Την πρωταπριλιά του 1971 χτύπησε η πόρτα στο γραφείο του πρόξενου Κινταρίγια και η γραμματέας του τον ενημέρωσε ότι μία Γερμανίδα ζητούσε να τον δει για να τη βοηθήσει σχετικά με μία βίζα. Ο Κινταρίγια απάντησε καταφατικά και την πόρτα του γραφείου πέρασε μία εντυπωσιακή ξανθιά, με ανοιχτό πουκάμισο και ψηλές γόβες. «Ερτλ, Μόνικα Ερτλ. «Ενδιαφέρομαι να επισκεφτώ τη Βολιβία για ένα ντοκιμαντέρ. Ξέρετε, είχα μείνει εκεί με τον πατέρα μου μετά τον πόλεμο. Μεταναστεύσαμε εκεί για κάποια χρόνια μέχρι να ηρεμήσει η κατάσταση. Δικαστήρια πολέμου, Αμερικάνοι, Ρώσοι, Αντιλαμβάνεστε». Ο πρόξενος αφού της είπε ότι θα τη βοηθήσει, της έδωσε και μία κάρτα με τα στοιχεία του σε περίπτωση που η ωραία Γερμανίδα ήθελε να τον συνοδεύσει για ένα ποτό. Η Μόνικα διάβασε την κάρτα. «Ρομπέρτο Κιντανίγια Περέιρα, γενικός πρόξενος Βολιβίας.» Ήταν πια σίγουρη. Είχε βρει τον άνθρωπο που εκτέλεσε τον Τσε και πόζαρε περήφανος πάνω από το πτώμα του Ίντι. Ψύχραιμη, έβγαλε από την τσάντα της ένα πιστόλι «colt cobra» 38αρι και τον σημάδεψε λέγοντάς του: Victoria o Muerte senior? Η Μόνικα τον πυροβόλησε εξ επαφής τρεις φορές. «Φασίστα», του είπε, και αφού άφησε την ξανθιά περούκα και το πιστόλι στο γραφείο εξαφανίστηκε....
Πηγή: Μηχανή του χρόνου
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-germanida-poy-ektelese-en-psychro-ton-dolofono-toy-tse-gkevara-itan-kori-synergati-toy-chitler-kai-dolofonithike-apo-proin-nazi-poy-eiche-vrei-katafygio-sti-latiniki-ameriki/
Απο τη Αγγλική Βικιπαίδια: Η Μόνικα Ερτλ γεννήθηκε στη Γερμανία, ο ναζί πατέρας της έφερε την οικογένεια στη Βολιβία όπου ξεκίνησε το αγρόκτημα La Dolorida, όπου έτρεφε ζώα. Ο πατέρας της ταλαντούχος ορειβάτης, προπολεμικά, ταυτόχρονα, ήταν και επικεφαλής κάμεραμαν του κινηματογραφικού συνεργείου της Λένι Ρίφενσταλ, της εμβληματικότερης ναζίστριας σκηνοθέτριας, το «βαρύ πυροβολικό» της προπαγανδιστικής μηχανής του Γκέμπελς, με την οποία γύρισαν μαζί την «Ολυμπία», για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο, το προπαγανδιστικό «ντεμπούτο» των ναζί σε τέτοια ευρεία κλίμακα. Στη Βολιβία, συνόδευσε τον πατέρα της σε αρκετές αποστολές γυρισμάτων και έμαθε να χρησιμοποιεί τόσο κινηματογραφική κάμερα όσο και πυροβόλα όπλα. Αργότερα, παντρεύτηκε για λίγο, αλλά ένιωθε δυστυχισμένη παίζοντας το ρόλο της «σύζυγου-τρόπαιου» ενός Βολιβιανού-Γερμανού μηχανικού μεταλλείων. Μετά το διαζύγιό της το 1969, συνδέθηκε