ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΜΕΙΣ-ΑΡΚΙ
Το πρόσφατο περιστατικό ξυλοδαρμού του σταθμάρχη στον σταθμό Βικτώρια της Γραμμής 1 (ΗΣΑΠ) έφερε στη δημοσιότητα τα προβλήματα που υπάρχουν εδώ και καιρό στην ασφάλεια στις δημόσιες μεταφορές και την αύξηση της βίας και της επιθετικότητας που θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές των επιβατών και των εργαζομένων. Αφού ευχηθούμε καλή ανάρρωση στον συνάδελφο που υπέστη τη βία και τέθηκε σε κίνδυνο η ζωή του, οφείλουμε ως εργαζόμενοι-ες να πάρουμε θέση και να αναζητήσουμε τις αιτίες τέτοιων περιστατικών τυφλής βίας που συμβαίνουν πλέον σχεδόν καθημερινά γύρω μας. Οι καταγγελίες των εργαζομένων για λιγότερους συρμούς που τίθενται σε κυκλοφορία καθημερινά λόγω έλλειψης προσωπικού με συνακόλουθο τον συνωστισμό των επιβατών στις αποβάθρες είναι ένας παράγοντας ταλαιπωρίας, εκνευρισμού και διαπληκτισμών που σε καμία περίπτωση όμως δεν δικαιολογεί βίαιες, επιθετικές και εγκληματικές συμπεριφορές.
Δεν χρειάζεται να αναζητήσει κανείς πολύ στην καθημερινή ειδησεογραφία για να έρθει αντιμέτωπος με μια σκληρή πραγματικότητα που είναι η πολύ μεγάλη έκρηξη βίαιων συμπεριφορών και επιθετικότητας. Στην κοινωνία μας είναι διάχυτη η επιθετική και βίαιη συμπεριφορά με χαρακτηριστικά παραδείγματα στα σχολειά μας όπως καταγγέλλουν εκπαιδευτικοί και μαθητές, στους δρόμους μεταξύ οδηγών, μέσα στις ίδιες τις οικογένειες όπως φανερώνει η αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας και των γυναικοκτονιών. Η κατάσταση είναι πλέον δραματική και η επιθετική συμπεριφορά με ακραίο τρόπο είναι παρούσα παντού και βέβαια στο εργασιακό περιβάλλον. Ας αναλογιστούμε πόσοι είναι οι εργαζόμενοι που υφίστανται βία με διάφορες μορφές και τρόπους είτε από εργοδότες είτε από πελάτες-χρήστες των υπηρεσιών που παρέχουν. Πόσες φορές εργαζόμενοι γίνονται «ο σάκος του μποξ» και υφίστανται απαράδεκτες και αναξιοπρεπείς επιθέσεις;
Η ανακοίνωση της ΣΤΑΣΥ για το περιστατικό επιχειρεί να δείξει ότι το περιστατικό αντιμετωπίστηκε με τον καλύτερο τρόπο και αφού οδηγήθηκε ο δράστης στη φυλακή, το θέμα «θεωρείται λήξαν». Η αστυνόμευση είναι σαφώς απαραίτητη ειδικά σε δημόσιους χώρους όπως είναι τα μέσα μαζικής μεταφοράς και σε μια ευνομούμενη κοινωνία είναι εκ των ων ουκ άνευ αλλά μπορούμε να αρκεστούμε σε αυτή για την αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών που συνεχώς πληθαίνουν; Ως κοινωνία οφείλουμε να αναζητήσουμε τα πραγματικά αίτια αυτής της κατάστασης και να βρούμε τρόπους θεραπείας και αντιμετώπισης. Ως συνδικάτα οφείλουμε να αναδείξουμε τους πραγματικούς λόγους που οδηγούν τους ανθρώπους σε τέτοιες συμπεριφορές.
Η συνεχής υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, η υποβάθμιση της δημόσιας Παιδείας και Υγείας, η αύξηση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων και η περιθωριοποίηση ολοένα και μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας είναι κάποιες από τις ουσιαστικές αιτίες που γεννούν την επιθετικότητα και την βίαιη συμπεριφορά.
Οι πολιτικές που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια δεν συμπιέζουν μόνο το εισόδημα των εργαζομένων αλλά δημιουργούν ένα ασφυκτικό και εχθρικό περιβάλλον διαβίωσης. Τα συνδικάτα, οι συλλογικοί φορείς των εργαζομένων οφείλουμε να κινητοποιηθούμε ώστε να σταματήσουμε τον κατήφορο που μας οδηγεί με γοργούς ρυθμούς σε συνθήκες ζούγκλας και επικράτησης των βασικών ενστίκτων. Οφείλουμε να εμπνεύσουμε τα μέλη μας, τους συμπολίτες μας ώστε να διεκδικήσουμε μέσα από την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά καλύτερες συνθήκες σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής.
Τα συνδικάτα οφείλουμε απέναντι στη βαρβαρότητα να δείξουμε το δρόμο της αξιοπρέπειας, της συλλογικής δράσης και της αλληλεγγύης.
