Κάλυψε τα πάντα η σιωπή 

Κάθε ήχος, μια γιορτή, μια ανάμνηση αλλοτινών εποχών. 

Οι άνθρωποι τότε δε κρύβονταν, πίσω από τις σκιές τους. 

Μιλούσαν, τραγουδούσαν, θορυβούσαν. 

Δίχως φόβο, δίχως ντροπές

Ανάμνηση (Απόστολος Δασκαλόπουλος)

Georgy Kurasov. Sunny Dreams, 2015.

Από ευγένεια σωπαίνω

Κι όχι γιατί σε φοβάμαι 

Όλη νύχτα τριγυρίζω 

Την αυγή μόνο κοιμάμαι 

Το κρασί μου τώρα πίνω 

Σε μια άκρη της ταβέρνας 

Για παρέα έχω μόνο 

Μελωδίες μιας λατέρνας 

Κι αν κυλήσει ένα δάκρυ 

Θα'ναι απ' τη θύμιση σου 

Στου ονείρου μου την άκρη 

Θέλω να χαθώ μαζί σου. 

ΕΡΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΝΥΞΗ - Δ.Βασιλείου

Nikolai K. BODAREVSKY (1850–1921)

Σαν τον ανθό της λεμονιάς

μύριζε το κορμί σου,

τώρα στη γη της ερημιάς

καμιά οσμή. Θυμήσου,

ήμασταν η Άνοιξη

σ' ασφόδελους λειμώνες

ερωτική κατάνυξη

σ' ανέραστους χειμώνες.

Περνούν αόρατες οι μέρες

μπορεί και να περάσουν χρόνια,

της θλίψης κι αν φυσούν αγέρες

όσο κι αν κράζουν τα τελώνια

ο έρωτας αυτός, το θαύμα,

θα 'ναι για μας το φυλαχτό

και φως ανέσπερο και τάμα

σ' ένα παράθυρο ανοιχτό.

28.03.2023 - Αθήνα

ΝΕΟΙ ΔΡΟΜΟΙ- Δ.Βασιλείου

Δρόμοι παλιοί,

που περπατήσαμε

ματώσαμε

δοξάσαμε ζωές.

Δρόμοι παλιοί,

που πάνω σας κεντήσαμε

υμνήσαμε

και όνειρα προδόσαμε.

Δρόμοι παλιοί,

μεσ’ στο σκοτάδι σβήσατε

και δεν μας βγάλατε στο φως.

Δρόμοι παλιοί,

μέσ’ στις ψυχές μας

αστέρια εσείς και όνειρα σεπτά,

μα στο μυαλό και στην καρδιά

σημάδια θα ‘στε κι αφορμή

για νέους δρόμους,

που μεσ’ στο φως θα μας βαφτίσουν

και τη ζωή θα κάνουνε Λαμπρή.

Νέοι δρόμοι!

Ποιοι να ‘ναι;

Που να ‘ναι;

Από πού να ξεκινάνε;

Νέοι δρόμοι,

θα σας βρούμε!

Κοιτάμε τα χέρια μας

κοιτάμε τα μάτια μας

στύβουμε το μυαλό μας

σφίγγουμε τις καρδιές μας

στον πόνο τη ζωή μας ορκίζουμε

και μεσ’ στο φως τα όνειρά μας λούζουμε.

Νέοι δρόμοι,

θα σας βρούμε!

4.5.2021, Αθήνα

Φυλακισμένοι ΙΙ

Εκτός των φυλακών … φυλακισμένοι,

ελεύθεροι δεσμοφυλάκων,

με αριθμό προσωπικό μαρκαρισμένοι,

σε ανοιχτά στρατόπεδα κλεισμένοι.

 

Αόρατα συρματοπλέγματα

στο μυαλό μας σύνορα χαράζουν

και τις καρδιές ματώνουν.

 

Μα εμείς δραπέτες ορκισμένοι,

απόγονοι των Βούρλων

κι εγγόνια του Οκτώβρη,

απόδραση οργανώνουμε

και την κατάργηση των φυλακών

του νου και της καρδιάς.

 

Απόδραση οργανώνουμε!

                                                                                        10.01.2024    

Γιῶργος Σεφέρης - Οἱ Γάτες τ᾿ Ἅι-Νικόλα

Τὸν δ᾿ ἄνευ λύρας ὅμως ὑμνωδεῖ θρῆνον Ἐρινύος αὐτοδίδακτος ἔσωθεν θυμός, οὐ τὸ πᾶν ἔχων ἐλπίδος φίλον θράσος. ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ. 990 ἔπ.

«Φαίνεται ὁ Κάβο-Γάτα...», μοῦ εἶπε ὁ καπετάνιος δείχνοντας ἕνα χαμηλὸ γιαλὸ μέσα στὸ πούσι τ᾿ ἄδειο ἀκρογιάλι ἀνήμερα Χριστούγεννα, «... καὶ κατὰ τὸν Πουνέντε ἀλάργα τὸ κύμα γέννησε τὴν Ἀφροδίτη λένε τὸν τόπο Πέτρα τοῦ Ρωμιοῦ. Τρία καρτίνια ἀριστερά!» Εἶχε τὰ μάτια τῆς Σαλώμης ἡ γάτα ποὺ ἔχασα τὸν ἄλλο χρόνο κι ὁ Ραμαζὰν πῶς κοίταζε κατάματα τὸ θάνατο, μέρες ὁλόκληρες μέσα στὸ χιόνι τῆς Ἀνατολῆς στὸν παγωμένον ἥλιο κατάματα μέρες ὁλόκληρες ὁ μικρὸς ἐφέστιος θεός. Μὴ σταθεῖς ταξιδιώτη. «Τρία καρτίνια ἀριστερά» μουρμούρισε ὁ τιμονιέρης. ...ἴσως ὁ φίλος μου νὰ κοντοστέκουνταν, ξέμπαρκος τώρα κλειστὸς σ᾿ ἕνα μικρὸ σπίτι μὲ εἰκόνες γυρεύοντας παράθυρα πίσω ἀπ᾿ τὰ κάδρα. Χτύπησε ἡ καμπάνα τοῦ καραβιοῦ σὰν τὴ μονέδα πολιτείας ποὺ χάθηκε κι ἦρθε νὰ ζωντανέψει πέφτοντας ἀλλοτινὲς ἐλεημοσύνες. «Παράξενο», ξανάειπε ὁ καπετάνιος. «Τούτη ἡ καμπάνα-μέρα ποὺ εἶναι- μοῦ θύμισε τὴν ἄλλη ἐκείνη, τὴ μοναστηρίσια. Διηγότανε τὴν ἱστορία ἕνας καλόγερος ἕνας μισότρελος, ἕνας ὀνειροπόλος. «Τὸν καιρὸ τῆς μεγάλης στέγνιας, - σαράντα χρόνια ἀναβροχιὰ - ρημάχτηκε ὅλο τὸ νησὶ πέθαινε ὁ κόσμος καὶ γεννιοῦνταν φίδια. Μιλιούνια φίδια τοῦτο τ᾿ ἀκρωτήρι, χοντρὰ σὰν τὸ ποδάρι ἄνθρωπου καὶ φαρμακερά. Τὸ μοναστήρι τ᾿ Ἅι-Νικόλα τὸ εἶχαν τότε Ἁγιοβασιλεῖτες καλογέροι κι οὔτε μποροῦσαν νὰ δουλέψουν τὰ χωράφια κι οὔτε νὰ βγάλουν τὰ κοπάδια στὴ βοσκὴ τοὺς ἔσωσαν οἱ γάτες ποὺ ἀναθρέφαν. Τὴν κάθε αὐγὴ χτυποῦσε μία καμπάνα καὶ ξεκινοῦσαν τσοῦρμο γιὰ τὴ μάχη. Ὅλη μέρα χτυπιοῦνταν ὡς τὴν ὥρα ποῦ σήμαιναν τὸ βραδινὸ ταγίνι. Ἀπόδειπνα πάλι ἡ καμπάνα καὶ βγαῖναν γιὰ τὸν πόλεμο τῆς νύχτας. Ἤτανε θαῦμα νὰ τὶς βλέπεις, λένε, ἄλλη κουτσή, κι ἄλλη στραβή, τὴν ἄλλη χωρὶς μύτη, χωρὶς αὐτί, προβιὰ κουρέλι. Ἔτσι μὲ τέσσερεις καμπάνες τὴν ἡμέρα πέρασαν μῆνες, χρόνια, καιροὶ κι ἄλλοι καιροί. Ἄγρια πεισματικὲς καὶ πάντα λαβωμένες ξολόθρεψαν τὰ φίδια μὰ στὸ τέλος χαθήκανε, δὲν ἄντεξαν τόσο φαρμάκι. Ὡσὰν καράβι καταποντισμένο τίποτε δὲν ἀφῆσαν στὸν ἀφρὸ μήτε νιαούρισμα, μήτε καμπάνα. Γραμμή! Τί νὰ σοῦ κάνουν οἱ ταλαίπωρες παλεύοντας καὶ πίνοντας μέρα καὶ νύχτα τὸ αἷμα τὸ φαρμακερὸ τῶν ἑρπετῶν. Αἰῶνες φαρμάκι γενιὲς φαρμάκι». «Γραμμή! Τί νὰ σοῦ κάνουν οἱ ταλαίπωρες παλεύοντας καὶ πίνοντας μέρα καὶ νύχτα τὸ αἷμα τὸ φαρμακερὸ τῶν ἑρπετῶν. Αἰῶνες φαρμάκι, γενιὲς φαρμάκι». «Γραμμή!» ἀντιλάλησε ἀδιάφορος ὁ τιμονιέρης. Τετάρτη, 5 Φεβρουαρίου 1969 Πηγή: http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/george_seferis/oi_gates_t_ai_nikola.htm Ακολουθεί απόσπασμα απο το "Λόγω Γραφής" Ο Σεφέρης στα πρώτα χρόνια της δικτατορίας είχε επιλέξει τη σιωπή και την άρνηση να δημοσιεύσει εργασίες του στην Ελλάδα. Στις 28 Μαρτίου 