- Η Ελλάδα, βρίσκεται στην 82η θέση παγκοσμίως με WRI 6,93 (περίπου στη μέση) αλλά μεταξύ των χωρών της Ευρώπης είναι ανάμεσα στις πέντε που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο καταστροφών. Και συγκεκριμένα η Αλβανία (WRI 8,23), η Ολλανδία (WRI 7,98) και η Ελλάδα (κατά σειρά), διατρέχουν τον υψηλότερο ενώ Βόρεια Μακεδονία (WRI 5.82) και Μαυροβούνιο (WRI 6,75), διατρέχουν μέτριο.
Περισσότερα στο: www.huffingtonpost.gr
Μικρό κι’ αν ήταν το καρνάγιο
μεγάλο εγίνη το
σκαρί μας,
χωρίς Θεό, χωρίς
και Άγιο
μας σεργιανάει
στη ζωή μας.
Μπαντιέρες τα
όνειρά μας ανεμίζει.
Παρ’ όλα τα
ναυάγια
ορθοπλωρεί και
συνεχίζει
για νέους
κόσμους και μουράγια.
Το άστρο της
Ανατολής συνάντησε
τ’ άστρο της
Τραμουντάνας
κι’ ήρθε και
κοντραστάρησε
τα πλάνα λόγια
μιας Μοργκάνας.
Όσα χαμσίνια κι’
αν μας βρήκαν
ποτέ δεν χάσαμε
τη ρότα,
τα σταντάρδα μας
ψηλά σταθήκαν.
Τα όνειρά μας
πάντα πρώτα.
Πρέβεζα - 11.09.2021
Μιας καθωσπρέπει σιωπής
φυλακισμένοι.
Το αίμα κυλάει με σιγουριά
στις φλέβες της ύπαρξης,
ποτίζει λειμώνες άρρητου έρωτα.
Το δάκρυ χαράς ατελεύτητης
μιας άφατης ένωσης,
οξειδώνει τα ρολόγια του χρόνου,
μηδενίζει την έλλειψη.
Η παρουσία είναι ολοσχερής
εντός κι εκτός φυλακής.
12.07.2021
Οι αντιστάσεις σ' αυτή την κοινωνικά επιβληθείσα πράσινη μετάβαση, με όχημα τις ΑΠΕ, ξεκινούσαν πάντα φυσιολογικά από τα θιγόμενα γνωστά οικονομικά συμφέροντα
Τελευταία αναπτύσσονται δικαιολογημένες αντιδράσεις πολιτών και φορέων κατά ορισμένων μεγάλων επενδύσεων ΑΠΕ που θέτουν σε κίνδυνο το φυσικό, πολιτιστικό και αισθητικό περιβάλλον, που υποβαθμίζουν αντί να στηρίζουν την εκάστοτε τοπική οικονομία. Επενδύσεις που συχνά χρησιμοποιούν παράτυπα νομικά παράθυρα, πρόσφατα δε και νομότυπα εκμεταλλευόμενοι την προκλητική τάση «φιλελευθεροποίησης» της περιβαλλοντικής νομοθεσίας.
 |
| Φωτο "Αυγή" 17/4/21 |
Ταυτόχρονα και παράλληλα εξελίσσεται μια γενικευμένη επίθεση ενάντια στις ΑΠΕ, επίθεση που τοποθετεί τις ΑΠΕ στο ίδιο «εχθρικό» στρατόπεδο μαζί με τα διαπλεκόμενα επιχειρηματικά συμφέροντα. Μέσα σε αυτό το νέο ιδιότυπο αντι-ΑΠΕ «κίνημα» αρχίζουν και υποβόσκουν αλλοπρόσαλλα κινδυνολογικά και άκρως αντιεπιστημονικά επιχειρήματα, όπως «οι ΑΠΕ δεν παράγουν ενέργεια παρά μόνο κέρδη για επιχειρηματίες, καταστρέφουν το περιβάλλον, αλλάζουν το κλίμα, περιορίζουν τις βροχές» κ.λπ. και ένας σωρός αστήρικτες κατηγορίες που τρομοκρατούν τις εκάστοτε τοπικές κοινωνίες και αποπροσανατολίζουν το οικολογικό κίνημα από τον σκοπό του, που δεν είναι άλλος από την προστασία τού περιβάλλοντος από αδίστακτους κερδοσκόπους και όχι από τις ΑΠΕ.
