ΦΩΤΙΕΣ (Του Δ.Βασιλείου στη μνήμη Γιάννη Ρίτσου)

Σαν σήμερα, 34 χρόνια πριν, στις 11 Νοέμβρη 1990, πέθανε ο Γιάννης Ρίτσος, ένας μεγάλος Ποιητής, Άνθρωπος κι Αγωνιστής. Τιμούμε την μνήμη του, την ποίησή του και τους αγώνες του με ένα ανέκδοτο, ακόμη, ποίημα του φίλου Δημήτρη Βασιλείου.

Φωτιές

Ακούστε άνθρωποι αγνοί

κι εσείς σοφοί του κόσμου,

ακούστε έναν Ποιητή,

που με το μέλλον συζητά,

το παρελθόν κατέχει.

Φωτιές ανάψτε, φωτιές παντού,

με φως το σκότος να μπολιάσουμε!

Ενα νέο πλαίσιο αξιολόγησης επενδύσεων για την αλλαγή απο τη σύγχρονη δυστοπία προς την πραγματική αειφορία

P.Picaso Still Life with Guitar

 Εδώ και αρκετά χρόνια έχουν διατυπωθεί από διεθνή   φόρα και οργανισμούς οι βασικές αρχές, οι στόχοι   και  συγκεκριμένες πολιτικές για την προώθηση της   αειφόρου ανάπτυξης (μεταξύ αυτών η Agenda 21, η   στρατηγική για την Αειφόρο Ανάπτυξη της ΕΕ, η   πρωτοβουλία Global Compact του ΟΗΕ, η   Διακήρυξη  της Χιλιετίας κ.α). Αρκετές εργασίες   πρωτοποριακών διανοητών, αλλά και πρακτικές (βλ.   χώρες της Βόρειας Ευρώπης) όχι μόνο έμπρακτα   υποστηρίζουν αλλά και προχωρούν ακόμη πιο πέρα   από τα καθορισθέντα όρια από τους διεθνείς   οργανισμούς. 

 Στην ολότητα αλλά και κριτική αξιοποίηση των   προαναφερθέντων για την Ελληνική πραγματικότητα,   βασίζεται η ιδέα της πρότασης που έχουμε   διατυπώσει απο το 2008, αλλά "εις μάτην". Σήμερα όμως με τις σύγχρονες κρίσεις ενέργειας, πρώτων υλών, οικονομικής και πολιτικής αστάθειας και αξιών αποκτά περισσότερη αξία προσοχής, σκέψης και εφαρμογής.  

Όπως όλοι γνωρίζουμε, στη χώρα μας το πλαίσιο των άμεσων ή έμμεσων επιδοτήσεων για την υλοποίηση επενδύσεων παίζει σημαντικό ρόλο στην οικονομική λειτουργία. Χρήματα των φορολογουμένων ενισχύουν επενδύσεις (και επενδυτές) όλων των τομέων της οικονομίας.

Όμως έχουν ορθολογική και αειφορική απόδοση? Ή μήπως θα μπορούσαν με εφαρμογή κάποιων καλλίτερων αρχών, εργαλείων και μεθόδων να συμβάλλουν πιο θετικά στην οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανάπτυξη?

Η ιδέα είναι να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο που παραστατικά θα απεικονίζει μια διπλή δυνατότητα για τις μελλοντικές επενδύσεις. Αφ’ ενός μεν θα ξεχωρίζει τις επενδύσεις πραγματικής αειφορίας από τις κοινές επενδύσεις και αφετέρου θα αξιολογεί κατά πόσο μια μελλοντική επένδυση πλησιάζει το ιδανικό ζητούμενο. Για παράδειγμα μια μελλοντική επένδυση μπορεί να καλύπτει μερικά κριτήρια κάποιου απαραίτητου ελάχιστου (ίσως και τα περισσότερα), κάποια άλλα από ένα δεύτερο πιο απαιτητικό σύνολο και κάποια ή και κανένα από μια τρίτη πιο προηγμένη ενότητα προϋποθέσεων. Έτσι μπορεί να συγκεντρώνει π.χ. το 50% του μέγιστου δυνατού ποσοστού, να αξιολογείται σε σύγκριση με κάποια άλλη που ίσως συγκεντρώνει πιο μεγάλο ποσοστό (ή και πιο μικρό) και να προτιμάται ή όχι σε σύγκριση με τη δεύτερη, ειδικά για την απορρόφηση δημόσιων επιδοτήσεων. Θα μπορεί επίσης ο κάθε επενδυτής να βελτιώσει τις επιδόσεις της επένδυσής του με την ανάληψη των σχετικών δεσμεύσεων απέναντι στο κράτος, ως εκφραστή του δημόσιου συμφέροντος. 

Από την άλλη μεριά τα κριτήρια έχουν αξιολογηθεί και καθοριστεί έτσι ώστε ακόμη και αν πληρούνται όλα για όλες τις κατηγορίες να μην ξεπερνούν το 95%, δεδομένου ότι η κοινωνική, επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος τρέχει με πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς από οποιαδήποτε δημόσια ή ιδιωτική γραφειοκρατία σε οποιοδήποτε μέρος του Κόσμου (Αθήνα ή Βρυξέλλες ή Ουάσιγκτον κλπ) Έγινε αυτό για να φανεί ότι δεν υπάρχει επένδυση που να καλύπτει το ιδεώδες της αειφόρου ανάπτυξης.

Οι επενδυτές πρέπει να προσεγγίζουν τα αναφερόμενα κριτήρια όχι ως ένα υποχρεωτικό πρόσθετο στις μελλοντικές τους επενδύσεις, αλλά ως συμφωνημένο, αναπόσπαστο τμήμα της επιχειρησιακής τους στρατηγικής και των δικών τους διαδικασιών. 

Η προτεινόμενη προσέγγιση εκτιμά τα δικαιώματα αλλά και θέτει σαφείς υποχρεώσεις για την ηγεσία, τους μετόχους, τους υπαλλήλους και τους πελάτες των επιχειρήσεων. Η εφαρμογή των κριτηρίων πρέπει να είναι μια μακροπρόθεσμη διαδικασία, που απαιτεί δεσμεύσεις για μια συνεχή οργανωτική αλλαγή και βελτίωση.

Εντούτοις, δεν υπάρχει κανένας «σωστός ακαδημαϊκά» τρόπος για την απρόσκοπτη εισαγωγή της στο management μιας επιχείρησης. Στη πράξη υπάρχουν και μπορούν να εφαρμοστούν διαφορετικές προσεγγίσεις για να υποστηρίξουν αυτή τη διαδικασία. Τα κριτήρια έχουν ταξινομηθεί σε τρία επίπεδα:

Ι - Το ανθρωπιστικό επίπεδο που είναι αναγνωρισμένο και συμφωνημένο σε επίπεδο παγκόσμιων οργανισμών, αλλά δεν εφαρμόζεται σε πολλές χώρες, ειδικά του τρίτου κόσμου.

ΙΙ – Ο κεντρικός πυρήνας της αειφόρου ανάπτυξης (που έχει καθορισθεί και συμφωνηθεί από σημαντικούς διεθνείς οργανισμούς (συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εφαρμόζεται απολύτως και σε όλες τις χώρες, κάθε άλλο μάλιστα, πάρτε για παράδειγμα τη χώρα μας)

ΙΙΙ - Το προηγμένο επίπεδο αειφόρου ανάπτυξης (που έχει διατυπωθεί θεωρητικά αλλά δεν έχει ακόμη αναγνωριστεί, ούτε εγκριθεί ως κατεύθυνση στρατηγικής και μέτρων εφαρμογής)

 Επίπεδο Ι: Βασικές απαιτήσεις (max αξιολόγησης 3 βαθμοί ανά κριτήριο)

1. Να σέβονται και υποστηρίζουν τη προστασία των διεθνώς αναγνωρισμένων ανθρώπινων δικαιωμάτων

2. Να επιβεβαιώνουν ότι δεν εμπλέκονται στην καταπάτησή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

3. Να δέχονται στην πράξη την ανεξαρτησία των σωματείων και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις

4. Να επιδιώκουν τον περιορισμό όλων των μορφών αναγκαστικής εργασίας

5. Να μην επιτρέπουν την παιδική εργασία.

