Για το Πανεπιστήμιο Στερεάς (*)

(*) Του Νίκου Στουπή, Περιφερειακού Συμβούλου (Ριζοσπαστική & Οικολογική Συνεργασία)

Ένα χρόνο μετά την ειδική συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου (16 Ιουνίου 2011) το Υπουργείο Παιδείας της «συγκυβέρνησης», αυτή την φορά όχι μέσω Διαμαντοπούλειων ψιθύρων, αλλά με ανοιχτά  χαρτιά σχεδιάζει την προοπτική να κλείσει το Πανεπιστήμιο Στερεάς μέσω – οποία ειρωνεία - του νομοθετήματος «ΑΘΗΝΑ», της θεάς της Σοφίας. Η συζήτηση πραγματοποιείται  στην σκιά:

1. Των οριζόντιων περικοπών χωρίς μελέτη και αξιολόγηση που στα πλαίσια του επαχθούς μνημονίου και κατ επιταγή των πατρώνων μας  ακολουθεί η  εσωτερική τρόικα, (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) ιδιαίτερα στους κοινωνικούς τομείς της παιδείας, της υγείας, της πρόνοιας και της κοινωνικής ασφάλισης  (συνενώσεις – καταργήσεις σχολικών μονάδων, μονάδων υγείας και περίθαλψης κλπ )

2. Των  διαχρονικά γενικότερων σχεδιαζόμενων αναδιαρθρώσεων που στοχεύουν:

α. στην αμφισβήτηση του Δημόσιου χαρακτήρα της  Εκπαίδευσης και στην ραγδαία εισβολή του ιδιωτικού τομέα σε όλες τις βαθμίδες της

β. στην κατάλυση του αυτοδιοίκητου της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και στον απόλυτο έλεγχο της λειτουργίας της από την οικονομική και πολιτική εξουσία

γ. στην μεγαλύτερη ασφυξία της αυτόνομης έρευνας και της διασύνδεσης της με τους στόχους της οικονομικής ολιγαρχίας

δ. στον απόλυτο έλεγχο κάθε φωνής αμφισβήτησης και αντίστασης αυτών των σχεδιασμών

ε. στην όρθωση με νέους όρους ταξικών φραγμών στην μόρφωση των παιδιών που προέρχονται κυρίως από τα λαϊκά στρώματα

3. Των αδιέξοδων που δημιούργησε  ο τρόπος που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια συνολικά τα  Περιφερειακά Πανεπιστήμια στην Ελλάδα, όχι με Επιστημονικά και Αναπτυξιακά κριτήρια,  αλλά με λαϊκίστικους και πολιτικάντικους πελατειακούς όρους, που ακολούθησε το πολιτικό σύστημα κάθε εποχής, με την λογική «κάθε πόλη και στάδιο, κάθε Περιφέρεια και Πανεπιστήμιο», λογική που δυστυχώς ακολουθήθηκε και στην δική μας Περιφέρεια .

Οι «λαλίστατοι» κατά τα άλλα σε άλλες εποχές εκπρόσωποι των δυνάμεων του Περιφερειακού Συμβουλίου της πλειοψηφίας και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όμως σήμερα σιωπούν.

Που πήγαν οι διαβεβαιώσεις του Περιφερειάρχη κ. Περγαντά  ότι το ελέγχει και το παρακολουθεί το θέμα; Τι απέγιναν οι λεονταρισμοί του κ. Χειμάρα που εκστόμιζε ανένδοτους; Υποτάχθηκαν όλα στις ανάγκες επιβίωσης της τρικομματικής Κυβέρνησης «μακράς πνοής» όπου συμμετέχουν τα κόμματά τους.  

Σε ότι μας αφορά ως Αριστερά, είναι σαφές πως είμαστε υπέρ του πιο μεγάλου ανοίγματος των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στην κοινωνία, της σύνδεσής τους με την παραγωγική διαδικασία, το δέσιμό τους με την καθημερινότητα των τοπικών κοινωνιών. Μακριά από λαϊκίστικες και εθνικιστικές κορώνες.

Μακριά από οικονομίστικες λογικές  να αντιμετωπίζεται απλά το πανεπιστήμιο ως πρωτογενές μέγεθος για την ανάπτυξη μιας περιοχής. Μακριά από κάθε είδους τοπικά, οικονομικά  και ακαδημαϊκά  συμφέροντα.

Προφανώς και γενικά είμαστε υπέρ της ίδρυσης και περιφερειακών πανεπιστημίων, όχι μόνο κεντρικών, μέσα από έναν ορθολογικό σχεδιασμό, με αυστηρά επιστημονικά και ακαδημαϊκά κριτήρια, αφού αυτά μπορούν υπό προϋποθέσεις να συμβάλλουν:

·   στην βελτίωση συνολικά της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης της χώρας,

·   στην αύξηση της ενεργού ζήτησης στην περιοχή και στην ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας,

·   στην αναβάθμιση των τοπικών κοινωνιών πολιτισμικά  και πνευματικά 

·   στην αύξηση του “κοινωνικού γοήτρου” των κατοίκων

·   στη συγκράτηση/ προσέλκυση πληθυσμού 

·   στην “αναβάθμιση” του ανθρώπινου δυναμικού, 

·   στην αναβάθμιση των φυσικών υποδομών  και τέλος,

·   στην αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης στο χώρο με την έννοια της ισότιμης φυσικής, οικονομικής και κοινωνικο-πολιτισμικής  προσιτότητας και προσβασιμότητας.

