Για μια νέα, ενιαία, αποδοτική και πραγματικά αναπτυξιακή ετιαρεία της περιφέρειας (*)

(*) Του Νίκου Στουπή, Περιφερειακού Συμβούλου

Η ιστορία με τις Αναπτυξιακές στην Στερεά Ελλάδα έχει καταντήσει  -με ευθύνη κυρίως των Πολιτικών Διοικούντων  – «γόρδιος δεσμός».

Και πώς να εξελίσσονταν  αλλιώς, όταν παρά τις διαρκείς οχλήσεις του υποφαινόμενου,  και όχι μόνο, σε πολλαπλές συνεδριάσεις του Περιφερειακού Συμβουλίου, το θέμα δεν αντιμετωπιζόταν με πολιτικούς όρους, στα πλαίσια του Καλλικράτη, αλλά αποσπασματικά, με τον χαρακτήρα της καθημερινότητας και των  επειγόντων χρονικά κάθε φορά αποφάσεων που καλούνταν να πάρει το Περιφερειακό, γινόταν προσπάθεια συστηματικά να βρεθούν «οικονομικά φιλιά ζωής», δημιουργούνταν όλο και νέες δεσμεύσεις για την συνέχιση της λειτουργίας τους.

Οι επιλογές του Περιφερειακού Συμβουλίου, απλά υπηρετούσαν μια αντίληψη καταμερισμού ρόλων του πολιτικού προσωπικού σε κάθε περιοχή μέσω των ΑΝΕΤ…

Σήμερα όμως, με δεδομένες τις οικονομικές ζημιές και «τρύπες» των σχημάτων αυτών, την αδυναμία πια ανάθεσης  έργων «αναπνοής» για αυτές, τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, και κυρίως με το γενικό πολιτικό κλίμα, αλλά και την αναγκαιότητα η Περιφέρεια να έχει το δικό της μοναδικό και αποκλειστικό αναπτυξιακό εργαλείο, ο κόμπος έφτασε στο χτένι.

Απόλυτη Νομιμότητα, Πλήρη Διαφάνεια στις ΑΝΕΤ 

Η λύση είναι απλή, δίκαιη και αποτελεσματική. Απαιτεί την αξιοποίηση της εμπειρίας. Απαιτεί Πολιτική Βούληση και Πολιτική συνεννόηση…Συμπεριλαμβάνει δύο κινήσεις:

1^η ΚΙΝΗΣΗ.  : Εφαρμογή των Νόμων για τα θέματα που δημόσια έχουν τεθεί για τις ΑΝΕΤ. Ακολούθως και εφόσον ξεκαθαρίσει το τοπίο σε μια σοβαρή συζήτηση και εκδοχή οι υφιστάμενες πλέον ΑΝΕΤ, με δωρεάν μεταβίβαση των μετοχών τους και μεταβίβαση της Διοίκησης αυτών στην Αυτοδιοίκηση του Α’ βαθμού, μετατρέπονται  σε τοπικά σχήματα, όπως τους αρμόζει  αφού αυτά έχουν τοπικό χρώμα και τοπική δράση. Είναι σαφές ότι ούτε η ΕΥΒΟΙΚΗ,  ούτε η ΦΘΙΩΤΙΚΗ, ούτε περισσότερο ΦΩΚΙΚΗ και η ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ, ούτε βέβαια  πολύ περισσότερο η αδρανής Βοιωτική, δεν μπορούν να σχεδιάζουν και να μιλούν για το όλον της περιφέρειας…Ως τοπικές εταιρείες ξεκίνησαν, ως τέτοιες μπορούν να συνεχίζουν να υπάρχουν…εφόσον φυσικά δεν θα έχουν προβλήματα νομιμότητας…

Η διαδικασία αυτή – η απόλυτη δηλ. μεταβίβαση της ιδιοκτησίας τους  στους πρωτοβάθμιους ΟΤΑ -, είναι μια κατ εξοχή πολιτική διαδικασία και μεθοδολογικά συνδέει σκοπούς, μέσα και στόχους.

Προφανώς και σε μια τέτοια προοπτική απαιτείται πολιτική συνεννόηση ανάμεσα στον Α και Β βαθμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης και διάφορες Νομικές και Νομοθετικές  ρυθμίσεις προκειμένου

α) να λυθούν πολιτικά, αδιέξοδα και εμπλοκές (προφανώς και δεν αναφερόμαστε σε πιθανές οικονομικές ατασθαλίες όπου οι διοικητικές, ανεξάρτητες  και εξουσιοδοτημένες προς τούτο αρχές οφείλουν να εκτελέσουν το καθήκον τους.)

β) να επιλυθεί η αντίφαση των Αναπτυξιακών σχημάτων. Να ξεκαθαριστούν δηλ. οι ρόλοι Α και Β Βαθμού όχι ως προς τις περιοχές και το ρόλο των αιρετών αλλά με βάση τον εφαρμοζόμενο προγραμματισμό… 

Μία Περιφερειακή Αναπτυξιακή Ανώνυμη Εταρεία εδώ και τώρα

2^η ΚΙΝΗΣΗ. : Εδώ και τώρα δημιουργία Αναπτυξιακού σχήματος εξ υπαρχής,  για να μην κουβαλά τις αμαρτίες του παρελθόντος, πιθανά αξιοποιώντας σχήματα και παραδείγματα ήδη υφιστάμενων ΑΝΕΤ, Περιφερειακού χαρακτήρα με αντίστροφη μεταβίβαση μετοχών του Α΄ Βαθμού Αυτοδιοίκησης και των Διοικήσεων των Εταιρειών στην Περιφέρεια…

