Τα εκμεταλλεύσιμα παγκόσμια αποθέματα ουρανίου

 

" Στην Ελλάδα το δικαίωμα έρευνας και εκμετάλλευσης ουρανιούχων κοιτασμάτων ανήκει στο Κράτος, το ενδιαφέρον του οποίου σήμερα εντοπίζεται στη Βάθη Κιλκίς, Βροντού Σερρών, Λουτρά Ελευθερών Καβάλας, Παρανέστι Δράμας, Κοτύλη Ξάνθης και Κίρκη Έβρου. 

Εμφανίσεις ραδιενεργών ορυκτών υπάρχουν στις κοίτες παραποτάμων του Κρουσοβίτη (κοντά στο Σιδηρόκαστρο) και στο γρανίτη του Φανού Κιλκίς. Συγκεντρώσεις ουρανίου έχουν εντοπιστεί τόσο στους Τριτογενείς ανθρακομιγείς σχηματισμούς του καλύμματος της Ροδόπης όσο και στους φωσφορούχους ορίζοντες του Κατώτερου Ιουρασικού της Ιονίου Ζώνης. Επίσης, στην παράκτια περιοχή Νέας Περάμου-Λουτρών Ελευθερών Καβάλας καταγράφηκαν πολύ υψηλές  επιφανειακές περιεκτικότητες ουρανίου με μέση τιμή 22 ppm και μέγιστη 92 ppm, μέσα στον αλανίτη που είναι εμπλουτισμένος σε UO2 Η μεταλλοφορία του ουρανίου στο Παρανέστι βρίσκεται στο κέντρο της κρυσταλλοσχιστώδους μάζας της Ροδόπης. 

Μέχρι σήμερα έχουν εντοπιστεί 22 θέσεις ουρανιούχου μεταλλεύματος στους γρανίτες της Σκαλωτής και του Παρανεστίου. Στη Σπηλιά Παρανεστίου βρίσκεται το πλουσιότερο μετάλλευμα (1,5% σε μεταλλικό ουράνιο). Τα ουρανιούχα ορυκτά που εντοπίστηκαν είναι: πισσουρανίτης, ρεναρδίτης, οτουνίτης, μετα-οτουνίτης (φωσφορικά άλατα εξασθενούς ουρανίου) και κοφινίτης (πυριτικό άλας τετρασθενούς ουρανίου). Επίσης, εντοπίστηκαν 7 από τις 14 σπάνιες γαίες και το ύτριο. και σπάνιες γαίες. 

Τα ενδεικτικά αποθέματα ουρανίου (U3O8) είναι 1.800 τόνοι [345] και η ακαθάριστη αξία τους 150 εκατ. € ". (Πηγή: Τσιραμπίδης Α. & Φιλιππίδης Α. (2013). Ορυκτοί Πόροι Ελλάδος: Αποθέματα και Αξία. Τομέας ΟρυκτολογίαςΠετρολογίας-Κοιτασματολογίας, Τμήμα Γεωλογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) 

Έχουν χαρακτηριστεί σχεδόν αδιάφορα απο επενδυτικής πλευράς απο τους αρμόδιους φορείς της πολιτείας. (βλ. https://tvxs.gr/news/ellada/ypeka-adiafora-apo-ependytikis-pleyras-ta-koitasmata-oyranioy/ )

Ορισμένες χώρες της Ασίας και της Αφρικής ενισχύουν το ρυθμό της παγκόσμιας ανάπτυξης

 

Πηγή: EIU

Το 30% του παγκόσμιου δημόσιου χρέους αντιστοιχεί στις αναπτυσσόμενες χώρες

Σύμφωνα με στοιχεία του 2022 (σύντομα θα δημοσιεύσουμε και για το 2023). Οι αριθμοί στο πίνακα είναι σε δισ. δολάρια και αφορούν το δημόσιο χρέος μόνο.

Το ύψος του χρέους της κεντρικής διοίκησης στη χώρα μας το τελευταίο τρίμηνο του 2022 ανήλθε στα 400 δισ., δηλαδή 44 δισ. επιπλέον του δημόσιου χρέους, που είναι 356 δις.. Όπως στις αρχές της δεκαετίας του 2000 το Δημόσιο με swaps (με τράπεζα του εξωτερικού) διαμόρφωσε άλλη εικόνα για τα οικονομικά, με όμοιο τρόπο σήμερα μέσω repos και δανεισμού του από φορείς, όπως ασφαλιστικά ταμεία, κρύβει μέρος του χρέους.

2024 Οι προβλέψεις του Bloomberg: τέλος στις λύσεις win-win, κρίση ταλέντων, φάντασμα Τράμπ, απειλή πολέμων και επικράτηση τεχνητής νοημοσύνης

Β.Καντίνσκυ. Κομήτες

 ..Όχι άλλο win-win

Τα τελευταία χρόνια, οι επιχειρήσεις βαδίζουν πάνω στο δρόμο του win-win. Σύμφωνα με το Bloomberg, όταν έρχονται αντιμέτωποι με οποιαδήποτε δύσκολη επιλογή – βιωσιμότητα ή αποδοτικότητα; αριστεία ή ισότητα; ενδιαφερόμενα μέρη ή μέτοχοι; – οι επικεφαλής τους έχουν πείσει τους εαυτούς τους ότι μπορούν να έχουν και τα δύο. Η βιωσιμότητα οδηγεί μακροπρόθεσμα στην αποδοτικότητα- τα ίδια κεφάλαια είναι ο καλύτερος τρόπος για να εξασφαλιστεί η αριστεία- η ικανοποίηση όλων των ενδιαφερομένων οδηγεί σε υψηλότερες τιμές των μετοχών...

Η αναζήτηση ταλέντων

Η τρέχουσα κρίση που πλήττει τα ελίτ πανεπιστήμια της Αμερικής, φαίνεται πως θα αναγκάσει τις επιχειρήσεις να ξανασκεφτούν την πολιτική τους. Οι διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων που έχουν συγκλονίσει πολλά πανεπιστήμια έχουν επίσης προκαλέσει την αντίδραση ορισμένων εργοδοτών...Η περίοδος στασιμότητας στην πρόσληψη ταλέντων πρόκειται να δώσει τη θέση της σε μια περίοδο καινοτομίας. Ήδη οι πιο «έξυπνες» εταιρείες έχουν καταλήξει σε ορισμένες χρήσιμες νέες ιδέες για την πρόσκληψη φερέλπιδων αποφοίτων. Η Palantir Technologies Inc. είναι μία από τις πολλές εταιρείες τεχνολογίας που στοχεύουν σε φοιτητές οι οποίοι ήρθαν στην κορυφή ή κοντά στην κορυφή των προπτυχιακών τους τάξεων σε πολιτειακά πανεπιστήμια και στη συνέχεια έγιναν δεκτοί σε ελίτ πανεπιστήμια για μεταπτυχιακές σπουδές....

Ο «κομήτης» Τραμπ

Το μεγαλύτερο οικονομικό γεγονός του 2024 θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ. Αν συμβεί, αυτό θα προκαλέσει κύματα σοκ στην παγκόσμια οικονομία, καθώς οι αγορές θα χωνέψουν το γεγονός ότι οι Αμερικανοί ήταν πρόθυμοι να επαναφέρουν στην εξουσία έναν άνθρωπο που -μεταξύ των υποτιθέμενων εγκλημάτων του- ενέκρινε την εισβολή στο ίδιο τους το Καπιτώλιο. Θα εγκαινιάσει επίσης μια περίοδο παγκόσμιας αναταραχής, καθώς ο Τραμπ θα υψώσει παγκόσμιους φραγμούς, θα παραδώσει την Ουκρανία στον Βλαντιμίρ Πούτιν και πιθανότατα θα αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ...

Η απειλή του πολέμου

Οι ΗΠΑ απολαμβάνουν μια ψευδή αίσθηση στρατιωτικής ασφάλειας από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και μετά. Αυτή ενισχύθηκε, τα τελευταία χρόνια, από τη σύμπτωση δύο γεγονότων: τη δύναμη της συλλογικής αντίδρασης της Δύσης στην εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022 και τα αυξανόμενα οικονομικά προβλήματα της Κίνας. Το 2024 θα κινηθεί στο ίδιο μήκος κύματος. Η προθυμία της Δύσης να στηρίξει τον Ουκρανό Βολοντίμιρ Ζελένσκι, θα συνεχίσει να αποδυναμώνεται και μπορεί κάλλιστα να καταρρεύσει εντελώς, αν ο Τραμπ ανακτήσει τον Λευκό Οίκο. Η Δύση θα συνεχίσει να κλονίζεται από τις κινεζικές προόδους σε σημαντικές τεχνολογίες, όπως το λογισμικό αναγνώρισης προσώπου, τα διαστημικά λέιζερ, τα σμήνη μη επανδρωμένων αεροσκαφών και τους υπερηχητικούς πυραύλους – τους πυραύλους που μπορούν να ταξιδέψουν με πενταπλάσια ταχύτητα από την ταχύτητα του ήχου, αποφεύγοντας την αεράμυνα, μια τεχνολογία που έχει διαφύγει από τη Δύση...

Η επικράτηση της τεχνητής νοημοσύνης

Η ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης ως έμπιστου εικονικού βοηθού για κάθε άνθρωπο και κάθε γυναίκα θα ηρεμήσει τις πιο ενθουσιώδεις συζητήσεις για μια αποκάλυψη. Αυτό έχει ήδη συμβεί στον κόσμο της μετάφρασης, όπου η πρακτική εφαρμογή της μεγάλης γλωσσικής μοντελοποίησης είναι πιο προχωρημένη: Αντί να δουν τις δουλειές τους να εξαφανίζονται, οι μεταφραστές είδαν τις δουλειές τους να αναβαθμίζονται, με την τεχνητή νοημοσύνη να κάνει τη βαρετή δουλειά της παραγωγής ενός πρώτου προσχεδίου και τους μεταφραστές να αναλαμβάνουν στη συνέχεια την πιο ικανοποιητική δουλειά της τελικής επιμέλειας και της τακτοποίησης των πρώτων αυτών προσχεδίων.

Το άρθρο του "Οικονομικού Ταχυδρόμου" εδώ 

Ελληνική οικονομία: Από τους καθεστωτικούς μύθους στη σκληρή πραγματικότητα

Ποιοί κλάδοι κι πόσο πλούτο παράγουν στη χώρα; Ο πίνακας που ακολουθεί μας δίνει τις σκληρές απαντήσεις της πραγματικότητας για το 2021:

Το εμπόριο και οι επισκευές οχημάτων έχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά κύκλου εργασιών και ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας. Η μεταποίηση στη δεύτερη θέση, τα logistics στη τέταρτη, οι τεχνικές / επιστημονικές δραστηριότητες στη πέμπτη και ο χιλιοτραγουδισμένος τουρισμός στην 7η. Πρόχειρα συμπεράσματα αυτά. Η βαθύτερη μελέτη του πίνακα και του κάθε κλάδου ξεχωριστά μπορεί να δώσει πολύ πιο πλούσια και ποιοτικά συμπεράσματα.

Ποιοί είναι οι κορυφαίοι "παίκτες" στο παιχνίδι της οικονομίας και ποιός ο ρόλος τους; Φαίνονται ανα κλάδο για το 2016 στον επόμενο πίνακα:

Η ολιγοπωλιακή συγκέντρωση απο το 2016 μέχρι σήμερα, βοηθώντων των κρίσεων που βιώσαμε έχει μάλλον αυξηθεί, παρά μειωθεί. Σε δεκάδες κλάδους 4 μόνο εταιρείες ελέγχουν τα πλειοψηφικά ποσοστά της παραγωγής τους με όλα τα επακόλουθα που μπορείτε να φανταστείτε.

Ποια ειναι η θέση της χωρας στο παγκόσμιο πλούτο κατά κεφαλή;  Δείτε παρακάτω 

Στις τελευταίες θέσεις των πιο ανεπτυγμένων χωρών. Εκεί είμαστε.

Περισσότερα στον "Οικονομικό Ταχυδρόμο"

Επίσης μερικά σημαντικά προβλήματα που δεν τα λέμε μόνο εμείς, παρακάτω:

"Μπορεί να παρατηρείται πρόοδος στην ανάκαμψη της οικονομίας, ωστόσο υπάρχουν μια σειρά από ζητήματα, τα οποία δείχνουν ότι η Ελλάδα – παρά την όποια ανάπτυξη σημειώνεται – απέχει ακόμη πάρα πολύ τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Άλλωστε, τίθεται και το ερώτημα του κατά πόσο αυτή η ανάπτυξη είναι διατηρήσιμη για τα επόμενα χρόνια, καθότι η ελληνική οικονομία αναπτυσσόταν με γοργούς ρυθμούς (και μάλιστα πιο γοργούς) κατά την περίοδο πριν από τος Ολυμπαικούς Αγώνες του 2004 αλλά και μετά. Πάντως, τα εισοδήματα στην χώρα μας εξακολουθούν να απέχουν από την αρχή της κρίσης το 2009.

Το ελληνικό ΑΕΠ ανεβαίνει, ωστόσο υπάρχει ακόμη μεγάλη απόσταση που πρέπει να γεφυρωθεί για να καλυφθούν όλες οι απώλειες της παρατεταμένη κρίσης που έπληξε την χώρα μας. Αποτέλεσμα; Η Ελλάδα να βρίσκεται μόνο πάνω από την Βουλγαρία σε ό,τι αφορά το κατά κεφαλήν ΑΕΠ και να υστερεί έναντι πολλών χωρών όπως η Πορτογαλία, η Σλοβακία, η Πολωνία, η Ρουμανίες κλπ

Εισοδήματα και κατανάλωση
Η Ελλάδα απέχει κατά 33 μονάδες από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Το 2022, όπως και το 2020 και το 2021, το Λουξεμβούργο και η Ιρλανδία κατέγραψαν το υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ, 156% και 135% αντίστοιχα πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ. Μετά το Λουξεμβούργο και την Ιρλανδία ακολουθεί η Δανία (36% πάνω από τον μέσο όρο της Ε.Ε.), η Ολλανδία (30% πάνω), η Αυστρία (24% πάνω) και το Βέλγιο (20% πάνω).

Αρνητική κατάταξη και στην ατομική κατανάλωση (AIC) για την Ελλάδα το 2022, αφού κατατάχτηκε στην 25η θέση πανευρωπαϊκά μαζί με την Εσθονία και 22 μονάδες κάτω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο. Τα χαμηλότερα επίπεδα ατομικής κατανάλωσης AIC καταγράφηκαν στη Βουλγαρία (31% κάτω από τον μέσο όρο της Ε.Ε.), στην Ουγγαρία (29% κάτω), στην Κροατία και Λετονία (και οι δύο 24% κάτω), στη Σλοβακία (23% κάτω) και στην Ελλάδα και Εσθονία (22% κάτω).

