Αυξάνεται παγκόσμια το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών

Σύμφωνα με κάποια κριτήρια, πλούσιος είναι όποιος έχει πέρα απο τη κατοικία του διαθέσιμα πάνω απο 1 εκατ.δολάρια. Τέτοιοι σε όλο το κόσμο το 2024 ήταν 23,4 εκατομ. άτομα. Αντίστοιχα πολύ πλούσιος είναι όποιος διαθέτει πάνω απο 30 εκατ. δολάρια. Αυτοί το 2024 είχαν 90,5 τρις διαθέσιμα. Στις ΗΠΑ οι πλούσιοι ήταν 7,9 εκατ.άτομα (Πηγή: ethnos.gr) Περισσότερα εδώ

Δικιά μας σημείωση: Το πρώτο μισό του 2025 σημαδεύτηκε ανεξίτηλα απο την αλλοπρόσαλη πολιτική του Τραμπ, την άνοδο των ακροδεξιών και αντοδημοκρατικών συνασπισμών παγκόσμια, που σε συνδυασμό με την αυξανόμενη αβεβαιότητα στην αγορά, τις ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις και την αυξανόμενη ενσωμάτωσή τους στην οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα, την πορεία προς την ωρίμανση της τεχνητής νοημοσύνης, τη γεωπολιτική αστάθεια και την αυτοκαταστροφική στάση των επενδυτών προς τις αναμενόμενες "φούσκες" σε διάφορους τομείς της οικονομίας. Το το παγκόσμιο ΑΕΠ ως πλασματικός δείκτης ευημερίας αναμένεται να αυξηθεί περισσότερο από ότι τα τα δυο τελευταία χρόνια. Παρά τις προηγούμενες διαπιστώσεις όμως (που δεν εξετάζονται ολοκληρωμένα ή αναφέρονται μόνο περιστασιακά σε διάφορες "εκθέσεις"), οι πλούσιοι εξακολουθούν να αγοράζουν υπερτιμημένες πολυτελείς κατοικίες, ακίνητα (και πολυτελή σκάφη) προς εκμετάλλευση, συλλεκτικά προϊόντα και βέβαια κρυπτονομίσματα και άλλα σχετικά.

Για μια πλήρη εικόνα του πλούτου και της κυρίαρχης ανισότητας θα εξετάζαμε και τα αντίστοιχα ποσοστά στο πληθυσμό. Ο παγκόσμιος πληθυσμός στις 31/12/24 ήταν 8 δις άνθρωποι. Το ποσοστό των πλουσίων στο παγκόσμιο πληθυσμό ήταν 0,29%. Στις ΗΠΑ ήταν 2,32%. Καθώς και τη κατάσταση με τους φτωχούς και τους πολύ φτωχούς. Στις ΗΠΑ πάνω απο 18 εκατ. νοικοκυριά υποφέρουν απο "στεγαστική" φτώχεια. Την ίδια στιγμή, 1 στους 3 "νοικοκύρηδες" ενώ βγάζει αρκετά χρήματα, δεν τα βγάζει πέρα (Asset Limited, Income Constrained, Employed-κατηγορία ALICE) Παγκόσμια πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν σε οξεία φτώχεια, αναφέρει το Αναπτυξιακό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών και περίπου άλλα 4 δις σε συνθήκες φτώχειας αναφέρουμε εμείς. Συνολικά το 64% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας, το 14% σε συνθήκες οξείας φτώχειας και το 10% πεινά ,καθως δεν τρώει κάθε μέρα . Το όριο της Παγκόσμιας Τράπεζας για τη φτώχια έχει τεθεί με βάσει την υπόθεση ότι ένα άτομο χρειάζεται 2.100 θερμίδες την ημέρα. Μία υπόθεση «εξαιρετικά προβληματική, μιας και οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν μονάχα με αυτή την πρόσληψη θερμίδων». Η ομάδα του Φόλμερ στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν υπολόγισε πόσο μεγάλη θα ήταν η φτώχια, εάν υποτεθεί ότι η διατροφή όχι μόνο θα έπρεπε να έχει ένα ελάχιστο όριο θερμίδων, αλλά θα ήταν και υγιεινή, δηλαδή θα περιείχε επαρκή θρεπτικά συστατικά. «Εφαρμόζοντας αυτή τη μέθοδο συνειδητοποιεί κανείς πως πολύ περισσότεροι άνθρωποι ζουν στην πραγματικότητα στο όριο της φτώχιας», δηλώνει ο Φόλμερ. Σε πρόσφατο βιβλίο του ο Γάλλος οικονομολόγος Τομά Πικετί, αποδυκνείει ότι το χάσμα ανάμεσα στους πιο πλούσιους και τους πιο φτωχούς διευρύνεται εδώ και δεκαετίες στη Δύση. Στην Ελλάδα το 2024, το 26,9% του συνολικού πληθυσμού της βρισκόταν σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό, αριθμός που αντιστοιχεί σε 2.740.051 άτομα.

Ορισμένες χώρες της Ασίας και της Αφρικής ενισχύουν το ρυθμό της παγκόσμιας ανάπτυξης

 

Πηγή: EIU

Το 30% του παγκόσμιου δημόσιου χρέους αντιστοιχεί στις αναπτυσσόμενες χώρες

Σύμφωνα με στοιχεία του 2022 (σύντομα θα δημοσιεύσουμε και για το 2023). Οι αριθμοί στο πίνακα είναι σε δισ. δολάρια και αφορούν το δημόσιο χρέος μόνο.

Το ύψος του χρέους της κεντρικής διοίκησης στη χώρα μας το τελευταίο τρίμηνο του 2022 ανήλθε στα 400 δισ., δηλαδή 44 δισ. επιπλέον του δημόσιου χρέους, που είναι 356 δις.. Όπως στις αρχές της δεκαετίας του 2000 το Δημόσιο με swaps (με τράπεζα του εξωτερικού) διαμόρφωσε άλλη εικόνα για τα οικονομικά, με όμοιο τρόπο σήμερα μέσω repos και δανεισμού του από φορείς, όπως ασφαλιστικά ταμεία, κρύβει μέρος του χρέους.

Η διανομή γάλατος και τα παιδικά συσίτια στη Χαλκίδα στη κατοχή

Πηγή: ΓΑΚ Νομού Εύβοιας

Ο χειμώνας της 1941-1942, υπήρξε ο χειρότερος για τη χώρα. Εκτός από τα άλλα δεινά του πολέμου και της κατοχής υπήρχε και ο συμμαχικός αποκλεισμός εφοδιασμού της Ελλάδας από τη θάλασσα για να πληγούν οι Γερμανοί. Οι τελευταίοι όμως έλυναν τα προβλήματά τους αλλιώς, με επιτάξεις, κατασχέσεις παραγωγής και εφοδιασμό από ξηράς. Ο ελληνικός λαός όμως πλήρωσε αυτό το μέτρο αποκλεισμού με χιλιάδες θύματα από τα πιο ανυπεράσπιστα και φτωχά κοινωνικά στρώματα, ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα. Όσοι είχαν κάποια περιουσία στα χωριά μπόρεσαν να βρουν λύσεις. (Ο παπούς μου Μανώλης Μπαλογιάννης, λιμενεργάτης έμεινε στη Χαλκίδα όπου δούλευε αλλά έστειλε τη γιαγιά Μαρία Γκιζελή  με τα τρία παιδιά (Βασιλική, Κωνσταντίνο και Δημήτηρη) στο Αυλωνάρι όπου και έζησαν στα χρόνια της πείνας).

Μετά από διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους εμπόλεμους επήλθε συμφωνία και η χώρα άρχισε να εφοδιάζεται τακτικά από τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό από το φθινόπωρο του 1942. Ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός (ΔΕΣ) εγκατέστησε δικό του διοικητικό μηχανισμό στην Ελλάδα για να παραλαμβάνει και να διανέμει υπό την εποπτεία του τη βοήθεια που ερχόταν.

Στη Χαλκίδα συγκροτήθηκε επιτροπή του ΔΕΣ με πρόεδρό της το Μητροπολίτη Γρηγόριο, το δήμαρχο Κώστα Ρεντίφη, τους γιατρούς Αγησίλαο Λεμπέση και Γιάννη Παπαστρατή και το μηχανικό Νότη Καπνίση. Με πρόταση του Γιώργου Γιαννάκη, σύμβουλου της επιτροπής, συγκροτήθηκε «Ειδική Επιτροπή για το Παιδί» με εφόρους την Άννα Καπνίση και το Σωτήρη Παπαστρατή από τις αρχές του 1943.

