Μαρία Δάσκου: Από την Εύβοια στο Λος Άντζελες

"Από τα «τρελά νερά του Ευρίπου» στην πρωτεύουσα της Θεσσαλίας, τη Λάρισα, και τις σπουδές στη βιοχημεία και βιοτεχνολογία...Και από το πρώτο δίπλωμα το 2016, έρχεται το πρώτο μεταπτυχιακό στην Τοξικολογία το 2018 και μετά το διδακτορικό το 2021 στη Μοριακή Ιολογία. Όμως τα όνειρά της δεν έχουν ταβάνι. Η αγάπη της για την έρευνα την οδηγεί στην απόφαση να περάσει τον Ατλαντικό, ολόκληρη την αμερικάνικη ήπειρο και να βρεθεί στις ακτές του Ειρηνικού, στο Λος Άντζελες και στο περίφημο UCLA.

Πηγή: www.naftemporiki.gr

Από το φθινόπωρο του 2021 εντάσσεται στο Τμήμα Λοιμωξιολογίας και ως μεταδιδακτορική ερευνήτρια μελετάει πολλούς διαφορετικούς ιογενείς παράγοντες επιπέδου βιοασφάλειας 2 και 3. Ανάμεσα στους ιούς αυτούς βρίσκονται ο κορονοϊός, ο ιός της γρίππης και άλλοι σπάνιοι ιοί....

Η εργατικότητά της και η αφοσίωσή της στην έρευνα αναγνωρίζεται αμέσως από τους καθηγητές, αλλά και τους συναδέλφους της ερευνητές... Και έτσι επιλέγεται από το UCLA ως η ερευνήτρια που θα συμμετάσχει σε μία πρωτοποριακή έρευνα για τον ιό «Powassan virus», η οποία πραγματοποιείται με τη συμμετοχή λίγων πανεπιστημίων από όλον τον κόσμο".

Πηγή: www.naftemporiki.gr                                                                     Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Η θέση της γυναίκας στο κόσμο το 2022 - Ρουάντα, Νικαράγουα, Ναμίμπια δείχνουν το δρόμο

Από το 2006, ο Παγκόσμιος Δείκτης Χάσματος των Φύλων μετράει την παγκόσμια πρόοδο προς την ισότητα των φύλων εξετάζοντας τέσσερις βασικές διαστάσεις: Οικονομική συμμετοχή και Ευκαιρίες, Εκπαιδευτική συμμετοχή, Υγεία και Επιβίωση και Πολιτική συμμετοχή.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, μόνο το 68,1% του χάσματος των φύλων έχει καλυφθεί, πράγμα που σημαίνει ότι θα χρειαστούν άλλα 132 χρόνια για να επιτευχθεί η ισότητα των φύλων. Πρόκειται για μια ελαφρά βελτίωση από πέρυσι, αλλά τρεις δεκαετίες περισσότερο από την κατάσταση το 2020, πριν από τις επιπτώσεις του COVID-19 στην ισότητα των φύλων.

Δείτε ποιες είναι οι πρώτες 10 χώρες στη παγκόσμια κατάταξη:

1. Ισλανδία: Έχει κλείσει σχεδόν εξ ολοκλήρου το χάσμα των φύλων στο Μορφωτικό τομέα, με βαθμολογία 0,993, όπου το 1 σημαίνει ότι έχει επιτευχθεί ισότητα. Ενώ μόνο το 22% του παγκόσμιου χάσματος μεταξύ των φύλων στην Πολιτική συμμετοχή έχει καλυφθεί, η Ισλανδία βρίσκεται στην κορυφή ολόκληρου του δείκτη σε αυτή τη διάσταση, λόγω του ότι έχει υψηλότερο μερίδιο γυναικών τα τελευταία 50 χρόνια. Η δίκαιη κατανομή των πληρωμών επίσης ήταν καθοριστική για την πρόοδο της Ισλανδίας, είπε η Joeli Brearley, συγγραφέας του The Motherhood Penalty, στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ: «Όταν το 90% των γυναικών απεργούσαν γι' αυτό τη δεκαετία του 1970, έδειξε στους άνδρες ότι έχει αξία αυτή τη δουλειά, δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς αυτήν. Αυτή ήταν η μεγάλη αλλαγή για την Ισλανδία όσον αφορά την ισότητα των φύλων».

