Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΛΟΓΙΣΤΩΝ – ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ ΣΤΕΡΕΑΣ (Σ.Α.Λ.Ο.Σ) ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ (15/12/13)

Συνάδελφοι

Το  Οικονομικό  Επιμελητήριο    έχει  καταστεί  δυστυχώς  ένας  αφανής  φορέας  στην  ζωή  της  χώρας  μας.  Η  παρουσία  του  εξαντλείται  μόνο  στην  αυτοσυντήρηση  του. Ουσιαστικά  έχει  λάμψει  δια  της  απουσίας  του  από  τα  οικονομικά  δρώμενα  της  χώρας, ιδιαίτερα  τα  τελευταία   χρόνια  της  κρίσης.  Ουδέποτε  διατύπωσε  προτάσεις  και  παρεμβάσεις,  ώστε  να  συμβάλλει  με  τις  δυνάμεις  του  στην  αντιμετώπιση   της  οικονομικής  κρίσης  και  των  κοινωνικών  επιπτώσεων.  Πολύ  περισσότερο,  ουσιαστικά  ουδέποτε  έκανε  παρέμβαση,  για  θέματα  που  αφορούν  τον  κλάδο  των  Λογιστών  και  των  Οικονομολόγων.  

Αποκορύφωμα  αυτών,  ήταν  να  έλθει  η  Κυβέρνηση  και   με  το  Ν. 4152/2013,  να  επιτρέψει  να  ασκείται  το  επάγγελμα  του  Λογιστή – Φοροτεχνικού  και  από  απόφοιτο  Λυκείου. Η  απόφαση  αυτή  δεν  έρχεται  σε  αντίθεση  μόνο  με  τα  συμφέροντα  του κλάδου  των  Λογιστών - Οικονομολόγων,  αλλά  υποβαθμίζει  και  τις προσφερόμενες  υπηρεσίες προς  τους  πολίτες,   στον  χώρο  των   επιχειρήσεων  και  γενικότερα  της  οικονομίας .  

Ταυτόχρονα  το  κράτος  μετέφερε  ένα  μεγάλο  μέρος  των  υπηρεσιών  του,  στους  πολίτες  αλλά  και  στους  λογιστές,  χωρίς  διάλογο μαζί  τους  και  πολύ  περισσότερο,  χωρίς  να  παρέχει   τα  ανάλογα  εργαλεία,  αφού  η  λειτουργία  των  συστημάτων  της  ΓΓΠΣ  ήταν  πολλές  φορές  προβληματική.  

Θεωρούμε  ότι  ένα  μέρος  της  κρίσης  οφείλεται  και  στην  αδυναμία  του  κράτους  ακόμα  και  σήμερα  να  λειτουργεί, ως  σύγχρονο  κράτος,  με  οργάνωση   και  συνέπεια.   

Η  απερχόμενη  διοίκηση  του  Οικονομικού  Επιμελητηρίου, ακόμα  και  σε  αυτά  δεν  έκανε  ποτέ  καμία  παρέμβαση.  Η  ύπαρξη   του  Επιμελητηρίου  όμως,   έχει  νόημα   όταν   μπορεί  να  συσπειρώνει  τις  ζωντανές  δυνάμεις  του   χώρου  μας,  να  τις  υπηρετεί,  προσφέροντας  ταυτόχρονα  τις  δυνάμεις  του  στην  χώρα  και  στην  κοινωνία.

Μια  ομάδα   Λογιστών –Οικονομολόγων  αποφασίσαμε  να  συνεργαστούμε,  τουλάχιστον  σε  τοπικό  επίπεδο, Εύβοιας – Βοιωτίας,   ώστε  να  κάνουμε  αισθητή  την  παρουσία  μας,  με  την  επιθυμία  το  Οικονομικό  Επιμελητήριο  να  αποκτήσει  φωνή:

1.      Να γίνει  ένας  ζωντανός  οργανισμός,  συνεισφέροντας  και  παρεμβαίνοντας   δημιουργικά   στην  οικονομική  ζωή  της  περιοχής.

2.      Να   εκφράσει  τις  ανησυχίες,  τις  αγωνίες  αλλά  και  τα  δικαιώματα,  από  το  πιο  ζωντανό  κομμάτι   του  Επιμελητηρίου,  τους   Λογιστές – Οικονομολόγους               ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ  ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ       ΛΟΓΙΣΤΩΝ – ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ  ΣΤΕΡΕΑΣ  (Σ.Α.Λ.Ο.Σ) 

Οι ΕΠΙΠΤΏΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΑΜΙΕΥΣΗΣ ΑΡΔΕΥΤΙΚΟΥ ΝΕΡΟΥ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ (*)

(*) Δρ. Ελ. Σταυρινός

Στη παρουσίαση που ακολουθεί εξετάζεται ο ρόλος του ορθού σχεδιασμού χρήσεων γης, της βέλτιστης χωροδιάταξης καλλιεργειών και της εξοικονόμησης αρδευτικού νερού για τη διατήρηση των προστατευόμενων περιοχών και των αγροτικών οικοσυστημάτων

Ολόκληρη η παρουσίαση στο: http://www.edafologiki.gr/wp/wp-content/uploads/2013/05/Stavrinos_protected_areas_2013.pdf

ΓΣΕΒΕΕ: Η Κυβέρνηση εξελίσσεται σε μαζικό “εξολοθρευτή” των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Εάν και το τελευταίο διάστημα έχει γίνει πλέον αντιληπτό και από την Κυβέρνηση ότι η όποια ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας θα έρθει μόνο μέσα από την ενίσχυση και προστασία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι τελευταίες νομοθετικές πρωτοβουλίες δεν συμβαδίζουν με αυτήν την παραδοχή. Η Κυβέρνηση με τα μέτρα όπως η αναγκαστική είσπραξη των ασφαλιστικών οφειλών από το νεοσύστατο ΚΕΑΟ (Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών), το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές και τους πρόσφατους φορολογικούς νόμους εξελίσσεται σε μαζικό “εξολοθρευτή” των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Το κόστος πλέον από την εφαρμογή των τελευταίων αυτών νομοθετημάτων εξανεμίζει το όποιο όφελος αναμένεται (οικονομικό και ψυχολογικό) από την μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση. Καθιστά δε εξαιρετικά δύσκολη και προβληματική την τεράστια προσπάθεια που γίνεται από την ΓΣΕΒΕΕ και άλλους φορείς ώστε η μείωση αυτή να περάσει και στις τιμές.

Είναι πλέον πασίδηλη η διαπραγματευτική απουσία της Ελληνικής Κυβέρνησης με τους δανειστές η οποία πηγάζει από την αδυναμία της να κατανοήσει πρώτα αυτή τα προβλήματα και το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η ελληνική πραγματική οικονομία και η κοινωνία. Η αδυναμία αυτή διαφαίνεται και από την άρνηση της να ακούσει και να συζητήσει με τους φορείς των μικρομεσαίων επιχειρήσεων πριν την κατάθεση και ψήφιση των οποιονδήποτε νομοθετημάτων, καθώς και από την 15μηνη άρνηση του Πρωθυπουργού να δεχθεί το Προεδρείο της ΓΣΕΒΕΕ.

Ρεαλιστικές προτάσεις που έχουν γίνει από την ΓΣΕΒΕΕ για να αρθεί το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει ο ΟΑΕΕ και να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες έχουν πέσει στο κενό. Αντ’ αυτού επιλέχθηκαν λύσεις - όπως η τελευταία ρύθμιση των ασφαλιστικών οφειλών “νέα αρχή” - a priori αμφιλεγόμενες ως προς την αποτελεσματικότητα τους και εν τέλει αποτυχημένες. Η πραγματική εισφοροαδυναμία στην οποία βρίσκονται 370.000 και πλέον μικρομεσαίων επιχειρηματιών και αυτοαπασχολουμένων στον ΟΑΕΕ δεν γίνεται αντιληπτή ούτε από τον Υπουργό Εργασίας ούτε από την Διοικητή του ΟΑΕΕ. Με την δημιουργία του ΚΕΑΟ και την αναγκαστική είσπραξη των ασφαλιστικών οφειλών μέσω διαδικασιών άμεσης κατάσχεσης των περιουσιακών στοιχείων των οφειλετών, η Ελληνική Κυβέρνηση αντιμετωπίζει του χιλιάδες μικρομεσαίους επιχειρηματίες που έχουν κάποια οφειλή στον ΟΑΕΕ ως κοινούς εγκληματίες του ποινικού δίκαιου, χωρίς παράλληλα να λύνει το ταμειακό αδιέξοδο του οργανισμού. 

Η ΓΣΕΒΕΕ θα αντιδράσει ώστε κανείς επαγγελματίας και η οικογένεια του να μην πεταχτεί στο δρόμο. Πρέπει κάποια στιγμή να γίνει κατανοητό ότι είναι άλλο ο εισφοροοφειλέτης ή φοροοφειλέτης και άλλο ο εισφοροδιαφεύγων ή φοροδιαφεύγων.

Η Κυβέρνηση συνεχίζει να εθελοτυφλεί επικίνδυνα. Αφού πρώτα κόπηκε το ένα “πόδι” της πραγματικής οικονομίας (φοροεπιδρομή, συντριπτική μείωση της αγοραστικής δύναμης, πρωτοφανής αύξηση της ανεργίας ...), τώρα επιχειρεί να την καταστήσει ολικά ανάπηρη κόβοντας και το άλλο (κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων για είσπραξη οφειλών, άνοιγμα καταστημάτων τις Κυριακές…), με την ελπίδα ότι αυτή κάποια στιγμή θα βγάλει “φτερά και θα πετάξει” προς την ανάπτυξη.

