Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τάκης Δημητρακόπουλος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τάκης Δημητρακόπουλος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 14 Απριλίου 2021

Ευβοϊκού ανοιξιάτικοι ήχοι και χρώματα

Του Τάκη Δημητρακόπουλου

Η θάλασσα καθρέφτης ακύμαντη κάτι γλάροι παίζουν στο ακρωτήρι, τα πουλιά τρέχουν να φιάξουν φωλιές ένας γέρο κότσυφας κατοπτεύει τον χώρο όσο η θηλυκιά κλωσάει , και που και που της φέρνει φαγητό.

Η καημένη εκείνη ξέρει πως είναι ευάλωτη πως είναι εύκολη λεία στους εχθρούς αλλά το ένστικτο την κρατάει εκεί... Έχω δει την φωλιά αλλά δεν πλησιάζω μην τρομάξουν και την αφήσουν φοβισμένα. Ήταν και πέρσι εκεί, είχα δει τους νεοσσούς με την απίστευτη όρεξη να φωνάζουν με τα ράμφη ορθάνοικτα βιαστικοί να "πάρουν" φτερό να πετάξουν ...

Η εποχή της γονιμότητας τα έντομα εν αγνοία τους επικονιάζουν και γονιμοποιούν τα λουλούδια δέντρων και θάμνων ο σπόρος ταξιδεύει αφού σκίστηκε στα δυό μισός στο βάθος να βρεί νερό και μισός προς την επιφάνεια να συναντήσει τον Ήλιο. Άραγε πονάνε και οι σπόροι όταν "γεννούν" ποιος ξέρει

Ένας κορυδαλλός τιτιβίζει κι αυτός καθισμένος στο σύρμα. Σπάνια εικόνα αλλά τώρα έχει την ευθύνη της προστασίας της φωλιάς.

Και να τα χελιδόνια μαζεύουν λάσπη και χτίζουν ή επισκευάζουν τις φωλιές τους . Κάπου μακριά ακούγεται ένας κούκος που ότι κι αν λένε την φέρνει την Άνοιξη . Ένα σμήνος τρυγονιών πετάει χαμηλά πάνω από την θάλασσα προς τον Χτυπά και ο τσαλαπετεινός σκαλίζει κι αυτός στο χώμα του μικρού πάρκου να βρεί τροφή γι αυτόν την σύντροφο ή τα μικρά του ποιος ξέρει.

Η ομορφιά του κόσμου λέω αλλά σκεφτείτε πόση αγριότητα στον αγώνα της επιβίωσης ... Ο θάνατος σου η ζωή μου νόμος αιώνιος που ισχύει και εφαρμόζεται ακόμη και μέσα στην ήρεμη και ακύμαντη θάλασσα.

Εκεί κάπου στην <<μύτη>> στο ακρωτήρι μικρά ψάρια πηδούν έξω από το νερό απελπισμένα πίσω τους σίγουρα ο θηρευτής ... Είχε δίκηο ο παλιός φίλος μου είχε και σ' αυτό δίκηο. Δεν υπάρχει τόπος πουθενά στην γη που να μην ισχύει ο νόμος της επιβίωσης, πουθενά ...

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2019

Αναμνήσεις για το παζάρι της Χαλκίδας (Τάκης Δημητρακόπουλος)

Σαν σήμερα προπαραμονή της γιορτής ήταν πανέτοιμος ο Ναός της Πολιούχου Αγίας Παρασκευής να υποδεχτεί το πλήθος των προσκυνητών που έρχονταν με κάθε τρόπο και μέσον κατά κύματα . Τραίνα , λεωφορεία , μέχρι μαούνες έφταναν στο λιμάνι μεταφέροντας πιστούς πανηγυριστές από τα παραθαλάσσια χωριά της Εύβοιας , της Βοιωτίας , και της Αττικής . Συγκοινωνία και οδικό δίκτυο αφήστε το καλύτερα .

