"Λειψώ" το νέο κοινωνικό μυθιστόρημα της Κατερίνας Γιαμά

Κυκλοφορεί σύντομα απο τις εκδόσεις Bookstars, το 10ο βιβλίο της Κ.Γιαμά, ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με συναρπαστική πλοκή, αλλεπάλληλες ανατροπές, πολλά ερωτήματα, διαπιστώσεις και συμπεράσματα για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Στη Θεράπολη, μια πόλη με ιαματικές πηγές, ο Ανδρέας Κούτσουρης ζει με τη γυναίκα και την κόρη του μια τραυματική καθημερινότητα χωρίς τέλος. Το κοινωνικό περιβάλλον της Θεράπολης, είναι αντίστοιχο της σύγχρονης εικόνας των πόλεων όπου η αντίληψη για το διαφορετικό, το μη αποδεκτό, περιθωριοποιείται, απομονώνεται και σνομπάρεται. Τα πρόσωπα που περιπλέκονται συνθέτουν μια κοινωνία, όπου ο Ανδρέας Κούτσουρης και η οικογένειά του περνάει απαρατήρητος, σχεδόν αόρατος. Η Θεράπολη και οι ήρωές της, το τραυματικό παρελθόν και το επισφαλές παρόν τους, λειτουργεί σαν ίαμα, αλλά και σαν συσσωρευμένη "λάβα" που ζητάει να εκραγεί για να λυτρωθούν. Να σωθούν ή να διαλυθούν.

Η γυναίκα του Ανδρέα, η Δώρα, είναι η «πληγή». Είναι το αδιέξοδο. Το πρόβλημα που παραμένει άλυτο λόγω της σιωπηλής στάσης του ίδιου και της κόρης του καθώς και της αντιμετώπισής του. Οι ένοικοι της πολυκατοικίας στην οδό Δευκαλίωνος 3, «συμπράττουν» με την ανοχή τους.

Στην άλλη πλευρά της πόλης, δύο ξενοδόχοι, πρώην κατάδικοι για χρέη προς το Δημόσιο, διοργανώνουν επιμορφωτικά σεμινάρια για να εξελίξουν την επιχείρησή τους. Η Λίνα, μια εμφανίσιμη γυναίκα που συμμετέχει στην επιμόρφωση, αναστατώνει τη μέχρι τότε ήρεμη ζωή τους και δημιουργεί ερωτική ίντριγκα ανάμεσά τους. Τα γεγονότα που ακολουθούν, δείχνουν μια φαινομενική ηρεμία που αποκάτω της υποβόσκουν έντονα συναισθήματα ζήλιας, ανταγωνισμού, διεκδίκησης και σκληρής αντιπαράθεσης με το παρελθόν τους.

Στη Λίνα, υπάρχει ένα τραυματικό παρελθόν με έναν πατέρα, θύμα του πάθους του με το ποτό και μιας μητέρας από την οποία έχει αποστασιοποιηθεί. Η ζωή της, δονείται από αμφισβήτηση, αν μετά την ξαφνική αναχώρησή της από τη Θεράπολη, θα επιστρέψει πάλι. Θίγονται θέματα όπως οι έντονες σχέσεις μητέρας – κόρης, η μοναξιά και οι αδιέξοδοι τρόποι αντιμετώπισής της, η προσπάθεια επιβίωσης σε μια κοινωνία, όπως η σημερινή, που μαστίζεται από διαρκή αγώνα, η αγωνία της επιβεβαίωσης.

Η εμφάνιση του αστυνόμου Ρένεση που ερευνά εκ νέου μια υπόθεση δυο εραστών, είναι ένα παράλληλο γεγονός, συναφές με τη γενικότερη κοινωνική κρίση στις σχέσεις των κατοίκων της Θεράπολης, και μια αναφορά στις ακραίες συμπεριφορές και στα αποτελέσματά τους.

Η Άλκηστη, κόρη του Ανδρέα Κούτσουρη, βιώνοντας τα αδιέξοδα του σπιτιού της, εξελίσσεται σε μια προσωπικότητα που αναζητά την ταυτότητά της, αλλά και «αντιγράφει» τα πρότυπα των γονιών της. Η τελευταία παράγραφος του βιβλίου αποκαλύπτει το προφίλ της.

Ο έρωτας, στο «Λειψώ», είναι ένα ασπρόμαυρο γαϊτανάκι που κινείται γύρω από τα στιγμιαία αλλά και τα χρόνια πάθη, αποδεικνύεται λύση αλλά και αδιέξοδο συνάμα, οδηγεί τους ήρωες που τον βιώνουν άλλοτε στην απόλαυση και άλλοτε στην άρνησή της. Έννοια διφορούμενη, πλάθει ανθρώπους με χαμηλή αυτοεκτίμηση αλλά και αλαζονεία κάποτε.

Ο τίτλος «Λειψώ» είναι εμπνευσμένος από την αρχαία ονομασία της Αιδηψού και το μυθιστόρημα περιέχει ελάχιστα ιστορικά / πραγματικά στοιχεία.

Ουσιαστικά, θίγει την ανάγκη των μικρών κοινωνιών να επιβιώσουν ανάμεσα στις διαρκείς, οικονομικές, κρίσεις έχοντας να αντιμετωπίσουν όμως την δική τους κρίση που είναι κυρίως κρίση αξιών, αμφισβήτηση και κακοποίηση αισθημάτων. Ο ρατσισμός στη μορφή της μη αποδοχής του διαφορετικού, γεννάει στη συνέχεια βίαια κίνητρα και συμπεριφορές. Η «Λειψώ», ως πόλη και ως τόπος ίασης, έχει μέσα της και θύτες και θύματα.

Ήταν καινούργια τότε η παλιά μας γειτονιά ! (της Τόνιας Μάκρα, δημοσιογράφου)

Με την απόσταση του χρόνου στρέφω το βλέμμα στην γειτονιά των παιδικών μας χρόνων που ξεκινά από την Λεωφόρο Χαϊνα και εκτείνεται έως το Κουρέντι και τις υπόλοιπες βόρειες παραλίες της πόλης μας.  Τότε που στις εκτάσεις του πρώην κτήματος Στεργίου με το πλούσιο πορτοκαλεώνα μόλις είχανε ξεκινήσει να χτίζονται τα πρώτα μονώροφα σπίτια.  Σήμερα  πυκνοκατοικημένη  πλέον η συνοικία έχει αναδειχθεί στο νέο εμπορικό και οικονομικό κέντρο της Χαλκίδας ενώ συγκροτήματα   κατοικιών  υψώνονται σε όλους τους δρόμους και ‘αγκαλιάζουν' ασφυκτικά τη θάλασσα.  Ωστόσο για εμάς τα πρώτα στην κυριολεξία 'παιδιά' της είναι οι μνήμες που διατηρούν τις σχέσεις, τις παιδικές φιλίες που γεννηθήκανε  στα παιχνίδια σε  χωμάτινους δρόμους και στην αγαπημένη αμμουδιά των παιδικών μας χρόνων, το γλυκό σε τοπίο Κουρέντι. 

Η γειτονιά μας ήτανε καινούργια, τα σπίτια μας νεόχτιστα, οι γονείς μας νεαροί οικογενειάρχες και εμείς μικρά παιδιά στο νήπιο ή το πολύ στο δημοτικό. Όλα αυτά διαδραματίζονταν  προς το τέλος της  δεκαετίας του '50 και αργότερα στην νεόκοπη τότε γειτονιά της Χαλκίδας που ξεκίνησε να αναπτύσσεται από τη Χαϊνα και συγκεκριμένα από τον φούρνο 'Δήμητρα' (ιδιοκτησία της οικογένειας Στεργίου  που αποτέλεσε δημοφιλές  τοπωνύμιο της πόλης μας για  δεκαετίες ολόκληρες), με κατεύθυνση προς το Κουρέντι και τις παραλίες Παπαθανασίου και Συκιές. Τα πρώτα σπίτια ήταν σχεδόν όλα συγκεντρωμένα τριγύρω από τη  διασταύρωση  των σημερινών οδών Ηλία Αφεντάκη και Λέλας Καραγιάννη. Εκεί γεννήθηκε η νέα συνοικία της Χαλκίδας, σε τόπο εξοχικό αλλά και χλοερό όπου μέχρι πρότινος περισσεύανε τα πορτοκαλεόδενδρα, τα πεύκα, οι λεύκες, οι μουριές, οι συκιές, οι ευκάλυπτοι .  Μια συνοικία που χρειάστηκε πάνω από δεκαετία για να επεκταθεί κάποια τετράγωνα πιο πέρα από την Χαϊνά και αρκετές δεκαετίες για να αγγίξει τις κοντινές παραλίες, τις οποίες μετά το ’80 αγκάλιασε ασφυκτικά – δυστυχώς!

