 |
| At the museum, 1999 by Gilbert Garcin |
Σημείωση του μεταφραστή: Ο τίτλος του ποιήματος είναι κατά λέξη: «Οι υπερσυνεδριάζοντες», 1ος τόμος των Απάντων του Β. Μαγιακόφσκι, Μόσχα, 1973, ρωσ. έκδοση. Το ποίημα είναι από τον κύκλο “Τρόπος ζωής” και πρωτοδημοσιεύθηκε στις 4 Μάρτη του 1922, στην εφημερίδα «Ιζβέστια» ("Τα Νέα"), επίσημη εφημερίδα της Σοβιετικής Κυβέρνησης.
Καθώς η νύχτα χάνεται
κι’ η μέρα χαράζει,
βλέπω, κάθε μέρα το βλέπω:
ένας στο υπουργείο τάδε,
στη δείνα αρχή o άλλος,
αυτός στην πολιτική επιτροπή,
στην επιτροπή διαφώτισης εκείνος,
τρέχει ο κόσμος στις υπηρεσίες.
Με το που μπεις στο κτίριο,
βροχή οι χαρτοδουλειές:
διαλέγοντας καμιά πενηνταριά -
τις πιο σημαντικές -
τρέχουν οι υπάλληλοι σε συνεδριάσεις.
Άμα τη εμφανίσει, διαμαρτύρομαι:
“ Μιαν ακρόαση δεν μπορούν να κανονίσουν;
Πηγαινοέρχομαι απ’ τον καιρό εκείνον”. -
“Ο σύντροφος Ιβάν Βάνιτς έφυγαν για να συνεδριάσουν -
ένωση του τμήματος θεάτρου και του εκτροφείου αλόγων”.
Ανεβοκατεβαίνεις εκατό σκάλες. Δύσκολη ζωή.
Πάλι: “Δώσανε εντολή, σε μιαν ώρα να ‘ρθείτε.
Συνεδριάζουν: αγορά μελανοδοχείων του Συνεταιρισμού της Επαρχίας”.
Μιαν ώρα μετά: πουθενά ο γραμματέας κι’ η γραμματέας λείπει -
όλοι απουσιάζουν!
Άπαντες οι κάτω των 22 στην Κομσομόλ(1) συνεδριάζουν.
Με κόπο ανεβαίνω ξανά, βραδιάτικα,
στον τελευταίο όροφο του εφταώροφου κτιρίου.
“Ήρθε ο σύντροφος Ιβάν Βάνιτς;” -
“Είναι σε συνεδρίαση της άλφα-βήτα-γάμα-δέλτα επιτροπής”.
Αφηνιασμένος,
στη συνεδρίαση σαν θύελλα μπουκάρω,
άγριες κατάρες του δρόμου ξερνώντας.
Και τι να δω: κάθονται μισάδια ανθρώπων.
Ω διάολε!
Το άλλο μισό τους που να ‘ναι; “Τους έσφαξαν; Τους σκότωσαν;”
Χτυπιέμαι, ουρλιάζω.
Απ’ τη φοβερή εικόνα μούστριψε το μυαλό.
Κι ακούω του γραμματέα τη γαλήνια φωνούλα:
“Είναι, ταυτόχρονα, σε δυο συνεδριάσεις.
Έχουμε τη μέρα καμιά εικοσαριά συνεδριάσεις,
πρέπει να προλάβουμε.
Αναγκαστικά κοβόμαστε στα δυό. Μέχρι τη μέση εδώ,
το άλλο μισό εκεί”.
Απ’ την ταραχή δεν σε παίρνει ο ύπνος.
Πολύ πρωί, αχάραγα.
Μ’ ένα όνειρο υποδέχομαι την χαραυγή:
“ Ω, μακάρι να γίνει μια συνεδρίαση ακόμη,
όλων των συνεδριάσεων το τέλος να σημάνει!”
04 -11.06.2024
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Κομσομόλ - Κομμουνιστική Ένωση Νεολαίας.
2. Ιδιαίτερα εκτίμησε το συγκεκριμένο ποίημα ο Β.Ι. Λένιν, ο οποίος στην ομιλία του: «Για
την διεθνή και εσωτερική κατάσταση της Σοβιετικής Δημοκρατίας», στην συνεδρίαση
της κομμουνιστικής ομάδας του Πανρωσικού συνεδρίου των μεταλλωρύχων, στις 6
Μάρτη 1922, είπε:
«Χτες, τυχαία, διάβασα στα «Ιζβέστια» ένα ποίημα του Μαγιακόφσκι με πολιτική
θεματολογία. Εγώ δεν ανήκω στους θαυμαστές του ποιητικού του ταλέντου, αν και
αναγνωρίζω πλήρως την αναρμοδιότητά μου επί του θέματος. Αλλά, πολύ καιρό τώρα
δεν έχω νιώσει τέτοια ευχαρίστηση, με την πολιτική και διοικητική έννοια. Στο ποίημά
του βιτριολικά περιγελά τις συνεδριάσεις και κοροϊδεύει τους κομμουνιστές, ότι αυτοί
συνεδριάζουν και ξανασυνεδριάζουν. Δεν ξέρω τι λέει η ποίηση, αλλά όσον αφορά την
πολιτική, σας εγγυώμαι ότι αυτό είναι εντελώς σωστό. Πραγματικά, είμαστε στην θέση
των ανθρώπων (και πρέπει να πω, ότι είναι μια βλακώδης κατάσταση), οι οποίοι
συνεχώς συνεδριάζουν, συγκροτούν επιτροπές, συντάσσουν σχέδια – επ’ άπειρον… Η
πρακτική υλοποίηση των διαταγμάτων, που έχουμε και με το παραπάνω και τα οποία
ετοιμάζονται με τέτοια σπουδή, την οποία περιέγραψε ο Μαγιακόφσκι, δεν ελέγχεται.»
(Β. Ι. Λένιν, Άπαντα, τ. 33, σ. 197-198, ρωσ. έκδοση, μετάφραση Δ. Β. )