Ιδιότυπο αντι-ΑΠΕ «κίνημα»
Παράδοξο είναι επίσης ότι αυτό το ιδιότυπο αντι-ΑΠΕ «κίνημα» βρίσκει υποστηρικτές και στις τάξεις των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας ακόμη και μέσα στα τμήματα της οικολογικής Αριστεράς, που διαχρονικά είναι ταγμένα σταθερά στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Το γεγονός αυτό αφήνει ελεύθερο χώρο στις, κατεξοχήν καταστρεπτικές για το περιβάλλον και το κλίμα, νεοφιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις να ενδύονται υποκριτικά τον μανδύα τής οικολογικής οικονομικής μεταρρύθμισης. Παράλληλα δίνει αφορμές στα φερέφωνα του νεοφιλελευθερισμού να κλονίσουν τη διαχρονική οικολογική διάσταση της Αριστεράς και να αμφισβητήσουν την πρωτοπορία της στο κλιματικό κίνημα.
Οι ΑΠΕ επιβλήθηκαν από το οικολογικό κίνημα
Οι ΑΠΕ αποτελούν γέννημα του ριζοσπαστικού οικολογικού κινήματος που αγκάλιασε την παγκόσμια νεολαία, τη διανόηση, τους εργαζόμενους και αντιστάθηκε στην αχαλίνωτη καπιταλιστική βιομηχανική ανάπτυξη καταστροφής φύσης και ανθρώπου. Οι ΑΠΕ είναι θρέμμα του προοδευτικού μαζικού κινήματος που αγωνίστηκε για τη θέσπιση αντιρρυπαντικών κανόνων, που επέβαλε τη σταδιακή αντικατάσταση των ρυπογόνων πηγών ενέργειας με ΑΠΕ.
Αντιστάσεις από τα θιγόμενα γνωστά συμφέροντα
Οι λυσσαλέες αντιστάσεις σ’ αυτή την κοινωνικά επιβληθείσα πράσινη μετάβαση, με όχημα τις ΑΠΕ, ξεκινούσαν πάντα φυσιολογικά από τα θιγόμενα γνωστά οικονομικά συμφέροντα. Τα ίδια αυτά συμφέροντα, που αναγκάστηκαν σταδιακά να συμφιλιωθούν με τη νομοτελειακή πλέον εισαγωγή των ΑΠΕ στη ζωή μας, επιδιώκουν αρχικά να φρενάρουν και στη συνέχεια να θέσουν τις ΑΠΕ αποκλειστικά υπό τον δικό τους έλεγχο, αποτρέποντας κάθε έλεγχο και συμμετοχή της κοινωνίας στην πράσινη επενδυτική ανάπτυξη. Δεν είναι παράδοξο που αυτός ο σκοπός τους «αγιάζει» όλα τα μέσα, εμφανή και υπόγεια, που έχουν στη διάθεσή τους.
Τίποτα πλέον δεν μπορεί να διακόψει τη γρήγορη ανάπτυξη των ΑΠΕ
Οι ΑΠΕ όμως μπήκαν στη ζωή μας και τίποτα πλέον δεν μπορεί να διακόψει τη γρήγορη ανάπτυξη τους. Συνιστούν ήδη ανταγωνιστικές τεχνολογίες προς τα ορυκτά καύσιμα, οικονομικά βιώσιμες και επενδυτικά όλο και περισσότερο προσιτές ακόμα και για τους απλούς καταναλωτές. Η κοινωνία στην συντριπτική της πλειονότητα θέλει τις ΑΠΕ. Τις θέλει γιατί αντιλαμβάνεται το συμφέρον της, για τη ζωή της, για το μέλλον της φύσης και της ανθρωπότητας. Η χώρα μας επιπρόσθετα, η εθνική ανεξαρτησία και η οικονομία μας χρειάζονται τις ΑΠΕ. Η Ελλάδα είναι εξαρτημένη από εισαγόμενα, πανάκριβα, άκρως ρυπογόνα ορυκτά καύσιμα και αιμορραγεί συναλλαγματικά έως και 10 δισ. ευρώ ανά έτος.