Στην εποχή που χτιζόντουσαν τα πρώτα σπίτια κανείς όμως δεν κυνηγούσε την θάλασσα -η γειτνίαση μαζί της κρινότανε μάλιστα ανθυγιεινή ! Ούτε είχε ακόμα ενσκήψει η  εμμονή των νεοελλήνων με την θαλασσινή θέα – μόδα πολύ μεταγενέστερη στο όνομα της οποίας δυστυχώς καταστράφηκαν και καταστρέφονται περιοχές ολόκληρες μεταξύ των οποίων και τα νησιά. Κοντινό  στη γειτονιά μας πρώτο  καταστροφικό παράδειγμα για το αστικό μας  τοπίο αποτελούν τα μπλοκ των πολυκατοικιών στην παραλία του Παπαθανασίου και αργότερα και στις άλλες παραλίες που μπλόκαραν  ανεπιστρεπτί το θαλασσινό αεράκι απαγορεύοντάς του να διαχυθεί και να δροσίσει τις πίσω γειτονιές.  Τις δεκαετίες 50-'60 όμως ο δρόμος προς τις παραλίες πέρναγε ανάμεσα από χωράφια όπου βόσκανε πρόβατα και αγελάδες.  Λίγα σπιτάκια υπήρχανε ταπεινά και πάρα πολλά δένδρα όπως ελιές, συκιές  και  μουριές στη σκιά των οποίων ξεκουραζόμασταν επιστρέφοντας τα καλοκαιρινά μεσημέρια κατάκοποι από τις ατέλειωτες βουτιές στη θάλασσα.  Αυτή η νέα Χαλκίδα είχε σαν σημείο εκκίνησής την παλιά μας γειτονιά και προσωπική μας ... πατρίδα η οποία ευτύχησε πρέπει να πούμε να διαθέτει εξαρχής πολεοδομικό σχεδιασμό άρα μεγάλους δρόμους και μονοκατοικίες με κήπο στην πρόσοψη. Ωστόσο δεν υπήρξε καμία πρόβλεψη ελεύθερου δημόσιου χώρου –όπως άλλωστε ίσχυε σε  ολόκληρη τη πόλη.  Ας είναι καλά όμως η θάλασσα με τις παραλίες της που όπως και σήμερα μας φιλοξενούσε πρωί – βράδυ !

Στην αρχή οι δρόμοι ήτανε χώμα και τα σπίτια μας  ακόμα στα τούβλα   Συχνά οι μαμάδες βάφανε λευκούς τους τενεκέδες για να διακοσμήσουν με αυτές τις αυτοσχέδιες γλάστρες μπαλκόνια και αυλές.  Γύρω  μας αλάνες και ελάχιστα μέτρα πιο πέρα πορτοκαλιές και λεμονιές, μουριές, αθάνατοι, φραγκοσυκιές και μυρωδάτο χαμομήλι.  Θυμάμαι ζωντανά τις μπουλντόζες να  ανοίγουνε το δρόμο προς τη θάλασσα αλλά και τους λαβωμένους κορμούς των δένδρων πλαγιασμένους στο αφράτο και κοκκινωπό χώμα, εικόνες που μου δημιουργούσαν αμφιλεγόμενα συναισθήματα. Θυμάμαι ακόμα όμως με χαρά και την ασφαλτόστρωσή  των δρόμων -κάπου προς το 1965. Λίγο λίγο η ζωή έφερε αλλαγές και  πολλούς  νέους γείτονες. Τα σπίτια γίνανε διώροφα, αποκτήσανε πέτρινες μάνδρες με καγκελόφραξη, οι κήποι φτιάχτηκαν με πεζούλες και γέμισαν  δένδρα και λουλούδια, γεράνια, τριανταφυλλιές, ορτανσίες, γιασεμί, αγιόκλιμα.. Ωστόσο στις δικές μας ζωές οι αλλαγές αποδειχτήκανε πολύ πιο ταχείς απ' ότι στη νέα αυτή πλευρά της Χαλκίδας.   

Ακόμα και σήμερα πολλές από τις παλιές εκείνες κατοικίες στέκουνε στην θέση τους και η εναλλαγή τους με τις πολυκατοικίες μας επιτρέπει να απολαμβάνουμε  τον ήλιο αλλά και το δροσερό αεράκι που ξεγλιστρά τα βράδια του καλοκαιριού από το Βοριά. Και η θάλασσα είναι ακόμα δίπλα μας έστω κι αν δεν την βλέπουμε από τις ταράτσες των πατρικών μας σπιτιών – όπως τότε. Με χαρά βλέπω τα καλοκαιρινά βράδια  παρέες παιδιών - νεαρών - ενήλικων – οικογενειών να ανηφορίζουνε με ράθυμο βήμα από τις πλάζ.  Η παλιά γειτονιά έχει μεταλλαχθεί  σε νέο εμπορικό, οικονομικό και ιατρικό κέντρο της πόλης. Μοιάζει όμως πολλές από τις συνήθειες των κατοίκων να παραμένουνε οι ίδιες και  τον τόνο στην καθημερινότητα του καλοκαιριού να τον δίνει πάντα η θάλασσα. Κάτι που αρχίζεις να το αισθάνεσαι αμέσως μόλις απομακρυνθείς από την Λεωφόρο Χαϊνά που ούτε να την διασχίσεις μπορείς ούτε να την περπατήσεις. 

Οι κάτοικοι 

Τα άτομα που πρωτοκατοίκησαν την γειτονιά ήτανε λοιπόν οι νεαροί  γονείς μας που τότε ξεκινούσανε τη ζωή τους ή κάποιοι λίγο μεγαλύτεροι που στήνανε και πάλι νοικοκυριό στην Χαλκίδα πλέον μετά την λαίλαπα της κατοχής και τις συνέπειες του εμφύλιου. Τα επαγγέλματα τους ποικίλα : ο κτηματίας – αρτοποιός Κώστας Στεργίου η οικογένεια του οποίου για χρόνια κατοικούσε στο παλιό αγροτικό σπίτι, ένα κτίσμα χαμηλό, μακρόστενο πέτρινο με κεραμοσκεπή χαρακτηριστικό οίκημα της υπαίθρου. Απέναντί του αντίθετα ο  στρατιωτικός  Αθανάσιος Σιταράς έκτισε την πρώτη μοντέρνα διπλοκατοικία. Σύγχρονα της εποχής τους ήταν όλες οι υπόλοιπες κατοικίες ,  του αρχιμηχανικού στην βιομηχανία Παπαθανασίου  Γιώργου Βράκα, της οικογένειάς μας. Σύγχρονο με το δικό μας σπίτι ήταν του ζεύγους των δασκάλων Σπανάκη, του έμπορου και παλιού κατετάνιου του ΕΛΑΣ  Γιάννη Σκλιά με τη γυναίκα επίσης αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης Μαρίκα και τις κόρες τους. Κάτοικός και ο τραπεζικός  Δημήτρης Γαλάνης η κόρη του οποίου Αναστασία (Σούλα) Γαλάνη ,  εργάστηκε στο Δήμο και για δεκαετίας  ήταν η ιδιαιτέρα σειρά δημάρχων της Χαλκίδας. Στο δίπατο σπίτι με την μεγάλη αυλή και γύρω –γύρω τα ενοικιαζόμενα δωμάτια έμενε η Σωτηρία Γιαμά από την Στενή (στο οικόπεδο  της  επί της Χαϊνά κτίστηκε η πρώτη πολυκατοικία της περιοχής ‘του Μαλάγα’). Η κυρά  Σωτήρω όπως την λέγαμε λάτρευε το τάβλι και έπαιζε διαρκώς με οποιον  πρόθυμο παρτενέρ έβρισκε ! Μάλιστα θυμάμαι ακόμα τον ήχο από τα πιόνια που χτυπούσε δυνατά όταν έπαιζε στη βεράντα της τα απομεσήμερα του καλοκαιριού και τα παράθυρα μας ήταν ολάνοιχτα – μπορεί και οι πόρτες ! ‘Αλλοι γείτονες ο τεχνίτης μωσαϊκών Χρίστος Ρόγκας ,  η οικογένεια του Χρίστου Βουκούτη, η οικογένεια Σημιτζή με τα πολλά παιδιά , η οικογένεια Πλάκα που λειτουργούσε ήδη από τότε την ομώνυμη υπόγεια ταβέρνα δίπλα στην Τεχνική Σχολή Δημόκριτος. Αυτό το κτίριο μοντέρνας αρχιτεκτονικής με τεράστια ανοίγματα που εξασφάλιζαν το φυσικό φωτισμό στις αίθουσες υπήρξε κόσμημα της γειτονιάς. Πλημυρισμένη  από μαθητές το πρωί και φοιτητές το απόγευμα οι οποίοι εκπαιδευόντουσαν σε κάθε κατηγορία τεχνικού προσανατολισμού. Το σημερινό κουφάρι που ευτυχώς διασώθηκε από την κατεδάφιση, το γνωρίσαμε στις δόξες του και παίξαμε μέχρι πλήρους εξάντλησης στην αυλή του.    