6. Να επιδιώκουν τον περιορισμό των διακρίσεων σε σχέση με την απασχόληση και το επάγγελμα.

7. Να αναγνωρίζουν, υποστηρίζουν και συμμορφώνονται με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει»

8. Να εργάζονται εναντίον όλων των μορφών διαφθοράς, συμπεριλαμβανομένων των εκβιασμών και των δωροδοκιών

9. Να αναγνωρίζουν, υποστηρίζουν και συμμορφώνονται όχι μόνο με τα δικαιώματα και το διάλογο μεταξύ ιδιοκτητών αλλά και τα δικαιώματα και το διάλογο με τους εργαζόμενους και τους πελάτες τους.

10. Να αναγνωρίζουν, υποστηρίζουν και συμμορφώνονται με την αρχή της ανοικτής και δημοκρατικής κοινωνίας με τη συμμετοχή και συνεισφορά των κοινωνικών εταίρων, της κοινωνίας των πολιτών και μεμονωμένων προσώπων

11. Να αντιμετωπίζουν κάθε διάκριση που έχει σχέση με το χρώμα, την εθνικότητα, τη θρησκεία, το φύλο και τη πολιτική ένταξη.

12. Να αναγνωρίζουν, υποστηρίζουν και συμμορφώνονται με την αξιοκρατία.

13. Να εισάγουν και υποστηρίζουν ένα διαφανές σύστημα επικοινωνίας.

Η αξιολόγηση για τα παραπάνω μπορεί να βασιστεί σε μια απλή μεθοδολογία βαθμολόγησης των επιδόσεων της επιχείρησης: καμία συμμόρφωση 0 βαθμοί, έναρξη διαδικασιών συμμόρφωσης 1 βαθμός, αποδεδειγμένα μερική συμμόρφωση 2 βαθμοί, πλήρης συμμόρφωση 3 βαθμοί.

 Επίπεδο ΙΙ: Απαιτήσεις αειφορίας (max αξιολόγησης 4 βαθμοί ανά κριτήριο)

1. Να υποστηρίζουν την προληπτική προσέγγιση για τις περιβαλλοντικές προκλήσεις

2. Να παίρνουν πρωτοβουλίες μεγαλύτερης περιβαλλοντικής ευθύνης

3. Να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη και διάδοση φιλικών προς το περιβάλλον τεχνολογιών

4. Να περιορίζουν τη συνεισφορά τους στις κλιματικές αλλαγές, στο κόστος και στην αρνητική επίδραση αυτών στη κοινωνία και στο περιβάλλον.

5. Να αναγνωρίζουν, υποστηρίζουν και συμμορφώνονται με τις αρχές, τους κανόνες και τις κατευθύνσεις της Αειφόρου Ανάπτυξης.

6. Να υποστηρίζουν την προληπτική προσέγγιση για τις επαγγελματικές ασθένειες, την υγιεινή και την ασφάλεια της εργασίας

7. Να προστατεύουν εμπράκτως τη μητρότητα

8. Να υποστηρίζουν την δια βίου εκπαίδευση, την επαγγελματική κατάρτιση στο χώρο εργασίας, την προθυμία και δυνατότητα εκμάθησης και προσαρμογής.

9. Να εξασφαλίζουν ότι τα χρησιμοποιούμενα συστήματα μεταφοράς ικανοποιούν τις οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές ανάγκες της κοινωνίας ελαχιστοποιώντας ταυτόχρονα τις ανεπιθύμητες παρενέργειές τους.

10. Να προωθούν την βιώσιμη κατανάλωση και παραγωγή (κυκλική οικονομία)

11. Να βελτιώνουν τη διαχείριση των φυσικών πόρων, με στόχο την αποφυγή της υπερεκμετάλλευσής τους και να αναγνωρίζουν στη πράξη την αξία του οικοσυστήματος.

12. Να προωθούν την καλή δημόσια υγεία για όλους και να βελτιώνουν την προστασία της εντός και εκτός της παραγωγής.

13. Να προωθούν ενεργά τη βιώσιμη ανάπτυξη όχι μόνο μέσα στην εταιρία αλλά και εκτός.

14. Να αναγνωρίζουν και να προωθούν στη πράξη συνέργειες μεταξύ της εταιρίας, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και οργανισμών επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας.

15. Να υποστηρίζουν τις νέες ιδέες, την επιχειρηματική καινοτομία και την προώθηση νέων ταλέντων.

 Η αξιολόγηση για το δεύτερο επίπεδο θα μπορούσε να έχει όπως ακολουθεί, λαμβάνοντας όμως υπ’ όψη της το μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας του δεύτερου επιπέδου: καμία συμμόρφωση 0 βαθμοί, έναρξη διαδικασιών συμμόρφωσης 1 βαθμός, αποδεδειγμένα μερική συμμόρφωση 2 βαθμοί, σχεδόν πλήρης συμμόρφωση 3 βαθμοί, πλήρης συμμόρφωση 4 βαθμοί. Το μέγιστο δυνατό άθροισμα για το σύνολο των κριτηρίων για τα επίπεδα Ι & ΙΙ είναι 95 βαθμοί, σύμφωνα με τη λογική που έχει προαναφερθεί. Για την συγκεκριμένη παρακολούθηση των προαναφερθέντων δεικτών των επιπέδων Ι & ΙΙ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το δυναμικό πλαίσιο δεικτών αειφορίας της Ε.Ε.

Το τρίτο επίπεδο είμαστε υποχρεωμένοι να το αφήσουμε προς το παρόν εκτός της πρότασης, όχι μόνο επειδή δεν έχει θεσμοθετηθεί διεθνώς, αλλά επειδή για τις συνθήκες της χώρας μας είναι πολύ προωθημένο, δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών επιχειρήσεων θα δυσκολεύονταν να τηρήσουν ακόμη και το σύνολο κριτηρίων του πρώτου επιπέδου. Το αναφέρουμε μόνο για ενημέρωση

Επίπεδο ΙΙΙ: Προηγμένες απαιτήσεις

1. Να λαμβάνουν υπ’ όψη τους την αλληλεγγύη μεταξύ και εντός των γενεών για την εξασφάλιση και βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών ως προϋπόθεση διαρκούς προσωπικής ευημερίας

2. Να λαμβάνει υπόψη της για τη διαμόρφωση της τιμής των προϊόντων της το εξωτερικό κόστος που αντιπροσωπεύει τη μείωση της ευημερίας του κοινωνικού συνόλου (σε θέματα ατομικής και δημόσιας υγείας, προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, της χλωρίδας και πανίδας, των κοινωνικών κεκτημένων και της πολιτισμικής κληρονομιάς) και να ανακατευθύνει το πρόσθετο κέρδος σε κοινωνικές δράσεις.

2. Να αποδέχονται και προωθούν τη συμμετοχική προσέγγιση στο management της επιχείρησης

3. Να οργανώνουν ορθολογικά τον όγκο, την ποιότητα και τη χρήση της πληροφορίας

4. Να μειώνουν το έλλειμμα οργανωτικής και επαγγελματικής ευθύνης

5. Να αντιμετωπίζουν ενεργά το επαγγελματικό και κοινωνικό στρες

6. Να αντιμετωπίζουν την καθημερινή απογοήτευση πλατειών κοινωνικών στρωμάτων και να συντελούν στη βελτίωση της συναισθηματικής συμμετοχής και κατανόησης.

7. Να αποφεύγουν ηθικά διλήμματα αλλά και να τα διαχειρίζονται σωστά όταν προκύπτουν.

8. Να ευνοούν όχι μόνο τις ανθρωπιστικές αξίες αλλά να σέβονται επίσης και την διαφορετικότητα και ποικιλία των ανθρώπινων αντιλήψεων

Με ευχαρίστηση θα δεχτούμε οποιαδήποτε κριτική αντιμετώπιση των προταθέντων, προτάσεις βελτίωσης, διεύρυνσης των κριτηρίων, εξειδίκευσης ή και βάσιμες αντιρρήσεις. Θα μπορούσαμε επίσης να παρουσιάσουμε λεπτομερώς τη πρόταση σε συσκέψεις κατά περιοχή, κλάδο ή και επιχείρηση.

