Ήρωες του καιρού μας: Χάλεντ Άσαντ

 Φόρος τιμής στον Σύρο Αρχαιολόγο Χάλεντ Άσαντ

Σαν σήμερα, στις 18 Αυγούστου 2015, ο Σύρος Αρχαιολόγος Χάλεντ Άσαντ (Khaled al-Asaad), Διευθυντής του Μουσείου και του Αρχαιολογικού χώρου της Παλμύρας και για πολλές δεκαετίες επικεφαλής των ανασκαφών στην περιοχή, δολοφονήθηκε από στρατιώτες του ISIS επειδή αρνήθηκε να τους αποκαλύψει πού είχε κρύψει αρχαιολογικά ευρήματα προκειμένου να τα προστατέψει από τους τζιχαντιστές.

Ο Άσαντ μιλούσε πέντε σύγχρονες και έξι αρχαίες, ιδιωματικές γλώσσες, μερικές από τις οποίες έχουν εξαφανιστεί πλέον. Στα χρόνια του πολέμου στη Συρία, αρκετές ευρωπαϊκές χώρες του πρόσφεραν κατοικία και ιθαγένεια, αλλά εκείνος αρνήθηκε να εγκαταλείψει τη Συρία.

Ο Άσαντ, παρά τα εκτενή βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκε από τους στρατιώτες του ISIS, δεν φανέρωσε την τοποθεσία των θησαυρών του Μουσείου και για την άρνησή του αποκεφαλίστηκε στην κεντρική πλατεία της Παλμύρας, μπροστά από το Mουσείο στο οποίο εργαζόταν για περισσότερα από 50 χρόνια. Το ακρωτηριασμένο σώμα του κρεμάστηκε στη συνέχεια σε ένα φωτεινό σηματοδότη.

Ο Χάλεντ Άσαντ δεν υπήρξε μεγάλος αρχαιολόγος μόνο διότι παρήγαγε σπουδαίο επιστημονικό έργο, για περισσότερο από μισό αιώνα. Υπήρξε μεγάλος αρχαιολόγος διότι υπηρέτησε τον Πολιτισμό, δηλαδή τον Άνθρωπο, μέχρι τέλους, με τίμημα τη ζωή του. Σε αυτόν χρωστάμε, μεταξύ άλλων, τη σωτηρία σπάνιων, πολύτιμων για την ιστορία και την αρχαιολογία, τεχνουργημάτων από την περιοχή της Αρχαίας Παλμύρας. Με την αφοσίωση και τη θυσία του, φωτίζει τις σκοτεινές εποχές της νέας βαρβαρότητας στις οποίες όλοι ζούμε

Πηγή: https://www.facebook.com/profile.php?id=100057517388024

(Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων - ΣΕΚΑ)

1960-1974: Η μετάβαση στη Δημοκρατία (*)

 (*) Διάλεξη του Ηλία Νικολακόπουλου το 2013 - μια νηφάλια προσέγγιση των πολιτικών και κοινωνικών γεγονότων της περιόδου 1960 - 1974

Οι εκδόσεις "Μεταίχμιο" υλοποίησαν σειρά διαλέξεων με άξονα την πολιτική, τη σκέψη, την ιστορία και την κουλτούρα. Μάχιμοι διανοούμενοι με ενεργό και παρεμβατικό ρόλο, ειδικοί, ο καθένας στον τομέα του, αναπτύσσουν  και αναλύουν σε βάθος καίρια ζητήματα της τρέχουσας πραγματικότητας, σε μια σειρά ομιλιών που  επιμελήθηκε και συντόνισε η δημοσιογράφος Μικέλα Χαρτουλάρη. 