·   Στη συγκέντρωση γνώσης στην περιφέρεια, στην συμβολή στην Περιφερειακή Ανάπτυξη, στην ανάπτυξη καινοτόμων πρακτικών που υστερούμε, στην διασύνδεση τοπικής παραγωγής και επιστημονικής έρευνας

Με  αυτές  ακριβώς τις σκέψεις και σε αυτή την λογική:

ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ στην ανάπτυξή της λειτουργίας του Πανεπιστήμιου Στερεάς σε ένα πραγματικά ολοκληρωμένο Δημόσιο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα που θα μπορούσε ως κορμό του να είχε ένα μεταφερόμενο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο από την Αθήνα στον φυσικό του χώρο αυτόν της Αγροτικής Περιφέρειας, συμπληρούμενου από τα επιστημονικά αντικείμενα του Δάσους, το αντικείμενο της Περιφερειακής ανάπτυξης με αιχμή την Aγροτική Aνάπτυξη και τον Oρυκτό Πλούτο, καθώς και την ίδρυση τμήματος Φυσικής Αγωγής με αντικείμενο τα χειμερινά σπορ.

Ταυτόχρονα υποστηρίζουμε πως μελλοντικά θα πρέπει να ανοίξει  μια εσωτερική συζήτηση αποκλειστικά ανάμεσα στο ίδιο το Πανεπιστήμιο και τους Τοπικούς Φορείς με καθαρά επιστημονικά και εκπαιδευτικά κριτήρια όσον αφορά την σκοπιμότητα χωρικού διασκορπισμού των τμημάτων ή την χωρική συγκέντρωσή τους. Σε ότι μας αφορά από τώρα διατυπώνουμε την άποψη πως θα πρέπει να ακολουθηθεί η δεύτερη επιλογή και όχι η διασπορά.  

Στην κατάσταση που βρισκόμαστε και με την εμπειρία των προηγούμενων χειρισμών στον καθένα γίνεται εμφανές πως η μεθοδολογία των Επιστολών, των Επαφών, και των παρεμβάσεων μέσω φίλων και γνωστών, το μόνο που κάνει είναι να υπονομεύει την όποια προοπτική του ίδιου του Πανεπιστήμιου.

Σήμερα  πάνω από όλα προτάσσετε  η ανάγκη να διεκδικήσουμε  τους όρους και τις προϋποθέσεις θεσμικής – οικονομικής – πολιτικής υποστήριξης από την Πολιτεία σε αυτό το Πανεπιστήμιο που προηγούμενα περιγράψαμε να ανταποκριθεί στον ρόλο του.

Η Περιφέρεια οφείλει να πρωταγωνιστήσει στην συγκρότηση ενός πλατιού κοινωνικού  μετώπου των φορέων της Περιφέρειας που πάνω απ’  όλα θα αμφισβητεί τον πυρήνα των μνημονιακών επιλογών ιδιαίτερα σε πλευρές των κοινωνικών υπηρεσιών και του Δημόσιου χώρου, που ακολουθεί η σημερινή Κυβέρνηση.

Σε διαφορετική περίπτωση, δεν θα είχε κανένα νόημα ένα Πανεπιστήμιο με ανόμοια γνωστικά αντικείμενα που δεν προσμοιάζουν ούτε καν στους τίτλους τους, χωρίς ουσιαστικά προγράμματα σπουδών, χωρίς ουσιαστικά Πανεπιστημιακούς, χωρίς υλικοτεχνική υποδομή, ξεκομμένα από την τοπική κοινωνία, με μια παρέα φοιτητές ξεκομμένους από την υπόλοιπη παιδαγωγική κοινότητα, με ένα κόστος τελείως δυσανάλογο του έργου που παράγει και των πλεονεκτημάτων που επιφέρει.

Η διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης είναι καταστροφική, και κυρίως υπονομευτική για την ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία και την υπόσταση της ίδιας της έννοιας του Πανεπιστήμιου.

Πληθυσμός Δήμων Ευβοϊκού (απογραφή ΕΣΥΕ 9/5/2011)

Η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) ανακοινώνει τα αποτελέσματα του
Νόμιμου Πληθυσμού, δηλαδή του αριθμού των δημοτών κάθε Δήμου της Χώρας,
ανά Δημοτική Ενότητα, όπως αυτά προέκυψαν από την Απογραφή Πληθυσμού-
Κατοικιών 2011, την οποία διενήργησε η ΕΛΣΤΑΤ κατά το χρονικό διάστημα από
10-24 Μαΐου 2011, με ημερομηνία αναφοράς την 9η Μαΐου 2011.
Οι δημότες των δήμων που βρέχονται από τον Ευβοϊκό, στις 9/5/2011 ήταν όπως ακολουθεί:

Απογραφή Πληθυσμού-Κατοικιών  2011. Νόμιμος Πληθυσμός (δημότες)
Γεωγραφικός κωδικός Καλλικράτη	Περιγραφή	Νόμιμος Πληθυσμός (δημότες) 2011
	ΣΥΝΟΛΟ ΧΩΡΑΣ		9.903.268
24	ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ		177.654
2401	ΔΗΜΟΣ ΒΟΛΟΥ	124.656
2402	ΔΗΜΟΣ ΑΛΜΥΡΟΥ	20.616
2404	ΔΗΜΟΣ ΝΟΤΙΟΥ ΠΗΛΙΟΥ	11.316
25	ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΠΟΡΑΔΩΝ		12.004
2501	ΔΗΜΟΣ ΣΚΙΑΘΟΥ	4.992
2502	ΔΗΜΟΣ ΑΛΟΝΝΗΣΟΥ	1.881
2503	ΔΗΜΟΣ ΣΚΟΠΕΛΟΥ	5.131
27	ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ		165.062
2701	ΔΗΜΟΣ ΛΑΜΙΕΩΝ	71.006
2704	ΔΗΜΟΣ ΛΟΚΡΩΝ	20.817
2706	ΔΗΜΟΣ ΜΩΛΟΥ - ΑΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ	13.048
2707	ΔΗΜΟΣ ΣΤΥΛΙΔΟΣ	13.851
28	ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΒΟΙΩΤΙΑΣ		115.765
2805	ΔΗΜΟΣ ΟΡΧΟΜΕΝΟΥ	13.107
2806	ΔΗΜΟΣ ΤΑΝΑΓΡΑΣ	15.086
29	ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΥΒΟΙΑΣ		210.957
2901	ΔΗΜΟΣ ΧΑΛΚΙΔΕΩΝ	86.393
2902	ΔΗΜΟΣ ΔΙΡΦΥΩΝ - ΜΕΣΣΑΠΙΩΝ	20.415
2903	ΔΗΜΟΣ ΕΡΕΤΡΙΑΣ	13.423
2904	ΔΗΜΟΣ ΙΣΤΙΑΙΑΣ - ΑΙΔΗΨΟΥ	24.209
2905	ΔΗΜΟΣ ΚΑΡΥΣΤΟΥ	14.643
2906	ΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ - ΑΛΙΒΕΡΙΟΥ	34.284
2907	ΔΗΜΟΣ ΜΑΝΤΟΥΔΙΟΥ - ΛΙΜΝΗΣ - ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ	14.141
2908	ΔΗΜΟΣ ΣΚΥΡΟΥ	3.449
49	ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ		358.576
4905	ΔΗΜΟΣ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ	21.600
4906	ΔΗΜΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ	24.437
4907	ΔΗΜΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ	13.134
4910	ΔΗΜΟΣ ΡΑΦΗΝΑΣ - ΠΙΚΕΡΜΙΟΥ	13.599
4911	ΔΗΜΟΣ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ	23.381
4912	ΔΗΜΟΣ ΣΠΑΤΩΝ - ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ	23.503
4913	ΔΗΜΟΣ ΩΡΩΠΟΥ	27.149
Σύνολο κατοίκων δήμων που σχετίζονταιι με τον Ευβοϊκό		673.267