2. Φινλανδία: Έχει επιτύχει πλήρη ισοτιμία στο Εκπαιδευτικό σύστημα και σχεδόν ισοτιμία (0,97) στο δείκτη Υγείας και Επιβίωσης. Ωστόσο, η βαθμολογία του 2022 στην Οικονομική Συμμετοχή και Ευκαιρίες (0,789) είναι χαμηλότερη από ότι για το 2021 (0,806) λόγω της μείωσης ισοτιμίας συμμετοχής στο εργατικό δυναμικό, της πτώσης του εκτιμώμενου εισοδήματος τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών και της μείωσης της ισότητας των φύλων στους μισθούς.

3. Νορβηγία: Στο 0,845, η βαθμολογία της Νορβηγίας είναι ελαφρώς χαμηλότερη από την υψηλότερη βαθμολογία της το 2021. Στο Εκπαιδευτικό σύστημα έχει σχεδόν πλήρη ισοτιμία (0,989). Στην Οικονομική Συμμετοχή και Ευκαιρίες, η βαθμολογία της χώρας 0,765 σηματοδοτεί μείωση 3% σε σχέση με ένα χρόνο νωρίτερα, ολισθαίνοντας στα επίπεδα που είχε καταγράψει η Νορβηγία το 2007. Οι φετινοί αριθμοί αντικατοπτρίζουν χαμηλότερα επίπεδα γυναικών που συμμετέχουν στο εργατικό δυναμικό και κατέχουν θέσεις ως νομοθέτες, ανώτεροι αξιωματούχοι και διευθυντικά στελέχη.

4. Νέα Ζηλανδία: Έχει επιτύχει ισοτιμία σε γενικές γραμμές στην κατηγορία Εκπαίδευση. Στην Υγεία έχει βελτιώσει την κατάταξή του στο προσδόκιμο υγιούς ζωής. Το επίπεδο ισοτιμίας που έφτασε φέτος η χώρα στο δείκτη Οικονομικών είναι χαμηλότερο από πέρυσι, καθώς μειώθηκε ο ρυθμός συμμετοχής των γυναικών στο εργατικό δυναμικό, αν και η ισότητα των μισθών για παρόμοια εργασία αυξήθηκε. Στον δείκτη Πολιτικής συμμετοχής, βελτίωσε τη βαθμολογία της από πέρυσι κατά 0,03, καθώς το μερίδιό της στη γυναικεία ηγεσία σε επίπεδο αρχηγών κράτους αυξήθηκε.

5. Σουηδία: 'Εχει κλείσει το χάσμα μεταξύ των φύλων στην Εκπαίδευση και η δεύτερη υψηλότερη βαθμολογία της είναι στον δείκτη Υγείας και Επιβίωσης (0,963), όπου διατηρεί τα κέρδη που σημειώθηκαν το 2021. Έρχεται πρώτη για την Οικονομική Συμμετοχή και τις Ευκαιρίες στην περιοχή, με υψηλό επίπεδο συμμετοχής στο γυναικείο εργατικό δυναμικό, ισότητα στη συμμετοχή των γυναικών σε επαγγελματικούς και τεχνικούς ρόλους και επίπεδο ισοτιμίας στο εκτιμώμενο εισόδημα υψηλότερο από 137 άλλες χώρες.

6. Ρουάντα: Εμφανίζεται στο top 10 κάθε χρόνο από τότε που συμπεριλήφθηκε για πρώτη φορά στον Δείκτη το 2014 – και φέτος έχει ανέβει μία θέση στην κατάταξη. Οι υψηλότερες βαθμολογίες της είναι στο Εκπαιδευτικό σύστημα και στην Υγεία και Επιβίωση (0,96 και 0,974, αντίστοιχα). Μείωσε το χάσμα των φύλων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κατά 2,9% και διατήρησε την ισοτιμία στην υποχρεωτική εκπαίδευση. Στην Οικονομική Συμμετοχή και Ευκαιρίες, η Ρουάντα είναι μία από τις τρεις οικονομίες που κατέγραψαν ισοτιμία στη συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό το 2022 (μαζί με τη Σιέρα Λεόνε και το Μπουρούντι). Στην Πολιτική συμμετοχή η χώρα κατέγραψε επίσης ισοτιμία σε υπουργικό και κοινοβουλευτικό επίπεδο.