Η «Ειδική Επιτροπή για το Παιδί» οργάνωσε το βρεφικό σταθμό Χαλκίδας για τη σωτηρία των βρεφών τη δύσκολή εκείνη περίοδο. Καθήκον της ήταν η διανομή του γάλατος του ΔΕΣ, που όμως ερχόταν σε βαρέλια σκόνη και έπρεπε να δίνεται κάθε μέρα παρασκευασμένο από την Επιτροπή. Οι μητέρες ήθελαν να το παραλαμβάνουν σε σκόνη και να το παρασκευάζουν οι ίδιες, όμως ο ΔΕΣ δεν το επέτρεπε και για αυτό έπρεπε να οργανωθεί η διανομή του. Τα «καζάνια» του γάλατος στήθηκαν στο σημερινό χώρο της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.

Ο ΔΕΣ προέβλεπε τη χορήγηση γάλατος σε παιδιά έως ενός έτους αλλά ήταν φανερό ότι και τα μεγαλύτερα το είχαν ανάγκη. Η τοπική επιτροπή αποφάσισε να παρουσιάζει στον ΔΕΣ και τις ληξιαρχικές πράξεις γέννησης των πεθαμένων στο μεταξύ παιδιών και να παίρνει τις μερίδες τους που τις χορηγούσε στη συνέχεια στα μεγαλύτερα παιδιά.

Μετά την πρώτη αυτή νίκη, τα μέλη της τοπικής επιτροπής του ΔΕΣ και της Επιτροπής για το Παιδί αποφάσισαν να οργανώσουν συσσίτια για τα μεγαλύτερα παιδιά. Το ονόμασαν «το πιάτο του εξαντλημένου παιδιού» και αποφάσισαν να μην είναι μια καταθλιπτική διανομή συσσιτίου αλλά ένα είδος εστιατορίου με τραπέζια. Εξασφαλίστηκε για αίθουσα το Εργατικό Κέντρο, τότε πάνω απ’ την Κεντρική Αγορά. Καθαρίστηκε, ασπρίστηκε, τοποθετήθηκαν τραπέζια και καρέκλες. Στην αρχή επιλέχτηκαν τριάντα παιδιά, τα πιο εξαντλημένα και ξεκίνησε το «εστιατόριο» στις αρχές Απριλίου 1943.

Η επιτροπή έπαιρνε βασικά είδη απ’ τον ΔΕΣ (μακαρόνια, όσπρια) αλλά και από τη βοήθεια της τοπικής κοινωνίας. Την Πρωτομαγιά του 1943 έγιναν τα επίσημα εγκαίνια του πρώτου παιδικού εστιατορίου με εκατό πενήντα πλέον παιδιά. Τα γεύματα ήταν πλήρη και ειδικά για τα μέτρα της εποχής, αφού προσφερόταν τακτικά και κρέας και ψάρι και φρούτα. Επίσης εξοικονομώντας αλεύρι από τα ατομικά δελτία διανομής του ΔΕΣ, πράγμα «παράνομο», δινόταν σε κάθε παιδί και ένα φραντζολάκι με το φαΐ του.

Η επιτυχία της προσπάθειας οδήγησε τους εμπνευστές της στην επέκταση της. Βρέθηκε μεγαλύτερη αίθουσα, ο κινηματογράφος «Παλλάς», στην περιοχή Παζάρι. Στις 18.7.1943 έγιναν τα εγκαίνια του δεύτερου εστιατορίου με χίλια τριακόσια πενήντα παιδιά! 

Με άρθρα  στον τοπικό Τύπο, τα μέλη της Επιτροπής παρουσίαζαν το έργο της και ζητούσαν τη στήριξή της επικρίνοντας ταυτόχρονα την απουσία ενδιαφέροντος από μερίδα των εύπορων της πόλης. Η καμπάνια αυτή είχε αποτέλεσμα να αυξηθούν οι εισφορές  και να κερδηθεί και αυτή η μάχη προς όφελος των παιδιών της Χαλκίδας.

Πηγή: Σωτήρης Παπαστρατής. Μέρες του 1943-1944 στην Εύβοια. Χατζηνικολής, 1995.

Διαβάστε και αυτό απο τα Αρχεία Νομού Εύβοιας

Που είναι η αλήθεια και που το ψέμα για τις τιμές των δημητριακών;

Το στάρι είναι το δεύτερο περισσότερο εμπορευόμενο χρηματιστηριακά δημητιακό στο κόσμο μετά το καλαμπόκι. Η παραγωγή σταριού τη τελευταία εικοσαετία στο κόσμο φαίνεται παραστατικά σε ποσοστά στο παρακάτων διάγραμμα. 

Η Ευρώπη παρήγε περισσότερο του 1/5 της παγκόσμιας παραγωγής, ενώ έχει πιο λίγο απο το 1/13 του παγκόσμιου πληθυσμού. 

Στη Κίνα αντιστοιχούσε το μεγαλύτερο ποσοσστό παραγωγής και ακολουθείτε απο την Ινδία. Οι Ρωσία και ΗΠΑ έχουν το ίδιο ποσοστό. Η Ουκρανία παρήγε πιο λίγο απο τη Γαλλία, ή το Καναδά, ή τη Γερμανία και σχεδόν το ίδιο ποσοστό με το Η.Β και την Τουρκία. Η Ελλάδα είχει το 0,3% της παγκόσμιας παραγωγής. 

Οφείλονται στο πόλεμο στην Ουκρανία (με το 3,1% της παγκόσμιας παραγωγής) οι αυξημένες τιμές του σταριού και των παραγώγων του ή σε ασυδοτη κερδοσκοπία των "αγορών"; 

Η απάντηση δικιά σας

Μας κοροϊδεύουν ο ΟΗΕ, το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα;

Διαβάζω σε σημερινό άρθρο του Οικονομικού Ταχυδρόμου με τίτλο "UNDP: Η κρίση κόστους ζωής βυθίζει εκατομμύρια σε ακραία φτώχεια" το παρακάτω: 

¨Οργανισμοί όπως ο ΟΗΕ, η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχουν μια «αριθμητική σειρά» αναφορικά με το «όριο φτώχειας», ένα για τις φτωχότερες χώρες όπου οι άνθρωποι ζουν με 1,90 δολάρια ή λιγότερο την ημέρα, ένα για τις οικονομίες χαμηλότερου και μεσαίου (προς τα κάτω - σημείωση δικιά μας) εισοδήματος, όπου το όριο είναι στα 3,20 δολ. την ημέρα, και ένα για οικονομίες ανώτερου και μεσαίου (προς τα πάνω - σημείωση δικιά μας) εισοδήματος με το όριο της φτώχιας να τοποθετείται στα 5,50 δολ. την ημέρα.¨

Μπορεί να σκεφτεί κάποιος, για την Ελλάδα (αλλά και άλλες χώρες) που κατατάσσεται προς το παρόν τουλάχιστον στις οικονομίες μεσαίου προς τα πάνω εισοδήματος, ότι το όριο φτώχειας των 165 δολαρίων το μήνα είναι ουσιαστικό ή έχει τεχνηέντως μειωθεί για να εμφανίζονται στατιστικά λιγότεροι φτωχοί; Το γελοίο του θέματος είναι ότι το ίδιο όριο ισχύει και για τις οικονομίες ανώτερου εισοδήματος, πχ Ελβετία ή Νορβηγία ή ΗΒ. 

Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι για όλες τις χώρες ισχύει ο ίδιος κανόνας, της τεχνητής δηλαδή μείωσης του αριθμού των φτωχών για πολιτικούς λόγους που έχουν σχέση με αυτούς τους οργανισμούς.

Διαβάστε το άρθρο εδώ

Για ένα νέο χρηματοπιστωτικό σύστημα: Έκθεση της επιτροπής FACTI του ΟΗΕ

Έκθεση της επιτροπής FACTΙ του ΟΗΕ που δημοσιεύτηκε στα τέλη του προηγούμενου μήνα κάνει 14 συστάσεις στις κυβερνήσεις για τη μεταρρύθμιση και τον επανασχεδιασμό του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, επισημαίνοντας ότι η χρηματοπιστωτική ακεραιότητα, η λογοδοσία, η διαφάνεια και η νομιμότητα αποτελούν προϋποθέσεις για την παγκόσμια αειφόρο ανάπτυξη.