http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/apografi-2011.pdf

Γ. Βαρουφάκης, οικονομολόγος «Η πτώχευση είναι πραγματικότητα» (*)

(*)  Συνέντευξη στο Νίκο Παπαδημητρίου, Free Sunday 28/7/2012

Η Ελλάδα έχει πτωχεύσει, οι τράπεζές της επίσης, υποστηρίζει ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου Αθηνών Γ. Βαρουφάκης. Η λύση, κατά την άποψή του, βρίσκεται στην άρνηση αποπληρωμής του ομολόγου που λήγει στις 20 Αυγούστου, ενώ για την περίφημη επιμήκυνση εκτιμά ότι καθιστά την πτώχευση πιο σίγουρη. Αναλύει πώς η Ευρωζώνη θα μπορούσε να βγει από την κρίση και επιμένει ότι «το πουλόβερ θα ξηλωθεί γρήγορα», μόλις η πρώτη χώρα ανοίξει την πόρτα της εξόδου από την Ευρωζώνη. Είναι έντονα επικριτικός απέναντι στα «επιτεύγματα» της κυβέρνησης Παπαδήμου-Βενιζέλου, ενώ λέει πολλά και για την υπόθεση Σάλλα.

Εκτιμάτε, κ. Βαρουφάκη, ότι η Ευρωζώνη θυσιάζεται στο βωμό των επερχόμενων γερμανικών εκλογών; 
Εκτιμώ ότι η Ευρωζώνη θυσιάζεται στο βωμό της άρνησης του γεγονότος ότι δομήθηκε με τρόπο που δεν μπορούσε να αντέξει μια μεγάλη χρηματοπιστωτική κατάρρευση όπως εκείνη του 2008. Ιδίως οι πλεονασματικές χώρες εντός της Ευρωζώνης, και όχι μόνο η Γερμανία, πίστεψαν ότι ήταν δυνατόν να επωφεληθούν μακροπρόθεσμα από την εξαφάνιση των συναλλαγματικών αυξομειώσεων με την περιφέρεια χωρίς να δημιουργηθεί, παράλληλα, ένας ικανός μηχανισμός ανακύκλωσης των πλεονασμάτων. Τώρα που αποδεικνύεται ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν και ότι ο μηχανισμός ανακύκλωσης των πλεονασμάτων αποτελεί προαπαιτούμενο για την επιβίωση της Ευρωζώνης, δεν είναι διατεθειμένοι να τον δημιουργήσουν, προτιμώντας σε τελική ανάλυση τη διάλυσή της. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ορίζοντας που δημιουργούν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές στην Ομοσπονδιακή Γερμανία αποτρέπει την κ. Μέρκελ από το να αποδεχτεί τα ελάχιστα που απαιτεί η διάσωση της Ευρωζώνης και, κατ’ επέκταση, της Ε.Ε.
 
Υπάρχει, ωστόσο, οδός διαφυγής για την Ευρώπη;
Και βέβαια. Με τρία απλά βήματα: Πρώτον, επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών απευθείας από τον EFSF, με παράλληλη υπαγωγή τους στην επιτήρηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), η οποία να μπορεί να τις κλείνει όταν κρίνονται μη βιώσιμες. Δεύτερον, ενοποίηση του κατά Μάαστριχτ νόμιμου χρέους όλων των χωρών-μελών της Ευρωζώνης. Τρίτον, ένα επενδυτικό New Deal για την Ευρώπη το οποίο θα εκπονήσει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) και το οποίο θα χρηματοδοτήσουν από κοινού η ΕΤΕπ και η ΕΚΤ με εκδόσεις ομολόγων έργων (τα οποία θα αποπληρώνονται από τα έσοδα των έργων).
 