Ο ρόλος του περιφερειακού σχήματος θα είναι δεσμευτικός και σαφής,  ρόλος τεχνικού συμβούλου στον Περιφερειακό Προγραμματισμό-Υποστήριξη του ΠΕΠ

Σε αυτή την κατεύθυνση αφετηριακά αντιμετωπίζονται κρίσιμα και υπαρκτά προβλήματα που ενδέχεται να εμφανισθούν. Ενδεικτικά αναφέρουμε χάριν παραδείγματος :

·     Για τους Επιστήμονες που έχουν σύμβαση με Δελτία Παροχής Υπηρεσιών στις όποιες εταιρείες, εφόσον ολοκληρώσουν το έργο που έχουν αναλάβει, θα διερευνηθεί η περαιτέρω συνεργασία μαζί τους με νέα αντικειμενική αξιολόγηση και εφόσον βέβαια εξακολουθεί να υπάρχει αντικείμενο εργασίας  του νέου φορέα…

·     Το προσωπικό που έχει σχέση εργασίας αορίστου χρόνου με τις ΑΝΕΤ μεταφέρεται στον μεγαλομέτοχο/ους. 

·     Το νέο περιφερειακό σχήμα αναπτύσσεται αρχικά με ολιγομελές εξειδικευμένο προσωπικό και με εξωτερικούς συμβούλους.

·     Στο management του νέου σχήματος δεν θα εμπλέκεται άμεσα η Περιφέρεια, η οποία απλά ορίζει διαπαραταξιακή εκπροσώπηση στο Διοικητικό και Εποπτικό Συμβούλιο για τον πολιτικό έλεγχο του φορέα. Δημιουργείται  σχήμα εναλλαγής στην Διοίκηση (θητεία προέδρου μέχρι  δύο χρόνια) 

·     Θεσπίζονται εξ αρχής κανόνες Εσωτερικής Λειτουργίας 

·     Εξασφάλιση στην μετοχική σύνθεση των ΑΕΙ / ΤΕΙ της Περιφέρειας

·     Δεν θα αποτελεί προσανατολισμό για την Περιφέρεια ούτε θα τίθεται ως προϋπόθεση η εξασφάλιση  πλειοψηφίας στην μετοχική σύνθεση του νέου σχήματος

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΑΛΛΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ, και που κοινό παρανομαστή τους έχουν, το πώς δήθεν πρέπει να σώσουμε τα προγράμματα και τις αναληφθείσες δεσμεύσεις σε επίπεδο Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων. 

Σενάριο 1: Οι ΑΝΕΤ ενσωματώνονται σε μια και δημιουργούνται υποκαταστήματα.

Αυτό το μοντέλο  ( Κέντρο / Αντένες) - γνήσιο Πασοκικό κόλπο της περιόδου 2002-2006 -  δεν μπορεί να σταθεί, (παρόλο που επιτυγχάνεται ο στόχος Ενιαίο Κέντρο και Διοίκηση), αφού στην ουσία αναπαραγάγετε το γνωστό γαϊτανάκι αυτονόμησης των τοπικών εξουσιών, όταν η Περιφέρεια οφείλει να έχει συνολική απεύθυνση σχεδιασμού / αναπτυξιακού προγραμματισμού.

Σε μια τέτοια περίπτωση,

·     Θα ξαναδούμε  μάλλον τα ίδια με το παρελθόν ευτράπελα στον αναπτυξιακό προγραμματισμό. Τόποι δηλ. να χωρίζονται (οι λεγόμενες τρύπες στο χάρτη) στα προγράμματα επειδή έτσι το ήθελαν οι αιρετοί, έτσι το καταλάβαιναν, ή έτσι το «ήθελαν» τα στελέχη των ΑΝΕΤ υποκύπτοντας στον πολιτικαντισμό των διαφόρων αιρετών.

·     Θα αντιμετωπίσουμε σημαντικές δυσκολίες στον σχεδιασμό και στην υλοποίηση προγραμμάτων Τοπικής Ανάπτυξης στην περίοδο 2014-2020.

·     Θα συνεχίζονται τα προβλήματα Κέντρου- Περιφέρειας-Προσωπικού 

·     Θα αντιμετωπίσουμε προβλήματα βιωσιμότητας των σχημάτων, λόγω τεράστιου όγκου προσωπικού και αντίστοιχου κόστους, και κυρίως προβλήματα με τους ρόλους που θα κληρονομηθούν από την συγχώνευση των εταιρειών  (ποιος κάνει τι…)

Σενάριο 2 : Τα σχήματα υλοποιούν τα αναληφθέντα έργα και μετά κλείνουν

Τότε ναι μεν :

Θα γίνει δρομολόγηση από τώρα νέας–κυριολεκτικά νέας- ΑΝΕΤ, με οικονομοτεχνική μελέτη,

Θα έχουμε την Δημιουργία νέου Σχήματος χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος,

Θα ικανοποιήσουμε τις ανάγκες διαφάνειας και καταλογισμού πολιτικών και ποινικών – όπου υπάρχουν – ευθυνών,

όμως,

Τo σχήμα για πολύ μεγάλο διάστημα–ακόμα και πέραν της σημερινής θητείας του Περιφερειακού Συμβουλίου - δεν θα μπορεί να τεθεί σε λειτουργία λόγω της ύπαρξης των παλιών Αναπτυξιακών.

Θα έχουμε  δηλαδή μια μελέτη στα χαρτιά και ασκήσεις «επί χάρτου» αφού ήδη η Περιφέρεια θα μετέχει σε άλλες ΑΝΕΤ, πράγμα απαγορευτικό από τον Καλλικράτη. 

