Ουραγός η Στερεά στην τουριστική ανάπτυξη εδω και χρόνια τώρα

Χρόνια τώρα η ίδια ιστορία, παρά τις φανφάρες, τις επισκέψεις σε διεθνείς εκθέσεις, τα έξοδα χωρίς ανταπόδωση και τα μεγάλα λόγια των εκάστοτε περιφερειακών ανευθυνουπεύθυνων.

Σύμφωνα με μελέτη του Ινστιτούτου του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, που αφορά τη χρονιά 2018 σε σύγκριση με το 2016 η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας αντιπροσωπεύει μόλις το 2% των επισκέψεων που καταγράφηκαν στις Περιφέρειες της Ελλάδας το 2018, και μόλις το 1% στο σύνολο των τουριστικών εισπράξεων 

Η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας καταγράφει την δεύτερη χαμηλότερη διεθνή αεροπορική κίνηση στο σύνολο των 13 Περιφερειών έχοντας 1.985 αφίξεις το 2018 (μάλλον η Σκύρος) το 3% των διακινηθέντων ακτοπλοϊκώς στο εσωτερικό της χώρας, σημειώνοντας την περίοδο 2013-2018 μείωση κατά 7% (από 2,4 εκατ. σε 2,2 εκατ.).

Την ίδια περίοδο, οι απασχολούμενοι στον κλάδο της εστίασης σημείωσαν αύξηση κατά 11% (από 11 χιλ. το 2013 σε 13 χιλ. το 2018) ενώ οι απασχολούμενοι στα καταλύματα αύξηση κατά 25% (από 2 χιλ. σε 2,5 χιλ.).

Επιπλέον πρόβλημα είναι η αναντιστοιχία κλινών (5%) με τις εισπράξεις (1%)  και τις επισκέψεις (2%)

Περισσότερα απο την έκθεση του ΙΝΣΕΤΕ στην.huffingtonpost.gr

KΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΡΚΟ .

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΚΑΙ  ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΡΙΧΟΤΟΜΗΣΗΣ ΠΟΥ ΣΦΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ, ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΕΙ- ΕΚΠΟΙΕΙ ΚΑΙ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΗΝ ΛΑΡΚΟ. 

Όλοι και όλες στην απεργιακή συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 11 Φλεβάρη 2020 στις 12:00 στην πύλη του εργοστασίου της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα Φθιώτιδας.

Αν τους αφήσουμε θα μαραζώσει ο τόπος μας, όλοι οι Στερεά Ελλάδα.

Καλούμε τους Δήμους, τα σχολεία, τα μαγαζιά να κλείσουν. Τους ιερείς να βαρέσουν τις καμπάνες στα χωριά μας. Γενικός ξεσηκωμός. 

Συνάδελφοι, νέοι, μαθητές, φοιτητές, αυτοαπασχολούμενοι, συνταξιούχοι, γυναίκες και παιδιά, κάτοικοι της περιοχής μας, κάτοικοι της Στερεάς, αδέλφια όλης της χώρας μας.

Vincent van Gogh. The Factory, July–September 1887

Κάτω τα χέρια από τη ΛΑΡΚΟ. Η ΛΑΡΚΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΛΑΟ. Ως συνέχεια του μεγάλου συλλαλητηρίου που πραγματοποιήσαμε στην Αθήνα στις 25 Γενάρη, σας καλούμε να συνεχίσουμε πιο αποφασιστικά όλοι  μαζί τη μάχη, για να μην κλείσουν τη ΛΑΡΚΟ, να μην ερημώσουν τα χωριά μας. Καλούμε όλη την Εργατική τάξη της χώρας μας, τους μαζικούς φορείς του λαϊκού κινήματος, να συνεχίσουν με οποιονδήποτε τρόπο την έκφραση αλληλεγγύης .

Είναι ξεκάθαρο. Από την μια είναι τα σχέδια τους και όλοι όσοι τα στηρίζουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Οι υπουργοί μιλούν ανοιχτά και κάποιοι τους «χειροκροτούν», για να είμαστε πιο σαφείς, μας καλούν «να γίνουμε ρεαλιστές των πραγμάτων».

•  «Εκκαθάριση και πώληση σε κομμάτια, επώδυνα τα μέτρα για τους εργαζόμενους» δήλωσε ανοιχτά ο  κ. Σταϊκούρας.
• «Άμεσα τροπολογία νόμου στην Βουλή, Εκκαθάριση, περικοπές μισθών, απολύσεις, πώληση σε κομμάτια, μπορεί και κλείσιμο» δηλώνει κάθε μέρα ο κ. Χατζηδάκης.
• «Η ΛΑΡΚΟ είναι μη βιώσιμη» λένε συνολικά κυβέρνηση, διοίκηση και διάφορα επιτελεία.

Από την άλλη είναι οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ. Όσοι εκφράζουν την αλληλεγγύη και την έμπρακτη στήριξη τους επάνω στα δίκαια αιτήματα τους που διατυπώνονται στο ψήφισμα που πρωτοκόλλησαν στην βουλή. Το ψήφισμα που είναι αποτέλεσμα διεργασιών: 

• Tης   σύσκεψης 120 φορέων (08/12/2019).
• Αποφάσεις των Γ.Σ.
• Το Συλλαλητήριο 25/1/2020  με τους χιλιάδες εργαζόμενους 

1. Κάτω τα χέρια από τη ΛΑΡΚΟ. Όχι στο κλείσιμο της. Όχι στην εκκαθάριση,  την ιδιωτικοποίηση, στο σχέδιο τριχοτόμησης.  Κρατική χρηματοδότηση για την διασφάλιση της συνέχισης της λειτουργίας της, τον εκσυγχρονισμό της και την παραπέρα ανάπτυξή της σύμφωνα με τις δυνατότητες που έχει. Κατασκευή μονάδας ανοξείδωτου χάλυβα για τις ανάγκες της βιομηχανίας της χώρας μας και των εργαζομένων, για να ανοίξουν χιλιάδες θέσεις εργασίας γύρω του.
2. Εδώ και τώρα διασφάλιση των θέσεων εργασίας, κατάργηση του σκλαβοπάζαρο των εργολαβιών, ουσιαστικά μέτρα υγιεινής και Ασφάλειας, διασφάλιση των δικαιωμάτων μας μέσα από την υπογραφή της συμφωνημένης Σ.Σ.Ε.

Μέσα από αυτό το κάλεσμα αναδεικνύουμε το έγκλημα που προωθεί η κυβέρνηση, την ψευτοεπιχειρηματολογία της.

Με βάση την επιχειρηματολογία της κυβέρνησης και των «ειδικών σοφών»  η ΛΑΡΚΟ, όπως λένε, «δεν είναι βιώσιμη, μπαίνει μέσα, είναι ζημιογόνα, πληρώνει ο ελληνικός λαός για να έχουν οι εργαζόμενοι σε αυτή παροχές, όπως επίδομα γαλοπούλας και αμνού, μισθούς των 75.000 ευρώ το χρόνο,  δωρεάν σπίτια, χωρίς να πληρώνουν ρεύμα» κ.α.

Διαβάζοντας τα  παραπάνω ο οποιοσδήποτε που δεν γνωρίζει τη ΛΑΡΚΟ, σίγουρα το συμπέρασμα που βγάζει  είναι, «κλείστε τη ΛΑΡΚΟ». Είναι όμως τα παραπάνω η αλήθεια;  

Απαντάμε με στοιχεία και ντοκουμέντα.

