Συγχαρητήρια σε όλους όσους σκέφτηκαν, σχεδίασαν και υλοποιούν (παρά τις αντιρρήσεις που εκφράστηκαν έγκαιρα από φορείς των κοινωνικών εταίρων και της κοινωνίας των πολιτών)τον εκσυγχρονισμό της μονής γραμμής Χαλκίδας - Οινόης του ΟΣΕ !
Από τη δεκαετία του 1970 είχε τεθεί το θέμα του εξηλεκτρισμού και της κατασκευής διπλής γραμμής στη διαδρομή Χαλκίδα - Οινόη. Πέρασαν τα χρόνια, πέρασαν και δεκάδες αρμόδιοι και "υπεύθυνοι" από τις σχετικές δομές του ΟΣΕ και των Υπουργείων και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να εκσυγχρονιστεί επιτέλους η πολύπαθη σιδηροδρομική σύνδεση Χαλκίδας - Οινόης.
Αρχές του 21ου αιώνα πιά.
Συνδέθηκε το έργο με διάφορα επικοινωνιακά τρυκ και "παραμύθια". Καθυστερήσεις επι καθυστερήσεων. Αποφασίστηκε ότι στη διαδρομή δεν χρειάζεται διπλή γραμμή ! Δεν σκέφτηκε κανείς το θέμα ασφάλειας ! Ούτε τα άλλα πλεονεκτήματα που προσφέρει η διπλή γραμμή (ευελιξία, αποδοτικότητα, ταχύτητα, επιδόσεις κλπ) Ούτε κανείς πήρε υπ' όψη του την πανευρωπαϊκή εμπειρία σε θέματα προαστιακού. Αλήθεια οι κουτόφραγκοι έχουν μονές γραμμές στους προαστιακούς? Ας πάνε ενα ταξιδάκι οι υπεύθυνοι (κοντά σε τόσα που κάνουν) σε Λόνδρα, Παρίσι, Λυών, Βουδαπέστη, Βιέννη να ρίξουν μια ματιά στα αντίστοιχα προαστιακά δίκτυα. Ή στη Γερμανία που έχει αποδεδειγμένα το πιο σύγχρονο και αποδοτικό σιδηροδρομικό δίκτυο (προαστιακόύ συμπεριλαμβανομένου) και ας μας πούν που είδαν μονή γραμμή?
Ποιοί θέλουν τη συνεχή και μόνιμη υποβάθμιση του σιδηρόδρομου στη χώρα?
Ποιοί κόπτονται μόνο στα λόγια για τη τουριστική ανάπτυξη της Χαλκίδας και δεν βλέπουν το "δάσος"
Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009
Πέμπτη 12 Μαρτίου 2009
ΕΧΕΙ ΑΝΑΚΗΡΥΧΘΕΙ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ "ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ" ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ?
Είναι μια ερώτηση που έρχεται στο νου όταν σκεφτεί κανείς:
α) Το κτίριο αυτό είναι η πραγματική έκφραση της βιομηχανικής, κοινωνικής και πολιτισμικής ιστορίας της πόλης
β) Τα μεγάλα λόγια όλων των προηγούμενων και νυν αρχόντων της τοπικής αυτοδιοίκησης
γ) Το ότι έχουν κηρυχθεί διατηρητέα κάποια ιδιωτικά κτίσματα εντός της πόλης με πολύ μικρότερη πολιτισμική σημασία από το αναφερόμενο
δ) Το ότι εχει κηρυχθεί διατηρητέα η Δημοτική Αγορά, που έχει πολύ μικρότερη ιστορία (και χρονολογικά) και πολιτισμική σημασία για τη πόλη
Αλήθεια ποιός αρμόδιος θα απαντήσει?
Ποιοί φορείς θα πάρουν θέση?
Γιατί δεν το είχαν επισημάνει τόσο καιρό?
α) Το κτίριο αυτό είναι η πραγματική έκφραση της βιομηχανικής, κοινωνικής και πολιτισμικής ιστορίας της πόλης
β) Τα μεγάλα λόγια όλων των προηγούμενων και νυν αρχόντων της τοπικής αυτοδιοίκησης
γ) Το ότι έχουν κηρυχθεί διατηρητέα κάποια ιδιωτικά κτίσματα εντός της πόλης με πολύ μικρότερη πολιτισμική σημασία από το αναφερόμενο
δ) Το ότι εχει κηρυχθεί διατηρητέα η Δημοτική Αγορά, που έχει πολύ μικρότερη ιστορία (και χρονολογικά) και πολιτισμική σημασία για τη πόλη
Αλήθεια ποιός αρμόδιος θα απαντήσει?