Οι συνέπειες της επιμήκυνσης
Και η Ελλάδα; Ακούει ο πολίτης σενάρια –και πάλι– για χρεοκοπία, για αναδιάρθρωση χρέους, για έξοδο από το ευρώ, και δεν ξέρει τι απ’ όλα αυτά θα είναι για εκείνον λιγότερο κακό... Να δούμε τα επιμέρους σενάρια πιο αναλυτικά; Και πρώτα την περίφημη επιμήκυνση. Έχετε γράψει ότι στο τέλος αυτής της επιλογής βρίσκεται η... δραχμή. Γιατί, κ. καθηγητά;
Όταν το χρέος σου είναι μεγαλύτερο από τα δυνητικά σου έσοδα (τωρινά και μελλοντικά), έχεις πτωχεύσει. Τελεία και, δυστυχώς, παύλα. Αν σου δανείσουν κι άλλα ποσά, απλώς καθυστερείς την πτώχευση (καθώς χρησιμοποιείς τα δανεικά για να αποπληρώνεις τις δόσεις των προηγούμενων δανείων), εξασφαλίζοντας όμως ότι όταν θα έρθει (η πτώχευση), το «μπαμ» θα είναι μεγαλύτερο. Μια επιμήκυνση ισοδυναμεί με νέο δανεισμό: Πας στην τράπεζα και συμφωνείτε ότι θα πληρώνεις μικρότερες δόσεις κάθε μήνα, καθώς «δεν βγαίνεις». Η τράπεζα όμως προσθέτει κι άλλους τόκους, τους οποίους θα πρέπει να αποπληρώσεις στο μέλλον. Είναι σαν να δανείστηκες κι άλλο ένα ποσό. Στην περίπτωση ενός ατόμου, αυτό μπορεί να βοηθήσει εφόσον προσμένει αύξηση του εισοδήματος. Όμως στην περίπτωση του κράτους μια τέτοια επιμήκυνση (ένας νέος τέτοιος δανεισμός) δίνεται από την τρόικα υπό τον όρο ότι θα... μειώσει το εθνικό εισόδημα στο εγγύς μέλλον αλλά και μακροπρόθεσμα (η λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση). Άρα μια επιμήκυνση όχι μόνο δεν αποτρέπει την πτώχευση, αλλά την καθιστά πιο σίγουρη. Οι επενδυτές το γνωρίζουν αυτό και απέχουν από κάθε σοβαρή παραγωγική επένδυση, μια κίνηση που φέρνει την πτώχευση ακόμα πιο κοντά. Να γιατί λέω και ξαναλέω ότι αν είναι να έρθει η πτώχευση του Δημοσίου, είναι καλύτερα να έρθει πιο νωρίς – π.χ. τον Ιανουάριο του 2010, αν μπορούσε! Εμείς αυτό που καταφέραμε είναι να πτωχεύσει επισήμως το ελληνικό Δημόσιο το Μάρτιο του 2012 και, παράλληλα, το δημόσιο χρέος να παραμείνει μη βιώσιμο. Δεν έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο στην οικονομική ιστορία. Το κατάφερε όμως η κυβέρνηση Παπαδήμου-Βενιζέλου. 
 
Έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ συνεπάγεται και διάλυση της Ευρωζώνης, ή μήπως όχι; Και αν ναι, γιατί ο κ. Ρέσλερ εμφανίζεται τόσο... άνετος με το ενδεχόμενο απομάκρυνσης της χώρας μας από την Ευρωζώνη;
Πράγματι, μια οποιαδήποτε έξοδος θα σημάνει τη διάλυση της Ευρωζώνης. Η φυγή κεφαλαίων από τις υπόλοιπες αδύναμες χώρες θα είναι τέτοια που δεν θα αντέξουν εντός της Ευρωζώνης χωρίς να καταστρατηγήσουν τη βασική αρχή της Ε.Ε. για ελεύθερη μετακίνηση κεφαλαίων. Το πουλόβερ θα ξηλωθεί γρήγορα. Όσο για την άνεση του κ. Ρέσλερ, δύο είναι οι πιθανές εξηγήσεις: είτε εκφράζει τα συμφέροντα γερμανικών τραπεζών που δεν βλέπουν με κακό μάτι την επιστροφή της Γερμανίας στο μάρκο (καθώς έτσι ένα τσουνάμι ξένων κεφαλαίων θα ξεσπάσει προς αυτές) είτε είναι εντελώς ηλίθιος. Διαλέξτε εξήγηση.
 
Διαβάσαμε όμως και συστάσεις εκ μέρους σας προς τον νέο τσάρο της οικονομίας. Έχει τελικά τα περιθώρια το οικονομικό επιτελείο, η ελληνική κυβέρνηση εν γένει, για κάτι που θα αλλάξει τη ρότα του... Τιτανικού ή μήπως οι τύχες μας είναι ολοκληρωτικά πλέον στα χέρια άλλων;
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση έχει στενά περιθώρια ελευθερίας. Το τελευταίο χαρτί μας είναι να αρνηθούμε την αποπληρωμή του ομολόγου της 20ής Αυγούστου που κατέχει η ΕΚΤ, εφόσον δεν έχει συμφωνηθεί έως τότε με την τρόικα ένα νέο πρόγραμμα για την Ελλάδα, που να δίνει στη χώρα μας έστω και μια αμυδρή ελπίδα ότι θα παραμείνει στην Ευρωζώνη.

Πέπλος σιωπής για τον κ. Σάλλα

Μία από τις παραμέτρους της κρίσης είναι το τραπεζικό σύστημα. Θα ήθελα να ρωτήσω εν πρώτοις πόσο σταθερό είναι, κατά την άποψή σας, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, αν μπορεί να είναι ήσυχος ο μικροκαταθέτης...
Οι ελληνικές τράπεζες είναι παντελώς πτωχευμένες. Κρατούν τις πόρτες ανοιχτές και τα ΑΤΜ να λειτουργούν από τη ρευστότητα που τους παρέχει η ΕΚΤ. Κανείς δεν δικαιούται να είναι ήσυχος ως προς αυτές, όταν η Ευρωζώνη κινδυνεύει, όπως σήμερα, και η Ελλάδα φέρεται ως ο πρώτος αποδιοπομπαίος τράγος. 
 