Όλες οι διαλέξεις βρίσκονται στη πλατφόρμα https://www.blod.gr/ που είναι μια πρωτοβουλία του Ιδρύματος Μποδοσάκη που αποσκοπεί  στη διάδοση της επιστημονικής γνώσης και του πνευματικού προβληματισμού, μέσω του διαδικτύου. Από το 2011, το BLOD συγκεντρώνει, καταγράφει και φιλοξενεί αυτούσιες, επιλεγμένες ομιλίες, διαλέξεις και εκδηλώσεις λόγου από όλο το φάσμα της επιστημονικής και πνευματικής ζωής της Ελλάδας, διαμορφώνοντας μια μοναδική ηλεκτρονική βιβλιοθήκη γνώσης, ελεύθερα προσβάσιμη από όλους. 

 

Στο πλαίσιο της σειράς αυτής, ο Ηλίας Νικολακόπουλος (1947-2022), που ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη διασταύρωση της κοινωνίας με την ιστορία και την πολιτική και έγραψε βιβλία που αφορούν την ελληνική πολιτική ιστορία, την εξουσία και την κοινωνία, τη δικτατορία και τον εμφύλιο, σχεδίασε ένα κύκλο ομιλιών για τις πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα με τίτλο:«1950-2012: Τα μυστικά της πολιτικής σκηνής».

Θεωρήσαμε σκόπιμο ενόψη του γιορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου να παρουσιάσουμε σε βίντεο την ομιλία του Η.Νικολακόπουλου που έγινε στις 25/2/2013, αναφέρεται στην πολιτική ιστορία της περιόδου 1960-1974 και είναι η τρίτη του κύκλου "Τα μυστικά της πολιτικής σκηνής".

Ολόκληρη η ομιλία εδώ

Και κάποιες άλλες ομιλίες απο τον ίδιο κύκλο:

1981-2009: Η εδραίωση της δημοκρατίας και η εποχή του δικομματισμού

Η οικονομική κρίση και οι διπλές εκλογές του 2012

"Helmut Newton: The Bad and the Beautiful"

 

Ένα μείγμα τρυφερότητας και λατρείας είναι εμφανές στο ντοκιμαντέρ όπου ο Von Boehm συνεντευξιάζει κάποιες από τις πιο εξέχουσες γυναίκες που φωτογράφισε ο Newton: οι Charlotte Rampling, Claudia Schiffer, Isabella Rosellini, Marianne Faithfull και άλλες αποτίουν φόρο τιμής στο μεγαλείο του ως φωτογράφου και την παιγνιώδη συμπεριφορά του ως συνεργάτη.

Περισσότερα στο https://www.sofokleousin.gr/helmut-newton-the-bad-and-the-beautiful-ntokimanter-apo-ton-gero-

Μόνικα Ερτλ: μια ηρωίδα της εποχής μας

Την πρωταπριλιά του 1971 χτύπησε η πόρτα στο γραφείο του πρόξενου Κινταρίγια και η γραμματέας του τον ενημέρωσε ότι μία Γερμανίδα ζητούσε να τον δει για να τη βοηθήσει σχετικά με μία βίζα. Ο Κινταρίγια απάντησε καταφατικά και την πόρτα του γραφείου πέρασε μία εντυπωσιακή ξανθιά, με ανοιχτό πουκάμισο και ψηλές γόβες. «Ερτλ, Μόνικα Ερτλ. «Ενδιαφέρομαι να επισκεφτώ τη Βολιβία για ένα ντοκιμαντέρ. Ξέρετε, είχα μείνει εκεί με τον πατέρα μου μετά τον πόλεμο. Μεταναστεύ­σαμε εκεί για κάποια χρόνια μέχρι να ηρεμήσει η κατάσταση. Δικαστήρια πολέμου, Αμερικάνοι, Ρώσοι, Αντιλαμβάνεστε». 
Ο πρόξενος αφού της είπε ότι θα τη βοηθήσει, της έδωσε και μία κάρτα με τα στοιχεία του σε περίπτωση που η ωραία Γερμανίδα ήθελε να τον συνοδεύσει για ένα ποτό. Η Μόνικα διάβασε την κάρτα. «Ρομπέρτο Κιντανίγια Περέιρα, γενικός πρόξενος Βολιβίας.» Ήταν πια σίγουρη. Είχε βρει τον άνθρωπο που εκτέλεσε τον Τσε και πόζαρε περήφανος πάνω από το πτώμα του Ίντι. Ψύχραιμη, έβγαλε από την τσάντα της ένα πιστόλι «colt cobra» 38αρι και τον σημάδεψε λέγοντάς του: Victoria o Muerte senior? Η Μόνικα τον πυροβόλησε εξ επαφής τρεις φορές. «Φασίστα», του είπε, και αφού άφησε την ξανθιά περούκα και το πιστόλι στο γραφείο εξαφανίστηκε....
Πηγή: Μηχανή του χρόνου

