![]() |
By E.Matiuscenko |
15.08.2025
Αειφόρος ανάπτυξη σημαίνει ότι οι ανάγκες της παρούσας γενιάς καλύπτονται χωρίς να υποθηκεύεται η ικανότητα των επόμενων γενεών να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες. Αποσκοπεί στη διασφάλιση της ικανότητας της γης να ευνοεί όλες της μορφές ζωής και βασίζεται στις αρχές της δημοκρατίας, της ισότητας των φύλων, της αλληλεγγύης, του κράτους δικαίου και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. (Για πιο εύκολη ανάγνωση των κειμένων παρακαλώ επιλέξτε περιήγηση με Google Crome)
![]() |
By Agnieszka Agata |
![]() |
Hieronymus_Bosch_-_The_Garden_of_Earthly_Delights |
πόσες ανέστησε ψυχές,
μα βρέθηκε στον Άδη.
Πόσες ακτίνες έστειλε
το φως, λευκό ανέτειλε,
μα επνίγη στο σκοτάδι.
Όνειρα πυροδότησε,
ότι και να του κόστισε,
για των ανθρώπων τη ζωή.
Έκανε πολλές θυσίες,
ξεπέρασε τις προδοσίες.
Του ’μεινε μόνο η πνοή.
Έτσι, άρχισε και πάλι,
ερώτων νέων, κάλλη
να πλέκει με ορμή,
στου νέου κόσμου την αυλή.
Για θαύμα δεν παρακαλεί,
η ανάγκη είν’ η αφορμή.
27. 07. 2025 Αθήνα
![]() |
Stefan Pelmuş. τροχός της ζωής. 2011 |
![]() |
Φωτο Σπύρου Ράπτη |
Ήτανε πια απόγευμα.
Από το πέλαο φάνηκε
λευκό πανί να πλησιάζει.
Κι εγώ,
για να το συναντήσω,
στο μώλο κατηφόρισα.
Χαρά,
ελπίδα,
έρωτας
στη θέα
του λευκού,
του όμορφου,
τ’ αμόλυντου.
Στην αγκαλιά το σήκωσα
στον ουρανό σπονδή.
Την ανηφόρα πήρα
την έπαρσή του να γιορτάσω.
Όμως … με πρόλαβε η νύχτα.
31.03.2020
![]() |
Salvador Dalì |
Το άκουσμα της λύπης
σε βρίσκει πάντα τη στιγμή,
που η γωνία μηδενίζεται
και κείνο το μαβί
προοίμιο της νύχτας έρχεται.
Τη δύση των ματιών σου πως να την αντέξω!
Και τότε χρέος
αφήνεις στο μέλλον,
υπόλοιπο ονείρων.
Η τρυφερή τους σκιά
χαράζει τους αιθέρες.
Τη δύση των ματιών σου πως να την αντέξω!
Θα σου φανεί παράξενο,
μα έτσι είναι,
την καλύτερη στιγμή
απόψε μου τη χάρισες,
την ώρα που δεν ήξερα,
Τη δύση των ματιών σου πως να την αντέξω!
22.01.1997
![]() |
Ν.Χατζηκυριάκου Γκίκα. Λαβύρινθου δρόμοι. 1964 |
Φέτος, 10 Μάρτη, έκλεισαν 100 χρόνια απ' τη γέννηση του Μανώλη Αναγνωστάκη και στις 23 Ιούνη θα κλείσουν 20 χρόνια από τον θάνατό του.
Στον Μανώλη Αναγνωστάκη
Δρόμοι παλιοί,
που περπατήσαμε,
ματώσαμε,
δοξάσαμε ζωές.
Δρόμοι παλιοί,
που πάνω τους κεντήσαμε,
υμνήσαμε
και όνειρα προδώσαμε.
Δρόμοι παλιοί,
μεσ’ στο σκοτάδι σβήσατε
και δεν μας βγάλατε στο φως.