Οι ΑΠΕ υπηρετούν τη φύση, τη χώρα, τον λαό της
Είναι αντιληπτό πλέον ποιους ωφελούν και ποιους πλήττουν οι ΑΠΕ. Καμία άλλη επένδυση δεν έχει τόσο χαμηλό περιβαλλοντικό αποτύπωμα όσο οι ΑΠΕ, καμία άλλη πηγή ενέργειας δεν εξυπηρετεί τόσο αποτελεσματικά τη φύση, τη χώρα και τον λαό της. Ένα φωτοβολταϊκό πάρκο σε 50 στέμματα γης ή μια σύγχρονη ανεμογεννήτρια σε μόλις 0,5 στρέμμα χώρο παράγει έκαστο τόσο ρεύμα το έτος όσο ρεύμα μπορεί να παραχθεί με μηχανές εσωτερικής καύσης καταναλώνοντας 2.000 τόνους ορυκτά καύσιμα συναλλαγματικής αξίας 1.000.000 ευρώ. Επίσης, το παραγόμενο ρεύμα από το σύνολο των ΑΠΕ που λειτουργούν στη χώρα υποκαθιστά 5 εκατ. τόνους εισαγόμενα ορυκτά καύσιμα, περιορίζοντας ήδη την ετήσια συναλλαγματική αιμορραγία κατά 2,5 δισ. ευρώ.
Η Αριστερά υπηρετεί το σχέδιο ενεργειακής μετάβασης
Οι προοδευτικές αριστερές δυνάμεις της χώρας, με τη διαχρονικά σταθερή τους στρατηγική υπέρ των ΑΠΕ ως μέσο για την αντιμετώπιση της κλιματικής καταστροφής και την ταυτόχρονη εθνική απεξάρτηση από τα εισαγόμενα ρυπογόνα καύσιμα, κέρδισαν επάξια τον ρόλο τού κατεξοχήν πολιτικού εκπροσώπου τού σχεδίου για μετάβαση σε μια νέα δίκαιη οικονομία, φιλική στο περιβάλλον και στον άνθρωπο. Για τον λόγο αυτό συσπείρωσαν πολιτικά σχεδόν το σύνολο οικολογικών δυνάμεων του τόπου.
Ρεκόρ μικρών επενδύσεων ΑΠΕ
Ο ρόλος αυτός ενισχύθηκε έμπρακτα κατά την πρόσφατη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Οι ΑΠΕ επανεκκίνησαν ταχύτερα, δόθηκαν προνόμια σε μικρά έργα ΑΠΕ, αποκεντρώθηκαν γεωγραφικά σε όλη τη χώρα, οι επενδύσεις έγιναν περισσότερο προσιτές στην κοινωνική οικονομία προς όφελος των τοπικών οικονομιών και της προστασίας της φύσης, περιορίστηκαν τα φαινόμενα αισχροκέρδειας και ελαχιστοποιήθηκε το κόστος της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ προς όφελος των καταναλωτών. Όλα αυτά οδήγησαν σε ρεκόρ μικρών επενδύσεων ΑΠΕ. Εντυπωσιακά είναι τα ποσοστά των μικρών φωτοβολταϊκών πάρκων (έως 1 μεγαβάτ) που αποτελούν το 90% του συνόλου των πάρκων που συνδέθηκαν το έτος 2000, με το μεγαλύτερο μέρος τους μάλιστα να προέρχεται από Ενεργειακές Κοινότητες που επίσης θεσμοθετήθηκαν επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο ενεργειακής δημοκρατίας οι ΑΠΕ όχι μόνο δεν απειλούν το περιβάλλον, αλλά συνιστούν το αποτελεσματικότερο όχημα μετάβασης στην οικολογική ισορροπία του πλανήτη μας
Αναδημοσίευση απο την "Αυγή". Άρθρο του Βασίλη Τσολακίδη, πρώην πρόεδρου του Κέντρου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΚΑΠΕ)
Του Τάκη Δημητρακόπουλου
Η θάλασσα καθρέφτης ακύμαντη κάτι γλάροι παίζουν στο ακρωτήρι, τα πουλιά τρέχουν να φιάξουν φωλιές ένας γέρο κότσυφας κατοπτεύει τον χώρο όσο η θηλυκιά κλωσάει , και που και που της φέρνει φαγητό.
Η καημένη εκείνη ξέρει πως είναι ευάλωτη πως είναι εύκολη λεία στους εχθρούς αλλά το ένστικτο την κρατάει εκεί... Έχω δει την φωλιά αλλά δεν πλησιάζω μην τρομάξουν και την αφήσουν φοβισμένα. Ήταν και πέρσι εκεί, είχα δει τους νεοσσούς με την απίστευτη όρεξη να φωνάζουν με τα ράμφη ορθάνοικτα βιαστικοί να "πάρουν" φτερό να πετάξουν ...
