Δευτέρα 1 Μαΐου 2017

Δελφικό

          Άγρια η κραυγή σου στη σιωπή.

        Αετού φωλιά η αναπνοή σου, αντέχει.

Μάγισσας καιόμενης στη πυρά ο αναστεναγμός σου,

ο θυμός και η έκρηξή του.

Μνήμη που πληγώνει η σκέψη σου.

Δωρικού ρυθμού η ύπαρξή σου.

Εξώφυλλο τριμμένης εφημερίδας η ελπίδα σου.

Θάλασσας που αποκαλύπτει τους βυθούς της η μαρτυρία σου.

Στάση ανακωχής η παρουσία σου.

Εσύ! Πιστός ακόλουθος της αλήθειας που ξέρουν οι λίγοι,

οι διαλεκτικοί!

Όσοι απέμειναν να χρεώνουν τις επιλογές τους στο όνειρο.

Αυτοί, οι Δον Κιχώτες που εγκατέλειψαν το άλογό τους

αναζητώντας νέους τρόπους έκφρασης.

 

Άγρια η κραυγή σου ανάμεσα στις κραυγές

όσων δεν πείστηκαν να ενδώσουν στην οργή,

στο χαμαιρπισμό, στην ανεξήγητη υποταγή.

Στα αισθήματα που σκοτώνουν.

Ο,τι σκοτώνει, δε γεννάει ελπίδα.

Παράγει θάνατο κ’ όχι ζωή.

Μιλάει για πόλεμο κ’ όχι για ειρήνη.

«Κραδαίνει» λέξεις, όχι πράξεις.

Και τα οράματα δεν φτιάχνονται με λέξεις που διχάζουν!

Σκάβουν βαθιά πηγάδια στη μνήμη.

Ποτίζουν με αλμυρό νερό τα αγκάθια της.

Τα μετουσιώνουν σε ανοιξιάτικους βλαστούς.

Κ’ όταν με το καλό ανθίσουν

τα προσφέρουν σε ένδειξη συμφιλίωσης.


Αυτοί, οι οργισμένοι ρομαντικοί.

Οι λιγοστοί, οι ερωτικοί, οι ατίθασοι..


Κατερίνα Γιαμά 23-04-2017

Δεν υπάρχουν σχόλια: