Του Γ.Βουκούτη, Συντονιστή Ο.Μ. Χαλκίδας του ΣΥΡΙΖΑ
Το μοιρολόι δεν έχει κοπάσει ακόμη. Oκτώ άνθρωποι παρασύρθηκαν από τη λάσπη, με την
οποία χτίστηκε η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες. Μια χώρα που βγάζει τα μάτια
της. Και όλοι αυτοί που την διαφέντεψαν όλα αυτά τα χρόνια, θλίβονται και
εκστομίζουν στερεότυπες δικαιολογίες και αντιλήψεις, που πάλι σκοπό έχουν να
αποσείσουν από πάνω τους τις ευθύνες και ενοχές. Αν αναλάμβαναν τις βαριές
ευθύνες τους, θα καταλάβαιναν πως υπήρξαν ένοχοι μιας επαναλαμβανόμενης τραγωδίας,
για την οποία κανείς ως τώρα δεν τους τιμώρησε. Κι όταν δεν σιωπούν, αλυχτούν: Ακραία καιρικά
φαινόμενα. Θεομηνία. Επιλογή που βολεύει. Απεκδυόμαστε των ευθυνών μας ως
οργανωμένη κοινωνία. Βρίσκουμε κάποιον Θεό, όποιος κι αν είναι αυτός και του
φορτώνουμε τις δικές μας ευθύνες.
Έτσι καλύπτουμε, με επικίνδυνο τρόπο, μια διαχρονική ευθύνη όλων εκείνων που
ενεπλάκησαν στον σχεδιασμό, εκτέλεση αλλά και νομιμοποίηση, άστοχων επεκτάσεων
πολεοδομικών σχεδίων, νομιμοποιήσεων αυθαιρέτων, αλλά και ακατάλληλων αντιπλημμυρικών έργων.
Ο μύθος ξαναμοντάρεται στο καλοταϊσμένο τηλεοπτικό πεδίο, εκεί που
κατασκευάζονται οι νέοι μύθοι.
Βολεύει να γίνει η φύση ο αποδιοπομπαίος τράγος. Γιατί τότε θα παρασύρει με τα νερά
της και θα ξεπλύνει τις ενοχές και την εγκληματική αδιαφορία όσων ασέβησαν στη
φύση, για να ικανοποιήσουν τα συμφέροντα της εκλογικής τους πελατείας. Η
απληστία για το οικονομικό κέρδος, η βλακεία και τα μικροπολιτικά και
ολιγαρχικά συμφέροντα μας οδήγησαν σε τέτοιο σημείο αλλοτρίωσης, ώστε να
μπαζώσουμε κάθε ρέμα και ποτάμι, να κάψουμε εκατομμύρια στρέμματα δασών και
πρασίνου.
Προχθές το νερό της βροχής, θεριεμένο από τη δυνατή καταιγίδα,
ξαναθυμήθηκε τον δρόμο που δικαιωματικά εδώ και αιώνες τού ανήκει και όρμησε
ξέφρενα να περάσει, δείχνοντας την πραγματική δύναμη της φύσης παρασέρνοντας
σαν αθύρματα και μετατρέποντας σε άμορφες μάζες τα λαμαρινένια είδωλα της
εποχής μας, που μερικά από αυτά πήρανε μαζί τους και κάποιους δυστυχείς
συνανθρώπους μας. Η
αλαζονεία, η αυθαιρεσία, η απληστία και η αμετροέπεια που μας χαρακτηρίζει,
ώστε να καταντήσουμε να υβρίζουμε τη φύση, πληρώνεται δυστυχώς πολύ ακριβά και
θα πληρωθεί πολύ ακριβότερα στο μέλλον.