Στην απέναντι πλευρά της Χαϊνα στο ύψος του φούρνου  “ΔΗΜΗΤΡΑ” υπήρχε ένα και μοναδικό μπακάλικο (στο εσωτερικό δέσποζε η ιστορική διαφήμιση με τον μοναχό και τα μακαρόνια ΜΙΣΚΟ), δίπλα του ένα ουζερί με τα χταπόδια να στεγνώνουν μονίμως στην σκιά των μουριών και από πάνω το σπίτι των αδελφών Χάρλα (ήταν οι οικοδόμοι που χτίσανε τα περισσότερα σπίτια). Λίγο πιο κάτω η  βρισκότανε η ταβέρνα του “Κανατσέλου” ένα απίστευτο κουτούκι που επέζησε αρκετές δεκαετίες, ένα αγροτικό  σπίτι -μπακάλικο -ταβέρνα με τα τραπέζια κάτω από μεγάλες μουριές. Εκεί που βρίσκεται τώρα το σούπερ μάρκετ 'Κρητικός' ξεκίναγε το κτήμα του Μπούρικα που έφτανε μέχρι το κύμα. Από τη λεωφόρο κατέβαινες μια τεράστια πέτρινη σκάλα για να φθάσεις στο ύψος του σπιτιού. Από εκεί προμηθευότανε πορτοκάλια, μανταρίνια. λεμόνια, κοτόπουλα, αυγά όλη η Χαλκίδα. Μια έκταση κατάφυτη με κτίσματα χαμηλά πέτρινα με κεραμίδια. Απέναντί του εκεί που δεκαετίες τώρα βρίσκεται βενζινάδικο προυπήρχε ένα ‘δάσος’ ... από ελαιόδενδρα (!). Κόπηκε φαντάζομαι σε μια νύχτα – ευτυχώς ήμουνα παιδί  και δεν θυμάμαι τη μέρα που συντελέστηκε το έγκλημα.  

Τώρα όμως που ξαναθυμάμαι όλες αυτές τις όμορφες εικόνες μου φαίνεται σαν ψέμα. Σαν να της έζησα σε μια άλλη ζωή, ακόμα και η μνήμη μου δυσκολεύεται να τις αναβιώσει. Εκεί που η βλάστηση περίσσευε  σήμερα επί της Χαϊνα δεν διατηρήθηκε ούτε καν μια μουριά έστω μια ακακία από αυτές που φύτευε ο Δήμος τη δεκαετία του '60 στα πεζοδρόμια . Τώρα για να βαδίσουμε ή ακόμα χειρότερα να διασχίσουμε την λεωφόρο πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από μαύρα γυαλιά και καπέλα για να αντέξουμε την εκτυφλωτική και απίστευτα ενοχλητική ηλιοφάνεια, ειδικά ώρες που αντανακλάται στην καυτή  άσφαλτο !  Συχνά μέρες με καύσωνα έχεις την αίσθηση ότι διασχίζεις την έρημο. Ποιος υπολόγιζε όμως το ρόλο του αστικού πράσινου στην  Χαλκίδα της δεκαετίας του '60 ; ή ακόμα και σήμερα  ; Απάντηση δεν υπάρχει γι αυτό ας επιστρέψουμε και πάλι στην εποχή που  οι πόλεις διατηρούσαν ακόμα ανθρώπινο μέγεθος.  

Η ζωή 

Ανεξάρτητα από τη δουλειά των γονιών μας κοινωνικές διαφορές και αντιθέσεις δεν βιώσαμε σαν παιδιά. Αλλωστε ήτανε η εποχή φτωχή, τα εισοδήματα περιορισμένα, οι μισθοί ακόμα και των κρατικών λειτουργών χαμηλοί.. ακόμα και οι πολιτικές αντιθέσεις κρατιόντουσαν κάπως χαμηλά Εμείς εκεί ζούσαμε όλοι με τον ίδιο απλό τρόπο, στον αστερισμό του ελάχιστου,  τα έπιπλα στα σπίτια μπαίνανε αργά και όλα ήτανε τραπεζαρίες καρυδιές με σκαλίσματα συν μπουφέδες ίδιο στιλ, για θέρμανση είχαμε σόμπες,  τα παιδιά  ήμασταν ντυμένα με πανομοιότυπα ρούχα, τα παιχνίδια ήταν ελάχιστα, όπως οι κούκλες που μας αγοράζανε συνήθως από το παζάρι της Αγίας Παρασκευής . Δεν χρειαζόμασταν  άλλωστε παιχνίδια, είχαμε την  άμμο και τα χαλίκια από τα σπίτια που χτιζόντουσαν, τα ομαδικά παιχνίδια με μπάλα, το 'αλτ', το 'κρυφτό' και φυσικά υπήρχε η θάλασσα. 

Μεγαλώναμε ομαδικά και διαρκώς  μετακινούμασταν από το ένα σπίτι στο άλλο, από την μια αυλή στην άλλη, το καλοκαίρι ζούσαμε στο δρόμο ή στην θάλασσα ξεφωνίζοντας ολημερίς και ολονυχτίς. Σχολείο πηγαίναμε επίσης όλοι μαζί γιατί είχαμε κοντινές ηλικίες,  στο νεοιδρυθέν 13ο Δημοτικό που στεγαζότανε στις  ψηλοτάβανες μεν αλλα παγωμένες  αίθουσες του “Δημόκριτου”. Στα διαλείμματα πεταγόμασταν στο σπίτι να φάμε,  να πιούμε νερό όταν δεν κυνηγιόμασταν στην  αυλή  που σήμερα χάσκει ερειπωμένη.  Σπίτι -σχολείο- γειτονιά ήτανε ένα, τα σπίτια μας ήτανε  ανοιχτά, οι μανάδες μας φιλενάδες, οι μπαμπάδες πατρικές φιγούρες για όλους.  Με λίγα λόγια η κοινωνία μας δεν διέφερε  σε τίποτα από αυτή ενός  χωριού ενώ αναπτυσσότανε  στην περιφέρεια της Χαλκίδας, στις  γειτονιές που  εξελιχθήκανε σε μια πόλη ολόκληρη. Φυσικό και επόμενο  λοιπόν ήταν οι αλλαγές που βίωσε στην πορεία η γειτονιά να αποδειχτούν ταυτόσημες με τις διαδικασίες ανάπτυξης και αστικοποίησης που χαρακτήρισαν τις πόλεις της περιφέρειας αλλά και τις γειτονιές και τα προάστεια της Αθήνας. 