Ποιοί φορείς θα πάρουν θέση?
Γιατί δεν το είχαν επισημάνει τόσο καιρό?
Περιβάλλον και αγροτική πολιτική στη παγκοσμιοποίηση (*)
(*) Γιάννη Τόλιου. «Περιβάλλον και Αγροτική Πολιτική σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης. Εναλλακτική πολιτική Αυτοδυναμίας Τροφίμων» (Εκδόσεις Κ.Ψ.Μ., 320 σελίδες)
Το νέο βιβλίο του οικονομολόγου-ερευνητή Γιάννη Τόλιου, αγκαλιάζει έναν εξαιρετικά επίκαιρο κύκλο θεμάτων, που αγγίζουν το ενδιαφέρον ευρύτερου κύκλου αναγνωστών. Αρχίζοντας από τις κλιματικές αλλαγές, τη διατροφική κρίση, τη βιοποικιλότητα, κά, το βιβλίο αναλύει κριτικά την πολιτική του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) και την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) της ΕΕ, τις λεγόμενες συμφωνίες «ελευθέρου εμπορίου», το ρόλο των διαφόρων «λόμπι» στη χάραξη της εμπορικής και αγροτικής πολιτικής, τη δράση των πολυεθνικών στη «διατροφική αλυσίδα» και τις πολύπλευρες προεκτάσεις της χρήσης γενετικά τροποποιημένων οργανισμών (ΓΤΟ), στην παραγωγή «μεταλλαγμένων» τροφίμων και ζωοτροφών.
Στο φόντο των παραπάνω εξελίξεων, το βιβλίο εστιάζει με ιδιαίτερη ευαισθησία στην σημερινή κατάσταση των ελλήνων αγροτών και του αγροτικού τομέα, στα ζητήματα ποιότητας τροφίμων, προστασίας του καταναλωτή και του φυσικού περιβάλλοντος. Διερευνά επίσης τους βασικούς άξονες μιας εναλλακτικής στρατηγικής «αυτοδυναμίας τροφίμων», με όρους βιώσιμης ανάπτυξης, στήριξης της οικογενειακής γεωργίας, ελέγχου της δράσης των «καρτέλ», εξασφάλισης υγιεινών προϊόντων και φροντίδας της βιοποικιλότητας. Τέλος αναδεικνύει την αναγκαιότητα και τις προϋποθέσεις μιας γενικότερης ριζοσπαστικής πολιτικής, ανατροπής των νεοφιλελεύθερων επιλογών και υπέρβασης των κυρίαρχων καπιταλιστικών σχέσεων, στην προοπτική μιας κοινωνίας, όπου οι οικολογικές αξίες θα συνδυάζονται γόνιμα με τις ουμανιστικές αξίες του σοσιαλισμού, για μια ανώτερη κοινωνία, όπου στη θέση της «διαχείρισης προσώπων» θα μπει η «διαχείριση πραγμάτων» και ο σεβασμός στο περιβάλλον.!
www.ytolios.gr, e-mail: tolios@syn.gr
Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009
Και μετά την Ημέρα της Γυναίκας, τι?...
Της Λιάνας Γούτα, χημικού μηχανικού, υποψήφιας το 2007 με τη ΝΔ στην Α’ Θεσσαλονίκης (l.v.gouta@helpe.gr , www.lianagouta.gr)
Τις γιορτές μας τις κάναμε! Δήμοι, Νομαρχίες, φορείς οργάνωσαν γιορτές, ο καθένας από τη δική του σκοπιά, άλλοι τιμώντας σημαντικές γυναίκες, άλλοι με γιορτές καλλυντικών με σεσουάρ και κραγιόν!
Και αν Δήμοι και Νομαρχίες έκαναν κάποιες γιορτές, στα ΜΜΕ, η Ημέρα της Γυναίκας πέρασε ‘στα ψιλά’ ή επικεντρώθηκε στα προβλήματα των γυναικών στις τριτοκοσμικές και υπανάπτυκτες χώρες. Σημαντικά πράγματι προβλήματα, αλλά και τα δικά μας, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, δεν είναι αμελητέα...