«Η ΛΑΡΚΟ χρωστά 350 εκατομμύρια ευρώ στη ΔΕΗ». Αυτό που βγαίνει από ντοκουμέντα είναι ότι,  η ΛΑΡΚΟ εάν και πλήρωνε κατά 20% παραπάνω από άλλες ενεργοβόρες βιομηχανίες παγκόσμια και στη χώρα μας, από το 1989 μέχρι το  2006, χρωστούσε 60 εκατομμύρια ευρώ στη μέτοχο της ΔΕΗ, τα οποία και αποπλήρωνε με ρύθμιση. Η μέτοχος της ΛΑΡΚΟ (ΔΕΗ), για 17 έτη (1989- 2006) έπαιρνε από τα κέρδη το ποσοστό που της αναλογούσε του 11%. Παράλληλα  όμως πληρωνόταν και ως πάροχος, 20% παραπάνω από ότι πληρωνόταν από άλλες ενεργοβόρες βιομηχανίες. Οι αριθμοί δεν κοροϊδεύουν. Τα 60 εκατομμύρια ευρώ χρέος της περιόδου 1989 – 2006 είναι πολύ μικρότερο από το 20% πού προκύπτει ως διαφορά από την τιμή ηλεκτρικής ενέργειας που πλήρωνε η ΛΑΡΚΟ στη ΔΕΗ πιο ακριβά. 

Σαν μην έφτανε αυτό, το 2006, η διορισμένη από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας διοίκηση της ΔΕΗ, μονομερώς και με «θεατές» τη διορισμένη διοίκηση της ΛΑΡΚΟ, αλλά και το πολιτικό υπεύθυνο για τη ΛΑΡΚΟ και ΔΕΗ Υπουργό, κύριο Χατζηδάκη,  αυξάνει το τιμολόγιο της ΛΑΡΚΟ, από 45 ευρώ η MWH, πηγαίνει σχεδόν στα 80 ευρώ. Το 2006, το ήδη ακριβό κατά 20% τιμολόγιο της ΔΕΗ,  σχεδόν διπλασιάζεται.

Άρα. Η αλήθεια είναι ότι η ΛΑΡΚΟ «χρωστά», όχι γιατί δεν πλήρωσε το κόστος ενέργειας, αλλά γιατί συνειδητά και με διαχρονική ευθύνη όλων των κυβερνήσεων πλήρωνε ακριβότερα. Από το 2006 μέχρι σήμερα σχεδόν διπλάσια. Αν αφαιρέσει κάνεις όλο αυτό το φέσι που της έχουν βάλει οι κυβερνήσεις, τότε, ενδεχομένως να προκύπτει ότι η ΔΕΗ είναι να επιστρέψει στη ΛΑΡΚΟ αρκετά εκατομμύρια ευρώ. 

Άλλη μία συνειδητή επιλογή υπερχρέωσης της ΛΑΡΚΟ με κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κύριο υπεύθυνο την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, είναι οι «Κρατικές ενισχύσεις, πρόστιμο 136 εκατομμύρια ευρώ». 

Είναι πρόστιμο και όχι χρηματοδότηση.  Πρόστιμο, γιατί το κράτος  ως κύριος μέτοχος μπήκε εγγυητής σε δάνεια που πήρε η ΛΑΡΚΟ και τα έχει αποπληρώσει. Πρόστιμο γιατί το 2008  η διοίκηση της ΛΑΡΚΟ και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, σύμφωνα με την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού, «δεν έκαναν σωστά τη διαδικασία». Πρόστιμο,  όπου σύμφωνα με την κυβέρνηση και το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού «θα διαγραφεί αν η ΛΑΡΚΟ εκποιηθεί». Παράλληλος στόχος με την υπερχρέωση ήταν ο οικονομικός στραγγαλισμός και κατά συνέπεια αυτού, η απαξίωση – εγκατάλειψη. Όλες οι Κυβερνήσεις, ως πιστοί συνεργάτες με την «σύμμαχο» Ε.Ε, πατώντας  στο πρόσχημα  ότι «η ΛΑΡΚΟ δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί από τον κύριο μέτοχο ή να δανειοδοτηθεί από τράπεζες, λόγω των κρατικών ενισχύσεων», εγκατέλειψαν μεθοδευμένα την ΛΑΡΚΟ, την άφησαν χωρίς επενδύσεις, εκσυγχρονισμό και την παραπέρα ανάπτυξη. Σήμερα ως αποτέλεσμα των παραπάνω η ΛΑΡΚΟ είναι στα πρόθυρα του κλεισίματος.

Η κυβέρνηση έχοντας τα παραπάνω ως κύριους πυλώνες της ψευτοεπιχειρηματολογίας και έχοντας τη βοήθεια διαφόρων εντολοδόχων δημοσιογραφικών κέντρων, προσπαθεί να σας πείσει ότι «η ΛΑΡΚΟ δεν είναι βιώσιμη, ο ελληνικός λαός την πληρώνει και να της χαρίσουμε τα χρέη μπαίνει μέσα», όπως είπε και ο «πατριώτης» μας, Υπουργός Οικονομικών κ. Σταϊκούρας πρόσφατα.

Όπως παραπάνω τεκμηριώσαμε ότι ο Ελληνικός Λαός δεν έχει δώσει ούτε ευρώ για την ΛΑΡΚΟ και η ΛΑΡΚΟ δεν χρωστά στην πραγματικότητα στην ΔΕΗ, παρακάτω θα τεκμηριώσουμε πως ο Ελληνικός Λαός, με συνειδητή επιλογή όλων των κυβερνήσεων έχει χάσει αρκετά δις ευρώ και  χιλιάδες θέσεις εργασίας. 

Στη ΛΑΡΚΟ έχει πραγματοποιηθεί με επιτυχία πείραμα παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα. Ο ανοξείδωτος χάλυβας είναι  προϊόν τεράστιας υπεραξίας σε σχέση με το σιδηρονικελιο πού πουλάει η ΛΑΡΚΟ. Μια μονάδα παράγωγης ανοξείδωτου χάλυβα θα απεγκλώβιζε την ΛΑΡΚΟ από τις διεθνές  τιμές του νικελίου και έτσι δεν «θα έμπαινε μέσα», όπως λέει η Κυβέρνηση. Θα άνοιγε χιλιάδες θέσεις εργασίας γύρω της που αν την συνδέσεις μέχρι την τελική μεταποίηση του προϊόντος στην εφαρμογή του σε διάφορες κατασκευές, τότε, οι θέσεις εργασίας αυξάνονται κατά πολλές περισσότερες.  Πόσα δις ευρώ έχει χάσει ο Ελληνικός λαός και πόσες θέσεις εργασίας  που με πολιτική ευθύνη δεν αξιοποιείται η δυνατότητα αυτή της ΛΑΡΚΟ; ΠΟΛΛΑ!!!

Υπάρχουν μελέτες επεξεργασίας όλων των υποπροϊόντων, όπως της σκουριάς που μέχρι σήμερα πληρώνει η ΛΑΡΚΟ εφοπλιστικά γραφεία για να την πετάνε στον Ευβοϊκό. Πόσα δις ευρώ έχει χάσει ο Ελληνικός λαός και πόσες θέσεις εργασίας  που με πολιτική ευθύνη δεν αξιοποιείται η δυνατότητα αυτή της ΛΑΡΚΟ; ΠΟΛΛΑ. Μάλιστα ο κ. Χατζηδάκης, που έχει δώσει ο ίδιος άδεια απορρίψεις στο Ευβοϊκό με όρο  «μέχρι να ιδιωτικοποιηθεί η ΛΑΡΚΟ», που έχει δώσει παράλληλα 10καδες άδειες ιχθιοκαλλιεργειών στο κόλπο της Λάρυμνας, αυτό το διάστημα τον έχει πιάσει η «περιβαλλοντική του ευαισθησία» και φωνάζει στα ΜΜΕ ότι «η ΛΑΡΚΟ μολύνει τον Ευβοϊκό».(Δεν παίζονται οι τύποι)   

Με «θεατές» διαχρονικά όλες τις κυβερνήσεις οι πελάτες της ΛΑΡΚΟ παίρνουν δωρεάν το 80% του προϊόντος που παράγει και περιέχει μέσα κοβάλτιο και σίδηρο. Μια περίοδο μάλιστα, γινόταν διαχωρισμός με την μέθοδο της ηλεκτρόλυσης και με κατεύθυνση της τότε ΕΟΚ σταμάτησε. Μόνο για το δωρεάν κοβάλτιο υπολογίζεται ότι η ΛΑΡΚΟ  χάνει 80 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Πόσα δις ευρώ έχει χάσει ο Ελληνικός λαός και πόσες θέσεις εργασίας  που με πολιτική ευθύνη δεν αξιοποιείται η δυνατότητα αυτή της ΛΑΡΚΟ; ΠΟΛΛΑ. (Π.χ στην λιανική πώληση ένα τρυπάνι κοβαλτίου 8 mm βάρους 10 gm κοστίζει 8 ευρώ. Ας φανταστούμε πόσο αξία έχουν οι χιλιάδες τόνοι). 