Ωστόσο στους κόλπους αυτής της ‘πολιτείας’  κάποια από εκείνα τα τότε παιδιά - άλλοι ως μόνιμοι κάτοικοι κι άλλοι ως παραθεριστές του καλοκαιριού - μοιραζόμαστε ακόμα ζωή και  μνήμες με  καταλύτη την αγάπη και κυρίως αλληλεγγύη που έδεσε στο παρελθόν  τους γονείς μας.

* Για πρώτη φορά το ίδιο θέμα με απασχόλησε με πολύ πιο προσωπικό ωστόσο  ύφος σε κείμενο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα 'Ν. Προοδευτική Εύβοια' του αείμνηστου Δημήτρη Δεμερτζή. 

Αντίο Μάνο...

Κράταγες ζωντανά και "κατάσαρκα" τα όνειρά μας και πολέμαγες για αυτά.

Σε ευχαριστούμε και θα σε θυμούμαστε πάντα...

Οι στοίχοι του ποιητή ας σε συνοδεψουν στο ταξίδι σου και στη θύμησή μας

"Τρέχανε τα όνειρά μας,
μα εμείς κολλημένοι στα πλάνα της ζωής μας δεν τα προλαβαίναμε.

Προσπαθούσαμε
να φέρνουμε τα όνειρα στην άσφαλτό μας, μα τα ‘καιγε η κάψα της.

Κι έτσι, αόνειροι κουτσά – στραβά πεθαίναμε, ώσπου μια μέρα μίλησε ένας Ποιητής και είπε:
τα όνειρά σας κατάσαρκα να τα φοράτε,
να είστε ένα με αυτά!"

Δημήτηρης Βασιλείου - Αθήνα, 22/7/2021

Η οικογένεια Μπαλογιάννη επιθυμεί αντί για στεφάνια να πραγματοποιηθεί δωρεά στον παρακάτω λογαριασμό Ι-BAN του νοσοκομείου Παίδων Αγία Σοφία με τη δικαιολογία "εις μνήμη του Μάνου Μπαλογιαννη" για παιδάκια μεταμοσχευμενα ώστε να έχουν την ευκαιρία να ζήσουν όπως ο μπαμπάς μας.

Σας ευχαριστούμε για τα υπέροχα λόγια σας και την συμπαράσταση σας αυτή τη δύσκολη στιγμή. O λογαριασμός του Νοσοκομείου στον οποίο μπορείτε να προβείτε σε κατάθεση είναι:

ALPHA BANK: GR1801403490349002002003330

Επώνυμο - Όνομα / Επωνυμία: 1Η ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ - ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΑΙΔΩΝ Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ - IBAN λογαριασμού: GR1801403490349002002003330

Παρακαλώ πολύ στην κατάθεση να αναγράφετε η αιτιολογία «Εις μνήμη Μάνου Μπαλογιάννη».

Σας ευχαριστούμε,

Οι Προδευτικοί Οικονομολογοι Ελλάδας για το σκάνδαλο χρηματισμού στη Δ.Ο.Υ Χαλκίδας

 

Συνάδελφοι οικονομολόγοι αντισταθείτε στη φορομπηχτική πολιτική για τους μικρούς και στην υποβάθμιση και διάβρωση των αξιών του επαγγέλματος σας 

Η ελληνική οικονομία έχει ολιγοπωλιακή δομή, λειτουργεί με καρτέλ, σε πάνω από 30 κλάδους. Μια κατάσταση που δεν αντιμετωπίζεται από την κυβέρνηση, όπως απαιτούν τα συμφέροντα του δημοσίου, της οικονομίας και των πολιτών. Αντίθετα με μια σειρά νομοθετημάτων στοχοποιεί χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με μοναδικό σκοπό τον περιορισμό τους από την αγορά, εφαρμόζοντας κατά λέξη τις απαιτήσεις αποτυχημένων μοντέλων, για να λειτουργήσει η αγορά έτσι όπως θέλουν τα ολιγοπώλια και οι θιασώτες της σχολής του Σικάγου.

Είναι δυνατόν κάποιος που φέρει την ιδιότητα του υπουργού Ανάπτυξης, να μιλά στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και να ζητά, από το βήμα του συνεδρίου, να μη διαχωρίζονται οι επιχειρήσεις σε μεγάλες και μικρές; Προφανώς και ναι, αρκεί να ονομάζεται Κώστας Σκρέκας και να μετέχει στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Κι όλα αυτά τη στιγμή που τα στοιχεία που αφορούν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι συντριπτικά. Όταν μόλις επτά μικρές επιχειρήσεις έχουν λάβει ενίσχυση από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Ο "βαθύς" δημόσιος τομέας, όχι μόνο συντελεί αλλά και ενισχύει τη προηγούμενη κατάσταση προς ίδιο όφελος (οικονομικό, "συντεχνιακό", μικροκομματικό και πολιτικό) αρκετών από τους διοικούντες διορισμένους "αρίστους". Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα πρόσφατα γεγονότα χρηματισμού και διαφθοράς στη Δ.Ο.Υ Χαλκίδας.

Καλούμε τη διοίκηση του 9^ου περιφερειακού τμήματος του ΟΕΕ να ανακαλέσει τη βράβευση της διευθύντριας της Δ.Ο.Υ Χαλκίδας και να παραπέμψει στο Πειθαρχικό Συμβούλιο (σύμφωνα με το ΠΔ 277/1986: Διαδικασία πειθαρχικών οργάνων του ΟΕΕ, όπως ισχύει σήμερα) όλα τα μέλη του δημόσιους υπάλληλους και ιδιώτες, που εμπλέκονται στο πρόσφατο σκάνδαλο διαφθοράς.

Αγωνιζόμαστε:

✓ Για την ανάδειξη της επιστημονικής υπόστασης του Ο.Ε.Ε. προς προοδευτική κατεύθυνση,

✓ Για να επαναφέρουμε το Ο.Ε.Ε. στην επιστημονική του λειτουργία και παρουσία, ως θεσμοθετημένο σύμβουλο της Πολιτείας και εκφραστή των προοδευτικών απόψεων της οικονομικής σκέψης,

✓ Για να υπερασπιστούμε τα πτυχία και τα δικαιώματα των επιστημόνων-επαγγελματιών οικονομολόγων, που καθημερινά βάλλονται και υπονομεύονται από τις σκοπιμότητες που υπηρετούν διάφοροι εμπλεκόμενοι στο οικονομικό γίγνεσθαι της χώρας,

✓ Για να νοιώσουν επιτέλους οι νέοι οικονομολόγοι ότι το Ο.Ε.Ε. λειτουργεί και υπερασπίζεται τα επαγγελματικά τους δικαιώματα, το μέλλον τους και την επιστημονική τους υπόσταση.

➢ Για να αναβαθμίσουμε το θεσμό και τις υπηρεσίες του Ο.Ε.Ε. ώστε να προσφέρει ωφέλιμες και ελκυστικές ανταποδοτικές υπηρεσίες.

 Από το Γραφείο τύπου

 

Μαρία Δάσκου: Από την Εύβοια στο Λος Άντζελες

"Από τα «τρελά νερά του Ευρίπου» στην πρωτεύουσα της Θεσσαλίας, τη Λάρισα, και τις σπουδές στη βιοχημεία και βιοτεχνολογία...Και από το πρώτο δίπλωμα το 2016, έρχεται το πρώτο μεταπτυχιακό στην Τοξικολογία το 2018 και μετά το διδακτορικό το 2021 στη Μοριακή Ιολογία. Όμως τα όνειρά της δεν έχουν ταβάνι. Η αγάπη της για την έρευνα την οδηγεί στην απόφαση να περάσει τον Ατλαντικό, ολόκληρη την αμερικάνικη ήπειρο και να βρεθεί στις ακτές του Ειρηνικού, στο Λος Άντζελες και στο περίφημο UCLA.