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-germanida-poy-ektelese-en-psychro-ton-dolofono-toy-tse-gkevara-itan-kori-synergati-toy-chitler-kai-dolofonithike-apo-proin-nazi-poy-eiche-vrei-katafygio-sti-latiniki-ameriki/

Επίσης εδώ

Γιάννης Μπρίνος (1917-1944)

Γεννήθηκε στη Λιβαδειά. 
Από εργατική οικογένεια, τέλειωσε τεχνική σχολή και δούλευε εφαρμοστής.

Αγωνιστής του Αλβανικού μετώπου και της Εθνικής Αντίστασης. 
Πιάστηκε απο τους Γερμανούς και εκτελέστηκε στο Ζεμενό στις 27/2/1944

Ο Ντάριο Φο για την καλλιτεχνική δημιουργία

«Μην φτιάξεις ένα έργο που είναι απλώς προπαγάνδα, ή είναι σάτιρα μόνο για να είναι σάτιρα και δεν προσφέρεις πληροφόρηση και απόλαυση, ευχαρίστηση, γέλιο, ενόχληση...Συγκίνηση, σε αυτή την περίπτωση, σημαίνει να συνειδητοποιείς ορισμένα πράγματα και η συνειδητοποίηση είναι η ουσιαστική βάση του ανθρώπου».

Έργα του (από τη Βικιπαίδεια)

• Δάχτυλο στο μάτι (Il dito nell'occhio, 1953)
• Οι Αρχάγγελοι δεν Παίζουν Φλίπερ (Gli arcangeli non giocano a flipper, 1959)
• Είχε δυο Πιστόλια (με Άσπρα και Μαύρα Μάτια) (Aveva due pistole dagli occhi bianchi e neri, 1960)
• Αυτός που Κλέβει ένα Πόδι Έχει Τύχη στην Αγάπη (Chi ruba un piede è fortunato in amore, 1961
• H Mεγάλη Παντομίμα (΄΄Grande pantomime con bandiere e pupazzi piccolo I medi΄΄), 1968
• Μίστερο Μπούφο (Mistero Buffo, 1969)
• Ο Εργάτης Ξέρει 300 Λέξεις το Αφεντικό 1000, Γι' αυτό Είναι Αφεντικό (L'operaio conosce 300 parole il padrone 1000 per queato lui e il padrone, 1969)
• Ο Τυχαίος Θάνατος ενός Αναρχικού (Morte accidentale di un anarchico, 1970)
• Φενταγίν (Fedayin, 1971)
• Δεν Πληρώνω! Δεν Πληρώνω! (Non si paga, non si paga!, 1974)
• Η Μαριχουάνα της Μαμάς Είναι πιο Γλυκιά (La marijuana della mamma è la piu bella, 1976)
• Όλο Σπίτι, Κρεβάτι κι Εκκλησία (Tutti casa letto e chiesa, 1977)
• Η Ιστορία μιας Τίγρης κι Άλλες Ιστορίες (Storia della tigre et altre storie, 1978)
• Η Όπερα του Ζητιάνου, (L'opera dello sghignazzo, 1981)
• Μια Μάνα (Una madre, 1982)
• Το Ανοιχτό Ζευγάρι (Coppio aperta, 1983)
• Ελισάβετ: Γυναίκα Κατά Λάθος (Quasi per caso una donna: Elisabetta, 1984)
• Το Ημερολόγιο της Εύας (Diario di Eva, 1984)
• Ένας Ήταν Γυμνός κι ο Άλλος Φόραγε Φράκο (L´uomo nudo e l´uomo in frak, 1985)
• Ο Πάπας και η Μάγισσα (Il papa e la strega, 1989)
• Ο Ανώμαλος Δικέφαλος (L'anomalo Bicefalo, 2003)