Αυτά συζητήθηκαν σε έκτακτο Προεδρείο της ΓΣΕΒΕΕ στο οποίο αποφασίστηκε η μαζική αντίδραση στα νέα αυτά μέτρα που οδηγούν άμεσα στην πλήρη διάλυση του κοινωνικού και οικονομικού ιστού της χώρας μας. Στο πλαίσιο αυτό μεταξύ άλλων αποφασίστηκε η πραγματοποίηση συγκέντρωσης διαμαρτυρίας στην Θεσσαλονίκη κατά την διάρκεια της ΔΕΘ και πανελλαδικό κλείσιμο των καταστημάτων στις 16/9/2013 με αντίστοιχες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε όλη την Ελλάδα. 

Ευροβαρόμετρο: Η σύγχρονη κρίση και οι επιπτώσεις της στην ευρωπαϊκή κοινωνία

Το θέμα στο οποίο αφιερώνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας της 8ης Μαρτίου 2013 είναι η «απάντηση των γυναικών στην κρίση». Στο πλαίσιο αυτό, το Κοινοβούλιο ζήτησε από την TNS Opinion να διεξαγάγει έκτακτη τηλεφωνική έρευνα. Η έρευνα διεξήχθη μεταξύ 4ης και 7ης Φεβρουαρίου 2013 στα 27 κράτη μέλη της ΕΕ και ερωτήθηκαν 25.556 ευρωπαίοι πολίτες.

Οι ερωτήσεις είχαν ως επίκεντρο το θέμα «γυναίκες και ανισότητες λόγω φύλου στο πλαίσιο της κρίσης. Μεταξύ των άλλων θεμάτων που εθίγησαν περιλαμβάνονται τα εξής: κριτήρια επιλογής κατά την πρόσληψη και μέτρα προτεραιότητας που θα πρέπει να προωθηθούν ενόψει των ευρωπαϊκών εκλογών του 2014.

Προτού επισημάνουμε τις κύριες τάσεις που εντοπίζει η έρευνα αξίζει να τονίσουμε τα ακόλουθα:

• Οι Ευρωπαίοι κατατάσσουν το μισθολογικό χάσμα (38%) ως τη μεγαλύτερη ανισότητα λόγω φύλου, ενώ ακολουθούν, με τα ίδια ποσοστά, η βία κατά των γυναικών (34%) και οι μεγαλύτερες δυσκολίες για τις γυναίκες να εναρμονίσουν την προσωπική και επαγγελματική τους ζωή (34%).
• Σχεδόν ένας στους τρεις Ευρωπαίους εκτιμά ότι έχει διευρυνθεί περισσότερο, ως συνεπεία της κρίσης, το μισθολογικό χάσμα (30%) και ότι είναι πιο δύσκολο για τις γυναίκες να εναρμονίσουν την προσωπική και την επαγγελματική τους ζωή (30%).
• Στην ερώτηση «σε ποιους τομείς είχε η κρίση μεγαλύτερο αντίκτυπο», οι ερωτηθέντες απάντησαν:

  • στην αργοπορημένη είσοδο των νέων αποφοίτων στην αγορά εργασίας (46%)
  • στην αύξηση της προσωρινής απασχόλησης (42%)
  • στο γεγονός ότι ορισμένα άτομα εργάζονται σε θέσεις εργασίας που δεν αντιστοιχούν στο επίπεδο των προσόντων τους (37%).
• Δύο στους τρεις Ευρωπαίους (66%) θεωρούν ότι οι θέσεις εργασίας και η καταπολέμηση της ανεργίας, ειδικά της ανεργίας των νέων, θα πρέπει να αποτελέσει την πρώτη προτεραιότητα.
• Οι Ευρωπαίοι ερωτήθηκαν σε ποιες πτυχές δίνει μεγαλύτερη σημασία ένας εργοδότης κατά την πρόσληψη μιας γυναίκας ή ενός άνδρα. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι τα κριτήρια που επισημαίνονται διαφέρουν ριζικά ανάλογα με το αν η πρόσληψη αφορά έναν άνδρα ή μια γυναίκα.
• Για το ήμισυ σχεδόν των γυναικών «η δημιουργία περισσότερων εγκαταστάσεων παιδικής μέριμνας» θα ήταν το πλέον αποτελεσματικό μέτρο προκειμένου να βρουν εργασία ή να παραμένουν στην εργασία.
• Οι ερωτηθέντες θεωρούν ότι οι υποψήφιοι στις επόμενες ευρωπαϊκές εκλογές του 2014 θα πρέπει να δώσουν προτεραιότητα:

  • στην αντιμετώπιση του μισθολογικού χάσματος (21%)
  • στο θέμα της βίας κατά των γυναικών (16%)
  • στις μεγαλύτερες δυσκολίες για τις γυναίκες να εναρμονίσουν την προσωπική και επαγγελματική τους ζωή (16%).Per
    Περισσότερα στο:  http://www.europarl.europa.eu/pdf/eurobarometre/2013/femme/synth_EL.pdf

Έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την ανεξαρτησία των δημόσιων μέσων ενημέρωσης στο κόσμο

Τους ανήκει κρίσιμος ρόλος για την εμβάθυνση της δημοκρατίας! 

Τι σημαίνει το κάθε χρώμα στη κάθε χώρα:
Άσπρο Καλή κατάσταση - Κίτρινο: Ικανοποιητική κατάσταση
Πορτοκαλί: Σημαντικά προβλήματα
Κόκκινο: Χάλια πολλά - Μαύρο: Χάλια μαύρα

Μήνυμα από τη πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης: Χρειαζόμαστε την υποστήριξη σας τώρα!

Αγαπητοί ξένοι φίλοι μας,
Η κατάσταση γίνεται όλο και πιο σοβαρή. Η Κωνσταντινούπολη χρειάζεται τη βοήθειά σας, τώρα.

Κάτι γενναίο και σημαντικό συμβαίνει στην  Τουρκία. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι πρόκειται για μια καθυστερημένη έκφανση  του κινήματος Οccupy.

Οι πολίτες, κουρασμένοι από τον εκφοβισμό της κυβέρνησης, με τη διεφθαρμένη διαχείριση των δημόσιων χώρων και την απερίσκεπτη κατάχρηση της γης,  ενώνονται  για να προστατεύσουν ένα δημόσιο πάρκο στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης το οποίο βρίσκεται υπό την απειλή της ισοπέδωσης για να κατασκευαστεί στη θέση του το 94ο εμπορικό κέντρο. Ο κόσμος παραμένει, παρά τις βίαιες επιθέσεις από την αστυνομία (να επισημάνω ότι η σημερινή επίθεση έγινε στις 5 π.μ. το πρωί!  Η αστυνομία έριξε δακρυγόνα και έκαψε σκηνές και ένα άτομο τραυματίστηκε).  Είναι η 3η ημέρα σήμερα και περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι έχουν συγκεντρωθεί στο πάρκο!

Εν τω μεταξύ, οι δημόσιοι χώροι πωλούνται σε ξενοδοχεία και τα πολύτιμα οικοσυστήματα σπαταλούνται για περισσότερες βιομηχανίες, εργοστάσια παραγωγής ενέργειας και μια 3η γέφυρα στο Βόσπορο!

Το θέμα λοιπόν είναι πολύ πιο σοβαρό από το να σώσουμε τα δέντρα. Εδώ έχουμε τη νοοτροπία του «Μπορώ να κάνω οτιδήποτε θέλω», μια φασιστική νοοτροπία που όχι μόνο καταστέλλει, αλλά και διατάζει επιθέσεις στον κόσμο.

Και το χειρότερο είναι ότι τα ΜΜΕ λογοκρίνονται έτσι ώστε να μην διαδίδονται τα νέα..

 Το #direngeziparki τώρα είναι αυτή τη στιγμή το 2ο  trending topic στο Twitter, παγκοσμίως.

Παρακαλούμε βοηθήστε μας να μοιραστούμε αυτό το μήνυμα και να σταματήσουμε τις αδίστακτες, απάνθρωπες πράξεις του Ερντογάν.

Τι μπορείτε να κάνετε:

- Προωθήστε αυτό το μήνυμα σε όλους τους γνωστούς σας
- Στείλτε μηνύματα υποστήριξης μέσω του Twitter με το hashtag 
# direngeziparki
- Προσθέστε @BBC  @ Reuters @CNN και άλλα μεγάλα κανάλια μέσα σε αυτά τα μηνύματα.
- Δημοσίευστε αυτό το μήνυμα στο Facebook
- Ενημερώστε τοπικά και εθνικά ΜΜΕ.

Παρακαλώ βοηθήστε να διαδώσουμε την είδηση σε παγκόσμιο επίπεδο.
Χρειαζόμαστε  την υποστήριξη σας τώρα!

Η τουρκική αστυνομία έκανε χρήση δακρυγόνων και αντλιών νερού για δεύτερη ημέρα σήμερα, προκειμένου να εμποδίσει την πρόσβαση εκατοντάδων διαδηλωτών στην πλατεία Ταξίμ, στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης, όπου χθες έγιναν βίαιες διαδηλώσεις με πολλούς τραυματίες.

Αντικυβερνητικοί διαδηλωτές φορώντας μαντίλια και χειρουργικές μάσκες και με το σύνθημα «Ενωμένοι κατά του φασισμού» ζητούσαν να παραιτηθεί η κυβέρνηση, προσπαθώντας να διασχίσουν τον δρόμο για να φθάσουν στην πλατεία Ταξίμ, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες.

Λίγο νωρίτερα διαδηλωτές είχαν συγκρουστεί με την αστυνομία στη συνοικία Μπεσίκτας, στις όχθες του Βοσπόρου, επιχειρώντας να φθάσουν στην πλατεία Ταξίμ, σύμφωνα με τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης.

Χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν την Παρασκευή στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης και άλλων πόλεων της Τουρκίας, διαμαρτυρόμενοι για την κατάχρηση της εξουσίας από τις αστυνομικές αρχές. Αφορμή για τις διαδηλώσεις στάθηκε η βίαιη εκδίωξη από πάρκο της Κωνσταντινούπολης διαδηλωτών, οι οποίοι για τέταρτη συνεχή ημέρα παρέμεναν στο χώρο διαμαρτυρόμενοι για το σχέδιο ανέγερσης ενός εμπορικού κέντρου και πολυκατοικιών στην περιοχή.

Ανυποχώρητος ο Ερντογάν

Την ίδια ώρα, ανυποχώρητος εμφανίζεται ο τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος διεμήνυσε σήμερα πως θα προχωρήσουν τα σχέδια ανάπλασης της πλατείας Ταξίμ στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης, παρά το κύμα διαδηλώσεων.

Σε δηλώσεις που έκανε, στη σκιά των χειρότερων συγκρούσεων των τελευταίων ετών μεταξύ αστυνομίας και αντικυβερνητικών διαδηλωτών, ο τούρκος πρωθυπουργός υποστήριξε ότι τα σχέδια ανάπλασης χρησιμοποιούνται ως δικαιολογία για την έξαρση των εντάσεων.
 Πηγή: Reuters

Greenpeace: Στηρίξτε τη παράκτια αλιεία - στείλτε το μήνυμά σας στον Έλληνα υπουργό

Σε λιγότερο από 48 ώρες, οι πολιτικοί θα αποφασίσουν για το μέλλον των θαλασσών και των ψαράδων. 
Οι ευρωπαϊκοί νόμοι για τη θάλασσα αλλάζουν – κάτι που συμβαίνει μία φορά στα 10 χρόνια. Εδώ και δεκαετίες αυτοί οι νόμοι έχουν οδηγήσει τα ψάρια σε εξαφάνιση γιατί στηρίζουν τα καταστροφικά, βιομηχανικά σκάφη, όπως οι μηχανότρατες, και απειλούν παράλληλα την επιβίωση των παράκτιων ψαράδων που ψαρεύουν με τον πιο βιώσιμο τρόπο. 
Αυτοί είναι οι νόμοι που πρέπει να αλλάξουν και πρέπει να πιέσουμε μαζί για αυτό. 


Την Δευτέρα, οι υπουργοί αλιείας θα συναντηθούν για το τελευταίο στάδιο διαπραγματεύσεων της αναθεώρησης της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής. Ο αρμόδιος υπουργός, κ. Τσαυτάρης, ενώ έχει μία μοναδική ευκαιρία να ανατρέψει δεκαετίες υπεραλίευσης και να στηρίξει ουσιαστικά και την ελληνική παράκτια αλιεία, μέχρι τώρα κρύβει τις προθέσεις του.
Έχουμε όμως πολύ ανησυχητικές ενδείξεις για τη στάση που θα κρατήσει. Αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι τα μεγάλα αλιευτικά σκάφη και τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από αυτά, πιέζουν περισσότερο από ποτέ να συνεχιστεί η αλόγιστη καταστροφή των θαλασσών μας.

Στηρίξτε τη παράκτια αλιεία - Στείλτε το μήνυμά σας στον Υπουργό

Bloomberg: πως σώθηκαν οι αμαρτωλές γερμανικές τράπεζες (*)

(*) Από το http://www.tovima.gr
Οι ασφυκτικές γερμανικές πιέσεις για τη συρρίκνωση του «υπερδιογκωμένου» κυπριακού τραπεζικού τομέα, τον τερματισμό του «ξεπλύματος βρόμικου (ρωσικού) χρήματος» και την υιοθέτηση ενός νέου, λελογισμένου και «ηθικά αποδεκτού» οικονομικού μοντέλου από τη Μεγαλόνησο, παραπέμπει σε ένα παρελθόν, όχι και τόσο μακρινό, το οποίο η «ηθικώς άσπιλη» Γερμανία επιμένει να αγνοεί: αυτό της υπερέκθεσης των γερμανικών τραπεζών στα τοξικά, όπως αποδείχθηκε, ομόλογα της «ευρωπαϊκής περιφέρειας», αλλά και άλλα προϊόντα αμφιλεγόμενης αξιοπιστίας- και τον τρόπο απεμπλοκής τους από αυτά.

Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε άρθρο του με ημερομηνία 24 Μαΐου του 2012 και τίτλο «Ε, Γερμανία, έχεις κι εσύ ένα πακέτο διάσωσης» («Ηey Germany: You Got a Bailout Too»), το αμερικανικό πρακτορείο Bloomberg, παρά τη ρητορική που επικράτησε περί «αμαρτωλού», «σπάταλου» ευρωπαϊκού Νότου και «ηθικού», «συνετού» Βορρά, αυτές που στηρίχθηκαν- και ουσιαστικώς διεσώθησαν- από τα πακέτα στήριξης που δόθηκαν στην «ευρωπαϊκή περιφέρεια» ήταν οι γερμανικές τράπεζες. Η έκθεση των τελευταίων σε τοξικά ομόλογα της συγκεκριμένης περιοχής, δεν ήταν μόνο υπερβολική: ξεπερνούσε τα συνολικά αποθεματικά τους, με αποτέλεσμα να απειλείται άμεσα η επιβίωσή τους.

Στα 545 δισ. ευρώ οι απαιτήσεις των Γερμανικών τραπεζών το 2009

Σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS), έως τον Δεκέμβριο του 2009, οι γερμανικές τράπεζες είχαν σωρεύσει μελλοντικές απαιτήσεις πληρωμών σε Ελλάδα, Ιρλανδία, Ιταλία, Πορτογαλία και Ισπανία, ύψους 704 δισ. δολαρίων (545 δισ. ευρώ)- ποσό το οποίο υπερέβαινε το συνολικό τους κεφάλαιο.

 «Με άλλα λόγια», όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά το Bloomberg, «δάνεισαν πολύ περισσότερα απ’ όσα μπορούσαν να διαθέσουν».

Η στήριξη των συγκεκριμένων χωρών μέσω Ευρωπαϊκής Ενωσης και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, όπως υπογραμμίζει το Bloomberg, έδωσε ουσιαστικά τη δυνατότητα στη Γερμανία να «επαναπατρίσει» κεφάλαια τα οποία, σε περίπτωση κατάρρευσής τους, θα έχαναν οι ίδιες οι γερμανικές τράπεζες, οι οποίες θα έπρεπε ακολούθως να διασωθούν με χρήματα των γερμανών φορολογουμένων.

Περισσότερα στο:  http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=504176

Γιάννης Δραγασάκης: νηφάλια και επιστημονική άποψη για τη κρίση στη Κύπρο

Οι Κύπριοι πέτυχαν ήδη μια σημαντική νίκη με την απόφαση της κυπριακής Βουλής, αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται και θα είναι σκληρός. Γι’ αυτό συμφωνώ κι εγώ ότι χρειάζεται η μεγαλύτερη δυνατή συμπαράσταση και αλληλεγγύη μας. Και άλλωστε η αποστολή μας στην Κύπρο αποσκοπούσε ακριβώς αφενός στο να εκφράσουμε αυτή την αλληλεγγύη μας και αφετέρου να συζητήσουμε σε βάθος και για το πρόβλημα και για τις λύσεις. Είδαμε ή επικοινωνήσαμε με όλες σχεδόν τις πολιτικές δυνάμεις της Κύπρου. Επιστρέφω προσωπικά αισιόδοξος διότι εκεί, όπως είπα συζητούν, διαπραγματεύονται, πέτυχαν η αρχική πρόταση να τεθεί προς διάλογο και όχι να εφαρμοστεί με το έτσι θέλω, δεύτερον εκεί ο Πρωθυπουργός ενημερώνει όχι μόνο την αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και το Κοινοβούλιο και το λαό, λέει δηλαδή τι ακριβώς έγινε στο Eurogroup και τι δεν έγινε, κάτι το οποίο ο ελληνικός λαός στερείται, και τρίτον, εκεί οι πολιτικές δυνάμεις διαλέγονται παρά τις διαφορές τους. Αναζητούν ακόμη και κοινούς τόπους, αλλά κοινούς τόπους όχι υποταγής, αλλά αντίστασης στην τρόικα και τις επιταγές της. Αυτά είναι στοιχεία τα οποία δείχνουν ότι ο αγώνας των Κυπρίων μπορεί να έχει μια θετική έκβαση.

Θα ήθελα να επισημάνω ποια, κατά την άποψη τη δική μας, από την επιτόπια μελέτη και συζήτηση που είχαμε, είναι τα στρατηγικά επίδικα αυτού που θα λέγαμε σήμερα «το νέο κυπριακό πρόβλημα»: Δεν είναι το τι θα γίνει με τη μία ή την άλλη τράπεζα. Δεν είναι το πώς ακριβώς θα εξασφαλιστούν τα 5,8 δις ευρώ ή τα 10 δις ευρώ. Τα στρατηγικά επίδικα ζητήματα είναι:

Πρώτον, να μπορέσει η Κύπρος να αποφύγει την παγίδευσή της στον φαύλο κύκλο ‘λιτότητας – ύφεσης –  χρέους’ στον οποίο έχουμε παγιδευτεί εμείς. Εάν το αποφύγουν αυτό, οι όποιες θυσίες θα έχουν αποτέλεσμα. Εάν όχι τότε ακόμη και μία λύση που μπορεί να φαίνεται θετική, κατά τη γνώμη μας δεν θα είναι βιώσιμη. Άρα το πρώτο είναι να αποφύγουν τη λιτότητα, την ύφεση και την ανακύκλωση του προβλήματος.

Δεύτερο στρατηγικά επίδικο θέμα είναι να μπορέσουν να βρουν έναν τρόπο ομαλής μετάβασης στο νέο οικονομικό μοντέλο – γιατί προφανώς η Κύπρος πρέπει  να βρει ένα νέο οικονομικό σύστημα, αλλά αυτό πρέπει να γίνει με τρόπο ομαλό, να γίνει μέσα από μετασχηματισμούς και όχι με βίαιο τρόπο, καταστροφικό, της αυτόν που προέβλεπε η αρχική απόφαση του Γιούρογκρουπ, έναν τρόπο που κι εμείς εδώ τον έχουμε βιώσει.

Το τρίτο στρατηγικά επίδικο ζήτημα είναι να μη χάσουν τον εθνικό έλεγχο πάνω της φυσικούς πόρους, να μπορέσει δηλαδή η Κύπρος να αξιοποιήσει της φυσικούς της πόρους με τρόπο που η ίδια θα κρίνει ότι είναι ο πιο επωφελής για τον ίδιο το λαό της.

Και το τέταρτο, αλλά πρώτο σε σημασία, είναι η διαφύλαξη του δημοκρατικού δικαιώματος του κυπριακού λαού να έχει τον τελικό λόγο σε όλα τα ζητήματα. Νομίζω ότι αυτά είναι τα βασικά κομβικά θέματα.

Το δεύτερο σημείο αφορά βεβαίως το θέμα της χρηματοδότησης, το οποίο είναι υπαρκτό, διότι έχει καταστραφεί κεφάλαιο. Μην ξεχνάμε ότι και με το ελληνικό PSI και το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων η Κύπρος έχει χάσει 4,5 δις ευρώ, πέρα από άλλες  απώλειες. Άρα υπάρχει πρόβλημα. Η Κύπρος όμως έχει δυνατότητες και ακριβώς αυτό καθιστά με μία έννοια πιο απαράδεκτη την πρόταση που έγινε από το Eurogroup διότι αγνόησε τις δυνατότητες της Κύπρου να βρει άλλες λύσεις. Και προς αυτή την κατεύθυνση εργάζονται τούτη την ώρα οι πολιτικές δυνάμεις στην Κύπρο. Εμείς εκείνο το οποίο είδαμε είναι ότι υπάρχει τρόπος να βρεθούν πόροι από το εσωτερικό της Κύπρου για να καλυφθούν οι άμεσες ανάγκες, του 2013 ίσως και το 2014. Βεβαίως αυτό δεν αρκεί, αλλά ίσως επιλύοντας τα άμεσα προβλήματα να υπάρξει ο χρόνος και η δημοκρατική διαβούλευση, οι συνεργασίες και ο διάλογος ούτως ώστε να βρεθεί μια πιο ριζική και ολοκληρωμένη λύση στην πορεία. Γενικά για μια ριζική λύση, η φύση του κυπριακού προβλήματος, ο ειδικός του ως ένα βαθμό χαρακτήρας, διότι είναι μέρος κι αυτό του γενικότερου προβλήματος, απαιτεί τη σύμπραξη τριών παραγόντων: Της Κύπρου, πριν από όλα, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και της Ρωσίας. Νομίζουμε ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις και η αμοιβαιότητα των συμφερόντων που καθιστά μια τέτοια τριμερή συνεργασία ως τη βάση πάνω στην οποία μπορούν να υπάρξουν εναλλακτικοί δρόμοι οι οποίοι να εξασφαλίσουν το κριτήριο της δικαιοσύνης και της βιωσιμότητας της κυπριακής οικονομίας και κοινωνίας.

Το τρίτο σημείο στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ, παρόλο που έχουν ειπωθεί και γραφτεί πολλά, είναι ότι θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πλήρως τις καταστροφικές συνέπειες που θα είχε τυχόν υλοποίηση των προτάσεων της τρόικα στην Κύπρο, δηλαδή των αποφάσεων του Eurogroup. Και θέλω να υπογραμμίσω ότι οι συνέπειες αυτές δεν περιορίζονται μόνο στην καταστροφή της Κύπρου, διότι θα πρόκειται για καταστροφή αφού θα φύγουν μαζικά κεφάλαια, θα μπει η Κύπρος σε μια  περίοδο απροσδιόριστης διάρκειας καχεξίας, ύφεσης, πιστωτικής συρρίκνωσης. Θα καταστραφεί ο κρίσιμος πυλώνας που χρηματοδοτεί σήμερα την Κύπρο και είναι  οι συνεργατικές τράπεζες, τα λεγόμενα ταμιευτήρια.

Πέρα όμως από τις καταστροφικές συνέπειες για την Κύπρο θα υπάρξουν σοβαρές αρνητικές συνέπειες και για την Ελλάδα.  Και πρέπει να εκφράσουμε με έμφαση το αίτημα να υπάρξει από την τράπεζα της Ελλάδας ή άλλον φορέα πλήρης μελέτη και απεικόνιση όλων των πιθανών συνεπειών για τα ελληνικά συμφέροντα από την εφαρμογή των αποφάσεων του Eurogroup ή όποιας άλλης πρότασης κατατίθεται από την τρόικα. Και μιλάω για συνέπειες που θα υπάρξουν λόγω του γεγονότος ότι υπάρχουν ελληνικές καταθέσεις στην Κύπρο, υπάρχουν και ελληνικές τράπεζες στην Κύπρο, έχουν υπάρξει και δάνεια ελληνικών τραπεζών στην Κύπρο, αλλά και λόγω του γεγονότος ότι υπάρχουν τρία υποκαταστήματα κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα με δάνεια, με χορηγήσεις, με προβλήματα. Επίσης, μιλάω για συνέπειες για την Ελλάδα από το γεγονός ότι αν στην Κύπρο αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει ασφάλεια καταθέσεων δεν θα υπάρχει ασφάλεια καταθέσεων ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ισπανία αλλά και σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα, αφού θα επικρέμεται το ενδεχόμενο ότι κάποια στιγμή μπορεί και εδώ να υπάρξει κούρεμα των καταθέσεων .

Τέλος, οι συνέπειες θα είναι ευρύτερες και αφορούν σ’ όλη την Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι στο ΔΝΤ αυτή τη στιγμή με πρωτοβουλία του εκπροσώπου της Βραζιλίας έχει τεθεί θέμα για αυτές τις αποφάσεις, με την έννοια ποια είναι η λογική πάνω στην οποία στηρίζονται, ποια η οικονομική λογική την οποία υπηρετούν, ποιοι οι κίνδυνοι που δημιουργούνται για όλο τον κόσμο.  Από το ότι δηλαδή και το κούρεμα των καταθέσεων εντάσσεται στα μέσα με τα οποία επιχειρείται να επιρριφθούν οι συνέπειες της κρίσης  σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Σημειώνω επίσης το γεγονός ότι η ίδια η κα Λαγκάρντ, Δ/ντρια του ΔΝΤ, επεσήμανε το συστημικό χαρακτήρα της Κύπρου αλλά και τις αρνητικές επιπτώσεις που θα έχει  αυτή η απόφαση.

Τέλος, δεν μπορούμε να αδιαφορήσουμε για τις δηλώσεις που γίνονται στη Ρωσία από κορυφαίους πολιτικούς παράγοντες, όπως ο πρόεδρος και ο πρωθυπουργός. Άρα μιλάμε για ένα πρόβλημα με τεράστιες κοινωνικές, οικονομικές αλλά και γεωπολιτικές επιπτώσεις και στην Κύπρο, και στην Ελλάδα, και στην Ευρώπη, και διεθνώς. Γι’ αυτό και ο αγώνας του κυπριακού λαού, αντίστοιχα, έχει μια ευρύτερη σημασία.

Για τα σενάρια δεν θα ήθελα να πω κάτι, διότι βρίσκεται σε εξέλιξη η συζήτηση και ίσως σήμερα καταρτισθεί νέο νομοσχέδιο το οποίο να κατατεθεί προς συζήτηση στη Βουλή. Εκείνο το οποίο ίσως έχει νόημα να επαναλάβω είναι ότι  υπάρχουν δυνατότητες είτε με αυτό που κι εμείς από την αρχή της κρίσης είχαμε πει, το «λαϊκό ομόλογο», με μια μορφή εσωτερικού δανεισμού, μπορούν να εξασφαλισθούν πόροι οι οποίοι να βοηθήσουν στην πρώτη φάση. Υπάρχουν επίσης στην Κύπρο πόροι των ασφαλιστικών ταμείων – ευτυχώς εκεί δεν κουρεύτηκαν όπως εδώ- που θα μπορούσαν να συμβάλλουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Τέλος, η Κύπρος έχει το πλεονέκτημα των βέβαιων εσόδων από την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου. Άρα μπορεί να υπάρξει ομόλογο με  υποθήκη τα έσοδα από την εκμετάλλευσή του.

Θα ήθελα να τελειώσω με μια διαπίστωση: Ανεξάρτητα από την τελική έκβαση που θα έχει η όλη υπόθεση –που ευχόμαστε να είναι αυτό που εμείς θεωρούμε ριζική λύση, δηλαδή όχι απλώς μια λύση καλύτερη εντός της τρόικα, που και αυτή θα είχε την αξία της, αλλά εμείς ως ριζική λύση θα βλέπαμε μια λύση με εντελώς διαφορετική φιλοσοφία και λογική, έξω από το πλαίσιο της τρόικα, με στόχο, όπως είπα, μια σχεδιασμένη μετάβαση της κυπριακής οικονομίας με όρους δικαιοσύνης και δημοκρατίας σε ένα νέο βιώσιμο σύστημα– θεωρώ ότι η κρίση της Κύπρου, όπως επίσης και η κρίση της Ελλάδας, επιβεβαιώνει βασικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Επιβεβαιώνει ότι το πρόβλημα που ζούμε σήμερα στην Ελλάδα, προχθές στην Ισπανία, τώρα στην Κύπρο είναι εκφράσεις μιας ευρύτερης συστημικής ευρωπαϊκής κρίσης. Άρα χρειάζονται συνολικές λύσεις και όχι λύση από χώρα σε χώρα μόνο. Δεύτερον επιβεβαιώνεται η θέση ότι όσο μικρή και αν είναι μια χώρα, λόγω των δομικών αλληλεξαρτήσεων που υπάρχουν κυρίως εντός της Ευρωζώνης, αυτή η χώρα μπορεί να διαπραγματευτεί, μπορεί να διεκδικήσει λύσεις καλύτερες, αυτό ακριβώς που ζούμε στην Κύπρο και που δεν είχαμε εδώ στην Ελλάδα την ευκαιρία να ζήσουμε μέχρι τώρα , αλλά που είμαστε σίγουροι ότι θα ζήσουμε στο μέλλον.