7. Νικαράγουα: Σε σύγκριση με πέρυσι ανεβαίνει πέντε θέσεις το 2022 στην 7η θέση. Έχει κλείσει το χάσμα στο δείκτη εκπαίδευσης. Στον δείκτη Πολιτικής συμμετοχής παρέμεινε στην 5η θέση, με συνεχιζόμενη ισοτιμία στις υπουργικές θέσεις από το 2021. Αύξησε τη βαθμολογία της για την κοινοβουλευτική ισοτιμία από 0,938 πέρυσι σε 1. Ωστόσο, οι διαφορές μεταξύ των φύλων έχουν διευρυνθεί στην Οικονομική Συμμετοχή και τις Ευκαιρίες από το 2017. Φέτος, τα κενά είναι εμφανή στη συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό και στην ισότητα των μισθών. Ωστόσο, η Νικαράγουα έχει διατηρήσει το επίπεδα του 2021  συμμετοχής των γυναικών σε επαγγελματικούς, τεχνικούς ρόλους και ως νομοθέτες, αξιωματούχους και ανώτερα στελέχη. Αυξήθηκε επίσης η ισότητα στο εκτιμώμενο εισόδημα, από 0,456 σε 0,682.

8. Ναμίμπια: Έχει υποχωρήσει δύο θέσεις από πέρυσι. Η απόδοσή της στο δείκτη Υγεία και Επιβίωση παρέμεινε αμετάβλητη από το 2014, αλλά ανέφερε χαμηλότερα επίπεδα ισοτιμίας σε τρεις δείκτες Οικονομικής Συμμετοχής και Ευκαιριών από ότι το 2021: συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό (-0,014), ισότητα μισθών (-0,017) και εκτιμώμενες αποδοχές εισοδήματος (-0,005). Αν και ανέφερε ισοτιμία σε όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης και υψηλή βαθμολογία αλφαβητισμού (0,998), η κατάταξη της Ναμίμπια στον δείκτη Εκπαίδευσης δεν έχει κερδίσει έδαφος από τότε που έχασε την ισοτιμία το 2016. Στον πυλώνα Πολιτικής συμμετοχής, η μόνη αλλαγή το 2022 ήταν μια μικρή μείωση της βαθμολογίας της διαφοράς μεταξύ των φύλων για τις γυναίκες σε υπουργικές θέσεις (-0,001).

9. Ιρλανδία: Παραμένει στην 9η θέση, αλλά έχει ανακτήσει το χαμένο έδαφος από τότε που σημείωσε την υψηλότερη βαθμολογία της το 2016 (0,806). Έκλεισε το χάσμα στον δείκτη Εκπαίδευσης και η συνολική βαθμολογία Οικονομικής Συμμετοχής αυξήθηκε κατά 0,013 χάρη στη συνεχιζόμενη ισοτιμία στη συμμετοχή των γυναικών ως επαγγελματίες και τεχνικοί εργαζόμενοι και στη μείωση των διαφορών μεταξύ των δύο φύλων στο εκτιμώμενο εισόδημα, την ισότητα των μισθών και τη συμμετοχή νομοθετών, ανώτερων αξιωματούχων και διευθυντών. Αλλά αυτές οι βελτιώσεις αντισταθμίζονται από μια πτώση 0,026 στη συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό.

10. Γερμανία: Η βαθμολογία για το 2022 είναι η υψηλότερη ποτέ και επιστρέφει στην πρώτη 10άδα φέτος, έχοντας καταταγεί μεταξύ 10ης και 14^ης θέσης από το 2008. Κατατάσσεται υψηλότερα στην Πολιτική συμμετοχή, που είναι επίσης ο υποδείκτης όπου έχει το υψηλότερο επίπεδο βελτίωσης. Η βαθμολογία του 0,55 είναι υψηλότερη από το 94% του ίδιου δείκτη σε όλες τις χώρες. Διατηρεί υψηλά επίπεδα ισοτιμίας στο Εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά έχει χαμηλότερες βαθμολογίες μεταξύ των δεικτών στην Οικονομική Συμμετοχή και τις Ευκαιρίες σε σύγκριση με το 2021

Όσο για την Ελλάδα παραμένει – όπως ήταν και το προηγούμενο έτος - στην 100^η θέση με γενικό δείκτη 0,689 και επιμέρους δείκτες στην οικονομική συμμετοχή 0,672 (83^η), εκπαίδευση 0,986 (84^η), υγεία 0,966 (98^η) και πολιτική συμμετοχή 0,130 (108^η)

Η έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ 2022 εδώ

Αποχαιρετισμός στα δύο Πανεπιστημιακά Τμήματα που χάθηκαν για πάντα!

Θυμάστε τα δύο νέα Τμήματα του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), το Τμήμα Τουριστικών Σπουδών & Εναλλακτικού Τουρισμού και το Τμήμα Διατροφής & Διαιτολογίας, που επρόκειτο να ξεκινήσουν να λειτουργούν το ακαδημαϊκό έτος 2020-2021 στα Ψαχνά και η Κυβέρνηση ανέστειλε την προγραμματισμένη λειτουργία τους (ΦΕΚ 347/7-2-2020 για συνολικά 37 Τμήματα σε όλη την Επικράτεια)… …και τα οποία υποτίθεται ότι θα επανεξετάζονταν/επαναξιολογούνταν κατά προτεραιότητα από τη νεοσύστατη Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΘΑΑΕ) και θα έπαιρναν το «πράσινο φως», κατά τις «κούφιες» υποσχέσεις των τοπικών βουλευτών της ΝΔ και αποδέχονταν με αδικαιολόγητο εφησυχασμό, ο δήμαρχος Διρφύων-Μεσσαπίων και η Πρυτανεία του Πανεπιστημίου, κατόπιν διαβεβαιώσεων που φέρεται να είχαν λάβει από το Υπουργείο... 

 Όμως, οι διαβεβαιώσεις δεν ήταν αληθείς και οι εξ αυτών εκτιμήσεις συνεπώς πλανημένες!... 

«Αποχαιρετισμός στα δύο Πανεπιστημιακά Τμήματα που χάνουμε!» ήταν από τότε ο τίτλος του θέματος στο thepolisproject.gr. Και πλέον, είναι οριστικό: Τα δύο αυτά Τμήματα καταργούνται. Δεν πρόλαβαν και δεν σώθηκαν! 

Με εξαιρετική θέση στην παγκόσμια κατάταξη των Πανεπιστημίων (στα 200 καλύτερα) το ΕΚΠΑ δεν θα επέτρεπε μια πρόταση μόνο και μόνο για να νοικιαστούν σπίτια σε μια πόλη της περιφέρειας, ούτε για να βολευτούν καθηγητές σε τμήματα. Τα πέντε σε λειτουργία και τα δύο «υπό αναστολή» Τμήματα, σχεδιάστηκαν με αμιγώς ακαδημαϊκά κριτήρια, στο πλαίσιο της κυρίαρχης τάσης τα μεγάλα και ισχυρά Πανεπιστήμια να δημιουργούν δορυφορικές εγκαταστάσεις σε κοντινές περιοχές (στην περίπτωση, το Συγκρότημα Ευρίπου) προς διεύρυνση των εκπαιδευτικών τους δραστηριοτήτων Οι άνθρωποι του ΕΚΠΑ «γνωρίζοντας τις μελέτες σκοπιμότητας και βιωσιμότητας, τον σχεδιασμό τους και τα προγράμματα σπουδών τους, που είναι σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική» ήταν βέβαιοι ότι «τα δύο νέα Τμήματα θα λάβουν τις σχετικές γνωμοδοτήσεις και εγκρίσεις. Εξ’ άλλου, η ακαδημαϊκή έναρξη λειτουργίας τους ήταν στην αποκλειστική ευθύνη του Πανεπιστημίου, που γνώριζε τις δυνατότητες και τις προοπτικές τους, ενώ είχε ξεκινήσει και τις διαδικασίες για τη στελέχωσή τους. Με αυτήν την επίγνωση, το ΕΚΠΑ ήταν από τα Ιδρύματα (τα περισσότερα στην πράξη έκαναν πίσω) που ζήτησαν να προχωρήσει η ακαδημαϊκή αξιολόγηση των δύο Τμημάτων του και εύλογα να είναι θετική. 