Καταθέτουμε την παρούσα πρόταση  διεξόδου σήμερα στο Περιφερειακό Συμβούλιο, αφού μόνο έτσι:

·     Ξεμπερδεύουμε τους λογαριασμούς μας με το αμαρτωλό παρελθόν.

·     Δημιουργούμε άμεσα  υγιές εργαλείο αναπτυξιακής πολιτικής.

·     Διασφαλίζουμε την υλοποίηση των όποιων ανειλημμένων υποχρεώσεων.

·     Ξεκαθαρίζουμε όρια και ρόλους ανάμεσα σε τοπικό και περιφερειακό χαρακτήρα των αναπτυξιακών σχημάτων.

·     Δεν απαλλάσσουμε, δεν παραγράφουμε  και δεν δίνουμε αμνηστία σε κανέναν από οποιαδήποτε  λάθος, παράλειψη, ευθύνη οιασδήποτε μορφής.

·     Ικανοποιούμε την κοινωνική απαίτηση για διαφάνεια, δικαιοσύνη και αποτελεσματικότητα.

·     Σώζουμε την «πολιτική τιμή και την υπόληψη» του θεσμού του Περιφερειακού Συμβουλίου.

Στο χέρι της πλειοψηφίας του Περιφερειακού Συμβουλίου αλλά και στο χέρι ενός καθενός Περιφερειακού Συμβούλου ξεχωριστά είναι αν αυτό τον δρόμο διεξόδου θα τον ακολουθήσει ή θα εγκλωβιστεί  στα σημερινά αδιέξοδα αναλαμβάνοντας πλήρως και προσωπικά την πολιτική ευθύνη για όλα όσα μέχρι σήμερα συνέβησαν...αλλά κυρίως και  για όσα, προειδοποιούμε, θα ακολουθήσουν!

Σκέψεις για δημιουργία μίας Πανελλήνιας Συνεταιριστικής Τράπεζας (*)

(*) Του Γιώργου Μητροπέτρου, Οικονομολόγου 

Μετά την απορρόφηση του υγιούς ενεργητικού της ΑΤΕ από την Τράπεζα Πειραιώς και τις επερχόμενες αλλαγές σε όλο το τραπεζικό περιβάλλον, με την δημιουργία τεσσάρων ή λιγότερων τραπεζών, πρέπει να γνωρίζουμε προς τα πού πάει το όλο σύστημα.

Πρέπει, να δούμε δηλαδή, ποια είναι η μετοχική σύνθεση αυτών των νέων τραπεζών, όπου, από μια μικρή ματιά βλέπομε, πως είναι ένας κυκεώνας από υπόγειες διαδρομές ανάμεσα σε ντόπιους και ξένους «επενδυτές» από θεσμικούς , offshore,επενδυτικά funds κ.λ.π. 

Όλοι αυτοί είναι, που προτεραιότητα τους έχουν τα χρηματοοικονομικά κερδοσκοπικά  παιχνίδια.

Βρίσκεις σε όλες τις μετοχικές συνθέσεις που διαχέονται σε όλες αυτές τις τράπεζες, κάθε καρυδιάς καρύδι, επώνυμους αλλά και ανώνυμους, θεσμικούς και μη επενδυτές.

Είναι έτσι διαμορφωμένη η μετοχική τους σύνθεση, που φωνάζει, ότι αυτές δεν είναι τράπεζες στην υπηρεσία και την προσπάθεια ανάκαμψης της χώρας και για την χρηματοδότηση υγιών επενδυτικών πρωτοβουλιών, αλλά μόνο για κερδοσκοπία και τζόγο, σε βάρος των καταθετών και τη συμμετοχή τους στο γενικό ξεπούλημα της χώρας, μέσω του «πλυντηρίου» του μαύρου πολιτικού και αθέμιτου χρήματος.

Αυτές οι τράπεζες έχουν επιλεγεί από την τρόικα, ως ευέλικτες στο συνολικό παιχνίδι της χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας.

Έτσι, με την Τραπεζική συρρίκνωση, δημιουργείτε ένα κερδοσκοπικό «καρτέλ» από το οποίο η υγιής οικονομία, ο καταθέτης και ο λαός δεν μπορεί να περιμένει τίποτα.

Ένα τραπεζικό καρτέλ που απολαμβάνει την προστασία αλλά και την προνομιακή μεταχείριση όλων με συνεχείς ανακεφαλαιοποιήσεις και χρηματικές στηρίξεις από το πόνο και το αίμα των Ελλήνων πολιτών.

Μέσα σε αυτό τον οικονομικό καμβά, εντάσσεται και η μεταβίβαση του υγιούς τμήματος της ΑΤΕ στην  Πειραιώς, στην Τράπεζα αυτή που ελέγχεται για παιχνίδια χορηγήσεων σε πλήθος εταιρειών συμφερόντων μελών του Δ.Σ.!

Αυτό δε, που λένε οι τραπεζίτες, αλλά και η κυβερνητική τρόικα, ότι δήθεν οι τράπεζες μετά την ανακεφαλαιοποίηση δεν είναι ιδιωτικές, είναι μπαρούφα ολκής.

Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, που είναι ο βασικός μέτοχος μετά την ανακεφαλαιοποίηση δεν είναι του Ελληνικού δημοσίου αλλά είναι ένας μηχανισμός της Τρόικας.

Το Τ.Χ.Σ. λαμβάνει, με την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, κοινές μετοχές οι οποίες δεν είναι μετά ψήφου, δεν μπορούν να διαπραγματευτούν στην  αγορά, ούτε εισπράττουν μέρισμα από τα τυχόν θετικά αποτελέσματα της τράπεζας.