Γράψατε τις προάλλες και για τον «πέπλο της σιωπής». Τι αφορά; Ποια η δική σας προσέγγιση στο θέμα αυτό;
Μπορείτε να μπείτε στο πρόσφατο άρθρο μου στο protagon.gr, που αναφέρεται διεξοδικά στο θέμα. Περιληπτικά, αναφέρεται στην καταγγελία του πρακτορείου Reuters για μια κυνική προσπάθεια του κ. Σάλλα να παραβιάσει τις βασικές αρχές της επανακεφαλαιοποίησης της Τράπεζας Πειραιώς, παρουσιάζοντας έναν σαθρό και σκοτεινό δανεισμό (μέσω offshore εταιρειών της οικογένειας Σάλλα) από μια άλλη πτωχευμένη τράπεζα, τη Marfin του κ. Βγενόπουλου, ως νέα κεφάλαια που εισέρευσαν στην Τράπεζα Πειραιώς. Όσο για τον «πέπλο της σιωπής», η έκφρασή μου αυτή αφορούσε την ενδιαφέρουσα παρατήρηση ότι η καταγγελία αυτή από το έγκυρο Reuters δεν αναφέρθηκε πουθενά σε «σοβαρές» εφημερίδες, όπως «Το Βήμα», ενώ ακόμα κι εκεί που σχολιάστηκε (π.χ. στην «Καθημερινή») οι τίτλοι που δόθηκαν ήταν παραπλανητικοί (π.χ. «Σύγκρουση του κ. Σάλλα με το Reuters», λες κι αυτό ήταν το ζήτημα). Όλοι αυτοί οι καλοί δημοσιογράφοι που «κόπτονται» για τη χρηστότητα των δημόσιων και των ιδιωτικών ηθών ξαφνικά κατάπιαν τη γλώσσα τους. Η πτωχοτραπεζοκρατία στο αποκορύφωμά της!

Ο Σύλλογος Αγρονόμων & Τοπογράφων Μηχανικών για το συγκρότημα Γεωργιάδη

Το Δ.Σ. του Συλλόγου διπλωματούχων αγρονόμων και τοπογράφων μηχανικών της Εύβοιας, μετά από συζήτηση του θέματος που προέκυψε για το συγκρότημα Γεωργιάδη κατέληξε σε μία ενιαία και συνολική πρόταση για τη σωτηρία του, παίρνοντας υπόψη την δύσκολη οικονομική συγκυρία που περνάει η χώρα

Η πρόταση του Δ.Σ. του Συλλόγου έχει τέσσερις άξονες: 

α) Άμεση τροποποίηση του σχεδίου πόλης με στόχο να μην ρυμοτομούνται και να αναδεικνύονται τα υφιστάμενα κτήρια, με ήπιους όρους δόμησης και με χρήσεις συμβατές με την ιστορικότητα του τόπου.

β) Εκτός των κτηρίων που χαρακτηρίζονται ως μνημεία, πρέπει να διατηρηθεί απαραίτητα και το κτήριο στο μέτωπο της Εθνικής Οδού, το οποίο οριοθετεί όλο το συγκρότημα Γεωργιάδη και το προστατεύει από την όχληση λόγω του κυκλοφοριακού φόρτου της περιοχής (ΚΤΕΛ, κόμβος περιφερειακής οδού, κλπ.).

γ) Σε συνεννόηση με τις αρχιτεκτονικές σχολές να προταθούν διπλωματικές εργασίες για την ανάδειξη των κτιρίων του συγκροτήματος με προτάσεις για την επανάχρησή τους και για την ανέγερση κτιρίων προς εκμετάλλευση με στόχο την προσέλκυση επενδυτικού ενδιαφέροντος.

δ) Με βάση τα παραπάνω να γίνει αρχιτεκτονικός διαγωνισμός ώστε να οριστικοποιηθούν οι λύσεις για τον τρόπο δόμησης και αξιοποίησης του συγκροτήματος Γεωργιάδη συνολικά.

Η υπόθεση της Αγροτικής και η νέα φάση εδραίωσης του παρασιτισμού (*)

(*) Του Θέμη Τζήμα tvxsteam tvxs.gr/node/101914 στις 29/7/12

Ξαφνικά λοιπόν, μια Παρασκευή απόγευμα μάθαμε ότι η Τράπεζα Πειραιώς θα αγοράσει τα “καλά”-   “υγιή” στοιχεία της Αγροτικής Τράπεζας, ενώ για τα υπόλοιπα, τους σκελετούς στην ντουλάπα της δεύτερης θα φτιαχτεί μια κρατική “κακή τράπεζα”, που θα τα φορτωθεί.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Τράπεζα Πειραιώς προσπαθεί να τσιμπήσει μερικά κρατικά φιλέτα: στις αρχές της “μνημονιακής περιπέτειας¨είχε προσπαθήσει να πάρει το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και την Αγροτική, χωρίς επιτυχία.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι: οι τραπεζίτες μας πρώτα κερδοσκόπησαν εις βάρος του δημοσίου, δανειζόμενοι με εγγυήση τα ομολογά του από την ΕΚΤ με 1% και δανείζοντας κατόπιν το ελληνικό δημόσιο με τεραπλάσια και πενταπλάσια επιτόκια. Έπειτα κατάφεραν να μείνουν πλήρως ανέλεγκτοι για τη διαχείριση των τραπεζών τους και να πάρουν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ ως εγγυήσεις και ζεστό χρήμα από το ελληνικό δημόσιο, που επιβάρυνε το χρέος της χώρας.
Πέτυχαν να επιβάλλουν έναν πρωθυπουργό του γούστου τους, ώστε να μην υποστούν τον παραμικρό, ουσιαστικό κρατικό έλεγχο μετά το PSI+, χάρη κυρίως στους Βενιζέλο, Παπανδρέου και Σαμαρά. Μας “έσωσαν από την "ανευθυνότητα” της αριστεράς στις 17 Ιούνη και διασφάλισαν την “αντικειμενική” μας ενημέρωση από τα γνωστά ΜΜΕ.
Ε, τώρα ήρθε η ώρα να μας “ευεργετήσουν”.
Έτσι λοιπόν η Τράπεζα Πειραιώς αγοράζει τα “υγιή” στοιχεία της Αγροτικής. Πώς; Όχι φυσικά με δικά της λεφτά. Αυτό θα ήταν αναχρονιστικό. Με χρήματα που δανείστηκε το ελληνικό δημόσιο και που τα έδωσε στην Πειραιώς για την ανακεφαλαιοποίησή της. Σας ακούγεται περίεργο ή ύποπτο; Ελάτε τώρα...