1969, ενάμιση χρόνο πριν τον θάνατό του, αποφασίζει να μιλήσει για πρώτη φορά δημόσια και να μεμφθεί ευθαρσώς τη Δικτατορία. Η δήλωσή του στο BBC έκανε τεράστια αίσθηση στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έδωσε ελπίδα στο αντιδικτατορικὸ κίνημα. Η «Δήλωση» του Σεφέρη κατά της Χούντας εκτός από το BBC ακούστηκε και σε άλλους ευρωπαϊκούς σταθμούς μεγάλης εμβέλειας. Πίσω από αυτήν καταφέρεται και εναντίον κάθε απολυταρχίας που καταπίεζε τον Ελληνισμό, όπως η Αγγλοκρατία την Κύπρο από το 1878 μέχρι το 1959. Παραθέτω το πιο ουσιαστικό απόσπασμα της Δήλωσης: «Κλείνουν δυο χρόνια που μας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς ολωσδιόλου αντίθετο με τα ιδεώδη για τα οποία πολέμησε ο κόσμος μας και τόσο περίλαμπρα ο λαός μας στον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο. Είναι μία κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης, όπου όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι αυτές να καταποντιστούν μέσα στα ελώδη στεκούμενα νερά. Δε θα μου ήταν δύσκολο να καταλάβω πως τέτοιες ζημιές δε λογαριάζουν πάρα πολύ για ορισμένους ανθρώπους. Δυστυχώς δεν πρόκειται μόνον γι’ αυτόν τον κίνδυνο. Όλοι πια το διδάχτηκαν και το ξέρουν πως στις δικτατορικές καταστάσεις η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως η τραγωδία περιμένει, αναπότρεπτη, στο τέλος. Το δράμα αυτού του τέλους μας βασανίζει, συνειδητά ή ασυνείδητα, όπως στους παμπάλαιους χορούς του Αισχύλου. Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωρεί το κακό. Είμαι ένας άνθρωπος χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό δεσμό, και, μπορώ να πω, μιλώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό, όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι εθνική επιταγή». * Η δήλωση του Σεφέρη από το BBC  είχε τρία αποτελέσματα 1) Η Χούντα Αθηνών, ως αντίποινο, του αφαίρεσε τον τίτλο του «πρέσβη επί τιμή» και το διπλωματικό διαβατήριο. Σε επιστολή του ο Υπουργός Εξωτερικών Παν. Πιπινέλης ανέφερε στον Σεφέρη, ως αιτιολογία της απόφασης την ‘αντεθνική προπαγάνδα» επειδή δήθεν η Δήλωση του ποιητή είχε μεταδοθεί και από τη σοβιετική ραδιοφωνία. 2) Για πρώτη φορά έσπαγε η «Σιωπή» των διανοουμένων. Η Χούντα Αθηνών είχε αντιμέτωπους, εκτός από τους αριστερούς, και πολυπληθείς φιλελεύθερους λόγιους. 3) Στην κηδεία του Σεφέρη, ενάμισυ χρόνο μετά, η εκκλησία της οδού Κυδαθηναίων θα γεμίσει με κόσμο, νέους και φοιτητές, δεκάδες χιλιάδες νέες ‘γάτες του Άη Νικόλα’. Η κηδεία του Γιώργου Σεφέρη, υπό το άγρυπνο βλέμμα των συνταγματαρχών. Aν η κηδεία του Kωστή Παλαμά είχε λάβει το 1943 έναν αντιστασιακό χαρακτήρα εναντίον των ναζιστικών δυνάμεων, η κηδεία του νομπελίστα ποιητή είχε χαρακτήρα εναντίον της δικτατορίας. Ο Οδυσσέας Ελύτης είπε στον επικήδειό λόγο του για το Γ. Σεφέρη: «Κανείς άλλος δε στάθηκε τόσο ικανός ν’ ανιχνεύσει, να βρει και να κινήσει τα νήματα της ζωντανής ελληνικής παράδοσης όσο αυτός… Καλλιέργησε το αίσθημα της ευθύνης και κράτησε ψηλά τη σημαία της ελεύθερης συνείδησης, που τόσο την έχουν ανάγκη, σήμερα προπάντων, οι νέοι». Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Η χαμένη Υπερβόρειος (Γ.Ρίτσου)