Η έκθεση, παίρνει υπόψη της πολλές έρευνες και μελέτες που τεκμηριώνουν μεταξύ των άλλων τα παρακάτω:

• Εως και το 10% του παγκόσμιου πλούτου βρίσκεται πιθανότατα κρυμμένο σε υπεράκτιους φορολογικούς παραδείσους ενω εξ αιτίας της πανδημίας τα ελλείμματα και το κρατικό χρέος αυξάνονται και η  οικονομική ανισότητα σε τοπικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο  ενισχύεται.
• Ο ανορθολογικός τρόπος λειτουργίας του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού  σύστηματος υπέρ των πλουσίων  έχει ως αποτέλεσμα στη διάρκεια της πανδημίας και στο διάστημα Απρίλη-Ιούλη 2020 ο πλούτος των δισεκατομμυριούχων να αυξηθεί κατά 27,5%. (Σήμερα ενα χρόνο μετά το ποσοστό αυτό είναι πιο μεγάλο και παράλληλα εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι διολίσθησαν σε επίπεδα ακραίας φτώχειας)
• Παρατηρείται άνοδος στις απάτες, στα οικονομικά εγκλήματα και στη διαφθορά που συνδέονται με δημόσιους ή μη πόρους που αφορούν την αντιμετώπιση της πανδημίας.
• Το συνολικό ποσό που δαπανάται κάθε χρόνο μόνο για μίζες εκτιμάται (υποθετικά, αφού δεν υπάρχουν αξιόπιστα κατά χώρα στοιχεία) 1,5-2 τρισ. δολάρια.Το συνολικό κόστος της διαφθοράς όπως αυτό εκφράζεται σε ποσά μίζας δεν αποτυπώνει το ακόμη μεγαλύτερο κρυφό κόστος για την κοινωνία. Μια δωροδοκία μπορεί να έχει κρυφό κοινωνικό κόστος υπεπολλαπλάσιο με τις μορφές επιπρόσθετου κόστους, κακών επενδυτικών αποφάσεων ή / και διορθωτικών κινήσεων (εάν και όταν γίνουν).
• Η ετήσια απώλεια δημόσιων εσόδων από την φοροαποφυγή των πολυεθνικών αποτιμάται σε 500-600 δισ. δολάρια.

Η έκθεση καλεί σε πιο πλήρη και ευρύ συντονισμό τα κράτη για την την επιβολή κυρώσεων για τους δράστες των παραπάνω οικονομικών εγκλημάτων. «Το κλείσιμο των παράθυρων που επιτρέπουν το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή, η επιβολή μπλόκου σε τραπεζίτες, λογιστές και δικηγόρους που διευκολύνουν το οικονομικό έγκλημα αποτελούν βήματα για τον μετασχηματισμό της παγκόσμιας οικονομίας προς το κοινό καλό», τονίζει ο υπεύθυνος της Γραμματείας της Επιτροπής Ιμπραήμ Μαγιακί.

Η έκθεση υποστηρίζει και καλεί τις κυβερνήσεις να υιοθετήσουν ενα παγκόσμιο ελάχιστο φόρο στα κέρδη των επιχειρήσεων, ειδικά στη φορολογία των εταιρειών υψηλής τεχνολογίας, μέτρα βελτίωσης της διαφάνειας μέτρα ελέγχου του ιδιοκτησιακού καθεστώτος και των  δημόσιων δαπανών. Επισημαίνει ότι ένας ελάχιστος παγκόσμιος φόρος 20%-30% στα εταιρικά κέρδη θα περιορίσει τα κίνητρα μεταφοράς της κερδοφορίας των πολυεθνικών σε φορολογικούς παραδείσους και θα ελλατώσει τον φορολογικό ανταγωνισμό προς τα κάτω μεταξύ των χωρών για την προσέλκυση πολυεθνικών.

Μπορείται να διαβάσετε ολόκληρη την έκθεση εδώ

Εμβόλιο Κορονοϊού: Αρχίζει το μάτς? Μάλλον αρχίζει το πάρτυ.

Το ματς άρχισε μεταξύ των εκπροσώπων διαφορετικών επιχειρηματικών ή και πολιτικών συμφερόντων για το καλύτερο και αποτελεσματικότερο εμβόλιο. 

Το πάρτυ άρχισε μεταξύ των εταιρειών για τις μελλοντικές παραγγελίες και τα αναμενόμενα υπερκέρδη.

Καλύτερα να πούμε ότι άρχισαν και τα δυό μαζί 

Στη χώρα μας μόνο για το πρώτο και το τρίτο στη λίστα ακούγονται από τα μήντια συνεχώς το τελευταίο διάστημα διάφορες ειδήσεις, κάτι ακούστηκε και για το τελευταίο στη λίστα αλλά μετά σιγή.

Τα θέματα της αποτελεσματικότητας και των πιθανών παρενεργειών είναι μεταξύ αυτών που "εξετάζονται" και παρουσιάζονται, το κόστος έρχεται τελευταίο. Φυσικά γιατί είναι και το τελευταίο για τους χορτάτους κάτοικους των ανεπτυγμένων χωρών, που μπορούν να το καλύψουν ποικιλοτρόπως (είτε μέσω της ασφάλισής τους, είτε ιδιωτικά). Όμως δεν είναι τελευταίο για κάποιους άλλους που δεν έχουν ούτε να φάνε. Για αυτούς θα είναι το πρώτο ζήτημα. Πολύ περισσότερο που τα εμβόλια που θα πάρουν τελική έγκριση θα έχουν όλα (μετά τις αναγκαίες διορθώσεις που θα γίνουν) αποτελεσματικότητα της τάξης 94-97%. 

Το ζήτημα προς στιγμή είναι ποιός θα το βγάλει πρώτος στην δυτική αγορά. Αυτός θα πάρει και τις πρώτες τεράστιες παραγγελίες και θα έχει μεγάλο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα απέναντι στους άλλλους παραγωγούς.

Κανείς στα μήντια δεν σκέφτεται τα 4 δις (πάνω απο το 50%) του παγκόσμιου πληθυσμού απο τις πιο φτωχές χώρες, που δεν θα έχουν την "πολυτέλεια" του εμβολίου λόγω αδυναμίας των ντόπιων κυβερνήσεων να το αγοράσουν? 

Θα είναι στην κρίση των κάθε λογής "φιλάνθρωπων" και ΜΚΟ να τους βοηθήσουν. Εκτός και αν παρθεί μια σωτήρια πρωτοβουλία απο τον ΟΗΕ για αυτή τη κατηγορία χωρών

Διαβάστε και αυτό

Μια παγκόσμια προσέγγιση για την καταπολέμηση του COVID-19 (Του Μπιλ Γκέϊτς,απο την Καθημερινή)

Τις τελευταίες εβδομάδες έχω μιλήσει με δεκάδες ειδικούς για τον CΟVID-19 και υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι η ασθένεια κάνει διακρίσεις, με διάφορους τρόπους: σκοτώνει τους ηλικιωμένους συχνότερα απ’ ό,τι τους νέους, τους άνδρες συχνότερα από τις γυναίκες και επηρεάζει δυσανάλογα τους φτωχούς. Αλλά ιδού κάτι για το οποίο δεν έχω δει κανένα αντίστοιχο στοιχείο: ότι ο CΟVID-19 κάνει διακρίσεις με βάση την εθνικότητα. Ο ιός δεν ενδιαφέρεται για τα σύνορα.

Το αναφέρω αυτό επειδή από τη στιγμή που ο κόσμος έμαθε για αυτόν τον ιό στις αρχές Ιανουαρίου, οι κυβερνήσεις επικεντρώθηκαν στις δικές τους εθνικές απαντήσεις – πώς μπορούν να προστατεύσουν τους ανθρώπους που ζουν μέσα από τα σύνορά τους. Και αυτό είναι κατανοητό. Αλλά με έναν τόσο μολυσματικό και ευρέως διαδεδομένο ιό, οι ηγέτες πρέπει επίσης να αναγνωρίσουν ότι, εφόσον υπάρχει κάπου CΟVID-19, αυτό αφορά τους ανθρώπους παντού.

Ο CΟVID-19 δεν έχει πλήξει ακόμη πολλές χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος. Δεν είμαστε βέβαιοι για ποιον λόγο. Αλλά αυτό που ξέρουμε είναι ότι η ασθένεια τελικά θα εξαπλωθεί ευρέως σε αυτά τα έθνη, και χωρίς περισσότερη βοήθεια, τα κρούσματα και οι θάνατοι θα είναι πιθανώς χειρότερα από οτιδήποτε έχουμε δει μέχρι στιγμής. Σκεφτείτε το εξής: o CΟVID-19 έχει κατακλύσει πόλεις όπως η Νέα Υόρκη, αλλά τα νούμερα δείχνουν ότι ακόμη και ένα νοσοκομείο του Μανχάταν έχει περισσότερα κρεβάτια εντατικής φροντίδας από τις περισσότερες αφρικανικές χώρες. Εκατομμύρια θα μπορούσαν να πεθάνουν.

