Για το Πανεπιστήμιο Στερεάς (*)

(*) Του Νίκου Στουπή, Περιφερειακού Συμβούλου (Ριζοσπαστική & Οικολογική Συνεργασία)

Ένα χρόνο μετά την ειδική συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου (16 Ιουνίου 2011) το Υπουργείο Παιδείας της «συγκυβέρνησης», αυτή την φορά όχι μέσω Διαμαντοπούλειων ψιθύρων, αλλά με ανοιχτά  χαρτιά σχεδιάζει την προοπτική να κλείσει το Πανεπιστήμιο Στερεάς μέσω – οποία ειρωνεία - του νομοθετήματος «ΑΘΗΝΑ», της θεάς της Σοφίας. Η συζήτηση πραγματοποιείται  στην σκιά:

1. Των οριζόντιων περικοπών χωρίς μελέτη και αξιολόγηση που στα πλαίσια του επαχθούς μνημονίου και κατ επιταγή των πατρώνων μας  ακολουθεί η  εσωτερική τρόικα, (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) ιδιαίτερα στους κοινωνικούς τομείς της παιδείας, της υγείας, της πρόνοιας και της κοινωνικής ασφάλισης  (συνενώσεις – καταργήσεις σχολικών μονάδων, μονάδων υγείας και περίθαλψης κλπ )

2. Των  διαχρονικά γενικότερων σχεδιαζόμενων αναδιαρθρώσεων που στοχεύουν:

α. στην αμφισβήτηση του Δημόσιου χαρακτήρα της  Εκπαίδευσης και στην ραγδαία εισβολή του ιδιωτικού τομέα σε όλες τις βαθμίδες της

β. στην κατάλυση του αυτοδιοίκητου της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και στον απόλυτο έλεγχο της λειτουργίας της από την οικονομική και πολιτική εξουσία

γ. στην μεγαλύτερη ασφυξία της αυτόνομης έρευνας και της διασύνδεσης της με τους στόχους της οικονομικής ολιγαρχίας

δ. στον απόλυτο έλεγχο κάθε φωνής αμφισβήτησης και αντίστασης αυτών των σχεδιασμών

ε. στην όρθωση με νέους όρους ταξικών φραγμών στην μόρφωση των παιδιών που προέρχονται κυρίως από τα λαϊκά στρώματα

3. Των αδιέξοδων που δημιούργησε  ο τρόπος που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια συνολικά τα  Περιφερειακά Πανεπιστήμια στην Ελλάδα, όχι με Επιστημονικά και Αναπτυξιακά κριτήρια,  αλλά με λαϊκίστικους και πολιτικάντικους πελατειακούς όρους, που ακολούθησε το πολιτικό σύστημα κάθε εποχής, με την λογική «κάθε πόλη και στάδιο, κάθε Περιφέρεια και Πανεπιστήμιο», λογική που δυστυχώς ακολουθήθηκε και στην δική μας Περιφέρεια .

Οι «λαλίστατοι» κατά τα άλλα σε άλλες εποχές εκπρόσωποι των δυνάμεων του Περιφερειακού Συμβουλίου της πλειοψηφίας και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όμως σήμερα σιωπούν.

Που πήγαν οι διαβεβαιώσεις του Περιφερειάρχη κ. Περγαντά  ότι το ελέγχει και το παρακολουθεί το θέμα; Τι απέγιναν οι λεονταρισμοί του κ. Χειμάρα που εκστόμιζε ανένδοτους; Υποτάχθηκαν όλα στις ανάγκες επιβίωσης της τρικομματικής Κυβέρνησης «μακράς πνοής» όπου συμμετέχουν τα κόμματά τους.  

Σε ότι μας αφορά ως Αριστερά, είναι σαφές πως είμαστε υπέρ του πιο μεγάλου ανοίγματος των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στην κοινωνία, της σύνδεσής τους με την παραγωγική διαδικασία, το δέσιμό τους με την καθημερινότητα των τοπικών κοινωνιών. Μακριά από λαϊκίστικες και εθνικιστικές κορώνες.

Μακριά από οικονομίστικες λογικές  να αντιμετωπίζεται απλά το πανεπιστήμιο ως πρωτογενές μέγεθος για την ανάπτυξη μιας περιοχής. Μακριά από κάθε είδους τοπικά, οικονομικά  και ακαδημαϊκά  συμφέροντα.