Για τις επιπτώσεις στη χώρα μας των εχθροπραξιών στη Μέση Ανατολή.

Μεσόγειος Credit Sabine Rethore

Στο πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας τα κόμματα δεν μας έχουν συνηθίσει δεκάδες χρόνια τώρα να αφήνουν πίσω τους μικροκομματικούς υπολογισμούς και να συνεννοούνται για τα μεγάλα θέματα του σήμερα και του αύριο της χώρας (ασφάλεια, ενέργεια, δημογραφικό, υγεία, παιδεία κ.α). Οι εχθροπραξίες στη Λωρίδα της Γάζας και στον Λίβανο που φαίνεται οτι θα συνεχιστούν για σημαντικό χρονικό διάστημα έχουν πολλές επιπτώσεις για την Ελλάδα:

Θέματα ασφάλειας

• Μεταναστευτική πίεση: Η Ελλάδα αντιμετωπίζει ήδη αυξημένες μεταναστευτικές ροές και η σύγκρουση θα μπορούσε να επιδεινώσει αυτό το ζήτημα. Η ελληνική κυβέρνηση έχει προειδοποιήσει ότι η κλιμάκωση της βίας στη Μέση Ανατολή μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση των μεταναστών χωρίς έγγραφα - βλ. https://www.voanews.com/a/greece-warns-israel-hamas-war-will-add-migration-pressure/7305212 .html.

• Περιφερειακή σταθερότητα: Η σύγκρουση ενισχύει την περιφερειακή αστάθεια, η οποία θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις στην ασφάλεια για την Ελλάδα, ειδικά εάν οι εντάσεις επεκταθούν σε γειτονικές χώρες - βλ. https://english.elpais.com/international/2024-01-07/danger-of-gaza-war -spillover-peaks-in-middle-east-after-three-months-of-fighting.html.

Οικονομικός αντίκτυπος

• Τουρισμός: Ο τουριστικός τομέας της Ελλάδας θα μπορούσε να επηρεαστεί από την περιφερειακή αστάθεια. Οι πιθανοί ταξιδιώτες ενδέχεται να αποφύγουν την περιοχή λόγω ανησυχιών για την ασφάλεια, επηρεάζοντας την οικονομία της - βλ. https://greekreporter.com/2024/10/02/relations-greece-israel-palestine/.

• Τομέας ενέργειας: Η Ελλάδα έχει ενεργειακούς δεσμούς με το Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων συνεργασιών σε έργα φυσικού αερίου. Η σύγκρουση θα μπορούσε να διαταράξει αυτά τα έργα και να επηρεάσει τον ενεργειακό εφοδιασμό - βλ. https://greekreporter.com/2024/10/02/relations-greece-israel-palestine/.

Διπλωματικές Σχέσεις

• Πράξη εξισορρόπησης: Η Ελλάδα διατηρεί μια λεπτή ισορροπία στις σχέσεις της με το Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Η σύγκρουση θέτει την Ελλάδα σε μια προκλητική διπλωματική θέση, να κρατήσει καλές σχέσεις και με τους δυο εμπλεκόμενους - δεν είναι ακατόρθωτο, το έχει πετύχει η Τουρκία στις σχέσεις της με Ρωσία και Ουκρανία -  τόσο στο διπλωματικό τομέα όσο και στο δημόσιο αίσθημα -  βλ. https://greekreporter.com/2024/10/02/relations-greece-israel-palestine/.

• Ανθρωπιστικός Ρόλος: Η Ελλάδα έχει συμμετάσχει σε ανθρωπιστικές προσπάθειες, παρέχοντας βοήθεια και υποστήριξη στις πληγείσες περιοχές. Αυτός ο ρόλος είναι πιθανό να επεκταθεί καθώς η σύγκρουση συνεχίζεται - βλ. https://greekreporter.com/2024/10/02/relations-greece-israel-palestine/.

Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας θα έπρεπε να αφήσουν τις μικροκομματικές σκοπιμότητες στη πάντα, να συνεννοηθούν, να παρακολουθουν στενά την κατάσταση και να προετοιμάστούν για να αντιμετωπίσουν ενιαία τυχόν πιθανές επιπτώσεις και ακόμη μεγαλύτερους κινδύνους.

Απο το "διαβολάκι" στο "δημιουργικό δαίμονα"

“Κάθε έργο πνευματικής δημιουργίας, ανεξάρτητα από το σύστημα μέσα στο οποίο εμπνέεται και γεννιέται, για να αναγνωριστεί από εχθρούς και φίλους θα πρέπει να λειτουργήσει σαν ένα μικρό μεν, αλλά υπερκινητικό και ανήσυχο «διαβολάκι» που δημιουργεί εντάσεις, διαφωνίες, ακόμη και δραματικές ή κωμικές καταστάσεις. Μερικά από αυτά τα μπορεί να δημιουργήσουν ολόκληρες τάσεις ή μόδες και από «διαβολάκια» να μετατραπούν σε «δημιουργικούς δαίμονες» που θα ανακατέψουν τα πάντα στη τέχνη, στη κοινωνία ακόμη και στην οικονομία και πολιτική¨

"Every work of intellectual creation, regardless of the system in which it is inspired and born, in order to be recognized by enemies and friends must function as a small, albeit hyperactive and restless "little devil" that creates tensions, disagreements, even dramatic or comical situations. Some of these works can create whole trends or modes and from "little devils" turn into "creative demons" that will stir up everything in art, society and even in economy and politics”.

«Каждое произведение интеллектуального творчества, независимо от системы, в которой оно вдохновлено и рождено, для того, чтобы быть признанным врагами и друзьями, должно функционировать как маленький, хотя и гиперактивный и беспокойный «чертенок», который создает напряженность, разногласия, даже драматические или комические ситуации. Некоторые из этих произведений могут создавать целые тенденции или моды и из «чертиков» превращаться в «творческих демонов», которые будут всколыхнуть все в искусстве, обществе и даже в экономике и политике».

Μερικές σκέψεις για τις χιλιοτραγουδισμένες αλλαγές

«Δεν αρκεί να παραμείνεις ζωντανός για να επιβιώσεις. Ο καλύτερος δρόμος για την επιβίωση είναι η εξέλιξη…τα ιστορικά δεδομένα…αποδεικνύουν ότι ένα ολοκληρωτικό καθεστώς αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ανθρώπινη πρόοδο». (Liu Cixin ¨Σκοτεινό δάσος¨ Selini Αθήνα 2019, σελ.559)

Από το 1981 και δώθε στη χώρα μας ακούμε πολλά για αλλαγές στους οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό τομείς. Σίγουρα αλλαγές έχουν γίνει, άλλες προς το καλύτερο και άλλες ειδικά τα τελευταία χρόνια προς το χειρότερο. Αλλαγές που επιβλήθηκαν εξ ‘ ανάγκης από τα πάνω ή που ενσωματώθηκαν στη κοινωνική ζωή από τη ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας ή που επιβλήθηκαν από τις απανωτές κρίσεις και φυσικές ή ανθρωπογενείς καταστροφές. Η συνολική νοοτροπία όμως της πλειοψηφίας της κοινωνίας αλλάζει με πολύ αργό ρυθμό και βασανιστικό τρόπο.

Ενώ μερικοί άνθρωποι δοκιμάζουν γρήγορα νέα πράγματα, άλλοι είναι πιο συντηρητικοί στην αλλαγή. Η αλλαγή και η σύγκρουση πάνε μαζί. Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να εισάγετε αλλαγές και να αποφύγετε τις συγκρούσεις. Μεταξύ των πιο σημαντικών προϋποθέσεων για να επιτευχθεί αυτό είναι η εμπιστοσύνη μεταξύ των «πάνω» και των «κάτω», της ηγεσίας και του προσωπικού.