Η εποχή της γονιμότητας τα έντομα εν αγνοία τους επικονιάζουν και γονιμοποιούν τα λουλούδια δέντρων και θάμνων ο σπόρος ταξιδεύει αφού σκίστηκε στα δυό μισός στο βάθος να βρεί νερό και μισός προς την επιφάνεια να συναντήσει τον Ήλιο. Άραγε πονάνε και οι σπόροι όταν "γεννούν" ποιος ξέρει
Ένας κορυδαλλός τιτιβίζει κι αυτός καθισμένος στο σύρμα. Σπάνια εικόνα αλλά τώρα έχει την ευθύνη της προστασίας της φωλιάς.
Και να τα χελιδόνια μαζεύουν λάσπη και χτίζουν ή επισκευάζουν τις φωλιές τους . Κάπου μακριά ακούγεται ένας κούκος που ότι κι αν λένε την φέρνει την Άνοιξη . Ένα σμήνος τρυγονιών πετάει χαμηλά πάνω από την θάλασσα προς τον Χτυπά και ο τσαλαπετεινός σκαλίζει κι αυτός στο χώμα του μικρού πάρκου να βρεί τροφή γι αυτόν την σύντροφο ή τα μικρά του ποιος ξέρει.
Η ομορφιά του κόσμου λέω αλλά σκεφτείτε πόση αγριότητα στον αγώνα της επιβίωσης ... Ο θάνατος σου η ζωή μου νόμος αιώνιος που ισχύει και εφαρμόζεται ακόμη και μέσα στην ήρεμη και ακύμαντη θάλασσα.
Εκεί κάπου στην <<μύτη>> στο ακρωτήρι μικρά ψάρια πηδούν έξω από το νερό απελπισμένα πίσω τους σίγουρα ο θηρευτής ... Είχε δίκηο ο παλιός φίλος μου είχε και σ' αυτό δίκηο. Δεν υπάρχει τόπος πουθενά στην γη που να μην ισχύει ο νόμος της επιβίωσης, πουθενά ...
Έκθεση της επιτροπής FACTΙ του ΟΗΕ που δημοσιεύτηκε στα τέλη του προηγούμενου μήνα κάνει 14 συστάσεις στις κυβερνήσεις για τη μεταρρύθμιση και τον επανασχεδιασμό του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, επισημαίνοντας ότι η χρηματοπιστωτική ακεραιότητα, η λογοδοσία, η διαφάνεια και η νομιμότητα αποτελούν προϋποθέσεις για την παγκόσμια αειφόρο ανάπτυξη.
Η έκθεση, παίρνει υπόψη της πολλές έρευνες και μελέτες που τεκμηριώνουν μεταξύ των άλλων τα παρακάτω:
Η έκθεση καλεί σε πιο πλήρη και ευρύ συντονισμό τα κράτη για την την επιβολή κυρώσεων για τους δράστες των παραπάνω οικονομικών εγκλημάτων. «Το κλείσιμο των παράθυρων που επιτρέπουν το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή, η επιβολή μπλόκου σε τραπεζίτες, λογιστές και δικηγόρους που διευκολύνουν το οικονομικό έγκλημα αποτελούν βήματα για τον μετασχηματισμό της παγκόσμιας οικονομίας προς το κοινό καλό», τονίζει ο υπεύθυνος της Γραμματείας της Επιτροπής Ιμπραήμ Μαγιακί.
Η έκθεση υποστηρίζει και καλεί τις κυβερνήσεις να υιοθετήσουν ενα
παγκόσμιο ελάχιστο φόρο στα κέρδη των επιχειρήσεων, ειδικά στη φορολογία των
εταιρειών υψηλής τεχνολογίας, μέτρα βελτίωσης της διαφάνειας μέτρα ελέγχου του ιδιοκτησιακού
καθεστώτος και των δημόσιων δαπανών. Επισημαίνει
ότι ένας ελάχιστος παγκόσμιος φόρος 20%-30% στα εταιρικά κέρδη θα περιορίσει τα
κίνητρα μεταφοράς της κερδοφορίας των πολυεθνικών σε φορολογικούς παραδείσους
και θα ελλατώσει τον φορολογικό ανταγωνισμό προς τα κάτω μεταξύ των χωρών για
την προσέλκυση πολυεθνικών.
Στην Παγκόσμια Έκθεση Κινδύνων 2021, του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ παρουσιάζονται τα αποτελέσματα της τελευταίας Έρευνας για την Αντίληψη Κινδύνων (GRPS), μαζί με μιά ανάλυση των αυξανόμενων κοινωνικών, οικονομικών και περιβαλλοντικών κινδύνων, των διασυνδέσεών τους και των επιπτώσεών τους στην ικανότητά της ανθρωπότητας να επιλύει σημαντικούς καθολικούς κινδύνους που απαιτούν συνοχή και παγκόσμια συνεργασία.
Η έκθεση καταλήγει σε προτάσεις για την ενίσχυση
της ανθεκτικότητας των μηχανισμών αντιμετώπισης, αντλώντας διδάγματα από την πανδημία καθώς και
από την ανάλυση ιστορικότητας κινδύνων.
Οι σοβαρότεροι παγκόσμιοι κίνδυνοι με βάση τις πιθανότητες εμφάνισης και τις επιπτώσεις αν εμφανιστούν εμφανίζονται στο πίνακα που ακολουθεί.
Οι συνέπειες - με τη μορφή οικονομικής
στασιμότητας, κοινωνικής αναταραχής, πολιτικού κατακερματισμού και γεωπολιτικών
εντάσεων - θα διαμορφώσουν αρνητικά την ικανότητα αποτελεσματικών απαντήσεών και για άλλες βασικές απειλές της επόμενης δεκαετίας: κυβερνοεπιθέσεις,
διασπορά όπλων μαζικής καταστροφής και, κυρίως, την κλιματική αλλαγή
Πηγή: "Ενημέρωση Πελοπονήσσου" απο το www.huffingtonpost.gr
O Nίκος Μιχαλόπουλος, Διευθυντής του Ινστιτούτου Ερευνών Περιβάλλοντος (ΙΕΠΒΑ) και Βιώσιμης Ανάπτυξης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, αναφέρεται στις ολέθριες επιπτώσεις της εν εξελίξει Κλιματικής Αλλαγής. Μεταξύ άλλων ο παγκοσμίως διακεκριμένος Έλληνας Επιστήμονας επισημαίνει τους λόγους που η χώρα μας, συγκαταλέγεται στις περιοχές που αναμένεται να πληγούν σφοδρότερα αν δεν ληφθούν “χθες” τα απαραίτητα μέτρα.
Καταρχάς είναι ξεκάθαρο μέσω των μετρήσεων μας, ότι η θερμοκρασία του πλανήτη αυξάνεται. Σε σχέση με την περίοδο αναφοράς που ήταν η προβιομηχανική εποχή παρατηρείται μια άνοδος της τάξεως του 0,7 βαθμών κελσίου. Η συγκεκριμένη αποτελεί μια μέση τιμή, ωστόσο υπάρχουν περιοχές στη Γή όπου η θερμοκρασία ανεβαίνει με πολύ πιο έντονους ρυθμούς. Αυτά τα γεωγραφικά σημεία τα ονομάζουμε hot spots. Ένα από τα πιο σημαντικά hotspot σε παγκόσμιο επίπεδο είναι η Μεσόγειος. Οι επιμέρους μετρήσεις, για την περιοχή αυτή δείχνουν ότι η θερμοκρασία αυξάνεται περίπου τρεις φορές πιο γρήγορα από ότι σε παγκόσμιο επίπεδο. Αναλογιστείτε ότι ενώ από το 1980 μέχρι το 2020 η μέση άνοδος της θερμοκρασίας στη Γή κυμάνθηκε μεταξύ 0,6-0,7 βαθμούς, στην Ανατολική Μεσόγειο σημείωσε αύξηση της τάξης του 1,5 βαθμών Κελσίου. Επειδή η περιοχή μας με βάσει τα κλιματικά μοντέλα αναμένεται να πληγεί γρηγορότερα και πιο έντονα από την κλιματική αλλαγή, από την αύξηση της θερμοκρασίας που παρατηρείται όχι μόνο στην ατμόσφαιρα αλλά και στη θάλασσα, συνδυάζεται και με μια μείωση των βροχοπτώσεων της τάξης του 15-20%.
Μιλώντας πιο συγκεκριμένα για την Ελλάδα, αναφορά για εμάς είναι ο Μετεωρολογικός Σταθμός του Εθνικού Αστεροσκοπείου που μας παρέχει αδιάλειπτα επιστημονικά στοιχεία από το 1860, (είναι ο αρχαιότερος σταθμός της Α. Μεσογείου) παρατηρούμε ξεκάθαρα μια καταγραφή της αύξησης της μέσης θερμοκρασίας από το 1980 μέχρι και σήμερα 1,5 βαθμών Κελσίου. Η μέση θερμοκρασία σε ετήσια βάση στην χώρα μας αγγίζει τους 19,2 βαθμούς όταν την περίοδο της προβιομηχανικής εποχής κυμαινόταν στους 17,5 βαθμούς. Επίσης παρατηρούμε ότι η εμφάνιση θερμότερων ημερών από το 1860, έχει διπλασιαστεί ή και τριπλασιαστεί συγκριτικά πάντα με την περίοδο αναφοράς.