Προφανώς και γενικά είμαστε υπέρ της ίδρυσης και περιφερειακών πανεπιστημίων, όχι μόνο κεντρικών, μέσα από έναν ορθολογικό σχεδιασμό, με αυστηρά επιστημονικά και ακαδημαϊκά κριτήρια, αφού αυτά μπορούν υπό προϋποθέσεις να συμβάλλουν:

·   στην βελτίωση συνολικά της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης της χώρας,

·   στην αύξηση της ενεργού ζήτησης στην περιοχή και στην ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας,

·   στην αναβάθμιση των τοπικών κοινωνιών πολιτισμικά  και πνευματικά 

·   στην αύξηση του “κοινωνικού γοήτρου” των κατοίκων

·   στη συγκράτηση/ προσέλκυση πληθυσμού 

·   στην “αναβάθμιση” του ανθρώπινου δυναμικού, 

·   στην αναβάθμιση των φυσικών υποδομών  και τέλος,

·   στην αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης στο χώρο με την έννοια της ισότιμης φυσικής, οικονομικής και κοινωνικο-πολιτισμικής  προσιτότητας και προσβασιμότητας.

·   Στη συγκέντρωση γνώσης στην περιφέρεια, στην συμβολή στην Περιφερειακή Ανάπτυξη, στην ανάπτυξη καινοτόμων πρακτικών που υστερούμε, στην διασύνδεση τοπικής παραγωγής και επιστημονικής έρευνας

Με  αυτές  ακριβώς τις σκέψεις και σε αυτή την λογική:

ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ στην ανάπτυξή της λειτουργίας του Πανεπιστήμιου Στερεάς σε ένα πραγματικά ολοκληρωμένο Δημόσιο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα που θα μπορούσε ως κορμό του να είχε ένα μεταφερόμενο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο από την Αθήνα στον φυσικό του χώρο αυτόν της Αγροτικής Περιφέρειας, συμπληρούμενου από τα επιστημονικά αντικείμενα του Δάσους, το αντικείμενο της Περιφερειακής ανάπτυξης με αιχμή την Aγροτική Aνάπτυξη και τον Oρυκτό Πλούτο, καθώς και την ίδρυση τμήματος Φυσικής Αγωγής με αντικείμενο τα χειμερινά σπορ.

Ταυτόχρονα υποστηρίζουμε πως μελλοντικά θα πρέπει να ανοίξει  μια εσωτερική συζήτηση αποκλειστικά ανάμεσα στο ίδιο το Πανεπιστήμιο και τους Τοπικούς Φορείς με καθαρά επιστημονικά και εκπαιδευτικά κριτήρια όσον αφορά την σκοπιμότητα χωρικού διασκορπισμού των τμημάτων ή την χωρική συγκέντρωσή τους. Σε ότι μας αφορά από τώρα διατυπώνουμε την άποψη πως θα πρέπει να ακολουθηθεί η δεύτερη επιλογή και όχι η διασπορά.  

Στην κατάσταση που βρισκόμαστε και με την εμπειρία των προηγούμενων χειρισμών στον καθένα γίνεται εμφανές πως η μεθοδολογία των Επιστολών, των Επαφών, και των παρεμβάσεων μέσω φίλων και γνωστών, το μόνο που κάνει είναι να υπονομεύει την όποια προοπτική του ίδιου του Πανεπιστήμιου.

Σήμερα  πάνω από όλα προτάσσετε  η ανάγκη να διεκδικήσουμε  τους όρους και τις προϋποθέσεις θεσμικής – οικονομικής – πολιτικής υποστήριξης από την Πολιτεία σε αυτό το Πανεπιστήμιο που προηγούμενα περιγράψαμε να ανταποκριθεί στον ρόλο του.

Η Περιφέρεια οφείλει να πρωταγωνιστήσει στην συγκρότηση ενός πλατιού κοινωνικού  μετώπου των φορέων της Περιφέρειας που πάνω απ’  όλα θα αμφισβητεί τον πυρήνα των μνημονιακών επιλογών ιδιαίτερα σε πλευρές των κοινωνικών υπηρεσιών και του Δημόσιου χώρου, που ακολουθεί η σημερινή Κυβέρνηση.

Σε διαφορετική περίπτωση, δεν θα είχε κανένα νόημα ένα Πανεπιστήμιο με ανόμοια γνωστικά αντικείμενα που δεν προσμοιάζουν ούτε καν στους τίτλους τους, χωρίς ουσιαστικά προγράμματα σπουδών, χωρίς ουσιαστικά Πανεπιστημιακούς, χωρίς υλικοτεχνική υποδομή, ξεκομμένα από την τοπική κοινωνία, με μια παρέα φοιτητές ξεκομμένους από την υπόλοιπη παιδαγωγική κοινότητα, με ένα κόστος τελείως δυσανάλογο του έργου που παράγει και των πλεονεκτημάτων που επιφέρει.

Η διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης είναι καταστροφική, και κυρίως υπονομευτική για την ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία και την υπόσταση της ίδιας της έννοιας του Πανεπιστήμιου.