Συνήθως οι άνθρωποι, ατομικά ή και κατά ομάδες αντιστέκονται στις αλλαγές για πολλούς διαφορετικούς λόγους. Μεταξύ αυτών οι πιο σημαντικοί είναι:

• Η αύξηση της αβεβαιότητας ​​και του φόβου για την αλλαγή της κατάστασης (τι θα σημαίνουν οι αλλαγές για μένα;)
• Η ύπαρξη ή όχι οικονομικού συμφέροντος / κινήτρων
• Η αύξηση της γενικής ενόχλησης (απαιτούμενη εκπαίδευση, μετεγκατάσταση, αύξηση εργασίας, ευθύνης κ.α.)
• Η απώλεια συμβόλων (απώλεια θέσης, ισχύος, σημασίας κ.α.)
• Η έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ ηγεσίας και προσωπικού (ο κύριος παράγοντας)
• Η απειλή για την ύπαρξη / λειτουργία της κατεστημένης ομάδας (αδυνάτισμα, διάλυση κ.α)
• Η ύπαρξη συντεχνιακών συμφερόντων ή / και τοπικιστικών συμφερόντων
• Διάφορα ταμπού και προκαταλήψεις (φύλο, καταγωγή, χρώμα δέρματός, σεξουαλικές προτιμήσεις, πολιτικές πεποιθήσεις, κοινωνική και οικονομική κατάσταση κ.α.)

Η στόχευση εκείνων που είναι πιο πιθανό να αλλάξουν, είναι συχνά ο πιο ορθολογικός και οικονομικός τρόπος για την προώθηση της ίδιας αλλαγής σε μια μεγαλύτερη ομάδα. Εδώ, η χρήση του μοντέλου «Στάδια Αλλαγής» που αναπτύχθηκε από τους Prochaska και DiClemente (1986) μπορεί να είναι χρήσιμη για τον καθέναν.

Στο πίνακα που ακολουθεί απεικονίζεται η διαδικασία μετάβασης από την αδιαφορία για τις αλλαγές στην αποδοχή και την ενεργή δράση για αυτές. Σε αυτό το μοντέλο αναφέρονται έξι στάδια:

 

1. Άγνοια	Μη γνωρίζοντας ότι υπάρχει πρόβλημα δεν υπάρχει και πρόθεση αλλαγών
2. Συλλογισμός	Αναγνωρίζεται η ύπαρξη του προβλήματος και αρχίζει η σκέψη της τι αντιμετώπιση χρειάζεται
3. Προτοιμασία	Οι εμπλεκόμενοι σκοπεύουν να αναλάβουν σύντομα δράση και να κάνουν σχέδια για την εφαρμογή της
4. Προσπάθεια	Οι εμπλεκόμενοι αρχίζουν να αλλάζουν αλλά αργά και ασυνεχώς
5. Διατήρηση	Συνεχίζουν να αλλάζουν συνεχώς και γρηγορότερα
6. Διάχυση	Οι εμπλεκόμενοι ενθαρρύνουν και δείχνουν και σε άλλους πώς να υιοθετήσουν τις αλλαγές

Οι εμπλεκόμενοι χρειάζονται διαφορετικά είδη μηνυμάτων, υλικού, εκπαίδευσης και υποστήριξης για κάθε στάδιο ξεχωριστά.

Για παράδειγμα, άτομα που δεν γνωρίζουν ότι η συμπεριφορά τους είναι επιβλαβής για τον εαυτό τους ή την ομάδα τους ή επιβλαβής για τη κοινωνία ή το περιβάλλον μπορεί να χρειάζονται καλύτερες πληροφορίες από πηγές που εμπιστεύονται. Άλλοι που το έχουν αναγνωρίσει αυτό και σκέφτονται να δοκιμάσουν μια νέα συμπεριφορά μπορεί να χρειάζονται κοινωνική υποστήριξη και εκπαίδευση δεξιοτήτων.

Η αλλαγή λοιπόν είναι μια ενιαία και σοβαρή διαδικασία που δυστυχώς για τα πεπραγμένα της χώρας μας πολλές φορές μένει σε λόγια, διακηρύξεις και υποσχέσεις ή έρχεται σαν «τυφλό» αποτέλεσμα της αγοράς ή σύνθεσης συγκυριών ή και διεθνών εξελίξεων και υποχρεώσεων.

Η ποσοστιαία κατανομή καταναλωτικών δαπανών των νοικοκυριών στην ΕΕ (2002-2022)

Όπως μπορείται να δείτε απο το παρακάτω διάγραμμα η ποσοστιαία κατανομή έχει μείνει αμετάβλητη για τις δαπάνες εκπαίδευσης και διατροφής. Έχει μειωθεί από 0,4% έως και 1,5% στα έπιπλα και εξοπλισμό νοικοκυριού, στις επικοινωνίες, στο αλκοόλ/καπνό, στις συγκοινωνίες, στην αναψυχή και πολιτιστικές δαπάνες και στην ένδυση/υπόδυση. Οι συγκρίσεις με τη κατάσταση στην Ελλάδα είναι μάλλον απογοητευτικές.

Οι συνεχιζόμενες σύγχρονες διεθνείς και μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις στο πλανήτη

Δυστυχώς οι ένοπλες συγκρούσεις στο πλανήτη μας, αντι να μειωθούν αυξάνονται χρόνο με το χρόνο. Κάποιες συνεχίζονται με διαστήματα ειρήνης για χρόνια. Κάποιες άλλες προκύπτουν σε περιοχές και κράτη. Διακρίνονται σε μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις (εντός του ίδιου κράτους), σε διακρατικές και σε διεθνείς.

Η διαδικτυακή πύλη Rule of Law in Armed Conflicts (RULAC) που ξεκίνησε το 2007, χαρακτηρίζει και αξιολογεί συστηματικά καταστάσεις ένοπλης βίας, χρησιμοποιώντας τον ορισμό της ένοπλης σύγκρουσης σύμφωνα με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο. Η RULAC προσδιορίζει επίσης τα μέρη σε αυτές τις συγκρούσεις και το εφαρμοστέο διεθνές δίκαιο. Αυτή τη στιγμή παρακολουθεί περισσότερες από 110 ένοπλες συγκρούσεις στις οποίες εμπλέκονται τουλάχιστον 55 κράτη και περισσότεροι από 70 ένοπλοι μη κρατικοί φορείς. Είναι μια πρωτοβουλία της Ακαδημίας Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Γενεύης. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ

45 μέτωπα ένοπλης σύγκρουσης συναντά κανείς στη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική. Αίγυπτος, Ιράκ, Ισραήλ, Παλαιστίνη, Λιβύη, Μαρόκο, Συρία, Τουρκία, Υεμένη και Δυτική Σαχάρα έχουν εμπόλεμες ζώνες. Η Ακαδημία συμπεριλαμβάνει σε αυτές και την παράνομη τουρκική κατοχή στο βόρειο τμήμα της Κύπρου...

35 μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις υπάρχουν στην Αφρική και ειδικότερα σε Μπουρκίνα Φάσο, Καμερούν, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Αιθιοπία, Μάλι, Μοζαμβίκη, Νιγηρία, Σενεγάλη, Σομαλία, Νότιο Σουδάν και Σουδάν.

Αντίστοιχα άλλες 19 στην Ασία όπου συμμετέχουν πολλές ένοπλες ομάδες στις χώρες Αφγανιστάν, Ινδία, Μιανμάρ, Πακιστάν και Φιλιππίνες έχουν στο εσωτερικό τους εμπόλεμες ζώνες. Υπάρχουν επίσης άλλες δύο συνεχιζόμενες διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις, μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν και μεταξύ Ινδίας και Κίνας.

Ακόμη και στην Ευρώπη υπάρχουν εστίες. Η Ρωσία πρωταγωνιστεί στη σύγκρουση με την Ουκρανία, αλλά και στην Υπερδνειστερία (σύγκρουση με Μολδαβία), καθώς και τη Νότια Οσετία και την Αμπχαζία (σύρραξη με Γεωργία), ενώ Αρμενία και Αρζεμπαϊτζάν εξακολουθούν να συγκρούονται στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Έξι μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις λαμβάνουν χώρα στην Λατινική Αμερική.

Αξιοσημείωτη είναι η ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή της Ωκεανίας (Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Παπούα- Νέα Γουϊνέα, Ινδονησία, Μαλαισία)

Διαδραστικός χάρτης εδώ

Διαβάστε σχετικό άρθρο της "Ναυτεμπορικής" εδώ

Το Αιολικό δυναμικό της χώρας και της περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας

Πολλά δημοσιεύματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που αντιτίθενται στις ΑΠΕ και στις ανεμογεννήτριες ειδικότερα. Όχι στα βουνά (που μάλλον εκεί φυσάει περισσότερο απο τα πεδινά), όχι στη θάλασσα (που και εκεί φυσάει) και πάει λέγοντας. Όμως όλοι θέλουν άφθονη και φθηνή ενέργεια και δεν μας λένε πως να την παράγει η χώρα.

