Η Ευρώπη και η Ασία περιοχές με τους περισσότερους οικονομικούς μετανάστες

Από το 2000, ο ΔΟΜ συντάσσει εκθέσεις παγκόσμιας μετανάστευσης. Η Έκθεση Παγκόσμιας Μετανάστευσης 2024, η δωδέκατη στη σειρά εκθέσεων παγκόσμιας μετανάστευσης, έχει εκπονηθεί για να συμβάλει στην αυξημένη κατανόηση της μετανάστευσης σε όλο τον κόσμο. Αυτή η νέα έκδοση παρουσιάζει βασικά δεδομένα και πληροφορίες σχετικά με τη μετανάστευση καθώς και θεματικά κεφάλαια για εξαιρετικά επίκαιρα ζητήματα μετανάστευσης.

Ο πληθυσμός των διεθνών μεταναστών

Η Ευρώπη και η Ασία φιλοξένησαν η καθεμία περίπου 87 και 86 εκατομμύρια διεθνείς μετανάστες, αντίστοιχα – που αποτελούν το 61% του παγκόσμιου αποθέματος διεθνών μεταναστών.

Αυτές τις περιοχές ακολούθησε η Βόρεια Αμερική, με σχεδόν 59 εκατομμύρια διεθνείς μετανάστες το 2020, ή το 21% του παγκόσμιου αποθέματος μεταναστών, η Αφρική με 9%, η Λατινική Αμερική και η Καραϊβική με 5% και η Ωκεανία με 3%.

Σε σύγκριση με το μέγεθος του πληθυσμού σε κάθε περιοχή, τα μερίδια των διεθνών μεταναστών το 2020 ήταν υψηλότερα στην Ωκεανία, τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη, όπου οι διεθνείς μετανάστες αντιπροσώπευαν, αντίστοιχα, το 22 τοις εκατό, το 16 τοις εκατό και το 12 τοις εκατό του συνολικού πληθυσμού. Συγκριτικά, το μερίδιο των διεθνών μεταναστών είναι σχετικά μικρό στην Ασία και την Αφρική (1,8% και 1,9%, αντίστοιχα) και τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική (2,3%).

Ωστόσο, η Ασία γνώρισε την πιο αξιοσημείωτη ανάπτυξη από το 2000 έως το 2020, στο 74 τοις εκατό (περίπου 37 εκατομμύρια άνθρωποι σε απόλυτες τιμές). Η Ευρώπη γνώρισε τη δεύτερη μεγαλύτερη ανάπτυξη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, με αύξηση 30 εκατομμυρίων διεθνών μεταναστών, ακολουθούμενη από αύξηση κατά 18 εκατομμύρια στη Βόρεια Αμερική και 10 εκατομμύρια στην Αφρική.

Στην Ελλάδα ήταν 1.340.500 ή το 12,9% του πληθυσμού, από τους οποίους Αλβανοί 446.000 και Βούλγαροι 74.000. Μεταξύ των πρώτων χωρών στο κόσμο σε ποσοστό διεθνών μεταναστατών στο πληθυσμό τους είναι: ΗΑΕ 88%, Κατάρ 77%, Κουβέϊτ 73%, Σιγκαπούρη 43%, Σαουδική Αραβία 39%. Μεταξύ των παραδοσιακά ανεπτυγμένων χωρών ξεχωρίζουν: Καναδάς 21%, Σουηδία 20% και Γερμανία 19%

Τα οικονομικά εμβάσματα

Τα διεθνή εμβάσματα είναι χρηματικές μεταφορές ή μεταφορές σε είδος που πραγματοποιούνται από μετανάστες απευθείας σε οικογένειες ή κοινότητες στις χώρες καταγωγής τους.

Η Παγκόσμια Τράπεζα συγκεντρώνει παγκόσμια δεδομένα για τα διεθνή εμβάσματα, παρά τα μυριάδες κενά δεδομένων, τις διαφορές ορισμού και τις μεθοδολογικές προκλήσεις κατά την κατάρτιση ακριβών στατιστικών. Τα δεδομένα της, ωστόσο, δεν καταγράφουν μη καταγεγραμμένες ροές μέσω επίσημων ή ανεπίσημων καναλιών και, επομένως, το πραγματικό μέγεθος των παγκόσμιων εμβασμάτων είναι πιθανό να είναι μεγαλύτερο από τις διαθέσιμες εκτιμήσεις.

Τα διαθέσιμα στοιχεία αντικατοπτρίζουν μια συνολική αύξηση των εμβασμάτων τις τελευταίες δεκαετίες, από 128 δισεκατομμύρια δολάρια το 2000 σε 831 δισεκατομμύρια δολάρια το 2022.

Το 2022, η Ινδία, το Μεξικό, η Κίνα, οι Φιλιππίνες και η Αίγυπτος ήταν (με φθίνουσα σειρά) οι πέντε κορυφαίες χώρες αποδέκτες εμβασμάτων, αν και η Ινδία ήταν πολύ πάνω από τις υπόλοιπες, με συνολικά εισερχόμενα εμβάσματα που ξεπερνούσαν τα 111 δισεκατομμύρια δολάρια, η πρώτη χώρα που έφτασε και μάλιστα ξεπέρασε τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια.

Οι χώρες υψηλού εισοδήματος είναι σχεδόν πάντα η κύρια πηγή εμβασμάτων. Για δεκαετίες, οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν σταθερά η κορυφαία χώρα αποστολής εμβασμάτων, με συνολική εκροή 79 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2022, ακολουθούμενες από τη Σαουδική Αραβία (39 δισεκατομμύρια δολάρια), την Ελβετία (31,9 δισεκατομμύρια δολάρια) και τη Γερμανία (25,6 δισεκατομμύρια δολάρια).

Ολόκληρη η έκθεση εδώ (αγγλ.)

Ενα νέο πλαίσιο αξιολόγησης επενδύσεων για την αλλαγή απο τη σύγχρονη δυστοπία προς την πραγματική αειφορία

P.Picaso Still Life with Guitar

 Εδώ και αρκετά χρόνια έχουν διατυπωθεί από διεθνή   φόρα και οργανισμούς οι βασικές αρχές, οι στόχοι   και  συγκεκριμένες πολιτικές για την προώθηση της   αειφόρου ανάπτυξης (μεταξύ αυτών η Agenda 21, η   στρατηγική για την Αειφόρο Ανάπτυξη της ΕΕ, η   πρωτοβουλία Global Compact του ΟΗΕ, η   Διακήρυξη  της Χιλιετίας κ.α). Αρκετές εργασίες   πρωτοποριακών διανοητών, αλλά και πρακτικές (βλ.   χώρες της Βόρειας Ευρώπης) όχι μόνο έμπρακτα   υποστηρίζουν αλλά και προχωρούν ακόμη πιο πέρα   από τα καθορισθέντα όρια από τους διεθνείς   οργανισμούς. 

 Στην ολότητα αλλά και κριτική αξιοποίηση των   προαναφερθέντων για την Ελληνική πραγματικότητα,   βασίζεται η ιδέα της πρότασης που έχουμε   διατυπώσει απο το 2008, αλλά "εις μάτην". Σήμερα όμως με τις σύγχρονες κρίσεις ενέργειας, πρώτων υλών, οικονομικής και πολιτικής αστάθειας και αξιών αποκτά περισσότερη αξία προσοχής, σκέψης και εφαρμογής.  

Όπως όλοι γνωρίζουμε, στη χώρα μας το πλαίσιο των άμεσων ή έμμεσων επιδοτήσεων για την υλοποίηση επενδύσεων παίζει σημαντικό ρόλο στην οικονομική λειτουργία. Χρήματα των φορολογουμένων ενισχύουν επενδύσεις (και επενδυτές) όλων των τομέων της οικονομίας.

Όμως έχουν ορθολογική και αειφορική απόδοση? Ή μήπως θα μπορούσαν με εφαρμογή κάποιων καλλίτερων αρχών, εργαλείων και μεθόδων να συμβάλλουν πιο θετικά στην οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανάπτυξη?

Η ιδέα είναι να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο που παραστατικά θα απεικονίζει μια διπλή δυνατότητα για τις μελλοντικές επενδύσεις. Αφ’ ενός μεν θα ξεχωρίζει τις επενδύσεις πραγματικής αειφορίας από τις κοινές επενδύσεις και αφετέρου θα αξιολογεί κατά πόσο μια μελλοντική επένδυση πλησιάζει το ιδανικό ζητούμενο. Για παράδειγμα μια μελλοντική επένδυση μπορεί να καλύπτει μερικά κριτήρια κάποιου απαραίτητου ελάχιστου (ίσως και τα περισσότερα), κάποια άλλα από ένα δεύτερο πιο απαιτητικό σύνολο και κάποια ή και κανένα από μια τρίτη πιο προηγμένη ενότητα προϋποθέσεων. Έτσι μπορεί να συγκεντρώνει π.χ. το 50% του μέγιστου δυνατού ποσοστού, να αξιολογείται σε σύγκριση με κάποια άλλη που ίσως συγκεντρώνει πιο μεγάλο ποσοστό (ή και πιο μικρό) και να προτιμάται ή όχι σε σύγκριση με τη δεύτερη, ειδικά για την απορρόφηση δημόσιων επιδοτήσεων. Θα μπορεί επίσης ο κάθε επενδυτής να βελτιώσει τις επιδόσεις της επένδυσής του με την ανάληψη των σχετικών δεσμεύσεων απέναντι στο κράτος, ως εκφραστή του δημόσιου συμφέροντος. 

Από την άλλη μεριά τα κριτήρια έχουν αξιολογηθεί και καθοριστεί έτσι ώστε ακόμη και αν πληρούνται όλα για όλες τις κατηγορίες να μην ξεπερνούν το 95%, δεδομένου ότι η κοινωνική, επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος τρέχει με πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς από οποιαδήποτε δημόσια ή ιδιωτική γραφειοκρατία σε οποιοδήποτε μέρος του Κόσμου (Αθήνα ή Βρυξέλλες ή Ουάσιγκτον κλπ) Έγινε αυτό για να φανεί ότι δεν υπάρχει επένδυση που να καλύπτει το ιδεώδες της αειφόρου ανάπτυξης.

Οι επενδυτές πρέπει να προσεγγίζουν τα αναφερόμενα κριτήρια όχι ως ένα υποχρεωτικό πρόσθετο στις μελλοντικές τους επενδύσεις, αλλά ως συμφωνημένο, αναπόσπαστο τμήμα της επιχειρησιακής τους στρατηγικής και των δικών τους διαδικασιών. 

Η προτεινόμενη προσέγγιση εκτιμά τα δικαιώματα αλλά και θέτει σαφείς υποχρεώσεις για την ηγεσία, τους μετόχους, τους υπαλλήλους και τους πελάτες των επιχειρήσεων. Η εφαρμογή των κριτηρίων πρέπει να είναι μια μακροπρόθεσμη διαδικασία, που απαιτεί δεσμεύσεις για μια συνεχή οργανωτική αλλαγή και βελτίωση.

Εντούτοις, δεν υπάρχει κανένας «σωστός ακαδημαϊκά» τρόπος για την απρόσκοπτη εισαγωγή της στο management μιας επιχείρησης. Στη πράξη υπάρχουν και μπορούν να εφαρμοστούν διαφορετικές προσεγγίσεις για να υποστηρίξουν αυτή τη διαδικασία. Τα κριτήρια έχουν ταξινομηθεί σε τρία επίπεδα:

Ι - Το ανθρωπιστικό επίπεδο που είναι αναγνωρισμένο και συμφωνημένο σε επίπεδο παγκόσμιων οργανισμών, αλλά δεν εφαρμόζεται σε πολλές χώρες, ειδικά του τρίτου κόσμου.

ΙΙ – Ο κεντρικός πυρήνας της αειφόρου ανάπτυξης (που έχει καθορισθεί και συμφωνηθεί από σημαντικούς διεθνείς οργανισμούς (συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εφαρμόζεται απολύτως και σε όλες τις χώρες, κάθε άλλο μάλιστα, πάρτε για παράδειγμα τη χώρα μας)

ΙΙΙ - Το προηγμένο επίπεδο αειφόρου ανάπτυξης (που έχει διατυπωθεί θεωρητικά αλλά δεν έχει ακόμη αναγνωριστεί, ούτε εγκριθεί ως κατεύθυνση στρατηγικής και μέτρων εφαρμογής)

 Επίπεδο Ι: Βασικές απαιτήσεις (max αξιολόγησης 3 βαθμοί ανά κριτήριο)

1. Να σέβονται και υποστηρίζουν τη προστασία των διεθνώς αναγνωρισμένων ανθρώπινων δικαιωμάτων

2. Να επιβεβαιώνουν ότι δεν εμπλέκονται στην καταπάτησή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

3. Να δέχονται στην πράξη την ανεξαρτησία των σωματείων και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις

4. Να επιδιώκουν τον περιορισμό όλων των μορφών αναγκαστικής εργασίας

5. Να μην επιτρέπουν την παιδική εργασία.

6. Να επιδιώκουν τον περιορισμό των διακρίσεων σε σχέση με την απασχόληση και το επάγγελμα.

7. Να αναγνωρίζουν, υποστηρίζουν και συμμορφώνονται με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει»

8. Να εργάζονται εναντίον όλων των μορφών διαφθοράς, συμπεριλαμβανομένων των εκβιασμών και των δωροδοκιών

9. Να αναγνωρίζουν, υποστηρίζουν και συμμορφώνονται όχι μόνο με τα δικαιώματα και το διάλογο μεταξύ ιδιοκτητών αλλά και τα δικαιώματα και το διάλογο με τους εργαζόμενους και τους πελάτες τους.

10. Να αναγνωρίζουν, υποστηρίζουν και συμμορφώνονται με την αρχή της ανοικτής και δημοκρατικής κοινωνίας με τη συμμετοχή και συνεισφορά των κοινωνικών εταίρων, της κοινωνίας των πολιτών και μεμονωμένων προσώπων

11. Να αντιμετωπίζουν κάθε διάκριση που έχει σχέση με το χρώμα, την εθνικότητα, τη θρησκεία, το φύλο και τη πολιτική ένταξη.

12. Να αναγνωρίζουν, υποστηρίζουν και συμμορφώνονται με την αξιοκρατία.

13. Να εισάγουν και υποστηρίζουν ένα διαφανές σύστημα επικοινωνίας.

Η αξιολόγηση για τα παραπάνω μπορεί να βασιστεί σε μια απλή μεθοδολογία βαθμολόγησης των επιδόσεων της επιχείρησης: καμία συμμόρφωση 0 βαθμοί, έναρξη διαδικασιών συμμόρφωσης 1 βαθμός, αποδεδειγμένα μερική συμμόρφωση 2 βαθμοί, πλήρης συμμόρφωση 3 βαθμοί.

 Επίπεδο ΙΙ: Απαιτήσεις αειφορίας (max αξιολόγησης 4 βαθμοί ανά κριτήριο)

1. Να υποστηρίζουν την προληπτική προσέγγιση για τις περιβαλλοντικές προκλήσεις

2. Να παίρνουν πρωτοβουλίες μεγαλύτερης περιβαλλοντικής ευθύνης

3. Να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη και διάδοση φιλικών προς το περιβάλλον τεχνολογιών

4. Να περιορίζουν τη συνεισφορά τους στις κλιματικές αλλαγές, στο κόστος και στην αρνητική επίδραση αυτών στη κοινωνία και στο περιβάλλον.

5. Να αναγνωρίζουν, υποστηρίζουν και συμμορφώνονται με τις αρχές, τους κανόνες και τις κατευθύνσεις της Αειφόρου Ανάπτυξης.

6. Να υποστηρίζουν την προληπτική προσέγγιση για τις επαγγελματικές ασθένειες, την υγιεινή και την ασφάλεια της εργασίας

7. Να προστατεύουν εμπράκτως τη μητρότητα

8. Να υποστηρίζουν την δια βίου εκπαίδευση, την επαγγελματική κατάρτιση στο χώρο εργασίας, την προθυμία και δυνατότητα εκμάθησης και προσαρμογής.

9. Να εξασφαλίζουν ότι τα χρησιμοποιούμενα συστήματα μεταφοράς ικανοποιούν τις οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές ανάγκες της κοινωνίας ελαχιστοποιώντας ταυτόχρονα τις ανεπιθύμητες παρενέργειές τους.

10. Να προωθούν την βιώσιμη κατανάλωση και παραγωγή (κυκλική οικονομία)

11. Να βελτιώνουν τη διαχείριση των φυσικών πόρων, με στόχο την αποφυγή της υπερεκμετάλλευσής τους και να αναγνωρίζουν στη πράξη την αξία του οικοσυστήματος.

12. Να προωθούν την καλή δημόσια υγεία για όλους και να βελτιώνουν την προστασία της εντός και εκτός της παραγωγής.

13. Να προωθούν ενεργά τη βιώσιμη ανάπτυξη όχι μόνο μέσα στην εταιρία αλλά και εκτός.

14. Να αναγνωρίζουν και να προωθούν στη πράξη συνέργειες μεταξύ της εταιρίας, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και οργανισμών επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας.

15. Να υποστηρίζουν τις νέες ιδέες, την επιχειρηματική καινοτομία και την προώθηση νέων ταλέντων.

 Η αξιολόγηση για το δεύτερο επίπεδο θα μπορούσε να έχει όπως ακολουθεί, λαμβάνοντας όμως υπ’ όψη της το μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας του δεύτερου επιπέδου: καμία συμμόρφωση 0 βαθμοί, έναρξη διαδικασιών συμμόρφωσης 1 βαθμός, αποδεδειγμένα μερική συμμόρφωση 2 βαθμοί, σχεδόν πλήρης συμμόρφωση 3 βαθμοί, πλήρης συμμόρφωση 4 βαθμοί. Το μέγιστο δυνατό άθροισμα για το σύνολο των κριτηρίων για τα επίπεδα Ι & ΙΙ είναι 95 βαθμοί, σύμφωνα με τη λογική που έχει προαναφερθεί. Για την συγκεκριμένη παρακολούθηση των προαναφερθέντων δεικτών των επιπέδων Ι & ΙΙ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το δυναμικό πλαίσιο δεικτών αειφορίας της Ε.Ε.

Το τρίτο επίπεδο είμαστε υποχρεωμένοι να το αφήσουμε προς το παρόν εκτός της πρότασης, όχι μόνο επειδή δεν έχει θεσμοθετηθεί διεθνώς, αλλά επειδή για τις συνθήκες της χώρας μας είναι πολύ προωθημένο, δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών επιχειρήσεων θα δυσκολεύονταν να τηρήσουν ακόμη και το σύνολο κριτηρίων του πρώτου επιπέδου. Το αναφέρουμε μόνο για ενημέρωση

Επίπεδο ΙΙΙ: Προηγμένες απαιτήσεις

1. Να λαμβάνουν υπ’ όψη τους την αλληλεγγύη μεταξύ και εντός των γενεών για την εξασφάλιση και βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών ως προϋπόθεση διαρκούς προσωπικής ευημερίας

2. Να λαμβάνει υπόψη της για τη διαμόρφωση της τιμής των προϊόντων της το εξωτερικό κόστος που αντιπροσωπεύει τη μείωση της ευημερίας του κοινωνικού συνόλου (σε θέματα ατομικής και δημόσιας υγείας, προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, της χλωρίδας και πανίδας, των κοινωνικών κεκτημένων και της πολιτισμικής κληρονομιάς) και να ανακατευθύνει το πρόσθετο κέρδος σε κοινωνικές δράσεις.

2. Να αποδέχονται και προωθούν τη συμμετοχική προσέγγιση στο management της επιχείρησης

3. Να οργανώνουν ορθολογικά τον όγκο, την ποιότητα και τη χρήση της πληροφορίας

4. Να μειώνουν το έλλειμμα οργανωτικής και επαγγελματικής ευθύνης

5. Να αντιμετωπίζουν ενεργά το επαγγελματικό και κοινωνικό στρες

6. Να αντιμετωπίζουν την καθημερινή απογοήτευση πλατειών κοινωνικών στρωμάτων και να συντελούν στη βελτίωση της συναισθηματικής συμμετοχής και κατανόησης.

7. Να αποφεύγουν ηθικά διλήμματα αλλά και να τα διαχειρίζονται σωστά όταν προκύπτουν.

8. Να ευνοούν όχι μόνο τις ανθρωπιστικές αξίες αλλά να σέβονται επίσης και την διαφορετικότητα και ποικιλία των ανθρώπινων αντιλήψεων

Με ευχαρίστηση θα δεχτούμε οποιαδήποτε κριτική αντιμετώπιση των προταθέντων, προτάσεις βελτίωσης, διεύρυνσης των κριτηρίων, εξειδίκευσης ή και βάσιμες αντιρρήσεις. Θα μπορούσαμε επίσης να παρουσιάσουμε λεπτομερώς τη πρόταση σε συσκέψεις κατά περιοχή, κλάδο ή και επιχείρηση.

Η ποσοστιαία κατανομή καταναλωτικών δαπανών των νοικοκυριών στην ΕΕ (2002-2022)

Όπως μπορείται να δείτε απο το παρακάτω διάγραμμα η ποσοστιαία κατανομή έχει μείνει αμετάβλητη για τις δαπάνες εκπαίδευσης και διατροφής. Έχει μειωθεί από 0,4% έως και 1,5% στα έπιπλα και εξοπλισμό νοικοκυριού, στις επικοινωνίες, στο αλκοόλ/καπνό, στις συγκοινωνίες, στην αναψυχή και πολιτιστικές δαπάνες και στην ένδυση/υπόδυση. Οι συγκρίσεις με τη κατάσταση στην Ελλάδα είναι μάλλον απογοητευτικές.

Το Αιολικό δυναμικό της χώρας και της περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας

Πολλά δημοσιεύματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που αντιτίθενται στις ΑΠΕ και στις ανεμογεννήτριες ειδικότερα. Όχι στα βουνά (που μάλλον εκεί φυσάει περισσότερο απο τα πεδινά), όχι στη θάλασσα (που και εκεί φυσάει) και πάει λέγοντας. Όμως όλοι θέλουν άφθονη και φθηνή ενέργεια και δεν μας λένε πως να την παράγει η χώρα.

Μπορείται να δείτε την χωρική κατανομή της αιολικής ικανότητας στη χώρα σε MW στο τέλος του 2023. Ο χάρτης είναι απο την έκδοση ITR 2023 - Επιθεώρηση Υποδομών & Συγκοινωνιών 2023 (σελ 123).

Η Στερεά Ελλάδα και η Εύβοια κατέχουν τη πρώτη θέση, αφενός μεν γιατί έχουν αιολικό δυναμικό και αφετέρου γιατί είναι κοντά στο μεγαλύτερο κέντρο κατανάλωσης, την ευρύτερη περιφέρεια της Αθήνας.

Ακολουθεί ενας εξαιρετικός χάρτης του αιολικού δυναμικού της Στερεάς Ελλάδας, όπου μπορείται να δείτε ότι το μεγαλύτερο δυναμικό έχουν η Καρυστία στην Εύβοια, η Σκύρος και οι κορυφές των ορεινών όγκων της Στερεάς Ελλάδας.

 

Πηγή: Π.Αρκουμάνης. «Γεωγραφική Ανάλυση της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας με χρήση Γεωγραφικών Συστημάτων Πληροφοριών». Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Σχολή Θετικών Επιστημών. Διατμηματικό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Πληροφορική & Υπολογιστική Βιοιατρική. Λαμία 2018

Μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ

Ευθύνονται τα αιολικά πάρκα για τις πυρκαγιές;

Όχι μόνο δεν ευθύνονται, αλλά επιπλέον προστατεύουν τα δάση.

Η εγκατάσταση ανεμογεννητριών, όπως και πολλών άλλων δραστηριοτήτων, επιτρέπεται σε δάση και δασικές εκτάσεις ύστερα από μελέτη και άδεια. Επομένως, δεν υπάρχει κίνητρο να καεί μια έκταση προκειμένου να γίνει μια επέμβαση η οποία ήδη επιτρέπεται.

Επιπλέον, η καταστροφή μιας δασικής έκτασης οδηγεί υποχρεωτικά στην αυτόματη κήρυξή της ως αναδασωτέας. Αυτό συνεπάγεται σαφώς αυξημένες προϋποθέσεις, περισσότερους όρους προστασίας αλλά και πρόσθετα έργα για την εγκατάσταση σε αναδασωτέα έκταση. Συνεπώς, σε δάσος ή δασική έκταση που επλήγη από πυρκαγιά, όχι μόνο δεν υπάρχει διευκόλυνση εγκατάστασης ανεμογεννητριών, αλλά αντιθέτως υφίσταται αύξηση της δυσκολίας, του χρόνου και του κόστους τόσο ως προς το εύρος των απαραίτητων μελετών και προϋποθέσεων όσο και ως προς τα έργα που πρέπει να γίνουν.

Αισχροί ισχυρισμοί, fake news και χυδαία υπονοούμενα ότι οι πυρκαγιές καταστρέφουν δάση ώστε να φυτρώσουν μετά ανεμογεννήτριες ή για να διανοιχθούν οι δρόμοι από όπου θα περάσουν οι ανεμογεννήτριες, εμφανίζονται συχνά στον δημόσιο διάλογο παρά την εμπεριστατωμένη κατάρριψη του μύθου αυτού1, 2.

Η αλήθεια είναι ότι τα αιολικά πάρκα, όχι μόνο δεν ευθύνονται για τις πυρκαγιές, αντιθέτως συμβάλλουν στην προστασία των δασών διότι:
α) Είναι ένα από τα αποτελεσματικότερα όπλα ενάντια στην κλιματική κρίση που απειλεί τα δάση.
β) Με τα έργα που εκτελούν στην περιοχή εγκατάστασης προστατεύεται το τοπικό δασικό σύστημα από την πυρκαγιά.
γ) Με τις αναδασώσεις ή τα άλλα δασοτεχνικά έργα που υλοποιούν σε περιοχές που υποδεικνύει η δασική αρχή, συμβάλλουν στην αναβάθμιση του δασικού περιβάλλοντος της ευρύτερης περιοχής.

Πρόσθετες δυσκολίες για την εγκατάσταση σε περίπτωση πυρκαγιάς5
Η καταστροφή μιας έκτασης από πυρκαγιά δημιουργεί άλλου είδους απαιτήσεις για την κατασκευή του έργου, που δεν υπήρχαν προηγουμένως και οι οποίες, ανάλογα με τη φύση του εδάφους, μπορεί να είναι σημαντικές π.χ. απαιτήσεις για τη στήριξη των εδαφών, την προστασία από νέα φυσικά φαινόμενα που πιθανόν να εμφανιστούν και μπορεί να σχετίζονται με τη ροή των επιφανειακών υδάτων ή πλημμυρικά φαινόμενα λόγω της καταστροφής της δασικής βλάστησης, ανάγκη κατασκευής μεγαλύτερων και περισσότερων τεχνικών έργων για την απορροή των υδάτων, ανάγκη για κατάλληλους χάνδακες σε όλο το μήκος της οδοποιίας για την απορροή μεγαλύτερων ποσοτήτων επιφανειακών υδάτων, συχνότερη συντήρηση της οδοποιίας εξαιτίας διάβρωσης της επιφάνειας κ.λπ. Όλα αυτά μπορεί να συνεπάγονται αυξημένο κόστος και για αυτό δεν προκύπτει κίνητρο για πυρκαγιά δασικής έκτασης ή δάσους με σκοπό τη διάνοιξη δρόμων ή γενικά την κατασκευή έργων υποδομής. Σε κάθε περίπτωση, η οδοποιία σχεδιάζεται σε συνεργασία με τις δασικές αρχές ώστε να ικανοποιεί και τις δικές τους ανάγκες.

Βεβαίως, δεν ισχύει ούτε αυτό που ακούγεται μερικές φορές ότι δήθεν η πυρκαγιά οδηγεί σε αύξηση του ανέμου σε μια περιοχή και άρα σε μεγαλύτερη παραγωγή ενέργειας. Στην Ελλάδα, όπου η ανάπτυξη αιολικών πάρκων γίνεται κατά βάση σε σύνθετες (ορεινές, ημιορεινές) τοπογραφίες, η επίδραση στο αιολικό δυναμικό (το οποίο έχει γίνει γνωστό από μακροχρόνιες μετρήσεις πριν την εγκατάσταση) καθορίζεται κυρίως από την αύξηση της ταχύτητας του ανέμου που προκαλείται λόγω της σύνθετης τοπογραφίας. Η επίδραση αυτών των παραμέτρων στην ενεργειακή απόδοση της ανεμογεννήτριας καθορίζει την επιλογή του τύπου ανεμογεννήτριας που είναι κατάλληλος και αποδοτικός για το δεδομένο αιολικό δυναμικό, χωρίς διαφορά στο κόστος προμήθειας ή συντήρησης. Δηλαδή, δεν χρειάζεται να καεί το παρακείμενο δάσος για να βελτιωθεί η ενεργειακή αποδοτικότητα.

Τα αιολικά πάρκα προστατεύουν το δασικό περιβάλλον: 
Όταν πραγματοποιούνται εγκαταστάσεις αιολικών πάρκων ή άλλες επιτρεπτές επεμβάσεις σε δασικές εκτάσεις, οι υπεύθυνοι φορείς υποχρεούνται και εκτελούν έργα αποκατάστασης στον ευρύτερο χώρο εγκατάστασης.
Επιπλέον, υποχρεούνται και εκτελούν πρόσθετα έργα αναδάσωσης ή δασοτεχνικά έργα σε άλλους χώρους. Τους χώρους αυτούς και τα έργα, τα υποδεικνύουν οι δασικές αρχές, οι οποίες εγκρίνουν τις σχετικές μελέτες, επιβλέπουν την εκτέλεσή τους και τα παραλαμβάνουν εκδίδοντας τη σχετική βεβαίωση. Η σχετική διάταξη βρίσκεται στην παρ. 8 του άρ. 45 του ν. 998/1979, όπως ισχύει6.
Με τις αναδασώσεις ή τα άλλα δασοτεχνικά έργα σε περιοχές που υποδεικνύει η δασική αρχή, συμβάλλουν στην αναβάθμιση του δασικού περιβάλλοντος της ευρύτερης περιοχής

Επιδοτείται υπερβολικά η αιολική ενέργεια;

Η κατασκευή των αιολικών πάρκων δεν επιδοτείται. Η λειτουργία των αιολικών πάρκων επιδοτεί τους καταναλωτές.

Από το 2013, τα αιολικά πάρκα δεν είναι επιλέξιµα για επιδότηση του κόστους κατασκευής τους ούτε από τον ελληνικό Αναπτυξιακό Νόµο ούτε από κάποιο άλλο ευρωπαϊκό ή εθνικό πρόγραµµα. Με τους παλαιότερους αναπτυξιακούς νόµους και τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, τα παλιά αιολικά πάρκα επιδοτούνταν για το 30%-40% του κόστους κατασκευής τους, όπως και οι άλλες αναπτυξιακές δραστηριότητες που εντάσσονταν στον νόµο (π.χ. επενδύσεις στον τουριστικό κλάδο).

Επιπλέον, οι τιµές πώλησης της αιολικής ενέργειας είναι τέτοιες που επιδοτούν τους καταναλωτές και όχι το αντίστροφο. Εάν δεν υπήρχαν τα αιολικά πάρκα που λειτουργούν σήµερα στην Ελλάδα, ο Έλληνας καταναλωτής θα πλήρωνε το ηλεκτρικό ρεύµα ακριβότερα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η αιολική ενέργεια παράγεται µε συστηµατικά και σηµαντικά χαµηλότερο κόστος σε σχέση µε τους συµβατικούς σταθµούς που χρησιµοποιούν λιγνίτη ή φυσικό αέριο.

Μάλιστα το κόστος αυτό είναι σταθερό και έτσι οι αµοιβές των αιολικών πάρκων «κλειδώνουν» µε µακροχρόνιες συµβάσεις, είτε µε τη δηµόσια επιχείρηση ΔΑΠΕΕΠ, είτε µε προµηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας ή µεγάλους καταναλωτές. Για αυτό, το κόστος της αιολικής ενέργειας για τους καταναλωτές δεν µεταβάλλεται όταν αυξάνονται οι τιµές στις χρηµατιστηριακές αγορές ενέργειας για οποιονδήποτε λόγο π.χ. εξαιτίας των αναταραχών στις διεθνείς τιµές των καυσίµων. Χάρη σε αυτή τη σταθερότητα της χαµηλής τιµής των αιολικών πάρκων, επιστρέφεται στους καταναλωτές η διαφορά της από τις υψηλές τιµές της αγοράς. Είναι χαρακτηριστικό ότι, µε βάση τα αναλυτικά και δηµοσιευµένα στοιχεία της αγοράς, κατά τη διάρκεια της ενεργειακής κρίσης που κορυφώθηκε το 2022, τα αιολικά πάρκα διασφάλισαν επιδοτήσεις στους καταναλωτές συνολικού ύψους 4 δισ. ευρώ µέσω του Ταµείου Ενεργειακής Μετάβασης1

Τιο όφελος από τα αιολικά πάρκα, αν και σαφώς µικρότερο, υπήρχε ήδη πριν το 2021, δηλαδή ακόµα και όταν η µέση τιµή τους ήταν υψηλότερη και το φυσικό αέριο πολύ φθηνότερο. Για παράδειγµα, από τη µελέτη των επίσηµων στοιχείων για τη λειτουργία της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα µας², το 2017 τα αιολικά πάρκα επιδότησαν το κόστος του καταναλωτή κατά 53,45 εκατ. ευρώ³.

Όσο αυξάνονται τα αιολικά πάρκα και η αιολική παραγωγή στη χώρα τόσο περισσότερο επωφελούνται οι Έλληνες καταναλωτές.

Οι ανεμογεννήτριες είναι λιγότερο αποδοτικές από τους θερμοηλεκτρικούς σταθμούς;

Δεν έχει νόημα να συγκρίνουμε την απόδοση ανεμογεννητριών με την απόδοση θερμοηλεκτρικών σταθμών. 

Οι ανεμογεννήτριες αξιοποιούν το
ν άνεμο, ο οποίος είναι ανεξάντλητος, ανανεώσιμος και απεριόριστος.

Από την άλλη μεριά οι θερμοηλεκτρικοί σταθμοί καταναλώνουν περιορισμένους και μη ανανεώσιμους πόρους, όπως ο λιγνίτης, ο άνθρακας ή το φυσικό αέριο.

Οπότε δεν έχει νόημα ο ισχυρισμός ότι οι ανεμογεννήτριες μετατρέπουν ένα μικρό μέρος της ενέργειας του ανέμου σε ηλεκτρική ενέργεια και άρα είναι λιγότερο αποδοτικές.

Το NJV ATHENS PLAZA έλαβε Πιστοποίηση του Παγκόσμιου Συμβούλιου Αειφόρου Τουρισμού (GSTC)

Το NJV ATHENS PLAZA είναι το πρώτο City Hotel στην Ελλάδα που έλαβε Πιστοποίηση GSTC από την RoyalCert®, έναν οργανισμό πιστοποίησης διαπιστευμένο από το GSTC.  

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Αειφόρου Τουρισμού (GSTC) διαχειρίζεται τα Κριτήρια GSTC, τα παγκόσμια πρότυπα για βιώσιμα ταξίδια και τουρισμό και παρέχει διεθνή διαπίστευση για τους Φορείς Πιστοποίησης του Αειφόρου Τουρισμού. 

Διαπιστευμένος σημαίνει ότι ένας Φορέας Πιστοποίησης (ΦΠ) έχει επαληθευτεί μέσω αυστηρής εξωτερικής αναθεώρησης από έναν οργανισμό διαπίστευσης, σύμφωνα με την οποία η GSTC παρέχει διαβεβαίωση ότι ο ΦΠ χορηγεί πιστοποίηση σε επιχειρήσεις σύμφωνα με διαδικασίες που συμμορφώνονται με διεθνή πρότυπα και καλές πρακτικές.

Η πιστοποίηση GSTC βασίζεται στο παγκοσμίως αναγνωρισμένο πρότυπο για τον αειφόρο τουρισμό, για τα Κριτήρια Ξενοδοχείων. Με την επίτευξη αυτής της πιστοποίησης, το NJV ATHENS PLAZA αποδεικνύει τη δέσμευσή του για την προστασία του περιβάλλοντος, την υποστήριξη της τοπικής κοινωνίας και την παροχή βιώσιμων εμπειριών στους επισκέπτες του. Το Ξενοδοχείο παραμένει επικεντρωμένο στη συνεχή βελτίωση των προσπαθειών του για βιωσιμότητα και να αποτελεί παράδειγμα για τον κλάδο της φιλοξενίας.

«Πιστεύουμε στη σημασία της προστασίας του περιβάλλοντος και της θετικής συμβολής στις κοινότητες στις οποίες δραστηριοποιούμαστε. Αυτή η πιστοποίηση αποτελεί απόδειξη της μακροχρόνιας δέσμευσής μας στον αειφόρο τουρισμό», σημείωσε η Βάνα Λαζαράκου, Γενική Διευθύντρια του Ξενοδοχείου. 

«Είμαστε ενθουσιασμένοι που λάβαμε πιστοποίηση GSTC, καθώς αντικατοπτρίζει τις συνεχείς προσπάθειές μας να είμαστε ένα υπεύθυνο και βιώσιμο ξενοδοχείο», σχολίασε η Ρόζα Τσιριγώτη, Διευθύντρια Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης του Ξενοδοχείου.

Το NJV ATHENS PLAZA, μέσω του Τμήματος Εταιρικής Υπευθυνότητας, εφαρμόζει βιώσιμες πρακτικές σε όλες τις δραστηριότητές του, όπως εξοικονόμηση ενέργειας και νερού, προγράμματα μείωσης απορριμμάτων και ανακύκλωσης, αγορά τοπικών προϊόντων και υποστήριξη πολιτιστικών πρωτοβουλιών, ενώ οι επισκέπτες του γνωρίζουν ότι η διαμονή τους βρίσκεται σε συμφωνία με τα πρότυπα αειφόρου τουρισμού.

«Το επίτευγμα του NJV Athens Plaza έχει ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα και ολόκληρη την περιοχή της Μεσογείου, καθώς η σημερινή σημαντική πιστοποίηση σηματοδοτεί το αποκορύφωμα ενός ταξιδιού που ξεκίνησε το 2018, όταν το Ξενοδοχείο έγινε το 1ο Μέλος GSTC στην Ευρώπη. Η σημερινή πιστοποίηση ολοκληρώνει αυτή την πορεία προόδου. Είμαστε βέβαιοι ότι το παράδειγμα του NJV ATHENS PLAZA θα ακολουθήσουν πολλοί άλλοι, συμβάλλοντας στη μετάβαση προς ένα βιώσιμο μέλλον για τον ελληνικό τουρισμό», δήλωσε ο Δρ. Ιωάννης Παππάς, Διευθυντής Μεσογείου της GSTC.