Στο άμεσο μέλλον, η ηλεκτροκίνηση  απαιτεί συσσωρευτές κοβάλτιου και νικελίου. Γιατί την παραγωγή μέχρι το τελικό προϊόν να μην την καρπωθεί ο ελληνικός λαός και να την καρπωθούν μια χούφτα συμφέροντα που θα κλείσουν την ΛΑΡΚΟ, θα καταληστέψουν τον ορυκτό μας πλούτο; Πόσα δις ευρώ  θα χάσει ο Ελληνικός λαός και πόσες θέσεις εργασίας που με πολιτική ευθύνη δεν αξιοποιείται η δυνατότητα αυτή της ΛΑΡΚΟ; ΠΟΛΛΑ.

Δεν αναφερόμαστε στα «ψηλά» σε σχέση με τα παραπάνω, όπως για την περίοδο 2005-2008 όπου με ευθύνη της διοίκησης και «θεατή» την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας χάθηκε μισό δις από την προπώληση του προϊόντος στη μισή τιμή. Δεν αναφερόμαστε στους διαχρονικά  μεγαλοεργολάβους, προμηθευτές και ημέτερους των εκάστωτε κυβερνήσεων. Δεν αναφερόμαστε στην δυνατότητα τηλεθέρμανσης και άλλων δεκάδων ανεκμετάλλευτων μέχρι σήμερα δυνατοτήτων της ΛΑΡΚΟ γιατί δεν θα τελειώσουμε ποτέ.

Ας κάνουμε λογαριασμό.

• Τι έχει πληρώσει σε χρήμα ο Ελληνικός λαός μέχρι σήμερα για την ΛΑΡΚΟ;  Πλήρωσε 4 δις δραχμές περίπου, την «εκκαθάριση εν λειτουργιά» 1986 – 1989. Τα χρέη δηλαδή του «ευεργέτη, υγιή επιχειρηματία»  Μποδοσάκη. Το 1989, ως κεφάλαιο εκκίνησης της νέας ΛΑΡΚΟ, το Κράτος έδωσε 100 εκατομμύρια δραχμές (300.000 ευρώ), τα μοναδικά από τότε. 
• Πόσα πραγματικά χρωστά η ΛΑΡΚΟ στην ΔΕΗ;  (0) ΤΙΠΟΤΑ.
• Πόσα πραγματικά πήρε ως κρατική ενίσχυση;  (0), ΤΙΠΟΤΑ.

Με κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ευθύνη όλων των Κυβερνήσεων, ο Ελληνικός λαός έχει χάσει εκατοντάδες δις ευρώ και έχει  στερηθεί χιλιάδες θέσεις εργασίας. Έχει χάσει 80 παλικάρια στην ΛΑΡΚΟ την ώρα εργασίας, εκατοντάδες από επαγγελματικές ασθένειες. Μετρά εκατοντάδες  σακατεμένους.

Βρόμικη προπαγάνδα.

Η κυβέρνηση, ως συνέχεια της προηγούμενης, μιλά για «μεγάλο μισθολογικό κόστος» και εντολοδόχα δημοσιογραφικά επιτελεία μιλούν για 75.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα. Είναι ψέμα. Στις κυλιόμενες εναλλασσόμενες  βάρδιες, με εργασία πρωί, μεσημέρι, βράδυ, Κυριακές και αργίες, ο πιο μεγάλος καθαρός μισθός των εργαζομένων, στο πιο βαρύ τμήμα, με τα περισσότερα επιδόματα είναι 1200 χ 14= 16.800. Οι πλειοψηφία, πάνω από το 80% των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, ακόμη και με 20 έτη εργασία σε αυτή, είναι μεταξύ 700 και 1000 ευρώ. (μέσα σε αυτό είναι και το επίδομα παραγωγής). Όντος κάθε Χριστούγεννα παίρνουμε 40 ευρώ επίδομα γαλοπούλας και κάθε Πάσχα 100 ευρώ επίδομα αμνού. 

Με βάση τα πραγματικά  στοιχεία που σας δίνουμε, ρωτάμε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο:

• To επίδομα  γαλοπούλας και αμνού των εργαζομένων, απαξίωσε  την ΛΑΡΚΟ ή πολιτική των εκάστωτε κυβερνήσεων;  
• «Η ΛΑΡΚΟ λειτουργεί εις βάρος του Ελληνικού Λάου» όπως λένε, ή μέσα από την εκκαθάριση θέλουν να μας πετάξουν στην ανεργία, να την κλείσουν, να ερημώσουν την περιοχή μας, μέσα από την εκποίηση της ΛΑΡΚΟ θέλουν να αρπάξουν παραπέρα  τον πλούτο που ανήκει στον Ελληνικό λαό και ρίχνουν λάσπη για να σας ξεγελάσουν σε αυτήν την κλοπή;

Τα αίτημα  των εργαζόμενων της ΛΑΡΚΟ βασίζονται σε ντοκουμέντα. Η πρόταση τους που εκφράζεται μέσα από το ψήφισμα που κατέθεσαν στη Βουλή την ημέρα του  μεγάλου συλλαλητήριο στις 25 Γενάρη είναι η μοναδική, ρεαλιστική λύση που μπορεί να διασφαλίσει τη συνέχιση της λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ και να ανοίξει πραγματικά χιλιάδες θέσεις εργασία.

Η κυβέρνηση έχει πάρει τις αποφάσεις της. Με γνώμονα την εξυπηρέτηση συμφερόντων την οδηγεί στην εκποίηση και με μαθηματική ακρίβεια στο κλείσιμο.

Δεν θα επιτρέψουμε να μαραζώσει ο τόπος μας, να εκτοπιστούν από την περιοχή μας ολόκληρες οικογένειες, να βουλιάξουμε στην εξαθλίωση και στην ανεργία. Ο Λαός της περιοχής μας, όλη η εργατική τάξη της χώρας θα δώσουμε σκληρή μάχη για να μην περάσουν αυτά τα σχέδια. 

Γνωρίζουμε ότι δεν είναι αδύναμοι, αλλά γνωρίζουμε επίσης πως όλοι μαζί είμαστε δυνατότεροι. 

Πραγματοποιήσαμε ένα μεγάλο συλλαλητήριο στην Αθήνα. Συνεχίζουμε εδώ, στη Λάρυμνα που χτυπάει η καρδιά της ΛΑΡΚΟ στη Λοκρίδα, στον τόπο που έχουν χύσει τον ιδρώτα και το αίμα τους τα παλικάρια  για την λειτουργία της ΛΑΡΚΟ. 

Την Τρίτη 11 Φλεβάρη οι καμπάνες των χωριών μας δεν θα χτυπήσουν για να χαιρετήσουμε άλλο ένα  παλικάρι. Θα χτυπήσουν για να τιμήσουμε όλα τα παλικάρια που χάσαμε μέχρι σήμερα. Θα μας καλέσουν να συγκεντρωθούμε όλοι στις 12.00 στην Πύλη του εργοστασίου. Αν είμαστε όλοι μαζί και φωνάξουμε ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΡΚΟ, ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ, θα νιώσουν το πόσο  ακριβά θα πληρώσουν αν τολμήσουν και υλοποιήσουν τα σχέδια τους. 

Ο ΕΡΓΑΤΗΣ ΔΕΝ ΛΙΓΑ, ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΝΙΚΑ.