Μπορείται να δείτε την χωρική κατανομή της αιολικής ικανότητας στη χώρα σε MW στο τέλος του 2023. Ο χάρτης είναι απο την έκδοση ITR 2023 - Επιθεώρηση Υποδομών & Συγκοινωνιών 2023 (σελ 123).

Η Στερεά Ελλάδα και η Εύβοια κατέχουν τη πρώτη θέση, αφενός μεν γιατί έχουν αιολικό δυναμικό και αφετέρου γιατί είναι κοντά στο μεγαλύτερο κέντρο κατανάλωσης, την ευρύτερη περιφέρεια της Αθήνας.

Ακολουθεί ενας εξαιρετικός χάρτης του αιολικού δυναμικού της Στερεάς Ελλάδας, όπου μπορείται να δείτε ότι το μεγαλύτερο δυναμικό έχουν η Καρυστία στην Εύβοια, η Σκύρος και οι κορυφές των ορεινών όγκων της Στερεάς Ελλάδας.

 

Πηγή: Π.Αρκουμάνης. «Γεωγραφική Ανάλυση της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας με χρήση Γεωγραφικών Συστημάτων Πληροφοριών». Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Σχολή Θετικών Επιστημών. Διατμηματικό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Πληροφορική & Υπολογιστική Βιοιατρική. Λαμία 2018

Μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ

Ο τύπος της γυναικείας ομορφιάς του Λ.Λαντάου εμπνευσμένος από την "Αφροδίτη της Μήλου"

Από Nobel foundation

Πρόσφατα διαβάσαμε αρκετά δημοσιεύματα ότι κάποιοι επιστήμονες ανάλυσαν και μέτρησαν τις αναλογίες του προσώπου πολλών ερμηνευτών της σύγχρονης showbiz με βάση τη Χρυσή Τομή, το γνωστό "Φ", που είναι περίπου ίσο με το 1,618 και έχει θεωρηθεί από φιλοσόφους και μαθηματικούς ως το κλειδί για την αρμονία και την ομορφιά. Πήραν υπόψη τους διάφορα χαρακτηριστικά όπως τα μάτια, τα φρύδια, τη μύτη, τα χείλη, το πηγούνι, το σαγόνι και το γενικό σχήμα του προσώπου. Μάλλον όμως έρχονται δεύτεροι....

"O Σοβιετικός φυσικός Λεβ Λαντάου (1908-1968) κατέλιπε σπουδαίο έργο σε πολλά πεδία της θεωρητικής φυσικής. Το έργο του αφορά στις περιοχές της φυσικής των χαμηλών θερμοκρασιών, της ατομικής και πυρηνικής φυσικής, της φυσικής της στερεός κατάστασης, της αστροφυσικής και της φυσικής του πλάσματος, ενώ πολλοί όροι τής φυσικής συνδέονται με το όνομά του («Διαμαγνητισμός Λαντάου», «ενεργειακές στάθμες Λαντάου» στον τομέα της φυσικής της στερεάς κατάστασης, «εξασθένιση Λαντάου» στον τομέα τής φυσικής του πλάσματος, «ενεργειακό φάσμα Λαντάου» στον τομέα τής φυσικής των χαμηλών θερμοκρασιών και «τομές Λαντάου» στον τομέα τής φυσικής των υψηλών ενεργειών). Το 1962, τιμήθηκε με το Νόμπελ Φυσικής για την έρευνά του σχετικά με την υπερρευστότητα του ηλίου. Εκτός από το Νόμπελ,, έτυχε και πολλών άλλων τιμητικών διακρίσεων. Στη Σοβιετική Ένωση εκλέχθηκε μέλος της Ακαδημίας Επιστημών, τού αποδόθηκε ο τίτλος τού «Ήρωα τής Σοσιαλιστικής Εργασίας» και τού απονεμήθηκε, μεταξύ άλλων, το Βραβείο Λένιν. Εκλέχθηκε επίσης μέλος τής Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου και των Ακαδημιών της Ολλανδίας, της Δανίας και των ΗΠΑ, ενώ τού απονεμήθηκαν το Μετάλλιο Μαξ Πλανκ και το Βραβείο Φριτς Λόντον . Ο πιο διακεκριμένος μαθητής του υπήρξε ο Αλεξέι Αμπρικόσοφ (1928-2017), ο οποίος τιμήθηκε με Νόμπελ Φυσικής το 2003 για την πρωτότυπη συμβολή του στη θεωρία των ημιαγωγών και των υπερρευστών." (Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/1962) © SanSimera.gr

"Ο Λαντάου κρατούσε ένα κατάλογο φυσικών που βαθμολογούσε σε αντίστροφη λογαριθμική κλίμακα από το 0 ως το 5. Τον υψηλότερο βαθμό, 0, τον έδινε στον Νεύτωνα, ενώ ο Αϊνστάιν πήρε 0,5. Το 1 είχαν οι Νιλς Μπορ, Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, Πωλ Ντιράκ και Έρβιν Σρέντινγκερ, οι θεμελιωτές της Κβαντομηχανικής, όπως και οι Σατυέντρα Μπόουζ και Γιουτζίν Γουίγκνερ. Ο Λαντάου βαθμολογούσε τον εαυτό του με 2,5 αλλά στο τέλος τον «προήγαγε» στο 2. Παρά την αυτοαξιολόγηση του ταλέντου του στην κλίμακα αυτή, ο Λαντάου θεωρείται από πολλούς ισάξιος με τους Ντιράκ, Βόλφγκανγκ Πάουλι, Ενρίκο Φέρμι και Ρίτσαρντ Φάινμαν, ως ένας ικανότατος φυσικός με ξεχωριστή διάνοια." (Πηγή https://el.wikipedia.org/)

Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Πανεπιστήμιο του Χαρκόβου - που έχω τη τιμή να είμαι απόφοιτος του - και σαν άσκηση χαλάρωσης απο τις πολύωρες θεωρητικές και πειραματικές αναζητήσεις σε διάφορα πεδία της φυσικής, εμπνεύστηκε απο την "Αφροδίτη της Μήλου" και ίσως και άλλα ελληνικά αγάλματα και δημιούργησε το τύπο της κλασσικής γυναικείας ομορφιάς με άριστα το 10. Λίγοι το ξέρουν και λιγότεροι γνωρίζουν τον τύπο, που βασίζεται στις αναλογίες στήθους, μέσης, γοφών, ύψους και βάρους.

Sophie Marceau - 7.59

Βέβαια ο τύπος είναι πολύ ευαίσθητος όταν κάποια αναλογία ξεφεύγει απο το ιδανικό. Έτσι, βασικά λόγω τους ύψους τους (1,80) οι γνωστές Claudia Shciffer, Elle McFerson, Rebecca Stamos φτάνουν μόλις στο 7,59, ενώ με το ίδιο ύψος οι Gigele Bundchen και Eva Herzigova στο 6,80. Αντίστοιχα η Monica Belluci λόγω πληθωρικού στήθους και γοφών στο 6,68. Εφαρμόζοντας το τύπο του Λαντάου στις προσωπικότητες που οι σύγχρονοι επιστήμονες υπολόγισαν μόνο τις αναλογίες προσώπου, έχουμε ότι οι πέντε πρώτες κατ'αυτούς, δεν κατατάσσονται ψηλά στη "λίστα Λαντάου". Anya Taylor-Joy – 5,74, Zendaya – 6,66, Bella Hadid – 7,14, Margot Robbie – 6,96, Taylor Swift – 6,70. Ακόμη επισημαίνουμε ότι ερμηνεύτριες με θεϊκές αναλογίες προσώπου, όπως η S.Marceau δεν εξετάστηκαν καν από τους σύγχρονους ερευνητές.

Θα μου πείτε ποιές έχουν τελικά την πιο ψηλή βαθμολογία στη κλίμακα Λαντάου; Είναι αυτές που οι αναλογίες τους πλησιάζουν πιο πολύ τις αναλογίες των αγαλμάτων της κλασσικής αρχαιότητας: Alessandra Ambrosio 9,02 - Jennifer Aniston 8,40 - Claire Forlani 8,17 - Kate Beckinsale 8,0.