Είναι δηλαδή, συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών «δήθεν», χωρίς πρακτική ουσία.

Το ιδιοκτησιακό καθεστώς δεν αλλάζει, ούτε το μάνατζμεντ, ούτε ποιος παίρνει τις αποφάσεις για την χρήση των κεφαλαίων που τους δίδονται κάθε τόσο από τις θυσίες του Έλληνα φορολογούμενου.

Εύλογα μπαίνει το ερώτημα.

Τι είδους τραπεζικό σύστημα θέλει η χώρα μας, σε αυτή την οικονομική κατάσταση που βρίσκεται σήμερα;

Θέλει τράπεζες καθαρά εμπορικές και κερδοσκοπικές; ή τράπεζες με αναπτυξιακές επιλογές; οι οποίες να μπορούν να χρηματοδοτούν συγκεκριμένους κλάδους και στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, με στόχο την αύξηση της απασχόλησης αλλά και των εισοδημάτων των εργαζομένων;

Σίγουρα θέλουμε τράπεζες που θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη και όχι τράπεζες τζόγου και κερδοσκοπίας.

Αυτό πρέπει να είναι το διαρκές αίτημα αλλά και η διεκδίκηση τόσο των εργαζομένων όσο και των κοινωνικών φορέων της υγιούς επιχειρηματικότητας και της παραγωγής.

Χρειαζόμαστε τράπεζες (ή τράπεζα) που να πληρούν μερικά βασικά κριτήρια:

• Να έχουν καθαρό και Ελληνικό μετοχικό κεφάλαιο.
• Να διέπονται από καθεστώς δημόσιας διαφάνειας και ελέγχου.
• Να επικεντρωθούν στην χρηματοδότηση τόσο του αγροτικού τομέα, όσο και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
• Να λειτουργούν καθαρά αναπτυξιακά, να καθοδηγούν και να συμβουλεύουν τον δημιουργικό αγρότη και επιχειρηματία.
• Να είναι κοντά στο παλμό της περιφέρειας και να αγκαλιάζουν νέες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και δράσεις.

Όλα τα παραπάνω μπορούν να τα επιτελέσουν οι Συνεταιριστικές Τράπεζες, όταν όλες μαζί ενωθούν σε μία Ελληνική Συνεταιριστική Τράπεζα, που θα καλύψει και το κενό της ΑΤΕ και θα συμβάλλει αποτελεσματικά στο ζωντάνεμα της υπαίθρου, τόσο στον αγροτικό όσο και στην στήριξη της μικρομεσαίας επιχείρησης.

Είναι, πιστεύω, η ώρα για μεγάλες και τολμηρές αποφάσεις από όλες τις Συνεταιριστικές Τράπεζες της χώρας και με άμεση ανοιχτή πρόσκληση- πρωτοβουλία της δικής μας, Ευβοϊκής Πίστης.

Άμεση συνένωση-συγχώνευση των τοπικών Συνεταιριστικών δυνάμεων και κεφαλαίων, κάτω από ενιαία διοίκηση και σε κάθε Νομό διοικούσας τοπικής επιτροπής, που θα έχει την εποπτεία του Νομού αρμοδιότητάς της.

Οι νέες διοικήσεις, πρέπει να είναι απομακρυσμένες από λογικές και πρακτικές ρουσφετολογικές και «εξυπηρέτησης» ημετέρων, ώστε απρόσκοπτα ο υπηρεσιακός μηχανισμός να λειτουργεί καθαρά και με τα κριτήρια που θα επιβάλλουν οι κάθε φορά συνθήκες.

Αυτό πρέπει να είναι το αίτημα όλων των τοπικών κοινωνιών, των εργαζομένων, των Επιμελητηρίων, των επιστημονικών φορέων και τοπικής αυτοδιοίκησης κάθε βαθμού.

Τα όποια κεφάλαια υπάρχουν ακόμα, αντί να χρησιμοποιούνται από τα «καρτέλ» των  εμπορικών και ελεγχόμενων τραπεζών για…άλλα παιχνίδια, και να καταδυναστεύουν τους πολίτες-δανειολήπτες, πρέπει να συγκεντρωθούν στις Συνεταιριστικές τράπεζές μας, που τελικά θα πιάσουν τόπο στο… τόπο τους ! 

Βασίλης Κεδίκογλου (7/2/12) για την επάνοδο στη δραχμή

Άρθρο του Βασίλη Κεδίκογλου (7/2/12) για τη σημερινή κατάσταση στη χώρα μας και την άποψή του για έξοδό μας απο την πολιτική και οικονομική κρίση.

Εδραιώθηκε η πίστη, πως η κρίση που διέρχεται η Ευρώπη σήμερα οφείλεται πρωτίστως στο ΕΥΡΩ. Η Ελλάδα δεν θα περνούσε αυτά που βιώνει σήμερα, χωρίς το ΕΥΡΩ.

Κρίσεις περάσαμε στο πρόσφατο παρελθόν, μεγαλύτερη αυτή του 1985-87, μετά τις εκλογές του 1985, όταν ο λαός έδωσε την εντολή στο ΠΑΣΟΚ, «για ακόμη καλύτερες μέρες». Τα διαθέσιμα του Κράτους ήταν περί τα 300 εκατ. δολάρια. Και όμως! Με μια υποτίμηση του νομίσματος, ένα μικρό δανεισμό περί τα 3.00 δις δολ., με ένα τριετές πάγωμα των μισθών και μια αύξηση των επιτοκίων ξεπεράστηκε η κρίση και μάλιστα ενωρίτερα. Και χωρίς κούρεμα χρέους οι αντιδράσεις της κοινής γνώμης και οι αναμενόμενες εκλογές του 1989 οδήγησαν στη διακοπή εκείνες της οικονομικής πολιτικής, ενωρίτερα από ό, τι επιβαλλόταν.