Από τότε που κρίθηκε, το 2008, στις ΗΠΑ και κατόπιν παγκοσμίως ότι οι τράπεζες είναι πολύ μεγάλες για να καταρρεύσουν, ο τραπεζικός τομέας, η αιχμή του δόρατος του παγκοσμίου παρασιτισμού, ο “πυροκροτητής” της παγκόσμιας κρίσης, εξαιρείται των κανόνων του “καπιταλιστικού παιχνιδιού” όπως το ξέραμε στη Δύση. Πάνε οι εποχές που κάποιος ιδιώτης μάζευε ή δανειζόταν κεφάλαια και αγόραζε κάτι, από άλλους ιδιώτες ή από το δημόσιο.

Τώρα πλέον, οι μέθοδοι που δοκιμάστηκαν πετυχημένα στην Α. Ευρώπη και πέτυχαν τη συγκρότηση μιας κυρίαρχης παρασιτικής και εξαρτημένης από το διεθνές κεφάλαιο ολιγαρχίας, κατά τη διάρκεια της “αποσοβιετοποίησης” που τόσο πολύ θαυμάζουν γνωστά φερέφωνα του κατεστημένου, έρχονται και στην Ελλάδα.
Επομένως είναι “λογικό” να δανείζεται το δημόσιο για να σώσει τους τραπεζίτες από τις συνέπειες των επενδύσεών τους, οι τελευταίοι να διατηρούν πλήρως τον έλεγχο των τραπεζών τους και μετά, με τα λεφτά του δημοσίου να αγοράζουν ό,τι αξίζει από το ελληνικό δημόσιο και να του αφήνουν- στο κράτος δηλαδή- τον κατιμά και τους σκελετούς στην ντουλάπα.
Άλλωστε οι προβλέψεις περί αυτών των μεθόδων υπάρχουν στο μνημόνιο ΙΙ και στο τελευταίο  πακέτο “ανάπτυξης” της τάξης των 15 δις σε βάθος περίπου δεκαετίας, που ανακοίνωσε ο περιχαρής κος Χατζηδάκης και από το οποίο τα μισά χρήματα θα τα δώσει το ελληνικό δημόσιο στους ιδιώτες για να αγοράσουν τα περιουσιακά του στοιχεία κοψοχρονιά.

Πώς λέγεται λοιπόν η διαδικασία κατά την οποία με λεφτά του κράτους- για να το θέσουμε απλά- ένας ιδιώτης αγοράζει ό,τι αξίζει από το κράτος, χωρίς να αναλαμβάνει κανένα μάλιστα από τα προβληματικά στοιχεία του κράτους;
Βάσει των καναλιών μας εθνική ευεργεσία. Βάσει των νόμων του καπιταλισμού αποεπένδυση έως και σκανδαλώδης διαχείριση. Βάσει της ακριβέστερης κατά την άποψή μου περιγραφής, η παραπάνω διαδικασία είναι η γιγάντωση και πλήρης εδραίωση του ολιγαρχικού παρασιτισμού στην οικονομία και στην πολιτική. Μια χούφτα άνθρωποι, με τα πολιτικά και μιντιακά τους φερέφωνα και φυσικά χάρη στο μνημονιακό πλαίσιο υφαρπάζουν τον πλούτο του δημοσίου δηλαδή του λαού, από τη γη έως την ενέργεια και από τα νερά έως τις κομβικές υποδομές, σε εξευτελιστικές τιμές και συχνά μάλιστα χωρίς να βάζουν φράγκο από την τσέπη τους. Φροντίζει για τα χρήματα το ελληνικό δημόσιο.

Δίπλα στα παραπάνω υποθέτω ότι είναι αφελές να αναρωτηθεί κανείς πότε και με ποια διαδικασία αποφασίσθηκε ο χωρισμός της Αγροτικής Τράπεζας σε “καλή” και “κακή τράπεζα”, με ποιές μελέτες και με ποιά κριτήρια, πότε ενημερώθηκε η Βουλή κτλ, πότε αποφασίστηκε συνακόλουθα να πουληθει το υγιές τμήμα  και εν προκειμένω στη συγκεκριμένη ιδιωτική τράπεζα.

Ποια είναι η θέση των μετόχων της Αγροτικής, μεταξύ των οποίων και ασφαλιστικά ταμεία; τι θα γίνει με την αγροτική γη και με αγροτικούς συνεταιρισμούς; Η απάντηση είναι προφανής: ό,τι αξίζει θα χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση των στοιχείων της Πειραιώς. Τα υπόλοιπα θα πουληθούν σε τιμή ευκαρίας.

Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η αγροτική τράπεζα δημιουργήθηκε ακριβώς για να εγγυάται την ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα και ότι ο αγρότης όπως και η γη του δε θα ήταν έρμαια του όποιου ιδιώτη τραπεζίτη. Αυτό που επετεύχθη στον 20ο αιώνα ξηλώνεται στον 21ο. Ποιός εγγυάται ότι δε θα υπάρξει ένα κύμα κατασχέσεων αγροτικής γης μεσοπρόθεσμα; και ποιος θα πάρει αυτήν την κατασχεμένη γη αργότερα και για ποιό σκοπό; μήπως κάποια άλλη εταιρεία για να εγκαταστήσει φωτοβολταϊκά ή για άλλες επενδύσεις, περαιτέρω συρρίκνωσης της αγροτικής παραγωγής.