Όσο για τη κλίμακα που προτιμάμε σε τελευταία ανάλυση - όπως έλεγε και ο Ανδρέας Εμπειρίκος - "Η πλάστιγξ κλίνει εκεί που προτιμάμε Κατά την ερμηνεία που της δίνουμε. Κάθε φορά που επιτυγχάνουμε στα ζάρια".

Και στα ζάρια πετυχαίνουμε πολύ λίγες

Στο μικροσκόπιο των επιστημόνων επτά νησιά της χώρας λόγω της λειψυδρίας (Businessdaily)

Φωτο: Businessdaily.gr

 Η ανθρωπογενής δραστηριότητα (με   χαρακτηριστικά παραδείγματα για τη χώρα   μας τον υπερτουρισμό σε ορισμένες   περιοχές και την αλόγιστη σπατάλη υδάτων   σε άλλες) σε συνδυασμό με την σταδιακή   αλλαγή του κλίματος έφεραν στην   επιφάνεια  ενα ακόμη πρόβλημα, παρά το   γεγονός ότι απο αρκετούς ερευνητές έχει   επισημανθεί εδώ και 50 χρόνια. Το   πρόβλημα της λειψυδρίας σε αρκετές   περιοχές της χώρας και ειδικότερα στο   νότιο  τμήμα της. Παρακάτω θα βρείτε ορισμένα αποσπάσματα άρθρου που δημοσιεύτηkε στο Businessdaily.gr.

"Στο μικροσκόπιο των ερευνητών- επιστημόνων τίθενται το επόμενο διάστημα επτά νησιά της Ελλάδας, και συγκεκριμένα το Αγαθονήσι, η Αμοργός, η Θάσος, η Κάσος, η Σέριφος, η Σίφνος και οι Παξοί με σκοπό να υπολογιστούν οι σημερινές ανάγκες τους ως προς τη μελλοντική ζήτηση του νερού. Στόχος επίσης, της έρευνας, είναι να εξευρεθούν και να προταθούν οικοϋδρολογικές λύσεις, οι οποίες θα συνεισφέρουν στη συλλογή βρόχινου νερού αποσκοπώντας στην αύξηση των υδατοαποθεμάτων των παραπάνω νησιών.....

Όπως σημειώνει στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο καθηγητής Διευθέτησης Ορεινών Υδάτων και διευθυντής Έδρας UNESCO Con-E-Ect στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Δημήτρης Εμμανουλούδης, «διαπιστώθηκε ότι με τη βοήθεια τεχνικών παρεμβάσεων και έργων είναι δυνατή η κάλυψη όχι μόνον των σημερινών αναγκών αλλά και της μελλοντικής ζήτησης νερού έως το 2030, κατά την διάρκεια των θερινών μηνών (Ιούνιος, Ιούλιος και Αύγουστος), σε ποσοστό 100%......

Σύμφωνα με τον κ. Εμμανουλουδή, για την αντιμετώπιση αυτής της επείγουσας κατάστασης - κρίσης, είναι επιτακτικό να ληφθούν μια σειρά από μέτρα, όπως γίνεται σε όλες τις περιπτώσεις εμφάνισης κρίσεων (υγειονομικής, οικονομικής, περιβαλλοντικής κλπ.). Αυτά, όπως εξηγεί, διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες: άμεσα, βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα. Ειδικότερα, ο κ. Εμμανουλούδης προτείνει τα εξής μέτρα:

Άμεσα: Υιοθέτηση ατομικής κουλτούρας εξοικονόμησης νερού στην καθημερινότητά μας (παρασκευή φαγητού, ατομική υγιεινή, καθαριότητα). Το μέτρο αυτό καθίσταται ακόμη πιο επιτακτικό για τις επιχειρήσεις εστίασης και ξενοδοχεία.
Υιοθέτηση μεθόδων άρδευσης στην γεωργία, οι οποίες δεν είναι υδατοβόρες, εν ανάγκη αλλαγή και είδους καλλιεργειών (μην ξεχνάμε ότι η γεωργία καταναλώνει το 70% των διαθέσιμων υδάτινων πόρων, παγκοσμίως ! ).
Αποφυγή κάθε είδους (τουλάχιστον για την θερινή περίοδο) χρήσης νερού για σκοπούς αναψυχής, αισθητικής κλπ. (πισίνες, συντριβάνια, άρδευση κήπων).

Βραχυπρόθεσμα: Περιορισμός των απωλειών των δικτύων μεταφοράς και διανομής του νερού, από τις δεξαμενές αποθήκευσης ή σημεία υδροληψίας προς τις οικιακές – εμπορικές καταναλώσεις, δεδομένου ότι οι απώλειες των δικτύων στην χώρα μας, ακόμα και στην περιοχή της πρωτεύουσας κυμαίνονται από 45 – 55% (με διεθνώς παραδεκτό όριο το 20%), γεγονός που με απλά λόγια σημαίνει ότι από την διατιθέμενη ποσότητα νερού, η μισή φτάνει στο σημείο κατανάλωσης ! Ο περιορισμός των απωλειών θα προκύψει αφενός από την επισκευή των διαρροών και βλαβών, αφετέρου από την βελτίωση και τον εκσυγχρονισμό των υπαρχόντων δικτύων.

Μεσοπρόθεσμα: Επακριβής υπολογισμός των σημερινών αναγκών αλλά και της μελλοντικής ζήτησης, ιδιαίτερα σε περιοχές που εμφανίζουν αυξημένη τουριστική κίνηση. Ο υπολογισμός αυτός μπορεί να γίνει με την βοήθεια σύγχρονων υπολογιστικών μεθόδων, που στηρίζονται σε νεοεισαγόμενους δείκτες όπως το Υδατικό Αποτύπωμα (Water Footprint). Το Υδατικό Αποτύπωμα είναι ουσιαστικά η ποσότητα του νερού που χρησιμοποιεί ένας άνθρωπος, μια επιχείρηση ή μια βιομηχανία καθημερινά. Από τον συγκεκριμένο υπολογισμό δύναται να προκύψει με ακρίβεια το ετήσιο έλλειμμα σε νερό για μια συγκεκριμένη περιοχή, για διαφορετικά κλιματικά σενάρια, στο παρόν και στο εγγύς μέλλον, γεγονός που τον καθιστά απαραίτητο για την επιλογή των κατάλληλων έργων αποταμίευσης νερού σε μια περιοχή και τον αντίστοιχο σχεδιασμό τους, ως προς την θέση και το μέγεθός τους. Τα έργα αυτά θα πρέπει να αποσκοπούν στην κατά το δυνατόν κάλυψη του ελλείμματος αυτού, ακόμα και για δυσμενή σενάρια.

Κατασκευή τεχνικών έργων μικρής κλίμακας (ομβροπλατείες, υπερπηδητά εσχαρωτά φράγματα κλπ.), με την βοήθεια των ανωτέρω υπολογιστικών μεθόδων. Τα έργα αυτά μπορούν να συνδυάζονται, με τεχνικές κατασκευής και λειτουργίας φιλικές προς τα οικοσυστήματα (Ecosystem based adaptation) . Η κατασκευή των έργων αυτών προσιδιάζει ιδιαίτερα στις νησιωτικές περιοχές όπου πρέπει να δίνεται και η απαραίτητη προσοχή στην αισθητική των παρεμβάσεων, είναι δε εξαιρετικά αποτελεσματικά για την συλλογή βρόχινου νερού, ακόμα και από μικρές σε διάρκεια και ένταση βροχοπτώσεις, μπορούν δε να συνδυάζονται και με μια σειρά από nature based solutions (λύσεις με βάση την φύση). Το συλλεγόμενο βρόχινο νερό θα αποθηκεύεται σε υπόγειες δεξαμενές, προκειμένου να αποφευχθούν οι απώλειες εξάτμισης." Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Ευθύνονται τα αιολικά πάρκα για τις πυρκαγιές;

Όχι μόνο δεν ευθύνονται, αλλά επιπλέον προστατεύουν τα δάση.