Το μάθαμε καλά πως Υπερβόρειος διόλου δεν υπάρχει
πέρα από τις Ριπαίες οροσειρές, όσο κι αν τα γλαυκά όριά της,
ανάλογα με τις πιο πρόσφατες ανακαλύψεις των γεωγράφων,
μετακινούνταν όλο πιο μακριά.

Σήμερα βεβαιώθηκε:μια σκέτη φαντασία η χώρα απ’ όπου μας ερχόντανε
οι κύκνοι και τα ορτύκια, όπου οι σεμνόπρεπες κόρες
Λαοδίκη και Υπερόχη ετοίμαζαν για τους θεούς
τα πρώτα φρούτα της σοδειάς, προσεχτικά τυλίγοντάς τα
σ’ άχυρο σίτου και λεπτό χαρτί.
Και τώρα αναρωτιόμαστεπού τάχατε ν’ αποδημεί ο Απόλλωνας κάθε χειμώνα
με τ’ άρμα του που το ’σερναν λάμποντες κύκνοι και γρύπες,
κρούοντας τη χρυσή του λύρα, όταν εμείς μήνες και μήνες
μάταια κατά το Μάρτη καρτερούσαμε το γυρισμό του
συντάσσοντας μέσα στο κρύο τούς γιορτινούς του παιάνες;
Ή μήπως πια ούτε Απόλλωνας ούτε και λύρα υπάρχει;

Ωστόσο ακόμη συνεχίζουμε τον μισοτελειωμένο παιάνα
αφήνοντας ένα κενό στου ονόματος το μέρος, μήπως
βρεθεί κανένα νέο και το προσθέσουμε την ύστατη ώρα,
πάντοτε με το φόβο μήπως ο αριθμός των συλλαβών του,
μικρότερος ή μεγαλύτερος, μας χαλάσει το μέτρο.

Καρλόβασι, 7.VΙ.69

Γιάννης Ρίτσος. 1972. Πέτρες. Επαναλήψεις. Κιγκλίδωμα. Αθήνα: Κέδρος. & Γιάννης Ρίτσος. [1989] 1998. Ποιήματα Ι΄ (1963-1972). 2η έκδ. Αθήνα: Κέδρος.

ΤΟ ΑΛΩΝΙ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ (Δ.Βασιλείου)

Απ' το αείζωο του Σύμπαντος το πυρ

φωτιές πολλές γεννιούνται,

λαμπυρίζουν...

κι ύστερα σβήνουν.

Ψάξε και βρες το δρόμο για το φως,

που τη ψυχή σου έλκει

κι όχι να ζεις μ' αναλαμπές,

που σίγουρα θα συναντήσεις.

Ο δρόμος για τον ήλιο...

Ο Ίκαρος το ξέρει!

Αισιοδοξία (Κ.Καρυωτάκης)

Otto Mueller: Two girls with forked tree (1917)

Aς υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει

στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου.

Aς υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση

μ’ αυτοκρατορικήν εξάρτυση πρωινού

θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ’ ουρανού

και με τον ήλιον όπου θα τα διαπεράσει.

Aς υποθέσουμε πως είμαστε εκειπέρα,

σε χώρες άγνωστες της Δύσης, του Bορρά·

ενώ πετούμε το παλτό μας στον αέρα,

οι ξένοι βλέπουνε περίεργα, σοβαρά.

Για να μας δεχτεί κάποια λαίδη τρυφερά,

έδιωξε τους υπηρέτες της ολημέρα.

Aς υποθέσουμε πως του καπέλου ο γύρος

άξαφνα εφάρδυνε, μα εστένεψαν, κολλούν

τα παντελόνια μας, και, με του πτερνιστήρος

το πρόσταγμα, χιλιάδες άλογα κινούν.

Πηγαίνουμε -σημαίες στον άνεμο χτυπούν-

ήρωες σταυροφόροι, σωτήρες του Σωτήρος.

Aς υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει 

από εκατό δρόμους τα όρια της σιγής,

κι ας τραγουδήσουμε, το τραγούδι να μοιάσει

νικητήριο σάλπισμα, ξέσπασμα κραυγής-

τους πυρρούς δαίμονες, στα έγκατα της γης, και, ψηλά, τους ανθρώπους να διασκεδάσει. 

Πρόσφυγες και μετανάστες (του Δημήτρη Βασιλείου απο το atpreveza.gr)