Πηγή: www.naftemporiki.gr

Από το φθινόπωρο του 2021 εντάσσεται στο Τμήμα Λοιμωξιολογίας και ως μεταδιδακτορική ερευνήτρια μελετάει πολλούς διαφορετικούς ιογενείς παράγοντες επιπέδου βιοασφάλειας 2 και 3. Ανάμεσα στους ιούς αυτούς βρίσκονται ο κορονοϊός, ο ιός της γρίππης και άλλοι σπάνιοι ιοί....

Η εργατικότητά της και η αφοσίωσή της στην έρευνα αναγνωρίζεται αμέσως από τους καθηγητές, αλλά και τους συναδέλφους της ερευνητές... Και έτσι επιλέγεται από το UCLA ως η ερευνήτρια που θα συμμετάσχει σε μία πρωτοποριακή έρευνα για τον ιό «Powassan virus», η οποία πραγματοποιείται με τη συμμετοχή λίγων πανεπιστημίων από όλον τον κόσμο".

Πηγή: www.naftemporiki.gr                                                                     Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Η Φανή Σπύρου υποψήφια με το συνδυασμό "Άμεσα - Νέο ξεκίνημα"

Είμαι η Φανή Σπύρου. Κατάγομαι από το Σχηματάρι αλλά τα τελευταία χρόνια ζω μόνιμα στην Χαλκίδα.

Εργάζομαι σαν βοηθός λογιστή στην οικογενειακή μας επιχείρηση. Έχω τελειώσει δημόσιες σχέσεις και επικοινωνία στο Metropolitan κολλέγιο Αθηνών. 

Θεωρώ πως ήρθε ο καιρός να αγωνιστούμε σαν μια παρέα σαν ομάδα ώστε να συμβάλουμε όλοι μαζί για ένα καλύτερο Δήμου. Αναδεικνύοντας προβάλλοντας και διεκδικώντας για εξεύρεση λύσης με αγώνα μέσα από την παράταξη ζητημάτων όπως :

·        Για την ισότητα και δικαιώματα των γυναικών σε κάθε τομέα είτε είναι δουλειά είτε είναι η ζωής είτε είναι άθληση, ψυχαγωγία, πολιτισμός, παντού.

·        Για εμάς τη Νέα Γενιά που μαστίζεται από την ανεργία με τα προβλήματα στέγης , την αδυναμία να ξεκινήσουμε τη δική μας ζωή, καθώς και για τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα της νέας γενιάς, δημιουργώντας τους δικούς μας φορείς, θεματικές ομάδες δικών μας ενδιαφερόντων, με ιδέες και αναζητήσεις.

·        Για την προώθηση και ανάπτυξη κοινωνικών κινημάτων που εκπροσωπούν: περιβαλλοντικά ζητήματα -εργατικά θέματα - τοπικά προβλήματα - εθελοντικές μονάδες σε διάφορους τομείς - -φιλοζωικές ομάδες.

·        Για να αναλάβουμε πια τις ευθύνες μας και να μην περιμένουμε από τους άλλους.

Γι’ αυτό το λόγο αποφάσισα να συμπορευτώ με το Γιώργο Σπύρου συμμετέχοντας στην ανεξάρτητη αυτή παρέα, που άμεσα και με νέο ξεκίνημα θα φέρει την αλλαγή στα δρώμενα του Δήμου ώστε ο όμορφος Δήμος Χαλκιδέων να επανέλθει εκεί που του αρμόζει και να αποκτήσει την χαμένη αίγλη του.

Είμαι λοιπόν η Φανή Σπύρου, υποψήφια με το Γιώργο Σπύρου στο ΤΟΠΙΚΟ ψηφοδέλτιο της Δημοτικής ενότητας Χαλκίδας και σας καλώ να υποστηρίξετε ενεργά μέχρι τις εκλογές και να ψηφίσετε στις 8/10/23 το συνδυασμό μας για ένα άμεσο νέο ξεκίνημα προς μια καλύτερη ποιότητα ζωής των δημοτών της Χαλκίδας.

Η ιδρυτική μας διακύρηξη εδώ

Το πρόγραμμά μας εδώ

Ο Μάνος Μπαλογιάννης υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με το συνδυασμό ¨Αμεσα - Νέο Ξεκίνημα¨

Γεννήθηκα, μεγάλωσα και εδραιώθηκα επαγγελματικά στην Χαλκίδα. 

Είμαι Πτυχιούχος γερμανικής Φιλολογίας Αθηνών και για πολλά χρόνια ιδιοκτήτης κέντρου ξένων γλωσσών. Είμαι παντρεμένος και έχω τρία παιδιά. 

Ασχολούμαι με την τοπική αυτοδιοίκηση από το 2010 μέχρι σήμερα, ως εκλεγμένο μέλος της δημοτικής Κοινότητας Χαλκίδας, δημοτικός σύμβουλος και ως μέλος διοικητικού συμβουλίου του ΔΟΠΠΑΧ. 

Από το 2015 – 2017 ήμουν πρόεδρος σχολικής επιτροπής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του Δήμου Χαλκιδέων και το 2018-2019 Aντιδήμαρχος ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.

Στις επόμενες δημοτικές εκλογές θέλω να διεκδικήσω την εκλογή μου στο πλευρό του υποψηφίου Δημάρχου Γιώργου Σπύρου, με την σκέψη να βοηθήσω το έργο του στην ανάπτυξη της πόλης μας, που τόσο αγαπάμε.

Η Σόνια Μαραντίδου – Τόλιου υποψήφια με το συνδυασμό "Άμεσα - Νέο Ξεκίνημα"

 Όντας κοντά στα παιδιά και στη νεολαία (ως μητέρα, εκπαιδευτικός και σύγχρονη γυναίκα) αφουγκράζομαι τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς και τα όνειρά τους. Απογοητευμένα πολλές φορές αναζητούν αλλού το μέλλον τους. Αξίζει να τους προσφέρουμε περισσότερα. Εκ φύσεως κοινωνική και δραστήρια επικοινωνώ επίσης με τους  συμπολίτες όλων των ηλικιακών και κοινωνικών ομάδων. Εισπράττω μια έκδηλη απογοήτευση και παραίτηση, μια απαξίωση και μια ανησυχητική συνήθεια στην ανοχή. Συνειδητοποιώ πόσο μεγάλες είναι οι ανάγκες του κόσμου, οι προσδοκίες και η ελπίδα για βελτίωση της καθημερινότητας, η επίταξη για αλλαγή.

Βλέποντας την προσπάθεια και το πρόγραμμα του Γιώργου Σπύρου, γεννήθηκε μέσα μου η ελπίδα πως κάτι καλύτερο μπορεί να ξεκινήσει που θα βελτιώσει την καθημερινότητά μας. Η ομάδα του συνδυασμού ΑΜΕΣΑ – ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ αποτελείται από άξιους συνεργάτες με όρεξη για δουλειά και όραμα για πρόοδο. Αποφάσισα λοιπόν να αποτελέσω κι εγώ μέλος αυτής της ομάδας και να δεχτώ την τιμητική πρόταση να συμμετέχω στον συνδυασμό, έχοντας την αμέριστη στήριξη της οικογένειας και των φίλων μου. Θέλω να ασχοληθώ με τα κοινά πάντα μέσα από το πρίσμα του εθελοντισμού, στοχεύοντας στην αναβάθμιση του Δήμου μας, με γνώμονα την εξυπηρέτηση, τη διευκόλυνση, την ικανοποίηση και ευχαρίστηση όλων των δημοτών. Με ευαισθητοποίηση  στις ευάλωτες κοινωνικά ομάδες, στα άτομα με αναπηρίες αλλά και ειδικές ικανότητες. Στοχεύοντας τελικά στη μετατροπή του Δήμου μας σε προνομιακό τόπο που θα κρατάει τους νέους, θα αποζημιώνει τους μεγαλύτερους, θα ελκύει τους ταξιδιώτες. Στοχεύοντας ψηλά!  ΄Ηδη μελετάται ένα πολλά υποσχόμενο πρόγραμμα που είναι έτοιμο να δρομολογηθεί την επόμενη ημέρα των δημοτικών εκλογών και πάντα με την ψήφο των δημοτών.

Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ και η ψήφος στη κάλπη

Και λίγα περισσότερα εδώ

Το Όραμα μας για την Χαλκίδα της επόμενης εικοσιπενταετίας

Τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε ζήσει την παρουσίαση πολλών γραφειοκρατικών σχεδίων επί χάρτου ανάπλασης της πόλης. Ασαφή ως προς τον χαρακτήρα τους, λαθεμένα ως προς την εκπόνησή τους και επικίνδυνα για το μέλλον της πόλης ως προς τους στόχους τους. Σχέδια χωρίς ωριμότητα και δυνατότητες χρηματοδότησης ώστε να γίνουν πράξη έστω σε μια ή δυο θητείες. Απουσίασε όλα αυτά τα χρόνια το στρατηγικό όραμα για τη πόλη ή έστω ένα ώριμο και τεκμηριωμένο επιχειρησιακό σχέδιο τετραετίας. Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά τα φλέγοντα ζητήματα του θέματος

Η πόλη μας η Χαλκίδα, κατά την τελευταία απογραφή παρουσίασε νόμιμο πληθυσμό 91.738 κατ. (το 43% της Εύβοιας των 213.179 κατ.) και μόνιμο πληθυσμό 109.256 (12^η θέση στη χώρα, το 51,8% της Εύβοιας και το 21,5% της ΠΣΕ).

Πέρα από τις θριαμβολογίες που χαρακτήρισαν αυτό το γεγονός, οφείλουμε να επισημάνουμε την υπογεννητικότητα του πληθυσμού, την αστυφιλία και την παράλληλη ερήμωση της υπαίθρου, την γήρανση του πληθυσμού και την έλλειψη εργατικών χεριών. Παράλληλα για να φιλοξενήσουμε όλους αυτούς θα  πρέπει να χτίσουμε μια σύγχρονη, βιώσιμη και έξυπνη πόλη με ευημερία για όλους, με νέο έξυπνο αστικό σχεδιασμό που θα δημιουργεί ασφαλείς, προσιτές και ανθεκτικές συνθήκες για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και της ποιότητας ζωής των κατοίκων.

Εκτός αυτού θα πρέπει να απεμπλακούμε από την αντίληψη ότι Χαλκίδα είναι τα 4 τ.χ του κέντρου, τη στιγμή που η έκταση του Δήμου είναι 412,4 τ.χ. (το 11,2% της έκτασης της Εύβοιας), με πολλές υποβαθμισμένες περιοχές από τις οποίες απουσιάζουν παρεμβάσεις αναβάθμισης.  

Χρειαζόμαστε ένα Όραμα για την Χαλκίδα της επόμενης εικοσιπενταετίας που θα ξεφεύγει από τους μικροκομματικούς και μικροπολιτικούς σχεδιασμούς και να κινητοποιεί τους επιχειρηματίες, να υποστηρίζεται από τη Δημοτική Αρχή και να αγκαλιάζει όλους τους δημότες. Όραμα που θα συζητηθεί, δημιουργηθεί, αποφασιστεί και υλοποιηθεί σε συνεργασία όλων των αυτοδιοικητικών δυνάμεων με όλες τις παραγωγικές και κοινωνικές ομάδες και τους δημότες της πόλης.

Ως κεντρικός στόχος θα πρέπει να είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής στη πόλη με την ενίσχυση της ανθρωποκεντρικής αντίληψης και την αντιμετώπιση θεμάτων όπως: γαλάζια και πράσινη ανάπτυξη, κυκλική οικονομία και καινοτομίες, νεολαία και σύγχρονες ανάγκες της, γήρανση πληθυσμού και τρίτη ηλικία, προβλήματα απασχόλησης, μετανάστες,.

Θα πρέπει να βρίσκεται σε αυτό το σχέδιο ο Ευβοϊκός ως στρατηγικό σημείο αναφοράς για τη πόλη, τη σύνδεσή της με τις γειτονικές περιοχές και τη προοπτική της. Επίσης τα σημαντικά ιστορικά – πολιτισμικά στοιχεία της πόλης ως εφαλτήρια ανάπτυξης του πολιτισμικού, ακόμη και τουριστικού της χαρακτήρα (βλέπε για παράδειγμα Χαλκιδαϊκό αλφάβητο, σχέσεις με Μεγάλη Ελλάδα, Βενετία, Σκαλκώτας κ.α.)

Τέλος ο  τριτογενής τομέας θα πρέπει να παρουσιάζεται όχι μόνο ως ευκαιρία προσέλκυσης δημοσίων υπηρεσιών και υπηρεσιών «διασκέδασης», αλλά και με έργα υποστήριξης των υπηρεσιών υψηλού ποιοτικού επιπέδου, νέων τεχνολογιών, νέων κλάδων κλπ που έχουν μεγάλη προστιθέμενη αξία, καθορίζουν την ανάπτυξη και μπορούν να απασχολήσουν αξιοπρεπώς εκατοντάδες νέων ανέργων επιστημόνων και αποφοίτων της ανώτατης εκπαίδευσης.

Δεν θα έπρεπε να απουσιάζει από ένα τέτοιο σχέδιο και η ουσιαστική ανάλυση των δυνατοτήτων, προβλημάτων και προοπτικών των υπηρεσιών του Δήμου που καλούνται να το υποστηρίξουν. Πολύ περισσότερο η ανάλυση αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας του Δήμου συνολικά.

Το Όραμα αυτό θα πρέπει να έχει ορισμένα βασικά συστατικά στοιχεία οργάνωσης, που χωρίς αυτά είναι αδύνατο να υλοποιηθεί:

1       Την συνεργασία, συμφωνία και συνέργεια όλων των εμπλεκομένων, είτε αυτοί είναι πολιτικές, κοινωνικές, πληθυσμιακές ομάδες ή επαγγελματικές, επιστημονικές οργανώσεις ή επιχειρηματικοί παράγοντες και απλοί πολίτες.

2       Αυτό προϋποθέτει όμως ένα ευρύτατο και ουσιαστικό δημόσιο διάλογο υπό την οργάνωση και συντονισμό του Δήμου, με δημοκρατικές διαδικασίες και ουσιαστική συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων.

3       Αυτό σημαίνει την υπογραφή και δέσμευση των εμπλεκομένων με ένα υποχρεωτικό μνημόνιο αμοιβαίας κατανόησης και τη σύσταση και λειτουργία μιας διοικούσας επιτροπής υπό το συντονισμό του Δήμου, που θα αποφασίζει με πραγματικές δημοκρατικές διαδικασίες

4       Την ενιαία προσέγγιση για τα σχετικά θέματα από όλους τους παραπάνω, όλων των αρμοδίων αρχών στην Κυβέρνηση, τη περιφέρεια και όλους τους εμπλεκόμενους φορείς του δημόσιου και άλλων τομέων.

5       Την αξιοποίηση των απαιτήσεων και καλών πρακτικών για το σταδιακό κτίσιμο και την επίτευξη μιας βιώσιμης και έξυπνης πόλης.

6       Την αξιοποίηση σύγχρονων εργαλείων μάνατζμεντ και όχι στενών τοπικιστικών ή / και συντεχνιακών αιτημάτων και υποκειμενικών επιδιώξεων που κόβονται και ράβονται με μια συγκυριακή καταγραφή.

7       Την στοχοπροσηλωμένη αντιμετώπιση των κορυφαίων προβλημάτων του Δήμου με ορίζοντα λύσης τους τουλάχιστον για μια 20ετία, με οδηγό ένα κοινά συμφωνημένο Οδικό Χάρτη.

8       Την παράλληλη και άμεση αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των δημοτών για τα πολλά και χρονίζοντα θέματα της καθημερινότητάς του που έχουν άμεση σχέση με το κοινωνικό και παραγωγικό ιστό και τις κρατικές, δημοτικές και ιδιωτικές υποδομές της πόλης

Σημειώνουμε ότι μέχρι σήμερα οι δημοτικές αρχές κατανοούν και ασχολούνται – σε κάποιο  βαθμό, άλλες φορές πιο πολύ και άλλες πιο λίγο  – μόνο με το τελευταίο.