Ανεργία και Απσχόληση
Την ίδια στιγμή, η ανεργία μειώνεται στην Ελλάδα, όμως η χώρα παραμένει στη 2η χειρότερη θέση σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά την Ισπανία, ενώ κάτι αντίστοιχο ισχύει και στην απασχόληση, μετά τη γειτονική Ιταλία. Υπενθυμίζεται ότι αρκούσε μόλις μια τετραετία -από το 2009 έως το 2013- για να φθάσει το ποσοστό ανεργίας στη χώρα μας από μονοψήφιο ποσοστό στο δυσθεώρητο 28,1% και συνολικά 14 δύσκολα χρόνια για να φθάσει μόλις τον περυσινό Οκτώβριο στο 9,6%, κάτω από το «ψυχολογικό» ότι του 10%.".

Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Οι Έλληνες εργαζόμενοι, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, είχαν το 2022 μέσο ετήσιο μικτό μισθό 16.000 ευρώ και βρίσκονταν στην 24η θέση μεταξύ των 27 της Ε.E. Βρίσκονταν επίσης στο μισό επίπεδο αποδοχών του μέσου όρου της Ε.Ε. (32.300 ευρώ) και στην τελευταία θέση των χωρών της Ευρωζώνης, όπου ο μέσος ετήσιος μισθός ήταν 35.200 ευρώ. Ήταν, ακόμη, οι μοναδικοί εργαζόμενοι στην Ευρώπη που οι μισθοί τους παρέμεναν χαμηλότεροι σε σχέση με τα προ δεκαετίας επίπεδα – ακόμη και της πρώτης φάσης των μνημονίων.

Σε όρους αγοραστικής δύναμης αυτό σημαίνει ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι βρίσκονται μόλις στο 57% του μέσου όρου της Ευρωζώνης, ήτοι είναι ανάμεσα στους φτωχότερους της Ευρώπης, ξεπερνώντας μόνον χώρες όπως η Βουλγαρία, η Ουγγαρία και η Ρουμανία. Σε εποχή ιστορικής πληθωριστικής κρίσης, που απομειώνει ακόμη περισσότερο τα πραγματικά εισοδήματα, έχει ενδιαφέρον ότι η τάση αυτή δεν αναστράφηκε ούτε με τις μισθολογικές αυξήσεις της τελευταίας διετίας. Έχει επίσης ενδιαφέρον ότι εντελώς αντίστροφη είναι η τάση στα κέρδη των επιχειρήσεων. Η δυσαναλογία, μάλιστα, μισθών – κερδών εντείνεται αντί να εξισορροπεί τα τελευταία χρόνια, όπως δείχνει έρευνα του ινστιτούτου ΕΝΑ για τη «Διανομή του εγχώριου εισοδήματος».

Μερικές ακόμη δικές μας παρατηρήσεις:

Δεδομένης της εμπειρίας από την υλοποίηση στα τελευταία 40 χρόνια πληθώρας μεγάλων προγραμμάτων (ΜΟΠ, ΕΣΠΑ, Αναπτυξιακά κ.α.) είναι οι ακολουθούμενες πολιτικές και πρακτικές από τη κυβέρνηση και τους επιτετραμμένους της στη Τ.Α. οι αναγκαίες και ικανές για την έγκαιρη και αποτελεσματική απορρόφηση των νέων κονδυλίων; Ειδικά για το ψηφιακό μετασχηματισμό (μιας πολύ καθυστερημένης ψηφιακά κοινωνίας και οικονομίας), το πρωτογενή τομέα (μιας φθίνουσας δημογραφικά και οικονομικά υπαίθρου) και των υποδομών (όπου 5 χλμ. σύγχρονου και ασφαλούς δρόμου στην Ελλάδα κοστίζουν περισσότερο από όσο κόστισε η πρόσφατη αποστολή της Ινδίας στη Σελήνη)

Είναι δυνατόν να πετύχουμε την πολυπόθητη (γιατί θα αντιμετωπίσει την κερδοσκοπία και θα ενισχύσεις τις εξαγωγές) επάρκεια τροφίμων χωρίς πολυτομεακή και αειφόρο ανάπτυξη της υπαίθρου, χωρίς συνεχή, σταδιακή και επίμονη αντιμετώπιση της γήρανσης του πληθυσμού, της αστυφιλίας, της έλλειψης εργατικού δυναμικού;

Οι ¨τεχνητές¨ γιγαντώσεις εταιρειών μέσω εξαγορών, με σχεδόν μοναδικό στόχο την αύξηση του πελατειακού τους εύρους και του κύκλου εργασιών (που πολλές φορές δεν διατηρείται) είναι ικανές να αλλάξουν την πορεία της οικονομίας ή ανακυκλώνουν ίδιες πρακτικές και πολιτικές αφού δημιουργούν στο ίδιο σαθρό έδαφος πιο μεγάλα και άπληστα ολιγοπώλια και μονοπώλια που χειραγωγούν την ούτως ή άλλως προβληματική εγχώρια αγορά;

Η πλειονότητα των ξένων επενδύσεων που εξακολουθεί να γίνεται στο τομέα της κυκλοφορίας του κεφαλαίου και των υπηρεσιών (δημόσια δάνεια, ιδιωτικά ομόλογα, Logistics, άντε και τουρισμός και  Real Estate) χειραγωγεί σε μεγάλο βαθμό το σημερινό και μελλοντικό προσανατολισμό της οικονομίας της χώρας. Είναι αυτό θετικό για το μέλλον της; Κάθε άλλο. Που είναι οι επενδύσεις σε παραγωγικούς τομείς και κλάδους υψηλής προστιθέμενης αξίας που ορίζουν τον διεθνή ανταγωνισμό; Έστω σε σύγχρονους κλάδους μεσαίων τεχνολογιών που θα υποκαθιστούσαν εισαγωγές; Ήδη στις επενδύσεις στο τομέα της κυκλοφορίας του κεφαλαίου (και ειδικά  στα εμπορευματικά κέντρα εθνικής εμβέλειας και στις υποδομές των παραχωρημένων λιμένων, ακόμη και στα υδατοδρόμια) παρατηρείται – όσο και αν θέλουν να την κρύψουν - στασιμότητα, που οδηγεί στο ερώτημα αν η χώρα μας έγινε ένα απλό πιόνι στο παιχνίδι κάποιων μεγάλων παικτών που έχουν την ικανότητα να το κινούν κατά το δοκούν σε βάθος δεκαετιών. Η ανεπάρκεια σύγχρονων υποδομών επιδεινώνει τα προβλήματα. Στο μεταξύ ο κόσμος γύρω αλλάζει, νέες ευκαιρίες χάνονται και η θέση της χώρας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας υποβαθμίζεται συνεχώς μαζί με την ποιότητα ζωής των κατοίκων της.

Τελικά για την ευημερία και την ποιότητα ζωής των κατοίκων της χώρας η ανάκτηση οποιασδήποτε επενδυτικής βαθμίδας έχει κάποια πραγματικά θετικά αποτελέσματα ή θα οδηγήσει σε πρόσθετο καταναλωτικό δημόσιο και ιδιωτικό δανεισμό και νέο φαύλο κύκλο χρεών; 

Αν δεν συνοδέυεται απο δέσμη άλλων μέτρων παραγωγικού και κοινωνικού χαρακτήρα δυστυχώς μάλλον το δεύτερο.