Φωτο απο www.atpreveza.gr

" Ένα τρομακτικά μακάβριο, ανθρώπινα οδυνηρό και πολιτικά απαράδεκτο  γεγονός αποκάλυψε η έρευνα Border Graves, την οποία πραγματοποίησαν οκτώ Ευρωπαίοι δημοσιογράφοι σε συνεργασία με την βρετανική εφημερίδα Guardian, τη γερμανική Süddeutsche Zeitung και το ελληνικό μέσο ερευνητικής δημοσιογραφίας Solomon.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον ελληνικό Τύπο (news247), χιλιάδες σοροί μεταναστών και προσφύγων «…που έχασαν τη ζωή τους στα ευρωπαϊκά σύνορα παραμένουν θαμμένοι σε τάφους “αγνώστων στοιχείων” και χωρίς να έχουν ταυτοποιηθεί… τουλάχιστον 2.162 νεκροί πρόσφυγες και μετανάστες, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν ταυτοποιηθεί και είτε οι σοροί τους βρίσκονται στοιβαγμένοι σε νεκροτομεία είτε είναι θαμμένοι σε τάφους “αγνώστων στοιχείων”.»

Στην Ελλάδα καταγράφηκαν περισσότεροι από 540 αταυτοποίητοι τάφοι προσφύγων, το 54% όσων κατέγραψε συνολικά η ευρωπαϊκή έρευνα, σύμφωνα με το Solomon. Δημοσίευμα της Guardian αναφέρει: “…σε μία γωνία του χώρου στάθμευσης του πανεπιστημιακού νοσοκομείου της Αλεξανδρούπολης βρίσκονται δύο εμπορευματοκιβώτια (κοντέινερ) – ψυγεία, δίπλα σε κάδους απορριμμάτων. Εκεί βρίσκονται οι σοροί 40 ανθρώπων.»

Και συνεχίζει η Guardian: «Αυτή είναι η κορυφή του παγόβουνου, καθώς περισσότεροι από 29.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε μεταναστευτικές διαδρομές στην Ευρώπη, η πλειονότητα των οποίων δεν έχει ταυτοποιηθεί.»

Κι όλα αυτά παρά το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου απ’ το 2021 για την ταυτοποίηση όλων όσοι πεθαίνουν στις “μεταναστευτικές διαδρομές”, ψήφισμα που έχουν “γράψει στα παλιά τους τα παπούτσια” οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα! 

Ο προαιώνιος σεβασμός και η τιμή προς τους νεκρούς, η δημιουργία και η τήρηση συνθηκών αξιοπρεπούς, σύμφωνα με τα έθιμα και τους τύπους κάθε λαού, “μετάβασης στο επέκεινα” για τον κάθε άνθρωπο, αποτελούν “ψιλά γράμματα” ή μάλλον “καθόλου γράμματα” για όλους αυτούς που κυβερνάνε και διαχειρίζονται τις “τύχες” του κόσμου!  Υποκριτές, απάνθρωποι, ανάλγητοι!!!

Και καλά οι “βάρβαροι”, οι “δικοί μας” λάτρεις του αρχαιοελληνικού πολιτισμού και της αρχαιοελληνικής γραμματείας, οι “πολεμιστές” για τα μάρμαρα του Παρθενώνα, οι “απευθείας απόγονοι της Αθήνας και της Σπάρτης”, δεν ξέρουν ή κάνουν πως ξεχνούν τις αναφορές του Ομήρου για τις παύσεις των πολεμικών συγκρούσεων (εκεχειρία το λένε σήμερα), ώστε οι αντιμαχόμενοι να “μαζέψουν” απ’ τα πεδία των μαχών τους νεκρούς τους και να τους “ξεπροβοδίσουν στον άλλο κόσμο” με τις πρέπουσες τιμές και σεβασμό;

 Δεν ξέρουν ή κάνουν πως ξεχνούν οι “δικοί μας” πιστοί και θρησκευάμενοι, υπερασπιστές της Εκκλησίας, την διδασκαλία του Χριστού ότι όλοι οι άνθρωποι είναι τέκνα του Θεού;

Δεν ξέρουν ή κάνουν πως ξεχνούν οι “δικοί μας” πατριώτες, συγγνώμη λάθος, υπερπατριώτες είναι το σωστό, ότι οι Έλληνες είμαστε λαός μεταναστών και προσφύγων;"...

