Διάψευση (Απόστολου Δασκαλόπουλου)

Και τώρα, όλα τελείωσαν;

Το μέλλον θα'ναι αιχμάλωτο της απόγνωσης και της απελπισίας,

όχι συνοδοιπόροςτης ελπίδας και της προσδοκίας;

Θα ζωγραφίσουμε τη ζωή μας με τα χρώματα της φωτιάς, της καταστροφής;

ή με τα χρώματα του πάθους για ζωή;

Η μυρωδιά της μούχλας και της σαπίλας

θα συνεχίσει ν'αρωματίζει τη θλιβερή καθημερινότητα μας;

ή νέες φυτείες ανθέων, θ' ανθίσουν το νέο όραμα μιας άλλης δύναμης;

Της σκέψης οι φυλακές δε δημιουργήθηκαν.

Στα όνειρα ακόμη, δε τέθηκαν απαγορεύσεις.

Λοιπόν, τα όπλα παραπόδας, ή επ' ώμου;

Στιγμές (Απόστολου Δασκαλόπουλου)

Ζούσαν τις στιγμές, με έντονο κι επώδυνο πάθος.

Η αγωνία της τελευταίας φοράς ήταν παρούσα, σε κάθε τους συνάντηση.

Το ένοιωθαν στο λυγμό, που ζούσε σε κάθε τους φιλί.

Στο σπασμό της κορυφαίας ηδονικής στιγμής τους,

που διαπερνούσε σαν ηλεκτρικό ρεύμα το κορμί τους.

Συντρόφευε την χαρά, που τους έδιναν οι πρωτόγνωρες εμπειρίες που αποκτούσαν μαζί.

Ενας άνδρας, μια γυναίκα, περιδιάβαιναν τα στενά της ηδονής και του έρωτα,

πιστεύοντας πως, συστήνονται έτσι, με την απολυτότητα της ευτυχίας.

9/6/2022

Ξέπλυμα (του Απόστολου Δασκαλόπουλου)

Σαν πέφτει το σκοτάδι της νύχτας

Κι οι άνθρωποι γυρνούν στα σπίτια τους

Ελευθερώνουν τις σκέψεις τους,

από τη φυλακή του μυαλού τους,

βέβαιοι πως δεν υπάρχει φόβος

να τις αντιληφθούν

περίεργα μάτια ανθρώπων.

Βουτούν στα όνειρά τους

αναζητώντας τη ζωή που έχασαν.

Ξεσκίζουν τα ρούχα τους

ματώνουν τις σάρκες τους

νομίζοντας πως έτσι

ξεπλένουν τις αμαρτίες τους.

Τα μπλε γενέθλια (Απόστολου Δασκαλόπουλου)

          Θα ήθελα, να είσαι μπλε, σαν του ουρανού το χρώμα

Να σε κοιτώ, όταν φιλώ, τα πόδια σου στο χώμα

Να χάνομαι όταν πετώ, στο απέραντο γαλάζιο

Γιατί έτσι αισθάνομαι, σφιχτά σαν σ' αγκαλιάζω

Να μοιάζει, σαν να το'σκασε φιγούρα του Picasso

Κι ας είναι το δικό σου μπλε, περισσότερο γαλάζιο

Κι αν συννεφιάζει αγάπη μου, καθόλου δεν πειράζει

Απλώς το ουράνιο χρώμα σου, λίγο θα ξεθωριάζει

Προέλευση εξωτική, σαν αφρικάνικο κρίνο

Να σε μυρίζω να σωθώ, σαν σε κοιτώ και σβήνω

Να είναι η υφή σου απαλή, σαν το πουκάμισσό μου

Να σε φορώ επάνω μου, να σ' έχω φυλαχτό μου 

Ταξιδέψτε (Απόστολου Δασκαλόπουλου)

Ταξιδέψτε

Με τραίνα, πλοία, αεροπλάνα

Στη φαντασία και στα όνειρά σας...

Ταξιδέψτε

Στην άκρη του κόσμου

Στα Ψηλοτερα ύψη του

Στα βαθύτερα βάθη του

Στα μακρινά του αστέρια

Στους μακρινούς ουρανούς

Στο απέναντι πεζοδρόμιο

Στο διπλανό διαμέρισμα

Ταξιδέψτε

Μικρά ή μεγάλα ταξίδια,

Ταξιδέψτε

Δίχως σταματημό γιατί η ζωή

δεν έχει γυρισμό 

Προσευχή - Α.Δασκαλόπουλου

Giorgio de Chirico 1924 Εκτωρ και Ανδρομάχη

Προσευχηθειτε 

Γι αυτούς που έφυγαν δίχως ν' αποχαιρετίσουν 

Γι κεινουνς που πέταξαν ψηλά, μαζί με τα πουλιά 

Για κείνους που άθελά τους ή ηθελημένα σας πλήγωσαν 

Για κείνους που δεν πρόλαβαν να πουν συγγνώμη 

Προσευχηθειτε 

Για τις οικογένειες που λιγόστεψαν αγάπης 

Για κείνους που πονούν αναίτια κι απρόκλητα 

Για κείνους που μες την άγνοια τους ξέρουν 

Για κείνους που θα συνεχίσουν να ζουν με τις θύμισες 

Προσευχηθειτε 

Για όλους εμάς που δεν μάθαμε. γιατί δεν πάθαμε

Ο χορός των σκιών (Α.Δασκαλόπουλος)

Ε, σας μιλάω, δεν ακούτε; 

Τι; πως; Σκιές είστε; 

Και πως τάχα ν' ακούσετε; 

Πλημμύρισε σκιές ο κόσμος. 

Κάλυψε τα πάντα η σιωπή 

Κάθε ήχος, μια γιορτή, μια ανάμνηση αλλοτινών εποχών. 

Οι άνθρωποι τότε δε κρύβονταν, πίσω από τις σκιές τους. 

Μιλούσαν, τραγουδούσαν, θορυβούσαν. 

Δίχως φόβο, δίχως ντροπές

Ανάμνηση (Απόστολος Δασκαλόπουλος)

Georgy Kurasov. Sunny Dreams, 2015.

Από ευγένεια σωπαίνω

Κι όχι γιατί σε φοβάμαι 

Όλη νύχτα τριγυρίζω 

Την αυγή μόνο κοιμάμαι 

Το κρασί μου τώρα πίνω 

Σε μια άκρη της ταβέρνας 

Για παρέα έχω μόνο 

Μελωδίες μιας λατέρνας 

Κι αν κυλήσει ένα δάκρυ 

Θα'ναι απ' τη θύμιση σου 

Στου ονείρου μου την άκρη 

Θέλω να χαθώ μαζί σου.