Επιπλέον πρέπει να αναρωτηθεί κανείς: τι ακριβώς θα μείνει στην “κακή” αγροτική τράπεζα; μήπως ορισμένα από τα δάνεια σε πολιτικά κόμματα, που άρα μέσα σε μια διαδικασία εκκαθάρισης θα “ρυθμιστούν” μέσα σε πλήρη αδιαφάνεια;

Κυρίως όμως, το ξεπούλημα της αγροτικής τράπεζας καταδεικνύει γιατί συγκροτήθηκε η κυβέρνηση της μνημονιακής παλινόρθωσης και ζωγραφίζει την εικόνα της Ελλάδας που φιλοδοξεί να δημιοργήσει το κατεστημένο χάρη στα μνημόνια, είτε με ευρώ,  είτε με δραχμή: πλήρης και απόλυτη κυριαρχία του παρασιτισμού. Ξεπούλημα στο παρασιτικό, μεταπραττικό και μεγάλο εν γένει κεφάλαιο, τόσο στο ντόπιο, όσο και στο επικυρίαρχο ξένο κεφάλαιο, κάθε κομβικού τομέα της εθνικής οικονομίας και κάθε κερδοφόρου δραστηριότητας με αντίστοιχη απόσυρση του κράτους. Εγκατάλειψη και διάλυση κάθε δημοσίου κοινωνικού δικτύου και θεσμού προστασίας, προκειμένου  να δημιουργηθούν νέες ιδιωτικές, παρασιτικές δραστηριότητες στο πεδίο του κατεδαφιζομένου κοινωνικού κράτους, που θα μπορούν να απολαμβάνουν τα πλουσιότερα στρώματα, ενώ οι υπόλοιποι θα αρκούνται στη φιλανθρωπία όπως και σε νέου περιτυλίγματος και παλαιότατης νοοτροπίας, δίκτυα εξάρτησης.

Η απόφαση άρον- άρον ξεπουλήματος της αγροτικής τράπεζας λοιπόν λειτουργεί τόσο χρηστικά, όσο και “εκπαιδευτικά”. Χρηστικά, στην κατεύθυνση διευθετήσεων του τραπεζικού κεφαλαίου και της πολιτικής ελίτ, με τους μπόλικους σκελετούς στην ντουλάπα. Παράλληλα διαλύει κάθε πιθανότητα συγκρότησης δημοσίου τραπεζικού πυλώνα. “Εκπαιδευτικά”, προκειμένου η ελληνική άρχουσα τάξη να στείλει το μήνυμα στους πάτρωνές της στο εξωτερικό και στο λαό στο εσωτερικό ότι θα “τρέξει” τις βίαιες αναδιαρθρώσεις υπέρ του παρασιτισμού, χωρίς τον παραμικρό πολιτικό δισταγμό και κινούμενη στα όρια της τυπικής νομιμότητας ή και πέραν αυτών.
Για τους πολλούς φτώχεια, για τους λίγους υπερκέρδη. Για τους πολλούς η ενοχοποίηση του “όλοι μαζί τα φάγαμε”, για τους λίγους επιβράβευση του ίδιου του παρασιτισμού που γέννησε την κρίση.

Καλώς ορίσαμε λοιπόν, στο κυρίως μέρος της κρίσης και της στρατηγικής της “ανατολικοευρωπαιοποίησης”.
Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα άλλωστε: ακόμα και όταν πέσει αυτή η συγκυβέρνηση, ακόμα και αν κυβερνήσει μια συμμαχία αριστερών, σοσιαλιστικών και προοδευτικών δυνάμεων και κομμάτων, ποια εργαλεία θα διαθέτει; 
Ο στόχος του κατεστημένου είναι μέσα από την εδραίωση του παρασιτισμού να έχει ακυρώσει εκ των προτέρων κάθε δυνατότητα εναλλακτικής επιλογής.
Γι' αυτό πρέπει η αριστερά και οι εν γένει προοδευτικές δυνάμεις να καταστήσουν σαφές ότι οι συμφωνίες ξεπουλήματος θα ακυρωθούν. Ότι ο δημόσιος πλούτος και τα δημόσια αναπτυξιακά εργαλεία θα ανακτηθούν με κάθε κόστος. Αλλιώς δεν υπάρχει δυνατότητα άσκησης εναλλακτικής πολιτικής.
Θα είναι βεβαίως δύσκολος ο αγώνας της εσωτερικής “από- αποικιοποίησης” και των συγκρούσεων με στοιχεία του ξένου παράγοντα, ωστόσο είναι αναγκαίος για να πετύχουμε εναλλακτική βιώσιμη στρατηγική εξόδου από την κρίση και ανασυγκρότησης της χώρας.

Εξασθενές χρώμιο σε Ασωπό και Μεσσαπία (*)

(*) ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΘΕΣΗ 2011 (σελ 51)

Ο Συνήγορος επιλήφθηκε υποθέσεων με αντικείμενο: α) την επιβολή ειδικού ορί­ου για το εξασθενές χρώμιο στο πόσιμο νερό και τη λήψη μέτρων προστασίας της ανθρώπινης υγείας∙ β) τις επιπτώσεις της ρύπανσης στην αγροτική παραγωγή της περιοχής του Ασωπού ποταμού (υποθέ­σεις 139680 και 140025/2011).

Ως προς το ζήτημα ποιότητας του πόσι­μου νερού, το ΥΠΕΚΑ εξήγγειλε το 2010 δέσμη μέτρων που εστιάζουν σε τρεις άξονες: στη διασφάλιση της δημόσιας υγείας, στον περιορισμό της ρύπανσης και στην εξυγίανση της βιομηχανικής περιοχής των Οινοφύτων.

Η ανεξάρτητη αρχή, πέραν της ενημέρωσης που έχει ζητήσει από τις αρμόδιες αρχές για την πρόοδο υλοποίησης των μέτρων που έχουν εξαγγελθεί, έχει απευθύνει συγκε­κριμένες προτάσεις για τα κύρια ζητήμα­τα που έχουν ανακύψει.