Ποια η διαφορά τότε και τώρα; Τότε η χώρα μέλος της Ε.Ο.Κ, είχε το δικό της εθνικό νόμισμα, τη δραχμή. Υπήρχε το ECU όμως η δραχμή δεν ήταν σταθερά συνδεδεμένη με το ECU, κυμαινόταν σύμφωνα με τις αποφάσεις της κυβέρνησης και είχε πρωθυπουργό, ο οποίος επρέσβευε την αρχή πως «η πολιτική καταξιώνεται όταν έχει ανατρεπτική πνοή», τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Τώρα η χώρα είναι μέλος της Ο.Ν.Ε, της Οικονομικής ναι Νομισματικής Ένωσης, η οποία λειτούργησε μόνον ως νομισματική και ποτέ ως οικονομική ένωση. Η χώρα μας έχει κοινό νόμισμα , το ΕΥΡΩ, χωρίς πολιτική εξουσία επ’ αυτού. Είναι ένα οθνείον νόμισμα, όπως παρατήρησε ο δημοσιογράφος Κων. Κόλμερ.

Τώρα η χώρα δεν έχει κυριαρχία επί του ΕΥΡΩ, δηλ. έλεγχο της ποσότητας που κυκλοφορεί , του επιτοκίου, της συναλλαγματικής ισοτιμίας, που είναι τα κύρια όπλα διεξόδου από την οικονομική κρίση.

Ο πρωθυπουργός τον Οκτώβριο του 2009, δεν ετόλμησε το ανατρεπτικό βήμα, έξοδο από την ΟΝΕ και επάνοδο σε εθνικό νόμισμα, δραχμή ή φοίνικα, ανεξάρτητο, οπότε μπορούσε να εφαρμοστεί πολιτική ανάλογη με το 1985.

Όπως παρατηρεί ο καθηγητής Ιωάννης Βαβούρας:

1. Εάν η Ελλάδα είχε το δικό της νόμισμα δεν θα χρεοκοπούσε, στο μέτρο που τα δημόσια ελλείμματα θα καλύπτονταν με έκδοση νέου χρήματος (το οποίο βέβαια προκαλεί πληθωρισμό, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα). Η έκδοση νέου χρήματος για κάλυψη των ελλειμμάτων ουσιαστικά λειτουργεί ως μια μορφή φορολογίας, με διαφορετικές όμως αναδιανεμητικές επιπτώσεις και χωρίς να οδηγεί σε ύφεση. Στις χώρες με ανεξάρτητη νομισματική πολιτική το δημόσιο χρέος αποτελείται ουσιαστικά από το εξωτερικό χρέος.

2. Εάν είχαμε δικό μας νόμισμα, θα μπορούσαμε μεταβάλλοντας τη συναλλαγματική ισοτιμία να αυξήσπουμε την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας, πράγμα που τώρα δεν μπορεί να γίνει, (εξ αιτίας της ΟΝΕ), με αποτέλεσμα η ανταγωνιστικότητα να βελτιώνεται αποκλειστικά μέσω της συρρίκνωσης του κόστους παραγωγής. Στη χώρα μας η συρρίκνωση του κόστους παραγωγής θεωρείται ότι επιτυγχάνεται μέσω του περιορισμού του εργασιακού κόστους. Ποτέ δεν δόθηκε έμφαση στην αύξηση της παραγωγικότητας ή στην καινοτομία.
 

3. Ήταν γνωστό ευθύς εξ αρχής ότι η ΟΝΕ δεν αποτελούσε ένα ενιαίο νομισματικό χώρο. Για το λόγο αυτό δημιουργήθηκαν τα διαρθρωτικά ταμεία. Όμως δεν αξιοποιήθηκαν κατάλληλα οι πόροι και η ελληνική οικονομία δεν συνέκλινε προς την κοινοτική. Οι διαφορές παραγωγικότητας έτσι παρέμειναν.

4. Ο περιορισμός των δημοσίων ελλειμμάτων μέσω της μείωσης των δαπανών για μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες οδηγεί αναπόφευκτα στον περιορισμό της ζήτησης και συνακόλουθα στην ύφεση, η οποία είναι ακόμη μεγαλύτερη από το αίσθημα αβεβαιότητας που προκαλείται. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση της Ελλάδας. Οι μειώσεις, με τον τρόπο μάλιστα που έγιναν (προσδοκίες για άλλες περικοπές), είχαν πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα, με αποτέλεσμα να επιτείνουν ακόμη περισσότερο την ύφεση».