Εμείς σχεδιάζουμε και ενεργούμε βάσει των κλιματικών μας μοντέλων και των εκτιμήσεων τους περί της ανάπτυξης του κόσμου. Είτε συνεχίζουμε σαν να μη συμβαίνει τίποτα business as usual) δηλαδή επί της ουσίας να βαδίζουμε με το πιο καταστροφικό σενάριο, αρκεί να σας πω ότι αναμένεται μέχρι το τέλος του αιώνα η μέση θερμοκρασία στην Ελλάδα να αυξηθεί μέχρι και επτά βαθμούς, ενώ αν λάβουμε υπόψην μας ένα μετριοπαθές σενάριο εφαρμόζοντας τελικά κάποια μέτρα όχι όμως όσα απαιτούνται με γνώμονα την Συνθήκη των Παρισίων, τα θερμότερα καλοκαίρια, αυτά που έχουμε ζήσει μέχρι σήμερα, θα θεωρούνται τα επόμενα 70-80 χρόνια ως τα πιο...δροσερά .
Επιπλέον θα αυξηθούν οι θερμές ημέρες κατά σαράντα στον αριθμό, κατά τη διάρκεια ενός έτους. Μια από τις περιοχές που θα βιώσουν τα ανωτέρω αρνητικά κλιματικά χαρακτηριστικά είναι η Πελοπόννησος, σχεδόν σε όλη την επικράτεια της, με εξαίρεση τους ορεινούς όγκους.
Σύμφωνα με στοιχεία της πρόσφατα δημοσιευθείσας έρευνας του ΟΟΣΑ "Αναλυτική Βάση δεδομένων για τις Πολυεθνικές και τα παραρτήματά τους" (Analytical Database on Individual Multinationals and Affiliates - ADIMA), που αφορά τις 500 μεγαλύτερες από αυτές, σε όλο το κόσμο έχουν 130.616 συνδεδεμένες επιχειρήσεις.
Απο αυτές παρουσιάζονται στην Ελλάδα, τη Κύπρο και τη Τουρκία με φυσική παρουσία (παραρτήματα, θυγατρικές, εγγονές) ή και ψηφιακή οι 226 (το 45,2% των 500 μεγαλύτερων).
Η Τουρκία συγκεντρώνει τις πιο πολλές απο αυτές 202 (το 89,38% όσων δραστηριοποιούνται στα 3 κράτη).
Αναλυτικότερα:
Πηγή: Άρθρο του Τ.Σαραντή απο την Εφημερίδα των Συντακτών
Μόλις 100 διεθνικές εταιρείες σε ολόκληρο τον κόσμο αποκομίζουν το μεγαλύτερο μέρος των κερδών από την εκμετάλλευση των θαλασσών. Η έρευνα για τον εντοπισμό των 100 χρυσοφόρων εταιρειών πραγματοποιήθηκε από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Ντιουκ και στο Κέντρο Ανθεκτικότητας της Στοκχόλμης στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης. Ανάλογη έρευνα δεν έχει πραγματοποιηθεί στο παρελθόν.
Οι ερευνητές μελέτησαν οκτώ βασικούς βιομηχανικούς κλάδους που δραστηριοποιούνται στις θάλασσες του πλανήτη: την υπεράκτια εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου, τον ναυτιλιακό εξοπλισμό και κατασκευές, την παραγωγή και επεξεργασία θαλασσινών, τη ναυτιλία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, τον ναυπηγοεπισκευαστικό κλάδο, την κρουαζιέρα, τις λιμενικές δραστηριότητες και τα υπεράκτια αιολικά.
Οι 100 διεθνικές εταιρείες (εταιρείες που περνούν τα σύνορα της χώρας της έδρας τους για να δραστηριοποιηθούν σε άλλες χώρες) έλαβαν περίπου το 60% των εσόδων ή 1,1 τρισ. δολάρια από το συνολικό 1,9 τρισ. δολάρια που αποκόμισαν όλες μαζί οι εταιρείες το 2018, το πιο πρόσφατο έτος που αναλύθηκε.