Κι ενώ οι Δήμοι και οι Νομαρχίες γιορτάζουν, ποιος αναρωτήθηκε πόσες είναι οι γυναίκες Δήμαρχοι και Νομάρχες στην Ελλάδα? Στην προηγούμενη αυτοδιοικητική θητεία τα ποσοστά έφταναν μόλις στο 2,1 και 1,7 αντίστοιχα! Κι αυτό, όταν η Ευρώπη και το Ευρωκοινοβούλιο έχει 31% γυναίκες ευρωβουλευτές και δηλώνει ότι πρόκειται για χαμηλό ποσοστό που δείχνει έλλειψη δημοκρατίας και πολιτισμού! Στην Ελληνική Βουλή το ποσοστό είναι μόλις 16%. Κι επιπλέον, και από αυτό το ποσοστό, ένα μέρος, ξεχωρίζει και βασίζει την πορεία του στην εικόνα και στον επικοινωνιακό-μηντιακό θόρυβο. Ωστόσο μας φτάνει αυτό?
Σε μια κοινωνία που μέσα σε λίγα μόνο χρόνια ξεπέρασε ταμπού δεκαετιών και σήμερα σπρώχνει τις γυναίκες της για μόρφωση και εκπαίδευση, με αποτέλεσμα οι γυναίκες στα ΑΕΙ να είναι το 53% των φοιτητών, με μια συμμετοχή που ενισχύεται όλο και περισσότερο ακόμα και στις ανδροκρατούμενες ειδικότητες όπως τα Πολυτεχνεία, με φοιτήτριες που όχι μόνο εισάγονται, αλλά και διακρίνονται και αριστεύουν, το μεγάλο ερώτημα είναι «Τί γίνονται όλα αυτές οι μορφωμένες γυναίκες κατόπιν»?
Συνεχίζουν να διακρίνονται και να αριστεύουν? Διαπρέπουν στις υψηλές διοικητικές θέσεις των επιχειρήσεων, στην έρευνα, στην κρατική μηχανή, στις θέσεις λήψης αποφάσεων? Δυστυχώς η απάντηση είναι αρνητική κι ο δρόμος προς την κορυφή κλειστός. Βεβαίως, μπαίνουν στην αγορά εργασίας, αν και σε ποσοστό 1 προς 2 σε σχέση με τους άνδρες ή αλλιώς, με ανεργία υπερδιπλάσια από των ανδρών. Αλλά...ως εκεί! Στις υψηλόβαθμες κυβερνητικές θέσεις η γυναικεία συμμετοχή έχει να δείξει μόνο χαμηλά μονοψήφια νούμερα συμμετοχής, στον ιδιωτικό τομέα, μάλλον ακόμα χειρότερα.
Το σχόλιο δε σκοπεύει να προτείνει λύσεις, παρά μόνο να προβληματίσει. Πρέπει πρώτα να αντιληφθούμε το πρόβλημα, τις διαστάσεις και τις συνέπειές του και μετά να μιλήσουμε για λύσεις. Εκείνο που δε συνειδητοποιούμε, είναι ότι αφήνοντας αναξιοποίητες τις μορφωμένες, ικανές, φιλόδοξες γυναίκες που τελειώνουν κατά χιλιάδες από τα πανεπιστήμια μας, χάνουμε ως χώρα σε μυαλά, σε ταλέντα, σε ανθρώπινους πόρους, σπαταλώντας το μορφωμένο δυναμικό μας. Κυρίως όμως χάνουμε σε ανταγωνιστικότητα, στην εποχή της γνώσης, της καινοτομίας, της πληροφορίας, όπου νικητής θα είναι αυτός που θα αναδείξει και θα αξιοποιήσει τα περισσότερα και καλύτερα μυαλά, και τα ανδρικά και τα γυναικεία!
Τις γιορτές μας τις κάναμε! Δήμοι, Νομαρχίες, φορείς οργάνωσαν γιορτές, ο καθένας από τη δική του σκοπιά, άλλοι τιμώντας σημαντικές γυναίκες, άλλοι με γιορτές καλλυντικών με σεσουάρ και κραγιόν!
Και αν Δήμοι και Νομαρχίες έκαναν κάποιες γιορτές, στα ΜΜΕ, η Ημέρα της Γυναίκας πέρασε ‘στα ψιλά’ ή επικεντρώθηκε στα προβλήματα των γυναικών στις τριτοκοσμικές και υπανάπτυκτες χώρες. Σημαντικά πράγματι προβλήματα, αλλά και τα δικά μας, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, δεν είναι αμελητέα...
Κι ενώ οι Δήμοι και οι Νομαρχίες γιορτάζουν, ποιος αναρωτήθηκε πόσες είναι οι γυναίκες Δήμαρχοι και Νομάρχες στην Ελλάδα? Στην προηγούμενη αυτοδιοικητική θητεία τα ποσοστά έφταναν μόλις στο 2,1 και 1,7 αντίστοιχα! Κι αυτό, όταν η Ευρώπη και το Ευρωκοινοβούλιο έχει 31% γυναίκες ευρωβουλευτές και δηλώνει ότι πρόκειται για χαμηλό ποσοστό που δείχνει έλλειψη δημοκρατίας και πολιτισμού! Στην Ελληνική Βουλή το ποσοστό είναι μόλις 16%. Κι επιπλέον, και από αυτό το ποσοστό, ένα μέρος, ξεχωρίζει και βασίζει την πορεία του στην εικόνα και στον επικοινωνιακό-μηντιακό θόρυβο. Ωστόσο μας φτάνει αυτό?
Σε μια κοινωνία που μέσα σε λίγα μόνο χρόνια ξεπέρασε ταμπού δεκαετιών και σήμερα σπρώχνει τις γυναίκες της για μόρφωση και εκπαίδευση, με αποτέλεσμα οι γυναίκες στα ΑΕΙ να είναι το 53% των φοιτητών, με μια συμμετοχή που ενισχύεται όλο και περισσότερο ακόμα και στις ανδροκρατούμενες ειδικότητες όπως τα Πολυτεχνεία, με φοιτήτριες που όχι μόνο εισάγονται, αλλά και διακρίνονται και αριστεύουν, το μεγάλο ερώτημα είναι «Τί γίνονται όλα αυτές οι μορφωμένες γυναίκες κατόπιν»?
Συνεχίζουν να διακρίνονται και να αριστεύουν? Διαπρέπουν στις υψηλές διοικητικές θέσεις των επιχειρήσεων, στην έρευνα, στην κρατική μηχανή, στις θέσεις λήψης αποφάσεων? Δυστυχώς η απάντηση είναι αρνητική κι ο δρόμος προς την κορυφή κλειστός. Βεβαίως, μπαίνουν στην αγορά εργασίας, αν και σε ποσοστό 1 προς 2 σε σχέση με τους άνδρες ή αλλιώς, με ανεργία υπερδιπλάσια από των ανδρών. Αλλά...ως εκεί! Στις υψηλόβαθμες κυβερνητικές θέσεις η γυναικεία συμμετοχή έχει να δείξει μόνο χαμηλά μονοψήφια νούμερα συμμετοχής, στον ιδιωτικό τομέα, μάλλον ακόμα χειρότερα.
Το σχόλιο δε σκοπεύει να προτείνει λύσεις, παρά μόνο να προβληματίσει. Πρέπει πρώτα να αντιληφθούμε το πρόβλημα, τις διαστάσεις και τις συνέπειές του και μετά να μιλήσουμε για λύσεις. Εκείνο που δε συνειδητοποιούμε, είναι ότι αφήνοντας αναξιοποίητες τις μορφωμένες, ικανές, φιλόδοξες γυναίκες που τελειώνουν κατά χιλιάδες από τα πανεπιστήμια μας, χάνουμε ως χώρα σε μυαλά, σε ταλέντα, σε ανθρώπινους πόρους, σπαταλώντας το μορφωμένο δυναμικό μας. Κυρίως όμως χάνουμε σε ανταγωνιστικότητα, στην εποχή της γνώσης, της καινοτομίας, της πληροφορίας, όπου νικητής θα είναι αυτός που θα αναδείξει και θα αξιοποιήσει τα περισσότερα και καλύτερα μυαλά, και τα ανδρικά και τα γυναικεία!
Να σταματήσει το διαρκές έγκλημα στον Ασωπό και τον Ευβοϊκό
Oι πολίτες Αν. Αττικής, Βοιωτίας και Εύβοιας συντονίζουν τον αγώνα τους:
Την Κυριακή 8 Μαρτίου, κινήσεις πολιτών από τη Αν. Αττική, τη Βοιωτία και την Εύβοια, συναντηθήκαμε στο Εργατικό Κέντρο Θήβας, για να κλιμακώσουμε τον αγώνα μας στην αντιμετώπιση της οξύτατης περιβαλλοντικής κρίσης λόγω της ανεξέλεγκτης βιομηχανικής ρύπανσης.