Δεν χρειάζεται να ζείτε σε μια αναπτυσσόμενη χώρα για να ανησυχήσετε ότι αυτό μπορεί να σας επηρεάσει. Ακόμη και αν τα πλούσια έθνη επιτύχουν να επιβραδύνουν την ασθένεια τους επόμενους μήνες, ο CΟVID-19 θα μπορούσε να επιστρέψει αν η πανδημία παραμείνει αρκετά σοβαρή αλλού. Είναι πιθανώς μόνο θέμα χρόνου προτού ένα μέρος του πλανήτη μολύνει ξανά κάποιο άλλο.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο χρειαζόμαστε μια παγκόσμια προσέγγιση για την καταπολέμηση αυτής της νόσου. Το πώς αυτή διαμορφώνεται σίγουρα θα αλλάζει, καθώς εξελίσσεται η πανδημία. Αλλά υπάρχουν τουλάχιστον τρία βήματα τα οποία οι παγκόσμιοι ηγέτες – ιδίως εκείνοι που συμμετέχουν στο G20 –  μπορούν να κάνουν αμέσως τώρα.

Το πρώτο είναι να διασφαλίσουν ότι οι παγκόσμιοι πόροι για την καταπολέμηση αυτής της πανδημίας κατανέμονται αποτελεσματικά – πράγματα όπως μάσκες, γάντια και διαγνωστικά τεστ. Τελικά, ελπίζουμε ότι θα είναι αρκετά για όλους. Αλλά από τη στιγμή που η παγκόσμια προσφορά είναι περιορισμένη, χρειάζεται να κάνουμε δύσκολες επιλογές με έξυπνους τρόπους. Δυστυχώς, για την ώρα, αυτό δεν συμβαίνει πάντα.

Υπάρχουν κάποια ζητήματα στα οποία οι ηγέτες αρχίζουν να συμφωνούν – για παράδειγμα, ότι οι υγειονομικοί εργαζόμενοι της πρώτης γραμμής θα πρέπει να εξεταστούν πρώτοι και να έχουν κατά προτεραιότητα πρόσβαση σε εξοπλισμό ατομικής προστασίας. Αλλά σκεφτείτε τις επιλογές που κάνουμε σε μεγαλύτερη κλίμακα: Πώς αυτές οι μάσκες και τα τεστ κατανέμονται σε μια κοινότητα ή σε ένα έθνος έναντι κάποιου άλλου; Αυτή τη στιγμή η απάντηση οδηγεί συχνά σε μια προβληματική ερώτηση: Ποιος είναι ο πλειοδότης;

Είμαι ένας μεγάλος υποστηρικτής του καπιταλισμού – αλλά κάποιες αγορές απλώς δεν λειτουργούν κατάλληλα σε μια πανδημία και η αγορά για τις προμήθειες διάσωσης είναι ένα προφανές παράδειγμα. Ο ιδιωτικός τομέας έχει να διαδραματίσει έναν σημαντικό ρόλο, αλλά αν η στρατηγική μας για την καταπολέμηση του COVID-19 μετατραπεί σε έναν πόλεμο πλειοδοσίας μεταξύ των χωρών, τότε αυτή η ασθένεια θα σκοτώσει πολύ περισσότερους ανθρώπους απ’ ό,τι θα έκανε σε διαφορετική περίπτωση.

Πρέπει να διαθέσουμε πόρους με βάση τη δημόσια υγεία και τις ιατρικές ανάγκες. Υπάρχουν πολλοί βετεράνοι των επιδημιών Εμπολα και HIV που μπορούν να βοηθήσουν να χαράξουμε τις κατευθυντήριες γραμμές για να το πετύχουμε, και οι ηγέτες τόσο των ανεπτυγμένων όσο και των αναπτυσσόμενων χωρών πρέπει να συνεργαστούν με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) και τους εταίρους του για να τις καταγράψουν. Στη συνέχεια, όλα τα έθνη που συμμετέχουν πρέπει να συμφωνήσουν δημοσίως με αυτές τις οδηγίες, ώστε όλοι να είναι υπόλογοι. Αυτές οι συμφωνίες θα είναι ιδιαιτέρως σημαντικές όταν θα γίνει τελικά διαθέσιμο ένα εμβόλιο για τον COVID-19, διότι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να τερματίσουμε απολύτως αυτήν την πανδημία είναι η ανοσοποίηση των ανθρώπων απέναντί της.

Αυτό με φέρνει στο δεύτερο βήμα που πρέπει να κάνουν οι ηγέτες: να δεσμευθούν στην αναγκαία χρηματοδότηση R&D (έρευνα και ανάπτυξη) για την παρασκευή ενός εμβολίου.

Εχουν υπάρξει πολύ λίγες θετικές ιστορίες για τον COVID-19, αλλά μία από αυτές αφορά την επιστήμη. Πριν από τρία χρόνια, το ίδρυμά μας, το Wellcome Trust, και διάφορες κυβερνήσεις θέσπισαν τον Συνασπισμό για τις Καινοτομίες Επιδημιολογικής Ετοιμότητας (CEPI). Ο στόχος ήταν να επιταχύνουμε τη διαδικασία της δοκιμής εμβολίων και να χρηματοδοτήσουμε νέους, γρηγορότερους τρόπους ανάπτυξης ανοσοποιήσεων. Αν ένας νέος ιός επρόκειτο να αρχίσει να εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο, θέλαμε να είμαστε έτοιμοι.

Ο CEPI ήδη αναπτύσσει τουλάχιστον οκτώ δυνητικά εμβόλια για τον COVID-19 και οι ερευνητές αισθάνονται βέβαιοι ότι θα έχουν έτοιμο τουλάχιστον ένα μέσα σε 18 μήνες. Αυτό θα ήταν το πιο σύντομο χρονικό διάστημα που θα έχει χρειαστεί ποτέ ο άνθρωπος από τη στιγμή που είδε ένα εντελώς καινούργιο παθογόνο μέχρι τη στιγμή που ανέπτυξε ένα εμβόλιο εναντίον του.

Το χρονοδιάγραμμα αυτό, ωστόσο, εξαρτάται από τη χρηματοδότηση. Πολλά έθνη έχουν συνεισφέρει στον CEPI τις τελευταίες δύο εβδομάδες, αλλά ο συνασπισμός χρειάζεται τουλάχιστον 2 δισ. δολάρια για το έργο του. Αυτό είναι μόνο χονδρικά το νούμερο –η καινοτομία είναι μια απρόβλεπτη επιχείρηση– αλλά οι ηγέτες του G20 πρέπει τώρα να αναλάβουν ουσιαστικές δεσμεύσεις.

Θα πρέπει επίσης να αναγνωρίσουν ότι αυτή η χρηματοδότηση είναι μόνο για τη δημιουργία του εμβολίου και όχι για την παραγωγή ή την παράδοσή του, που θα απαιτήσουν ακόμη περισσότερα χρήματα και προγραμματισμό. Αυτό είναι το τρίτο θέμα που θα πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται το G20.

Δεν είμαστε σίγουροι ακόμη για το ποια εμβόλια θα είναι τα πιο αποτελεσματικά και το καθένα απαιτεί μοναδική τεχνολογία για τη δημιουργία του. Αυτό σημαίνει ότι τα έθνη πρέπει να επενδύσουν τώρα σε πολλά διαφορετικά είδη εγκαταστάσεων παραγωγής, γνωρίζοντας ότι κάποια δεν θα χρησιμοποιηθούν ποτέ. Διαφορετικά, θα χάσουμε μήνες από τη στιγμή που το εργαστήριο θα αναπτύξει μια ανοσοποίηση, περιμένοντας τον σωστό παραγωγό ώστε να αποκτήσει την απαιτούμενη κλίμακα.

Ενα άλλο στοιχείο που θα πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι το κόστος: εάν ο ιδιωτικός τομέας είναι πρόθυμος να βγει μπροστά και να φτιάξει αυτό το εμβόλιο, για παράδειγμα, δεν θα πρέπει να χάσει χρήματα για να το κάνει. Ταυτόχρονα, οποιοδήποτε εμβόλιο για τον COVID-19 πρέπει να χαρακτηριστεί «παγκόσμιο δημόσιο αγαθό» και να παραμείνει προσιτό και προσβάσιμο σε όλους. Ευτυχώς, υπάρχουν οργανώσεις όπως η Gavi, η Συμμαχία Εμβολίων, η οποία έχει μακρά ιστορία να βοηθάει τα έθνη χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος ώστε να έχουν πρόσβαση σε κρίσιμους εμβολιασμούς.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, σε μεγάλο βαθμό χάρη στην υποστήριξη από το Ηνωμένο Βασίλειο, η Gavi συνεργάστηκε με τον ΠΟΥ και τη UNICEF για την εισαγωγή 13 νέων εμβολίων, συμπεριλαμβανομένου του εμβολίου για τον Eμπολα, στις 73 φτωχότερες χώρες του κόσμου. Είναι πρόθυμοι και ικανοί να κάνουν το ίδιο με ένα εμβόλιο για τον COVID-19, αλλά και αυτοί χρειάζονται περισσότερη χρηματοδότηση. Συγκεκριμένα, η Gavi θα χρειαστεί 7,4 δισ. δολάρια για τα επόμενα πέντε χρόνια – και αυτό είναι μόνο για να διατηρήσει την τρέχουσα προσπάθεια ανοσοποίησης. Η παράδοση εμβολίου για τον COVID-19 θα κοστίσει ακόμη περισσότερο.

Αυτές οι ετικέτες τιμών, πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, ίσως φαίνονται πολλά χρήματα – ιδίως σε μια εποχή κατά την οποία ολόκληρες οικονομίες επιβραδύνουν. Αλλά δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με το κόστος μιας πρόχειρης προσπάθειας ανοσοποίησης και μιας πιο μακράς έξαρσης.

Εδώ και 20 χρόνια ζητώ από τους παγκόσμιους ηγέτες να επενδύσουν στην υγεία των φτωχότερων ανθρώπων του κόσμου. Εχω υποστηρίξει ότι ήταν το σωστό – και είναι. Αλλά οι πανδημίες μάς θυμίζουν ότι η βοήθεια προς τους άλλους δεν είναι απλώς το σωστό. Είναι και το έξυπνο.

Η ανθρωπότητα, εξάλλου, δεν συνδέεται μόνο με κοινές αξίες και κοινωνικούς δεσμούς. Είμαστε επίσης συνδεδεμένοι βιολογικά, μέσα από ένα μικροσκοπικό δίκτυο μικροβίων που συνδέει την υγεία του ενός με την υγεία όλων των υπολοίπων.

Σε αυτή την πανδημία είμαστε όλοι συνδεδεμένοι. Αντίστοιχη πρέπει να είναι και η απάντησή μας.

* Ο κ. Μπιλ Γκέιτς είναι συμπρόεδρος του Bill & Melinda Gates Foundation και συνιδρυτής της Microsoft.

Οι άγνωστες ανθρωπιστικές κρίσεις του 2019 (απο την huffingtonpost.gr)

Μια έκθεση που  κυκλοφόρησε την Τρίτη από την CARE International περιγράφει τις 10 «άγνωστες» ανθρωπιστικές κρίσεις του περασμένου έτους. Αναφέρει ότι περισσότεροι από 51 εκατομμύρια άνθρωποι υπέφεραν από αυτές τις κρίσεις, αλλά εμείς δεν δώσαμε την σημασία που τους άρμοζε. 

Paul Cézanne. Still Life with Skull (Nature morte au crâne), 1896–1898

Αναλυτικότερα, η μη κυβερνητική οργάνωση CARE συγκέντρωσε δεδομένα και ανέλυσε τη διαδικτυακή κάλυψη των μέσων μαζικής ενημέρωσης σε πολλές γλώσσες για να προσδιορίσει με σαφήνεια ποιες κρίσεις έλαβαν την ελάχιστη προσοχή από τα μέσα ενημέρωσης σε σχέση με τη σοβαρότητά τους το 2019. Διαπίστωσε ότι οι περισσότερες - 9 στις 10 - σημειώθηκαν στην αφρικανική ήπειρο:

1. Δεκαετία συγκρούσεων, πείνας και εκτοπισμών στη λίμνη Τσαντ
2. Υποσιτισμός εκατομμυρίων στην Αιθιοπία
3. Σιωπηρή ανθρωπιστική καταστροφή στη Μπουρκίνα Φάσο
4. Ξηρασία και πλημμύρες στη Κένυα
5. Κρυμμένη πείνα στη Β.Κορέα
6. Μετανάστευση εκατοντάδω χιλιάδων απο την Ερυθραία
7. Πείνα στο Μπουρούντι
8. Αυξημένες θερμολρασίες στη Ζάμπια
9. Συγκρούσεις στη Κεντροαφρικανική Δημοκρατία που έχουν εκτοπίσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους
10. Πείνα στη Μαδαγασκάρη

Περισσότερα στην huffingtonpost.gr

Διαβάστε επίσης αυτό

ΟΗΕ: 45 εκατ.κάτοικοι της Αφρικής απειλούνται απο τη πείνα

Περισσότερο έχουν πληγεί το Λεσότο, η Μαδαγασκάρη, το Μαλάουι, η Μοζαμβίκη, η Ναμίμπια, η Ζάμπια, η Ζιμπάμπουε και το Εσουατίνι (πρώην Σουαζιλάνδη)

Pablo Picasso. Cooking Pot (La Marmite), 1907

Σαράντα πέντε εκατομμύρια άνθρωποι στη Nότια Αφρική -αριθμός χωρίς προηγούμενο- έχουν επείγουσα ανάγκη βοήθειας σε τρόφιμα εξαιτίας της ξηρασίας, των πλημμυρών και της οικονομικής δυσπραγίας, ανακοίνωσε σήμερα το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα (WFP) του ΟΗΕ.

«Η κρίση πείνας βρίσκεται σε επίπεδο που δεν έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν και τα στοιχεία δείχνουν ότι πρόκειται να επιδεινωθεί», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η περιφερειακή διευθύντρια της οργάνωσης Λόλα Κάστρο.

Περισσότερα εδώ

Oxfam: Οι οκτώ πιό εύποροι (όλοι άνδρες) κατέχουν όσα η μισή πιο φτωχή ανθρωπότητα

Πηγή: www.huffingtonpost.gr
Ο πλούτος οκτώ συνολικά ατόμων, όλοι τους άνδρες, ισούται με τον πλούτο του φτωχότερου μισού του πληθυσμού της Γης, δήλωσε η οργάνωση Oxfam σε έκθεσή της σήμερα όπου καλεί σε δράση ώστε να περιοριστούν οι ανταμοιβές όσων βρίσκονται στην κορυφή.

Καθώς ηγέτες και υπερπλούσιοι συγκεντρώνονται για το ετήσιο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας αυτή την εβδομάδα, η έκθεση της φιλανθρωπικής οργάνωσης αποκαλύπτει ότι το χάσμα πλούτου μεταξύ πλούσιων και φτωχών είναι το μεγαλύτερο που έχει καταγραφεί ποτέ, με καινούργια στοιχεία από την Κίνα και την Ινδία να δείχνουν πως το φτωχότερο μισό του πλανήτη κατέχει λιγότερο από όσο υπολογίζονταν προηγουμένως.

