Η πραγματική μετανάστευση στη διάρκεια της κρίσης (*)

(*) Του Μ.Δρεττάκη απο την efsyn

Στις 31.12.2019 η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΛΣΤΑΤ) έδωσε στη δημοσιότητα βασικά στοιχεία για τις δημογραφικές εξελίξεις στη χώρα μας το 2018. Από τα στοιχεία αυτά φαίνεται ότι ο πληθυσμός μας την 1.1.2019 ανερχόταν σε 10.724.599, ενώ την 1.1.2011 είχε φτάσει τα 11.123.392, το ιστορικά υψηλότερο επίπεδό του. Η μείωσή του την οκταετία 2011-2018 ανήλθε στα 398.793 άτομα. Στη διάρκεια της ίδιας οκταετίας οι θάνατοι ήταν κατά 186.508 περισσότεροι από τις γεννήσεις. Αν αφαιρέσουμε τον αριθμό αυτό από τη συνολική αύξηση του πληθυσμού, η διαφορά είναι 212.285. Αυτή είναι η πραγματική μετανάστευση την περίοδο αυτή.

Σε ένα άρθρο του στο φύλλο της «Καθημερινής» της 15.12.2019 ο αναπληρωτής καθηγητής στο City University της Αγγλίας Γιώργος Γεωργανάς, με βάση στοιχεία από τον ιστότοπο SEESOX Diaspora, αναφέρει ότι οι Ελληνες στη Βρετανία, από 35.000 το 2011, σήμερα υπολογίζεται ότι είναι 75.000, διαφορά 40.000. Συνολικά γράφει: «Επί κρίσης χάσαμε, ίσως, 250.000». Σε έναν ανάλογο αριθμό (233.000) είχα υπολογίσει και εγώ τη μετανάστευση σε άρθρο μου στο φύλλο της «Εφημερίδας των Συντακτών» της 9.10.2018.

Εκτός από τα στοιχεία για τον πληθυσμό που προαναφέρθηκαν, η ΕΛΣΤΑΤ έδωσε στοιχεία και για τους εισερχόμενους και εξερχόμενους μετανάστες από το 1991 μέχρι το 2018. Την οκταετία 2011-2018 οι εισερχόμενοι μετανάστες ανήλθαν σε 648.298 και οι εξερχόμενοι σε 862.758, δηλαδή η καθαρή εκροή πληθυσμού (μετανάστευση) την οκταετία αυτή ανήλθε σε 214.460, όση, περίπου, με αυτήν που προαναφέρθηκε. Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ ταυτίζονται με εκείνα τα οποία περιλαμβάνονται στη βάση δεδομένων της Στατιστικής Υπηρεσίας της Ε.Ε., της Eurostat.

Σε αντίθεση με όλα τα παραπάνω πολλοί συνεχίζουν να γράφουν και να μιλούν για μετανάστευση 500.000, και μάλιστα νέων Ελλήνων, από τη χώρα μας στη διάρκεια της κρίσης.

Προκειμένου να επιβεβαιώσουμε την πραγματική έκταση της μετανάστευσης αναζητήσαμε στοιχεία για τους Ελληνες υπηκόους σε κράτη-μέλη της Ε.Ε., στα οποία μετανάστευσε ο κύριος όγκος εκείνων που έφυγαν από τη χώρα. Σχετικά πλήρη στοιχεία στη βάση δεδομένων της Eurostat υπάρχουν για ορισμένα κράτη-μέλη της Ε.Ε. καθώς και την Ελβετία και τη Νορβηγία μόνο από την 1.1.2012 και μέχρι την 1.1.2018. Δυστυχώς για τη Βρετανία δεν υπάρχουν στοιχεία για την 1.1.2012. Για τον λόγο αυτό για την 1.1.2012 χρησιμοποιούμε τον αριθμό που αναφέρει στο άρθρο του ο Γιώργος Γεωργανάς για τη χώρα αυτή.

Στην 1η στήλη του πίνακα δίνεται ο αριθμός των Ελλήνων υπηκόων σε ορισμένα κράτη-μέλη της Ε.Ε., την Ελβετία και τη Νορβηγία την 1.1.2012, στη 2η στήλη την 1.1.2018 και στην 3η η διαφορά τους.

Aπό την 3η στήλη του πίνακα φαίνεται ότι η μετανάστευση Ελλήνων σε ορισμένα κράτη-μέλη της Ε.Ε., την Ελβετία και τη Νορβηγία την 6ετία 2012-2017 ανήλθε στις 131.024. Αν στον αριθμό αυτό προσθέσουμε και την καθαρή μετανάστευση το 2011, η συνολική μετανάστευση Ελλήνων στις χώρες αυτές την επταετία 2011-2017 ήταν γύρω στις 150.000. Οι υπόλοιποι 62.285 από το σύνολο των 212.285 ήταν είτε Ελληνες που πήγαν σε άλλες χώρες είτε αλλοδαποί που επέστρεψαν στις πατρίδες τους ή σε άλλα κράτη της Ε.Ε., δεδομένου ότι τα στοιχεία για εισερχόμενους και εξερχόμενους μετανάστες της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat περιλαμβάνουν κατοίκους της χώρας, Ελληνες και αλλοδαπούς.

Από τα επίσημα στοιχεία που παραθέσαμε είναι σαφές ότι ο ισχυρισμός πως από την Ελλάδα έφυγαν 500.000 και μάλιστα νέοι είναι παντελώς ανυπόστατος. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι αυτοί που μετανάστευσαν και δεν επέστρεψαν είναι μικρή απώλεια πληθυσμού για τη χώρα μας.

Αντίθετα η απώλεια αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική, ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψη ότι οι περισσότεροι από αυτούς που δεν επέστρεψαν είναι προσοντούχοι νέοι και ορισμένοι με παιδιά. Μια απώλεια –σε συνδυασμό με το γεγονός ότι από το 1998 μέχρι σήμερα οι θάνατοι των Ελλήνων είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις από Ελληνίδες– που επιδεινώνει το ήδη οξύτατο δημογραφικό μας πρόβλημα. Ενα πρόβλημα για το οποίο καμιά κυβέρνηση δεν εφάρμοσε μια συγκροτημένη μακροπρόθεσμη πολιτική για την αντιμετώπισή του.

World migration report 2020

Ακαδημία Αθηνών: βράβευση μετά θάνατον για «υπέρτατη πράξη αυτοθυσίας»

Στις 8 Απρίλη 2012 τέσσερις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο Κρυονέρι, όταν αμαξοστοιχία συγκρούστηκε με ΙΧ σε ισόπεδη διάβαση.

Οι δύο από τους τέσσερις ήταν μετανάστες από το Πακιστάν. Ο  Hamayun Anwar, 18 ετών και ο Wakar Ahmed, 32 ετών,
Πολτοποιήθηκαν από το τρένο στην προσπάθειά τους να σώσουν ένα ζευγάρι ηλικιωμένων από το ΙΧ που ήταν εγκλωβισμένο στις γραμμές. 

Προσπαθούσαν να σώσουν δύο συνανθρώπους τους, Έλληνες, και δεν υπολόγισαν τον κίνδυνο. 

Από τους 15 ανθρώπους που προσπαθούσαν να απεγκλωβίσουν για ώρα το ηλικιωμένο ζευγάρι μέσα στο αυτοκίνητο, οι δύο Πακιστανοί έμειναν εκεί για να βοηθήσουν, βλέποντας το θάνατο να έρχεται κατά πάνω τους...

Σήμερα η Ακαδημία Αθηνών τους βράβευσε μετά θάνατον για «υπέρτατη πράξη αυτοθυσίας». 

Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση συνεχίζει το πογκρόμ κατά των μεταναστών και τα αστικά κόμματα, με πρώτη τη Χρυσή Αυγή, συνεχίζουν την προπαγάνδα που στοχεύει να κάνει τους Έλληνες να στραφούν ενάντια στους μετανάστες.

Οι δύο Πακιστανοί επιβεβαίωσαν με τραγικό τρόπο το πόσο ψεύτικη, δηλητηριώδης και επικίνδυνη είναι αυτή η ρατσιστική και αντιδραστική προπαγάνδα.

ΤΑ ΜΠΛΕ ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΑ ΑΛΟΓΑ (*)

(*) Της Έλενας Αποστόλου, Δικηγόρου - Αυγή 28/11/2008
Παρότι οι μάσκες πέφτουν κάθε μέρα, το καρναβάλι δεν τελειώνει.
Οι πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, παντού, καθημερινά ξεμπροστιάζονται αλλά ποτέ δεν αποκαθηλώνονται.
Ίσως φταίει ότι κι εμείς έχουμε καταντήσει να διαθέτουμε πια μνήμη χρυσόψαρου και αδυνατούμε να θυμόμαστε τι είπε κάθε φορά ο καθένας και σε ποιο κόμμα ανήκει. Φέτος, ας πούμε, το ΠΑΣΟΚ είναι ντυμένο “Σοσιαλισμός”. Μάχεται για τους χαμηλόμισθους, διαμαρτύρεται για το τραπεζικό σύστημα και τη συσσώρευση του πλούτου στους λίγους, με λίγα λόγια, το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει το σόου “Μπροστάρηδες στη μάχη κατά του Καπιταλισμού”. Είναι νομίζω περιττό να εξηγήσω πόσο κωμικό είναι αυτό. Όπως περιττό είναι να αναρωτηθούμε ποιος κυβερνούσε τόσα χρόνια και εφάρμοζε την ίδια ακριβώς συντηρητική πολιτική με τους τωρινούς κυβερνώντες.
Εξάλλου, υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι, αν τώρα στη θέση του ΠΑΣΟΚ, ήταν η Ν.Δ., δεν θα τρίβαμε τα ματάκια μας μπροστά στη μετάλλαξη της δεξιάς σε παθιασμένη αντικαπιταλιστική αριστερά; Πλάκα θα είχε να ακούγαμε και τον Αλογοσκούφη να μιλάει για ίσες ευκαιρίες στην εργασία και ανάλογη φορολογία…
Αλλά το καρναβάλι τελειωμό δεν έχει. Κι ενώ τα βιοτικά μας προβλήματα μένουν άλυτα, έρχεται και η Ευρωπαϊκή Ένωση να μας ενημερώσει με θλίψη ότι υπάρχουν πολλοί εργοδότες στην Ευρώπη που αναζητούν να καλύψουν 20.000.000 θέσεις εργασίας υψηλής ειδίκευσης και δεν βρίσκουν προσωπικό. Η Ευρωπαϊκή Ένωση όμως, γνωστή για την ευαισθησία της σε όλα τα θέματα αλλά κυρίως στη μεταναστευτική πολιτική της, βρήκε τη λύση της μπλε κάρτας. Μας λένε, λοιπόν, ότι σε μία Ευρώπη που πλήττεται από την ανεργία, υπάρχουν θέσεις εργασίας που δεν καλύπτονται από τους Ευρωπαίους κατοίκους και οι φιλεύσπλαχνοι Ευρωπαίοι ηγέτες αποφάσισαν να δώσουν την ευκαιρία απασχόλησης σε μετανάστες από τρίτες χώρες, οι οποίοι κατέχουν υψηλό βαθμό μορφωτικής ειδίκευσης. Αυτό το σόου θα το αποκαλούσα “Ευρωπαίοι Ηγέτες-, Υπέρμαχοι των Μορφωμένων Μεταναστών”.
Η συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών στην Ευρώπη είναι άνθρωποι με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο που αγωνίζονται για να εξεύρουν χειρωνακτική κυρίως εργασία. Αυτοί οι άνθρωποι, με ποιον τρόπο προστατεύονται; Καλές οι πρωτοβουλίες μεταναστευτικής πολιτικής, αλλά αυτή η μπλε κάρτα, ποιον αφορά στην πραγματικότητα; Γιατί οι Ευρωπαίοι ηγέτες αλληλοσυγχαίρονται για αυτήν τους την κοινωνικά “ευαίσθητη” πρωτοβουλία; Γιατί στην πραγματικότητα προσποιούνται ότι προσφέρουν λύση στο πρόβλημα του μεταναστευτικού κύματος, ενώ στην ουσία εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών που χρειάζονται μορφωτικά εξειδικευμένα άτομα (κυρίως στον τομέα των υπολογιστών και της μηχανικής) χωρίς όμως να προσφέρουν ικανοποιητικές αποδοχές και ένα σταθερό περιβάλλον εργασίας. Έτσι ο Ευρωπαίος εργοδότης για μια ακόμη φορά θα απασχολεί, αυτή τη φορά σε επίπεδο στελεχών και όχι χειρωνακτών, μετανάστες από τρίτες χώρες, που και πάλι θα εκμεταλλεύεται μέχρι νεοτέρας.
Φυσικά τα παραπάνω θεατρικά, δεν είναι τα μόνα. Όπου κι αν γυρίσεις, κάποιο θα δεις, θα διαβάσεις, ή θ' ακούσεις. Όρεξη να 'χουμε να παρακολουθούμε, μιας και τα θέατρα αυτά δεν έχουν αργίες, ούτε καν διάλειμμα. Μόνο που το κοινό έχει βαρεθεί τις υπερπαραγωγές και σύντομα θα περάσει από τις κακές κριτικές, στο γιουχάισμα.