Κυβερνητικοί αξιωματούχοι εγκλωβισμένοι στην υφεσιακή πολιτική της εσωτερικής νομισματικής υποτίμησης, της μείωσης των δαπανών, προβαίνουν και σε ανακριβείς δηλώσεις, επιτείνοντας τον πανικό από τον οποίο φαίνεται να διακατέχονται, όπως «αγωνιζόμαστε κατά της υποτίμησης η οποία θα ευνοήσει αυτούς που έβγαλαν τα χρήματά τους έξω με σκοπό να αγοράσουν τις περιουσίες της χώρας μας μπιρ-παρά». Πανικοβλημένοι δείχνουν από τη μια να βραβεύουν αυτούς που άδειασαν τη χώρα από συνάλλαγμα και από την άλλη να αγνοούν ότι η ισοτιμία που θα καθοριστεί και ασφαλώς θα είναι και ως προς τα δύο νομίσματα, ΕΥΡΩ και Δολάριο, θα είναι η ίδια, εδώ και έξω, σε όλες τις χώρες. Κι εδώ μπορεί να υπάρχουν καταθέσεις σε ξένο νόμισμα. Όσοι θα έχουν τα χρήματά τους εδώ θα απολαμβάνουν μεγαλύτερο επιτόκιο καταθέσεων, όσοι επαναφέρουν τα χρήματά τους θα καταβάλουν και φόρο αδικαιολόγητης εξαγωγής, 5%. Γιατί δεν υπήρξαν ζημίες από προηγούμενες υποτιμήσεις , όπως το 1985;.

Αφήνουν να εννοηθεί κάτι χειρότερο για να δικαιολογήσουν τον πανικό τους: ότι μπορεί να υπάρξει κάποια διολίσθηση. Όταν τα πράγματα υπολογιστούν σωστά διολίσθηση δεν υπάρχει και πάντως το επιτόκιο των καταθέσεων θα υπερκαλύπτει την τυχόν απώλεια.

Χωρίς αμφιβολία αν μετά τον καθορισμό της ισοτιμίας η Τράπεζα της Ελλάδας προσφέρει ειδική τιμή συναλλάγματος για διάστημα, 15 ημερών, με εγγυημένη χρονικώς ισοτιμία και προείσπραξη των τόκων, αφθόνως, θα εισρεύσει συνάλλαγμα.

Μύθος είναι η τάχα έλλειψη καυσίμων στη χώρα μας που διαθέτει πέντε διυλιστήρια. Οι δαπάνες λειτουργίας αυτών υπερβαίνουν, ως αξία, το κόστος των καυσίμων που χρειαζόμαστε. Στροφή ολοταχώς λοιπόν. Επίθεση αντί άμυνας.

Ένα δάσος με ρύζι, καλάμια, κύπερη, βασιλικό, καλαμομουχρίτσα ..

Η νέα ερευνητική δράση της Κοινότητας «ΗΛΕΣΙΟΝ»

Μπορεί ο Άνθρωπος να Ζήσει με τους κανόνες της Φύσης και όχι με αυτούς των κερδοσκόπων!

Κι έγινε ένα δάσος με ρύζι, καλάμια, κύπερη, βασιλικό, καλαμομουχρίτσα και εκατοντάδες άλλα φυτά!

Μέσα στο νερό ζούν χιλιάδες  βατράχια και νύμφες λιβελλούλας.

Στον αέρα πετούν πολύχρωμες πεταλούδες, πασχαλίτσες, κόκκινες, κίτρινες και μπλέ λιβελλούλες (αεροπλανάκια ή ελικοπτεράκια), που κατασπαράσσουν τα κουνούπια.

Ένας υγροβιότοπος ζωντανός!

Το ρύζι "θρέφει" 9.000 χρόνια τους ανθρώπους, από όσα γνωρίζουμε. Το καλλιεργούμενο ρύζι έλκει την καταγωγή του από την Κίνα και όχι από την Ινδία...

Το αυτονομημένο golden boy και το σάπιο πολιτικό σύστημα (από την Αυγή 11/8/2012)

Των Νίκου Στουπή και Βρασίδα Γ. Τσιριμώκου*

Κράτος και θεσμοί αποτέλεσαν το παρανάλωμα του «αγώνα» του πολιτικού προσωπικού για πλουτισμό και εξουσία. Αναρωτιούνται σήμερα πολλοί για το επίπεδο των στελεχών της διοίκησης... Μα, δεν ήταν τα γαλαζοπράσινα παιδιά που στελέχωσαν τη διοίκηση, οι κατ' επάγγελμα πολιτευτές, που αφού δεν τα κατάφερναν στην πολιτική έκαναν αυτό που τους απέμενε: να χρησιμοποιούν την εξουσία τους για να πλουτίσουν;

 Τον μήνα που μας πέρασε στο Περιφερειακό Συμβούλιο της Στερεάς Ελλάδας καταγγέλθηκε περίπτωση πολυθεσίας (παχυλά αμειβόμενου) περιφερειακού συμβούλου - στελέχους του ΠΑΣΟΚ (Δ/νων Σύμβουλος στην Εταιρεία Αναπτυξιακή Διαχειριστική Στερεάς & Θεσσαλίας-ΑΝΔΙΑ και Μόνιμου Υπαλλήλου στην Περιφερειακή Ένωση Δήμων) προκαλώντας μάλιστα σχετική ερώτηση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Β. Αποστόλου, Γ. Σταθά, Β. Κυριακάκη, στο ελληνικό κοινοβούλιο...

Το θέμα -δεν είναι το μοναδικό- φέρνει στο φως την αθέατη πλευρά του πολιτικού συστήματος και του προσωπικού που ευθύνεται για τη χρεοκοπία της χώρας μας: Τη διαπλοκή και διαφθορά, τον κόσμο των «golden boys», των «ημετέρων» και «τρωκτικών» που διασπαθίζουν το δημόσιο χρήμα...

Την ίδια ώρα που στην Περιφέρεια η ανεργία φτάνει στο 23% και κάθε οικογένεια μετρά 1,5 άνεργο, στην Επικράτεια 3.500.000 άνθρωποι -παραγωγικό δυναμικό- περιθωριοποιούνται και διαλύεται η κοινωνία, κρατικοδίαιτοι υπάλληλοι, μικρομεσαία «πολιτικά» στελέχη που ορκίσθηκαν να υπηρετούν την Αυτοδιοίκηση, «κρατούν» δύο και τρεις θέσεις εργασίας, στοιχίζοντας στο ελληνικό Δημόσιο όσο περίπου υπουργοί και βουλευτές.