Για τα μυστικά των "έξυπνων" μετρητών ηλεκτρικής κατανάλωσης

Απόσπασμα από πολύ κατατοπιστικό άρθρο που τεκμηριώνει γιατί είναι αντικοινωνική και φιλομονοπωλιακή η πολιτική της ΕΕ για τη τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος. Διαβάστε το, ο χρόνος που πέρασε από τη δημοσίευσή του το επιβεβαίωσε περισσότερο και το επιβεβαιώνει καθημερινά. Θα καταλάβετε ακόμη γιατί ενισχύεται απο την ΕΕ η αλλάγή των παλιών μετρητών με ψηφιακούς και "ποιούς έξυπνους εξυπηρετεί η χρήση τους".

Απαιτείται αλλάγή της τιμολογιακής ενεργειακής πολιτικής της ΕΕ για να αλλάξει η κατάσταση προς όφελος των καταναλωτών και της κοινωνίας συνολικά. Και για αυτό χρειάζεται να ψηφίσουμε στις ερχόμενες εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο.

"...Η σύγκλιση τιμών χονδρικής και λιανικής γίνεται και με άλλα μέσα. Το 2014, η ισπανική κυβέρνηση δημιούργησε ένα ρυθμιζόμενο από τις αρχές πρόγραμμα που βαφτίστηκε «προαιρετική τιμή για τον μικρό καταναλωτή». Ο συνδρομητής βλέπει τις τιμές της κιλοβατώρας να επανυπολογίζονται καθημερινά, στη βάση τριών τύπων χρονοθυρίδας, ανταποκρινόμενων σε τρεις διαφορετικές τιμές: για περιόδους χαμηλής ζήτησης, ενδιάμεσες περιόδους και περιόδους αιχμής. Κάθε ημέρα της εβδομάδας, η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος αλλάζει έξι φορές! Από την πλευρά τους, οι ιδιώτες πάροχοι αναπτύσσουν κυμαινόμενα τιμολόγια, συχνά σε τιμές χαμηλότερες από εκείνες των συμβολαίων με σταθερές τιμές. Στο Βέλγιο, από την κρίση του 2021 και έπειτα, η μέθοδος της σταθερής τιμής απλώς έχει εξαφανιστεί. Όταν υπογράφει το συμβόλαιό του, ο καταναλωτής δεν γνωρίζει παρά την τιμή που θα ισχύει τον επόμενο μήνα. Στη Γαλλία, οι ρυθμιζόμενες από τις αρχές τιμές πώλησης (TRV) που προτείνει η κρατικά ελεγχόμενη εταιρεία παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος Électricité de France (EDF) μεταβάλλονται μόνο δύο φορές τον χρόνο, τον Φεβρουάριο και τον Αύγουστο. Προκειμένου να τις ανταγωνιστούν, οι ιδιώτες πάροχοι αναγκάστηκαν να διατηρήσουν προγράμματα με παρόμοια χαρακτηριστικά. Αυτό όμως μάλλον θα αλλάξει: στις 13 Ιουλίου 2022, η οικονομική εφημερίδα «La Tribune» αποκάλυπτε ότι η υπουργός Ενεργειακής Μετάβασης Ανιές Πανιέ-Ρυνασέ απαιτούσε από τους παρόχους να αναθεωρήσουν τις τιμολογιακές προτάσεις τους. Στόχος: υψηλότερες χρεώσεις σε περιόδους αιχμής.

Έτσι, κατανοούμε καλύτερα τη μανία των Βρυξελλών και των εθνικών δημόσιων αρχών να αντικαταστήσουν τους παλιούς μηχανικούς μετρητές με ψηφιακές συσκευές που χαρακτηρίζονται «επικοινωνούσες» ή «έξυπνες». Ο «έξυπνος» χαρακτήρας τους στην πραγματικότητα επιτρέπει την εναλλαγή, πολλές φορές μέσα στην ημέρα, από μια περίοδο αιχμής σε μια περίοδο χαμηλής ή μεσαίας ζήτησης, ή ακόμα και την εφαρμογή, σε πραγματικό χρόνο, των χρηματιστηριακών τιμών στην κατανάλωση του πελάτη. Επιπλέον, οι πάροχοι σκοπεύουν να περιορίσουν τους απλήρωτους λογαριασμούς χάρη σε μια λειτουργία των νέων μετρητών ρεύματος που ελάχιστα έχει κοινοποιηθεί από τα μέσα ενημέρωσης: επιτρέπουν την εξ αποστάσεως διακοπή της παροχής. Αυτό το επιπλέον χαρακτηριστικό διευκολύνει τη θέσπιση της προπληρωμής. Αντί να εξοφλεί το ρεύμα που έχει ήδη καταναλωθεί, ο καταναλωτής πληρώνει προκαταβολικά: εάν ο λογαριασμός του πάψει να πιστώνεται, σταματά η τροφοδοσία"...

Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Δείτε και τι γίνεται κατά τη προεργασία για τη διαμόρφωση του "πράσινου τιμολόγιου" στην Ελλάδα. Απόσπασμα άρθρου της ¨Ναυτεμπορικής¨  

"Κατά τις ίδιες πηγές, η αρχική εισήγηση της Ρυθμιστικής Αρχής Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων έκανε λόγο για διατήρηση των παραμέτρων καθ’ όλη τη διάρκεια της υποχρεωτικής ισχύος του τιμολογίου (12 μήνες), το ΥΠΕΝ αντιπρότεινε τη δυνατότητα αλλαγής των παραμέτρων σε τριμηνιαία βάση και οι προμηθευτές ζήτησαν να αλλάζουν οι παράμετροι κάθε μήνα".

https://www.naftemporiki.gr/finance/economy/1536355/pazaria-me-to-prasino-timologio-reymatos/

 

Μελέτη ΙΟΒΕ: Η Συμβολή της Ναυτιλίας στην ελληνική οικονομία. Προοπτικές και Προκλήσεις

Φωτο απο www.naftemporiki.gr

Η Ελλάδα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ποντοπόρο ναυτιλία, η οποία αποτελεί τον κινητήριο μοχλό του παγκόσμιου εμπορίου. Παράλληλα, οι γραμμές της επιβατηγού ναυτιλίας συνδέουν τη νησιωτική χώρα με την υπόλοιπη Ελλάδα και στηρίζουν κρίσιμα την οικονομική και κοινωνική ζωή των νησιών, μεταφέροντας κατοίκους, επισκέπτες και εμπορεύματα. 

Η ποντοπόρος και η επιβατηγός ναυτιλία, μαζί με άλλα τμήματα της ναυτιλίας (όπως η κρουαζιέρα και η ναυτιλία κοντινών αποστάσεων), καθώς και πολλές άλλες δραστηριότητες που στηρίζουν τη ναυτιλία με υπηρεσίες και αγαθά (όπως η λειτουργία λιμένων, η ναυπήγηση και η επισκευή πλοίων και σκαφών, η κατασκευή ναυτιλιακού εξοπλισμού, η τραπεζική, η ασφάλιση, νομικές και λογιστικές υπηρεσίες), συνθέτουν ένα πλέγμα δραστηριοτήτων με ιδιαίτερη σημασία για την εγχώρια δημιουργία εισοδημάτων και θέσεων εργασίας. 