Συνολικά, ο πιο κερδισμένος βιομηχανικός κλάδος από τους υπόλοιπους επτά ήταν η ναυτιλία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων (30%), ακολουθούμενη από τον ναυπηγοεπισκευαστικό κλάδο (23%), τον ναυτιλιακό εξοπλισμό και κατασκευές (16%), την παραγωγή θαλασσινών (13%), τις κρουαζιέρες και τις λιμενικές δραστηριότητες (8% ο καθένας) και τα υπεράκτια αιολικά (2%). Κατά μέσο όρο, οι 10 μεγαλύτερες εταιρείες σε κάθε κλάδο έλαβαν το 45% των συνολικών εσόδων που του αντιστοιχούσε. Οι υψηλότερες συγκεντρώσεις εσόδων εντοπίστηκαν στον τουρισμό κρουαζιέρας (93%), στη ναυτιλία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων (85%) και στις λιμενικές δραστηριότητες (82%).
Οπως αναφέρουν οι συγγραφείς της μελέτης, αυτή η συγκέντρωση παρουσιάζει κινδύνους και ευκαιρίες. Κι αυτό διότι, αν και οι ωκεανοί διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στη δέσμευση αερίων του θερμοκηπίου του πλανήτη, απορροφώντας περίπου το 25% όλων των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, πρέπει να γίνουν πολύ περισσότερα για την προστασία τους. «Υπάρχουν τόσο πολλές συζητήσεις για την ανάγκη για βιώσιμους ωκεανούς... αλλά πολύ σπάνια γίνεται συζήτηση για το ποιος είναι αυτός που πρέπει να κάνει τη δουλειά», επισημαίνουν.
Στη λίστα «Ocean 100» οι εταιρείες με το υψηλότερο μερίδιο των συνολικών εσόδων εντοπίστηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες (12%), ακολουθούμενες από εταιρείες με έδρα στη Σαουδική Αραβία και την Κίνα (8% στην καθεμία), τη Νορβηγία (7%), τη Γαλλία (6%), το Ηνωμένο Βασίλειο (5%) και τη Νότια Κορέα, τη Βραζιλία, το Ιράν, τις Κάτω Χώρες και το Μεξικό (4% στην καθεμία). Οι 60 από τις εταιρείες είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο (αν και πολλές είναι πλειοψηφικά κρατικές) και αυτές οι εταιρείες αποκόμισαν το 63% των εσόδων στη λίστα «Ocean 100» (με 21 από τις υπόλοιπες 40 να είναι κρατικές επιχειρήσεις και οι άλλες 19 ιδιωτικές εταιρείες).
"Αρκεί. Μονάχοι μας φθειρόμαστε πιότερο απ’ όσο μας φθείρουν τα γεγονότα κι ο χρόνος" -
Достаточно. Сами мы изнашиваем себя больше, чем изнашивают нас факты, и время -
Enough. We ourselves wear out more than facts and time wear out us.
Φωτο: www.Φοιτητικός Κόσμος
"Λείπουν ακόμη και τα λόγια. Όλα τ’ αφήσαμε στη μέση, όλα τ’ αφήσαμε στην τύχη. Κι έγιναν χωρίς εμάς" -
Даже слов не хватает. Мы оставили всё посередине, всё оставили на волю случая. И всё было сделано без нас -
Even words are not enough. We left everything in the middle, left everything to chance. And everything was done without us.
"Κανένας δεν έχει δικαίωμα να εξουσιάζει τα μάτια μου, το στόμα μου, τα χέρια μου, τούτα τα πόδια μου που πατάνε τη γης" -
Никто не имеет права властвовать моими глазами, моим ртом, моими руками, этими моими ногами, которые ступают по земле -
No one has the right to rule my eyes, my mouth, my hands, my feet that touch the ground
" Όταν με βίασες ήμουν ένα κορίτσι με σορτσάκι. Όταν με βίασες ήμουν ένα αγόρι στις τουαλέτες του σχολείου. Όταν με βίασες ήμουν μια μεσόκοπη χωρίς ένσημα. Όταν με βίασες ήμουν η κόρη σου. Όταν με βίασες ήμουν η μάνα σου. Όταν με βίασες ήμουν φαντάρος, ήμουν πόρνη, δούλευα στον δρόμο, δούλευα στα χωράφια σου, στις Μαγουλάδες σου, στις φραουλάδες σου, στο σούπερ μάρκετ σου, στην ταβέρνα σου.
Δούλευα. Και δε μίλησα.
 |
| Le Bain Turc - 1862 |
Φοβήθηκα όχι εσένα, όχι τον ιδρώτα και τα βρωμόλογα σου. Φοβήθηκα να γυρίσω σπίτι χωρίς μεροκάματο, φοβήθηκα γιατί τα έξοδα τρέχουν, οι λογαριασμοί τρέχουν, η ζωή τρέχει ερήμην μου κι ερήμην των παιδιών μου. Φοβήθηκα. Και σώπασα.
Όταν με βίασες φορούσα σορτσάκι, φορούσα μπούργκα, δεν φορούσα τίποτα, φορούσα φούστα μακριά στον αστράγαλο, φορούσα γοβάκι κοκκινο σαν το αίμα, φορούσα γαρύφαλο στ’ αυτί, φορούσα ανέμους και θύελλες στα ξέπλεκα μαλλιά μου. Όταν με βίασες πρώτη φορά ήσουν ο αγαπημένος μου, ο άντρας μου, ο νταβατζής μου, το αφεντικό μου, ο πατέρας μου, ο γείτονας, ο ξένος για μένανε κι εχθρός. Με βρήκες στο δρόμο και με στρίμωξες, με πέτυχες μια νύχτα και με τσάκισες, μ’ έβλεπες στη δουλειά και με ξεφτίλισες, ζούσαμε στο ίδιο σπίτι και με έριχνες στο πάτωμα. Γιατί μπορούσες. Απλά"
Διαβάστε το άρθρο απο το news247.gr εδώ
Η ταχεία άνοδος των ψηφιακών νομισμάτων (Βitcoin κ.α.) τα τελευταία χρόνια φαίνεται να έχει φέρει πιο κοντά την καθιέρωση της επίσημης χρήσης τους. Πολλές έρευνες υποδεικνύουν ότι αυξάνονται οι κεντρικές τράπεζες που κινούνται προς την κατεύθυνση της δημιουργίας επίσημων ψηφιακών συναλλαγμάτων- ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα των blogs του ΔΝΤ, με τίτλο «Legally Speaking, is Digital Money Really Money?» (Νομικά μιλώντας, είναι το ψηφιακό χρήμα στα αλήθεια χρήμα;).
(από άρθρο της huffingtonpost.gr)
Όπως σημειώνεται στο άρθρο, περίπου το 80% των κεντρικών τραπεζών του κόσμου είτε δεν επιτρέπεται να εκδώσουν ψηφιακό νόμισμα στο πλαίσιο των υπαρχόντων νόμων τους, είτε το νομικό πλαίσιο είναι ασαφές. Σε αυτό το πλαίσιο, οι αρθρογράφοι εξέτασαν τους κανόνες/ νόμους των κεντρικών τραπεζών 174 μελών του ΔΝΤ σε ένα νέο staff paper και διαπιστώθηκε πως μόνο περίπου 40 έχουν, από νομικής άποψης, τη δυνατότητα έκδοσης ψηφιακών νομισμάτων.
Η έκδοση χρήματος είναι μια μορφή χρέους για την κεντρική τράπεζα, οπότε πρέπει να υπάρχει στέρεη βάση, αλλιώς μπορεί να προκύψουν προβλήματα διαφόρων φύσεων. Για να χαρακτηρίζεται νομικά ως συνάλλαγμα, ένα μέσο πληρωμών πρέπει να θεωρείται ως κάτι τέτοιο από τους νόμους της χώρας και να «εκφράζεται» στην επίσημη χρηματική του μονάδα. ’Ενα συνάλλαγμα κατά κανόνα έχει «tender status», κάτι που σημαίνει ότι οι οφειλέτες μπορούν να αποπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους δίνοντάς το στους πιστωτές τους. Τέτοιο νομικό status δίνεται συνήθως σε μέσα πληρωμών που μπορούν να χρησιμοποιούνται εύκολα από την πλειονότητα του πληθυσμού- και για αυτό πιο κοινές μορφές συναλλάγματος/ νομίσματος είναι τα χαρτονομίσματα και τα κέρματα.
Για να χρησιμοποιηθούν ψηφιακά νομίσματα, πρέπει να υπάρχουν ψηφιακές υποδομές- laptops, smartphones, συνδέσεις κ.α. Ωστόσο οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να επιβάλουν στους πολίτες να έχουν τέτοια μέσα, οπότε και προκύπτει νομικό ζήτημα- και σε αυτό το πλαίσιο είναι δύσκολη η καθιέρωση ενός ψηφιακού νομίσματος ως κανονικού/ πλήρους νομίσματος.