Τρίτο συμπέρασμα είναι και τα όρια των εθνικών λύσεων . Ότι δηλαδή η όποια λύση για την Κύπρο θα μπορέσει να αποβεί πραγματικά βιώσιμη αν υπάρξουν ευρύτερες αλλαγές στην Ευρώπη ή αν υπάρξουν πολιτικές μετατοπίσεις στις χώρες που έχουν ομοειδή προβλήματα. Γι’ αυτό νομίζω ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, που από την αρχή της κρίσης έχει κατατεθεί, για την ανάγκη συμμαχίας των λαών του Νότου και περαιτέρω με τους εργαζόμενους του Βορρά, είναι ο στρατηγικός δρόμος για να υπάρξει μια πραγματικά εναλλακτική απάντηση στην κρίση. 

Υδρογονάνθρακες - Μύθος και πραγματικότητα

ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ* από το www.avgi.gr 30/12/12

Οι εκτιμήσεις για την ύπαρξη τεράστιων ποσοτήτων υδρογονανθράκων στην Ελλάδα όταν πλασάρονται κατάλληλα την κατάλληλη εποχή μπορούν να εκτινάξουν στα ύψη χρηματιστηριακές τιμές εταιριών, τραπεζών και παραγωγών προϊόντων

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας υπάρχουν πετρώματα και δομές που μπορούν να φιλοξενούν υγρούς ή και αέριους υδρογονάνθρακες.

Τόσο επιστημονικές έρευνες όσο και επιφανειακές αναβλύσεις πίσσας ή φυσικού αερίου αλλά και γεωτρητικά δεδομένα ενισχύουν αυτήν την άποψη.

Η αναζήτηση υδρογονανθράκων στην Ελλάδα, πρακτικά, έχει ξεκινήσει από τις αρχές του εικοστού αιώνα. Με αυτήν έχουν ενδιαφερθεί κατά καιρούς πολλές και μάλιστα μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες (BP, Esso, Texaco, Chevron κ.α.).

Από τη δεκαετία του χίλια εννιακόσια εξήντα και μετά, έχουν γίνει πάμπολλες γεωλογικές μελέτες τόσο από Έλληνες και όσο και από ξένους επιστήμονες. Οι μελέτες αυτές έχουν προσφέρει ιδιαίτερα χρήσιμες πληροφορίες για: α) τα γεωπεριβάλλοντα και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες στο απώτερο παρελθόν δημιουργήθηκαν υδρογονάνθρακες, β) τα μητρικά πετρώματα που συνδέονται με τη δημιουργία των υδρογονανθράκων, γ) τα πετρώματα-ταμιευτήρες στα οποία έχουν μεταναστεύσει, μετά τη δημιουργία τους, οι υδρογονάνθρακες, δ) τις γεωλογικές δομές - "παγίδες" που έχουν δημιουργηθεί κατά τη γεωλογική εξέλιξη της Ελλάδας και που επιτρέπουν τη συσσώρευση - φυλάκιση των υδρογονανθράκων σε συγκεκριμένες θέσεις μέσα στις "στοίβες" των πετρωμάτων, και ε) για τα πετρώματα που καλύπτουν αυτές τις δομές, και δεν επιτρέπουν τη διαφυγή ή την οξείδωση των υδρογονανθράκων.

Οι περισσότερες των γεωλογικών ερευνών συνοδεύτηκαν από ειδικές γεωφυσικές μελέτες, δηλαδή από ειδικές σεισμικές τομές που θα μπορούσαμε να τις προσομοιάσουμε με τις σημερινές ακτινογραφίες θώρακα ή αξονικές τομογραφίες, από την ερμηνεία των οποίων, εντοπίζονται, όχι πάντα με επιτυχία, συγκεκριμένες γεωλογικές δομές και ακολουθίες πετρωμάτων, στις οποίες θα μπορούσαν να έχουν συσσωρευτεί υγροί ή και αέριοι υδρογονάνθρακες.

Έτσι, με τη βοήθεια των προηγούμενων πολυάριθμων γεωλογικών ερευνών και την ερμηνεία πολυάριθμων σεισμικών τομών που έχουν γίνει κατά μήκος 73.000 περίπου χιλιομέτρων, εντοπίστηκαν σε διάφορες περιοχές του ελλαδικού χώρου πετρελαιοπιθανές περιοχές. Σ’ αυτές τις περιοχές έχουν γίνει πάνω από 110 γεωτρήσεις (άλλες στην ξηρά και άλλες στη θάλασσα, βάθους ολίγων εκατοντάδων μέτρων έως και 5,494m), προκειμένου να διαπιστωθεί εάν πράγματι σ' αυτές τις περιοχές υπάρχουν υδρογονάνθρακες.

Το τελικό αποτέλεσμα των παραπάνω ερευνών ήταν η ανακάλυψη των πρώτων εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων στη θαλάσσια περιοχή της Θάσου - κοίτασμα πετρελαίου Πρίνος και κοίτασμα φυσικού αερίου Ν. Καβάλας - από την OCEANIC (1971-1974), η ανακάλυψη του κοιτάσματος πετρελαίου στη θαλάσσια περιοχή του Κατάκολου (1981) (Δ. Πελοπόννησος), του κοιτάσματος φυσικού αερίου στην Επανομή Θεσσαλονίκης (1989), καθώς και συγκεντρώσεων, σε διάφορες περιοχές, βιογενούς αερίου. Ταυτόχρονα δημιουργήθηκε ένα πλούσιο και εκτεταμένο αρχείο δεδομένων το οποίο όμως, μετά την ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Επιχείρησης Πετρελαίων (ΔΕΠ-ΕΚΥ, θυγατρική της ΔΕΠ Α.Ε.) και την αλλαγή της μετοχικής σύνθεσης των Ελληνικών Πετρελαίων (ΕΛΠΕ), πέρασε στα χέρια συμφερόντων του Ομίλου Λάτση, για να επιστρέψει πάλι, το 2007, στο Ελληνικό Δημόσιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αξιοποίηση και τη διαχείριση του πολύτιμου αυτού υλικού.

Ποιο είναι τελικά το πετρελαϊκό δυναμικό της χώρας μας; Υπάρχουν κοιτάσματα (δηλαδή εκμεταλλεύσιμα αποθέματα) υδρογονανθράκων στην Ελλάδα και πού; Πόσα είναι τα αποθέματα αυτά;

Σ' αυτά τα ερωτήματα θα προσπαθήσω να απαντήσω έμμεσα στη συνέχεια.

Τις τελευταίες εβδομάδες, πολλά από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα κλίμα ευφορίας, μεταδίδοντας και αναπαράγοντας πληροφορίες από απόρρητη έκθεση των κ.κ. Αντώνη Φώσκολου, Ηλία Κονοφάγου και του Γάλλου γεωφυσικού Alain Bruneton που έχει στα χέρια της η κυβέρνηση, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα έχει τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου (3,5 τρισ. κυβικών μέτρων!!!) και υγρών υδρογονανθράκων, ιδιαίτερα νότια και νοτιοανατολικά της Κρήτης. Οι ποσότητες και η αξία τους μας αφήνουν κατάπληκτους, όπως κατάπληκτους μας αφήνει και μια έκθεση της Deutsche Bank που και αυτή, για τους δικούς της λόγους, αναφέρθηκε με τη σειρά της στα τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων της Ελλάδας.

Δεν έχω στα χέρια μου την απόρρητη έκθεση κι έτσι δεν μπορώ να αξιολογήσω τα στοιχεία και τα επιστημονικά δεδομένα στα οποία στηρίζουν τις εκτιμήσεις τους και τους υπολογισμούς τους οι παραπάνω επιστήμονες.

Μπορώ όμως με σιγουριά να πω ότι είναι υπερεκτιμημένες οι ποσότητες αυτές.Μπορώ επίσης να πω ότι οι εκτιμήσεις τους δεν προέρχονται από δικές τους ολοκληρωμένες γεωλογικές, γεωφυσικές, γεωτρητικές έρευνες.

Τον Μάρτιο του 2012 δημοσιεύτηκε στο www.pytheas.net εργασία των τριών επιστημόνων με τίτλο: Cretan gas fields - A new perspective for Greece’s hydrocarbon resources. Ο τίτλος της εργασίας τους αποδίδεται από τους ίδιους στα ελληνικά ως: «Οι συγκλίνουσες λιθοσφαιρικές πλάκες και η ταυτόχρονη ύπαρξη πρισμάτων προσαύξησης και λασποηφαιστείων στη Μεσογειακή ράχη ως δείκτες ύπαρξης κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην παράκτια Νότια Κρήτη. Νέες προοπτικές εντοπισμού κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ελλάδα». Στην εργασία αυτή παρουσιάζονται αποτελέσματα άλλων επιστημών γεωλόγων και γεωφυσικών σχετικών με τη γεωλογική δομή περιοχών του ελλαδικού χώρου, και συγκρίνοντας τις περιοχές αυτές με ανάλογες περιοχές στη Μεσόγειο ή στον κόσμο στις οποίες έχουν βρεθεί φυσικό αέριο και πετρέλαιο, πιθανολογούν την ύπαρξη υδρογονανθράκων και στην Ελλάδα.

Πιο συγκεκριμένα, στα συμπεράσματά τους, που αυτά θα πρέπει να είναι και τα συμπεράσματα στα οποία στηρίζεται η απόρρητη έκθεσή τους, αναφέρουν: «Η νορβηγική εταιρία γεωφυσικών ερευνών Petroleum Geo-Services (σύμπτωση, είναι η ίδια εταιρεία που διεξαγάγει αυτές τις ημέρες γεωφυσική έρευνα στο Ιόνιο Πέλαγος και στο θαλάσσιο χώρο νότια της Κρήτης!!), με βάση τις μελέτες που έχουν γίνει νότια της Κρήτης, εν αγνοία των ελληνικών κυβερνήσεων, διαπίστωσε από την εμπειρία της με τις μελέτες που έκανε στην Ανατολική Μεσόγειο ότι υπάρχουν τεράστιες γεωλογικές ομοιότητες με τη λεκάνη της Λεβαντίνης (ΑΟΖ Κύπρου, Ισραήλ, Συρίας και Λιβάνου) η οποία θεωρείται από τη Γεωλογική υπηρεσία των ΗΠΑ (USGS) ότι έχει τουλάχιστον 3,45 τρισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου και 1,7 δισ. βαρέλια αργού πετρελαίου. Άρα επιβάλλεται η έρευνα για τον εντοπισμό κοιτασμάτων υδρογονανθράκων νοτίως της Κρήτης».

Άρα τα συμπεράσματά τους βασίζονται στην εμπειρία της νορβηγικής εταιρείας και τις θεωρήσεις της Γεωλογικής εταιρείας των ΗΠΑ!!! Και ενώ λέγουν ότι «επιβάλλεται η έρευνα για τον εντοπισμό κοιτασμάτων υδρογονανθράκων νοτίως της Κρήτης», το ξεχνούν αυτό και αρχίζουν τον χορό των αριθμών. Κι έτσι ξαφνικά γίναμε, Ελντοράντο!!!

Βέβαια, η γεωλογική δομή της περιοχής νότια της Κρήτης δεν έχει καμιά ομοιότητα με αυτήν της Λεβαντίνης στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα.

Επισημαίνω επίσης ότι άλλο πράγμα οι εκτιμήσεις κι άλλο πράγμα η βεβαιότητα. Οι εκτιμήσεις μπορούν να ενθαρρύνουν τις παραπέρα έρευνες, ή να εκτινάξουν στα ύψη τις χρηματιστηριακές τιμές εταιρειών, τραπεζών, παραγώγων και προϊόντων, όταν οι εκτιμήσεις αυτές αρχίζουν να πλασάρονται κατάλληλα την κατάλληλη εποχή!

Η βεβαιότητα επιτυγχάνεται από τη στιγμή που έχουν ολοκληρωθεί οι έρευνες, έχει οριοθετηθεί το κοίτασμα, (που σημαίνει ότι ξέρουμε τις διαστάσεις του, άρα ξέρουμε τον όγκο του), ξέρουμε το πορώδες και τη διαπερατότητα των σχηματισμών που φιλοξενούν τους υδρογονάνθρακες, (άρα ξέρουμε την ποσότητά τους), ξέρουμε την ποιότητά τους, ξέρουμε, για τις υποθαλάσσιες περιοχές, το βάθος της θάλασσας και σε τι βάθος βρίσκεται το κοίτασμα. Όλα αυτά προϋποθέτουν εκτέλεση ερευνητικών γεωτρήσεων και γεωχημικών αναλύσεων. Και θα πρέπει να μην ξεχνάμε ότι στατιστικά μία στις δεκαπέντε γεωτρήσεις είναι επιτυχημένες! Εάν λοιπόν όλα τα παραπάνω είναι γνωστά τότε όλα αυτά σε συνδυασμό με την εκτίμηση του κόστους ανόρυξης, του κόστους μεταφοράς και των τρεχουσών τιμών οδηγούν στην εκμεταλλευσιμότητα ή όχι μιας συγκέντρωσης υδρογονανθράκων. Όταν η συγκέντρωση αυτή κρίνεται οικονομικά εκμεταλλεύσιμη, τότε πια μιλάμε για κοίτασμα υδρογονανθράκων.

Πιο ρεαλιστικά νομίζω ότι είναι τα συμπεράσματα των δυο ερευνητών των ΕΛΠΕ κ.κ. Ζαφειρόπουλου και Μαρνέλη, όπως αυτά παρουσιάστηκαν σε ημερίδα που οργάνωσε για τους υδρογονάνθρακες το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδας το καλοκαίρι του 2011. Οι δύο επιστήμονες καταλήγουν στα παρακάτω.

«Υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες για εντοπισμό κοιτασμάτων Υδρογονανθράκων:

α) Στα νερά του Β. Ιονίου καθώς και σε λεκάνες του κεντρικού και Ν. Ιονίου.

β) Σε βαθείς στόχους στην Ήπειρο που δεν έχουν διατρηθεί μέχρι σήμερα .

γ) Στη λεκάνη Θερμαϊκού -Θεσσαλονίκης και σε περιοχές του Βορείου Αιγαίου.

Οι περιοχές Αιτωλοακαρνανίας και Β.Δ. Πελοποννήσου μπορούν ν’ αναβαθμιστούν εάν επιβεβαιωθούν οι βαθείς στόχοι στην Ήπειρο και το Β. Ιόνιο.

Υπάρχουν πιθανότητες για εντοπισμό κοιτασμάτων Υδρογονανθράκων και στις περιοχές Γρεβενών και Έβρου - Ορεστιάδας.

Οι περιοχές της Ελληνικής τάφρου και της Μεσογειακής Ράχης (δηλ. οι περιοχές νότια της Κρήτης), παραμένουν πρακτικά άγνωστες, παρουσιάζουν δυνητικό ενδιαφέρον αλλά χρειάζεται περαιτέρω μελέτη και έρευνα. Δεν είναι δυνατόν να εντοπιστούν στόχοι και να χαρτογραφηθούν περιοχές άμεσου ενδιαφέροντος με τα υπάρχοντα σεισμικά δεδομένα».

Νομίζω ότι στο πλαίσιο των παραπάνω συμπερασμάτων καλά κάνουμε ως πολιτεία και ξεκινάμε πάλι την έρευνα για την αναζήτηση υδρογονανθράκων. Βέβαια θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί οι έρευνες είχαν σταματήσει για δέκα τουλάχιστον χρόνια. Μα αυτό είναι μια άλλη ιστορία στην οποία θα μπορούσε να μπλέξει κανείς μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, την άφιξη του ρώσικου φυσικού αερίου και της διάθεσής του στην Ελλάδα, τους αγωγούς μεταφοράς του φυσικού αερίου, το λαθρεμπόριο του πετρελαίου κι άλλα, ενδεχομένως, πολλά.

Καλά κάνουμε λοιπόν και ξεκινάμε με την εκτέλεση νέων γεωφυσικών μελετών. Ξεκινάμε σχεδόν πάλι από την αρχή, έχουμε όμως μαζί μας όλη τη γνώση και την εμπειρία από τις προηγούμενες έρευνες και μελέτες. Τέτοιες γεωφυσικές μελέτες, και πιο συγκεκριμένα σεισμικές τομές κατά μήκος συγκεκριμένων διαδρομών, εκτελεί τούτες τις μέρες στο Ιόνιο πέλαγος και νότια της Κρήτης η νορβηγική εταιρεία Petroleum Geo-Services (PGS), με σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό, σε μια εκ νέου προσπάθεια καλύτερης διερεύνησης περιοχών που έχουν ήδη διερευνηθεί ή που τα διαθέσιμα στοιχεία είναι ανεπαρκή, ελάχιστα ή αμφιβόλου αξιοπιστίας.

Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά αμφιβολία ότι οι έρευνες θα πρέπει να συνεχιστούν. Να συνεχιστούν όμως κατά τρόπο που θα εξυπηρετείται και θα διασφαλίζεται το δημόσιο συμφέρον.

Τι συμβαίνει όμως σήμερα;

Η νορβηγική εταιρεία έχει ξεκινήσει τις έρευνές της χωρίς να γνωρίζουμε τις συμβατικές της υποχρεώσεις, ούτε ποια θα είναι τα οφέλη της Ελλάδας από την πώληση των συλλεγόμενων δεδομένων, από την εταιρεία, ούτε πως θα γίνει η διάθεση αυτών των δεδομένων. Δεν ξέρουμε ουσιαστικά εάν έχει υπογραφεί σύμβαση ανάμεσα στη νορβηγική εταιρεία και το Δημόσιο, παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει πάνω από είκοσι ημέρες από τότε που ζητήσαμε να κατατεθεί η σύμβαση στη Βουλή.

Από την άλλη μεριά, η κυβέρνηση υποταγμένη στις μνημονιακές της δεσμεύσεις και υποχρεώσεις, φρόντισε και μεταβίβασε στο περιβόητο Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) «τα υφιστάμενα και μελλοντικά περιουσιακής φύσεως δικαιώματα του Δημοσίου, δικαιώματα διαχείρισης και εκμετάλλευσης, κεκτημένα οικονομικά συμφέροντα, άυλα δικαιώματα λειτουργίας που απορρέουν από την 23 Νοεμβρίου 1999 σύμβαση μεταξύ του Δημοσίου και της KAVALA OIL Α.Ε.». Φρόντισε και μεταβίβασε στο ίδιο ταμείο το 35,77% των μετοχών των Ελληνικών Πετρελαίων, που είχε στη διάθεσή του το Δημόσιο.

Ταυτόχρονα έχει φροντίσει όλα τα δικαιώματα έρευνας, αξιοποίησης και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων που υπάρχουν στις χερσαίες, στις υπολίμνιες και υποθαλάσσιες περιοχές, εκεί που κάνει έρευνες σήμερα η νορβηγική εταιρεία PGS, ως ανήκοντα στο Δημόσιο, να μπορούν να περάσουν κι αυτά στο ΤΑΙΠΕΔ. Και είναι γνωστό ότι τα έσοδα από την αξιοποίηση (εκποίηση ή ξεπούλημα λέμε εμείς) των περιουσιακών στοιχείων του Ταμείου πηγαίνουν κατευθείαν στους "τοκογλύφους" δανειστές μας.

Συμπερασματικά επισημαίνονται τα παρακάτω:

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι στον ελλαδικό χώρο, και ιδιαίτερα στον θαλάσσιο, υπάρχουν πετρελαιοπιθανές περιοχές.

Απαιτείται η συστηματικοποίηση των ερευνών για την αναζήτηση υδρογονανθράκων, με συνθήκες όμως που θα διασφαλίζονται τα συμφέροντα του ελληνικού δημοσίου.

Η πολιτική που ακολουθεί σήμερα η κυβέρνηση οδηγεί μαθηματικά στην απώλεια κάθε οφέλους από την όποια πιθανολογούμενη ανακάλυψη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων

Πρέπει να διασφαλιστούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας και αυτά συνδέονται άμεσα με την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ)

Η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας για την εκμετάλλευση και μεταφορά των ανευρεθέντων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο, και ιδιαίτερα στο Ισραήλ και την Αίγυπτο είναι σημαντική.

Οι εκτιμήσεις των κ.κ. Αντώνη Φώσκολου, Ηλία Κονοφάγου, του Γάλλου γεωφυσικού Alain Bruneton και της Deutsche Bank είναι υπερβολικές. Άθελά τους οι εκτιμήσεις αυτές ευνοούν χρηματιστηριακά παιγνίδια και γεωπολιτικές τακτικές.

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στα επιχειρηματικά κοράκια που καραδοκούν να καταληστέψουν τις όποιες πλουτοπαραγωγικές μας πηγές

* Ο Απόστολος Αλεξόπουλος είναι αναπληρωτής καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Β' Αθήνας

Η Ελλάδα διαλύεται και το Περιφερειακό Συμβούλιο της Στερεάς συνεδριάζει στα Καμένα Βούρλα για το νέο ΕΣΠΑ !

Δήλωση σχετικά με τα νέα μέτρα που συζητούνται από σήμερα στη Βουλή, με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα 2013-2016 και τον Προϋπολογισμό του 2013, αλλά και τη 48ωρη Γενική Απεργία ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, εξέδωσε ο επικεφαλής της περιφερειακή παράταξη «Ριζοσπαστική και Οικολογική συνεργασία» Νίκος Στουπής. Στην ανακοίνωση αναφέρονται αναλυτικά τα εξής :

Η Ελλάδα διαλύεται και το Περιφερειακό Συμβούλιο της Στερεάς

και ο περιφερειάρχης κ. Περγαντάς συνεδριάζουν στα Καμένα Βούρλα για το νέο ΕΣΠΑ !.

«Τα μέτρα που περιέχονται στον προϋπολογισμό του 2013 και στο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα μέχρι το 2016 είναι τα πιο σκληρά, τα πιο άδικα, τα πιο καταστροφικά που έχει αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα η ελληνική κοινωνία. Μετά το ξεπούλημα του συνόλου του δημόσιου πλούτου την προηγούμενη εβδομάδα, τα νέα μέτρα  αποτελούν την ταφόπλακα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, με τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους ανέργους, τους μικρομεσαίους εμπόρους και επαγγελματίες, τους μικρούς και μεσαίους αγρότες, να είναι εκείνοι που θυσιάζονται ανενδοίαστα προκειμένου να εξασφαλιστεί η κερδοσκοπία των δανειστών και των επίδοξων δήθεν “επενδυτών”.

Τα «θυγατρικά  παραρτήματα» της εσωτερικής τρόικας στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας αφού αρνήθηκαν στο προηγούμενο Περιφερειακό Συμβούλιο και να συζητήσουν έστω την πρότασή μας, το όργανο:

·         να τοποθετηθεί επί της συγκυρίας και των μέτρων,

·         να μελετήσει  την τεκμηριωμένη επίπτωση από την πιθανή εφαρμογή των μέτρων στην Περιφέρειά μας

·         να συμπορευτεί με τον λαό που δύο μέρες τώρα αντιστέκεται και δίνει την μάχη να μην περάσουν τα μέτρα, κλείνοντας τις υπηρεσίες του, και,

·         να οργανώσει την αντίθεσή του σε συνεργασία με τις άλλες Περιφέρειες στα πλαίσια της Ένωσης Περιφερειών,

επέλεξαν, την ώρα που ο αγωνιζόμενος λαός μας δίνει την «μητέρα των μαχών», να οργανώνουν «φιέστα» Επιτροπή Παρακολούθησης της πορείας του ΕΣΠΑ στα Καμένα Βούρλα. Στρουθοκαμηλίζουν. Τους «φτύνουν» και «κρατάνε ομπρέλες».

Θα είναι παγερά μόνοι τους να «αυτοσχεδιάζουν». Δεν αντιλαμβάνονται ότι πια χάνουν και το δικαίωμα να «προγραμματίζουν». Σε λίγο, βρισκόμενοι σε απόλυτη δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα, θα  εκπέμψουν  την ίδια κωμικοτραγική εικόνα της κυβερνητικής τρόικας, που κρεμάμενη  από μια κλωστή, ετοιμάζεται να καταρρεύσει με πάταγο, υπό το βάρος της εξαπάτησης του λαού, της οσμής των σκανδάλων, της λαϊκής αγανάκτησης για τα νέα μέτρα, των αδιεξόδων που η ίδια η πολιτική τους ατολμία επισώρευσε.

Το μόνο που μένει είναι τώρα είναι η κοινωνία να πιστέψει στη δύναμή της. Τις επόμενες μέρες και ώρες δεν χωράει εφησυχασμός. Δεν χωράει αναβολή. Δεν χωράει ατολμία. Τώρα είναι η στιγμή να εμποδίσουμε την ολοκληρωτική καταστροφή. Τώρα είναι η ώρα της ανατροπής. Να σταματήσουμε τα μέτρα. Μπορούμε!»

Αειφόρος ανάπτυξη, περιβάλλον, ανάπτυξη και οι ποιοτικές βαθμίδες του τρόπου ζωής (*)

(*) Του Παναγιώτη Ήφαιστου από: www.ifaistosedu.gr

Η κρατούσα άποψη διεθνώς είναι ότι βιώσιμη ανάπτυξη μπορεί να σημαίνει μόνο αειφόρο ανάπτυξη:

α) διαφύλαξη ενός κρίσιμου φυσικού κεφαλαίου,

β) διασφάλιση αναπλήρωσης των πλουτοπαραγωγικών πόρων που χρησιμοποιούνται για αναπτυξιακούς λόγους,

γ) διασφάλιση της βιοποικιλότητας και

δ) κανονιστικές ρυθμίσεις που διασφαλίζουν ότι η ευημερία μελλοντικά είναι ευθέως ανάλογη φιλικών με το περιβάλλον οικονομικών δραστηριοτήτων που διαφυλάττουν τη φυσική και πολιτισμική κληρονομιά. 

Χωρίς ασφαλώς να εξαντλήσουμε αυτή τη μεγάλη υπόθεση θα εστιάσουμε την προσοχή στο οικονομικό σκέλος και τη σχέση του με τη φυσική και πολιτισμική κληρονομιά.

Παρά το γεγονός ότι επίκεινται αποφάσεις μεγάλης περιβαλλοντολογικής σημασίας, παρατηρείται ένας ανερμήνευτος εφησυχασμός στο επίπεδο του πολιτικού προσωπικού, των μέσων ενημέρωσης, των οργανώσεων στο πεδίο της περιβαλλοντολογικής προστασίας και των επιστημονικά αρμόδιων. Εφησυχασμός ο οποίος θα οδηγήσει σε άνευ προηγουμένου και ανεπίστροφη καταπάτηση εκείνων των κομματιών του ελληνικού θαλάσσιου οικοσυστήματος που μέχρι σήμερα έτυχε να μείνει άθικτο.

Γράφοντας αυτές τις γραμμές έχω μπροστά μου ογκώδεις συλλογικούς τόμους για την «αειφόρο ανάπτυξη» γραμμένους από εκλεκτούς επιστήμονες. Για λόγους οικονομίας χώρου και για να καταδείξω το γεγονός ότι εδώ δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό αλλά λέμε μόνο το αυτονόητο, καταγράφω ενδεικτικούς τίτλους επιστημονικών παρεμβάσεων:

·                     «Δικαιώματα του ανθρώπου και των λαών στον πολιτισμό και το περιβάλλον: Μια τελευταία ανάγνωση της διεθνούς πρακτικής και της νομολογίας».

·                     «Το δικαίωμα σ’ ένα υγιές και αρμονικό περιβάλλον ως συλλογικό ανθρώπινο δικαίωμα». 

·                     «Η αειφορική ανάπτυξη στο πλαίσιο προστασίας και διαχείρισης της φυσικής και πολιτισμικής κληρονομιάς».

·                     «Προστασία της πολιτισμικής και φυσικής κληρονομιάς, διεθνής και ευρωπαϊκή διάσταση».

·                     «Η οικονομική διάσταση στην προστασία της φυσικής και πολιτισμικής κληρονομιάς».

·                     «Η αειφορία ως παράδειγμα προστασίας και διαχείρισης του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος».

·                     «Ο ρόλος του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στην τήρηση και εφαρμογή του Κοινοτικού δικαίου για το περιβάλλον».

·                     «Οργανωμένα συμφέροντα και ομάδες πίεσης στην Κοινή Ευρωπαϊκή Πολιτική περιβάλλοντος».

·                     «Λειτουργική σχέση Ανθρώπου και Φύσης».

·                     «Ο ρόλος των ΜΜΕ στην παραγωγή κοινωνικής προβληματικής και της πολιτικής για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και της πολιτισμικής κληρονομιάς».

·                     «Αειφορία και ανάπτυξη των θαλασσών και των ωκεανών». «Η επίτευξη της αειφόρου ανάπτυξης μέσα από τον χωροταξικό σχεδιασμό».

Συντομογραφικά συνοψίζουμε την ουσία αυτού του ζητήματος. Ήδη από τον 18ο αιώνα αλλά πολύ περισσότερο το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα έγινε ευρέως αποδεκτό ότι η άκριτη ανάπτυξη εις βάρος του περιβάλλοντος σημαίνει υποβάθμιση του οικοσυστήματος και υποβάθμιση του ανθρώπου. Η μαζικοπαραγωγή και η μαζικοκατανάλωση δεν σημαίνει αυτόματα και πάντοτε πρόοδο, ιδιαίτερα όταν ανταγωνίζεται ευθέως το περιβάλλον και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης ζωής. Μεταξύ άλλων, τους πατροπαράδοτους τρόπους ζωής τους, την πολιτισμική τους κληρονομιά, τις κοινωνικές σχέσεις, την άκριτη αστικοποίηση, τις οικογενειακές σχέσεις, την ερωτική συμπεριφορά και τη δημοκρατία.

Ένας «πλαστικός» και μηχανοποιημένος τρόπος ζωής προκαλεί ανθρωπολογική υποβάθμιση κάθε είδους και σίγουρα διαφθορά της διατροφικής αλυσίδας.

Αειφόρος ανάπτυξη σημαίνει:

α) Διασφάλιση πόρων για το μέλλον με χρήση τους που είναι μικρότερη από την ανανέωσή τους,

β) μέριμνα ούτως ώστε να διαφυλαχθεί η χλωρίδα και πανίδα και

γ) μέριμνα ούτως ώστε να μην θίγεται η εν γένει φυσική και πολιτισμική κληρονομιά, της οποίας το δικαίωμα απόλαυσης των αγαθών ανήκει σε όλους.

«Αειφόρος ή συντηρούμενη ανάπτυξη (Sustainable Development)», επιπλέον, «είναι εκείνο το είδος της ανάπτυξης που αντιμετωπίζει τις ανάγκες του παρόντος χωρίς να αποστερεί από τις επόμενες γενιές τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν τις δικές τους ανάγκες» (Έκθεση των Ηνωμένων Εθνών).

Κάποια πράγματα είναι τόσο αντικειμενικά και τόσο πασίδηλα ορθά, ούτως ώστε με λογικούς όρους δεν τίθεται καν ζήτημα αμφισβήτησής τους. Η ηθικολογία ή αντίστροφα η «αναπτυξιακή ρητορική» περιττεύει. Έτσι, μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα ότι οι αναπτυξιακές δυνατότητες της Ελλάδας, όπως και κάθε άλλης χώρας η οποία (ευτυχώς για τους κατοίκους της) δεν διαθέτει βαριά και ρυπογόνο βιομηχανία, σχετίζεται με δύο βασικά αλληλένδετους παράγοντες:

Πρώτον, τη φιλική με το περιβάλλον και με τους υπάρχοντες πόρους τεχνολογία αιχμής που επιτυγχάνει οικονομική ανταγωνιστικότητα εκεί όπου η χώρα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα (υπηρεσίες, ναυτιλία, τουρισμό υψηλής στάθμης –όχι μαζικό και όχι ενθαρρυντικό της χυδαίας υποκουλτούρας–, κατασκευαστικός τομέας, εκπαίδευση, γεωργία υψηλών προδιαγραφών βιολογικού προσανατολισμού, συμμετρικές ξένες επενδύσεις σε αυτούς και άλλους τομείς κ.τ.λ.  

Δεύτερον,  διαφύλαξη ως κόρη οφθαλμού των φυσικών πόρων, δηλαδή την ακεραιότητα όσων φυσικών τοπίων και πολιτισμικών αγαθών έμειναν άθικτα από την άκριτη αστικοποίηση, την άναρχη ανάπτυξη και την αυθαίρετη και χωρίς πολεοδομικό και χωροταξικό σχεδιασμό δόμηση σε πλείστες περιοχές.

Βασικά, θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι εξ αντικειμένου και αποφεύγοντας κάθε βαρβαρισμό, πιθηκισμό και υπανάπτυκτων νοοτροπιών (για παράδειγμα, τη βάρβαρη εκποίηση μερικών πανέμορφων παραλιών της Τουρκίας και την συνεπαγόμενη οικολογική καταστροφή που προκλήθηκε), η Ελλάδα είναι καταδικασμένη σε οικονομικό θάνατο, εάν δεν κατανοήσει ότι το αειφόρο οικονομικό πλεονέκτημά της είναι εκείνα τα φυσικά και πολιτισμικά αγαθά της που έτυχε να μην πληγούν τις τελευταίες δεκαετίες.

Κανένας «φιλοξενούμενός μας επισκέπτης» –έτσι θεωρεί όσους επισκέπτονται την Ελλάδα μια σωστή αναπτυξιακή πολιτική αυτού που συμβατικά ονομάζεται «τουρισμός»– δεν θα έλθει μελλοντικά στην Ελλάδα αν δεν έχουν μείνει ανέπαφα τα φυσικά τοπία που ακόμη δεν έχουν κατακλυστεί από μαζική υποκουλτούρα και αν δεν έχει διαφυλαχθεί ακέραια η πολιτιστική κληρονομιά των Ελλήνων.

Δεν αντιλέγουμε ότι τα πιο πάνω δεν είναι άσχετα με το πώς βλέπουμε την πατρίδα μας και με το πόσο αγαπούμε το συλλογικό Είναι μας: Μεταξύ άλλων, πώς και πόσο είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε την αξιοπρέπειά μας και τον τρόπο ζωής μας στη μεταμοντέρνα βαρβαρότητα. Πώς και πόσες ξενοκρατικές λογικές θα εισρεύσουν στην επικράτειά μας. Πώς και πόσο ταυτιζόμαστε με την ιδιοσυστασία της κοινωνίας στην οποία ανήκουμε. Πως και πόσο σεβόμαστε την πολιτισμική μας κληρονομιά και το φυσικό περιβάλλον του τόπου μας. Πόσο θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι ή εάν αντίθετα έχουν ήδη κυριαρχήσει αξιοθρήνητα σύνδρομα ξενοκρατίας και υποτέλειας.

Για να συνδέσουμε αυτά τα ζητήματα με την ζώσα καθημερινότητα: ποιος από τους δύο δίσκους της πλάστιγγας βαραίνει όταν από τη μία πλευρά είναι το οικοσύστημα και ο πολιτισμός που κληρονομήσαμε και από την άλλη πλευρά αχρείαστα μωροφιλόδοξα σύνδρομα και συμπλέγματα. Αρχοντοχωριάτικα ντυσίματα, περιττά αυτοκίνητα «πολυτελείας» και κωμικοτραγικές επιδειξιομανείς συμπεριφορές κάθε είδους που υποβαστάζουν ελλειμματικές προσωπικότητες και ασθενείς ψυχές.

Εν κατακλείδι, πόσο αγαπάμε και σεβόμαστε την πατρίδα μας ή αντίστροφα πόσο θεωρούμε τους εαυτούς μας παροδικούς αχθοφόρους, άπληστους επιβήτορες των φυσικών και πολιτισμικών αγαθών και εφήμερους μεταπράτες ξεπουλήματός τους.

Καμιά αντίρρηση δεν μπορεί να υπάρξει ότι αμφίπλευρες επιλογές στα πιο πάνω «διλήμματα» προσδιορίζουν τις ποιοτικές βαθμίδες μιας οποιασδήποτε κοινωνίας: Ποια κοσμοθεωρητικά θέσφατα υποβόσκουν στα κοινωνικοπολιτικά της θεμέλια; Ποιες είναι οι ποιοτικές βαθμίδες της πολιτικής της ανθρωπολογίας και του κοινωνικοπολιτικού της συστήματος; Τι κυρίαρχα πολιτισμικά πρότυπα προσδιορίζουν την αισθητική των πολιτών; Ποιες είναι οι ποιοτικές βαθμίδες του τρόπου ζωής τους; Ποιες πολιτικές προσεγγίσεις υιοθετούνται εάν σκοπός είναι υψηλές ποιοτικές βαθμίδες ζωής;

Πολύ σωστά και πολλοί επισημαίνουν ότι αειφόρος ανάπτυξη, πολιτισμός και πολιτική είναι άρρηκτα αλληλένδετα. Υπό αυτό το πρίσμα θα πρόσθετα ότι το πολιτισμικό και πολιτικό παράδειγμα που επιλέγεται είναι και το μέτρο στάθμισης και εκτίμησης των ποιοτικών μας βαθμίδων και των πιθανοτήτων εθνοκρατικής επιβίωσης.

Επειδή επιπλέον παρά τις εξελίξεις στο πεδίο αυτό στους διεθνείς θεσμούς, όπως και για πολλά άλλα ζητήματα απουσιάζει κάποια παγκόσμια εξουσία για να υποδείξει και εφαρμόσει περιβαλλοντολογικά υγιείς αποφάσεις, αρμόδιο και υπεύθυνο για ότι συμβαίνει και ότι αποφασίζεται είναι το κοινωνικοπολιτικό σύστημα κάθε κράτους. Ότι και να λέγεται και να πράττεται αλλού, σημασία έχει ότι θα πάθουμε αυτό που μας αξίζει ανάλογα και αντίστοιχα με τις αποφάσεις που υιοθετούνται και εφαρμόζονται τώρα.