Ο Οδικός Χάρτης που αναφέρουμε θα πρέπει να περιλαμβάνει:

Τον επακριβή καθορισμό: αυτό σχετίζεται με την οικονομική γεωγραφία, το κοινωνικό ιστό, τους δεσμούς και τις ροές ανθρώπων μεταξύ κέντρου και υπαίθρου, τους δεσμούς με τους γειτονικούς δήμους και τον υπόλοιπο κόσμο και συνολικά το τι πραγματικά συμβαίνει σήμερα και τι περιμένουμε για τα επόμενα χρόνια.

Τη συνολική μελέτη όλων τεχνικών λεπτομερειών: Πριν φτιάξουμε κάτι πρέπει πρώτα να μάθουμε γιατί. Αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους, χωρίς να ξεχνάμε το ερευνητικό έργο που μπορεί να παράξει η ακαδημαϊκή κοινότητα.

Τη προσέλκυση: Ακόμη πιο ενεργούς συμμετοχής των κοινωνικών εταίρων (κυβέρνηση και ΔΕΚΟ, επιχειρηματίες, εργαζόμενοι) και της κοινωνίας των πολιτών (ενώσεις, ΜΚΟ, σύλλογοι)

Την εξειδίκευση του Οράματος και μετατροπή του σε Πολυετές Σχέδιο Δράσης: Από κοινού ανάπτυξη πρωτοβουλιών, προγραμμάτων και έργων για την επίτευξη των στόχων.

Επειδή τα τελευταία χρόνια έχουμε ακούσει πολλές εξαγγελίες και βιώσει αρκετές γραφειοκρατικές εκδηλώσεις για τη βιώσιμη και έξυπνη πόλη θεωρούμε αναγκαίο να επισημάνουμε εξαρχής τα παρακάτω:

Ως Βιώσιμη χαρακτηρίζεται μια πόλη σχεδιασμένη με συνεκτίμηση των κοινωνικών, οικονομικών, περιβαλλοντικών επιπτώσεων και ανθεκτικό βιότοπο για τους υπάρχοντες πληθυσμούς όλων των ειδών, χωρίς να διακυβεύεται η ικανότητα των μελλοντικών γενεών να βιώσουν το ίδιο. Ο στόχος 11 για την αειφόρο ανάπτυξη του ΟΗΕ ορίζει τις βιώσιμες πόλεις ως εκείνες που είναι αφοσιωμένες στην επίτευξη συνδυασμένης πράσινης, κοινωνικής και οικονομικής βιωσιμότητας. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων βοηθά στην ανάπτυξη μακροπρόθεσμων στρατηγικών σε τομείς όπως οι μεταφορές, η ενεργειακή απόδοση, η βιώσιμη στέγαση, η εκπαίδευση και η υγειονομική περίθαλψη.[1]

Επισημαίνουμε ότι για το ΔΧ υπάρχει από το 2018 το Σχέδιο δράσης για την Αειφόρο Ενέργεια και το Κλίμα[2] με σκοπό την οργάνωση μιας συνολικής στρατηγικής με κατεύθυνση την αειφόρο ανάπτυξη θέτοντας μεταξύ άλλων τους παρακάτω στόχους:

Ø  Καταγραφή και παρακολούθηση όλων των ενεργειακών καταναλώσεων σε όλη την επικράτεια του Δήμου.  

Ø  Μείωση της κατανάλωσης και κόστους ενέργειας, των εκπομπών CO2 και της  εξάρτησης από τα στερεά καύσιμα. 

Ø  Προώθηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και αναζήτηση λύσεων εξοικονόμησης ενέργειας.

Ø  Δημιουργία ενός υγιέστερου περιβάλλοντος διαβίωσης και αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων της περιοχής.

Ø  Αναζήτηση χρηματοδοτικών προγραμμάτων στήριξης με στόχο την πράσινη ανάπτυξη

Ø  Ανάδειξη του δήμου σε πρότυπο βιώσιμης ανάπτυξης τόσο σε περιφερειακό όσο και σε εθνικό επίπεδο.

Θα ήταν πολύ ωφέλιμο αν μπορούσε να καταγραφεί τι έγινε,  τι δεν έγινε και γιατί αλλά και το τι μπορούσε να γίνει  το χρονικό διάστημα 2018 έως σήμερα για τα παραπάνω

Επιπλέον σημειώνουμε ότι ως Έξυπνη ορίζεται η πόλη όπου η  κοινή χρήση δεδομένων δεν περιορίζεται στην διοίκηση της και τις υπηρεσίες της, αλλά περιλαμβάνει επίσης επιχειρήσεις, πολίτες και άλλα τρίτα μέρη που μπορούν να επωφεληθούν από διάφορες χρήσεις αυτών των δεδομένων. Είναι ένας τόπος όπου τα παραδοσιακά δίκτυα και υπηρεσίες γίνονται πιο αποδοτικά με τη χρήση ενός πλαισίου πληροφοριών και επικοινωνιών για να δημιουργηθούν και προωθηθούν αναπτυξιακές πρακτικές αντιμετώπισης των αστικών προκλήσεων και δημιουργίας μιας συνδυασμένης τεχνολογικά δυνατής και βιώσιμης υποδομής, όπου οι άνθρωποι, οι διαδικασίες και η τεχνολογία είναι το τρίπτυχο της επιτυχίας. Αυτό απαιτεί μια ολιστική προσαρμοσμένη προσέγγιση που λαμβάνει υπόψη τους πολιτισμούς, τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό της πόλης και τους τοπικούς κανονισμούς. Ο κύριος στόχος είναι η βελτιστοποίηση των λειτουργιών της πόλης και η προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης βελτιώνοντας παράλληλα την ποιότητα ζωής των πολιτών. Η αξία έγκειται στον τρόπο χρήσης της τεχνολογίας και όχι απλώς στη διαθέσιμη ποσότητά της ή μόνο στις διαθέσιμες κάπου ταχύτητες ασύρματου διαδικτύου.   

Πρακτικά σημαίνει εξυπνότερα δίκτυα αστικών μεταφορών, αναβαθμισμένες εγκαταστάσεις ύδρευσης και διάθεσης αποβλήτων και αποτελεσματικότερους τρόπους φωτισμού και θέρμανσης κτιρίων, ανακύκλωση στερεών και υγρών απορριμμάτων, ενίσχυση δημιουργικότητας, γνώσης, μάθησης και ανθρωπισμού. Επίσης μια πιο διαδραστική και ανταποκρινόμενη διοίκηση της πόλης, ασφαλέστερους δημόσιους χώρους και την κάλυψη των αναγκών του πληθυσμού εκτός της παραγωγικής ηλικίας (πολύ μικρές και μεγάλες ηλικίες δημοτών και επισκεπτών).

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω η Χαλκίδα μας όχι μόνο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως βιώσιμη και έξυπνη πόλη, αλλά δυστυχώς ούτε έχει μια τέτοια πορεία επίτευξης αυτών των στόχων.

1. Τα έργα υποδομών στρατηγικής σημασίας για το μέλλον της Εύβοιας

Δεδομένου ότι η Χαλκίδα εκτός από πρωτεύουσα του νομού είναι και η πόλη που συγκεντρώνει πάνω από το 50% του πληθυσμού του, η ασφαλής και γρήγορη διασύνδεσή της με το εσωτερικό της Εύβοιας αλλά και τους όμορους νομούς έχει στρατηγική σημασία για την οικονομική ανάπτυξη και αειφορία της ευρύτερης περιοχής. Τα θέματα που ακολουθούν αν και δεν είναι εντός των αρμοδιοτήτων του Δήμου μπορούν να τοποθετηθούν στο κέντρο της προσοχής του και να αποτελέσουν ένα πλαίσιο διεκδίκησης προς όλους τους αρμόδιους φορείς. Η ριζική αναμόρφωση του δικτύου συγκοινωνιών της Εύβοια, αποτελεί κρίσιμο στοίχημα για την αειφόρο ανάπτυξη της Χαλκίδας και έχει τις παρακάτω ενότητες:

 α. Υποθαλάσσια ζεύξη Εύβοιας – Στερεάς Ελλάδας στο στενό του Μπουρτζίου και  την σύνδεση της με την ΠΑΘΕ. Η ανάγκη της προκύπτει επειδή η σημερινή υψηλή γέφυρα της Χαλκίδας, είναι αστικού τύπου και εξυπηρετεί αποκλειστικά τις ανάγκες της πόλης και όχι τη γρήγορη πρόσβαση προς το Βορά και το Νότο του νησιού.