Η Oxfam, η οποία περιγράφει το χάσμα ως "αισχρό", είπε ότι εάν τα νέα στοιχεία είχαν δοθεί στη δημοσιότητα νωρίτερα, θα έδειχναν ότι το 2016 εννέα άτομα κατείχαν όσο και τα 3,6 δισεκατομμύρια άτομα που απαρτίζουν το φτωχότερο ήμισυ της ανθρωπότητας, αντί για τα 62 άτομα που υπολογίζονταν τότε. Συγκριτικά, το 2010, η περιουσία των 43 πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου συνολικά αντιστοιχούσε στο φτωχότερο 50%, σύμφωνα με τους πιό πρόσφατους υπολογισμούς.
Περισσότερα εδώ 

Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης¨Το προφίλ των μεταναστατών

Πηγή: http://www.huffingtonpost.gr

"Πληροφορίες σχετικά με το δημογραφικό προφίλ και το μορφωτικό επίπεδο των προσφύγων και μεταναστών που μετακινούνται μέσω των διόδων της ανατολικής και της κεντρικής Μεσογείου παρουσιάζει έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ) , αποτέλεσμα έρευνας που πραγματοποιήθηκε στο χρονικό διάστημα Ιανουαρίου- Νοεμβρίου 2016 σε Ελλάδα, ΠΓΔΜ, Κροατία, Σλοβενία, Σερβία, Ουγγαρία, Βουλγαρία και Ιταλία

Οι διαφορές των εθνικοτήτων μεταξύ των διόδων
Η εθνικότητα των προσφύγων/μεταναστών που χρησιμοποιούν τις διόδους της κεντρικής και της ανατολικής Μεσογείου παρουσιάζει διαφοροποιήσεις. Το 55% του συνόλου των ερωτηθέντων στην Ιταλία προέρχεται κατά βάση από Αφρικανικές χώρες, Νιγηρία (19%), Ερυθραία (14%), Γκάμπια (10%), Σενεγάλη (6%) και Μπαγκλαντές (6%), ενώ στην ανατολική Μεσόγειο το 89% του συνόλου των ερωτηθέντων προέρχεται κατά βάση από ανατολικές χώρες, Συρία (29%), Αφγανιστάν (27%), Ιράκ (17%), Πακιστάν (9%) και το Ιράν (7%). Στη δίοδο της κεντρικής Μεσογείου παρατηρείται ευρύτερο φάσμα εθνικοτήτων: Πάνω από 38 διαφορετικές εθνικότητες καταγράφηκαν μεταξύ των ερωτηθέντων στην Ιταλία και 30 διαφορετικές εθνικότητες στη δίοδο της ανατολικής Μεσογείου. Στη δίοδο της κεντρικής Μεσογείου, η πλειονότητα των ερωτηθέντων έφυγε από τη χώρα προέλευσης για πολιτικούς (69%) και οικονομικούς λόγους (19%) ενώ ένα 8% ανέφερε ως λόγο την ελλιπή παροχή βασικών υπηρεσιών. Ένα 4% ανέφερε άλλους λόγους. Στη δίοδο της ανατολικής Μεσογείου, το μεγαλύτερο ποσοστό των ερωτηθέντων έφυγε λόγω πολέμου και συγκρούσεων (72%). Το 24% δήλωσε οικονομικούς λόγους και το 4% άλλους λόγους.

Διαφοροποιήσεις στο μορφωτικό επίπεδο, φύλο και προορισμό
Όσον αφορά στη δίοδο της ανατολικής Μεσογείου ο μέσος όρος ηλικίας των ερωτηθέντων είναι τα 28 έτη. Οι γυναίκες ήταν λίγο μεγαλύτερες με μέσο όρο ηλικίας τα 30 έτη ενώ οι άνδρες τα 28 έτη. Από τους ερωτηθέντες, οι άνδρες αποτελούσαν το 81%. Ως προ το μορφωτικό επίπεδο, οι μισοί ερωτηθέντες ανέφεραν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ενώ το 20% ανέφερε την πρωτοβάθμια. 17% ανέφερε μορφωτικό επίπεδο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ενώ το υπόλοιπο 17% ανέφερε ότι δεν έχει λάβει κανενός είδους εκπαίδευση ή ότι έχει παρακολουθήσει επαγγελματική εκπαίδευση. 33% των Ιρανών και 22% των Σύριων ανέφεραν μορφωτικό επίπεδο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, σε σύγκριση με 12% των Ιρακινών ερωτηθέντων, 10% των Πακιστανών και 10% των Αφγανών.
Στην περίπτωση της διόδου της κεντρικής Μεσογείου, ο μέσος όρος ηλικίας ήταν τα 28 έτη με τους άντρες να αποτελούν το 87% του συνόλου των ερωτηθέντων. Σχεδόν οι μισοί ερωτηθέντες (45%) ανέφεραν μορφωτικό επίπεδο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, 34% πρωτοβάθμιας και 7% τριτοβάθμιας. Το 12% ανέφερε ότι δεν έχει λάβει κανενός είδους εκπαίδευση και οι υπόλοιποι ανέφεραν άλλου είδους εκπαίδευση. Οι ερωτηθέντες από τη Σενεγάλη (22%) και από τη Γκάμπια (7%) ανέφεραν τακτικότερα ότι δεν έχουν λάβει κανενός είδους εκπαίδευση, σε σύγκριση με άλλες εθνικότητες.

Προορισμοί
Σχετικά με τους προορισμούς, το 53% των μεταναστών και προσφύγων που ερωτήθηκαν στη δίοδο της κεντρικής Μεσογείου απάντησαν ότι η Ιταλία ήταν ο προορισμός στον οποίο προσέβλεπαν. Άλλοι προορισμοί που αναφέρθηκαν ήταν η Γερμανία (11%), το Ηνωμένο Βασίλειο (5%), η Γαλλία (5%), η Νορβηγία (2%), η Σουηδία (2%) και η Ολλανδία (2%). Το 12% δεν είχαν κάποιον προορισμό κατά νου.
Όσον αφορά σε αυτούς που ακολούθησαν τη δίοδο της ανατολικής Μεσογείου, περίπου οι μισοί (51%) ανέφεραν πως επιθυμητός προορισμός τους ήταν η Γερμανία (κυρίως για τους περισσότερους Ιρακινούς, Αφγανούς, Σύριους και πολλούς Πακιστανούς- ωστόσο, το 68% των Ιρανών ανέφεραν ένα μεγάλο εύρος ευρωπαϊκών χωρών ως προορισμούς προτίμησης)"

Προχθές η Ελλάδα, χθες η Πορτογαλία, αύριο η Ισπανία

Αγώνας δύσκολος αλλά αληθινός και με προοπτική να αλλάξει η Ευρώπη. 
Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία μπήκαν τα πρώτα λιθαράκια. 
Θέλει επιμονή και υπομονή, θυσίες και κέφι.
Η Ισπανία τη Κυριακή στις 23.30 ώρα Ελλάδας θα έχει επιτέλους ενηλικιωθεί. 
Τα αποτελέσματα θα έχουν ανακοινωθεί και θα έχει μπει και επισήμως η ταφόπλακα στο διεφθαρμένο δικομματισμό της μεταφρανκικής μεταπολίτευσης.

Είναι η "ανεξαρτησία" λύση για την Καταλονία ή χρειάζεται άλλη προσέγγιση;

Μικρό χρονικό διάστημα μετά την "ανεπαρκή πολιτικά" νίκη στις πρόωρες εκλογές, των κομμάτων που επιζητούν την ανεξαρτησία της Καταλονίας από την Ισπανία  μία δημοσκόπηση σε μικρό βέβαια δείγμα (900 άτομα) επαναφέρει στην επικαιρότητα την πολυπλοκότητα του θέματος. Η ανεξαρτησία είναι βήμα προς τα εμπρός ή προς τα πίσω; Οι πολίτες φαίνονται διχασμένοι.

Στις εκλογές του Σεπτεμβρη το μπλοκ των κομμάτων «Μαζί για το 'ναι'» (JxSi) συγκέντρωσε το 39,6% και 62 έδρες. Το δεύτερο κόμμα των υπέρμαχων της ανεξαρτησίας, το αριστερό CUP (που τάσσεται όμως κατά της ΕΕ) έλαβε 8,2% και 10 έδρες. Μαζί οι δυο σχηματισμοί συγκεντρώνουν το 47,8% των ψήφων αλλά ελέγχουν 72 έδρες (ή το 53,33%) στο τοπικό Κοινοβούλιο των 135 εδρών..

Στην πρόσφατη έρευνα της Metroscopia που δημοσιεύει η El Pais, το 52% των ερωτηθέντων τάσσεται κατά της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας μέσα από τη διαδικασία που είχαν υποσχεθεί.
Εκτός από αυτό το 71% των ερωτηθέντων δεν θέλει τον επικεφαλής του "Μαζί για το ναι" στην προεδρία. Είναι φανερό ότ στον συνασπισμό των αυτονομιστών υπάρχουν σοβαρές διαφωνίες αφού ο Αρτούρ Μας βρίσκεται μόλις στην τέταρτη θέση των προτιμήσεων ως καταλληλότερος για την προεδρία της Καταλονίας.