Όμως, το «όχι» της Κυβέρνησης ήταν και είναι οριστικό. Η αξιολόγησή τους δεν προχώρησε καν από την ΕΘΑΑΕ. Για λόγους κρατικού συγκεντρωτισμού και κατά παράβαση του «σεβασμού στην αυτονομία των ΑΕΙ», που τόσο συνηθίζει να τονίζει η υπουργός… Το Υπουργείο δεν νοιαζόταν ποτέ για μια πραγματική επανεξέταση/επαναξιολόγηση. Εξ αρχής είχε κατά νου την κατάργησή τους!... …

Στο πλαίσιο ενός εξαγγελθέντος «ευρύτερου εξορθολογισμού του ακαδημαϊκού χάρτη» και κατ’ ουσίαν, μιας νέας κυρίαρχης «εκπαιδευτικής ηθικής» του Υπουργείου που μεθοδεύει την παραπέρα συρρίκνωση της δημόσιας Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Σε αυτήν εντάσσονται και η μη ίδρυση Νομικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Πατρών, οι πρόσφατες συγχωνεύσεις 4 Τμημάτων με απόφαση Συγκλήτου στο ίδιο ΑΕΙ και βέβαια, η οριστική κατάργηση των 37 Τμημάτων ανά την επικράτεια. 

Οι εξελίξεις θα επισπευσθούν από τον Οκτώβριο, όταν πλέον (ελέω τράπεζας θεμάτων, ελάχιστης βάσης εισαγωγής και διπλού μηχανογραφικού περιορισμένων επιλογών) θα υπάρξουν Τμήματα σε περιφερειακά ΑΕΙ –μεταξύ αυτών και δύο με τρία από τα πέντε λειτουργούντα στο «Συγκρότημα Ευρίπου»- με κενές θέσεις. Με τελική προοπτική, τις καταργήσεις ή τις συγχωνεύσεις τους!... 

Και έτσι, στα αμέσως επόμενα χρόνια, είναι πολύ πιθανό να αποχαιρετήσουμε και Τμήματα που ήδη λειτουργούν στα Ψαχνά!... [ Σημείωση: Είχε από καιρό σημειωθεί ως προφανώς παράδοξο ότι ο Σύλλογος Ιδιοκτητών Ενοικιαζομένων Δωματίων & Διαμερισμάτων Ψαχνών απευθυνόταν, ζητώντας τη συνδρομή τους για λειτουργία των δύο υπό αναστολή Τμημάτων, στους τρεις Κυβερνητικούς Βουλευτές, σε αυτούς δηλαδή που με τη ψήφο τους έκαναν νόμο τα σχέδια Κεραμέως και θέτουν σε κίνδυνο ακόμη και τη λειτουργία των πέντε υφιστάμενων Τμημάτων… ]

Αναδημοσίευση απο το: https://www.facebook.com/thepolisproject

1,2 δισ. ευρώ για την ιδιωτική παιδεία (*)