Πηγή: https://www.gstcouncil.org/njv-athens-plaza-achieves-first-gstc-certification-in-greece/

Οι Προδευτικοί Οικονομολογοι Ελλάδας για το σκάνδαλο χρηματισμού στη Δ.Ο.Υ Χαλκίδας

 

Συνάδελφοι οικονομολόγοι αντισταθείτε στη φορομπηχτική πολιτική για τους μικρούς και στην υποβάθμιση και διάβρωση των αξιών του επαγγέλματος σας 

Η ελληνική οικονομία έχει ολιγοπωλιακή δομή, λειτουργεί με καρτέλ, σε πάνω από 30 κλάδους. Μια κατάσταση που δεν αντιμετωπίζεται από την κυβέρνηση, όπως απαιτούν τα συμφέροντα του δημοσίου, της οικονομίας και των πολιτών. Αντίθετα με μια σειρά νομοθετημάτων στοχοποιεί χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με μοναδικό σκοπό τον περιορισμό τους από την αγορά, εφαρμόζοντας κατά λέξη τις απαιτήσεις αποτυχημένων μοντέλων, για να λειτουργήσει η αγορά έτσι όπως θέλουν τα ολιγοπώλια και οι θιασώτες της σχολής του Σικάγου.

Είναι δυνατόν κάποιος που φέρει την ιδιότητα του υπουργού Ανάπτυξης, να μιλά στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και να ζητά, από το βήμα του συνεδρίου, να μη διαχωρίζονται οι επιχειρήσεις σε μεγάλες και μικρές; Προφανώς και ναι, αρκεί να ονομάζεται Κώστας Σκρέκας και να μετέχει στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Κι όλα αυτά τη στιγμή που τα στοιχεία που αφορούν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι συντριπτικά. Όταν μόλις επτά μικρές επιχειρήσεις έχουν λάβει ενίσχυση από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Ο "βαθύς" δημόσιος τομέας, όχι μόνο συντελεί αλλά και ενισχύει τη προηγούμενη κατάσταση προς ίδιο όφελος (οικονομικό, "συντεχνιακό", μικροκομματικό και πολιτικό) αρκετών από τους διοικούντες διορισμένους "αρίστους". Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα πρόσφατα γεγονότα χρηματισμού και διαφθοράς στη Δ.Ο.Υ Χαλκίδας.

Καλούμε τη διοίκηση του 9^ου περιφερειακού τμήματος του ΟΕΕ να ανακαλέσει τη βράβευση της διευθύντριας της Δ.Ο.Υ Χαλκίδας και να παραπέμψει στο Πειθαρχικό Συμβούλιο (σύμφωνα με το ΠΔ 277/1986: Διαδικασία πειθαρχικών οργάνων του ΟΕΕ, όπως ισχύει σήμερα) όλα τα μέλη του δημόσιους υπάλληλους και ιδιώτες, που εμπλέκονται στο πρόσφατο σκάνδαλο διαφθοράς.

Αγωνιζόμαστε:

✓ Για την ανάδειξη της επιστημονικής υπόστασης του Ο.Ε.Ε. προς προοδευτική κατεύθυνση,

✓ Για να επαναφέρουμε το Ο.Ε.Ε. στην επιστημονική του λειτουργία και παρουσία, ως θεσμοθετημένο σύμβουλο της Πολιτείας και εκφραστή των προοδευτικών απόψεων της οικονομικής σκέψης,

✓ Για να υπερασπιστούμε τα πτυχία και τα δικαιώματα των επιστημόνων-επαγγελματιών οικονομολόγων, που καθημερινά βάλλονται και υπονομεύονται από τις σκοπιμότητες που υπηρετούν διάφοροι εμπλεκόμενοι στο οικονομικό γίγνεσθαι της χώρας,

✓ Για να νοιώσουν επιτέλους οι νέοι οικονομολόγοι ότι το Ο.Ε.Ε. λειτουργεί και υπερασπίζεται τα επαγγελματικά τους δικαιώματα, το μέλλον τους και την επιστημονική τους υπόσταση.

➢ Για να αναβαθμίσουμε το θεσμό και τις υπηρεσίες του Ο.Ε.Ε. ώστε να προσφέρει ωφέλιμες και ελκυστικές ανταποδοτικές υπηρεσίες.

 Από το Γραφείο τύπου

 

Το πετρέλαιο και μερικά απο τα μυστικά του

Οι ενεργειακές ανάγκες της ανθρωπότητας τα τελευταία 40 χρόνια έχουν διπλασιαστεί. Το πετρέλαιο εξακολουθεί να καλύπτει σχεδόν το 30%, ενώ οι ΑΠΕ - παρά τα μεγάλα λόγια - κάτω απο 30% (2023), ο άνθρακας και το αέριο σχεδόν το 50%

Οι τρεις πρώτοι παραγωγοί για το 2022 ήταν οι ΗΠΑ, Σαουδική Αραβία και Ρωσία

Τα μέλη του ΟΠΕΚ εφοδίασαν την παγκόσμια κοινότητα με το 36,2% της ζήτησης πετρελαίου και ο διευρυμένος ΟΠΕΚ κάλυψε κάτι παραπάνω απο το 58%

Διακυμάνσεις της μέσης ετήσιας τιμής 1985-2023 (σε δολ.ΗΠΑ)

Το κόστος παραγωγής ενός βαρελιού ανά χώρα (2015 - δολ.ΗΠΑ)

Και η θέση της Ελλάδας μεταξύ των χωρών της ΕΕ στην ηλιακή ενέργεια (η πρώτη στήλη στη παραγωγή, η 2η στο μερίδιο στη χώρα και η 3η Ανά κάτοικο)

Οι διαρθρωτικές αδυναμίες του Ελληνικού ναυτιλιακού κέντρου (Πειραιάς/Αθήνα)

Τις τρεις πρώτες θέσεις στη συνολική κατάταξη των μεγάλων ναυτιλιακών κέντρων το 2023 κατέχουν η Σιγκαπούρη, ο Πειραιάς και το Τόκιο. Σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος υπάρχει εναλλαγή στις δυο πρώτες θέσεις μεταξύ Πειραιά και Σιγκαπούρης.  

Η ανάδειξη της Σιγκαπούρης ως κορυφαίου ναυτιλιακού κέντρου συνδέεται και με τον αυξημένο ρόλο που αποκτά στη διεθνή ναυτιλία (τόσο για τον όγκο και την αξία των μεταφορών όσο και πολύ περισσότερο για τις νέες τεχνολογίες και την αντιμετώπιση των σύγχρονων προκλήσεων του κλάδου) η Άπω Ανατολή σε σύγκριση με την Ευρώπη. Η κατηγορία Ναυτιλιακά κέντρα (Shipping Centers) είναι η πρώτη απο τις 5 συνολικά κατηγορίες που αξιολογούνται σε ετήσια βάση απο τη παγκόσμια έκθεση Leading Maritime Cities (LMC). 

Η έκθεση (LMC) είναι μια προσπάθεια συνεργασίας μεταξύ της DNV και της Menon Economics, η οποία προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για τις πόλεις που έχουν ιδιαίτερο ρόλο στη παγκόσμια ναυτιλία προσφέροντας τα καλύτερα μέτρα πολιτικής, πρωτοβουλίες και υποστήριξη. Είναι πόλεις που ξεχωρίζουν τόσο σε άυλες όσο και σε υλικές υποδομές και διαθέτουν ανθρώπινους πόρους που επιτρέπουν στις ναυτιλιακές εταιρείες να λειτουργήσουν με αποτελεσματικότητα.  Ενσωματώνοντας εκλεπτυσμένους αντικειμενικούς και υποκειμενικούς δείκτες, η έκθεση παρέχει μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση της απόδοσης κάθε πόλης. Η έκθεση υπογραμμίζει επίσης την πρόοδο που σημειώνεται στην τεχνολογική καινοτομία, ενώ δίνει έμφαση στη συνεχιζόμενη προσπάθεια προς την επίτευξη των στόχων για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

Οι άλλες 4 είναι: Κέντρα ναυτιλιακών οικονομικών και δικαίου (Maritime Finance & Law), Κέντρα Ναυτιλιακής τεχνολογίας (Maritime Technology), Κέντρα λιμανιών και logistics (Ports & Logistics Services), και Ελκυστικότητα και ανταγωνιστικότητα (Attractiveness & Competitiveness). Η σύνθεση των πέντε προαναφερθεισών κατηγοριών ορίζει το γενικό αποτέλεσμα του καθορισμού των μεγαλύτερων κέντρων θαλασσίων μεταφορών στο κόσμο. 

Ενώ ο Πειραιάς / Αθήνα διακρίνεται στην κατηγορία «Ναυτιλιακά Κέντρα» γιατί είναι έδρα της μεγαλύτερης ναυτιλίας του κόσμου στις υπόλοιπες κατηγορίες υστερεί σημαντικά. .

Στην κατηγορία "Κέντρα ναυτιλιακών οικονομικών και δικαίου" (την πρώτη θέση έχει το Λονδίνο) βρίσκεται στην 13η θέση, κυρίως της ύπαρξης σημαντικού δανειακού χαρτοφυλακίου από τις ελληνικές και ξένες εγκατεστημένες στην Ελλάδα τράπεζες, πολλών δικηγορικών εταιρειών ναυτικού δικαίου. 

Στις άλλες τρεις κατηγορίες βρίσκεται εκτός 15άδας και σε πολύ μεγαλύτερη μεγάλη απόσταση από την κορυφή, καθώς ούτε μεγάλο παγκόσμιο κέντρο διακίνησης φορτίων είναι - παρά τη βελτίωση της θέσης του Πειραιά - ούτε η χώρα έχει αναπτύξει καινοτόμες τεχνολογίες, ούτε αυτές αξιοποιούνται συνολικά απο το κλάδο και βέβαια υστερεί στο ευρύτερο επιχειρηματικό περιβάλλον. 