Έτσι το ερώτημα όχι μόνο απαντάται αλλά ξανατίθενται ακόμη πιο πολλά από την αρχή: Είναι η ενοποιηση σε ενιαία κρατική υπόσταση διαφορετικών εθνών και εθνικοτήτων ικανή να αντιμετωπίσει τα σύγχρονα πολύπλοκα προβλήματα ή μπορούν αυτό να το κάνουν καλλίτερα "αμιγή εθνικά" κράτη;
Και τι σημαίνει αμιγές εθνικό κράτος; υπάρχει έστω ένα στο σύγχρονο κόσμο; αμφίβολο
Είναι στα πλαίσια ενός πολυεθνικού κράτους η οικονομική ολοκλήρωση επιθυμητή και ικανή ή απαιτεί ταυτόχρονα και κοινωνική συνοχή και πολιτική συννενόηση και ολοκλήρωση χωρίς ανισότητες και ανισομερείς προσεγγίσεις;
Ακόμη ένα ερώτημα αφορά την οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση και κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη διαφορετικών κρατών (βλ. ΕΕ αλλά και άλλες προσπάθειες ολοκλήρωσης σε όλο το κόσμο)


Δείτε στους χάρτες και στο πίνακα που ακολουθεί τα κράτη που έχουν αποσχισθεί και ανεξαρτοποιηθεί τα τελευταία χρόνια. Το θέμα είναι ότι κανένα από αυτά δεν έχει βρεί το στόχο που έψαχνε (ανεξαρτησία με κοινωνική ευημερία, φυσικά ειρήνη και προόδο), ούτε φαίνεται φως στον ορίζοντα.

Ούτε οι εμφύλιες συγκρούσεις, ούτε η πολιτική αστάθεια, ούτε η εξωτερική βοήθεια (πλασματική και πραγματική) έλυσαν προβλήματα. Βέβαια αυτά τα ανεξάρτητα κρατίδια δεν είναι όλα το ίδιο. Άλλο οι κωμικοτραγικές περιπτώσεις των Πριγκηπάτων Σίλαντ και Σεμπόργκα και άλλο η Παλαιστίνη, άλλο  η "Βόρεια Κύπρος" και άλλο η Ταϊβάν και η Υπερδνειστερία. Τραγική περίπτωση η Σομαλία που έχει κυριολεκτικά διαμελιστεί στα πέντε....

Μην ξεχνάμε και τις περιπτώσεις της Σκωτίας (που ακολουθεί σύντομα) αλλά και του Βελγίου...

Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι όλα αυτά χρειάζονται πραγματική δημοκρατία, πολιτική συννενόηση, διάλογο, ειρήνη και ίσως και επανεξέταση ορισμένων θεμάτων (αλλά αυτό ειναι άλλη κουβέντα)....

Οι πιο πολύνεκρες ένοπλες συγκρούσεις το 2015

Δυστυχώς στην ευρύτερη περιοχή μας βρίσκονται οι πιο πολύνεκρες ένοπλες συκρούσεις στο κόσμο έτσι όπως καταγράφηκαν για το πρώτο μισό του 2015. Σημειώνουμε ότι αναφέρονται μόνο αυτές που είχαν κοντά ή πάνω από 1000 νεκρούς.

Δεκάδες χιλιάδες νεκροί, εκατοντάδς χιλιάδες τραυματίες και ανάπηροι για όλη τους της ζωή, εκατομμύρια πρόσφυγες....
Ακόμη χειρότερα είναι ότι τα εκατομμύρια των προσφύγων δεν πρόκειται να γυρίσουν πίσω παρα μόνο αν εδραιωθεί στη πατρίδα τους η ειρήνη και η κοινωνική γαλήνη
Στην πολύπαθη Σομαλία για παράδειγμα απο το 1991 μέχρι και το 2008 πέντε διαφορετικές περιοχές της έχουν κηρύξει την ανεξαρτησία τους . Μέχρι σήμερα η χώρα ταλανίζεται από εμφύλιες συγκρούσεις με δεκάδες χιλιάδες θύματα. Αυτά που αναφέρονται στο διπλανό πίνακα είναι μόνο οι νεκροί για το πρώτο μισό του τρέχοντος έτους.

Οι αιτίες των συγκρούσεων σίγουρα μπορεί να αναζητηθούν στην έλλειψη δημοκρατικής, κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης, πολιτικής σταθερότητας και δικαιοσύνης. Όμως επίσης σοβαρό λόγο παίζουν η ευρεία διαφθορά, οι παλιές θρησκευτικές και εθνικιστικές διαφορές, η πάλη μεταξύ φεουδαρχίας και εκσυγχρονιστών και φυσικά η παραγωγή και μεταφορά υδρογονανθράκων και ναρκωτικών (προσέξτε τη μοναδική περιοχή του δυτικού ημισφαίριου που είναι το Μεξικό)

Δείτε το χάρτη παρακάτω:

Σίγουρα οι καταγγελίες, διαδηλώσεις και οι φιλειρηνικές διακυρήξεις εκ του ασφαλούς δεν αρκούν.
Απαιτείται αλληλεγγύη στη πράξη, διεθνής συντονισμός σε διπλωματικό, κρατικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.

Η επίτευξη της ειρήνης μόνο με σοβαρή διεθνή πολιτική διαπραγμάτευση και πολιτικά μέτρα (όπου είναι αυτά δυνατά) μπορεί να επιτευχθεί. Στις υπόλοιπες των περιπτώσεων απαιτείται και διεθνής στρατιωτική αντιμετώπιση μέσω του ΟΗΕ.

Γιατί διασύρουν την Κύπρο, όταν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί δείχνουν τη Γερμανία ως παράδεισο οικονομικής διαφθοράς;

Ερώτησή προς την Κομισιόν έκανε ο Νίκος Χουντής, ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ,μετά από τις νέες αποκαλύψεις του Δικτύου Φορολογικής Δικαιοσύνης (Tax Justice Network), στις οποίες η Γερμανία φιγουράρει στην 8^η θέση της παγκόσμιας κατάταξης για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, με την Κύπρο να βρίσκεται στην 41^η θέση. 

Αφορμή για την ερώτηση αποτελεί η απάντηση της Κομισιόν στις 25/06/2013, όταν μετά από καταγγελίες του Έλληνα ευρωβουλευτή βασιζόμενες σε ανάλογα δημοσιεύματα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδειχνε αποφασισμένη να συνεχίσει το διεθνή διασυρμό της Κύπρου, αρνούμενη ταυτόχρονα να λάβει τα απαραίτητα μέτρα κατά της φορολογικής αδιαφάνειας και του ξεπλύματος μαύρου χρήματος σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ.

Πιο συγκεκριμένα, ο Νίκος Χουντής στην ερώτησή του μνημονεύει παλαιότερη απάντηση της Κομισιόν, στην οποία, από τη μια δικαιολογείται η επιβολή Μνημονίου στην Κύπρο, μεταξύ άλλων, και λόγω της ανάγκης «πρόσθετης ενδελεχούς έρευνας όσον αφορά το καθεστώς για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες», και από την άλλη αρνείται να ξεκινήσει έρευνες κατά άλλων χωρών, όπως η Γερμανία, περιοριζόμενη σε διατυπώσεις του τύπου: «κατά γενικό κανόνα η Επιτροπή παρακολουθεί την υλοποίηση του καθεστώτος της ΕΕ για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες σε όλα τα κράτη μέλη».

Καταλήγοντας στην ερώτησή του ο Νίκος Χουντής, εγκαλεί στην Κομισιόν που συνεχίζει το «διεθνή διασυρμό της Κύπρου, όσον αφορά το ξέπλυμα μαύρου χρήματος», ενώ σφυρίζει αδιάφορα για άλλες χώρες, όπως «η Γερμανία που φιγουράρει στις πρώτες θέσεις της παγκόσμιας κατάταξης», στο σχετικό πίνακα του Δικτύου Φορολογικής Δικαιοσύνης και ζητά να αναλάβει, επιτέλους, δράση απέναντι σε ΟΛΑ τα κράτη μέλη της ΕΕ που λειτουργούν ως φορολογικοί παράδεισοι.

Η πλήρης ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, έχει ως εξής:

Σύμφωνα με την απάντηση της Κομισιόν (Ε-4826/13) σε σχετική μου ερώτηση για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος στην ΕΕ και την επιβολή Μνημονίου Οικονομικής Πολιτικής, συμφωνήθηκε στο Eurogroup να διενεργηθεί «πρόσθετη ενδελεχή έρευνα όσον αφορά το καθεστώς για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες στην Κύπρο, και ιδίως όσον αφορά την πραγματική συμμόρφωση των τραπεζών με την κυπριακή νομοθεσία για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες». Επίσης, η Κομισιόν στην απάντησή της επισήμαινε ότι «Κατά γενικό κανόνα, η Επιτροπή παρακολουθεί την υλοποίηση του καθεστώτος της ΕΕ για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες σε όλα τα κράτη μέλη».