Την ίδια ώρα η «Τρόικα εσωτερικού» (Σαμαράς - Βενιζέλος - Κουβέλης) μιλά για «εξορθολογισμό» της Δημόσιας Διοίκησης, μας καλεί να πληρώσουμε τον «λoγαριασμό» για τις «ανομίες» του πολιτικού προσωπικού, δηλαδή να πληρώσουμε «παράγοντες» «σύμβουλους και παρασυμβούλους» που ανδρώθηκαν από το Πασοκικό-Νεοδημοκρατικό σύστημα εξουσίας και συνεχίζουν το «πάρτι»...

Το τοπικό πολιτικό σύστημα -ζώντας σε εικονική πραγματικότητα- σφυρίζει αμέριμνα, ρίχνοντας ευθύνες στο εν γένει πολιτικό σύστημα!!!

Τα φαινόμενα όμως αυτά άνθησαν μέσα σε ένα «θερμοκήπιο σταθερών» της δημόσιας ζωής, κυρίως της Πασοκικής περιόδου, και τα καλλιέργησε συστηματικά το πολιτικό προσωπικό της χρεοκοπίας της χώρας.

Η πρώτη «σταθερά»: Στην ελληνική κοινωνία στα είκοσι και πλέον έτη του «εκπασοκισμού» της, στο όνομα του σοσιαλισμού των Παπανδρέου, των δικών μας παιδιών, του ωχαδερφισμού αφού άλλος πληρώνει, φτιάχτηκαν χιλιάδες μικροί και μεγάλοι Τσοχατζόπουλοι και Χριστοφοράκοι.

Κράτος και θεσμοί αποτέλεσαν το παρανάλωμα του «αγώνα» του πολιτικού προσωπικού για πλουτισμό και εξουσία. Αναρωτιούνται σήμερα πολλοί για το επίπεδο των στελεχών της διοίκησης... Μα, δεν ήταν τα γαλαζοπράσινα παιδιά που στελέχωσαν τη διοίκηση, οι κατ' επάγγελμα πολιτευτές, που αφού δεν τα κατάφερναν στην πολιτική έκαναν αυτό που τους απέμενε: να χρησιμοποιούν την εξουσία τους για να πλουτίσουν;

Η δεύτερη «σταθερά»: Από το Α' Β' Γ' ΚΠΣ μέχρι το ΕΣΠΑ, με την εισροή κοινοτικών κονδυλίων για χρηματοδότηση προγραμμάτων στη χώρα μας, δημιουργήθηκε μια ιδιότυπη «κοινωνική κάστα», «εικόνα και ομοίωση» της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Μια κάστα «συμβούλων», «ημέτερων», «κολλητών», «ειδικών», με «γνωριμίες» (συνήθως από τις αφισοκολλήσεις στο πανεπιστήμιο με τη ΔΑΠ & ΠΑΣΠ) και επαφές με τα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Μια στρατιά που δεν εργάστηκε ποτέ, που ζει και βασιλεύει με την ανοχή των φορέων που συμμετέχει, διασπαθίζοντας το δημόσιο χρήμα.

Η τρίτη «σταθερά»: Στην εικοσαετία που πέρασε η Αυτοδιοίκηση έφτιαξε εκατοντάδες δημόσιους - ημιδημόσιους φορείς διαχείρισης των ευρωπαϊκών προγραμμάτων και απορρόφησης των κονδυλίων, που σε αρκετές περιπτώσεις λειτουργούν ως «offshore» εταιρείες με την πατέντα του Δημοσίου. Μέτοχοι, καταστατικοί σκοποί και το καθεστώς που τους διέπει «χάνεται» μέσα στον δαίδαλο της ελληνικής νομοθεσίας. Πολλοί από τους διαχειριστές τους «σταθεροί» στις θέσεις τους (αφού οι κυβερνήσεις πέφτουνε... οι «σύμβουλοι» παραμένουν), έχουν εξελιχτεί σε επιτήδειους πολυθεσίτες με εύκολες και παχυλές αμοιβές, χωρίς κούραση, προσφέροντας υψηλή -τάχατες- τεχνογνωσία (sic) και υπηρετώντας το δημόσιο (!) συμφέρον. Η ενασχόληση με την πολιτική και τα κοινά είναι το αναγκαίο συμπλήρωμα, η νομιμοποιητική βάση του ρόλου τους...

Η τέταρτη «σταθερά»: Η οικονομική και πολιτική διαπλοκή με «ολίγη» θεσμική και κοινωνική νομιμοποίηση επέβαλλε αντίστοιχα και ένα ιδιότυπο καθεστώς ανοχής και «πολιτικής ομερτά» στο πλαίσιο λειτουργίας του Πολιτικού Συστήματος. Ένα καθεστώς υπόσκαψης βασικών Δημοκρατικών Αρχών Λειτουργίας του κράτους. Έτσι η «κάλυψη» - συγκάλυψη και το «καθάρισμα» θεωρείτο μαγκιά. Υπερίσχυε η «ασφάλεια» που παρείχε η "ομπρέλα" της εξουσίας. Πρυτάνευε η υπεροψία του «διά βίου άρχοντα».

Ίσως γι' αυτό σιωπούν -όπως τώρα- οι τοπικοί φορείς για τις περιπτώσεις πολυθεσιτών... δικαιώνοντας τον Πάγκαλο για το καλό φαγοπότι.

