Κάποιο πρωινό, πριν μερικές μέρες, ο αγαπημένος και παμπάλαιος φίλος μου, Σπύρος Κανιώρης, μου έστειλε μέσω τηλεφωνικού μηνύματος ένα ποίημά του, με τίτλο “ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΤΩΡΑ”!Εξεπλάγην τα μάλα! Δεν με είχε συνηθίσει σε τέτοια ποιητικά μηνύματα ο Σπύρος! Βρήκα θέση και τρόπο κάπου να παρκάρω και ανοίγω το μήνυμα του Κανιώρη. Η προηγηθείσα έκπληξη μετετράπη σε χαρά και ικανοποίηση!
Το “ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΤΩΡΑ” του Σπύρου μου άρεσε και με προκάλεσε! Με προκάλεσε να του απαντήσω. Μ’ αρέσουν τέτοιου είδους διάλογοι! Ξαναδιάβασα το “ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΤΩΡΑ”μερικές φορές και μέχρι να επιστρέψω στο σπίτι, το μυαλό μου “δούλευε” την απάντηση στο μήνυμα του Σπύρου. Μπήκα στο σπίτι και άρχισα να αποτυπώνω σ’ ένα χαρτί την απάντηση. Η απάντηση έχει ως τίτλο “ΑΥΡΙΟ ΓΙΝΕ”. Η απάντησή μου άρεσε στον Σπύρο, έτσι μου είπε.
Μετά από μια συζήτηση, συμφωνήσαμε, ο Σπύρος κι’ εγώ, να δημοσιοποιήσουμε αυτόν τον διάλογό μας, να τον μοιραστούμε με παλιούς και νέους φίλους μας.
Κι’ όποιος θέλει κι’ επιθυμεί, μπορεί να συμμετάσχει σ’ αυτόν τον διάλογο.
ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΤΩΡΑ! (του Σπύρου Κανιώρη)
Ακούω το κύμα, ακούω τα πουλιά,
ακούω τα φύλλα των δέντρων, αγγίζω τους κορμούς,
μυρίζω πασχαλιές της άνοιξης!
Δεν ακούω τους ανθρώπους,
δεν ακούω αλυσοπρίονα,
δεν βλέπω τα έργα τους, δεν ακούω κραυγές,
μυρίζω γαλήνη!
Ακούω την ησυχία του δάσους,
ακούω την αναπνοή του σκύλου,
νοιώθω την συντροφιά του!
Ακούω τα πουλιά, αγκαλιάζω τα ευκάλυπτα,
χαϊδεύω το σώμα τους,
υποκλίνομαι!
Ακούω το βήμα μου, ακούω την άνοιξη, αδειάζω τις σκέψεις μου,
είμαι η φύση, είμαι το είναι μου,
είμαι το τώρα!
Κυανή Ακτή, Πρέβεζα, 3 Απρίλη 2025
ΑΥΡΙΟ ΓΙΝΕ (του Δημήτρη Βασιλείου)
Ναι, το τώρα είσαι!
Το τώρα, που το χτες σου
σέρνεις σπλαχνικά
και με αγάπη περισσή,
το χτες, που ήταν αύριο για σένα
και τώρα έγινε τώρα.
Μα τώρα,
αύριο να γίνεις πρέπει,
για τα παιδιά που έρχονται
το χτες να κάνουν τώρα.
Αύριο γίνε,
για ότι αγαπάς,
που αγκαλιάζεις και πονάς.
Αύριο γίνε!
Αθήνα, 4 Απρίλη 2025
