Η χαμένη Υπερβόρειος (Γ.Ρίτσου)

Το μάθαμε καλά πως Υπερβόρειος διόλου δεν υπάρχει
πέρα από τις Ριπαίες οροσειρές, όσο κι αν τα γλαυκά όριά της,
ανάλογα με τις πιο πρόσφατες ανακαλύψεις των γεωγράφων,
μετακινούνταν όλο πιο μακριά.

Σήμερα βεβαιώθηκε:μια σκέτη φαντασία η χώρα απ’ όπου μας ερχόντανε
οι κύκνοι και τα ορτύκια, όπου οι σεμνόπρεπες κόρες
Λαοδίκη και Υπερόχη ετοίμαζαν για τους θεούς
τα πρώτα φρούτα της σοδειάς, προσεχτικά τυλίγοντάς τα
σ’ άχυρο σίτου και λεπτό χαρτί.
Και τώρα αναρωτιόμαστεπού τάχατε ν’ αποδημεί ο Απόλλωνας κάθε χειμώνα
με τ’ άρμα του που το ’σερναν λάμποντες κύκνοι και γρύπες,
κρούοντας τη χρυσή του λύρα, όταν εμείς μήνες και μήνες
μάταια κατά το Μάρτη καρτερούσαμε το γυρισμό του
συντάσσοντας μέσα στο κρύο τούς γιορτινούς του παιάνες;
Ή μήπως πια ούτε Απόλλωνας ούτε και λύρα υπάρχει;

Ωστόσο ακόμη συνεχίζουμε τον μισοτελειωμένο παιάνα
αφήνοντας ένα κενό στου ονόματος το μέρος, μήπως
βρεθεί κανένα νέο και το προσθέσουμε την ύστατη ώρα,
πάντοτε με το φόβο μήπως ο αριθμός των συλλαβών του,
μικρότερος ή μεγαλύτερος, μας χαλάσει το μέτρο.

Καρλόβασι, 7.VΙ.69

Γιάννης Ρίτσος. 1972. Πέτρες. Επαναλήψεις. Κιγκλίδωμα. Αθήνα: Κέδρος. & Γιάννης Ρίτσος. [1989] 1998. Ποιήματα Ι΄ (1963-1972). 2η έκδ. Αθήνα: Κέδρος.

Γ.Ρίτσος: τρία επίκαιρα αποφθέγματα για την εποχή μας

"Αρκεί. Μονάχοι μας φθειρόμαστε πιότερο απ’ όσο μας φθείρουν τα γεγονότα κι ο χρόνος" - 

Достаточно. Сами мы изнашиваем себя больше, чем изнашивают нас факты, и время - 

Enough. We ourselves wear out more than facts and time wear out us.

Φωτο: www.Φοιτητικός Κόσμος

"Λείπουν ακόμη και τα λόγια. Όλα τ’ αφήσαμε στη μέση, όλα τ’ αφήσαμε στην τύχη. Κι έγιναν χωρίς εμάς" - 

Даже слов не хватает. Мы оставили всё посередине, всё оставили на волю случая. И всё  было сделано без нас - 

Even words are not enough. We left everything in the middle, left everything to chance. And everything was done without us.

"Κανένας δεν έχει δικαίωμα να εξουσιάζει τα μάτια μου, το στόμα μου, τα χέρια μου, τούτα τα πόδια μου που πατάνε τη γης" - 

Никто не имеет права властвовать моими глазами, моим ртом, моими руками, этими моими ногами, которые ступают по земле - 

No one has the right to rule my eyes, my mouth, my hands, my feet that touch the ground

Ο Ρίτσος για την ομορφιά του ανθρώπου

Ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία που λέμε, κι η ομορφιά του ανθρώπου (από την «Ελένη»)

Может там, где безнадежно сопротивляются, может быть там начинается история человечества и человеческая красота  («Елена»)

Maybe where one resists without hope, maybe that's where human history and the beauty of man begins ("Helen")

Ο Γ.Ρίτσος για τη μοναξιά σαν στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης

Το ξέρω πως καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα, μονάχος στη δόξα και στο θάνατο. 

Το ξέρω. Το δοκίμασα. 

Δεν ωφελεί. 

Άφησέ με νάρθω μαζί σου.

(Απο τη Σονάτα του Σεληνόφωτος)

Ο Γ.Ρίτσος για τις μικρές ανθρώπινες ανάγκες

Δε μας εξευτελίζουν οι μικρές ανάγκες μας,

Αυτές μας σώζουν, μάλιστα μας δίνουν ένα έδαφος πάλι να πατήσουμε, να μείνουμε όρθιοι, να δουλέψουμε, κ' η γνώση τους κ' η αποδοχή τους είναι η νέα αδελφοσύνη μας, είναι η αρχή της βαθειάς ελευθερίας μας.

(Απο τη «Γέφυρα»)

Ο Γ.Ρίτσος για την ομορφιά του θηλυκού και την αξία των ρήσεων

Τι όμορφη που είσαι, με τρομάζει η ομορφιά σου. 
Σε πεινάω. Σε διψάω. Σου δέομαι. 
Κρύψου, γίνε αόρατη για όλους, ορατή μόνο σε εμένα.
"How beautiful you are, your beauty scares me.
I'm hungry and thirst for you. I request you
Hide, be invisible to all, visible only to me"

Και ακόμη:

Κι αν κάτι βέβαια αξίζει να ειπωθεί,

αυτό είναι το ανέκφραστο 

ακόμη και με πλάγιους διακεκομμένους, παραπλανητικούς τρόπους,

με παράφορες και παράλογες μεταπηδήσεις εντελώς ασύνδετες και απρομελέτητες.

"Από το Εικονοστάσιο ανωνύμων αγίων"