(*) Του Απόστολου Λακασά, από την Καθημερινή

Η ιδιωτική εκπαίδευση αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το άρθρο 11 του Συντάγματος του 1844 που προέβλεπε τη δυνατότητα «σύστασης εκπαιδευτικών καταστημάτων». Στο Διάταγμα της 18ης Αυγούστου 1856 γίνεται λόγος «περί προγυμνάσεως μαθητών και διδασκαλίας εν ιδιωτικοίς εκπαιδευτηρίοις παρά καθηγητών και διδασκάλων» και ουσιαστικά εισάγονται τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα μαθήματα στον δημόσιο βίο. Σχεδόν 170 έτη μετά, η ιδιωτική εκπαίδευση έχει καταστεί βασικός πυλώνας στήριξης, της κατ’ ευφημισμόν δωρεάν δημόσιας παιδείας. Πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ δίνουν ετησίως οι γονείς σε δίδακτρα σχολείων, φροντιστηρίων και ιδιαίτερα μαθήματα -986,1 εκατ. ευρώ. για δίδακτρα και 256,7 εκατ. ευρώ ο τζίρος των «κατ’οίκον» μαθημάτων-, ενώ η ιδιωτική εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι από τις πιο ανεπτυγμένες στην Ευρώπη.
Ειδικότερα, σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής συνολικά 77.043 μαθητές φοιτούν στα 956 ιδιωτικά νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια. Οι μαθητές αυτοί -με στοιχεία από τον Ιούνιο του 2014- αποτελούν το 5,75% του συνόλου των 1.338.453 μαθητών. Το 2014, όταν πια η κρίση είχε πλήξει έντονα τη μεσαία τάξη στην Ελλάδα, η μείωση των μαθητών των ιδιωτικών σχολείων ξεπέρασε το 5% (5,2% στα δημοτικά), φθάνοντας το 9,6% στα νηπιαγωγεία. Στα γυμνάσια η μείωση ήταν 6,9% και στα λύκεια 6,2%.
Ακόμη κι έτσι όμως, το ποσοστό των μαθητών στην ιδιωτική εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι από τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη. Με βάση στοιχεία της ευρωπαϊκής εκπαιδευτικής υπηρεσίας «Ευριδίκη», προηγούνται η Πορτογαλία (13,4%), η Κύπρος (12,5%), και η Μάλτα (7%). Μεταξύ αυτών των μαθητών δεν υπολογίζονται όσοι πηγαίνουν στα σχολεία που λειτουργούν σε ιδιωτικό πλαίσιο αλλά για τη λειτουργία τους δεν εξαρτώνται κυρίως από κρατική χρηματοδότηση. Από την άλλη, οι μαθητές στα ανεξάρτητα ιδιωτικά σχολεία κατά μέσο όρο αντιστοιχούν στο 2,9% των συνολικών εγγραφών. Το εντυπωσιακό είναι ότι μεταξύ των ετών 2000 και 2009 ο αριθμός των ιδιωτικών σχολείων αυξήθηκε εντυπωσιακά σε χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης που πριν από την πτώση του Τείχους ήταν υπό την ομπρέλα της ΕΣΣΔ.
«Στην Ελλάδα σήμερα τα ιδιωτικά σχολεία καλύπτουν την έγνοια του γονιού να προσφέρει καλή εκπαίδευση στο παιδί του. Επίσης, οι εργαζόμενοι γονείς μπορούν να είναι ήσυχοι ότι το παιδί απασχολείται στο σχολείο, στην περίπτωση που εκείνοι τελειώνουν αργότερα τη δουλειά τους. Τέλος, να τονίσω ότι -κυρίως παλαιότερα- πολλοί γονείς επέλεγαν ιδιωτικό σχολείο για το παιδί τους για να το βοηθήσουν στην περίπτωση που αυτό είχε σημαντικές αδυναμίες» λέει στην «Κ» ο Ν. Παΐζης, ερευνητής του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ.

H «έκρηξη» των ιδιωτικών
«Η ιδιωτική εκπαίδευση άρχισε να διευρύνεται λόγω της οικονομικής ανάπτυξης στη χώρα και της διεύρυνσης της αστικής τάξης» παρατηρεί, μιλώντας στην «Κ», ο Σπ. Μπολφέτας, εκπαιδευτικός με μακρά θητεία στην ιδιωτική εκπαίδευση. Ενδεικτικά, το 2004 οι μαθητές των ιδιωτικών αντιστοιχούσαν στο 4,5% του συνόλου και τα επόμενα έτη το ποσοστό ξεπέρασε το 6% σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, με υπογεννητικότητα.
Τότε πολλοί γονείς επέλεγαν το ιδιωτικό σχολείο και ως μέσο κοινωνικής καταξίωσης.
Ενας πρόσθετος λόγος επιλογής του ιδιωτικού σχολείου είναι και η σαφής πτώση της ποιότητας των υπηρεσιών του δημόσιου. Χαρακτηριστικά, πριν από την έναρξη της κρίσης λειτουργούσαν στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση τα ολοήμερα σχολεία με διευρυμένο ωράριο και προσέφεραν σημαντική βοήθεια στους εργαζόμενους γονείς. Φέτος, με τις μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό υπάρχουν σχολεία που ολοκληρώνουν το καθημερινό πρόγραμμα έως και τη 1 μ.μ. «Το διευρυμένο ωράριο λειτουργίας, η σταθερότητα στην εκπαίδευση του παιδιού χωρίς κενά και ελλείψεις εκπαιδευτικών, οι καλύτερες υποδομές αποτελούν βασικούς λόγους που ένας γονιός με μέσο εισόδημα θα επιλέξει ιδιωτικό σχολείο» προσθέτει ο κ. Μολφέτας. Παράλληλα, οι εκπαιδευτικοί των ιδιωτικών λειτουργούν υπό όρους αξιολόγησης, χωρίς να παραβλέπεται το γεγονός ότι γίνεται ουσιαστική διδασκαλία σε σύγκριση με τα κενά που συχνά-πυκνά παρατηρούνται σε δημόσια σχολεία. «Επιλέγοντας ιδιωτικό είναι σαν να προικίζουμε τα παιδιά μας με γνώση» λέει στην «Κ» η 46χρονη Ερασμία Παπαδοπούλου, εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα και με τη 10χρονη κόρη της να φοιτά σε ιδιωτικό σχολείο στα Κιούρκα. «Αυτό είναι η πιο παραγωγική επένδυση στην Ελλάδα της κρίσης. Ας το κάνει το υπ. Παιδείας και με τα δημόσια σχολεία».