Η Σιγκαπούρη διατηρεί τη θέση της ως ο κορυφαίος θαλάσσιος κόμβος στον κόσμο. Διακρίνεται και στις 5 κατηγορίες καθώς οι στρατηγικές επενδύσεις της πόλης στην καινοτομία και τον πράσινο μετασχηματισμό επιβεβαιώνουν τη θέση της ως παγκόσμιας δύναμης στη ναυτιλία. 

Το προηγούμενο έτος οι πέντε κορυφαίες πόλεις είχαν έναν συνδυασμό τριών ασιατικών και δύο ευρωπαϊκών πόλεων, αλλά φέτος τρεις Ευρωπαϊκές πόλεις συμμετέχουν στη πεντάδα και δύο πόλεις είναι από την Ασία. Το Ρότερνταμ και το Λονδίνο συνεχίζουν να διατηρούν τη δεύτερη και τρίτη θέση παγκόσμια. Η Σαγκάη παραμένει στην τέταρτη θέση, ενώ το Όσλο είναι η νέα ευρωπαίκή συμμετοχή στη  πέμπτη θέση. Σε αυτή τη συνολική κατάταξη  ο Πειραιάς / Αθήνα καταλαμβάνει τη 35η θέση. 

Την έκθεση μπορείτε να την κατεβάσετε εδώ (αγγλ.)

Διαβάστε άρθρο του Οικονομικού Ταχυδρόμου εδώ

Η παγκόσμια έκθεση "ευτυχίας" για το 2023

Η κλίμακα Ladder χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση της γενικής ευεξίας και της ικανοποίησης από τη ζωή.   Οι απαντήσεις των ερωτηθέντων παρουσιάζονται με μια εικόνα μιας κλίμακας αριθμημένης από το μηδέν έως το δέκα, όπου το μηδέν αντικατοπτρίζει τη χειρότερη και το δέκα την καλύτερη ικανοποίηση από τη ζωή. Ζητείται να σκεφτούν τη ζωή τους αυτή τη στιγμή και να τοποθετηθούν στη κλίμακα. Μια βαθμολογία ίση ή κάτω από τέσσερα εκφράζει «βάσανα» και επτά ή πάνω «ακμή».

Η κλίμακα θεωρείται έγκυρη και αξιόπιστη μέτρηση της ικανοποίησης από τη ζωή και της ψυχοκοινωνικής υγείας. Ωστόσο, έχουν εκφραστεί ανησυχίες σχετικά με την εγκυρότητα των μέτρων ικανοποίησης από τη ζωή μεμονωμένων στοιχείων. Αν και υπάρχουν ενδείξεις ότι τα μέτρα ενός στοιχείου έχουν σχετικά υψηλή αξιοπιστία, η εγκυρότητά τους μπορεί να είναι χαμηλή ή ασθενέστερη σε σύγκριση με το συνδυασμό πολλαπλών στοιχείων. Το κύριο επιχείρημα είναι ότι τα μέτρα ενός στοιχείου είναι απαραιτήτως περιορισμένα και ενδέχεται να μην είναι σε θέση να συλλάβουν το εύρος που μπορεί να αξιολογηθεί με πολλαπλά στοιχεία. Έτσι, τα μεμονωμένα στοιχεία λειτουργούν τόσο καλά όσο και οι κλίμακες πολλών στοιχείων μόνο υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Για το λόγο αυτό, η χρήση μέτρων ενός μόνο στοιχείου  πρέπει να περιορίζεται σε ειδικές περιστάσεις . Ως εκ τούτου, υπάρχει ένα γενικό επιχείρημα ότι η εγκυρότητα τέτοιων μέτρων πρέπει να ελέγχεται όταν χρησιμοποιούνται σε συγκεκριμένους πληθυσμούς. Αυτό σχετίζεται με πληθυσμούς που βιώνουν συνεχές άγχος λόγω ανησυχίας για την οικονομία, την ειρήνη, την οικογένεια, τους φίλους, τη στέγαση, την δημόσια υγεία και την εκπαίδευση. Οι πληθυσμοί αυτοί ως ομάδα, μπορεί να έχουν διαφορετικές αντιλήψεις για την ικανοποίηση από τη ζωή.

Η ικανοποίηση από τη ζωή συσχετίζεται ισχυρά με ψυχολογικά προβλήματα όπως η κατάθλιψη, το κοινωνικό στρες και η αυτοκτονία. Ορισμένοι ερευνητές έχουν προτείνει ότι η κλινική κατάθλιψη είναι η απώλεια της υποκειμενικής ευεξίας, η οποία μπορεί να μετρηθεί με εκφράσεις ικανοποίησης από τη ζωή.  Άλλες μελέτες δείχνουν ότι η κατάθλιψη σχετίζεται με την ταυτότητα και την ικανοποίηση από τη ζωή, όπου τα χαμηλότερα επίπεδα κατάθλιψης συνδέονται με υψηλότερα επίπεδα ικανοποίησης από τη ζωή.

Οι πολιτικές για την ανάπτυξη του ορεινού τουρισμού

Υπό την αιγίδα της επιτροπής τουρισμού του ΟΗΕ έγινε στην Ανδόρα το Συνέδριο για τον ορεινό τουρισμό. Ένα πάνελ υψηλού επιπέδου για τις πολιτικές που προάγουν τη διαφοροποίηση, την καινοτομία και τη βιωσιμότητα για τους ορεινούς προορισμούς συγκέντρωσαν ο Jordi Torres Falcó, Υπουργός Τουρισμού και Εμπορίου της Ανδόρας, η Rosana Morillo Rodriguez, Υπουργός Τουρισμού της Ισπανίας και η Alessandra Priante, Πρόεδρος του Εθνικού Συμβούλιου Τουρισμού της ιταλίας. Οι συμμετέχοντες τόνισαν τη σημασία της δημιουργίας ενός ισχυρού πλαισίου που θα συντονίζει όλους τους εμπλεκόμενους προς ένα κοινό όραμα για την ανάπτυξη βιώσιμου, ανθεκτικού και χωρίς αποκλεισμούς ορεινού τουρισμού που θα ωφελεί άμεσα τις κοινότητές του.

Η διερεύνηση του τουρισμού υγείας για την αειφόρο ανάπτυξη του ορεινού τουρισμού.

Ως αποτέλεσμα της σχετικής απόφασης του 2022, το Συνέδριο του 2024 περιέλαβε μια νέα εστίαση στον τουρισμό υγείας (ιατρικό και ευεξίας), ένα τμήμα όπου τα βουνά μπορούν να προσφέρουν σημαντική προστιθέμενη αξία και να έχουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Αυτό αντανακλά τη στροφή προς τη διαφοροποίηση των προϊόντων ορεινού τουρισμού, τη δημιουργία ζήτησης όλο το χρόνο και την αντιμετώπιση των σύγχρονων τουριστικών αναγκών.

Οι εμπειρίες σε αυτό το τμήμα παρουσιάστηκαν από ομιλητές όπως η Csilla Mezősi, Γενικός Γραμματέας του European Spas Association, ο Lászlo Puczko, Διευθύνων Σύμβουλος του Health Tourism Worldwide, ο Joan Muro, Πρόεδρος του Health Tourism Association of Andorra Health Destination και η Emma Haefeli, Διευθύντρια Μάρκετινγκ της CHENOT GROUP (Ελβετία).

Τουρισμός για την αγροτική ανάπτυξη

Το Συνέδριο εξέτασε επίσης με τη συμμετοχή εκπροσώπων από τρία καλύτερα τουριστικά χωριά, από τον σχετικό διαγωνισμό των Ηνωμένων Εθνών, του Saas-Fee of the Swiss Region του Valais (BTV το 2021), του St. Anton am Arlberg της Αυστρίας (BTV 2023) και του Ordino της Ανδόρας (BTV το 2023) το πώς ο τουρισμός μπορεί να αποτελέσει κινητήριο δύναμη της αγροτικής ανάπτυξης, προωθώντας την αξιοποίηση και τη διατήρηση του τοπικού πολιτισμού και των αξιών των ορεινών κοινοτήτων. Τα χωριά αυτά παρουσίασαν τις εμπειρίες τους για το πως ξεχωρίζουν στην αντιμετώπιση της εποχικότητας διαφοροποιώντας τα τουριστικά τους προϊόντα με καινοτόμο και βιώσιμο τρόπο.

Πάνω από 300 συμμετέχοντες από 14 χώρες συγκεντρώθηκαν στην Ανδόρα, με πολλούς να συμμετέχουν επίσης μέσω τηλεδιάσκεψης. Οι ομιλητές περιλάμβαναν, μεταξύ άλλων, εκπροσώπους από το Slow Food Carinthia στην Αυστρία, το National Geographic, το l'Agence des Pyrénées, το Sustainable Alpine Tourism Initiative, το Pic du Midi, το Creative Tourism Network, το Mabrian (Ισπανία), το Horwath HTL, καθώς και κορυφαίοι εκπαιδευτικά ιδρύματα όπως το CETT Barcelona και το Bella Vista Institute of Higher Education της Ελβετίας.

Κλείνοντας τις εργασίς ο υπουργός Τουρισμού και Εμπορίου της Ανδόρας, Jordi Torres Falcó, τόνισε: «Φέτος εισαγάγαμε ένα νέο τμήμα, την ευεξία, αποδεικνύοντας ότι στον τομέα του τουρισμού εξελισσόμαστε και προσαρμοζόμαστε στις νέες τουριστικές τάσεις. Αντιμετωπίζουμε επίσης την ανάγκη να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για την προώθηση του Συνεδρίου, επιτρέποντάς μας να ανταποκριθούμε στις ανάγκες του κλάδου, παρέχοντας γνώσεις και εργαλεία για τη βελτίωση της προσφοράς του ορεινού τουρισμού και, ταυτόχρονα, να γίνουμε ένα εργαστήριο όπου μπορούμε να εμβαθύνουμε θέματα τόσο ποικίλα όπως η ενσωμάτωση του τουρισμού στις τοπικές κοινωνίες ή η εκπαίδευση και η κατάρτιση».