Μοσχοβολούσε ο τόπος ασβέστη παντού στην γειτονιά που πανηγύριζε σύσσωμη . Στα πεζοδρόμια και σε κάθε διαθέσιμο χώρο λειτουργούσε το ξενοδοχείο των αστέρων . Πλήθος και βέβαια κάθε καρυδιάς καρύδι , φτωχοδιάβολοι , πορτοφολάδες ταχυδακτυλουργοί και "γαμπροί" περιφέρονταν αναζητώντας καθένας την ευκαιρία του . Πλανόδιοι μικροπωλητές παγωτά ΕΒΓΑ και ΑΣΤΥ υπήρχαν μόνον τότε και χύμα σε χωνάκι . Μαλλί της γριάς ψημένο καλαμπόκι , λεμονάδες στον πάγο που σαν αυτόν τίποτα πιστέψτε με και ένας σουβλατζής με κεμπάπ και πίττα άλλη εποχή . Στο πεζοδρόμιο μικροί πάγκοι με φτηνά παιχνίδια , ήταν οι εκτός δημοπρασίας έμποροι , που από την επόμενη θα καταλάμβαναν τα πεζοδρόμια της Βενιζέλου μέχρι κάτω στην Αγγελή Γοβιού. 
Η κυρίως αγορά απλωμένη σε όλη την κεντρική πλατεία αφού είχε προηγηθεί η δημοπρασία που γινόταν φανερά εκεί στο καφενείο του Καβνουδιά . Οι τιμές των ενοικίων στα ύψη ιδιαιτέρως αν υπήρχε κόντρα μεταξύ εμπόρων ομοειδών εμπορευμάτων . Φανταστείτε να είχε συμβεί μια πυρκαγιά τότε ... Προιόντα κάθε είδους από καρφίτσες μέχρι χαλιά (εδώ ο τόνος μπορεί και να αλλάζει θέση) .Είδη προικός πιατικά κατσαρολικά ρούχα της "δουλειάς" δηλαδή με ζωή ίσα με το επόμενο παζάρι , φτηνά και "φτηνά" . 
Οι πιο μοδάτες παράγκες άρχιζαν από την στροφή πρός Βενιζέλου εκεί βολτάριζε η νεολαία και ντυνόταν ...μοδάτα ! Να κάτι γιακάδες στα πουκάμισα δυο πιθαμές να 35 πόντους η καμπάνα στο παντελόνι και βέβαια διάφορα τάχα μενταγιόν από φτηνό πλαστικό και φτηνό γούστο φιαγμένα . Όταν διαλυόταν πια το παζάρι οι περισσότεροι φορούσαμε ίδια μπλουζάκια έτσι που νόμιζε κανείς πως είμασταν σπουδαστές στο ίδιο κολέγιο. 
Πανηγύριζαν όμως και τα χασάπικα τότε , που έψηναν σε λαμαρίνες κάτι θηριώδη γουρούνια 200+κιλών . Ήταν σπάνιο είδος κρέατος το χοιρινό τότε ειδικά το καλοκαίρι , επειδή είχε 5-6 πόντους λίπους υποθέτω την εκτροφή χοίρων την έφερε η χούντα θυμηθείτε οι παλαιότεροι "τρώτε νόστιμο τρυφερό και φτηνό χοιρινό" . Χοιρινό λοιπόν εκτεθειμένο σε ότι βάζει ο νούς αλλά νόστιμο το άτιμο άλλο αν είχε οδηγήσει σε ..."περιπέτειες" αρκετούς . 

Έτσι ήταν τότε σιγά-σιγά όμως ήρθαν τα πολυκαταστήματα τα Κινέζικα άλλαξε και τόπο γίνεται πια χρόνια τώρα στο πάρκο του λαού το παζάρι και έχασε το ενδιαφέρον και την αίγλη του διακινδυνεύω πρόβλεψη εξαφάνισης σύντομα μόνο τα ψητοπωλεία θα πανηγυρίζουν . Σας κούρασα ίσως αλλά ήθελα να την κάνουμε μαζί την βόλτα στο τότε αν και είμαι σίγουρος πως μου ξέφυγαν πολλά ...

Σάββατο 10 Μαρτίου 2018

Στην άκρη της θάλασσας (του Τάκη Δημητρακόπουλου)

Στην άκρη της θάλασσας κοντά στο σπιτάκι του φίλου μου , που είναι θεόκλειστο και σκοτεινό πράγμα όχι συνηθισμένο. Από την αυλή έλειπε και ο σκύλος του εκείνο το τεράστιο ποιμενικό , απροσδιόριστης ηλικίας αλλά σύντροφος φίλος και φύλακας. προσπαθώντας να μαντέψω που μπορεί να "κρύφτηκε" ο παιχνιδιάρης φίλος μου που δεν εννοεί να εξοικειωθεί με την ηλικία του. 
Στο τέλος του ορμίσκου εκεί που σμίγουν τα πεύκα με την θάλασσα . Βρήκα ίχνη παλιάς φωτιάς και κάποια αποτσίγαρα από την εποχή των... αμαρτωλών ημερών μας. Κάθισα στον βράχο-κάθισμα του να απολαύσω την φύση και την γαλήνη γύρω. 