Μετά το Λύκειο...
Στον χώρο της μεταλυκειακής ιδιωτικής εκπαίδευσης κατατάσσονται 17 Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΙΕΚ) με περίπου 12.000 μαθητές και 370 εκπαιδευτικούς, 163 Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών με 18.745 σπουδαστές και 1.630 εκπαιδευτικούς, και 30 κολέγια, τα περισσότερα εκ των οποίων συνεργάζονται με ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, ενώ ορισμένα ακολουθούν πρόγραμμα σπουδών κατά τα αμερικανικά πρότυπα.
Ο χώρος βιώνει τους κραδασμούς της οικονομικής κρίσης και μάλιστα φέτος παρατηρείται μία στροφή φοιτητών προς τα ΙΕΚ και τα Εργαστήρια αντί των κολεγίων, τα πτυχία των οποίων πάντως είναι σε υψηλότερο επίπεδο στη διαβάθμιση επαγγελματικών προσόντων. Η στροφή προς τα ΙΕΚ και τα εργαστήρια εξηγείται από το ύψος των διδάκτρων τους -1.500 έως 2.000 ευρώ ετησίως- ενώ το κόστος στα κολέγια κινείται από 5.000 έως 8.000 ευρώ ετησίως. Βέβαια, δεν λείπουν οι προσφορές από τα κολέγια (εκπτώσεις, δόσεις, υποτροφίες), ενώ πληροφορίες της «Κ» αναφέρουν ότι γίνονται κινήσεις -από εκπροσώπους των κολεγίων σε συνεργασία με τα υπουργεία Εξωτερικών και Παιδείας- για την προσέλκυση Κινέζων σπουδαστών.