Η εγκατάσταση ανεμογεννητριών, όπως και πολλών άλλων δραστηριοτήτων, επιτρέπεται σε δάση και δασικές εκτάσεις ύστερα από μελέτη και άδεια. Επομένως, δεν υπάρχει κίνητρο να καεί μια έκταση προκειμένου να γίνει μια επέμβαση η οποία ήδη επιτρέπεται.

Επιπλέον, η καταστροφή μιας δασικής έκτασης οδηγεί υποχρεωτικά στην αυτόματη κήρυξή της ως αναδασωτέας. Αυτό συνεπάγεται σαφώς αυξημένες προϋποθέσεις, περισσότερους όρους προστασίας αλλά και πρόσθετα έργα για την εγκατάσταση σε αναδασωτέα έκταση. Συνεπώς, σε δάσος ή δασική έκταση που επλήγη από πυρκαγιά, όχι μόνο δεν υπάρχει διευκόλυνση εγκατάστασης ανεμογεννητριών, αλλά αντιθέτως υφίσταται αύξηση της δυσκολίας, του χρόνου και του κόστους τόσο ως προς το εύρος των απαραίτητων μελετών και προϋποθέσεων όσο και ως προς τα έργα που πρέπει να γίνουν.

Αισχροί ισχυρισμοί, fake news και χυδαία υπονοούμενα ότι οι πυρκαγιές καταστρέφουν δάση ώστε να φυτρώσουν μετά ανεμογεννήτριες ή για να διανοιχθούν οι δρόμοι από όπου θα περάσουν οι ανεμογεννήτριες, εμφανίζονται συχνά στον δημόσιο διάλογο παρά την εμπεριστατωμένη κατάρριψη του μύθου αυτού1, 2.

Η αλήθεια είναι ότι τα αιολικά πάρκα, όχι μόνο δεν ευθύνονται για τις πυρκαγιές, αντιθέτως συμβάλλουν στην προστασία των δασών διότι:
α) Είναι ένα από τα αποτελεσματικότερα όπλα ενάντια στην κλιματική κρίση που απειλεί τα δάση.
β) Με τα έργα που εκτελούν στην περιοχή εγκατάστασης προστατεύεται το τοπικό δασικό σύστημα από την πυρκαγιά.
γ) Με τις αναδασώσεις ή τα άλλα δασοτεχνικά έργα που υλοποιούν σε περιοχές που υποδεικνύει η δασική αρχή, συμβάλλουν στην αναβάθμιση του δασικού περιβάλλοντος της ευρύτερης περιοχής.

Πρόσθετες δυσκολίες για την εγκατάσταση σε περίπτωση πυρκαγιάς5
Η καταστροφή μιας έκτασης από πυρκαγιά δημιουργεί άλλου είδους απαιτήσεις για την κατασκευή του έργου, που δεν υπήρχαν προηγουμένως και οι οποίες, ανάλογα με τη φύση του εδάφους, μπορεί να είναι σημαντικές π.χ. απαιτήσεις για τη στήριξη των εδαφών, την προστασία από νέα φυσικά φαινόμενα που πιθανόν να εμφανιστούν και μπορεί να σχετίζονται με τη ροή των επιφανειακών υδάτων ή πλημμυρικά φαινόμενα λόγω της καταστροφής της δασικής βλάστησης, ανάγκη κατασκευής μεγαλύτερων και περισσότερων τεχνικών έργων για την απορροή των υδάτων, ανάγκη για κατάλληλους χάνδακες σε όλο το μήκος της οδοποιίας για την απορροή μεγαλύτερων ποσοτήτων επιφανειακών υδάτων, συχνότερη συντήρηση της οδοποιίας εξαιτίας διάβρωσης της επιφάνειας κ.λπ. Όλα αυτά μπορεί να συνεπάγονται αυξημένο κόστος και για αυτό δεν προκύπτει κίνητρο για πυρκαγιά δασικής έκτασης ή δάσους με σκοπό τη διάνοιξη δρόμων ή γενικά την κατασκευή έργων υποδομής. Σε κάθε περίπτωση, η οδοποιία σχεδιάζεται σε συνεργασία με τις δασικές αρχές ώστε να ικανοποιεί και τις δικές τους ανάγκες.

Βεβαίως, δεν ισχύει ούτε αυτό που ακούγεται μερικές φορές ότι δήθεν η πυρκαγιά οδηγεί σε αύξηση του ανέμου σε μια περιοχή και άρα σε μεγαλύτερη παραγωγή ενέργειας. Στην Ελλάδα, όπου η ανάπτυξη αιολικών πάρκων γίνεται κατά βάση σε σύνθετες (ορεινές, ημιορεινές) τοπογραφίες, η επίδραση στο αιολικό δυναμικό (το οποίο έχει γίνει γνωστό από μακροχρόνιες μετρήσεις πριν την εγκατάσταση) καθορίζεται κυρίως από την αύξηση της ταχύτητας του ανέμου που προκαλείται λόγω της σύνθετης τοπογραφίας. Η επίδραση αυτών των παραμέτρων στην ενεργειακή απόδοση της ανεμογεννήτριας καθορίζει την επιλογή του τύπου ανεμογεννήτριας που είναι κατάλληλος και αποδοτικός για το δεδομένο αιολικό δυναμικό, χωρίς διαφορά στο κόστος προμήθειας ή συντήρησης. Δηλαδή, δεν χρειάζεται να καεί το παρακείμενο δάσος για να βελτιωθεί η ενεργειακή αποδοτικότητα.

Τα αιολικά πάρκα προστατεύουν το δασικό περιβάλλον: 
Όταν πραγματοποιούνται εγκαταστάσεις αιολικών πάρκων ή άλλες επιτρεπτές επεμβάσεις σε δασικές εκτάσεις, οι υπεύθυνοι φορείς υποχρεούνται και εκτελούν έργα αποκατάστασης στον ευρύτερο χώρο εγκατάστασης.
Επιπλέον, υποχρεούνται και εκτελούν πρόσθετα έργα αναδάσωσης ή δασοτεχνικά έργα σε άλλους χώρους. Τους χώρους αυτούς και τα έργα, τα υποδεικνύουν οι δασικές αρχές, οι οποίες εγκρίνουν τις σχετικές μελέτες, επιβλέπουν την εκτέλεσή τους και τα παραλαμβάνουν εκδίδοντας τη σχετική βεβαίωση. Η σχετική διάταξη βρίσκεται στην παρ. 8 του άρ. 45 του ν. 998/1979, όπως ισχύει6.
Με τις αναδασώσεις ή τα άλλα δασοτεχνικά έργα σε περιοχές που υποδεικνύει η δασική αρχή, συμβάλλουν στην αναβάθμιση του δασικού περιβάλλοντος της ευρύτερης περιοχής

Επιδοτείται υπερβολικά η αιολική ενέργεια;

Η κατασκευή των αιολικών πάρκων δεν επιδοτείται. Η λειτουργία των αιολικών πάρκων επιδοτεί τους καταναλωτές.

Από το 2013, τα αιολικά πάρκα δεν είναι επιλέξιµα για επιδότηση του κόστους κατασκευής τους ούτε από τον ελληνικό Αναπτυξιακό Νόµο ούτε από κάποιο άλλο ευρωπαϊκό ή εθνικό πρόγραµµα. Με τους παλαιότερους αναπτυξιακούς νόµους και τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, τα παλιά αιολικά πάρκα επιδοτούνταν για το 30%-40% του κόστους κατασκευής τους, όπως και οι άλλες αναπτυξιακές δραστηριότητες που εντάσσονταν στον νόµο (π.χ. επενδύσεις στον τουριστικό κλάδο).

Επιπλέον, οι τιµές πώλησης της αιολικής ενέργειας είναι τέτοιες που επιδοτούν τους καταναλωτές και όχι το αντίστροφο. Εάν δεν υπήρχαν τα αιολικά πάρκα που λειτουργούν σήµερα στην Ελλάδα, ο Έλληνας καταναλωτής θα πλήρωνε το ηλεκτρικό ρεύµα ακριβότερα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η αιολική ενέργεια παράγεται µε συστηµατικά και σηµαντικά χαµηλότερο κόστος σε σχέση µε τους συµβατικούς σταθµούς που χρησιµοποιούν λιγνίτη ή φυσικό αέριο.

