Παγιδευμένοι στην κόλαση της Κεντρικής Αμερικής (της Μ.Δεδούση)

Φωτο από www.avgi.gr

" Στο Ελ Σαλβαδόρ το 2% του πληθυσμού είναι στη φυλακή. Δεν είναι απαραίτητα εγκληματίες, κυρίως είναι αντιφρονούντες, αλλά και τυχαίοι άνθρωποι· οι πραγματικοί εγκληματίες είναι έξω ανενόχλητοι. Η κατάσταση στη χώρα, υπό τον Πρόεδρο Ναγίπ Μπουκέλε, είναι επιεικώς τραγική, καθώς κατ’ ουσίαν κυβερνούν οι συμμορίες, που σκοτώνουν, ληστεύουν, βιάζουν και απάγουν ανεξέλεγκτα. Ο επίσημα κεντροδεξιός αλλά κατ’ ουσίαν απολιτικός Μπουκέλε, με πρόφαση την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος, καταπατά κάθε δημοκρατική ελευθερία, παρακολουθεί τους πάντες και συλλαμβάνει αδιακρίτως ό,τι κινείται, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Στο Ελ Σαλβαδόρ οι άνθρωποι στριμώχνονται είτε στη φυλακή είτε στα σύνορα προσπαθώντας να διαφύγουν. Κι αν τα καταφέρουν, καταλήγουν στα κέντρα υποδοχής της Κόστα Ρίκα μαζί με άλλους ανθρώπους, από τη γειτονική Νικαράγουα, ας πούμε.

Στη Νικαράγουα ο Πρόεδρος Ντανιέλ Ορτέγκα, ο οποίος συγκυβερνά με τη σύζυγό του Ροζάριο Μουρίλο, ανακατέλαβε την εξουσία το 2007. Ο Ορτέγκα, πρώην ηγέτης των Σαντινίστας, εξελίχθηκε από αριστερό επαναστάτη σε στυγνό δικτάτορα, ο οποίος έχει καταργήσει κάθε ελευθερία, ενώ εμφανίζει και σημάδια κανονικής παράνοιας. Το 2021 εξελέγη για τέταρτη φορά, κάτι όχι και τόσο παράξενο, αφού όποιος του αντιτίθεται είτε εξαφανίζεται είτε καταλήγει στη φυλακή και παραμένει εκεί χωρίς να ελπίζει καν σε δίκη. Ο Ορτέγκα έχει κλείσει όλες τις ξένες ή ανεξάρτητες οργανώσεις που δρούσαν στη χώρα, έχει περισσότερους από 300 νεκρούς διαδηλωτές στο «ενεργητικό» του, άγνωστο αριθμό βασανισμένων και «εξαφανισμένων» και μια υπερσυντηρητική πολιτική που απαγορεύει τις εκτρώσεις αλλά και κάθε ελεύθερη έκφραση. Οι κάτοικοι της χώρας φεύγουν προς κάθε κατεύθυνση και με όποιον τρόπο μπορούν.

Στη Γουατεμάλα, στα μέσα Αυγούστου είχαν εκλογές, τις οποίες κέρδισε το κόμμα του προοδευτικού Μπερνάρντο Αραβέλο. Και μετά έγινε κάτι απίθανο: Ένας χαμηλόβαθμος δικαστής είπε ότι το κόμμα του Αραβέλο είναι παράνομο και η Εκλογική Επιτροπή της χώρας το δέχτηκε και απέκλεισε τον Αραβέλο από την εξουσία, παρά τη σαρωτική νίκη του στις εκλογές και παρά το γεγονός ότι όλοι οι ανεξάρτητοι παρατηρητές επικύρωσαν το αποτέλεσμα των εκλογών. Ο Αραβέλο έκανε λόγο για πραξικόπημα με μοχλό το δικαστικό σύστημα, και μάλλον δεν έχει άδικο. Στο μεταξύ, το 60% του πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας και οι διαδηλώσεις συνταράσσουν τη χώρα.

Στην Ονδούρα όσα συμβαίνουν περιγράφονται εξαιρετικά με τα λόγια του Γιαν Έγκελαντ, γενικού γραμματέα του Νορβηγικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες, ο οποίος επισκέφθηκε πρόσφατα τη χώρα: «Οι ιστορίες που μου λένε εδώ οι άνθρωποι είναι παρόμοιες με εκείνες των ανθρώπων σε εμπόλεμες ζώνες, όπως η Συρία, η Υεμένη ή η Ουκρανία». Η βία είναι στην ημερήσια διάταξη των ανθρώπων, οι οποίοι δεν προστατεύονται από κανέναν. Φεύγουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες από τα σπίτια τους, χωρίς όμως να έχουν κάπου να πάνε. Μετά από χρόνια πραξικοπημάτων και πολιτικής βίας, τον Ιανουάριο του 2022 η Σιομάρα Κάστρο ορκίστηκε Πρόεδρος, καθώς το κόμμα της, το αριστερό Ελευθερία και Επανίδρυση (LIBRE), κέρδισε τις εκλογές του Νοεμβρίου του 2021. Η Κάστρο έχει πολλές και καλές ιδέες, είναι λίαν αμφίβολο όμως εάν θα μπορέσουν να εφαρμοστούν μέσα στο γενικευμένο χάος".

Όλο το άρθρο απο την ¨Αυγή¨εδώ