με τους επιζώντες του ηττημένου αντάρτικου κινήματος του Τσε Γκεβάρα, τον Εθνικό Απελευθερωτικό Στρατό της Βολιβίας (ELN). Αφού βοήθησε σε κάποιες περιπτώσεις, τελικά εντάχθηκε στην πολιτική παρανομία. Ξεκίνησε μια σχέση με τον ηγέτη του ELN, Ίντι Περέδο, διάδοχο του Τσε Γκεβάρα. Ο Περέδο σκοτώθηκε από τις βολιβιανές αστυνομικές δυνάμεις σε ανταλλαγή πυροβολισμών στη Λα Παζ στις 9 Σεπτεμβρίου 1969. Στη Γερμανία, έγινε γνωστή ως «η εκδικήτρια του Τσε Γκεβάρα» λόγω της εμπλοκής της στη δολοφονία του Συνταγματάρχη Ρομπέρτο Κιντανίλα Περέιρα το 1971 στο Αμβούργο, που εκείνη την εποχή υπηρετούσε στο Αμβούργο ως πρόξενος της Βολιβίας. Ένα μήνυμα που βρέθηκε στον τόπο της δολοφονίας έγραφε «Νίκη ή Θάνατος», ένα σύνθημα του ELN. Ο πρώην ηγέτης του ELN, Οσβάλντο «Τσάτο» Περέδο, επιβεβαίωσε, σε μια συνέντευξη που γυρίστηκε από τον Γερμανό σκηνοθέτη Κρίστιαν Μποντισέν το 1988, ότι ο Κιντανίλα ήταν πρωταρχικός στόχος του ELN, επειδή ήταν υπεύθυνος για τη διαταγή να κοπούν τα χέρια του πτώματος του Γκεβάρα και να σταλούν στη Λα Παζ για περαιτέρω ταυτοποίηση. Αναφέρει επίσης ότι η Ερτλ, «αφού εκτέλεσε την αποστολή στο Αμβούργο», επέστρεψε στην Κούβα όπου συναντήθηκε με τον Ρεζίς Ντεμπρέ.
Αφού βρισκόταν υπό μυστική παρακολούθηση στη Βολιβία για αρκετές ημέρες, αυτή και ένας άλλος αντάρτης τελικά έπεσαν σε ενέδρα και σκοτώθηκαν από τις βολιβιανές δυνάμεις ασφαλείας στις 12 Μαΐου 1973 στο Ελ Άλτο (στη Λα Παζ), όπου αναδιοργάνωνε τον ELN. Σύμφωνα με τον Ρεζίς Ντεμπρέ, προετοίμαζε επίσης την απαγωγή του πρώην αρχηγού της Γκεστάπο της Λυών, Κλάους Μπάρμπι, για να τον οδηγήσει στη Χιλή και κατά συνέπεια στη δικαιοσύνη στη Γαλλία, όπου καταζητούνταν ως Ναζί εγκληματίας πολέμου. Εκείνη την εποχή, ο Μπάρμπι ήταν γνωστό ότι ήταν σύμβουλος της μυστικής αστυνομίας στη Βολιβία. Το σώμα της δεν παραδόθηκε στην οικογένειά της για να ταφεί και αναπαύεται σε άγνωστο τάφο.
Η Ερτλ είναι μεταξύ των εξέχοντων χαρακτήρων σε μια μυθοπλαστική αφήγηση της οικογένειάς της, Los Afectos (Affections) του Βολιβιανού συγγραφέα Ροντρίγκο Χασμπούν.
Ένα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε για τη ζωή της, με τίτλο «Ζητείται: Η Μόνικα Ερτλ», προβλήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου το 1989.
Το βιβλίο του Régis Debray «La neige brûle» είναι αφιερωμένο στην Ερτλ.
Το τραγούδι «Mozambique» του Amon Düül II είναι αφιερωμένο επίσης στην Ερτλ.
Επίσης εδώ