Ο σκοπός της μελέτης περιλαμβάνει την εξέταση και την ανάδειξη της οικονομικής συμβολής, των προοπτικών και των προκλήσεων της ναυτιλίας στην Ελλάδα. Ειδικότερα, στη μελέτη αναλύονται οι τάσεις στα βασικά μεγέθη των κλάδων των υδάτινων μεταφορών και των συναφών δραστηριοτήτων την τελευταία δεκαετία, εκτιμάται η συμβολή των υδάτινων μεταφορών στην ελληνική οικονομία λαμβάνοντας υπόψη τις διασυνδέσεις με τους υπόλοιπους κλάδους και εξετάζονται οι σημαντικότερες ρυθμιστικές, περιβαλλοντικές και τεχνολογικές προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσει η ελληνική ναυτιλία για να εξακολουθήσει να είναι ανταγωνιστική στην παγκόσμια αγορά. 

Σύμφωνα με τη μελέτη, λαμβάνοντας υπόψη και τις πολλαπλασιαστικές επιδράσεις σε άλλους κλάδους της οικονομίας, η συνολική επίδραση της ναυτιλίας στο ΑΕΠ της Ελλάδας εκτιμήθηκε στα €14,1 δισεκ. ετησίως (μέσος όρος περιόδου 2018-2021) που αντιστοιχεί στο 7,9% του ΑΕΠ. Σε όρους απασχόλησης, η επίδραση εκτιμάται σε 86,3 χιλ. θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης, ενώ τα δημόσια έσοδα αυξάνονται περίπου κατά €1,9 δισεκ. από τη ναυτιλία άμεσα ή έμμεσα από τις πολλαπλασιαστικές επιδράσεις. 

Η ανάγκη ενίσχυσης του ναυτιλιακού επαγγέλματος στην Ελλάδα είναι επιτακτική για τη διατήρηση της ελληνικής ναυτιλιακής παράδοσης στη θάλασσα, καθώς και για τη βιωσιμότητα των ναυτιλιακών γραφείων που λειτουργούν στην επικράτεια. 

Στις σημαντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ναυτιλία περιλαμβάνονται η απανθρακοποίηση της ναυτιλίας με πράσινες πηγές ενέργειας και καύσιμα, η μετάβαση σε έξυπνη ναυτιλία με ψηφιακές λύσεις και αυτόνομα πλοία, η εξεύρεση της κατάλληλης χρηματοδότησης και οι αλλαγές στο φορολογικό πλαίσιο.

Επίτευξη της ανθρακικής ουδετερότητας κοντά στο 2050, τόσο σε παγκόσμιο όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η σταδιακή απανθρακοποίηση της ναυτιλίας ως το 2050 αποτελεί έναν από τους βασικούς στρατηγικούς στόχους της ναυτιλίας, που υποστηρίζονται από τον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (ΙΜΟ) και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η επέκταση του ευρωπαϊκού Συστήματος Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών (ΣΕΔΕ) και στη ναυτιλία από το 2024, με πρώτη χρονιά παράδοσης δικαιωμάτων το 2025, δημιουργεί πιέσεις στην παγκόσμια ναυτιλία και ειδικότερα σε ποντοπόρα πλοία που αποπλέουν ή καταπλέουν σε ευρωπαϊκά λιμάνια. 

Νέα γενιά καυσίμων για τη ναυτιλία – κρίσιμη η επιλογή των κατάλληλων για ανταγωνιστική αλλά και ανθρακικά ουδέτερη ναυτιλία. Η ανάπτυξη και χρήση καυσίμων που παράγονται με διαδικασίες χαμηλού ή μηδενικού άνθρακα (ενδεικτικά γαλάζια καύσιμα, βιοκαύσιμα, ηλεκτρική ενέργεια) δύνανται να υποστηρίξουν, υπό προϋποθέσεις, τη μετάβαση της ναυτιλίας προς την απανθρακοποίηση. Ο εξηλεκτρισμός της ναυτιλίας καλείται να λύσει ζητήματα που σχετίζονται με το κόστος και τεχνικά ζητήματα για την αποθήκευση της ενέργειας, αλλά και θέματα παροχής ενέργειας από τα λιμάνια. Προς το παρόν, οι παραγγελίες νέων πλοίων αφορούν κυρίως σε μηχανές εσωτερικής καύσης και LNG. Η χρήση ηλεκτρικής πρόωσης εφαρμόζεται είτε πιλοτικά είτε σε σκάφη συγκεκριμένων ΙΟΒΕ | Δελτίο Τύπου | Μελέτη ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ 3 χαρακτηριστικών (π.χ. μικρά ρυμουλκά, πλοία κοντινών αποστάσεων). Στους περιοριστικούς παράγοντες για την επιλογή των νέων καυσίμων συμπεριλαμβάνονται θέματα επενδυτικού κόστους, αποθήκευσης ενέργειας εν πλω, αλλά και αξιόπιστης παροχής από λιμένες, παγκοσμίως. 

Η χρήση έξυπνων συστημάτων οδηγεί τη ναυτιλία στην ψηφιακή περίοδο - κλειδί για τα αυτόνομα πλοία. Η επέκταση της χρήσης εφαρμογών που συλλέγουν και αποθηκεύουν με ασφάλεια τα δεδομένα λειτουργίας των πλοίων οδηγούν, υπό προϋποθέσεις, σε αποτελεσματικότερη διαχείριση, περιορίζοντας τις λειτουργικές δαπάνες. Επιπλέον, αποτελούν τη βάση για την ανάπτυξη λύσεων τεχνητής νοημοσύνης (Artificial Intelligence - ΑΙ) αλλά και αυτόνομων πλοίων. Το σημαντικό ενδιαφέρον για πιλοτικές εφαρμογές των αυτόνομων πλοίων από μεγάλες ναυπηγικές και ναυτιλιακές εταιρείες αναμένεται να ενισχυθεί εκ νέου και από το θεσμικό πλαίσιο, η ανάπτυξη του οποίου παραμένει σε πρώιμα στάδια. 

Τα νέα χρηματοπιστωτικά εργαλεία συνδέονται σε μεγάλο βαθμό με τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιδόσεις της ναυτιλίας. Η πράσινη μετάβαση της ναυτιλίας απαιτεί επενδύσεις σε τεχνολογίες, υποδομές και εκπαίδευση προσωπικού. Η έκθεση των ελληνικών ναυτιλιακών χαρτοφυλακίων σε δανεισμό περιορίζεται, ενώ χρησιμοποιούνται εναλλακτικά χρηματοδοτικά μέσα (π.χ. χρηματοδοτική μίσθωση από ασιατικές χώρες, ίδια κεφάλαια, άντληση πόρων από την αγορά κεφαλαίου). Αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο (Βασιλεία ΙΙΙ) αλλά και διεθνείς πρωτοβουλίες (Αρχές του Ποσειδώνα, Sea Cargo Charters) θέτουν τις βάσεις για τη σύνδεση των παρεχόμενων χρηματοδοτήσεων από τις τράπεζες και την αγορά κεφαλαίου με τις ευρύτερες επιδόσεις των ναυτιλιακών εταιρειών στους πυλώνες της βιώσιμης ανάπτυξης. Πράσινα ομόλογα και δάνεια/ομόλογα με ρήτρες βιωσιμότητας είναι μερικά από τα χρηματοδοτικά εργαλεία που μπορούν, υπό προϋποθέσεις, να υποστηρίξουν την πράσινη μετάβαση και την τεχνολογική αναβάθμιση της ναυτιλίας. Ωστόσο, η ανάγκη για παρουσίαση των διαχρονικών επιδόσεων των ναυτιλιακών επιχειρήσεων με διαφάνεια και συστηματικό τρόπο είναι έκδηλη. Οι αναφορές ESG (Environmental–Social–Governance) γίνονται περισσότερο διαδεδομένες στον κλάδο, ενώ το ανανεωμένο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο (CSRD – Corporate Sustainability Reporting Directive) προβλέπει την ανάγκη έκδοσης ετήσιων αναφορών ESG και σε μικρομεσαίες εισηγμένες επιχειρήσεις από το 2027. 