Διαβάστε και αυτό

Η ανύψωση της στάθμης της θάλασσας ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής

Η παγκόσμια μέση στάθμη της θάλασσας το 2018 ήταν υψηλότερη από κάθε χρόνο από τότε που άρχισαν οι μετρήσεις στα τέλη του 19ου αιώνα, και περίπου 20 εκατοστά υψηλότερα από ό, τι στις αρχές του 20ου αιώνα.
Η παγκόσμια άνοδος της στάθμης της θάλασσας επιταχύνθηκε από τη δεκαετία του 1960. Ο μέσος ρυθμός ανόδου της στάθμης της θάλασσας κατά την περίοδο 1993-2018, όταν υπήρχαν διαθέσιμες δορυφορικές μετρήσεις, ήταν περίπου 3,3 mm / έτος. Ο ρυθμός της παγκόσμιας μέσης αύξησης της στάθμης της θάλασσας κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα είναι πολύ πιθανόν να είναι υψηλότερος από ό, τι κατά την περίοδο 1971-2015.(βλ. Πέμπτη Έκθεσης Αξιολόγησης της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος - IPCC).

Τα μοντέλα που εξετάζονται στην ειδική έκθεση της IPCC για τον ωκεανό και την κρυοσφαίρια σε ένα μεταβαλλόμενο κλίμα, προβλέπουν την αύξηση της στάθμης της θάλασσας κατά τον 21ο αιώνα στην περιοχή 0,29-0,59 m για ένα σενάριο χαμηλών εκπομπών και 0,61-1,10 m για σενάριο με υψηλές εκπομπές. Ωστόσο, δεν μπορούν να αποκλειστούν σημαντικά υψηλότερες τιμές. 

Πολλές πρόσφατες μελέτες βασισμένες σε μοντέλα, αξιολογήσηςς εμπειρογνωμόνων και εθνικές εκτιμήσεις προβλέπουν ένα ανώτερο όριο για την παγκόσμια μέση αύξηση της στάθμης της θάλασσας του 21ου αιώνα στην περιοχή των 1,5-2,5 μ.

Η μέση παγκόσμια στάθμη της θάλασσας στο 2300 θα είναι κατά πάσα πιθανότητα 0,6-1,1 m πάνω από τα τρέχοντα επίπεδα για σενάριο χαμηλών εκπομπών και 2,3-5,4 m για ένα σενάριο με υψηλές εκπομπές. Αυτές οι τιμές θα αυξηθούν σημαντικά αν συμπεριληφθούν οι μεγαλύτερες εκτιμήσεις των συνεισφορών στη στάθμη της θάλασσας από την Ανταρκτική κατά τους προσεχείς αιώνες.

Οι περισσότερες ευρωπαϊκές παράκτιες περιφέρειες παρουσιάζουν αυξήσεις τόσο σε απόλυτη στάθμη της θάλασσας (όπως μετράται από δορυφόρους) όσο και σε σχετική στάθμη της θάλασσας (όπως μετριέται από τις μετρήσεις της παλίρροιας), αλλά υπάρχουν σημαντικές διαφορές στους ρυθμούς αύξησης της απόλυτης και σχετικής μεταβολής της στάθμης της θάλασσας σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Παρακάτω βλέπετε χάρτη τηε περιοχής Χαλκίδας με ανύψωση υδάτων κατά 13 μέτρα - που είναι βέβαια ελάχιστα αναμενόμη για τα επόμενα 200 χρόνια. Η ανύψωση όμως κατά 3-4 μέτρα αν συνεχιστούν οι παγκόσμιοι ρύποι όπως σήμερα δεν είναι καθόλου απίθανη

Όλες οι παράκτιες περιοχές στην Ευρώπη παρουσίασαν τα τελευταία 60 χρόνια αύξηση στην απόλυτη στάθμη της θάλασσας, αλλά με σημαντική περιφερειακή διαφοροποίηση. 
Όλες οι διαθέσιμες μελέτες προβλέπουν ότι οι ζημιές από παράκτιες πλημμύρες στην Ευρώπη θα αυξηθούν πολλές φορές σε περίπτωση απουσίας προσαρμογής, αν και οι συγκεκριμένες προβλέψεις εξαρτώνται από τις υποθέσεις της συγκεκριμένης μελέτης.

Οι μεταβολές της στάθμης της θάλασσας μπορούν να μετρηθούν χρησιμοποιώντας μετρητές παλίρροιας και δορυφορικούς υψομετρικούς σταθμούς. 
Πολλές μετρήσεις της παλίρροιας έχουν μεγάλες χρονικές σειρές πολλαπλών δεκαδικών, με μερικές περισσότερες από 100 χρόνια. 
Ωστόσο, τα αποτελέσματα εξαρτώνται από διάφορες περιφερειακές και τοπικές ιδιαιτερότητες, όπως είναι οι διεργασίες κάθετης κίνησης του εδάφους. 
Οι δορυφορικές μετρήσεις επιτρέπουν την απόλυτη μέτρηση της στάθμης της θάλασσας στο χώρο και την παροχή πολύ καλύτερης χωρικής κάλυψης (εκτός από τα μεγάλα γεωγραφικά πλάτη). Όμως αυτές οι μετρήσεις υπάρχουν για τα τελευταία 25 χρόνια.

Η βασική προσέγγιση της προβολής της μελλοντικής στάθμης της θάλασσας είναι οι προσομοιώσεις με κλιματικά μοντέλα προβλέψεων της κλιματικής αλλαγής.
Ένα σημαντικό πρόσφατο βήμα προς τα εμπρός στην προβολή των μελλοντικών επιπέδων της θάλασσας είναι η καλύτερη κατανόηση των παραγόντων που συμβάλλουν στην αύξηση της στάθμης της θάλασσας. 

Δυναμικός χάρτης για την ανύψωση της θάλασσας απο τη κλιματική αλλαγή

Περισσότερα εδώ

Κόστα Ρίκα: Σχεδόν το 100% της ηλεκτροπαραγωής απο ΑΠΕ (*)

(*) Του Κ.Νικαλάου απο το fb

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ/ΕΣ ΤΟ ΘΕΩΡΟΥΝ ΑΝΕΦΙΚΤΟ.

Το 99,62% των αναγκών της χώρας σε ηλεκτρική ενέργεια, έφθασε να καλύπτει σήμερα η Κόστα Ρίκα με ΑΠΕ (ανανεώσιμες πηγές ενέργειας). 
Συγκεκριμένα:
- 78,26% με υδροηλεκτρικά
- 10,29% με αιολικά
- 10,23% με γεωθερμία
- 0,84% με ηλιακά και βιομάζα.
Υπογραμμίζεται, ότι στα αιολικά, έχουν εγκατεστημένες μικρομεσαίες ανεμογεννήτριες και όχι τις φαραωνικές των 100 και 140 μέτρων που στήνονται εδώ στην Ελλάδα.

[Πηγή: δημοσίευση της κρατικής επιχείρησης ηλεκτρισμού Institute of Electricity (ICE Group) με βάση δεδομένα του National Center for Energy Control της Κόστα Ρίκα. Περιοδικό REVE, 2.2.2020]

Οι άγνωστες ανθρωπιστικές κρίσεις του 2019 (απο την huffingtonpost.gr)

Μια έκθεση που  κυκλοφόρησε την Τρίτη από την CARE International περιγράφει τις 10 «άγνωστες» ανθρωπιστικές κρίσεις του περασμένου έτους. Αναφέρει ότι περισσότεροι από 51 εκατομμύρια άνθρωποι υπέφεραν από αυτές τις κρίσεις, αλλά εμείς δεν δώσαμε την σημασία που τους άρμοζε. 

