Και αυτές είναι μόνο μια δροσοσταλίδα της πρωίνής βροχής, όπως ποιητικά θα έγραφε ο ίδιος. Γιατί η απεικόνιση των θεωριών της σύγχρονης φυσικής περιπλέκεται με τις καθόλα τεκμηριωμένες επιστημονικές προβλέψεις, την κοινωνική και πολιτική ανάλυση της γήϊνης σύγχρονης πραγματικότητας, την ανάλυση των μεγάλων μυστικών της ανθρώπινης συμπεριφοράς, ενα "αιώνιο κυριολεκτικά ερωτικό ρομάντζο" και την επιστημονική φαντασία.
Το συνιστούμε να το διαβάσετε και να το διαδώσετε αρχίζοντας βέβαια απο το πρώτο τόμο (βλ. https://evoikos.blogspot.com/2024/03/liu-cixin.html )
«Ακόμη και μπροστά στην καταστροφική… κρίση, η ενότητα της ανθρώπινης φυλής εξακολουθεί να παραμένει ένα μακρινό όνειρο». (Σκοτεινό δάσος, SELINI Αθήνα 2019, σελ. 51)
«Πρέπει να δούμε με ποιο τρόπο τα πράγματα αλλάζουν καθώς εξελίσσονται και δεν πρέπει να διαγράψουμε το μέλλον μέσα από τον τεχνολογικό ντετερμινισμό και τον μηχανικό υλισμό». (στο ίδιο, σελ. 155)
«Δεν αρκεί να παραμείνεις ζωντανός για να επιβιώσεις. Ο καλύτερος δρόμος για την επιβίωση είναι η εξέλιξη…τα ιστορικά δεδομένα του Μεσαίωνα …αποδεικνύουν ότι ένα ολοκληρωτικό καθεστώς αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ανθρώπινη πρόοδο». (στο ίδιο, σελ. 559)
«Αυτό που θέλω να πω είναι πως δεν θα είμαστε πια άνθρωποι με την παλιά έννοια του όρου» (στο ίδιο, σελ. 567)
«Αν εμείς εξερευνούμε τους νόμους της φύσης, τι τους νοιάζει τους νόμους; Ίσως κάποια μέρα η ανθρωπότητα – ή κάποιοι άλλοι – να εξερευνήσουν τους φυσικούς νόμους τόσο διεξοδικά, ώστε να μπορούν πια να αλλάξουν όχι μόνο τη δική τους πραγματικότητα, αλλά ακόμη και ολόκληρο το σύμπαν…Και λοιπόν; Και πάλι οι φυσικοί νόμοι δεν πρόκειται να αλλάξουν». (στο ίδιο, σελ. 520-521)
«Το σύμπαν είναι μεγάλο, μα η ζωή είναι μεγαλύτερη! Αυτό σημαίνει και το δεύτερο αξίωμα. Η ποσότητα της ύλης μέσα στο σύμπαν παραμένει σταθερή, αλλά η ζωή αυξάνεται εκθετικά. Οι εκθετικοί δείκτες είναι οι δαίμονες των μαθηματικών». (στο ίδιο, σελ. 609)
«Υπάρχουν διάφοροι βαθμοί έκθεσης. Η χειρότερη είναι όταν γνωρίζω τις ακριβείς διαστρικές σου συντεταγμένες. Η αμέσως επόμενη είναι όταν ξέρω τη γενική κατεύθυνση προς την οποία βρίσκεσαι και η προτιμότερη είναι όταν γνωρίζω μόνο την ύπαρξή σου. ¨Όμως ακόμη και η προτιμότερη μορφή έκθεσης μου επιτρέπει να σε αναζητήσω, επειδή από τη στιγμή που εντόπισα την ύπαρξή σου, ξέρω και πως θα μπορέσω να σε ανακαλύψω. Από τη πλευρά της τεχνολογικής εξέλιξης είναι απλά θέμα χρόνου». (στο ίδιο, σελ. 610-611)
«Ακόμα και ένα αγαθός πολιτισμός δεν μπορεί να προβλέψει αν οποιοσδήποτε άλλος πολιτισμός είναι αγαθός ή όχι. Δεν ξέρεις αν σε θεωρώ αγαθό ή κακόβουλο. Στη συνέχεια ακόμα και αν νομίζω ότι είσαι αγαθός και επίσης γνωρίζω πως εσύ θεωρείς εμένα αγαθό και πάλι δεν ξέρω τι σκέφτεσαι σχετικά με το τι σκέφτομαι σχετικά με το τι σκέφτεσαι εσύ για μένα». (στο ίδιο, σελ. 611)
«Σε ένα πραγματικό συμπαντικό πολιτισμό, οι βιολογικές διαφορές μεταξύ των διαφόρων ομάδων θα μπορούσαν να είναι τεράστιες, ενώ οι πολιτισμικές διαφορές ίσως ξεπερνούσαν ακόμη και τη φαντασία μας. Αν προσθέσει κανείς και τις τεράστιες αποστάσεις αναμεσά τους οι αλυσίδες των υποψιών είναι ουσιαστικά άθραυστες». (στο ίδιο, σελ. 612)
«Μέσα σ ’αυτό το δάσος, η κόλαση είναι οι άλλοι. Μια αιώνια απειλή ότι οποιοδήποτε είδος ζωής αποκαλύψει την ύπαρξή του θα αφανιστεί πολύ σύντομα. Αυτή είναι η εικόνα του συμπαντικού πολιτισμού. Είναι η εξήγησή του Παράδοξου του Φέρμι». (στο ίδιο, σελ. 615)
Ο Liu Cixin είναι μηχανικός υπολογιστών και συγγραφέας. Είναι εννέα φορές νικητής του China's Galaxy Award και έχει επίσης λάβει το βραβείο Hugo 2015 για το μυθιστόρημά του "Το πρόβλημα των τριών σωμάτων" καθώς και το βραβείο Locus 2017 για το ¨Τέλος του θανάτου"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου