Δελφικό

          Άγρια η κραυγή σου στη σιωπή.

        Αετού φωλιά η αναπνοή σου, αντέχει.

Μάγισσας καιόμενης στη πυρά ο αναστεναγμός σου,

ο θυμός και η έκρηξή του.

Μνήμη που πληγώνει η σκέψη σου.

Δωρικού ρυθμού η ύπαρξή σου.

Εξώφυλλο τριμμένης εφημερίδας η ελπίδα σου.

Θάλασσας που αποκαλύπτει τους βυθούς της η μαρτυρία σου.

Στάση ανακωχής η παρουσία σου.

Εσύ! Πιστός ακόλουθος της αλήθειας που ξέρουν οι λίγοι,

οι διαλεκτικοί!

Όσοι απέμειναν να χρεώνουν τις επιλογές τους στο όνειρο.

Αυτοί, οι Δον Κιχώτες που εγκατέλειψαν το άλογό τους

αναζητώντας νέους τρόπους έκφρασης.

 

Άγρια η κραυγή σου ανάμεσα στις κραυγές

όσων δεν πείστηκαν να ενδώσουν στην οργή,

στο χαμαιρπισμό, στην ανεξήγητη υποταγή.

Στα αισθήματα που σκοτώνουν.

Ο,τι σκοτώνει, δε γεννάει ελπίδα.

Παράγει θάνατο κ’ όχι ζωή.

Μιλάει για πόλεμο κ’ όχι για ειρήνη.

«Κραδαίνει» λέξεις, όχι πράξεις.

Και τα οράματα δεν φτιάχνονται με λέξεις που διχάζουν!

Σκάβουν βαθιά πηγάδια στη μνήμη.

Ποτίζουν με αλμυρό νερό τα αγκάθια της.

Τα μετουσιώνουν σε ανοιξιάτικους βλαστούς.

Κ’ όταν με το καλό ανθίσουν

τα προσφέρουν σε ένδειξη συμφιλίωσης.

Αυτοί, οι οργισμένοι ρομαντικοί.

Οι λιγοστοί, οι ερωτικοί, οι ατίθασοι..

Κατερίνα Γιαμά 23-04-2017

Για τον υδροβιότοπο - βάλτο του Κολοβρέχτη

Του Τάκη Δημητρακόπουλου (https://www.facebook.com/profile.php?id=100005373721776)
Δυο λόγια για τον υδροβιότοπο - βάλτο του Κωλοβρέχτη. 
Τον γνωρίζω πολλά χρόνια από το 75 και μετά τότε που ήταν κυνηγότοπος , πριν "έρθουν" τα κοπάδια των προβάτων, οι φωτιές για το ξεχέρσωμα και οι "καλλιεργητές"

Καλάμια αδιαπέραστα αν δεν γνώριζες τα μονοπάτια πλούτος κυνηγετικός αλλά και χέλια και κεφαλόπουλα στο κεντρικό "αυλάκι" στην μάνα όπως την έλεγαν. 
Πριν τις φωτιές ήρθαν τα λύματα του πτηνοσφαγείου που "σκότωσαν" την μάνα και ότι ζούσε μέσα σ αυτήν μια βουτιά στην εκβολή της θα πείσει και τον πιο δύσπιστο νεκρή είναι η θάλασσα εκεί χρόνια τώρα. 
Παλαιότερα είχε γίνει μια προσπάθεια "τουριστικής αξιοποίησης" τον βάφτισαν Λόνγκ-Μπήτς, αλλά δεν περπάτησε. Υπήρχε το μαγαζάκι , ερείπιο πια και δυο τρείς βάρκες ψαράδων έφυγαν κι αυτές, αλλά ας γυρίσουμε στον βάλτο.
Τον είδα να γίνεται καλλιεργήσιμη γη εκεί φύτεψαν λάχανα φασόλια καρπούζια τριφύλια και όλο τον "έσπρωχναν" καίγοντας τον στο εσωτερικό του κυρίως .Κανείς δεν είδε τίποτα για χρόνια κι αν υπήρξαν διαμαρτυρίες πήγαν στον βρόντο. 
Θα "ενοχλήσω" αν πω πως όσα χρόνια έμπαιναν κυνηγοί ήταν άθικτος ο βάλτος και δεν το λέω για να δωθεί πάλι στους κυνηγούς αλλά για να καταλάβουν κάποιοι ότι το "αντί" ότι δεν δίνει λύσεις υπάρχει χώρος για όλους όταν υπάρχει έλεγχος και γνώση. Κρατείστε αυτό το τελευταίο για να καταλάβετε τι εννοώ. 
Πριν χρόνια η υπηρεσία εγγείων βελτιώσεων για να καθαρίσει - διευρύνει την "μάνα" έβαλε εκσκαφείς Άνοιξη ! Ακριβώς την περίοδο που τα ενδημικά υδρόβια και παρυδάτια πουλιά έχουν φιάξει φωλιές και κλωσσούν τα αυγά τους. Αποτέλεσμα ? Την επόμενη χρονιά ελάχιστα είχαν απομείνει εκεί. Μιλάμε για γενοκτονία - καταστροφή , επειδή ο βάλτος δεν ήταν μόνο σταθμός για να ξεχειμωνιάσουν τα πουλιά, πολλά παρέμεναν εκεί και μεγάλωναν τους νεοσσούς τους. 
Θυμάμαι χαρακτηριστικά χειμώνα του 72-73 πουλιά να βόσκουν μέχρι δίπλα από τον δρόμο .Αυτά πάνε πια και δύσκολα θα επανέλθουν αν δεν πεταχτούν έξω οι καλλιεργητές και οι βοσκοί. 
Αν γίνει σε δυο-τρια χρόνια θα γεμίσει ο βάλτος καλάμια και πουλιά αφου σ αυτά βρίσκουν καταφύγιο και προστασία. Εύκολο δεν είναι, είναι όμως εφικτό. 
Εδώ να μην ξεχάσω τους λαθροθήρες που όργωναν τις νύχτες τον ξεχερσωμένο βάλτο κυνηγώντας λαγούς κυρίως. Και εδώ ζήτημα ελέγχου είναι αλλά να θυμίσω ακόμη πως κάποτε στον βάλτο ζούσαν και βίδρες, σκυλοπόταμους τις έλεγαν. Χάθηκαν εξ αιτίας της μόλυνσης αφού εξαφανίστηκε η τροφή τους. 
Ο βάλτος χρειάζεται προστασία από κάθε είδους καταπατητές και είναι πολλοί. Ας ελπίσουμε πως θα δοθεί λύση, χρειάζεται όμως μεγάλη προσπάθεια και σύγκρουση με συμφέροντα.
Περισσότερα εδώ