Paul Cézanne. Still Life with Skull (Nature morte au crâne), 1896–1898

Αναλυτικότερα, η μη κυβερνητική οργάνωση CARE συγκέντρωσε δεδομένα και ανέλυσε τη διαδικτυακή κάλυψη των μέσων μαζικής ενημέρωσης σε πολλές γλώσσες για να προσδιορίσει με σαφήνεια ποιες κρίσεις έλαβαν την ελάχιστη προσοχή από τα μέσα ενημέρωσης σε σχέση με τη σοβαρότητά τους το 2019. Διαπίστωσε ότι οι περισσότερες - 9 στις 10 - σημειώθηκαν στην αφρικανική ήπειρο:

1. Δεκαετία συγκρούσεων, πείνας και εκτοπισμών στη λίμνη Τσαντ
2. Υποσιτισμός εκατομμυρίων στην Αιθιοπία
3. Σιωπηρή ανθρωπιστική καταστροφή στη Μπουρκίνα Φάσο
4. Ξηρασία και πλημμύρες στη Κένυα
5. Κρυμμένη πείνα στη Β.Κορέα
6. Μετανάστευση εκατοντάδω χιλιάδων απο την Ερυθραία
7. Πείνα στο Μπουρούντι
8. Αυξημένες θερμολρασίες στη Ζάμπια
9. Συγκρούσεις στη Κεντροαφρικανική Δημοκρατία που έχουν εκτοπίσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους
10. Πείνα στη Μαδαγασκάρη

Περισσότερα στην huffingtonpost.gr

Διαβάστε επίσης αυτό

Η πραγματική μετανάστευση στη διάρκεια της κρίσης (*)

(*) Του Μ.Δρεττάκη απο την efsyn

Στις 31.12.2019 η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΛΣΤΑΤ) έδωσε στη δημοσιότητα βασικά στοιχεία για τις δημογραφικές εξελίξεις στη χώρα μας το 2018. Από τα στοιχεία αυτά φαίνεται ότι ο πληθυσμός μας την 1.1.2019 ανερχόταν σε 10.724.599, ενώ την 1.1.2011 είχε φτάσει τα 11.123.392, το ιστορικά υψηλότερο επίπεδό του. Η μείωσή του την οκταετία 2011-2018 ανήλθε στα 398.793 άτομα. Στη διάρκεια της ίδιας οκταετίας οι θάνατοι ήταν κατά 186.508 περισσότεροι από τις γεννήσεις. Αν αφαιρέσουμε τον αριθμό αυτό από τη συνολική αύξηση του πληθυσμού, η διαφορά είναι 212.285. Αυτή είναι η πραγματική μετανάστευση την περίοδο αυτή.

Σε ένα άρθρο του στο φύλλο της «Καθημερινής» της 15.12.2019 ο αναπληρωτής καθηγητής στο City University της Αγγλίας Γιώργος Γεωργανάς, με βάση στοιχεία από τον ιστότοπο SEESOX Diaspora, αναφέρει ότι οι Ελληνες στη Βρετανία, από 35.000 το 2011, σήμερα υπολογίζεται ότι είναι 75.000, διαφορά 40.000. Συνολικά γράφει: «Επί κρίσης χάσαμε, ίσως, 250.000». Σε έναν ανάλογο αριθμό (233.000) είχα υπολογίσει και εγώ τη μετανάστευση σε άρθρο μου στο φύλλο της «Εφημερίδας των Συντακτών» της 9.10.2018.

Εκτός από τα στοιχεία για τον πληθυσμό που προαναφέρθηκαν, η ΕΛΣΤΑΤ έδωσε στοιχεία και για τους εισερχόμενους και εξερχόμενους μετανάστες από το 1991 μέχρι το 2018. Την οκταετία 2011-2018 οι εισερχόμενοι μετανάστες ανήλθαν σε 648.298 και οι εξερχόμενοι σε 862.758, δηλαδή η καθαρή εκροή πληθυσμού (μετανάστευση) την οκταετία αυτή ανήλθε σε 214.460, όση, περίπου, με αυτήν που προαναφέρθηκε. Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ ταυτίζονται με εκείνα τα οποία περιλαμβάνονται στη βάση δεδομένων της Στατιστικής Υπηρεσίας της Ε.Ε., της Eurostat.

Σε αντίθεση με όλα τα παραπάνω πολλοί συνεχίζουν να γράφουν και να μιλούν για μετανάστευση 500.000, και μάλιστα νέων Ελλήνων, από τη χώρα μας στη διάρκεια της κρίσης.

Προκειμένου να επιβεβαιώσουμε την πραγματική έκταση της μετανάστευσης αναζητήσαμε στοιχεία για τους Ελληνες υπηκόους σε κράτη-μέλη της Ε.Ε., στα οποία μετανάστευσε ο κύριος όγκος εκείνων που έφυγαν από τη χώρα. Σχετικά πλήρη στοιχεία στη βάση δεδομένων της Eurostat υπάρχουν για ορισμένα κράτη-μέλη της Ε.Ε. καθώς και την Ελβετία και τη Νορβηγία μόνο από την 1.1.2012 και μέχρι την 1.1.2018. Δυστυχώς για τη Βρετανία δεν υπάρχουν στοιχεία για την 1.1.2012. Για τον λόγο αυτό για την 1.1.2012 χρησιμοποιούμε τον αριθμό που αναφέρει στο άρθρο του ο Γιώργος Γεωργανάς για τη χώρα αυτή.

Στην 1η στήλη του πίνακα δίνεται ο αριθμός των Ελλήνων υπηκόων σε ορισμένα κράτη-μέλη της Ε.Ε., την Ελβετία και τη Νορβηγία την 1.1.2012, στη 2η στήλη την 1.1.2018 και στην 3η η διαφορά τους.

Aπό την 3η στήλη του πίνακα φαίνεται ότι η μετανάστευση Ελλήνων σε ορισμένα κράτη-μέλη της Ε.Ε., την Ελβετία και τη Νορβηγία την 6ετία 2012-2017 ανήλθε στις 131.024. Αν στον αριθμό αυτό προσθέσουμε και την καθαρή μετανάστευση το 2011, η συνολική μετανάστευση Ελλήνων στις χώρες αυτές την επταετία 2011-2017 ήταν γύρω στις 150.000. Οι υπόλοιποι 62.285 από το σύνολο των 212.285 ήταν είτε Ελληνες που πήγαν σε άλλες χώρες είτε αλλοδαποί που επέστρεψαν στις πατρίδες τους ή σε άλλα κράτη της Ε.Ε., δεδομένου ότι τα στοιχεία για εισερχόμενους και εξερχόμενους μετανάστες της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat περιλαμβάνουν κατοίκους της χώρας, Ελληνες και αλλοδαπούς.

Από τα επίσημα στοιχεία που παραθέσαμε είναι σαφές ότι ο ισχυρισμός πως από την Ελλάδα έφυγαν 500.000 και μάλιστα νέοι είναι παντελώς ανυπόστατος. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι αυτοί που μετανάστευσαν και δεν επέστρεψαν είναι μικρή απώλεια πληθυσμού για τη χώρα μας.

Αντίθετα η απώλεια αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική, ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψη ότι οι περισσότεροι από αυτούς που δεν επέστρεψαν είναι προσοντούχοι νέοι και ορισμένοι με παιδιά. Μια απώλεια –σε συνδυασμό με το γεγονός ότι από το 1998 μέχρι σήμερα οι θάνατοι των Ελλήνων είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις από Ελληνίδες– που επιδεινώνει το ήδη οξύτατο δημογραφικό μας πρόβλημα. Ενα πρόβλημα για το οποίο καμιά κυβέρνηση δεν εφάρμοσε μια συγκροτημένη μακροπρόθεσμη πολιτική για την αντιμετώπισή του.

ΟΗΕ: 45 εκατ.κάτοικοι της Αφρικής απειλούνται απο τη πείνα

Περισσότερο έχουν πληγεί το Λεσότο, η Μαδαγασκάρη, το Μαλάουι, η Μοζαμβίκη, η Ναμίμπια, η Ζάμπια, η Ζιμπάμπουε και το Εσουατίνι (πρώην Σουαζιλάνδη)

Pablo Picasso. Cooking Pot (La Marmite), 1907

Σαράντα πέντε εκατομμύρια άνθρωποι στη Nότια Αφρική -αριθμός χωρίς προηγούμενο- έχουν επείγουσα ανάγκη βοήθειας σε τρόφιμα εξαιτίας της ξηρασίας, των πλημμυρών και της οικονομικής δυσπραγίας, ανακοίνωσε σήμερα το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα (WFP) του ΟΗΕ.

«Η κρίση πείνας βρίσκεται σε επίπεδο που δεν έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν και τα στοιχεία δείχνουν ότι πρόκειται να επιδεινωθεί», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η περιφερειακή διευθύντρια της οργάνωσης Λόλα Κάστρο.