Περισσότερα εδώ (αγγλ.)

Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του 2023 για την "Κατανόηση και ποσοτικοποίηση του ορεινού τουρισμού" από κοινού από τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO), τη Γραμματεία Mountain Partnership και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού (UNWTO), αντιμετωπίζει την ανάγκη για σχετικά δεδομένα και παρέχει πληροφορίες για τη βελτίωση της κατανόησης του ορεινού τουρισμού. Η μελέτη εντοπίζει επίσης τάσεις και παρέχει ένα σύνολο συστάσεων για την προώθηση της μέτρησης του ορεινού τουρισμού, συμπεριλαμβανομένης της ενίσχυσης των επίσημων στατιστικών για τον τουρισμό μέσω της χρήσης μεγάλων δεδομένων και νέων τεχνολογιών.

Μπορείτε να την διαβάσετε εδώ

Μετασχηματίζοντας τον Γαστρονομικό Τουρισμό μέσω της Καινοτομίας.

Μετά την επιτυχία των προηγούμενων διαγωνισμών, η συνεργασία των Ηνωμένων Εθνών Tourismin με το Basque Culinary Center ξεκίνησε τον 4ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό για Startups Γαστρονομίας Τουρισμού. Ο διαγωνισμός έχει αποστολή τον εντοπισμό προκλήσεων και έργων και την ενθάρρυνση καινοτομιών που μπορούν να μεταμορφώσουν τον τομέα του γαστρονομικού τουρισμού στο εγγύς μέλλον.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ (αγγλ.)

Τα κριτήρια του Παγκόσμιου Συμβούλιου Αειφόρου Τουρισμού (GSTC) για τους χώρους, διοργανωτες εκδηλώσεων και εκθέσεις

Τα κριτήρια του GSTC για τα MICE έχουν δημοσιευτεί και είναι διαθέσιμα στο κοινό για μη εμπορική χρήση. Αναπτύχθηκαν για Χώρους, Διοργανωτές Εκδηλώσεων και Εκδηλώσεις και Εκθέσεις, με την υποστήριξη του Συμβουλίου Τουρισμού της Σιγκαπούρης (STB). Θα καθοδηγήσουν τις επιχειρήσεις στην εφαρμογή βιώσιμων πρακτικών ως απάντηση στις αυξανόμενες ανάγκες του τουρισμού αειφορίας. 

Τα κριτήρια GSTC χρησιμεύουν ως τα παγκόσμια πρότυπα για την αειφορία στα ταξίδια και τον τουρισμό. Χρησιμοποιούνται για εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση, χάραξη πολιτικής για επιχειρήσεις, οργανισμούς και κρατικούς φορείς, μέτρηση και αξιολόγηση και ως βάση για πιστοποίηση. Είναι το αποτέλεσμα μιας παγκόσμιας προσπάθειας για την ανάπτυξη μιας κοινής γλώσσας για την αειφορία στον τουρισμό και διατάσσονται σε τέσσερις πυλώνες: (Α) Βιώσιμη διαχείριση. (Β) Κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις. (Γ) Πολιτιστικές επιπτώσεις. (Δ) Περιβαλλοντικές επιπτώσεις.

Τα κριτήρια GSTC MICE είναι το τρίτο σύνολο κριτηρίων του GSTC, επιπλέον των κριτηρίων για ξενοδοχεία και τουριστικούς πράκτορες και των κριτήριων προορισμού. Ένα τέταρτο σύνολο τα κριτήρια προσέλκυσης βρίσκεται υπό ανάπτυξη.

Περισσότερα διαβάστε εδώ (αγγλ.)

Τα κριτήρια και οι δείκτες απόδοσεις για τις εκδηλώσεις και εκθέσεις

Τα κριτήρια και οι δείκτες απόδοσης για τους οργανωτές εκδηλώσεων

Τα κριτήρια και οι δείκτες απόδοσης για τους χώρους MICE

Ο εγωιστής καπιταλιστής. Οι ρίζες της ασθένειας της αφθονίας - Oliver James

"Η πλέον σοβαρή παρενέργεια της ηγεμονίας του «ατομιστικού καπιταλισμού» (Θατσερισμού / Μπλερισμού) είναι η δραματική αύξηση των περιστατικών διανοητικής διαταραχής, τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες, σε σχέση με τη δεκαετία του 1970. Οπως διαπιστώνεται στο βιβλίο μου «The Selfish Capitalist – Origins of Affluenza» (Ο εγωιστής καπιταλιστής – Οι ρίζες της ασθένειας της αφθονίας), αλλά και από έρευνες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας σε αντιπροσωπευτικά δείγματα πληθυσμού των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Αυστραλίας, οι διανοητικές ασθένειες έχουν διπλασιαστεί τα τελευταία 20 χρόνια. Αυτή η αύξηση δεν μπορεί να οφείλεται στη διεύρυνση του τι ορίζεται ως ψυχική ασθένεια, καθώς η κουλτούρα της ψυχοθεραπευτικής περιαυτολογίας είχε ήδη εδραιωθεί στο τέλος της δεκαετίας του 1970...

Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες ότι ο εγωιστικός καπιταλισμός κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και συρρικνώνει την αστική τάξη. Μηχανισμοί αναδιανομής δεν υφίστανται στις αγγλοσαξονικές χώρες. Απόδειξη είναι ότι ο μέσος μισθός ενός αγγλόφωνου υπαλλήλου σε σημερινές τιμές παρέμεινε ο ίδιος -και στην περίπτωση των ΗΠΑ μειώθηκε- σε σχέση με τη δεκαετία του 1970. Μειώνοντας στο μισό τους φόρους που πλήρωναν οι πλούσιοι, η Μάργκαρετ Θάτσερ μετέφερε το φορτίο της χρηματοδότησης του κρατικού προϋπολογισμού στους μισθωτούς. Ενώ λοιπόν -από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μέχρι την εκλογή της- οι πλούσιοι γίνονταν φτωχότεροι στη Βρετανία, από τότε που ανέλαβε την πρωθυπουργία η τάση αυτή αντιστράφηκε....

Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στον συνδυασμό ανισότητας και ηγεμονίας του σχετικιστικού υλισμού της αφθονίας. Ο τελευταίος όρος αναφέρεται στην τάση των ανθρώπων να εναποθέτουν μεγάλη αξία στο χρήμα, στα υλικά αγαθά, στο φαίνεσθαι και στη δόξα, ενώ ήδη έχουν στην κατοχή τους αρκετά χρήματα ώστε να καλύψουν τις βασικές ψυχολογικές τους ανάγκες. Ο υλισμός της επιβίωσης, από την άλλη πλευρά, είναι απολύτως υγιές συναίσθημα. Εάν κάποιος αγχώνεται για το πώς θα αποκτήσει εισοδήματα ικανά για την αγορά κατοικίας ή φαρμάκων, δεν διολισθαίνει σε ψυχολογικές διαταραχές....

Ο εγωιστικός καπιταλισμός, όμως, ενθαρρύνει τον σχετικιστικό υλισμό: τη δημιουργία δηλαδή ανεδαφικών προσδοκιών και την ελπίδα πως αυτές θα ικανοποιηθούν. Ο λόγος που γίνεται αυτό είναι ότι ο εγωιστικός καπιταλισμός βασίζεται στην αύξηση της κατανάλωσης για την αποκόμιση κερδών. Το επιχείρημά μου είναι εν ολίγοις ότι οι άνθρωποι που χειραγωγούνται πλήρως από τις επιθυμίες τους και την απληστία, αποτελούν ιδανικά θύματα για την τελειομανία και την παθολογική ανταγωνιστικότητα.

Με την καλλιέργεια υπερφίαλων προσδοκιών, η κοινωνία της επιχειρηματικής φαντασίωσης δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι ο καθένας μας μπορεί μια μέρα να γίνει ένας νέος Μπιλ Γκέιτς, μολονότι η κοινωνική κινητικότητα μειώνεται συνεχώς. ..

Οταν κάποιος αποτύχει να εκπληρώσει τα φρούδα όνειρά του, αντί να κατηγορήσει το σύστημα, κατηγορεί τον ίδιο του τον εαυτό, επειδή υποτίθεται δεν ήταν αρκετά ικανός. Θλιμμένος και αγχωμένος για το ενδεχόμενο της αποτυχίας, ο σύγχρονος άνθρωπος δουλεύει όλο και περισσότερο. Τελικώς, καταρρέει υπό το βάρος των ανεκπλήρωτων επιθυμιών, αφήνοντας τους μετανάστες να κάνουν τις δουλειές εκείνες που η κοινωνία τού έμαθε ότι είναι υποτιμητικές"

Ολόκληρο το άρθρο της "Καθημερινής" εδώ

Ο ΟΗΕ υιοθέτησε νέο παγκόσμιο πρότυπο για τη μέτρηση της βιωσιμότητας του τουρισμού

Ένα πρωτοποριακό στατιστικό πλαίσιο, που αναπτύχθηκε υπό την ηγεσία του ΟΗΕ για τον Τουρισμό, υιοθετήθηκε και από τα 193 κράτη μέλη του ΟΗΕ. Το Στατιστικό Πλαίσιο για τη Μέτρηση της Αειφορίας του Τουρισμού (MST) γίνεται έτσι το διεθνώς συμφωνημένο πλαίσιο αναφοράς για τη μέτρηση των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών πτυχών του τουρισμού. 

Roy Lichtenstein - Ruins, 1965

Η υιοθέτηση από τη Στατιστική Επιτροπή του ΟΗΕ στην 55η σύνοδό της (27 Φεβρουαρίου – 1 Μαρτίου 2024) σηματοδοτεί ένα ιστορικό ορόσημο για την αξιοποίηση του πλήρους δυναμικού του τομέα, παρέχοντας λύση στην επιτακτική ανάγκη για μια εναρμονισμένη μεθοδολογία για την αποτελεσματική αξιολόγηση της βιωσιμότητας του τουρισμού .

«Ο τουρισμός είναι μια ισχυρή δύναμη για θετική αλλαγή όταν διαχειρίζεται υπεύθυνα και βιώσιμα. Η υιοθέτηση του Στατιστικού Πλαισίου για τη Μέτρηση της Βιωσιμότητας του Τουρισμού σηματοδοτεί μια αλλαγή παραδείγματος, που υπερβαίνει το ΑΕΠ, επιτρέποντας τη μέτρηση του τι έχει μεγαλύτερη σημασία για τους ανθρώπους και τον πλανήτη» (Zurab Pololikashvili, Γενικός Γραμματέας Τουρισμού του ΟΗΕ)

Συνεργατική προσπάθεια

Αυτό το επίτευγμα είναι ο καρπός μιας επταετούς διαδικασίας των Ηνωμένων Εθνών υπό την ηγεσία της Αυστρίας και της Ισπανίας ως συμπροέδρων της Επιτροπής Τουρισμού του ΟΗΕ.  Υπό την αιγίδα της Επιτροπής, το Πλαίσιο αναπτύχθηκε χάρη στην εξαιρετική εργασία της πολυμερούς Ομάδας Εμπειρογνωμόνων που αποτελείται από 40+ χώρες και 30+ διεθνείς και περιφερειακούς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένου του Τμήματος Στατιστικής του ΟΗΕ, του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO). ), υποεθνικές αρχές και παρατηρητήρια, ακαδημαϊκή κοινότητα κ.α.

Η εργασία περιελάμβανε τεχνική καθοδήγηση από μια Συντακτική Επιτροπή της οποίας προέδρευαν οι Φιλιππίνες και στη συνέχεια ο Καναδάς, καθώς και εκτεταμένη δέσμευση και διαβούλευση.

Η Στατιστική Επιτροπή δέχτηκε μια συντριπτικά ενθουσιώδη υποστήριξη από 34 χώρες, 3 περιοχές του κόσμου και διεθνείς οργανισμούς που συμμετείχαν ενεργά στις συζητήσεις, μεταξύ των οποίων και η χώρα μας.

Όσον αφορά το μέλλον, η Επιτροπή χαιρέτισε επίσης τη μελλοντική ανάπτυξη ενός προγράμματος εφαρμογής, συμπεριλαμβανομένου ενός οδηγού συλλογής, και κάλεσε τη διεθνή κοινότητα χορηγών να υποστηρίξει τη χρηματοδότηση για τη μέτρηση της βιωσιμότητας του τουρισμού.

Η Στατιστική Επιτροπή του ΟΗΕ, που ιδρύθηκε το 1947, συγκεντρώνει Επικεφαλής Στατιστικούς από κράτη μέλη και διεθνείς οργανισμούς και είναι το ανώτατο όργανο λήψης αποφάσεων για διεθνείς στατιστικές δραστηριότητες. Η τελευταία φορά που η Επιτροπή ενέκρινε ένα στατιστικό πρότυπο για τον τουρισμό ήταν το 2008.

Μείωση του χάσματος μεταξύ πολιτικής και στατιστικής

Στο περιθώριο της Στατιστικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών, η Αυστρία, η Ισπανία και ο Οργανισμός Τουρισμού του ΟΗΕ συνδιοργάνωσαν την παράλληλη εκδήλωση υψηλού επιπέδου «Μέτρηση της βιωσιμότητας του τουρισμού: Κλείσιμο του χάσματος μεταξύ πολιτικής και στατιστικής» σε συνεργασία με την Επιτροπή Οικονομικής - Περιβαλλοντικής Αξιολόγησης του ΟΗΕ. 

Η Αυστρία και η Ισπανία μοιράστηκαν το όραμά τους σχετικά με τη σημασία του στατιστικού πλαισίου για τη μέτρηση της βιωσιμότητας του τουρισμού για πολιτικές και αποφάσεις που βασίζονται σε τεκμήρια, ενώ αναγνώρισαν τη σημασία του για την υποστήριξη της συνάφειας των στατιστικών συστημάτων παγκοσμίως και τις συνδέσεις με βασικά θέματα όπως η διακυβέρνηση δεδομένων και η διαχείριση .

Το Μεξικό, οι Φιλιππίνες και ο Καναδάς εξέτασαν τις πρωτοποριακές τους εμπειρίες με την εφαρμογή του πλαισίου, επιδεικνύοντας τη δύναμη της ενσωμάτωσης δεδομένων από διαφορετικούς τομείς και πηγές για την απόσταξη πιο ολιστικών και ουσιαστικών πληροφοριών για τον τουρισμό.

Η εκδήλωση αύξησε την ευαισθητοποίηση σχετικά με το Στατιστικό Πλαίσιο για τη μέτρηση της βιωσιμότητας του τουρισμού και λειτούργησε ως ενημερωτικό προοίμιο για τις επίσημες συζητήσεις της Στατιστικής Επιτροπής του ΟΗΕ.

Δείτε εδώ το στατιστικό πλαίσιο (αγγλ.)

Τα εκμεταλλεύσιμα παγκόσμια αποθέματα ουρανίου

 

" Στην Ελλάδα το δικαίωμα έρευνας και εκμετάλλευσης ουρανιούχων κοιτασμάτων ανήκει στο Κράτος, το ενδιαφέρον του οποίου σήμερα εντοπίζεται στη Βάθη Κιλκίς, Βροντού Σερρών, Λουτρά Ελευθερών Καβάλας, Παρανέστι Δράμας, Κοτύλη Ξάνθης και Κίρκη Έβρου. 

Εμφανίσεις ραδιενεργών ορυκτών υπάρχουν στις κοίτες παραποτάμων του Κρουσοβίτη (κοντά στο Σιδηρόκαστρο) και στο γρανίτη του Φανού Κιλκίς. Συγκεντρώσεις ουρανίου έχουν εντοπιστεί τόσο στους Τριτογενείς ανθρακομιγείς σχηματισμούς του καλύμματος της Ροδόπης όσο και στους φωσφορούχους ορίζοντες του Κατώτερου Ιουρασικού της Ιονίου Ζώνης. Επίσης, στην παράκτια περιοχή Νέας Περάμου-Λουτρών Ελευθερών Καβάλας καταγράφηκαν πολύ υψηλές  επιφανειακές περιεκτικότητες ουρανίου με μέση τιμή 22 ppm και μέγιστη 92 ppm, μέσα στον αλανίτη που είναι εμπλουτισμένος σε UO2 Η μεταλλοφορία του ουρανίου στο Παρανέστι βρίσκεται στο κέντρο της κρυσταλλοσχιστώδους μάζας της Ροδόπης. 

Μέχρι σήμερα έχουν εντοπιστεί 22 θέσεις ουρανιούχου μεταλλεύματος στους γρανίτες της Σκαλωτής και του Παρανεστίου. Στη Σπηλιά Παρανεστίου βρίσκεται το πλουσιότερο μετάλλευμα (1,5% σε μεταλλικό ουράνιο). Τα ουρανιούχα ορυκτά που εντοπίστηκαν είναι: πισσουρανίτης, ρεναρδίτης, οτουνίτης, μετα-οτουνίτης (φωσφορικά άλατα εξασθενούς ουρανίου) και κοφινίτης (πυριτικό άλας τετρασθενούς ουρανίου). Επίσης, εντοπίστηκαν 7 από τις 14 σπάνιες γαίες και το ύτριο. και σπάνιες γαίες. 

Τα ενδεικτικά αποθέματα ουρανίου (U3O8) είναι 1.800 τόνοι [345] και η ακαθάριστη αξία τους 150 εκατ. € ". (Πηγή: Τσιραμπίδης Α. & Φιλιππίδης Α. (2013). Ορυκτοί Πόροι Ελλάδος: Αποθέματα και Αξία. Τομέας ΟρυκτολογίαςΠετρολογίας-Κοιτασματολογίας, Τμήμα Γεωλογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) 

Έχουν χαρακτηριστεί σχεδόν αδιάφορα απο επενδυτικής πλευράς απο τους αρμόδιους φορείς της πολιτείας. (βλ. https://tvxs.gr/news/ellada/ypeka-adiafora-apo-ependytikis-pleyras-ta-koitasmata-oyranioy/ )

Ορισμένες χώρες της Ασίας και της Αφρικής ενισχύουν το ρυθμό της παγκόσμιας ανάπτυξης

 

Πηγή: EIU

Το 30% του παγκόσμιου δημόσιου χρέους αντιστοιχεί στις αναπτυσσόμενες χώρες

Σύμφωνα με στοιχεία του 2022 (σύντομα θα δημοσιεύσουμε και για το 2023). Οι αριθμοί στο πίνακα είναι σε δισ. δολάρια και αφορούν το δημόσιο χρέος μόνο.

Το ύψος του χρέους της κεντρικής διοίκησης στη χώρα μας το τελευταίο τρίμηνο του 2022 ανήλθε στα 400 δισ., δηλαδή 44 δισ. επιπλέον του δημόσιου χρέους, που είναι 356 δις.. Όπως στις αρχές της δεκαετίας του 2000 το Δημόσιο με swaps (με τράπεζα του εξωτερικού) διαμόρφωσε άλλη εικόνα για τα οικονομικά, με όμοιο τρόπο σήμερα μέσω repos και δανεισμού του από φορείς, όπως ασφαλιστικά ταμεία, κρύβει μέρος του χρέους.