Η εγκατάσταση εκατοντάδων βιομηχανιών στην περιοχή του Ασωπού, της Θήβας και της Χαλκίδας και το χρόνιο καθεστώς ασυδοσίας, επιβάρυναν με καρκινογόνες και τοξικές ουσίες τον υδροφόρο ορίζοντα μιας τεράστιας πλέον περιοχής, με αποτέλεσμα οι συνέπειες τόσο στην υγεία των κατοίκων, όσο και στις παραγωγικές δραστηριότητες (γεωργία, τουρισμός) να είναι ανυπολόγιστες.
Με τα νέα χωροταξικά σχέδια του ΥΠΕΧΩΔΕ, ολόκληρη η Βοιωτία και η Εύβοια μετατρέπονται σε ανοργάνωτες ζώνες εγκατάστασης βιομηχανικών μονάδων, χωρίς να έχουν εξασφαλιστεί μέτρα περιβαλλοντικής προστασίας και ελέγχου. Η Θίσβη και η Αντίκυρα εξελίσσονται σε περιοχές βιομηχανικής συγκέντρωσης και απειλούν τον Κορινθιακό, ενώ τα παραθαλάσσια χωριά υφίστανται τις συνέπειες από τη μεταφερόμενη ρύπανση και το θαλάσσιο οικοσύστημα του Ευβοϊκού βρίσκεται στα όρια της περιβαλλοντικής κατάρρευσης.
Ταυτόχρονα δημιουργείται ένα νέο τεράστιο ενεργειακό κέντρο στην ευρύτερη περιοχή Αττικής - Βοιωτίας – Εύβοιας αφού στις 6 υφιστάμενες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής με μαζούτ και φυσικό αέριο, προσθέτονται άλλες 12 με φυσικό αέριο, ενώ μέχρι πρόσφατα σχεδιάζονταν και 4 μονάδες με λιθάνθρακα, συνολικής ισχύος 10 GW. Οι εκπομπές ρύπων και θερμότητας θα είναι ασύλληπτες και θα επηρεάσουν άμεσα ολόκληρη την Αν. Στερεά.
Εδώ και δύο περίπου χρόνια, κινήσεις πολιτών από όλες αυτές τις περιοχές βρισκόμαστε σε συνεχή επικοινωνία και οργανώνουμε κοινές δράσεις για να δημοσιοποιήσουμε το πρόβλημα και να πιέσουμε για λύσεις. Εδώ και δύο χρόνια, είμαστε θύματα ενός πρωτοφανούς εμπαιγμού. Παρά τις εξαγγελίες ΥΠΕΧΩΔΕ και αυτοδιοίκησης, παρά τους ελέγχους και τα πρόστιμα, τίποτε δεν έχει αλλάξει στο καθεστώς της παρανομίας και της ρύπανσης :ο Ασωπός και τα υπόγεια νερά συνεχίζουν να είναι κοκτέιλ βιομηχανικών και επικίνδυνων αποβλήτων, οι αέριοι ρύποι εκπέμπονται αμείωτοι, τα στερεά τοξικά και βιομηχανικά απόβλητα συνεχίζουν να ρίχνονται ανεξέλεγκτα σε παράνομες χωματερές, νταμάρια και ρέματα.
Τα βασικά μας αιτήματα όπως διατυπώθηκαν στη συνάντηση αφορούν:
- την παροχή καθαρού πόσιμου νερού σε όλους τους πολίτες από κεντρική εγκατάσταση επεξεργασίας
- έλεγχο όλων των γεωτρήσεων και δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων
- ουσιαστικούς και συνεχείς ελέγχους και διακοπή της λειτουργίας των επιχειρήσεων – παραβατών μέχρι να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα για να μη ρυπαίνουν.
- μέτρα αποκατάστασης του υδροφόρου ορίζοντα και χρέωση των βιομηχανιών με το κόστος αποκατάστασης
- έλεγχο των βιομηχανικών προϊόντων που παράγονται στην περιοχή (οι περισσότερες βιομηχανίες τροφίμων και ποτών της χώρας)
- έλεγχο των αγροτικών προϊόντων, μέτρα για την προστασία και αποζημίωση των αγροτών
- οργάνωση των άτυπων βιομηχανικών περιοχών σε ΒΙΟΠΕ-ΒΙΠΕ, χωροταξικό σχεδιασμό με κοινωνική διαβούλευση και εκτέλεση όλων των απαραίτητων έργων υποδομής και περιβαλλοντικής προστασίας
- φρένο στην παράλογη, ξέφρενη, κερδοσκοπική, ανάπτυξη ενεργειακών μονάδων
- Συνεχή και ανοιχτή συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών στις διαδικασίες ελέγχου, πλήρη ενημέρωση των κατοίκων και των εργαζομένων για τα αποτελέσματα των ελέγχων.
Δεν έχουμε αυταπάτες. Τα μέτρα που ζητάμε προϋποθέτουν γενναίες πολιτικές αποφάσεις, κόστος, πρωτοβουλία, υπευθυνότητα και δυστυχώς τόσο οι κεντρικές, όσο και οι νομαρχιακές αλλά κατά περίπτωση και οι τοπικές αρχές, δεν έχουν δείξει μέχρι τώρα διατεθειμένες να ανταποκριθούν.
Για τη συνέχιση του αγώνα μας, συστήνουμε «Δίκτυο για τον Ασωπό και τον Ευβοϊκό» μόνιμης επικοινωνίας και συντονισμού. Στα πλαίσια του δικτύου θα λειτουργήσουν επιτροπές:
Συντονιστική,
Επιστημονική-τεχνική,
Οικονομική,
Επικοινωνίας,
και Νομική,
που στελεχώθηκαν με μέλη από τις κινήσεις πολιτών που συμμετέχουν στο δίκτυο.
ενώ η πρώτη κινητοποίηση θα είναι στα διόδια Σχηματαρίου το Σάββατο 21 Μαρτίου.
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ
Να βάλουμε φρένο στην ασυδοσία και την υποβάθμιση
Να σπάσουμε το απόστημα της σιωπής και της συγκάλυψης
Να αποτρέψουμε την μετατροπή των περιοχών μας σε θαλάμους αερίων
Να περιφρουρήσουμε την υγεία, τη ζωή, το περιβάλλον, το κοινό μας μέλλον.
Ενεργοί Πολίτες Εύβοιας
Επιτροπή Αγώνα Κατοίκων Ωρωπού
Ινστιτούτο Τοπικής Αειφορίας και Πολιτισμού
Θηβαίοι Πολίτες για το Περιβάλλον
Κίνηση Πολιτών Δήμου Θίσβης
Πρωτοβουλία Βαγαίων Πολιτών
Δίκτυο Κινήσεων Πολιτών και Συλλόγων Περιβάλλοντος Εύβοιας
Συμπαράταξη Βοιωτών για το Περιβάλλον
(περισσότερα για τη δημοσκόπηση, απο όπου είναι και το γράφημμα στο: http://www.publicissue.gr/1077/aswpos/)
Τρίτη 10 Μαρτίου 2009
Δημόσια ελεύθερη έκφραση και ιδιωτική εύθύνη
Της Έλενας Αποστόλου, Δικηγόρου (αναδημοσίευση από την Αυγή)
Στη δημόσια σφαίρα, πολλά λέγονται κι ακόμη περισσότερα γράφονται• και ευτυχώς.Η ελευθερία της έκφρασης είναι μια δημοκρατική κατάκτηση, που κατοχυρώνεται στο Σύνταγμά μας. Δεν είναι όμως η μόνη.
Δυστυχώς στο θέμα της ελεύθερης έκφρασης, ιδιαίτερα διά του Τύπου, ως αναγνωστικό κοινό και ως εκδότες/συγγραφείς των απόψεών μας, πάσχουμε. Φαίνεται πως για μεγάλη μερίδα ανθρώπων, που δημόσια εκθέτουν την άποψή τους, υπάρχουν μόνο δύο πλευρές στην απόλαυση του δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης: είτε ελευθερία, με την έννοια του “γράφω ό,τι θέλω χωρίς καμία συνέπεια”, είτε φίμωση, δηλάδη “δεν μπορώ να γράφω καθόλου”.
Ας μην είμαστε υπεραπλουστευτικοί. Όπως κάθε δημοκρατικό δικαιώμα, έτσι και η ελευθερία της έκφρασης έχει τα όρια της. Και τα όρια αυτά τίθενται από τα άλλα δημοκρατικά δικαιώματα που μπορεί να θιχτούν. Φυσικά και καθένας μπορεί να γράφει ό,τι θέλει.Όχι ομως εξυβρίσεις, συκοφαντίες, ψευδείς πληροφορίες και απειλές. Εξάλλου οι νόμοι που προστατεύουν τους πολίτες υπάρχουν για όλους, δεν εξαιρούν δημοσιογράφους, συγγραφείς ή bloggers.
Εν προκειμένω, στην περιπτωση που απασχολεί την κοινή γνώμη σήμερα, το ζήτημα της ελευθερίας της έκφρασης τίθεται εκ νέου, μέσα σε ένα καινούργιο, σχεδόν άγνωστο πλαίσιο, τον κόσμο του διαδικτύου. Όσοι έχουν επαφή με το διαδίκτυο, μπορεί να λαμβάνουν ανώνυμη ηλεκτρονική αλληλογραφία που αναφέρεται με λίβελους σε προσωπικές σχέσεις πολιτικών προσώπων, μπορεί να διαβάζουν Blogs με υβριστικά υποννοούμενα ή να βλέπουν μονταρισμένα videos. Ο κυβερνοχώρος είναι απέραντος, άγνωστος και συχνά επικίνδυνος. Όμως εντέλει τίποτα δε χρειάζεται να αλλάξει για να χειριστούμε την πληροφορία που διαδίδεται ηλεκτρονικά. Το νομικό μας οπλοστάσιο είναι αρκετό για να αντιμετωπίσει τις περιπτώσεις που θίγονται τα ατομικά δικαιώματα συγκεκριμένων πολιτών.
Βέβαια η περίπτωση των blogs είναι ιδιάζουσα. Είναι κατά κάποιο τρόπο η φωνή των πολιτών που γράφουν σαν σε ημερολόγιο τις καθημερινές τους σκέψεις, χωρίς λογοκρισία και φραγμούς. Και το διαδίκτυο είναι ο μόνος χώρος της δημόσιας σφαίρας που δίνεται η ευκαιρία σε όλους να εκφραστούν, χωρίς να κατέχουν καμία υψηλά ιστάμενη θέση, στην πολιτική ζωή ή στα πάνελ των τηλεοπτικών καναλιών. Στα blogs εκφράζομαι εγώ κι εσύ, χωρίς απολαβές και διακοπές για διαφημίσεις. Δεν υποστηρίζω ότι επειδή δεν είναι κάποιος επαγγελματίας δημοσιογράφος, αυτομάτως εξαιρείται από τις διατάξεις που ορίζουν το πλαίσιο της έντυπης/ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας. Καθένας που δημοσιεύει τίθεται υπό κρίση και θέτει και τον εαυτό του σε θέση ευθύνης για αυτά που λέει, όπως επίσης και κάθε αναγνώστης κρίνει και αναστοχάζεται πάνω στα κείμενα που διαβάζει.
Εν κατακλείδι, γνώμη μου είναι πώς θα ήταν ανούσια και ατέρμονη μια προσπάθεια ανεύρεσης νέων νομοθετικών μέτρων για την αντιμετώπιση των όποιων κακόβουλων
Bloggers. Άλλωστε η δύναμή τους είναι μεγάλη και πάντα θα εφευρίσκονται νέοι τρόποι για να ξεπηδούν καινούργια blogs στον αχανή κυβερνοχώρο.
Όμως κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο. Μπορεί καθένας τελικά να γράφει ό,τι θέλει, (με το “πλεονέκτημα” της ανωνυμίας, σημειωτέον, που έχουν οι bloggers) αλλά μπορεί και καθένας να προστατέψει την τιμή και την υπόληψή του, πράττοντας τα δέοντα.
Στη δημόσια σφαίρα, πολλά λέγονται κι ακόμη περισσότερα γράφονται• και ευτυχώς.Η ελευθερία της έκφρασης είναι μια δημοκρατική κατάκτηση, που κατοχυρώνεται στο Σύνταγμά μας. Δεν είναι όμως η μόνη.
Δυστυχώς στο θέμα της ελεύθερης έκφρασης, ιδιαίτερα διά του Τύπου, ως αναγνωστικό κοινό και ως εκδότες/συγγραφείς των απόψεών μας, πάσχουμε. Φαίνεται πως για μεγάλη μερίδα ανθρώπων, που δημόσια εκθέτουν την άποψή τους, υπάρχουν μόνο δύο πλευρές στην απόλαυση του δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης: είτε ελευθερία, με την έννοια του “γράφω ό,τι θέλω χωρίς καμία συνέπεια”, είτε φίμωση, δηλάδη “δεν μπορώ να γράφω καθόλου”.