Περισσότερα εδώ

Bloomberg: Η Ελλάδα έγινε Ρουμανία (απο το sofokleousin.gr)

Το επίμαχο άρθρο του Leonid Bershidsky στο πρακτορείο Bloomberg είναι το ακόλουθο:
Το ανακοινωθέν κλείσιμο του γραφείου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Αθήνα μοιάζει με ορόσημο, μολονότι η Ελλάδα, σε αντίθεση με πολλά άλλα κράτη που έχουν πληγεί από κρίσεις τις τελευταίες δεκαετίες, δεν διασώθηκε με κεντρικό πυλώνα διάσωσης το ΔΝΤ. Είναι μια στιγμή κατά την οποία μπορούμε να αναλογιστούμε εάν τελικώς η Ελλάδα διασώθηκε στ’ αλήθεια από οποιονδήποτε.
Από τεχνική άποψη, η Ελλάδα δεν είναι πλέον χώρα σε κρίση. Είναι βαρύτερα χρεωμένη σε σχέση με την ετήσια οικονομική της παραγωγή έναντι οποιουδήποτε άλλου κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης: ο δείκτης του χρέους προς το ΑΕΠ ανερχόταν στο 180,2% στο τέλος του β΄ τριμήνου του 2019, σε σύγκριση με έναν μέσο όρο 80,5% στην ΕΕ, ενώ δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποια ισχυρά πτωτική τάση σε αυτό το ποσοστό. Ωστόσο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο και εκτιμά ότι το ποσοστό του επί του ΑΕΠ θα έχει πέσει στο 100% έως το 2041. Η συμφωνία του 2018, η οποία εξομάλυνε τις αποπληρωμές της Ελλάδας, βοήθησε πολύ σε αυτό.
Άλλοι δείκτες μοιάζουν σε κακό, όχι όμως και αποκαρδιωτικό επίπεδο. Η ανεργία έχει μειωθεί στο 16,4%, έναντι του ιστορικού υψηλού του 27,8% το 2014. Ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης έχει επιτέλους θετικό πρόσημο, με τους οικονομικούς αναλυτές του Bloomberg να εκτιμούν ότι θα διαμορφωθεί στο 1,7% για το 2019 και στο 2% για το 2020.
Από τη σκοπιά του ΔΝΤ, ειδικότερα, υπάρχουν λίγα πράγματα για να κάνει πια στην Ελλάδα. Πέρυσι, η χώρα προέβη σε πρόωρη αποπληρωμή 2,7 δισ. ευρώ (3 δισ. δολ.) από το σχετικά ακριβό της χρέος προς το Ταμείο. Τώρα, οφείλει πλέον στο IMF, το οποίο έκανε την τελευταία του εκταμίευση στην Ελλάδα το 2014, μόλις 6,3 δισ. δολ., σε σύνολο 340 δισ. δολ. εξωτερικού χρέους.

Η μετατροπή σε χώρα της Ανατολικής Ευρώπης

Στην πραγματικότητα, ωστόσο, η κρίση και οι απόπειρες διάσωσης έριξαν την Ελλάδα, μέλος της ΕΕ από το 1981, στο οικονομικό επίπεδο ορισμένων από τα νεότερα κράτη-μέλη. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, προσαρμοσμένο σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης (PPP), σταθεροποιήθηκε λίγο πάνω από τα δύο τρίτα του μέσου επιπέδου της ΕΕ, περίπου στα ίδια επίπεδα με εκείνο της Λετονίας ή της Ρουμανίας. Οι υψηλοί φόροι τους οποίους εξαναγκάστηκε από τους πιστωτές να επιβάλει η Ελλάδα δημιούργησαν μια "μαύρη", παράλληλη οικονομία περίπου τόσο μεγάλη, σε σχέση με το ΑΕΠ, όσο και εκείνες στις προαναφερθείσες και σε άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, η καθαρή ροή μετανάστευσης ήταν θετική τα τελευταία χρόνια, ωστόσο αυτό είναι περισσότερο ένα πρόβλημα παρά ευχάριστη εξέλιξη. Οι Έλληνες εγκαταλείπουν τη χώρα των περίπου 11 εκατομμυρίων κατοίκων με ρυθμό άνω των 100.000 ετησίως από την έναρξη της κρίσης. Η εκροή αντισταθμίστηκε μόνο από την άφιξη των μεταναστών από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική κατά τη διάρκεια του πρόσφατου προσφυγικού κύματος - ένα βάρος που η Ελλάδα αγωνίζεται να σηκώσει.

Οι παράτυποι μετανάστες που καταφθάνουν στην Ελλάδα δεν μπορούν να θεωρηθούν πραγματικό αντίβαρο στη μετανάστευση Ελλήνων πολιτών στο εξωτερικό
Σε αντίθεση με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, ωστόσο, η Ελλάδα δεν έλαβε ποτέ σημαντική εισροή εμβασμάτων από τους μετανάστες της στο εξωτερικό. Στην πραγματικότητα, οι μεταφορές κεφαλαίων αυτού του τύπου μειώθηκαν αντί να αυξηθούν από την έναρξη της μαζικής μετανάστευσης Ελλήνων στο εξωτερικό που έφερε η κρίση.

Η Ελλάδα έχει επίσης μικρότερη ευελιξία για να προωθήσει την οικονομική επέκταση σε σχέση με εκείνη που έχουν τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης: συμφωνίες με τους πιστωτές την έχουν αναγκάσει να επιτυγχάνει πρωτογενή πλεονάσματα του κρατικού προϋπολογισμού κάθε χρόνο και, παρά τα χαμηλά επιτόκια που κυριαρχούν σήμερα διεθνώς, οι ανάγκες χρηματοδότησής της είναι πολύ υψηλότερες από εκείνες των ανατολικών χωρών, εξαιτίας του τεράστιου όγκου του σωρευμένου χρέους της. Η Ρουμανία, για παράδειγμα, έχει δείκτη δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ της τάξης μόλις του 34%.

Επιπλέον, σε αντίθεση με τις ανατολικοευρωπαϊκές ομόλογές τους, οι ελληνικές τράπεζες βαρύνονται με τεράστιο όγκο μη εξυπηρετούμενων δανείων (NPLs), τα οποία δεν μειώνονται αρκετά γρήγορα ώστε να επιτρέψουν στις τράπεζες να αρχίσουν να επεκτείνουν ξανά την τραπεζική πίστη. Ο δείκτης NPLs του ελληνικού τραπεζικού συστήματος διαμορφώθηκε σε 42,1% τον Σεπτέμβριο, τον τελευταίο μήνα για τον οποίο υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία. Στη Ρουμανία, ο δείκτης κυμαίνεται κάτω του 5%.

Η Ελλάδα, με άλλα λόγια, δεν ξεκινά απλώς από χαμηλή βάση όπως οι Ανατολικοευρωπαίοι - το κάνει αυτό ενώ σέρνεται γύρω από μια μπάλα, φορώντας μια αλυσίδα. Η κεντροδεξιά κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη προσπαθεί να εκφορτώσει το "κακό" χρέος από τα βιβλία των τραπεζών και να μειώσει φόρους, ωστόσο η ευελιξία των ελληνικών κυβερνήσεων προκειμένου να μπορούν να αναλάβουν δράση για την ανάταξη της οικονομίας θα παραμείνει περιορισμένη για πολλά χρόνια μετά τη λήξη της πρωθυπουργικής θητείας Μητσοτάκη.