Ξαφνικά ένοιωσα το άγγιγμα και την ανάσα του "φίλου" , με κοίταξε κουνώντας αργά την ουρά του και άρχισε να βαδίζει ρίχνοντας ματιές πίσω του για να βεβαιωθεί πως τον ακολουθώ.Φτάσαμε στην μικρή αυλόπορτα κι εκείνος γαύγισε δυνατά. 
Ω του θαύματος άναψε το φωτάκι της αυλής και στο άνοιγμα της πόρτας διεγράφη η εικόνα του φίλου μου. Καλώς τους είπε , που ήσουν ρώτησα εγώ , εδώ , εδώ απάντησε είχα δουλειές για εμένα αλλά και για εσένα. Μπήκαμε περάσαμε το μικρό χώλ και φτάσαμε στο μεγαλύτερο δωμάτιο . Εδώ ήταν και με περίμενε η έκπληξη ... 

Επάνω στο μεγάλο τραπέζι αρμαθιές με όλων των ειδών τα κλειδιά και στους τοίχους γύρω μικρές και μεγαλύτερες κλειστές όμως πόρτες. Πάρε τα κλειδιά και άνοιξε όσες πόρτες μπορείς και θέλεις είπε και κάθισε στην μοναδική καρέκλα . Πλησίασα μια από τις μεγαλύτερες πόρτες διάλεξα ένα κλειδί προσπάθησα να την ανοίξω αλλά δεν... Πήγα να αλλάξω κλειδί και τότε πετάχτηκε με σταμάτησε και είπε όχι φίλε , όχι μια φορά ένα κλειδί μια προσπάθεια αυτό είναι το "παιχνίδι" .
Συνέχισα τις προσπάθειες χωρίς αποτέλεσμα , ενώ ο σκύλος με παρακολουθούσε κουνώντας την ουρά του παιχνιδιάρικα πια. Τα κλειδιά λιγόστευαν το ίδιο και οι πόρτες μέχρι που έμεινα με ένα κλειδί στο χέρι και μια πόρτα . Η μικρότερη πόρτα και απέναντι της εγώ με το μεγαλύτερο κλειδί .Ω του θαύματος το κλειδί "ταίριασε" στην κλειδαριά και η μικρή πόρτα άνοιξε . 
Πριν όμως προλάβω να δω τι κρύβεται πίσω της μπήκε στην μέση ο σκύλος και με εμπόδισε κοιτάζοντας με άγρια και γρυλίζοντας για πρώτη φορά . Τότε σηκώθηκε ο φίλος μου πλησίασε ηρέμησε τον φίλο του εκείνος σώπασε αλλά εξακολουθούσε να καλύπτει την είσοδο με το σώμα του . 
Τι παιχνίδι είναι πάλι αυτό ρώτησα , κι εκείνος είπε , ένα τεστ που έπρεπε να περάσεις για να δω αν τελικά κατάφερα κάτι να σε μάθω όλα αυτά τα χρόνια...
Και, ρώτησα , τίποτα πλήρης σχεδόν αποτυχία , είπε και έμεινε ακίνητος σκεπτικός , γιατί... 

Ρώτησα . Μα γιατί άρχισες τις προσπάθειες από την μεγαλύτερη πόρτα . Δεν έμαθες τόσα χρόνια πως πάμε βήμα-βήμα σκαλί-σκαλί για να (αν) φτάσουμε κάποτε ψηλά. Εχεις δρόμο ακόμη πολύ συνέχισε εγώ όμως δεν έχω απεριόριστο χρόνο φρόντισε να μαθαίνεις ταχύτερα. 
Φώναξε τον σκύλο εκείνος βγήκε και ο φίλος μου έκλεισε την πόρτα και μου έδειξε την έξοδο. Καλό βράδυ είπε και μην ξεχνάς βήμα-βήμα..