Συγκριτικό φορολογικό μειονέκτημα εκτιμάται ότι προκύπτει για τις ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες. Το βασικό πλαίσιο για τη φορολόγηση ναυτιλιακών επιχειρήσεων στηρίζεται στον φόρο χωρητικότητας καθώς και στην επιπλέον εθελοντική εισφορά η οποία θεσμοθετήθηκε το 2013, με αφετηρία την κρίση της ελληνικής οικονομίας. Συγκριτική ανάλυση με συστήματα φορολόγησης άλλων ναυτιλιακών κρατών εκτιμά πως οι ναυτιλιακές εταιρείες στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν συγκριτικό μειονέκτημα έναντι εκείνων που είναι εγκατεστημένες σε άλλα καθεστώτα φόρου χωρητικότητας (εντός ή εκτός ΕΕ). 

Τα αρχεία της έρευνας, παρουσίασης και δελτίο τύπου μπορείτε να τα κατεβάσετε απο εδώ

Ακολουθούν αποσπάσματα σχετικής δημοσίευσης της www.naftemporiki.gr 

" Σύμφωνα με την έρευνα, το 2023 η ελληνόκτητος ποντοπόρος ναυτιλία συνέχισε να κατέχει ηγετική θέση παγκοσμίως σε όρους dead weight tonnage (DWT), βρισκόμενη σε απόσταση από την Κίνα και την Ιαπωνία. Συγκεκριμένα, ο ποντοπόρος στόλος της Ελλάδας ανέρχονταν σε 393,0 εκατ. dwt έναντι 302,0 εκατ. dwt της Κίνας και 237,7 εκατ.dwt της Ιαπωνίας. Ο ελληνόκτητος στόλος είναι δεύτερος σε αξία (163 δισ. δολ) μετά από αυτόν της Κίνας (163 δισ. δολ). Την ίδια χρονιά, οι ελληνικές πλοιοκτήτριες εταιρείες υλοποιούν το τρίτο μεγαλύτερο πρόγραμμα παραγγελιών (σε όρους GT), το οποίο ωστόσο υστερεί από τις πρώτες δύο ναυτιλιακές δυνάμεις. Συγκεκριμένα, πρώτη είναι η Κίνα, που αυτή τη στιγμή έχει παραγγελίες 34,1 εκατ. GT. Ακολουθεί η Ιαπωνία με 28,9 εκατ.GT και στην 3η θέση είναι η Ελλάδα με 20 εκατ. GT."...

Σε όρους συμμετοχής στα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας και παρά τη διατάραξη της δραστηριότητας κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19, η ναυτιλία εξακολουθεί να έχει με διαφορά το μεγαλύτερο μερίδιο στην ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (ΑΠΑ) της ελληνικής οικονομίας (3,1% ή €4,8 δισεκ. το 2021, έναντι μόλις 0,2% κατά μέσο όρο στην ΕΕ) σε σχέση με άλλα ευρωπαϊκά κράτη μέλη.

Επιπλέον, τα έσοδα από μεταφορικές υπηρεσίες σε χώρες του εξωτερικού, που καταγράφονται ως μέρος του διαχρονικά πλεονασματικού θαλάσσιου ισοζυγίου, παραμένουν σε υψηλά επίπεδα.

Ενδεικτικά, την τελευταία δεκαετία (2012-2022) η χώρα εισέπραξε 148,3 δισεκ. ευρώ από θαλάσσιες μεταφορές στο εξωτερικό, ποσό που αντιστοιχεί στο 42% του ακαθάριστου χρέους της γενικής κυβέρνησης....

Στην απασχόληση, οι κάτοικοι της Ελλάδας που απασχολούνται στον κλάδο των υδάτινων μεταφορών ανέρχονται σε περίπου 45,9 χιλ. Στους ναυτικούς που απασχολούνται σε πλοία συμβεβλημένα με το ΝΑΤ, το 30% είναι αξιωματικοί, ενώ το υπόλοιπο αφορούσε κατώτερα πληρώματα." 

Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Τα αποθέματα ορυκτών της χώρας (στοιχεία 2019)

Η Ελλάδα διαθέτει σημαντικά αποθέματα μεταλλικών ορυκτών, όπως βωξίτη, χαλκό, χρυσό, σίδηρο, νικέλιο, ασήμι, και ψευδάργυρο και άλλων βιομηχανικών ορυκτών όπως ο μπεντονίτης, ο γύψος, κυνίτης, καολίνη, ασβεστόλιθος, μαγνησίτης, περλίτης και ελαφρόπετρα. Το 2019, η κατείχε τα μεγαλύτερα αποθέματα περλίτη στον κόσμο και ήταν έκτη στα αποθέματα μαγνησίτη (Τζεφέρης, 2019; Hatfield, 2021b; Merrill, 2021)

Το 2019, η Ελλάδα ήταν ο τρίτος παραγωγός στην παγκόσμια κατάταξη περλίτη και  ελαφρόπετρας, τέταρτος στο μπεντονίτη, και όγδοος στο μαγνησίτη. Η χώρα αντιπροσώπευε το 21% της παγκόσμιας παραγωγής περλίτη, 8% μπεντονίτη και 5% ελαφρόπετρας. Επίσης ήταν ο μοναδικός παραγωγός χουντίτη στον κόσμο. (Είναι ένα ανθρακικό ορυκτό με χημικό τύπο Mg3Ca(CO3)4. Κρυσταλλώνεται στο τριγωνικό σύστημα και συνήθως εμφανίζεται ως πλατιοί κρύσταλλοι και κονιώδεις μάζες. Σήμερα η πιο κοινή βιομηχανική χρήση του είναι ως φυσικό μείγμα με υδρομαγνησίτη για επιβραδυντικό φλόγας ή πρόσθετο επιβραδυντικό φωτιάς για πολυμερή).

Η Ελλάδα ήταν μαζί με τη Φινλανδία μία από τα δύο μοναδικά μέλη της ΕΕ που εξόρυξαν νικέλιο και μαζί με την Αυστρία που παρήγαγαν σιδηρονικέλιο. Ήταν επίσης ένα από τα τρία μόνο κράτη μέλη της ΕΕ με ενεργό χυτήριο νικελίου (πίνακας 1; Nickel Institute, 2019, σελ. 1; Crangle, 2021; Hatfield, 2021a, b; Merrill, 2021; Simmons, 2021).

Ειδικά για τις ΗΠΑ η Ελλάδα ήταν η κορυφαία πηγή ελαφρόπετρας και περλίτη, οι εξαγωγές της οποίας αντιπροσωπεύουν το 93% και το 90% αντίστοιχα των εισαγωγών των ΗΠΑ. Η χώρα ήταν επίσης σημαντικός εξαγωγέας τσιμέντου, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 15% των εισαγωγών των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η Ελλάδα αναμένεται να παραμείνει σημαντικός παραγωγός παγκοσμίως από μπεντονίτη, μαγνησίτη, περλίτη και ελαφρόπετρα. 

Επίσης η χώρα μπορεί παραμείνει ένας περιφερειακά σημαντικός παραγωγός αλουμινίου και λιγνίτη, αν και με περαιτέρω μειωμένη παραγωγή. Το 2020 προβλεπόταν μείωση της παραγωγής λιγνίτη στα 21,9 Mt (όμως η ενεργειακή κρίση και επαναλειτουργία ΑΗΣ πιθανόν να επέδρασσαν αρνητικά σε αυτό το στόχο). 

Η παραγωγή του νικελίου και του σιδηρονικελίου είναι πιθανό να μειωθεί σημαντικά ή μπορεί να παύσει εντελώς ως αποτέλεσμα των αναμενόμενων εξελίξεων στη ΛΑΡΚΟ. 

Για το χρυσό, μόλυβδο, ασήμι και ψευδάργυρο οι επιδόσεις μπορεί να αυξηθούν εάν η Eldorado Gold πετύχει να αυξήσει τη  παραγωγή στα Μεταλλεία της Ολυμπίας και Στρατωνίου όπως οραματίζεται και εάν η εταιρεία αρχίσει να λειτουργεί στο έργο της στις Σκουριές (Euracoal, 2020, σελ. 7)

Πηγή: https://pubs.usgs.gov/myb/vol3/2019/myb3-2019-greece.pdf 

Παγιδευμένοι στην κόλαση της Κεντρικής Αμερικής (της Μ.Δεδούση)

Φωτο από www.avgi.gr

" Στο Ελ Σαλβαδόρ το 2% του πληθυσμού είναι στη φυλακή. Δεν είναι απαραίτητα εγκληματίες, κυρίως είναι αντιφρονούντες, αλλά και τυχαίοι άνθρωποι· οι πραγματικοί εγκληματίες είναι έξω ανενόχλητοι. Η κατάσταση στη χώρα, υπό τον Πρόεδρο Ναγίπ Μπουκέλε, είναι επιεικώς τραγική, καθώς κατ’ ουσίαν κυβερνούν οι συμμορίες, που σκοτώνουν, ληστεύουν, βιάζουν και απάγουν ανεξέλεγκτα. Ο επίσημα κεντροδεξιός αλλά κατ’ ουσίαν απολιτικός Μπουκέλε, με πρόφαση την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος, καταπατά κάθε δημοκρατική ελευθερία, παρακολουθεί τους πάντες και συλλαμβάνει αδιακρίτως ό,τι κινείται, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Στο Ελ Σαλβαδόρ οι άνθρωποι στριμώχνονται είτε στη φυλακή είτε στα σύνορα προσπαθώντας να διαφύγουν. Κι αν τα καταφέρουν, καταλήγουν στα κέντρα υποδοχής της Κόστα Ρίκα μαζί με άλλους ανθρώπους, από τη γειτονική Νικαράγουα, ας πούμε.

Στη Νικαράγουα ο Πρόεδρος Ντανιέλ Ορτέγκα, ο οποίος συγκυβερνά με τη σύζυγό του Ροζάριο Μουρίλο, ανακατέλαβε την εξουσία το 2007. Ο Ορτέγκα, πρώην ηγέτης των Σαντινίστας, εξελίχθηκε από αριστερό επαναστάτη σε στυγνό δικτάτορα, ο οποίος έχει καταργήσει κάθε ελευθερία, ενώ εμφανίζει και σημάδια κανονικής παράνοιας. Το 2021 εξελέγη για τέταρτη φορά, κάτι όχι και τόσο παράξενο, αφού όποιος του αντιτίθεται είτε εξαφανίζεται είτε καταλήγει στη φυλακή και παραμένει εκεί χωρίς να ελπίζει καν σε δίκη. Ο Ορτέγκα έχει κλείσει όλες τις ξένες ή ανεξάρτητες οργανώσεις που δρούσαν στη χώρα, έχει περισσότερους από 300 νεκρούς διαδηλωτές στο «ενεργητικό» του, άγνωστο αριθμό βασανισμένων και «εξαφανισμένων» και μια υπερσυντηρητική πολιτική που απαγορεύει τις εκτρώσεις αλλά και κάθε ελεύθερη έκφραση. Οι κάτοικοι της χώρας φεύγουν προς κάθε κατεύθυνση και με όποιον τρόπο μπορούν.

Στη Γουατεμάλα, στα μέσα Αυγούστου είχαν εκλογές, τις οποίες κέρδισε το κόμμα του προοδευτικού Μπερνάρντο Αραβέλο. Και μετά έγινε κάτι απίθανο: Ένας χαμηλόβαθμος δικαστής είπε ότι το κόμμα του Αραβέλο είναι παράνομο και η Εκλογική Επιτροπή της χώρας το δέχτηκε και απέκλεισε τον Αραβέλο από την εξουσία, παρά τη σαρωτική νίκη του στις εκλογές και παρά το γεγονός ότι όλοι οι ανεξάρτητοι παρατηρητές επικύρωσαν το αποτέλεσμα των εκλογών. Ο Αραβέλο έκανε λόγο για πραξικόπημα με μοχλό το δικαστικό σύστημα, και μάλλον δεν έχει άδικο. Στο μεταξύ, το 60% του πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας και οι διαδηλώσεις συνταράσσουν τη χώρα.

Στην Ονδούρα όσα συμβαίνουν περιγράφονται εξαιρετικά με τα λόγια του Γιαν Έγκελαντ, γενικού γραμματέα του Νορβηγικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες, ο οποίος επισκέφθηκε πρόσφατα τη χώρα: «Οι ιστορίες που μου λένε εδώ οι άνθρωποι είναι παρόμοιες με εκείνες των ανθρώπων σε εμπόλεμες ζώνες, όπως η Συρία, η Υεμένη ή η Ουκρανία». Η βία είναι στην ημερήσια διάταξη των ανθρώπων, οι οποίοι δεν προστατεύονται από κανέναν. Φεύγουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες από τα σπίτια τους, χωρίς όμως να έχουν κάπου να πάνε. Μετά από χρόνια πραξικοπημάτων και πολιτικής βίας, τον Ιανουάριο του 2022 η Σιομάρα Κάστρο ορκίστηκε Πρόεδρος, καθώς το κόμμα της, το αριστερό Ελευθερία και Επανίδρυση (LIBRE), κέρδισε τις εκλογές του Νοεμβρίου του 2021. Η Κάστρο έχει πολλές και καλές ιδέες, είναι λίαν αμφίβολο όμως εάν θα μπορέσουν να εφαρμοστούν μέσα στο γενικευμένο χάος".

Όλο το άρθρο απο την ¨Αυγή¨εδώ

Ο ΟΟΣΑ καταρρίπτει τους μύθους της κυβέρνησης για ανεργία, παραγωγικότητα εργασίας, ανταγωνιστικότητα και πολλά άλλα

 Η παραγωγικότητα της εργασίας ανά εργαζόμενο στην Ελλάδα είναι στο 71% του μέσου όρου στον ΟΟΣΑ και στο 44% του μέσου όρου των 5 πρώτων χωρών που έχουν τις καλύτερες αποδόσεις.

Ο δείκτης ανεργίας στη χώρα είναι υπερδιπλάσιος του μέσου όρου στον ΟΟΣΑ και υπερτετραπλάσιος του μέσου όρου των 5 πρώτων χωρών που έχουν τις καλύτερες αποδόσεις.