Η "τιμωρία" της Ελλάδας και τα όριά της

Κατά κάποιον τρόπο, οι περιορισμοί αυτοί είναι μια "εκδίκηση" για όσα πήγαν στραβά στην Ελλάδα και την οδήγησαν στην κρίση. Σε μια ομιλία του τον Σεπτέμβριο του 2019, ο Poul Thomsen, διευθυντής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, ανέφερε ότι η κρίση στην Ελλάδα ήταν διαφορετικής φύσης από εκείνες με τις οποίες συνέπεσε στην Ισπανία, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Στις χώρες αυτές, η υιοθέτηση του ευρώ προκάλεσε μια ιδιωτική πιστωτική επέκταση που οδήγησε σε μια "μη βιώσιμη άνθηση της ζήτησης". Στην Ελλάδα, αντιθέτως, ήταν οι κυβερνήσεις που προχώρησαν σε αλόγιστη επέκταση, αυξάνοντας συντάξεις και κοινωνικές μεταβιβάσεις κατά 7% του ΑΕΠ από την υιοθέτηση του ενιαίου νομίσματος έως και την έναρξη της κρίσης. Αυτό, κατά την άποψη του Thomsen, εξηγεί την ατυχή θέση της Ελλάδας να έχει να αντιμετωπίσει μια μεγαλύτερη δημοσιονομική αυστηρότητα σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα θύματα της κρίσης στην Ευρώπη.

Ως εκ τούτου, η πολιτική ελίτ της Ελλάδας πρέπει να μάθει να ζει με τους συγκεκριμένους μακρόπνοους περιορισμούς. Κάποιος ο οποίος έχει μάθει να σπαταλά μανιωδώς θα πρέπει να στερείται τις πιστωτικές του κάρτες. Αντίθετα με την κυρίαρχη άποψη, οι ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας τιμωρήθηκαν επίσης για την υποστήριξη που παρείχαν στις ορέξεις των ελληνικών κυβερνήσεων προ κρίσης - δεχόμενοι ένα μεγαλοπρεπές "κούρεμα" το 2012.

Με άλλα λόγια, έχουν γίνει πολλά για την ελαχιστοποίηση του ηθικού κινδύνου εκ μέρους των Ελλήνων πολιτικών και των ιδιωτών επενδυτών. Ωστόσο, ο κίνδυνος αυτός εξακολουθεί να υφίσταται για το ΔΝΤ και την ΕΕ, που επεξεργάστηκαν από κοινού την "τιμωρία" που συνόδευσε τη χρηματοοικονομική διάσωση της Ελλάδας. Δεν θα κριθούν άλλωστε ποτέ υπεύθυνοι για τα λάθη που έκαναν κατά τη διάρκεια των προγραμμάτων διάσωσης - την υποτίμηση του βάθους της κρίσης, την απαίτηση για δραστικές αυξήσεις φόρων, την επιμονή για υπέρ το δέον περιοριστική δημοσιονομική πολιτική, μολονότι όλα τα παραπάνω μεταφράστηκαν σε διαρκή οικονομική ύφεση.

Το ΔΝΤ λαμβάνει πίσω τα χρήματά του νωρίτερα του αναμενομένου. Οι αποδόσεις των ομολόγων που εκδίδει ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) προς υποστήριξη της Ελλάδας είναι αρνητικές, οπότε η Ευρώπη μπορεί να αντέξει οικονομικά το να είναι επιεικής όσον αφορά τους όρους αποπληρωμής των δανείων εκ μέρους της Ελλάδας. Η ελληνική κρίση έδωσε σκληρά μαθήματα στην ελληνική ελίτ και στους τραπεζίτες. Ωστόσο, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ελεύθεροι να διαχειριστούν την επόμενη κρίση με τις ίδιες κακοσχεδιασμένες μεθόδους, παγιδεύοντας το θύμα, αλλά αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα ελάχιστο μέρος του κόστους.

Φυσικά, ο κόσμος δεν είναι απαραιτήτως δίκαιος, ωστόσο οι θεσμικοί πιστωτές της Ελλάδας θα μπορούσαν να εξετάσουν το ενδεχόμενο να αναλάβουν μεγαλύτερο μερίδιο του συνολικού βάρους που κουβαλά η Ελλάδα. Εάν η κυβέρνηση Μητσοτάκη, και ίσως η διάδοχός της, πραγματοποιήσουν σημαντική πρόοδο στην προσπάθεια να εκκινήσουν ξανά τις μηχανές ανάπτυξης της οικονομίας και να φέρουν πίσω στην χώρα τους Έλληνες μετανάστες, δεν θα πρέπει να αποκλείεται και η ονομαστική διαγραφή μέρους του χρέους. Δεν είναι λάθος το γεγονός ότι η Ελλάδα αναγκάστηκε να φορέσει την αλυσίδα με την μπάλα, ωστόσο η διάθεση να διατηρηθεί υπό αυτό το καθεστώς εις στο διηνεκές είναι ξεκάθαρα υπερβολική.

Οι δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης

Το κείμενο γράφτηκε από τον Sylvain Timsit, το 2002, στον ιστότοπο sytinet και πρωτοδημοσιεύτηκε στα ελληνικά τον Απρίλη του 2015 στο www.enallaktikos.gr

Το «κόκκινο χάπι» που έλεγε ο Μορφέας στον Νέο στην ταινία Μatrix. Αν υπάρξει έστω μια φευγαλέα στιγμή αφύπνισης όλο το οικοδόμημα καταστρέφεται και πέφτει όπως μια κουρτίνα, και το κυριότερο η κουρτίνα αυτή δεν μπορεί να αναρτηθεί ξανά. Για αυτό σας παρουσιάζουμε τις 10 τεχνικές, μόλις τις παρατηρήσετε ότι συμβαίνουν γύρω σας και εφαρμόζονται κάθε μέρα, η αφύπνιση έρχεται νομοτελειακά

Να λοιπόν οι 10 τεχνικές:

1.    Η τεχνική της διασκέδασης

2.    Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων

3.    Η τεχνική της υποβάθμισης

4.    Η στρατηγική της αναβολής (Σαλαμοποίηση)

5.    Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά

6.    Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική

7.    Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία

8.    Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα

9.    Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή

10. Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους

Περισσότερα εδώ

και κάτι ακόμη εδώ

Η παραγωγή και κατανάλωση υδρογονανθράκων και η θέση της Ευρώπης

Η Ευρώπη μαζί με την Ν.Α.Ασία αποτελούν δυό περιοχές που είναι οι βασικοί εισαγωγείς πετρελαίου και φυσικού αερίου απο τον υπόλοιπο κόσμο Η πρώτη γιατί έχει ελάχιστα κοιτάσματα σε σχέση με τις ανάγκες της και η δεύτερη λόγω της εκρηκτικής αύξησης της ανάπτυξής και των αναγκών της. 

Ο δείκτης παραγωγής που παρουσιάζεται πιο κάτω δείχνει την αυτάρκεια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο κάθε περιοχής. Η Ευρώπη έχει μόνο 23% για πετρέλαιο και 46% για φυσικό αέριο.

Το 2018 η Ευρώπη αντιπροσώπευε περίπου το 14% της παγκόσμιας κατανάλωσης φυσικού αερίου. Η μεγαλύτερη ζήτηση φυσικού αερίου προήλθε από τη Γερμανία, η οποία το ίδιο έτος χρησιμοποίησε 88 δισεκατομμύρια κ.μ. ή το 16% της περιφερειακής κατανάλωσης. Το Ηνωμένο Βασίλειο κατανάλωσε το 14% του φυσικού αερίου στην Ευρώπη ή 79 δισεκατομμύρια κ.μ. Στις δύο αυτές χώρες, το φυσικό αέριο έχει καταστεί καύσιμο επιλογής, καθώς οι πυρηνικές εγκαταστάσεις και οι πιο ρυπογόνοι σταθμοί άνθρακα και λιγνίτη κλείνουν λόγω θεμάτων ασφάλειας ή περιβαλλοντικών προβλημάτων. Η Ιταλία ακολούθησε με 13% και η Τουρκία ακολούθησε το 9%. Το φυσικό αέριο αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία στην Πολωνία. Εκεί, η ζήτηση αυξήθηκε σε ένα υψηλό όλων των εποχών ύψους 20 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων το 2018
.
Η Ευρώπη δυστυχώς κατέχει μόνο το 2% των παγκοσμίως αποδεδειγμένων αποθεμάτων φυσικού αερίου. Ο μεγαλύτερος όγκος των αποθεμάτων αυτών κατανέμεται μεταξύ Νορβηγίας (41%), Ουκρανίας (28%), Κάτω Χωρών (15%) και Ηνωμένου Βασιλείου (5%).
Η κατανάλωση φυσικού αερίου στην Ευρώπη ήταν το 2018 στα 549 δισεκατομμύρια κ.μ., λίγο πιο κάτω από το μέσο όρο της δεκαετίας για την ήπειρο συνολικά  (που ήταν 555 δισεκατομμυρίων κ.μ). (Πηγή: www.iogp.org)