Στις σημερινές πλημμυροπαθείς περιοχές
μας, ίδια η κατάσταση το 2006 και το 2009. Οι καταστροφικές πλημμύρες που κόστισαν τη ζωή σε 8
ανθρώπους και έπληξαν καίρια κατοικίες και επιχειρήσεις, επαναφέρουν στη
δημόσια συζήτηση τα ζητήματα της άναρχης δόμησης, των εγκληματικών
παρεμβάσεων στο φυσικό περιβάλλον, της αντιπλημμυρικής προστασίας, της
καταστροφικής διαχείρισης των πόρων από την πολιτεία.Η αποσπασματική -σε βαθμό
εγκλήματος- πολιτική κυβερνήσεων και Τοπικής Αυτοδιοίκησης εξυπηρέτησε την
πελατειακή λογική που διέτρεχε το πολιτικό σύστημα. Αντί για έργα ουσίας,
κάποιοι προτιμούσαν έργα βιτρίνας, ενώ έκαναν τα στραβά μάτια σε παρανομίες,
ώστε να αποφύγουν τον συνολικό σχεδιασμό για την αντιμετώπιση του προβλήματος
στέγασης των φτωχότερων στρωμάτων.
Η επανάληψη των ίδιων συμπερασμάτων ύστερα από κάθε κακοκαιρία δεν οδήγησε ποτέ στην κατάρτιση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου που θα προστατεύει τους πολίτες από τις καταστροφές.
Η μόνη μας
ελπίδα είναι να παραδειγματιστούμε από τις καταστροφές και να δουλέψουμε με
συναίσθηση ευθύνης για επείγουσα αντιπλημμυρική προστασία των περιοχών που
έχουμε εγκαταλείψει στη μοίρα τους, δίνοντας διέξοδο στις φυσικές ροές του
νερού.
Καθώς τα δάκρυα στεγνώνουν, περιμένουν οι νομοθετικές και διοικητικές πρωτοβουλίες. Να θωρακιστούν οι αδύναμοι από την αδιαφορία όσων κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου στα προστατευμένα σπίτια τους.
ΥΓ.1 Η κυβέρνηση της
Ν.Δ. και οι εκπρόσωποί της (Χαρδαλιάς κ.ά.) να σταματήσουν τα χυδαία ψέματα και
τον εμπαιγμό για να αποσείσουν τις ευθύνες τους. Οι ευθύνες και η ολιγωρία τόσο της κυβέρνησης όσο και της
Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας είναι δεδομένες και μεγάλες.
Ευχόμαστε να σκύψουν πάνω από τα προβλήματα των συμπολιτών μας και να μην
συνεχίσουν την ίδια τακτική που εδώ και ένα χρόνο δεν έχει αποδώσει καμία αρωγή
σε πληγέντες συμπολίτες μας. Ας είχαν τουλάχιστον το
θάρρος να πουν μια συγγνώμη στους πληγέντες και τις οικογένειες των θυμάτων. Αρκετά πια με τη …συμπάθεια και τη θλίψη τους.
ΥΓ.2 Είναι χρέος της Κυβέρνησης και επείγουσα κοινωνική ανάγκη η άμεση υλική ενίσχυση των πληγέντων, ιδίως των ανέργων, εποχιακά εργαζομένων και των πιο αδύνατων οικονομικά ανθρώπων.
- Άμεση αποκατάσταση των δικτύων ύδρευσης και ρεύματος και των άλλων υποδομών.
- Ενίσχυση σε στελεχιακό δυναμικό των υπηρεσιών των Δήμων για συγκρότηση επιτροπών για τη καταγραφή των καταστροφών σε επιχειρήσεις, αγρότες, κτηνοτρόφους και νοικοκυριά, με την ολοκλήρωση των αυτοψιών εντός μίας εβδομάδας.
- Έκτακτη επιχορήγηση στις επιχειρήσεις των πληγεισών περιοχών της Περιφερειακής Ενότητας Εύβοιας οι οποίες λόγω της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης και καταστροφής των παραλιών ουσιαστικά οδηγούνται σε κλείσιμο.