β. Μεταφορά του ΣΣ Χαλκίδας σε νέα πρόσφορη θέση και σύνδεση του σιδηροδρομικού δικτύου με τις νέες υποδομές. Αξιοποίηση των απελευθερωμένων χώρων με έξυπνο και βιώσιμο τρόπο για την αναμόρφωση και αποδοτική λειτουργικότητα τους,

γ. Νέος οδικός άξονας (κλειστός αυτοκινητόδρομος) Χαλκίδα – Λιμάνι Κύμης στα ίχνη της παλιάς χάραξης με μήκος περίπου 50 χιλιόμετρα και ένταξή του στα διευρωπαϊκά δίκτυα   και διασύνδεσή του με τον οδικό άξονα Χαλκίδας – Θήβας –Ιτέας – Ιόνια Οδός, ώστε να έχουμε διασύνδεση της Δυτικής Ελλάδας με το Αιγαίο.

δ. Διασύνδεση της νέας ζεύξης και του νέου αυτοκινητόδρομου με το  σιδηρόδρομο, η οποία είναι απαραίτητη για την διακίνηση των εμπορευμάτων από το λιμάνι της Κύμης στις βιομηχανίες του τριγώνου Χαλκίδας – Θήβας – Οινοφύτων, αλλά και προς την υπόλοιπη χώρα και την Ευρώπη.

ε. Αξιοποίηση της υπάρχουσας Υψηλής Γέφυρας μόνο για αστικούς αυστηρά λόγους (ανάγκες Δημοτικής Ενότητας Χαλκίδας)

στ. Επανεξέταση του θέματος της Παράκαμψης Χαλκίδας προς Β. & Ν. Εύβοια σε συνδυασμό με τις παραπάνω προτάσεις.  

ζ. Η μεταφορά του Λιμανιού της Χαλκίδας στις λιμενικές εγκαταστάσεις της Αυλίδας όπως προβλέπεται από σχετική μελέτη και υπάρχει συγκεκριμένο ενδιαφέρον μεγάλων και σημαντικών επιχειρήσεων.

Τα μεγάλα ζητήματα μεσοπρόθεσμου χαρακτήρα που πρέπει επίσης να γίνουν θέματα τοπικής συνεννόησης με πρωτοβουλία του Δήμου.

 Ø  Η θέση της Χαλκίδας στο σύγχρονο ελληνικό χώρο (η παραγωγική και κοινωνική της διασύνδεση με τους γειτονικούς Δήμους, τις όμορες μεγάλες περιοχές και το πολεοδομικό συγκρότημα της Αθήνας)

Ø  Ο Ευβοϊκός ως στρατηγικό σημείο αναφοράς για τη πόλη, τη σύνδεσή της με τις γειτονικές περιοχές και τη προοπτική της

Ø  Η προστασία του Ευβοϊκού από τη ρύπανση, την υπεραλίευση κλπ)

Ø  Η ανάπτυξη δικτύου υδατοδρομίων μεταξύ Χαλκίδας και άλλων περιοχών του νομού και των όμορων νομών και νησιών.

Ø  Τα σημαντικά ιστορικά – πολιτισμικά στοιχεία της πόλης ως εφαλτήρια ανάπτυξης του πολιτισμικού, ακόμη και τουριστικού της χαρακτήρα (βλέπε για παράδειγμα Χαλκιδαϊκό αλφάβητο, σχέσεις με Μεγάλη Ελλάδα και Βενετία, Σκαλκώτας, Ξενάκης, Σκαρίμπας κ.α.)

Ø  Η ανθρωποκεντρική αντίληψη με προτάσεις έργων για την αντιμετώπιση θεμάτων όπως: νεολαία και σύγχρονες ανάγκες της, γήρανση πληθυσμού και τρίτη ηλικία, αστυφιλία, πρόνοια,  προβλήματα απασχόλησης, μετανάστες, μονογονεικές οικογένειες κ.α

Ø  Η ανεπάρκεια της ποιότητας ζωής στη πόλη και πολιτικής αειφόρου ανάπτυξης στο Δήμο

Ø  Η αυξανόμενη απορύθμιση της αγροτικής παραγωγής στην ύπαιθρο του Δήμου (εξ αιτίας υδροβόρων καλλιεργειών, της νιτροποίησης των εδαφών - βλ Αρτάκη, Ληλάντιο κ.α)

Ø  Η απειλή λειψυδρίας, η υφαλμύρωση, η σπατάλη υδάτων και η εγγύηση ποιότητας του πόσιμου νερού στο δημοτικό δίκτυο.

Ø  Η ενεργειακή εξάρτηση, αλλά και η αυξανόμενη ενεργειακή ζήτηση που απαιτεί εξοικονόμηση ενέργειας και νέες επενδύσεις σε ΑΠΕ (βλ. άνεμο, ήλιο, γεωθερμία, βιοκαύσιμα αλλά και θαλάσσια κύματα).

Ø  Η γήρανση του πληθυσμού ως κύριο θέμα για τα επόμενα χρόνια (προώθηση πρωτοβουλιών του Δήμου για την ενίσχυση της γενικής γεννητικότητας, των νέων ζευγαριών κ.α)

Ø  Η αντιμετώπιση της έλλειψης σύγχρονων υποδομών για την αειφόρο ανάπτυξη καθώς και μεγάλων επενδύσεων σε σύγχρονους και κατάλληλους κλάδους που θα λειτουργήσουν ως ατμομηχανή για την ανάπτυξη της πόλης και της ευρύτερης περιοχής (σιδηρόδρομος, λιμάνια, υδατοδρόμια, τουρισμός, logistics, σύγχρονοι κλάδοι και άλλες υπηρεσίες)

Ø  Η έλλειψη κοινωνικών υποδομών (όχι μόνο σύγχρονα δίκτυα συγκοινωνιών, αλλά και υποδομή στην υγεία, εκπαίδευση, πρόνοια κ.α), παρά τις τόσες ευκαιρίες που υπήρξαν (ΜΟΠ, ΚΠΣ, Κοινοτικές Πρωτοβουλίες, Αναπτυξιακοί Νόμοι κλπ)

Ø  Η συνεχής αποδόμηση του οικολογικού συστήματος (εξαφάνιση ειδών, απορύθμιση βασικών λειτουργιών του) εντός του αστικού ιστού αλλά και περιαστικά σε γη, θάλασσα και αέρα.

Ø  Η διεύρυνση της πληθυσμιακής έκθεσης σε τροχαία ατυχήματα και σε νοσήματα (AIDS, φυματίωση, καρδιοαγγειακά, κακοήθεις όγκοι, ιώσεις κ.α.).

Ø  Το συγκοινωνιακό πρόβλημα – όχι μόνο η έλλειψη χώρων στάθμευσης και η κυκλοφοριακή συμφόρηση -  αλλά και βιώσιμων και συνδυασμένων μεταφορών.

Ø  Η απουσία πρασίνου και ελεύθερων χώρων στη πόλη και οι καταπατήσεις και έλλειψη συντήρησης αλσυλλίων και δημοτικών εκτάσεων

Ø  Τα σκουπίδια (βλ. ΦΟΔΣΑ) και η ελλιπής ανακύκλωση

Ø  Η αυθαίρετη δόμηση αλλά και τα σχέδια παραπέρα «νομότυπης» τσιμεντοποίησης της πόλης.

Ø  Η ατμοσφαιρική ρύπανση, τα αστικά και βιομηχανικά απόβλητα

---

[1]  Πληροφόρηση προς σκέψη: Έχει δαπανήσει περισσότερα από 150 δισεκατομμύρια ευρώ στα τελευταία οκτώ χρόνια.

[2]  LDK Consultants, ΔΧ. Χαλκίδα 2018