Από την άλλη μεριά ακόμη και το πιο ευνοϊκό σενάριο ζήτησς που είναι το σενάριο αειφορίας έχει μεγάλη διαφορά απο την πρόβλεψη παραγωγής φ.α. για το 2040 (αν δεν γίνουν άλλες επενδύσεις). Είναι φανερό ότι χρειάζεται να ακολουθηθεί άλλη δραστική πολιτική ενίσχυσης και εισαγωγής ανανεώσιμων πηγών ενέργειας το συντομότερο δυνατόν.Ειδικά στην Ευρώπη και στη Ν.Α.Ασία 

Η πλήρης έκθεση του IOGP εδω

4 ΑΡΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ 2020 ! - Ricken και Avaaz

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Για πάνω από μια δεκαετία, το Αvaaz έχει δώσει και έχει κερδίσει αμέτρητες μάχες με σκοπό να αλλάξει νόμους και πολιτικές. Έχουμε πετύχει τεράστιες νίκες.
Αλλά δεν είναι αρκετό.
Υπάρχει κάτι πολύ πιο σημαντικό από νόμους και πολιτικές. Εμείς οι ίδιοι. Η κουλτούρα, οι αξίες και οι πεποιθήσεις μας. Και ενώ εμείς προσπαθούσαμε να αλλάξουμε τους νόμους, η οργή και ο φόβος, το Facebook και τα κοινωνικά δίκτυα άλλαζαν τον κόσμο μας και εμάς τους ίδιους σπέρνοντας fake news.

Henri Matisse. Le Bonheur de vivre, also called The Joy of Life,
October 1905 - March 1906

Μια τεράστια μάχη για την ψυχή της ανθρωπότητας μαίνεται - μεταξύ ελπίδας και απόγνωσης, εμπιστοσύνης και καχυποψίας, αλήθειας και ψεύδους, φόβου και αγάπης, διχόνοιας και ενότητας, γνώσης και άγνοιας. Κι αυτή η σύγκρουση συμβαίνει μέσα στον καθένα και καθεμία από εμάς.
Τα τάγματα εφόδου στη μια πλευρά αυτής της μάχης μάς είναι ήδη γνωστά: τα τρολ. Είτε είναι γέννημα της ντροπής και των κακουχιών που αντιμετωπίζουν, είτε είναι απλώς έργο επί πληρωμή, τα τρολ δηλητηριάζουν την κοινωνία μας.

Αλλά η λογική δεν είναι «εμείς» και οι «άλλοι». Γιατί ποιοί είναι οι «άλλοι»; Όλοι και όλες εμείς. Και εδώ είναι που το Avaaz έρχεται να παίξει ρόλο.

Τα τρολ και η τάση όλων μας για «τρολάρισμα» μας έχουν στερήσει πάρα πολλά: τα κοινωνικά δίκτυα, τα μέσα ενημέρωσης και την πολιτική, ακόμα και πολλές προσωπικές και οικογενειακές μας σχέσεις.

Είναι θλιβερό. Ας κάνουμε λοιπόν τη νέα δεκαετία των ΄20, τη δεκαετία που θα τα κερδίζουμε και πάλι όλα πίσω.
Και ας ξεκινήσουμε από εκεί που πρέπει - από εμάς τους ίδιους - με τέσσερις αρχές που μπορούμε να δεσμευτούμε να ακολουθήσουμε στο διαδίκτυο, αλλά και εκτός διαδικτύου, ώστε να χαλιναγωγήσουμε το τρολ που κρύβουμε μέσα μας και να δείξουμε στον κόσμο έναν καλύτερο δρόμο: (αυτές οι αρχές προκύπτουν επίσης από δημοσκόπηση και έχουν την στήριξη της πλειοψηφίας των μελών του Avaaz)

1. Ας ξε-μπριζωθούμε
Όλοι μας έχουμε ευαίσθητα σημεία που πολύ γρήγορα μπορούν να μας προκαλέσουν οργή και φόβο - μας στερούν τον καλύτερο και βγάζουν το χειρότερό μας εαυτό. Μας συμβαίνει συχνά, αλλά αν αποδεχτούμε όσα μας μπριζώνουν (πχ. «το Χ με τσατίζει, επειδή νιώθω ανασφάλεια με το Ψ») και μιλήσουμε ανοιχτά γι’ αυτά, τότε θα σταματήσουμε να κατηγορούμε τους άλλους και να τρολάρουμε, και θα αρχίσουμε να πράττουμε με αγάπη και γνώση.

2. Ας αφουγκραστούμε τη γνώση
Όταν δεν είμαστε στην τσίτα, μπορούμε πιο εύκολα να ακούσουμε τη γνώμη των άλλων, αλλά και τον εαυτό μας - τα συναισθήματά της καρδιάς μας, τη λογική του μυαλού μας και το ένστικτό μας... μπορούμε να ακούσουμε την ήρεμη φωνή μέσα μας που βάζει σε αρμονία όλα τα παραπάνω και μας προτείνει σύνεση.

3. Ας δείξουμε καλοσύνη αλλά ΚΑΙ δύναμη
Η καλοσύνη χωρίς δύναμη συχνά είναι δηλία. Και η δύναμη χωρίς καλοσύνη, ασπλαχνία. Χρειαζόμαστε και τα δύο, γινκ και γιανγκ μαζί, για να προστατεύσουμε με επιτυχία όσα αγαπάμε κι από κοινού μοιραζόμαστε.

4. Ας σταματήσουμε το κουτσομπολιό και ας ψάξουμε την αλήθεια
Τα fake news, οι μισές αλήθειες, τα υπονοούμενα και η φορτισμένη με συναισθήματα παραπληροφόρηση, βγάζουν προς τα έξω το χειρότερο εαυτό μας. Οι άνθρωποι είμαστε εκ φύσεως τίμιοι και ειλικρινείς, αλλά πολύ γρήγορα τείνουμε να ασπαζόμαστε εύκολες δαιμονοποιήσεις για να δικαιολογήσουμε το κακό που κάνουμε ο ένας στον άλλον. Ας προσπαθήσουμε να δούμε τον άνθρωπο αντί τον εχθρό και να κατανοήσουμε την, κάποιες φορές, περίπλοκη αλήθεια.

Περισσότερα για την εκστρατεία Ricken και Avaaz

Billionaires bankrolling the far right

Loaded! Billionaires bankrolling the far right are among the greatest current threats to democracy. They claim to stand up for citizens but for these elite fat cats, politics is just a dirty game of shady deals.

Τεράστια οικολογική καταστροφή στην Αυστραλία

Εκκένωση περιοχών απο τις πιο πυκνοκατοικημένες στη χώρα (Βικτώριας & Νέα Νότια Ουαλίας) Ήδη 19 νεκροί και 28 αγνοούμενοι. Χιλιάδες άγρια ζώα και κοπάδια κάηκαν. Εκατοντάδες κατοικίες και αγροκτήματα καταστράφηκαν. Κάηκε σχεδόν 6 φορές μεγαλύτερη έκταση απο τις πυρκαγιές του 2019 στον Αμαζόνιο και σχεδόν διπλάσια έκταση απο τις αντίστοιχες στη Σιβηρία. Ακόμη και σήμερα συνεχίζονται αμείωτες με ανυπολόγιστες συνέπειες για τη χώρα και την ευρύτερη περιοχή. Πάνω απο 20 χρόνια τώρα όλες οι κυβερνήσεις της χώρας προσπάθησαν να ανατρέψουν τις διεθνείς συμφωνίες για την κλιματική αλλαγή και να δώσουν γη και ύδωρ στις βιομηχανίες ορυκτών καυσίμων της χώρας. Η Αυστραλία που είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας άνθρακα  στον κόσμο έχει την τελευταία - 57η θέση ανάμεσα σε 57 χώρες σχετικά με την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.