Ας μην είμαστε υπεραπλουστευτικοί. Όπως κάθε δημοκρατικό δικαιώμα, έτσι και η ελευθερία της έκφρασης έχει τα όρια της. Και τα όρια αυτά τίθενται από τα άλλα δημοκρατικά δικαιώματα που μπορεί να θιχτούν. Φυσικά και καθένας μπορεί να γράφει ό,τι θέλει.Όχι ομως εξυβρίσεις, συκοφαντίες, ψευδείς πληροφορίες και απειλές. Εξάλλου οι νόμοι που προστατεύουν τους πολίτες υπάρχουν για όλους, δεν εξαιρούν δημοσιογράφους, συγγραφείς ή bloggers.
Εν προκειμένω, στην περιπτωση που απασχολεί την κοινή γνώμη σήμερα, το ζήτημα της ελευθερίας της έκφρασης τίθεται εκ νέου, μέσα σε ένα καινούργιο, σχεδόν άγνωστο πλαίσιο, τον κόσμο του διαδικτύου. Όσοι έχουν επαφή με το διαδίκτυο, μπορεί να λαμβάνουν ανώνυμη ηλεκτρονική αλληλογραφία που αναφέρεται με λίβελους σε προσωπικές σχέσεις πολιτικών προσώπων, μπορεί να διαβάζουν Blogs με υβριστικά υποννοούμενα ή να βλέπουν μονταρισμένα videos. Ο κυβερνοχώρος είναι απέραντος, άγνωστος και συχνά επικίνδυνος. Όμως εντέλει τίποτα δε χρειάζεται να αλλάξει για να χειριστούμε την πληροφορία που διαδίδεται ηλεκτρονικά. Το νομικό μας οπλοστάσιο είναι αρκετό για να αντιμετωπίσει τις περιπτώσεις που θίγονται τα ατομικά δικαιώματα συγκεκριμένων πολιτών.
Βέβαια η περίπτωση των blogs είναι ιδιάζουσα. Είναι κατά κάποιο τρόπο η φωνή των πολιτών που γράφουν σαν σε ημερολόγιο τις καθημερινές τους σκέψεις, χωρίς λογοκρισία και φραγμούς. Και το διαδίκτυο είναι ο μόνος χώρος της δημόσιας σφαίρας που δίνεται η ευκαιρία σε όλους να εκφραστούν, χωρίς να κατέχουν καμία υψηλά ιστάμενη θέση, στην πολιτική ζωή ή στα πάνελ των τηλεοπτικών καναλιών. Στα blogs εκφράζομαι εγώ κι εσύ, χωρίς απολαβές και διακοπές για διαφημίσεις. Δεν υποστηρίζω ότι επειδή δεν είναι κάποιος επαγγελματίας δημοσιογράφος, αυτομάτως εξαιρείται από τις διατάξεις που ορίζουν το πλαίσιο της έντυπης/ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας. Καθένας που δημοσιεύει τίθεται υπό κρίση και θέτει και τον εαυτό του σε θέση ευθύνης για αυτά που λέει, όπως επίσης και κάθε αναγνώστης κρίνει και αναστοχάζεται πάνω στα κείμενα που διαβάζει.
Εν κατακλείδι, γνώμη μου είναι πώς θα ήταν ανούσια και ατέρμονη μια προσπάθεια ανεύρεσης νέων νομοθετικών μέτρων για την αντιμετώπιση των όποιων κακόβουλων
Bloggers. Άλλωστε η δύναμή τους είναι μεγάλη και πάντα θα εφευρίσκονται νέοι τρόποι για να ξεπηδούν καινούργια blogs στον αχανή κυβερνοχώρο.
Όμως κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο. Μπορεί καθένας τελικά να γράφει ό,τι θέλει, (με το “πλεονέκτημα” της ανωνυμίας, σημειωτέον, που έχουν οι bloggers) αλλά μπορεί και καθένας να προστατέψει την τιμή και την υπόληψή του, πράττοντας τα δέοντα.
Ευβοϊκού χρώματα (γιατί η ζωή δεν είναι μόνο άσπρο-μαύρο)
Από σήμερα ξεκινάμε μια νέα ετικέτα αφιερωμένη στους ερασιτέχνες φωτογράφους του Ευβοϊκού και στην παρουσίαση φωτογραφιών τους με θέμα τη φύση και τη πολυχρωμία της περιοχής.
Ξεκινώντας παρουσιάζουμε 4 φωτό της αγαπητής φίλης Μ.Α (κάντε κλικ στη φωτό για μεγέθυνση)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)