..." Στην μνήμη όλων, των όπου γης, άταφων νεκρών προσφύγων και μεταναστών αφιερώνεται το ποίημά μου «ΙΣΟ ΜΕΡΤΙΚΟ».

 Αιώνες, πολλούς αιώνες, ζούσαμε στο δρόμο του σπιτιού μας,

φροντίζαμε τον κήπο μας και την αυλή του διπλανού,

για να μπορούν να χαίρονται το φως της μέρας τ’ άπλετο

και της νυχτιάς τη σιγαλιά οι γέροι μας και τα παιδιά.

Κι’ ήρθαν μια μέρα άνθρωποι, άγνωστοι σε μας,

άνθρωποι με τα παιδιά τους αγκαλιά σ’ ένα σακί το βιός τους

και με τον πόνο στη ματιά.

Τις πόρτες του σπιτιού και της ψυχής ανοίξαμε

στην αγκαλιά μας τους ζεστάναμε και του ψωμιού μας τη μπουκιά μαζί τους μοιραστήκαμε.

Και γίνανε οι γιοί κι οι κόρες μας της άνοιξης λουλούδια

του θέρους το γλυκό κρασί της  χειμωνιάς σοφία,

μαζί στη λύπη, στη χαρά, μαζί και στης ζωής τους ύμνους και τα μοιρολόγια.

Κι’ όταν θεοί και αρχηγοί, χωρίς ιδρώτα, μερτικό απ’ τη ζωή μας θέλησαν να πάρουν, 

εμείς αντισταθήκαμε όλοι μαζί, αυτοί που ήμασταν εδώ

κι’ αυτοί που ήρθαν ύστερα, μαζί με τα παιδιά και με τους γέρους μας αντάμα.

Τότε αυτοί, θεοί και αρχηγοί, μ’ όλου του μίσους τη φωτιά

τελώνια βρήκανε και δαίμονες γεννήσαν

με δηλητήριο τους πότισαν και την ψυχή τους πήραν,

στα σπίτια μας τους έστειλαν να μας εξαφανίσουν,

εμάς και τους ματζίρηδες, που τη ζωή μας είχαμε και των παιδιών μας τις ζωές

ψηλότερα απ’ αυτούς.

Εμείς,  δεν φοβηθήκαμε, κι’ ακόμα δεν φοβόμαστε.

Είμαστ’ εδώ, ορθοί  και πολεμάμε τον έρωτα του δίκιου μας ποθούμε

και μια ζωή ελευθερίας στο σήμερα, στο αύριο και σ’ όλους τους αιώνες.

Είμαστ’ εδώ, ορθοί  και πολεμάμε για μια ζωή χωρίς θεούς και αρχηγούς

για μια ζωή που ο καθένας μας θα έχει ίσο μερτικό.

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ

Ο ΣΤΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ - Του Δημήτρη Βασιλείου

 

Κάθε χρονιά,

στη μέση του χειμώνα,

στολίζαμε το δέντρο.

Κρεμούσαμε στα κλαδάκια του

κόκκινες κορδέλες,

αστράκια λαμπερά

τα όνειρα και τις ελπίδες μας

και περιμέναμε.

Περιμέναμε μιαν άνοιξη ναρθεί,

ευαγγελίστρια ενός καλού καιρού.

 

Τίποτα όμως!

Ανίκανοι και ψεύτες

οι προφήτες,

προδότες ονείρων … ίσως.

 

Ευτυχώς που δεν κρεμάσαμε

τα μυαλά και τις καρδιές μας.

Έτσι, παραμένει βάσιμη η ελπίδα

για ένα καλοκαίρι!

 29.11.2023                                                                     Δημήτρης Βασιλείου

Dear friends and colleagues,
considering the forthcoming festivities of the Winter Solstice and the New Year allow me to express to all of you my gratitude for the mutual fruitful communication we had during the previous period. 
Wish to you and all your beloved health, happiness, love, creativity and success everywhere you are involved. 
Enjoy your time during festivities and try to see the glass half full not half empty.