Με δεδομένο ότι, τόσο στη μελέτη του Basle Institute on Governance (AML Index 2012), όσο και στο Δείκτη Χρηματοοικονομικής Μυστικότητας του Δικτύου Φορολογικής Δικαιοσύνης (Tax Justice Network), η Κύπρος εμφανίζεται σε καλύτερες θέσεις από πολλές χώρες της ΕΕ, όπως τη Μεγάλη Βρετανία, την Αυστρία, το Λουξεμβούργο και τη Γερμανία, ερωτάται η Επιτροπή:

1)Γιατί συνεχίζεται ο διεθνής διασυρμός της Κύπρου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όσον αφορά το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, όταν χώρες όπως η Γερμανία φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις της παγκόσμιας κατάταξης, χωρίς να έχουν ανοίξει έρευνες από την Κομισιόν;

2) Με ποιο τρόπο η Κομισιόν παρακολούθησε την ‘υλοποίηση του καθεστώτος της ΕΕ για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες σε όλα τα κράτη μέλη’, όταν δύο χώρες της ΕΕ βρίσκονται στην πρώτη δεκάδα της παγκόσμιας κατάταξης; Σκοπεύει, έστω και τώρα, να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την καταπολέμηση όλων των φορολογικών παραδείσων εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Wealth-X: Οι πλούσιοι δεν γνώρισαν την κρίση

Οι δισεκατομμυριούχοι παγκοσμίως αυξήθηκαν κατά 880 άτομα

Μπορεί η όξυνση της χρηματοοικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης να έχει επιφέρει σημαντικές απώλειες στα εισοδήματα των μέσων και κατώτερων εισοδηματικών τάξεων και βαρύτατες κοινωνικές επιπτώσεις στις χώρες που πλήττονται περισσότερο, ωστόσο η παγκόσμια οικονομική ελίτ φαίνεται πως παραμένει αλώβητη.

Αυτό, τουλάχιστον, καταδεικνύει η επονομαζόμενη «απογραφή των δισεκατομμυριούχων», που πραγματοποίησε η εταιρεία Wealth-X της Σιγκαπούρης σε συνεργασία με την ελβετική επενδυτική τράπεζα UBS.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα, η κρίση όχι μόνο δεν επιφέρει απώλειες στις περιουσίες της οικονομικής ελίτ, αλλά αντίθετα φαίνεται να τις γιγαντώνει περαιτέρω. Ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων αυξήθηκε παγκοσμίως κατά 880 άτομα. Περισσότεροι από 2.170 άνθρωποι έχουν σήμερα στην κατοχή τους χρηματική περιουσία άνω του ενός δισ. δολαρίων, με τα συνολικά τους περιουσιακά στοιχεία να έχουν υπερδιπλασιαστεί κατά την περασμένη πενταετία από 3,1 σε 6,5 τρισ. δολάρια.

Περισσότερα χρήματα σε λιγότερα χέρια

Μεταξύ των χωρών που απέκτησαν περισσότερους δισεκατομμυριούχους είναι και η Γερμανία, με συνολικά 148 «Κροίσους», τη στιγμή που στις ΗΠΑ καταγράφονται 515 και στην Κίνα 157 δισεκατομμυριούχοι. Το 19% των Γερμανών με περιουσία άνω του ενός δισ. δολαρίων είναι γυναίκες.

Κατά το διάστημα της «ευρωκρίσης» παρατηρείται η συγκέντρωση ολοένα περισσότερων χρημάτων σε διαρκώς λιγότερα χέρια. Επιπλέον, η σύνθεση της ομάδας των δισεκατομμυριούχων εμφανίζει ταχύτατες μεταβολές. Ο αριθμός τους αυξήθηκε σε διψήφιο ποσοστό στην Ασία, την Εγγύς Ανατολή και την Αφρική και ως εκ τούτου αισθητά περισσότερο σε σχέση με την Ευρώπη και τη βόρεια Αμερική.

Αύξησαν την περιουσία τους κατά 20% οι πλούσιοι Έλληνες

Αίσθηση είχαν προκαλέσει, εξάλλου, τα στοιχεία μίας άλλης έρευνας για τα περιουσιακά στοιχεία των πλουσίων, που είχε δημοσιοποιήσει η Wealth-X τον Σεπτέμβριο. Σύμφωνα με αυτήν, η οικονομική ελίτ στις χώρες που βρίσκονται στη «δίνη» της ευρωκρίσης είδε τις περιουσίες της να αυξάνονται.

Ειδικότερα για την Ελλάδα, η οποία διανύει αισίως τον έκτο χρόνο ύφεσης, η έρευνα είχε καταγράψει 505 πολίτες με χρηματική περιουσία που υπερβαίνει τα 30 εκατ. δολάρια. Πρόκειται για μία αύξηση της τάξεως του 11%. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα πάντα, οι πιο πλούσιοι Έλληνες κατόρθωσαν να αυξήσουν τη συνολική τους περιουσία κατά 20%. Μεγαλύτερο ποσοστό αύξησης του πλούτου της οικονομικής ελίτ σημειώθηκε μόνο στη Ρουμανία.

Πηγή: Deutsche Welle / Ναυτεμπορική

Financial Secrecy Index by Tax Justice Network for 2013 - Δείκτης παραοικονομίας

Ένας από τους κορυφαίους φορολογικούς παραδείσους του κόσμου και «Ελντοράντο» για ξέπλυμα μαύρου χρήματος είναι η Γερμανία, σύμφωνα με τον δείκτη παραοικονομίας που έδωσε στη δημοσιότητα το Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης (Tax Justice Network).

Η Γερμανία βρίσκεται στην πρώτη δεκάδα. Στον αποκαλούμενο πίνακα των «Σκιωδών Οικονομιών» φαίνονται να πρωτοστατούν η Ελβετία, το Λουξεμβούργο και το Χονγκ Κονγκ, με τις ΗΠΑ να βρίσκονται στην έκτη θέση και τη Γερμανία στην 8^η. Ωστόσο, όσον αφορά στον αποκαλούμενο «δείκτη μυστικότητας», η Γερμανία βρίσκεται στην 59^η θέση.

Σύμφωνα με τo Tax Justice Network, στη Γερμανία «ξεπλένονται» κάθε χρόνο μεταξύ 29 και 57 δις. ευρώ, χρήματα που προέρχονται κυρίως από οργανωμένο έγκλημα και διεφθαρμένους πολιτικούς της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής.

Πηγή: Deutsche Welle / Ναυτεμπορική

Η κρίση για τους πολλούς οδηγεί σε μεγαλύτερο πλουτισμό τους λίγους

Ενώ οι λαοί της Ευρώπης δοκιμάζονται από τη φιλελεύθερη πολιτική της "λιτότητας", για κάποιους αυτή αποτελεί στοιχείο μεγαλύτερου πλουτισμού.  

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της UΒS για τα ατομα εξαιρετικά ψηλού πλούτου (Ultra High Net Worth Individuals - UHNWI), με προσωπική περιουσία άνω των 30 εκατομμυρίων δολαρίων (εξαιρουμένης της κύριας κατοικίας), η αύξηση του αριθμού τους ήταν θεαματική στην Ευρώπη: ο αριθμός τους ξεπέρασε τους 58.000 (με αύξηση σχεδόν 9% από πέρυσι) και ο συνολικός τους πλούτος ξεπέρασε τα 7,6 τρισεκατομμύρια δολάρια (αυξανόμενος κατά πάνω από 10% σε σχέση με πέρυσι). 

Η Ευρώπη μαζί με την Βόρειο Αμερική ήταν οι ατμομηχανές φέτος της αύξησης του αριθμού των UHNWI παγκοσμίως, κάτι που ίσως να λέει πολλά για τις οικονομικές πολιτικές που εφαρμόζονται στην Δύση. 

Οι 455 Έλληνες που συμπεριέλαβε η έκθεση της UΒS ως UHNWI το 2012, φέτος έφτασαν τους 505 (αύξηση 11%) , ενώ η συνολική αξία της περιουσίας τους ανέβηκε κατά 20%, από τα 50 στα 60 δισεκατομμύρια δολάρια (περίπου από τα 37 στα 45 δισεκατομμύρια Ευρώ). Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες αυξήσεις στον αριθμό (μαζί με την Γερμανία την Ρουμανία και την Πορτογαλία) στην ΕΕ και την μεγαλύτερη αύξηση της αξίας της περιουσίας των μεγιστάνων στην Ευρώπη μετά την (επίσης υπό καθεστώς λιτότητας) Ρουμανία.