Μάλιστα το κόστος αυτό είναι σταθερό και έτσι οι αµοιβές των αιολικών πάρκων «κλειδώνουν» µε µακροχρόνιες συµβάσεις, είτε µε τη δηµόσια επιχείρηση ΔΑΠΕΕΠ, είτε µε προµηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας ή µεγάλους καταναλωτές. Για αυτό, το κόστος της αιολικής ενέργειας για τους καταναλωτές δεν µεταβάλλεται όταν αυξάνονται οι τιµές στις χρηµατιστηριακές αγορές ενέργειας για οποιονδήποτε λόγο π.χ. εξαιτίας των αναταραχών στις διεθνείς τιµές των καυσίµων. Χάρη σε αυτή τη σταθερότητα της χαµηλής τιµής των αιολικών πάρκων, επιστρέφεται στους καταναλωτές η διαφορά της από τις υψηλές τιµές της αγοράς. Είναι χαρακτηριστικό ότι, µε βάση τα αναλυτικά και δηµοσιευµένα στοιχεία της αγοράς, κατά τη διάρκεια της ενεργειακής κρίσης που κορυφώθηκε το 2022, τα αιολικά πάρκα διασφάλισαν επιδοτήσεις στους καταναλωτές συνολικού ύψους 4 δισ. ευρώ µέσω του Ταµείου Ενεργειακής Μετάβασης1

Τιο όφελος από τα αιολικά πάρκα, αν και σαφώς µικρότερο, υπήρχε ήδη πριν το 2021, δηλαδή ακόµα και όταν η µέση τιµή τους ήταν υψηλότερη και το φυσικό αέριο πολύ φθηνότερο. Για παράδειγµα, από τη µελέτη των επίσηµων στοιχείων για τη λειτουργία της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα µας², το 2017 τα αιολικά πάρκα επιδότησαν το κόστος του καταναλωτή κατά 53,45 εκατ. ευρώ³.

Όσο αυξάνονται τα αιολικά πάρκα και η αιολική παραγωγή στη χώρα τόσο περισσότερο επωφελούνται οι Έλληνες καταναλωτές.

Οι ανεμογεννήτριες είναι λιγότερο αποδοτικές από τους θερμοηλεκτρικούς σταθμούς;

Δεν έχει νόημα να συγκρίνουμε την απόδοση ανεμογεννητριών με την απόδοση θερμοηλεκτρικών σταθμών. 

Οι ανεμογεννήτριες αξιοποιούν το
ν άνεμο, ο οποίος είναι ανεξάντλητος, ανανεώσιμος και απεριόριστος.

Από την άλλη μεριά οι θερμοηλεκτρικοί σταθμοί καταναλώνουν περιορισμένους και μη ανανεώσιμους πόρους, όπως ο λιγνίτης, ο άνθρακας ή το φυσικό αέριο.

Οπότε δεν έχει νόημα ο ισχυρισμός ότι οι ανεμογεννήτριες μετατρέπουν ένα μικρό μέρος της ενέργειας του ανέμου σε ηλεκτρική ενέργεια και άρα είναι λιγότερο αποδοτικές.

Τα συνδικάτα να δείξουμε τον δρόμο της αξιοπρέπειας, της συλλογικής δράσης και της αλληλεγγύης

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΜΕΙΣ-ΑΡΚΙ

Το πρόσφατο περιστατικό ξυλοδαρμού του σταθμάρχη στον σταθμό Βικτώρια της Γραμμής 1 (ΗΣΑΠ) έφερε στη δημοσιότητα τα προβλήματα που υπάρχουν εδώ και καιρό στην ασφάλεια στις δημόσιες μεταφορές και την αύξηση της βίας και της επιθετικότητας που θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές των επιβατών και των εργαζομένων. Αφού ευχηθούμε καλή ανάρρωση στον συνάδελφο που υπέστη τη βία και τέθηκε σε κίνδυνο η ζωή του, οφείλουμε ως εργαζόμενοι-ες να πάρουμε θέση και να αναζητήσουμε τις αιτίες τέτοιων περιστατικών τυφλής βίας που συμβαίνουν πλέον σχεδόν καθημερινά γύρω μας. Οι καταγγελίες των εργαζομένων για λιγότερους συρμούς που τίθενται σε κυκλοφορία καθημερινά λόγω έλλειψης προσωπικού με συνακόλουθο τον συνωστισμό των επιβατών στις αποβάθρες είναι ένας παράγοντας ταλαιπωρίας, εκνευρισμού και διαπληκτισμών που σε καμία περίπτωση όμως δεν δικαιολογεί βίαιες, επιθετικές και εγκληματικές συμπεριφορές.

Δεν χρειάζεται να αναζητήσει κανείς πολύ στην καθημερινή ειδησεογραφία για να έρθει αντιμέτωπος με μια σκληρή πραγματικότητα που είναι η πολύ μεγάλη έκρηξη βίαιων συμπεριφορών και επιθετικότητας. Στην κοινωνία μας είναι διάχυτη η επιθετική και βίαιη συμπεριφορά με χαρακτηριστικά παραδείγματα στα σχολειά μας όπως καταγγέλλουν εκπαιδευτικοί και μαθητές, στους δρόμους μεταξύ οδηγών, μέσα στις ίδιες τις οικογένειες όπως φανερώνει η αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας και των  γυναικοκτονιών. Η κατάσταση είναι πλέον δραματική και η επιθετική συμπεριφορά με ακραίο τρόπο είναι παρούσα παντού και βέβαια στο εργασιακό περιβάλλον. Ας αναλογιστούμε πόσοι είναι οι εργαζόμενοι που υφίστανται βία με διάφορες μορφές και τρόπους είτε από εργοδότες είτε από πελάτες-χρήστες των υπηρεσιών που παρέχουν. Πόσες φορές εργαζόμενοι γίνονται «ο σάκος του μποξ» και υφίστανται απαράδεκτες και αναξιοπρεπείς επιθέσεις;

Η ανακοίνωση της ΣΤΑΣΥ για το περιστατικό επιχειρεί να δείξει ότι το περιστατικό αντιμετωπίστηκε με τον καλύτερο τρόπο και αφού οδηγήθηκε ο δράστης στη φυλακή, το θέμα «θεωρείται λήξαν». Η αστυνόμευση είναι σαφώς απαραίτητη ειδικά σε δημόσιους χώρους όπως είναι τα μέσα μαζικής μεταφοράς και σε μια ευνομούμενη κοινωνία είναι εκ των ων ουκ άνευ αλλά μπορούμε να αρκεστούμε σε αυτή για την αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών που συνεχώς πληθαίνουν; Ως κοινωνία οφείλουμε να αναζητήσουμε τα πραγματικά αίτια αυτής της κατάστασης και να βρούμε τρόπους θεραπείας και αντιμετώπισης. Ως συνδικάτα οφείλουμε να αναδείξουμε τους πραγματικούς λόγους που οδηγούν τους ανθρώπους σε τέτοιες συμπεριφορές.

Η συνεχής υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, η υποβάθμιση της δημόσιας Παιδείας και Υγείας, η αύξηση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων και η περιθωριοποίηση ολοένα και μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας είναι κάποιες από τις ουσιαστικές αιτίες που γεννούν την επιθετικότητα και την βίαιη συμπεριφορά.

 Οι πολιτικές που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια δεν συμπιέζουν μόνο το εισόδημα των εργαζομένων αλλά δημιουργούν ένα ασφυκτικό και εχθρικό περιβάλλον διαβίωσης. Τα συνδικάτα, οι συλλογικοί φορείς των εργαζομένων οφείλουμε να κινητοποιηθούμε ώστε να σταματήσουμε τον κατήφορο που μας οδηγεί με γοργούς ρυθμούς σε συνθήκες ζούγκλας και επικράτησης των βασικών ενστίκτων.  Οφείλουμε να εμπνεύσουμε τα μέλη μας, τους συμπολίτες μας ώστε να διεκδικήσουμε μέσα από την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά καλύτερες συνθήκες σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής.

Τα συνδικάτα οφείλουμε απέναντι στη βαρβαρότητα να δείξουμε το δρόμο της αξιοπρέπειας, της συλλογικής δράσης και της αλληλεγγύης.