Νομιμοποιούν όμως έτσι το ακροδεξιό ρεύμα της Χρυσής Αυγής και όσα επαίρεται ο αρχηγός τους Μιχαλολιάκος: «Δεν μας πειράζει που θα μας πούνε Ναζί, αλλά κανείς δεν θα τολμήσει να μας πει κλέφτες και απατεώνες»...

Μετά τις εκλογές του 2012 και τις ανατροπές που αυτές έφεραν, κάθε πραγματικός «υπηρέτης» της πολιτικής και του δημόσιου βίου έχει δύο επιλογές: ή δημόσια και θαρραλέα -διεκδικώντας την τιμή του πολιτικού προσωπικού, των ιδεών και των πολιτικής- θα διαχωρίζει τη θέση του και θα βγαίνει απέναντι σε τέτοια φαινόμενα, ή θα ταυτίζεται με τα φαινόμενα πολιτικής σήψης και παρακμής, αναλαμβάνοντας βέβαια και το ανάλογο κόστος και ευθύνες.

Οι δυνάμεις της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, φορείς ενός άλλου λαϊκού πολιτισμού και πολιτικής, υπερασπιστές αρχών, πολιτικών και των αδυνάτων της κοινωνίας, συγκρούονται από θέση αρχής με αυτές τις «σταθερές» αποκαθιστώντας την πολιτική/ούς, και δημιουργώντας νέες σχέσεις των ανθρώπων με την πολιτική.

Γι' αυτό και η σχετική παρέμβαση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ για το θέμα είναι η αρχή! Άλλωστε, το δηλώσαμε: Θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα...

* Ο Νίκος Στουπής είναι Περιφερειακός Σύμβουλος Στ. Ελλάδας και σύμβουλος του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Ο Βρασίδας Γ. Τσιριμώκος είναι στέλεχος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ EKM

Οι δράστες εγκλημάτων α' εξαμήνου ετών 2011-2012

ΠΙΝΑΚΑΣ
δραστών εγκλημάτων τα έτη 2012-2011 (Α' 6μηνο) στην ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ
Περιγραφή	ΔΡΑΣΤΕΣ 2011		ΔΡΑΣΤΕΣ 2012
	ημεδαποι	αλλοδαποι	ημεδαποι	αλλοδαποι
Ανθρωποκτονίες	81	92	116	77
Σεξ.Εκμετάλλευση	126	83	230	330
Απάτες	412	69	509	71
Αρχαιοκαπηλεία	88	12	123	6
Βιασμοί	61	48	56	27
Εκβιάσεις	125	48	146	59
Επαιτεία	69	595	43	441
Ζωοκλοπή	61	50	59	27
Κυκλ/ρία Παραχ/νων	238	92	286	88
Λαθρεμπόριο	62	106	110	311
Ναρκωτικά	4.882	1.733	4.759	1.892
Ν. περί όπλων	1.265	501	1.504	543
Πλαστογραφία	204	2.032	176	1.966
Πνευματική Ιδιοκτησία	126	357	96	330
Ληστείες	562	651	653	581
Κλοπές Τροχοφόρων	768	274	796	326
Κλοπές Διαρρήξεις	4.707	3.833	4.832	4.141

Περισσότερα στο: http://www.astynomia.gr/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=18342&Itemid=52&lang=&lang=

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΓEΩΛOΓlKΩN ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΕΥΒΟΪΚΟΥ (*)

(*) Από τον «Άτλαντα των Γεωλογικών Μνημείων του Αιγαίου».Υπουργείο Αιγαίου, 2002 - ISBN: 960-7859-41-3)

ΕΥΒΟΙΑ

·         Αιδηψός (Απολιθωματοφόρος θέση θηλαστικών)

·         Αλιβέρι (Απολιθωμένη χλωρίδα, πανίδα)

·         Αλμυροπόταμος (Απολιθωματοφόρες θέσεις θηλαστικών και ερπετών)

·         Θαλάσσια Nεoγεvή κεντρικής Εύβοιας

·         Θερμές πηγές Αιδηψού

·         Απολιθωμένη χλωρίδα - πανίδα Κερασιάς

·         Απολιθωματοφόρες θέσεις θηλαστικών βόρειας και κεντρικής Εύβοιας

·         Μαντούδι - Μεταλλεία μαγνησίτη

·         Θαλάσσια Νεογενή κεντρικής Εύβοιας

·         Απολιθωμένη χλωρίδα Κύμης

·         Ηφαιστειακή δομή Οξύλιθου

·         Σπήλαιο Σκοτεινής Θαρουνιών

·         Λιγνιτορυχεία Αλιβερίου

·         Αρχαία μεταλλεία χρυσού - αργύρoυ στη νότια Εύβοια

·         Μάρμαρα - Σιπoλίνες Καρύστου

ΒΟΡΕΙΕΣ ΣΠΟΡΑΔΕΣ

ΣΚΙΑΘΟΣ

·         Θαλάσσια σπήλαια - Γαλάζια και Σκοτεινή σπηλιά

ΣΚΟΠΕΛΟΣ

·         Σπηλιά Δασιάς

ΝΗΣΙΩΤΙΚΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΑΛΟΝΝΗΣΟΥ

·         Απολιθώματα ασπονδύλων Αλοννήσου

·         Σπηλιά του Κύκλωπα στα Γιούρα

·         Ηφαιστειακά πετρώματα Ψαθούρας

ΣΚΥΡΟΣ

·         Μανιταροειδείς μορφές διάβρωσης