Και τώρα, όλα τελείωσαν;
Το μέλλον θα'ναι αιχμάλωτο της απόγνωσης και της απελπισίας,
όχι συνοδοιπόροςτης ελπίδας και της προσδοκίας;
Θα ζωγραφίσουμε τη ζωή μας με τα χρώματα της φωτιάς, της καταστροφής;
ή με τα χρώματα του πάθους για ζωή;
Η μυρωδιά της μούχλας και της σαπίλας
θα συνεχίσει ν'αρωματίζει τη θλιβερή καθημερινότητα μας;
ή νέες φυτείες ανθέων, θ' ανθίσουν το νέο όραμα μιας άλλης δύναμης;
Της σκέψης οι φυλακές δε δημιουργήθηκαν.
Στα όνειρα ακόμη, δε τέθηκαν απαγορεύσεις.
Λοιπόν, τα όπλα παραπόδας, ή επ' ώμου;