Φροντιστήρια και ιδιαίτερα σε άνθηση
Η λειτουργία φροντιστηρίων είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη στην Ελλάδα σε σύγκριση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και αναλογικά με τον πληθυσμό κάθε χώρας. Κυρίως το φροντιστήριο έχει αναπτυχθεί στην Ασία, και ιδιαίτερα στην Ιαπωνία, την Ινδία, τη Ν. Κορέα και τη Σιγκαπούρη. Από την άλλη, στην Ελλάδα αναμένονται αλλαγές στην αγορά των οργανωμένων φροντιστηρίων, καθώς πλέον τα ιδιαίτερα μαθήματα είναι ανταγωνιστικά, λόγω της κρίσης και της πτώσης των τιμών από τις στρατιές αδιόριστων πτυχιούχων που πληρώνονται «μαύρα».
Στην Ελλάδα, με βάση στοιχεία του ΚΑΝΕΠ, εκτός της τυπικής εκπαίδευσης λειτουργούν συνολικά 9.794 μονάδες με 643.471 μαθητές και 39.409 εκπαιδευτικούς. Από τις μονάδες αυτές, 6.619 είναι κέντρα ξένων γλωσσών, στα οποία φοιτούν 472.423 μαθητές και υπηρετούν 20.019 εκπαιδευτικοί, 2.348 φροντιστήρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με 130.683 μαθητές και 16.826 εκπαιδευτικούς και 28 φροντιστήρια τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με 1.268 φοιτητές και 171 εκπαιδευτικούς. Επίσης, υπάρχουν 636 βρεφονηπιακοί και παιδικοί σταθμοί και 163 εργαστήρια ελευθέρων σπουδών.
Ταυτόχρονα, πολλοί γονείς επιλέγουν για τα παιδιά τους ιδιαίτερα μαθήματα, είτε ατομικά είτε σε μικρές ομάδες. Σύμφωνα με πανελλαδική έρευνα της PALMOS ANALYSIS για λογαριασμό του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Φροντιστών Αττικής, το 22% των μαθητών Λυκείου (όπου και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον λόγω της προετοιμασίας για τις πανελλαδικές εξετάσεις) κάνει ιδιαίτερα μαθήματα. Λόγω της μεγάλης αύξησης των αδιόριστων πτυχιούχων καθηγητικών σχολών (φυσικών, μαθηματικών, φιλολόγων) πολλοί γονείς επιλέγουν συγγενείς τους να κάνουν ιδιαίτερα στα παιδιά. Ετσι, το κόστος των ιδιαίτερων ποικίλλει, ξεκινώντας από 3,5 ευρώ την ώρα. Στην ίδια έρευνα, το 46% παραδέχθηκε ότι δεν παίρνει απόδειξη για τα ιδιαίτερα και μόνο το 35% είπε ότι λαμβάνει αποδείξεις. Σύμφωνα με στοιχεία του ΚΑΝΕΠ, ο ετήσιος τζίρος της παραοικονομίας του χώρου υπολογίζεται κατ’ ελάχιστο στα 256,7 εκατ. ευρώ, ενώ με βάση την μέση τιμή των διδάκτρων, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Γ.Γ. Εμπορίου, ο συνολικός τζίρος του ιδιωτικού τομέα της εκπαίδευσης (δίδακτρα για σχολεία, φροντιστήρια και άλλα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια) ανέρχεται στα 986,1 εκατ. ευρώ.

Αναμένεται πτώση τζίρου
Για το τρέχον σχολικό έτος βέβαια, λόγω αλλαγής του εξεταστικού συστήματος -τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα από έξι έως και φέτος μειώνονται σε τέσσερα από το 2016- ο τζίρος των φροντιστηρίων μέσης εκπαίδευσης και των ιδιαίτερων θα μειωθεί.
«Ο εξεταστικοκεντρικός χαρακτήρας του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος ενισχύει τα φροντιστήρια» παρατηρεί, μιλώντας στην «Κ», η φιλόλογος Μαρία Πολυχρονάκη, η οποία έχει κάνει το διδακτορικό της στις Επιστήμες της Αγωγής και έχει μελετήσει το θέμα των φροντιστηρίων. Σύμφωνα με έρευνα υπό την εποπτεία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, βρέθηκε ότι ενώ το 1984 το 64% των μαθητών παρακολουθούσε φροντιστήριο και ιδιαίτερο μάθημα, το 1993 το ποσοστό αυξήθηκε σε 95%. Η μεταρρύθμιση Αρσένη (με εξετάσεις σε όλα τα μαθήματα του σχολείου) παγίωσε το ποσοστό πάνω από 95%. Από την άλλη, τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών έχουν εδραιωθεί εξαιτίας της ανεπάρκειας του σχολείου να προσφέρει επαρκείς και πιστοποιημένες γνώσεις ξένων γλωσσών. «Ενώ η κοινωνιολογία της εκπαίδευσης δείχνει ότι το κίνητρο για μόρφωση έχουν οι μαθητές από τα υψηλότερα οικονομικά στρώματα, αυτό στην Ελλάδα ανατρέπεται. Στη χώρα μας παρατηρείται μία ιδιότυπη κατάσταση, καθώς οι γονείς θέλουν το παιδί να σπουδάσει, έστω κι αν υπάρχει υψηλή ανεργία στον συγκεκριμένο κλάδο. Μία από τις εξηγήσεις είναι και ότι δεν έχει αναπτυχθεί επαρκώς η δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση» λέει η κ. Πολυχρονάκη.