Τα αποθέματα ορυκτών της χώρας (στοιχεία 2019)

Η Ελλάδα διαθέτει σημαντικά αποθέματα μεταλλικών ορυκτών, όπως βωξίτη, χαλκό, χρυσό, σίδηρο, νικέλιο, ασήμι, και ψευδάργυρο και άλλων βιομηχανικών ορυκτών όπως ο μπεντονίτης, ο γύψος, κυνίτης, καολίνη, ασβεστόλιθος, μαγνησίτης, περλίτης και ελαφρόπετρα. Το 2019, η κατείχε τα μεγαλύτερα αποθέματα περλίτη στον κόσμο και ήταν έκτη στα αποθέματα μαγνησίτη (Τζεφέρης, 2019; Hatfield, 2021b; Merrill, 2021)

Το 2019, η Ελλάδα ήταν ο τρίτος παραγωγός στην παγκόσμια κατάταξη περλίτη και  ελαφρόπετρας, τέταρτος στο μπεντονίτη, και όγδοος στο μαγνησίτη. Η χώρα αντιπροσώπευε το 21% της παγκόσμιας παραγωγής περλίτη, 8% μπεντονίτη και 5% ελαφρόπετρας. Επίσης ήταν ο μοναδικός παραγωγός χουντίτη στον κόσμο. (Είναι ένα ανθρακικό ορυκτό με χημικό τύπο Mg3Ca(CO3)4. Κρυσταλλώνεται στο τριγωνικό σύστημα και συνήθως εμφανίζεται ως πλατιοί κρύσταλλοι και κονιώδεις μάζες. Σήμερα η πιο κοινή βιομηχανική χρήση του είναι ως φυσικό μείγμα με υδρομαγνησίτη για επιβραδυντικό φλόγας ή πρόσθετο επιβραδυντικό φωτιάς για πολυμερή).

Η Ελλάδα ήταν μαζί με τη Φινλανδία μία από τα δύο μοναδικά μέλη της ΕΕ που εξόρυξαν νικέλιο και μαζί με την Αυστρία που παρήγαγαν σιδηρονικέλιο. Ήταν επίσης ένα από τα τρία μόνο κράτη μέλη της ΕΕ με ενεργό χυτήριο νικελίου (πίνακας 1; Nickel Institute, 2019, σελ. 1; Crangle, 2021; Hatfield, 2021a, b; Merrill, 2021; Simmons, 2021).

Ειδικά για τις ΗΠΑ η Ελλάδα ήταν η κορυφαία πηγή ελαφρόπετρας και περλίτη, οι εξαγωγές της οποίας αντιπροσωπεύουν το 93% και το 90% αντίστοιχα των εισαγωγών των ΗΠΑ. Η χώρα ήταν επίσης σημαντικός εξαγωγέας τσιμέντου, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 15% των εισαγωγών των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η Ελλάδα αναμένεται να παραμείνει σημαντικός παραγωγός παγκοσμίως από μπεντονίτη, μαγνησίτη, περλίτη και ελαφρόπετρα. 

Επίσης η χώρα μπορεί παραμείνει ένας περιφερειακά σημαντικός παραγωγός αλουμινίου και λιγνίτη, αν και με περαιτέρω μειωμένη παραγωγή. Το 2020 προβλεπόταν μείωση της παραγωγής λιγνίτη στα 21,9 Mt (όμως η ενεργειακή κρίση και επαναλειτουργία ΑΗΣ πιθανόν να επέδρασσαν αρνητικά σε αυτό το στόχο). 

Η παραγωγή του νικελίου και του σιδηρονικελίου είναι πιθανό να μειωθεί σημαντικά ή μπορεί να παύσει εντελώς ως αποτέλεσμα των αναμενόμενων εξελίξεων στη ΛΑΡΚΟ. 

Για το χρυσό, μόλυβδο, ασήμι και ψευδάργυρο οι επιδόσεις μπορεί να αυξηθούν εάν η Eldorado Gold πετύχει να αυξήσει τη  παραγωγή στα Μεταλλεία της Ολυμπίας και Στρατωνίου όπως οραματίζεται και εάν η εταιρεία αρχίσει να λειτουργεί στο έργο της στις Σκουριές (Euracoal, 2020, σελ. 7)

Πηγή: https://pubs.usgs.gov/myb/vol3/2019/myb3-2019-greece.pdf 

Παγιδευμένοι στην κόλαση της Κεντρικής Αμερικής (της Μ.Δεδούση)

Φωτο από www.avgi.gr

" Στο Ελ Σαλβαδόρ το 2% του πληθυσμού είναι στη φυλακή. Δεν είναι απαραίτητα εγκληματίες, κυρίως είναι αντιφρονούντες, αλλά και τυχαίοι άνθρωποι· οι πραγματικοί εγκληματίες είναι έξω ανενόχλητοι. Η κατάσταση στη χώρα, υπό τον Πρόεδρο Ναγίπ Μπουκέλε, είναι επιεικώς τραγική, καθώς κατ’ ουσίαν κυβερνούν οι συμμορίες, που σκοτώνουν, ληστεύουν, βιάζουν και απάγουν ανεξέλεγκτα. Ο επίσημα κεντροδεξιός αλλά κατ’ ουσίαν απολιτικός Μπουκέλε, με πρόφαση την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος, καταπατά κάθε δημοκρατική ελευθερία, παρακολουθεί τους πάντες και συλλαμβάνει αδιακρίτως ό,τι κινείται, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Στο Ελ Σαλβαδόρ οι άνθρωποι στριμώχνονται είτε στη φυλακή είτε στα σύνορα προσπαθώντας να διαφύγουν. Κι αν τα καταφέρουν, καταλήγουν στα κέντρα υποδοχής της Κόστα Ρίκα μαζί με άλλους ανθρώπους, από τη γειτονική Νικαράγουα, ας πούμε.

Στη Νικαράγουα ο Πρόεδρος Ντανιέλ Ορτέγκα, ο οποίος συγκυβερνά με τη σύζυγό του Ροζάριο Μουρίλο, ανακατέλαβε την εξουσία το 2007. Ο Ορτέγκα, πρώην ηγέτης των Σαντινίστας, εξελίχθηκε από αριστερό επαναστάτη σε στυγνό δικτάτορα, ο οποίος έχει καταργήσει κάθε ελευθερία, ενώ εμφανίζει και σημάδια κανονικής παράνοιας. Το 2021 εξελέγη για τέταρτη φορά, κάτι όχι και τόσο παράξενο, αφού όποιος του αντιτίθεται είτε εξαφανίζεται είτε καταλήγει στη φυλακή και παραμένει εκεί χωρίς να ελπίζει καν σε δίκη. Ο Ορτέγκα έχει κλείσει όλες τις ξένες ή ανεξάρτητες οργανώσεις που δρούσαν στη χώρα, έχει περισσότερους από 300 νεκρούς διαδηλωτές στο «ενεργητικό» του, άγνωστο αριθμό βασανισμένων και «εξαφανισμένων» και μια υπερσυντηρητική πολιτική που απαγορεύει τις εκτρώσεις αλλά και κάθε ελεύθερη έκφραση. Οι κάτοικοι της χώρας φεύγουν προς κάθε κατεύθυνση και με όποιον τρόπο μπορούν.

Στη Γουατεμάλα, στα μέσα Αυγούστου είχαν εκλογές, τις οποίες κέρδισε το κόμμα του προοδευτικού Μπερνάρντο Αραβέλο. Και μετά έγινε κάτι απίθανο: Ένας χαμηλόβαθμος δικαστής είπε ότι το κόμμα του Αραβέλο είναι παράνομο και η Εκλογική Επιτροπή της χώρας το δέχτηκε και απέκλεισε τον Αραβέλο από την εξουσία, παρά τη σαρωτική νίκη του στις εκλογές και παρά το γεγονός ότι όλοι οι ανεξάρτητοι παρατηρητές επικύρωσαν το αποτέλεσμα των εκλογών. Ο Αραβέλο έκανε λόγο για πραξικόπημα με μοχλό το δικαστικό σύστημα, και μάλλον δεν έχει άδικο. Στο μεταξύ, το 60% του πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας και οι διαδηλώσεις συνταράσσουν τη χώρα.

Στην Ονδούρα όσα συμβαίνουν περιγράφονται εξαιρετικά με τα λόγια του Γιαν Έγκελαντ, γενικού γραμματέα του Νορβηγικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες, ο οποίος επισκέφθηκε πρόσφατα τη χώρα: «Οι ιστορίες που μου λένε εδώ οι άνθρωποι είναι παρόμοιες με εκείνες των ανθρώπων σε εμπόλεμες ζώνες, όπως η Συρία, η Υεμένη ή η Ουκρανία». Η βία είναι στην ημερήσια διάταξη των ανθρώπων, οι οποίοι δεν προστατεύονται από κανέναν. Φεύγουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες από τα σπίτια τους, χωρίς όμως να έχουν κάπου να πάνε. Μετά από χρόνια πραξικοπημάτων και πολιτικής βίας, τον Ιανουάριο του 2022 η Σιομάρα Κάστρο ορκίστηκε Πρόεδρος, καθώς το κόμμα της, το αριστερό Ελευθερία και Επανίδρυση (LIBRE), κέρδισε τις εκλογές του Νοεμβρίου του 2021. Η Κάστρο έχει πολλές και καλές ιδέες, είναι λίαν αμφίβολο όμως εάν θα μπορέσουν να εφαρμοστούν μέσα στο γενικευμένο χάος".

Όλο το άρθρο απο την ¨Αυγή¨εδώ

Ο ΟΟΣΑ καταρρίπτει τους μύθους της κυβέρνησης για ανεργία, παραγωγικότητα εργασίας, ανταγωνιστικότητα και πολλά άλλα

 Η παραγωγικότητα της εργασίας ανά εργαζόμενο στην Ελλάδα είναι στο 71% του μέσου όρου στον ΟΟΣΑ και στο 44% του μέσου όρου των 5 πρώτων χωρών που έχουν τις καλύτερες αποδόσεις.

Ο δείκτης ανεργίας στη χώρα είναι υπερδιπλάσιος του μέσου όρου στον ΟΟΣΑ και υπερτετραπλάσιος του μέσου όρου των 5 πρώτων χωρών που έχουν τις καλύτερες αποδόσεις.

Για τα υπόλοιπα κοιτάξτε στον επόμενο σύνδεσμο

Το στατιστικό προφίλ της χώρας με στοιχεία του ΟΟΣΑ

Η Μαρία Κουταλιανού για την ανάγκη μιας νέας και προοδευτικής περιφερειακής πολιτικής

Η περιφέρεια είναι ένας σχετικά νέος Ευρωπαϊκός θεσμός, τον οποίο στην Ελλάδα του 2023 λίγοι τον έχουν κατανοήσει πλήρως. Οι κυβερνώντες θέλουν οι πολίτες να νομίζουν πως οι Περιφέρειες τους ανήκουν, ενώ η αλήθεια είναι ότι οι Περιφέρειες “μας” ανήκουν. Οι Περιφέρειες είναι εντελώς αυτοδιοικητικές και ανεξάρτητες σε όλους τους τομείς απο την κεντρική Κυβέρνηση. Συνεργάζονται μαζί της και δεν πρέπει να εξαρτώνται από αυτήν.

Μέχρι σήμερα παρατηρούμε την πλήρη αποτυχία της περιφερειακής πολιτικής στην Ελλάδα όπου έργα εκατομμυρίων ευρώ διαλύονται σε δευτερόλεπτα και ολοένα περισσότεροι πολίτες αγγίζουν τα όρια της ευρωπαϊκής φτώχειας με εκθετικό ρυθμό. Ας μην κρυβόμαστε αυτό οφείλεται κυρίως σε πολιτικές σκοπιμότητες, ενώ η κατανομή των προγραμμάτων δεν γίνεται βάσει γεωγραφικών αναγκών, αλλά για την ανταμοιβή εκλογικών ενοτήτων εκ μέρους της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας.

Εμείς προτείνουμε την υιοθέτηση μιας νέας και προοδευτικής περιφερειακής πολιτικής που έχει ως προτεραιότητα την αναγκαιότητα σχεδιασμού αναπτυξιακών πολιτικών για τις περιοχές που υστερούν. Ένας σχεδιασμός που θα βοηθήσει τις περιφέρειες να αποκτήσουν το κρίσιμο μέγεθος για την οικονομική τους ανάπτυξη. Μια ανάπτυξη που θα έρθει μέσα απο την παραγωγική εξειδίκευση η οποία επιτυγχάνεται αν εστιάσουμε και αποκρυσταλλώσουμε τις τοπικές μικροοικονομίες κλίμακος.

Μια τέτοια πολιτική, είναι μια πιο αποτελεσματική και δίκαιη περιφερειακή πολιτική που προάγει την οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική και μορφωτική ανάπτυξη, την ισότητα των φύλων και την περιβαλλοντική ισορροπία και επιδιώκει μια συμπεριληπτική ανάπτυξη και βελτίωση της κοινωνικής ευημερίας.

Πιο αναλυτικά ορίζουμε 5 τομείς παρέμβασης που στόχο έχουν την ενίσχυση του χαρακτήρα της περιφέρειας και την ανάδειξη της πολιτική της σημασίας, προβάλλοντας τη διαφάνεια, τις συνέργειες, την αποτελεσματικότητα και τη συμμετοχικότητα.

1.            Υποδομές

Δεν αρκεί να πραγματοποιούνται έργα υποδομών. Πρέπει να αξιολογούνται οι τοπικές ανάγκες και να σχεδιάζονται ολιστικά δίκτυα υποδομών. Αυτό επιτυγχάνεται μόνο αν ανοίξουμε την πόρτα στην κοινωνία (ψηφιακές κοινωνικές πλατφόρμες). Οι τοπικές κοινωνίες γνωρίζουν καλύτερα ποιες είναι οι ανάγκες τους, ποια δίκτυα χρειάζεται να δημιουργηθούν και ποια να βελτιωθούν. Προτεραιότητα πρέπει να δίνεται (κάτι για το οποίο ελέγχονται τόσο οι προηγούμενες περιφερειακές διοικήσεις, όσο και η κεντρική κυβέρνηση) σε έργα προφύλαξης και προστασίας της ανθρώπινής ζωής, περιουσίας και του  περιβάλλοντος από φυσικές και ανθρωπογενείς καταστροφές.

2.            Αγροτική Ανάπτυξη

Δεν αρκεί μια σκόρπια χρηματοδότηση. Πρέπει να ενισχυθεί η κοινωνική οικονομία δηλαδή ο συνεργατικός θεσμός των συνεταιρισμών  και των συμπράξεων. Οι παραγωγοί να μορφοποιούν τα προϊόντα τους, να τα συσκευάζουν και να τα πουλούν. Οι αυτοδιοικητικές αρχές πρέπει να προσφέρουν τεχνογνωσία σε ζητήματα παραγωγής και διάθεσης των προϊόντων, καθώς και προώθηση των προϊόντων αυτών όπως και συνεργασίες με συνεταιρισμούς του εξωτερικού. Τα βιολογικά προϊόντα θα μπορούσε να είναι ένα παράδειγμα. Σε αυτή την κατεύθυνση είναι αναγκαία η θεσμοθέτηση και η διαμόρφωση πρότυπων αγροτικών εκμεταλλεύσεων για τις διαφορετικές γεωγραφικές εκτάσεις και τεχνογνωσία για τις βέλτιστες καλλιεργητικές δυνατότητες κάθε περιοχής. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και ο αληθινός και αποτελεσματικός αγροτουρισμός, διότι ενισχύει την τοπική οικονομία.

3.            Πράσινη μετάβαση και περιβαλλοντική πολιτική

Η περιφερειακή πολιτική προσπαθεί να λάβει υπόψη και να εξειδικεύσει, σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες του κάθε τόπου, την ευρύτερη εθνική και διεθνή περιβαλλοντική πολιτική. Για μια πράσινη μετάβαση που υστερεί τόσο πολύ η Ελλάδα σε αυτό πρέπει να υπάρχει η συνεργασία πολιτών και αυτοδιοίκησης. Πρέπει να υποστηριχθούν οι ενεργειακές κοινότητες, τα πάρκα ανακύκλωσης και εξεύρεσης καινοτόμων τρόπων αξιοποίησης των επεξεργασμένων απορριμμάτων. Πρέπει να αναπτυχθούν τα αστικά και περιαστικά πάρκα, όπου οι τοπικές αρχές μπορούν να διαθέτουν ένα μέρος των εδαφών που έχουν στην κυριότητά τους για τη δημιουργία κοινωνικών καλλιεργειών και εκεί οι κάτοικοι να φυτεύουν αγροτικά προϊόντα για ιδία κατανάλωση. Η ανακύκλωση υγρών αποβλήτων και στερεών υπολλειμάτων απο παραμύθι ψηφοθηρίας και επιδοματικής ενίσχυσης "ημετέρων" πρέπει να γίνει πραγματικό αποτελεσματικό εργαλείο βελτίωσης του περιβάλλοντος και ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας.

4.            Ευκαιρίες και χωρική δικαιοσύνη

Προκειμένου να καταπολεμηθούν οι ανισότητες σε επίπεδο ευκαιριών και κοινωνικής αλληλεγγύης, πρέπει η περιφέρεια να λάβει μέτρα προς την κατεύθυνση αυτή. Πρώτον και κύριο είναι οι ποιοτικές δημόσιες υπηρεσίες (υγειά, εκπαίδευση, πρόνοια, μέσα μεταφοράς) στους κατοίκους αυτών των περιοχών. Η ανάπτυξη υποδομών ιντερνέτ για ενίσχυση της τηλεργασίας.  Πρέπει να αντιμετωπιστεί η ερήμωση της υπαίθρου, η γήρανση του πληθυσμού, και η έλλειψη εργατικών χεριών. Η μεταφορά αρμοδιοτήτων και οργανισμών σε τέτοιες περιοχές ή / και η σύσταση νέων οργανισμών ή υπηρεσιών όπου αυτό κρίνεται αναγκαίο. Η ανάπτυξη κοινωνικών αναπτυξιακών συμπράξεων και οι διαπεριφερειακοί οργανισμοί είναι επίσης ένα εργαλείο που προωθεί τη συνεργασία μεταξύ διαφορετικών φορέων σε τοπικές κοινωνίες μικρής κλίμακας

5.            Δημοκρατικός και συμμετοχικός σχεδιασμός

Μια καλή διοίκηση συνεπάγεται την επίβλεψη των προγραμμάτων και τη συνεργασία με τους κοινωνικούς ετέρους και τη κοινωνία των πολιτών. Με όλες τις τοπικές ομάδες, χωρίς αποκλεισμούς, συμπεριλαμβανομένων εκείνων οι οποίες εμπλέκουν ευάλωτους πολίτες.  Στην περίπτωση της Περιφέρειας Στερεάς, θα πρέπει να αναλυθούν τα δυνατά σημεία και τα αδυναμία της κάθε περιοχής (πάντα σε συνεργασία με τις τοπικές κοινότητες), βάσει της οποίας θα σχεδιαστούν προτάσεις που ενθαρρύνουν τις επενδύσεις σε κλάδους που ενισχύουν το διαπεριφερειακό συγκριτικό πλεονέκτημα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να γίνει διάλογος και με τους τοπικούς φορείς, συλλόγους πολιτών, τα Επιμελητήρια κλπ. Σε αυτήν την κατεύθυνση είναι χρήσιμες πρωτοβουλίες, όπως τα περιφερειακά αναπτυξιακά συνέδρια. Επίσης, η ουσιαστική διαβούλευση μέσω ψηφιακών εργαλείων και η εκπόνηση προγραμμάτων είναι μια πρωτοβουλία χρήσιμη όπου θα μπορούσε να συνδυαστεί με τα σχολεία και τα πανεπιστήμια για την πρακτική και θεωρητική προετοιμασία στην από κοινού διαχείριση σε δράσεις

Ο ρόλος όσων θέλουν να (και) είναι προοδευτικοί, βρίσκεται στην ενίσχυση του διαφανούς, συμμετοχικού, συνεργατικού  και ανθρωποκεντρικού χαρακτήρα της περιφέρειας, καθώς και στην ανάδειξη της πολιτική της σημασίας για την καθημερινότητα και βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων της.  Ο συνδυασμός μας ακριβώς σε αυτά αποδίδει μεγάλη σημασία και ζητά τη ψήφο σας για ένα καλύτερο αύριο στη Στερεά Ελλάδα .