Ειδικότερα, πρότεινε να θεσπιστεί ειδικό όριο για το εξασθενές χρώμιο στο πόσι­μο νερό, τονίζοντας ότι περαιτέρω καθυ­στέρηση ενδεχομένως να έχει σοβαρές επιπτώσεις για τη δημόσια υγεία.

Η πρόταση του Συνηγόρου στηρίχτηκε στην αρχή της προφύλαξης, που συνιστά τη λήψη μέτρων προκειμένου να προληφθεί σοβαρή βλάβη του περιβάλλο­ντος ή της δημόσιας υγείας στις περιπτώσεις που ο κίνδυνος είναι επιστημονικά αβέβαιος.

Η πρόταση αυτή επίσης λαμβάνει υπόψη τη δικαστική απόφαση που εκδόθηκε το 2010 και καθορίζει το όριο των 2 μg/lt για την περιεκτικότητα του εξασθενούς χρωμίου στο πόσιμο νερό, αλλά και την ήδη διατυπωμένη άποψη των αρμόδιων υπουργείων ότι είναι αναγκαία η επιβολή ειδικού ορίου, που ωστόσο δεν έχει υλο­ποιηθεί με σχετική νομοθετική ρύθμιση. Ο Συνήγορος επικαλέστηκε την ύπαρξη πλέον διεθνούς πρακτικής στη θέσπιση ορίων για το εξασθενές χρώμιο στο πό­σιμο νερό (ΗΠΑ, Ιταλία), αλλά και πρό­σφατη εγκύκλιο του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΥΥΚΑ) που επιβάλλει συστηματική καταγραφή των συγκεντρώσεων του εξασθενούς χρωμί­ου στο πόσιμο νερό, για μια περίοδο ενός έτους σε επίπεδο χώρας, που όμως δεν αναιρεί την υποχρέωση θέσπισης ορίου του.

Τέλος, ο Συνήγορος τονίζει ότι η διαχείριση του προβλήματος της επικινδυ­νότητας του εξασθενούς χρωμίου είναι αντιφατική, δεδομένου ότι με υπουργική απόφαση του 2010 καθορίστηκαν ποι­οτικά περιβαλλοντικά πρότυπα για τον ποταμό Ασωπό, που συμπεριλαμβάνουν θέσπιση ορίου του, τόσο στα υγρά από­βλητα όσο και στον ίδιο τον ποταμό.

Ως σημαντικό επιπλέον άξονα δράσης των αρμόδιων φορέων ο Συνήγορος προκρίνει τον έλεγχο των υφιστάμενων βιομηχανικών δραστηριοτήτων στην πε­ριοχή του Ασωπού, ο οποίος πρέπει να διενεργείται σύμφωνα με τα περιβαλλο­ντικά πρότυπα που καθορίστηκαν με νο­μοθετική ρύθμιση του 2010.

Στο πλαίσιο αυτό, επισήμανε την ανάγκη να διευκρι­νιστούν οι περιπτώσεις εκείνες οι οποίες δεν έχουν υπαχθεί στην εν λόγω ρύθμι­ση, επειδή δεν έχουν δηλώσει τη διάθε­ση των αποβλήτων τους στον Ασωπό.

Επιβάλλεται δε πρώτα η σταδιακή απορ­ρύπανση των επιφανειακών υδάτων και  Διαχείριση Περιβάλλοντος και Οργάνωση του Χώρου του εδάφους, κυρίως κοντά στις περιοχές κατοικίας και αγροτικής γης, και στη συ­νέχεια η αποκατάσταση του πυθμένα του ποταμού, σε εφαρμογή της νομοθεσίας για την περιβαλλοντική ευθύνη.

Ως προς τις επιπτώσεις της ρύπανσης στην αγροτική παραγωγή της περιοχής του Ασωπού, ο Συνήγορος έχει ζητήσει ενημέρωση από τις αρμόδιες αρχές, λαμ­βάνοντας υπόψη τα εξής:

• τις συγκεντρώσεις βαρέων μετάλλων σε δειγματοληψίες που διενεργήθηκαν στις αρχές του 2011∙

• την αδυναμία επαρκούς αξιολόγησής τους από το αρμόδιο υπουργείο λόγω έλλειψης θεσμοθετημένων ανώτατων ορίων για κάποιες ουσίες στα τρόφιμα

• το πρόγραμμα δειγματοληψιών και αναλύσεων τροφίμων στην περιοχή της Βοιωτίας, το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη με συντονισμό του ΕΦΕΤ και έχει ορίζοντα ολοκλήρωσης το τέλος του έτους.

Το ζήτημα διασφάλισης της ποιότητας του πόσιμου νερού μετά την εμφάνιση συγκεντρώσεων εξασθενούς χρωμίου διερευνάται από τον Συνήγορο, κατόπιν σχετικής καταγγελίας, και για τον Δήμο Μεσσαπίων.

Εν προκειμένω, έχει εκδοθεί απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Χαλκίδας, στο πλαίσιο προσωρινής δι­καστικής προστασίας, η οποία καθόρισε όριο 2 μg/lt για την περιεκτικότητα του εξασθενούς χρωμίου στο πόσιμο νερό.

Σε συνέχεια αυτού, το ΥΠΕΚΑ εξήγγειλε την υλοποίηση έργου υδροδότησης του δήμου από τη λίμνη Υλίκη και την κατα­σκευή κεντρικής μονάδας επεξεργασίας νερού. Δεδομένου ότι ο ορίζοντας υλο­ποίησης του εν λόγω έργου είναι τουλά­χιστον τριετής, ο Συνήγορος έχει ζητήσει την παροχή ασφαλούς νερού στους πο­λίτες, σε συμμόρφωση με τη δικαστική απόφαση, την υγειονομική αναγνώριση του δικτύου και των πηγών υδροληψίας, την παρακολούθηση της ποιότητας του πόσιμου νερού και την έγκαιρη, συστη­ματική και κατά απόλυτα διαφανή τρόπο ενημέρωση των καταναλωτών (υπόθεση 20553/2009

Περισσότερα: www.synigoros.gr