Για τα υπόλοιπα κοιτάξτε στον επόμενο σύνδεσμο

Το στατιστικό προφίλ της χώρας με στοιχεία του ΟΟΣΑ

Διαπιστώσεις για το μεταβαλλόμενο χαρακτήρα της εποχής μας

Του Δημήτρη Βασιλείου, Οικονομολόγου, MSc., Ph.D

• 

  Χιλιαδού - Φώτο Βαγγγέλη Μακρή

  Ο καπιταλισμός μισό αιώνα τώρα, από την λεγόμενη ενεργειακή κρίση τού 1973, έχει μπει στο δρόμο της μετεξέλιξής του σε ένα ανώτερο, του κρατικο-μονοπωλιακού, στάδιό του.
• Μέσα από συνεχώς κλιμακούμενες και οξυνόμενες κρίσεις, αλλά και την ιστορικής σημασίας νίκη του (1991) επί του αποτυχόντος σοσιαλιστικού πειράματος που ξεκίνησε με την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, διαμορφώνει το νέο του στάδιο, αυτό του παγκοσμιοποιημένου ολοκληρωτικού καπιταλισμού.
• Ο παγκοσμιοποιημένος ολοκληρωτικός καπιταλισμός στην επέλαση για την επικράτησή του, συμπαρασύρει και διαλύει όλες τις μέχρι τώρα υφιστάμενες δομές, εθνικές και διεθνείς, επιδιώκοντας τη δημιουργία νέων, που να εκφράζουν και να υπηρετούν τον υπό διαμόρφωση νέο συσχετισμό δυνάμεων στη γη, στη θάλασσα και στο διάστημα.
• Η ιστορικά πρωτοφανής, γιγαντιαίων διαστάσεων, συσσώρευση κεφαλαίου και με την, απόλυτα προς το συμφέρον του, αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, έχει οδηγήσει στην δημιουργία ισχυρότατων παγκόσμιων οικονομικών κολοσσών.
• Αυτοί, οι παγκόσμιοι οικονομικοί κολοσσοί, βρίσκονται ήδη σε ένα συνεχή, ανηλεή και αδίσταχτο πόλεμο για ένα νέο μοίρασμα του κόσμου, για ένα νέο μοίρασμα των αγορών, των δικτύων και των σφαιρών επιρροής.
• Στην υπηρεσία αυτών των παγκόσμιων οικονομικών κολοσσών, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους, διατελούν (ας το πούμε ευγενικά) όλοι οι υφιστάμενοι κρατικοί και διεθνείς θεσμοί, όλοι οι κρατικοί παράγοντες ανά την υφήλιο - υπηρέτες, λακέδες, αυτοφωράκηδες, υψηλόβαθμο και καλοπληρωμένο αναλώσιμο υλικό.
• Οι διάφοροι Διεθνείς Οργανισμοί – Ο.Η.Ε., Παγκόσμια Τράπεζα, Δ.Ν.Τ., Π.Ο.Υ. κ.α., όπως και το λεγόμενο Διεθνές Δίκαιο, είναι θεσμοί και οργανισμοί ξεπερασμένοι. Δημιουργήθηκαν μετά τον Β’ Π.Π. για να υπηρετήσουν τον καπιταλισμό εκείνης της περιόδου, ο οποίος, πέραν των άλλων, βρίσκονταν σε μια σύγκρουση «ζωής ή θανάτου» με τον τότε σοσιαλισμό. Σήμερα, στην εποχή του παγκοσμιοποιημένου ολοκληρωτικού καπιταλισμού και με τον σοσιαλισμό ηττημένο, αυτοί οι διεθνείς θεσμοί και οργανισμοί όχι μόνο είναι ξεπερασμένοι, αλλά αποτελούν «βαρίδια» στην περαιτέρω ανάπτυξη του συστήματος. Για τον λόγο αυτό η «Διεθνής» του καπιταλισμού αναζητεί και δημιουργεί νέους κανόνες και νέους διεθνείς οργανισμούς, οι οποίοι να εξυπηρετούν με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα και την ανάπτυξή του.
• Σ’ αυτό το πλαίσιο του εξελισσόμενου παγκοσμιοποιημένου ολοκληρωτικού καπιταλισμού, ο οποίος ψάχνει «τα νέα του πατήματα» και τις νέες του ισορροπίες, διεξάγεται ο ανηλεής και αδίσταχτος πόλεμος μεταξύ των παγκόσμιων οικονομικών κολοσσών για το νέο μοίρασμα του κόσμου, λαμβάνοντας διάφορες μορφές: στρατιωτικός, εμπορικός, οικονομικός, χρηματιστηριακός, ενεργειακός, τεχνολογικός, βιολογικός, ψυχολογικός, οικολογικός, διαστημικός… Ένας πόλεμος, στον οποίο χάνονται ανθρώπινες ζωές, χωριά και πόλεις εξαφανίζονται, το περιβάλλον καταστρέφεται, χώρες διαλύονται!

Η συνεισφορά της ναυτιλίας στην Ελληνική οικονομία

Η μεγαλύτερη ναυτιλιακή χώρα στον κόσμο παραμένει η Ελλάδα, καθώς ο ελληνικός εφοπλισμός ελέγχει το 21% της παγκόσμιας χωρητικότητας, με έναν στόλο 5.520 πλοίων.,

Η ελληνική ναυτιλία είναι βασικός πυλώνας της μεταφοράς αναγκαίων αγαθών, καθώς αντιπροσωπεύει (σε όρους dwt):

• 31,27% του παγκόσμιου στόλου πετρελαιοφόρων

• 25,32% του παγκόσμιου στόλου μεταφοράς χύδην ξηρού φορτίου

• 22,65% του παγκόσμιου στόλου μεταφοράς Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (LNG)

• 15,79% του παγκόσμιου στόλου μεταφοράς χημικών και προϊόντων πετρελαίου

• 11,46% του παγκόσμιου στόλου μεταφοράς υγραερίου (LPG)

• 8,92% του παγκόσμιου στόλου μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων

Οι Έλληνες πλοιοκτήτες συνεχίζουν να αξιοποιούν σημαντικές οικονομίες κλίμακας και να κάνουν μεγάλες επενδύσεις σε νεότευκτα πλοία και εξοπλισμό με υψηλή περιβαλλοντική απόδοση. Οι ελληνικές παραγγελίες νεότευκτων πλοίων ανέρχονται (Απρίλιος 2023) σε 241 πλοία (+40% σε σύγκριση με τα 173 πλοία του προηγούμενου έτους). Πάνω από το 40% των πετρελαιοφόρων και σχεδόν ένα στα 6 πλοία μεταφοράς LNG που κατασκευάζονται σήμερα θα παραδοθούν σε Έλληνες πλοιοκτήτες.

Η συνολική συνεισφορά της ναυτιλίας στην ελληνική οικονομία αγγίζει το 7% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), ενώ δημιουργεί άμεσα και έμμεσα εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας στη χώρα. Επίσης συνεισφέρει θετικά στο ελληνικό ισοζύγιο πληρωμών, το 2022 με €21 δισ., 9ρεκορ για τα τελευταία 20 χρόνια). 

Ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι για την περίοδο 2012-2022 συνεισέφερε €148 δισ. σε εισροές στην ελληνική οικονομία, αναδεικνύοντας τον καθοριστικό ρόλο της για την Ελλάδα.

Πηγή: OT.gr 

Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Η έκθεση 2022-2023 της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών εδώ