Κατερίνα Γιαμά - Ανήσυχη πένα : Θα σε θυμάμαι!

Κατερίνα Γιαμά - Ανήσυχη πένα : Θα σε θυμάμαι!: Tα ντουβάρια μένουν και οι άνθρωποι φεύγουν. Τα υλικά πράγματα φθείρονται, η σκέψη τους μένει.. Αυτά ακριβώς σκέφτομαι κοιτάζοντας ίσως...

In memorial

Έβαζες ψεύτικες φωνές, γελούσες κι έκανες πως κλαις
κι εγώ παιδί, α, ρε μαμά.
Πίσω μου τρέχεις μια ζωή, με ένα πιάτο και μια ευχή
τότε με κράταγες σφιχτά, τώρα κοιτάς από μακριά.
Μέσα απ` τα δόντια να μιλάς, σ` ακούω σαν τώρα "Μη με σκας"
"Δε θα σε ανεχτεί κανείς"
"Θα πας χαμένος, θα το δεις", α, ρε μαμά.
Ύστερα λόγια στο χαρτί "Συγγνώμη, σ` αγαπώ πολύ"
"Έίμαι `δω", α, ρε μαμά.
Ζωγράφιζες και μια καρδιά, με νίκαγες με ζαβολιά
κι έβαζες πάντα στο πικάπ το δίσκο με το Ave Maria
Ave Maria.
Χανόσουνα στη μουσική, εσύ γινόσουν το παιδί
κι εγώ ένας άγγελος στη γη, να σε προσέχω μια ζωή.
Τις πόρτες άνοιγες στο φως, να μπει ο ήλιος κι ο θεός
να μας φυλάει, α, ρε μαμά.
Τα βράδια ήσουν μια αγκαλιά κι ανάμεσα απ` τα φιλιά
έκανες τη φωνή λαγού, το λύκο και την αλεπού.
Και όταν γύριζα αργά "θα σου τα πάρω τα κλειδιά"
"θα βρεις τις πόρτες πια κλειστές"
"θα με πεθάνεις, αυτό θες;" α, ρε μαμά.
Μαμά, πού πας ...

Μνήμη Μερόπης Γιαμά (*)

(*) Απόσπασμα από επιλεγμένο ποίημα της Κατερίνας Γιαμά στον 5ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Κεντρικής Βιβλιοθήκης Χαλκίδας με τίτλο Ακριβή διαδρομή

"Ανηφόριζε, έτρεχε
Μαραθώνιες αποστάσεις
- ακούραστη-
αναλάμβανε μυστικές αποστολές
- άφοβη-
ζούσε τον έρωτα ελεύθερα
- τρυφερή-
τη μητρότητα, τα όνειρα
- ευαίσθητη-
τα χρώματα της ανατολής, της δύσης
- ποιητική –
μα όταν έφτανε στο μονοπάτι
που ήταν δύσβατο και απρόσιτο
που δεν είχε ήλιο
δεν είχε έρωτα
δεν είχε αποστολές,
αρνιόταν να προχωρήσει άλλο
γιατί ένοιωθε
οτι η διαδρομή τελείωσε.
Η ατέλειωτη, ακριβή της διαδρομή
Μέσα στο χρόνο-απο ανάγκη…"