Το Όραμα μας για την Χαλκίδα της επόμενης εικοσιπενταετίας

Τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε ζήσει την παρουσίαση πολλών γραφειοκρατικών σχεδίων επί χάρτου ανάπλασης της πόλης. Ασαφή ως προς τον χαρακτήρα τους, λαθεμένα ως προς την εκπόνησή τους και επικίνδυνα για το μέλλον της πόλης ως προς τους στόχους τους. Σχέδια χωρίς ωριμότητα και δυνατότητες χρηματοδότησης ώστε να γίνουν πράξη έστω σε μια ή δυο θητείες. Απουσίασε όλα αυτά τα χρόνια το στρατηγικό όραμα για τη πόλη ή έστω ένα ώριμο και τεκμηριωμένο επιχειρησιακό σχέδιο τετραετίας. Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά τα φλέγοντα ζητήματα του θέματος

Η πόλη μας η Χαλκίδα, κατά την τελευταία απογραφή παρουσίασε νόμιμο πληθυσμό 91.738 κατ. (το 43% της Εύβοιας των 213.179 κατ.) και μόνιμο πληθυσμό 109.256 (12^η θέση στη χώρα, το 51,8% της Εύβοιας και το 21,5% της ΠΣΕ).

Πέρα από τις θριαμβολογίες που χαρακτήρισαν αυτό το γεγονός, οφείλουμε να επισημάνουμε την υπογεννητικότητα του πληθυσμού, την αστυφιλία και την παράλληλη ερήμωση της υπαίθρου, την γήρανση του πληθυσμού και την έλλειψη εργατικών χεριών. Παράλληλα για να φιλοξενήσουμε όλους αυτούς θα  πρέπει να χτίσουμε μια σύγχρονη, βιώσιμη και έξυπνη πόλη με ευημερία για όλους, με νέο έξυπνο αστικό σχεδιασμό που θα δημιουργεί ασφαλείς, προσιτές και ανθεκτικές συνθήκες για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και της ποιότητας ζωής των κατοίκων.

Εκτός αυτού θα πρέπει να απεμπλακούμε από την αντίληψη ότι Χαλκίδα είναι τα 4 τ.χ του κέντρου, τη στιγμή που η έκταση του Δήμου είναι 412,4 τ.χ. (το 11,2% της έκτασης της Εύβοιας), με πολλές υποβαθμισμένες περιοχές από τις οποίες απουσιάζουν παρεμβάσεις αναβάθμισης.  

Χρειαζόμαστε ένα Όραμα για την Χαλκίδα της επόμενης εικοσιπενταετίας που θα ξεφεύγει από τους μικροκομματικούς και μικροπολιτικούς σχεδιασμούς και να κινητοποιεί τους επιχειρηματίες, να υποστηρίζεται από τη Δημοτική Αρχή και να αγκαλιάζει όλους τους δημότες. Όραμα που θα συζητηθεί, δημιουργηθεί, αποφασιστεί και υλοποιηθεί σε συνεργασία όλων των αυτοδιοικητικών δυνάμεων με όλες τις παραγωγικές και κοινωνικές ομάδες και τους δημότες της πόλης.

Ως κεντρικός στόχος θα πρέπει να είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής στη πόλη με την ενίσχυση της ανθρωποκεντρικής αντίληψης και την αντιμετώπιση θεμάτων όπως: γαλάζια και πράσινη ανάπτυξη, κυκλική οικονομία και καινοτομίες, νεολαία και σύγχρονες ανάγκες της, γήρανση πληθυσμού και τρίτη ηλικία, προβλήματα απασχόλησης, μετανάστες,.

Θα πρέπει να βρίσκεται σε αυτό το σχέδιο ο Ευβοϊκός ως στρατηγικό σημείο αναφοράς για τη πόλη, τη σύνδεσή της με τις γειτονικές περιοχές και τη προοπτική της. Επίσης τα σημαντικά ιστορικά – πολιτισμικά στοιχεία της πόλης ως εφαλτήρια ανάπτυξης του πολιτισμικού, ακόμη και τουριστικού της χαρακτήρα (βλέπε για παράδειγμα Χαλκιδαϊκό αλφάβητο, σχέσεις με Μεγάλη Ελλάδα, Βενετία, Σκαλκώτας κ.α.)

Τέλος ο  τριτογενής τομέας θα πρέπει να παρουσιάζεται όχι μόνο ως ευκαιρία προσέλκυσης δημοσίων υπηρεσιών και υπηρεσιών «διασκέδασης», αλλά και με έργα υποστήριξης των υπηρεσιών υψηλού ποιοτικού επιπέδου, νέων τεχνολογιών, νέων κλάδων κλπ που έχουν μεγάλη προστιθέμενη αξία, καθορίζουν την ανάπτυξη και μπορούν να απασχολήσουν αξιοπρεπώς εκατοντάδες νέων ανέργων επιστημόνων και αποφοίτων της ανώτατης εκπαίδευσης.

Δεν θα έπρεπε να απουσιάζει από ένα τέτοιο σχέδιο και η ουσιαστική ανάλυση των δυνατοτήτων, προβλημάτων και προοπτικών των υπηρεσιών του Δήμου που καλούνται να το υποστηρίξουν. Πολύ περισσότερο η ανάλυση αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας του Δήμου συνολικά.

Το Όραμα αυτό θα πρέπει να έχει ορισμένα βασικά συστατικά στοιχεία οργάνωσης, που χωρίς αυτά είναι αδύνατο να υλοποιηθεί:

1       Την συνεργασία, συμφωνία και συνέργεια όλων των εμπλεκομένων, είτε αυτοί είναι πολιτικές, κοινωνικές, πληθυσμιακές ομάδες ή επαγγελματικές, επιστημονικές οργανώσεις ή επιχειρηματικοί παράγοντες και απλοί πολίτες.

2       Αυτό προϋποθέτει όμως ένα ευρύτατο και ουσιαστικό δημόσιο διάλογο υπό την οργάνωση και συντονισμό του Δήμου, με δημοκρατικές διαδικασίες και ουσιαστική συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων.

3       Αυτό σημαίνει την υπογραφή και δέσμευση των εμπλεκομένων με ένα υποχρεωτικό μνημόνιο αμοιβαίας κατανόησης και τη σύσταση και λειτουργία μιας διοικούσας επιτροπής υπό το συντονισμό του Δήμου, που θα αποφασίζει με πραγματικές δημοκρατικές διαδικασίες

4       Την ενιαία προσέγγιση για τα σχετικά θέματα από όλους τους παραπάνω, όλων των αρμοδίων αρχών στην Κυβέρνηση, τη περιφέρεια και όλους τους εμπλεκόμενους φορείς του δημόσιου και άλλων τομέων.

5       Την αξιοποίηση των απαιτήσεων και καλών πρακτικών για το σταδιακό κτίσιμο και την επίτευξη μιας βιώσιμης και έξυπνης πόλης.

6       Την αξιοποίηση σύγχρονων εργαλείων μάνατζμεντ και όχι στενών τοπικιστικών ή / και συντεχνιακών αιτημάτων και υποκειμενικών επιδιώξεων που κόβονται και ράβονται με μια συγκυριακή καταγραφή.

7       Την στοχοπροσηλωμένη αντιμετώπιση των κορυφαίων προβλημάτων του Δήμου με ορίζοντα λύσης τους τουλάχιστον για μια 20ετία, με οδηγό ένα κοινά συμφωνημένο Οδικό Χάρτη.

8       Την παράλληλη και άμεση αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των δημοτών για τα πολλά και χρονίζοντα θέματα της καθημερινότητάς του που έχουν άμεση σχέση με το κοινωνικό και παραγωγικό ιστό και τις κρατικές, δημοτικές και ιδιωτικές υποδομές της πόλης

Σημειώνουμε ότι μέχρι σήμερα οι δημοτικές αρχές κατανοούν και ασχολούνται – σε κάποιο  βαθμό, άλλες φορές πιο πολύ και άλλες πιο λίγο  – μόνο με το τελευταίο.

Ο Οδικός Χάρτης που αναφέρουμε θα πρέπει να περιλαμβάνει:

Τον επακριβή καθορισμό: αυτό σχετίζεται με την οικονομική γεωγραφία, το κοινωνικό ιστό, τους δεσμούς και τις ροές ανθρώπων μεταξύ κέντρου και υπαίθρου, τους δεσμούς με τους γειτονικούς δήμους και τον υπόλοιπο κόσμο και συνολικά το τι πραγματικά συμβαίνει σήμερα και τι περιμένουμε για τα επόμενα χρόνια.

Τη συνολική μελέτη όλων τεχνικών λεπτομερειών: Πριν φτιάξουμε κάτι πρέπει πρώτα να μάθουμε γιατί. Αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους, χωρίς να ξεχνάμε το ερευνητικό έργο που μπορεί να παράξει η ακαδημαϊκή κοινότητα.

Τη προσέλκυση: Ακόμη πιο ενεργούς συμμετοχής των κοινωνικών εταίρων (κυβέρνηση και ΔΕΚΟ, επιχειρηματίες, εργαζόμενοι) και της κοινωνίας των πολιτών (ενώσεις, ΜΚΟ, σύλλογοι)

Την εξειδίκευση του Οράματος και μετατροπή του σε Πολυετές Σχέδιο Δράσης: Από κοινού ανάπτυξη πρωτοβουλιών, προγραμμάτων και έργων για την επίτευξη των στόχων.

Επειδή τα τελευταία χρόνια έχουμε ακούσει πολλές εξαγγελίες και βιώσει αρκετές γραφειοκρατικές εκδηλώσεις για τη βιώσιμη και έξυπνη πόλη θεωρούμε αναγκαίο να επισημάνουμε εξαρχής τα παρακάτω:

Ως Βιώσιμη χαρακτηρίζεται μια πόλη σχεδιασμένη με συνεκτίμηση των κοινωνικών, οικονομικών, περιβαλλοντικών επιπτώσεων και ανθεκτικό βιότοπο για τους υπάρχοντες πληθυσμούς όλων των ειδών, χωρίς να διακυβεύεται η ικανότητα των μελλοντικών γενεών να βιώσουν το ίδιο. Ο στόχος 11 για την αειφόρο ανάπτυξη του ΟΗΕ ορίζει τις βιώσιμες πόλεις ως εκείνες που είναι αφοσιωμένες στην επίτευξη συνδυασμένης πράσινης, κοινωνικής και οικονομικής βιωσιμότητας. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων βοηθά στην ανάπτυξη μακροπρόθεσμων στρατηγικών σε τομείς όπως οι μεταφορές, η ενεργειακή απόδοση, η βιώσιμη στέγαση, η εκπαίδευση και η υγειονομική περίθαλψη.[1]

Επισημαίνουμε ότι για το ΔΧ υπάρχει από το 2018 το Σχέδιο δράσης για την Αειφόρο Ενέργεια και το Κλίμα[2] με σκοπό την οργάνωση μιας συνολικής στρατηγικής με κατεύθυνση την αειφόρο ανάπτυξη θέτοντας μεταξύ άλλων τους παρακάτω στόχους:

Ø  Καταγραφή και παρακολούθηση όλων των ενεργειακών καταναλώσεων σε όλη την επικράτεια του Δήμου.  

Ø  Μείωση της κατανάλωσης και κόστους ενέργειας, των εκπομπών CO2 και της  εξάρτησης από τα στερεά καύσιμα. 

Ø  Προώθηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και αναζήτηση λύσεων εξοικονόμησης ενέργειας.

Ø  Δημιουργία ενός υγιέστερου περιβάλλοντος διαβίωσης και αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων της περιοχής.

Ø  Αναζήτηση χρηματοδοτικών προγραμμάτων στήριξης με στόχο την πράσινη ανάπτυξη

Ø  Ανάδειξη του δήμου σε πρότυπο βιώσιμης ανάπτυξης τόσο σε περιφερειακό όσο και σε εθνικό επίπεδο.

Θα ήταν πολύ ωφέλιμο αν μπορούσε να καταγραφεί τι έγινε,  τι δεν έγινε και γιατί αλλά και το τι μπορούσε να γίνει  το χρονικό διάστημα 2018 έως σήμερα για τα παραπάνω

Επιπλέον σημειώνουμε ότι ως Έξυπνη ορίζεται η πόλη όπου η  κοινή χρήση δεδομένων δεν περιορίζεται στην διοίκηση της και τις υπηρεσίες της, αλλά περιλαμβάνει επίσης επιχειρήσεις, πολίτες και άλλα τρίτα μέρη που μπορούν να επωφεληθούν από διάφορες χρήσεις αυτών των δεδομένων. Είναι ένας τόπος όπου τα παραδοσιακά δίκτυα και υπηρεσίες γίνονται πιο αποδοτικά με τη χρήση ενός πλαισίου πληροφοριών και επικοινωνιών για να δημιουργηθούν και προωθηθούν αναπτυξιακές πρακτικές αντιμετώπισης των αστικών προκλήσεων και δημιουργίας μιας συνδυασμένης τεχνολογικά δυνατής και βιώσιμης υποδομής, όπου οι άνθρωποι, οι διαδικασίες και η τεχνολογία είναι το τρίπτυχο της επιτυχίας. Αυτό απαιτεί μια ολιστική προσαρμοσμένη προσέγγιση που λαμβάνει υπόψη τους πολιτισμούς, τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό της πόλης και τους τοπικούς κανονισμούς. Ο κύριος στόχος είναι η βελτιστοποίηση των λειτουργιών της πόλης και η προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης βελτιώνοντας παράλληλα την ποιότητα ζωής των πολιτών. Η αξία έγκειται στον τρόπο χρήσης της τεχνολογίας και όχι απλώς στη διαθέσιμη ποσότητά της ή μόνο στις διαθέσιμες κάπου ταχύτητες ασύρματου διαδικτύου.   

Πρακτικά σημαίνει εξυπνότερα δίκτυα αστικών μεταφορών, αναβαθμισμένες εγκαταστάσεις ύδρευσης και διάθεσης αποβλήτων και αποτελεσματικότερους τρόπους φωτισμού και θέρμανσης κτιρίων, ανακύκλωση στερεών και υγρών απορριμμάτων, ενίσχυση δημιουργικότητας, γνώσης, μάθησης και ανθρωπισμού. Επίσης μια πιο διαδραστική και ανταποκρινόμενη διοίκηση της πόλης, ασφαλέστερους δημόσιους χώρους και την κάλυψη των αναγκών του πληθυσμού εκτός της παραγωγικής ηλικίας (πολύ μικρές και μεγάλες ηλικίες δημοτών και επισκεπτών).

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω η Χαλκίδα μας όχι μόνο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως βιώσιμη και έξυπνη πόλη, αλλά δυστυχώς ούτε έχει μια τέτοια πορεία επίτευξης αυτών των στόχων.

1. Τα έργα υποδομών στρατηγικής σημασίας για το μέλλον της Εύβοιας

Δεδομένου ότι η Χαλκίδα εκτός από πρωτεύουσα του νομού είναι και η πόλη που συγκεντρώνει πάνω από το 50% του πληθυσμού του, η ασφαλής και γρήγορη διασύνδεσή της με το εσωτερικό της Εύβοιας αλλά και τους όμορους νομούς έχει στρατηγική σημασία για την οικονομική ανάπτυξη και αειφορία της ευρύτερης περιοχής. Τα θέματα που ακολουθούν αν και δεν είναι εντός των αρμοδιοτήτων του Δήμου μπορούν να τοποθετηθούν στο κέντρο της προσοχής του και να αποτελέσουν ένα πλαίσιο διεκδίκησης προς όλους τους αρμόδιους φορείς. Η ριζική αναμόρφωση του δικτύου συγκοινωνιών της Εύβοια, αποτελεί κρίσιμο στοίχημα για την αειφόρο ανάπτυξη της Χαλκίδας και έχει τις παρακάτω ενότητες:

 α. Υποθαλάσσια ζεύξη Εύβοιας – Στερεάς Ελλάδας στο στενό του Μπουρτζίου και  την σύνδεση της με την ΠΑΘΕ. Η ανάγκη της προκύπτει επειδή η σημερινή υψηλή γέφυρα της Χαλκίδας, είναι αστικού τύπου και εξυπηρετεί αποκλειστικά τις ανάγκες της πόλης και όχι τη γρήγορη πρόσβαση προς το Βορά και το Νότο του νησιού.

β. Μεταφορά του ΣΣ Χαλκίδας σε νέα πρόσφορη θέση και σύνδεση του σιδηροδρομικού δικτύου με τις νέες υποδομές. Αξιοποίηση των απελευθερωμένων χώρων με έξυπνο και βιώσιμο τρόπο για την αναμόρφωση και αποδοτική λειτουργικότητα τους,

γ. Νέος οδικός άξονας (κλειστός αυτοκινητόδρομος) Χαλκίδα – Λιμάνι Κύμης στα ίχνη της παλιάς χάραξης με μήκος περίπου 50 χιλιόμετρα και ένταξή του στα διευρωπαϊκά δίκτυα   και διασύνδεσή του με τον οδικό άξονα Χαλκίδας – Θήβας –Ιτέας – Ιόνια Οδός, ώστε να έχουμε διασύνδεση της Δυτικής Ελλάδας με το Αιγαίο.

δ. Διασύνδεση της νέας ζεύξης και του νέου αυτοκινητόδρομου με το  σιδηρόδρομο, η οποία είναι απαραίτητη για την διακίνηση των εμπορευμάτων από το λιμάνι της Κύμης στις βιομηχανίες του τριγώνου Χαλκίδας – Θήβας – Οινοφύτων, αλλά και προς την υπόλοιπη χώρα και την Ευρώπη.

ε. Αξιοποίηση της υπάρχουσας Υψηλής Γέφυρας μόνο για αστικούς αυστηρά λόγους (ανάγκες Δημοτικής Ενότητας Χαλκίδας)

στ. Επανεξέταση του θέματος της Παράκαμψης Χαλκίδας προς Β. & Ν. Εύβοια σε συνδυασμό με τις παραπάνω προτάσεις.  

ζ. Η μεταφορά του Λιμανιού της Χαλκίδας στις λιμενικές εγκαταστάσεις της Αυλίδας όπως προβλέπεται από σχετική μελέτη και υπάρχει συγκεκριμένο ενδιαφέρον μεγάλων και σημαντικών επιχειρήσεων.

Τα μεγάλα ζητήματα μεσοπρόθεσμου χαρακτήρα που πρέπει επίσης να γίνουν θέματα τοπικής συνεννόησης με πρωτοβουλία του Δήμου.

 Ø  Η θέση της Χαλκίδας στο σύγχρονο ελληνικό χώρο (η παραγωγική και κοινωνική της διασύνδεση με τους γειτονικούς Δήμους, τις όμορες μεγάλες περιοχές και το πολεοδομικό συγκρότημα της Αθήνας)

Ø  Ο Ευβοϊκός ως στρατηγικό σημείο αναφοράς για τη πόλη, τη σύνδεσή της με τις γειτονικές περιοχές και τη προοπτική της

Ø  Η προστασία του Ευβοϊκού από τη ρύπανση, την υπεραλίευση κλπ)

Ø  Η ανάπτυξη δικτύου υδατοδρομίων μεταξύ Χαλκίδας και άλλων περιοχών του νομού και των όμορων νομών και νησιών.

Ø  Τα σημαντικά ιστορικά – πολιτισμικά στοιχεία της πόλης ως εφαλτήρια ανάπτυξης του πολιτισμικού, ακόμη και τουριστικού της χαρακτήρα (βλέπε για παράδειγμα Χαλκιδαϊκό αλφάβητο, σχέσεις με Μεγάλη Ελλάδα και Βενετία, Σκαλκώτας, Ξενάκης, Σκαρίμπας κ.α.)

Ø  Η ανθρωποκεντρική αντίληψη με προτάσεις έργων για την αντιμετώπιση θεμάτων όπως: νεολαία και σύγχρονες ανάγκες της, γήρανση πληθυσμού και τρίτη ηλικία, αστυφιλία, πρόνοια,  προβλήματα απασχόλησης, μετανάστες, μονογονεικές οικογένειες κ.α

Ø  Η ανεπάρκεια της ποιότητας ζωής στη πόλη και πολιτικής αειφόρου ανάπτυξης στο Δήμο

Ø  Η αυξανόμενη απορύθμιση της αγροτικής παραγωγής στην ύπαιθρο του Δήμου (εξ αιτίας υδροβόρων καλλιεργειών, της νιτροποίησης των εδαφών - βλ Αρτάκη, Ληλάντιο κ.α)

Ø  Η απειλή λειψυδρίας, η υφαλμύρωση, η σπατάλη υδάτων και η εγγύηση ποιότητας του πόσιμου νερού στο δημοτικό δίκτυο.

Ø  Η ενεργειακή εξάρτηση, αλλά και η αυξανόμενη ενεργειακή ζήτηση που απαιτεί εξοικονόμηση ενέργειας και νέες επενδύσεις σε ΑΠΕ (βλ. άνεμο, ήλιο, γεωθερμία, βιοκαύσιμα αλλά και θαλάσσια κύματα).

Ø  Η γήρανση του πληθυσμού ως κύριο θέμα για τα επόμενα χρόνια (προώθηση πρωτοβουλιών του Δήμου για την ενίσχυση της γενικής γεννητικότητας, των νέων ζευγαριών κ.α)

Ø  Η αντιμετώπιση της έλλειψης σύγχρονων υποδομών για την αειφόρο ανάπτυξη καθώς και μεγάλων επενδύσεων σε σύγχρονους και κατάλληλους κλάδους που θα λειτουργήσουν ως ατμομηχανή για την ανάπτυξη της πόλης και της ευρύτερης περιοχής (σιδηρόδρομος, λιμάνια, υδατοδρόμια, τουρισμός, logistics, σύγχρονοι κλάδοι και άλλες υπηρεσίες)

Ø  Η έλλειψη κοινωνικών υποδομών (όχι μόνο σύγχρονα δίκτυα συγκοινωνιών, αλλά και υποδομή στην υγεία, εκπαίδευση, πρόνοια κ.α), παρά τις τόσες ευκαιρίες που υπήρξαν (ΜΟΠ, ΚΠΣ, Κοινοτικές Πρωτοβουλίες, Αναπτυξιακοί Νόμοι κλπ)

Ø  Η συνεχής αποδόμηση του οικολογικού συστήματος (εξαφάνιση ειδών, απορύθμιση βασικών λειτουργιών του) εντός του αστικού ιστού αλλά και περιαστικά σε γη, θάλασσα και αέρα.

Ø  Η διεύρυνση της πληθυσμιακής έκθεσης σε τροχαία ατυχήματα και σε νοσήματα (AIDS, φυματίωση, καρδιοαγγειακά, κακοήθεις όγκοι, ιώσεις κ.α.).

Ø  Το συγκοινωνιακό πρόβλημα – όχι μόνο η έλλειψη χώρων στάθμευσης και η κυκλοφοριακή συμφόρηση -  αλλά και βιώσιμων και συνδυασμένων μεταφορών.

Ø  Η απουσία πρασίνου και ελεύθερων χώρων στη πόλη και οι καταπατήσεις και έλλειψη συντήρησης αλσυλλίων και δημοτικών εκτάσεων

Ø  Τα σκουπίδια (βλ. ΦΟΔΣΑ) και η ελλιπής ανακύκλωση

Ø  Η αυθαίρετη δόμηση αλλά και τα σχέδια παραπέρα «νομότυπης» τσιμεντοποίησης της πόλης.

Ø  Η ατμοσφαιρική ρύπανση, τα αστικά και βιομηχανικά απόβλητα

---

[1]  Πληροφόρηση προς σκέψη: Έχει δαπανήσει περισσότερα από 150 δισεκατομμύρια ευρώ στα τελευταία οκτώ χρόνια.

[2]  LDK Consultants, ΔΧ. Χαλκίδα 2018 

Η συνεισφορά της ναυτιλίας στην Ελληνική οικονομία

Η μεγαλύτερη ναυτιλιακή χώρα στον κόσμο παραμένει η Ελλάδα, καθώς ο ελληνικός εφοπλισμός ελέγχει το 21% της παγκόσμιας χωρητικότητας, με έναν στόλο 5.520 πλοίων.,

Η ελληνική ναυτιλία είναι βασικός πυλώνας της μεταφοράς αναγκαίων αγαθών, καθώς αντιπροσωπεύει (σε όρους dwt):

• 31,27% του παγκόσμιου στόλου πετρελαιοφόρων

• 25,32% του παγκόσμιου στόλου μεταφοράς χύδην ξηρού φορτίου

• 22,65% του παγκόσμιου στόλου μεταφοράς Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (LNG)

• 15,79% του παγκόσμιου στόλου μεταφοράς χημικών και προϊόντων πετρελαίου

• 11,46% του παγκόσμιου στόλου μεταφοράς υγραερίου (LPG)

• 8,92% του παγκόσμιου στόλου μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων

Οι Έλληνες πλοιοκτήτες συνεχίζουν να αξιοποιούν σημαντικές οικονομίες κλίμακας και να κάνουν μεγάλες επενδύσεις σε νεότευκτα πλοία και εξοπλισμό με υψηλή περιβαλλοντική απόδοση. Οι ελληνικές παραγγελίες νεότευκτων πλοίων ανέρχονται (Απρίλιος 2023) σε 241 πλοία (+40% σε σύγκριση με τα 173 πλοία του προηγούμενου έτους). Πάνω από το 40% των πετρελαιοφόρων και σχεδόν ένα στα 6 πλοία μεταφοράς LNG που κατασκευάζονται σήμερα θα παραδοθούν σε Έλληνες πλοιοκτήτες.

Η συνολική συνεισφορά της ναυτιλίας στην ελληνική οικονομία αγγίζει το 7% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), ενώ δημιουργεί άμεσα και έμμεσα εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας στη χώρα. Επίσης συνεισφέρει θετικά στο ελληνικό ισοζύγιο πληρωμών, το 2022 με €21 δισ., 9ρεκορ για τα τελευταία 20 χρόνια). 

Ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι για την περίοδο 2012-2022 συνεισέφερε €148 δισ. σε εισροές στην ελληνική οικονομία, αναδεικνύοντας τον καθοριστικό ρόλο της για την Ελλάδα.

Πηγή: OT.gr 

Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Η έκθεση 2022-2023 της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών εδώ

 

Οι αναξιοποίητες σπανιες γαίες στη χώρα μας

Της Λέττας Καλαμαρά απο τη www.naftemporiki.gr

Καθοριστικής σημασίας για την πράσινη μετάβαση θεωρούνται οι Κρίσιμες Ορυκτές Πρώτες Ύλες (ΚΟΠΥ) και ο ρόλος που μπορεί να παίξει η Ελλάδα με τα δικά της κοιτάσματα για την κάλυψη των νέων αναγκών της αγοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Προϋπόθεση για τη χώρα μας είναι να ξεκινήσει επισταμένη κοιτασμολογική έρευνα, περιβαλλοντικά φιλική και επενδυτικά αποδοτική, που μακροπρόθεσμα θα οδηγήσει στην εξόρυξη. Η Ελλάδα έχει ρόλο και παρουσία, μιας και συμπεριλαμβάνεται στην αναθεωρημένη λίστα 2023 της Ευρώπης με τις 34 Κρίσιμες Ορυκτές Πρώτες Ύλες αλλά και τις Στρατηγικές Ορυκτές Πρώτες Ύλες.

Όπως τονίζει ο δρ Π. Τζεφέρης, γενικός διευθυντής του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, «με τη θέσπιση του Κανονισμού θα τεθεί επί τάπητος το δύσκολο εγχείρημα επίσπευσης της αδειοδότησης εντός των κρατών-μελών. Στο σημείο αυτό ο κανονισμός είναι αρκετά άτολμος και σε μεγάλο βαθμό μη λειτουργικός και αναποτελεσματικός αν δεν συνοδευτεί και από πρόσθετες δράσεις που θα εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη υλοποίησή του εντός των επιμέρους κρατών-μελών». Η ελληνική εξορυκτική βιομηχανία μπορεί να κινητοποιήσει επενδύσεις άνω των 500 εκατ. ευρώ και ο ΟΟΣΑ προβλέπει ότι η παγκόσμια ζήτηση υλικών για την κυκλική οικονομία, τον εξηλεκτρισμό θα υπερδιπλασιαστεί από 79 δισ. τόνους σήμερα σε 167 δισ. τόνους το 2060. Ο παγκόσμιος ανταγωνισμός για πόρους θα γίνει σκληρός την επόμενη δεκαετία.

Πλούσιο υπέδαφος

Σύμφωνα με τον κ. Τζεφέρη, «η Ελλάδα διαθέτει το δυναμικό για παραγωγή ορισμένων ΚΟΠΥ και ΣΟΠΥ (Στρατηγικές Ορυκτές Πρώτες Ύλες), αλλά και τις ενδείξεις για περαιτέρω στοχευμένη έρευνα στον τομέα αυτό. Το δυναμικό αυτό απαιτεί εστίαση στην έρευνα (πρωτογενή και δευτερογενή), και ακόμη επικαιροποίηση των υφιστάμενων δεδομένων και ειδικότερη μελέτη σε κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Ας σημειωθεί ότι οι εμφανίσεις δεν αποτελούν ώριμα κοιτάσματα προς δημοπράτηση, απλώς εφαλτήριο για περισσότερη έρευνα.

Ενδεικτικά, διαθέτει βωξίτη (σε πλήρη παραγωγική διαδικασία), αντιμόνιο (Sb, σε 3 τουλάχιστον διαπιστωμένα κοιτάσματα αντιμονίτη άνευ εκμετάλλευσης μέχρι σήμερα), νικέλιο (Ni), κοβάλτιο (Co) (περιεχόμενα στον λατερίτη που όμως δεν παράγονται αυτοτελώς και απαιτούν αλλαγή της μεθόδου σε υδρομεταλλουργική από τον νέο ανάδοχο της ΛΑΡΚΟ), χαλκό (Cu, προγραμματίζεται -υπό προϋποθέσεις- η παραγωγή από το κοίτασμα των Σκουριών Χαλκιδικής), μαγνησίτη (ΜgCΟ3, παράγει τελικά προϊόντα δίπυρης και καυστικής μαγνησίας καθώς και πυρίμαχες μάζες και όχι μεταλλικό μαγνήσιο), μαγγάνιο (Μn, τα ιστορικά κοιτάσματα μαγγανίου στην ευρύτερη περιοχή του Νομού Δράμας, που αποτέλεσε στο παρελθόν κύριο μεταλλευτικό κέντρο της Ελλάδας, απαιτούν επαναδρομολόγηση για παραγωγή Μn battery grade), χαλαζία (SiO2) υψηλής ποιότητας για παραγωγή μεταλλικού πυριτίου (δεν υφίσταται εξόρυξη μέχρι σήμερα) και έχει ορισμένες ενδείξεις εμφανίσεων (occurrences) για σπάνιες γαίες (REE) κυρίως εντός άλλων κοιτασμάτων.

Τέλος, έχουν αναφερθεί -σε πανεπιστημιακές κυρίως έρευνες- κοιτασματολογικοί τύποι που περιέχουν κατά τόπους σημαντικές περιεκτικότητες σε Βολφράμιο (W), Τελλούριο (Te), Ρήνιο (Re), μολυβδαίνιο (Μο), Γάλλιο (Ga), γερμάνιο (Ge) κ.ά.».

Επικαιροποίηση Εθνικής Πολιτικής

Οι παράγοντες επιτυχίας για την ελληνική εξορυκτική βιομηχανία αφορούν την επικαιροποίηση της Εθνικής Πολιτικής για τις Ορυκτές Πρώτες Ύλες και συγκεκριμένο σχέδιο εφαρμογής της, στην ολοκλήρωση του Ειδικού Χωροταξικού για τις Ορυκτές Πρώτες Ύλες, στην τροποποίηση και επικαιροποίηση του λατομικού νόμου (Ν4512/18) και του νόμου Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης (Ν.4014/11), αποσκοπώντας στην απλοποίηση και επιτάχυνση της αδειοδότησης των έργων, τη μείωση της γραφειοκρατίας, την εξάλειψη των ασαφειών και τελικά τη δημιουργία ενός σύγχρονου ρυθμιστικού πλαισίου, στην υιοθέτηση των ευρωπαϊκών προτύπων και καθοδηγητικών οδηγιών για την αξιοποίηση των ορυκτών πόρων σε περιοχές NATURA 2000, διότι ο αποκλεισμός εκ των προτέρων οδηγεί σε απώλεια πόρων και ευκαιριών, στη χρηματοδοτική υποστήριξη για εισαγωγή νέων τεχνολογιών στην έρευνα και αξιοποίηση νέων κοιτασμάτων, καθώς και για τον εκσυγχρονισμό υπαρχουσών δραστηριοτήτων.

Το άρθρο της www.naftemporiki.gr εδώ