Δρόμοι παλιοί,
μέσ’ στις ψυχές μας
αστέρια εσείς και όνειρα σεπτά,
μα στο μυαλό και στην καρδιά
σημάδια θα ’στε κι αφορμή
για νέους δρόμους,
που μεσ’ στο φως θα μας βαφτίσουνε
και τη ζωή θα κάνουνε Λαμπρή.
Νέοι δρόμοι,
ποιοι να ’ναι;
που να ’ναι;
από πού να ξεκινάνε;
Νέοι δρόμοι,
θα σας βρούμε!
Κοιτάμε τα χέρια μας
κοιτάμε τα μάτια μας
στύβουμε το μυαλό μας
σφίγγουμε τις καρδιές μας
στον πόνο τη ζωή ορκίζουμε
και μεσ’ στο φως
τα όνειρά μας λούζουμε.
Νέοι δρόμοι,
04. 05. 2021, Αθήνα
![]() |
Ivan Aivazovsky, ιδιωτική συλλογή |
ΑΤΑΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ
Ο Πολυνείκης παραμένει άταφος
κι’ ο Κρέοντας κυρίαρχος του κόσμου.
Η Αντιγόνη ακόμη να φανεί
κι’ οι Πολυνείκες όλο και πληθαίνουν,
στην σκοτεινή του Άδη αναμονή.
Μια Αντιγόνη, μόνη, δεν αρκεί
τον Πλούτο και τον Άρη να δαμάσει.
05.06.2025
1
Βάρκα ο πόνος
χωρίς πανί και ξάρτι.
Που θα με βγάλει;
2
Φάρο δεν βλέπω.
Της ψυχής μου η φλόγα
τώρα μ’ οδηγεί.
3
Μένω στη βάρκα!
Ότι πονώ κι’ αγαπώ
ζωή προσμένει.
25.09.2018, Ασχαμπάντ
![]() |
Ντοκιμαντέρ εεκτός συναγωνισμού στο φεστιβάλ της Βενετίας |
Αντάρτης των Τουπαμάρος, 13 χρόνια στις φυλακές της Χούντας, Πρόεδρος, 2010 - 2015, της Ουρουγουάης.
Ξεκουράσου πολεμιστή!
Οι ήττες και οι νίκες σου
έχουν γραφτεί στην Ιστορία
και βαθιά, πολύ βαθιά,
στην μνήμη των ανθρώπων.
Των άκληρων ήσουν ψυχή
και των αρχόντων φόβος,
μέχρι που άρχοντας εσύ
στη γη πατούσες, ίδια μ’ όλους.
Τον κήπο των ονείρων πότισες
με της καρδιάς το αίμα
και το μυαλό, στο χώμα φύτεψες
το αύριο ν’ ανθίσει.
Ξεκουράσου εσύ, πολεμιστή!
Άλλοι θα ’ρθούν να κουραστούν!
14.05.2025, Δημήτρης Βασιλείου
![]() |
Joan Miró Μια ματιά στον ουρανό. Constellations |
«Συνάψιες ὅλα καὶ οὐχ ὅλα, συμφερόμενον διαφερόμενον, συνᾷδον διᾷδον, καὶ ἐκ πάντων ἓν καὶ ἐξ ἑνὸς πάντα.» Ηράκλειτος ο Εφέσιος (544 – 484 π.χ. περίπου)
ισορροπείς.
Στο τεντωμένο σχοινί του είναι και του μη είναι
δημιουργείς.
Ερωτοτροπώντας με τη ζωή και με το θάνατο
εκμηδενίζεις την αδιαφορία,
ενωποιείς το κύκλο της ζωής,
νοηματοδοτείς την ύπαρξή σου.
Η κάθε στιγμή είναι στιγμή σου.
Ο κάθε παλμός είναι παλμός σου.
Το κάθε α έχει την συνέχειά του.
Η τέμνουσα ζωής και θανάτου
σημείο μέγιστο, μοναδικό της ύπαρξής σου.
Στο δίλημμα: υπάρχω - δεν υπάρχω,
η απάντηση είναι μία και μόνο μία: Είμαι παρών!
Και
ισορροπώ και δημιουργώ!
Και είμαι και δεν είμαι!
Αυτός είμαι!