ΕΦΕΤ: Νέες ανακλήσεις προϊόντων με DNA αλόγου

Σε συνέχεια των Εργαστηριακών Αποτελεσμάτων δειγμάτων που ελήφθησαν μετά από σχετικούς ελέγχους της Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας & Κτηνιατρικής της Περιφερειακής Ενότητας Νότιου Τομέα της Περιφέρειας Αττικής, ο ΕΦΕΤ ενημερώνει το καταναλωτικό κοινό ότι ανιχνεύθηκε DNA αλόγου στα εξής προϊόντα:

- Σαλάμι "MOCKOBCKAЯ ΠΡΕΜИУΜ" (ΜΟΣΚΟΒΣΚΑΙΑ ΠΡΕΜΙΟΥΜ), σε συσκευασία των 200g, με ημερομηνία λήξης 22/04/2013, που παράγεται από την Λετονική επιχείρηση "SIA GRAVENDALE" (LV A003355 EK ) και διακινήθηκε από την επιχείρηση «ΧΑΡΑΤΣΙΔΟΥ Ε. – ΤΣΑΚΙΡΙΔΟΥ Α. Ο.Ε.» (Πέτρου Ράλλη 8, Αθήνα)

(ανιχνεύθηκε DNA αλόγου σε ποσοστό 95,8%)

- Κονσέρβα «Κρέας βοδινό στο φυσικό του ζωμό», σε συσκευασία των 325 γρ., με

ημερομηνία λήξης 31/10/2014, που παράγεται από την Λετονική επιχείρηση "VIKTORS RADILOVECS VALDES LOCEKLIS RITAL D" (LV A002138 EK ) και διακινήθηκε από την επιχείρηση «ΟΛΓΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ» (Αριστογείτονος 1, Αχαρναί) (ανιχνεύθηκε DNA αλόγου σε ποσοστό <1%)

- Κονσέρβα «Τουσόνκα μοσχαρίσια», σε συσκευασία των 400γρ., με ημερομηνία λήξης 29/10/2015, που παράγεται από την Γαλλική επιχείρηση "ETS PAUL TOUPNOT CONCERVES VIANDES" (FR 65 286 002 CE) και διακινήθηκε από την επιχείρηση «KΕΣΙΔΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ & ΣΙΑ Ο.Ε.» (Ασπρόπυργος)

(ανιχνεύθηκε DNA αλόγου σε ποσοστό >10%)

Η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας & Κτηνιατρικής Νότιου Τομέα ζήτησε την άμεση ανάκληση / απόσυρση των ανωτέρω προϊόντων από την ελληνική αγορά και ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη σχετικοί έλεγχοι. Επιπλέον, έχουν σταλεί δείγματα στο Γενικό Χημείο του Κράτους για τον προσδιορισμό της ουσίας φαινυλοβουταζόνη.

Υπενθυμίζουμε ότι από 21/3/13 έχουν γίνει επίσης οι παρακάτω ανακλήσεις:

- Κατεψυγμένο σουτζουκάκι Μ.Κ., 80g, ημ/νία λήξης 12/2/20/14, χαρτοκιβώτια των 4kg (ανιχνεύτηκε DNA αλόγου σε ποσοστό > 25%)

- Κατεψυγμένες κοτομπουκίτσες 25g, ημ/νία λήξης 7/1/2014, χαρτοκιβώτια των 3 kg (ανιχνεύτηκε DNA αλόγου σε ποσοστό >10% & <25%)

- Κατεψυγμένο σνιτσελάκι Μ.Κ., 130g, ημ/νία λήξης 13/2/2014, χαρτοκιβώτια των 3 kg (ανιχνεύτηκε DNA αλόγου σε ποσοστό <1%)

- Κατεψυγμένο σουτζουκάκι Μ.Κ., 80g, ημ/νία λήξης 16/1/2014, χαρτοκιβώτια των 4 kg (ανιχνεύτηκε DNA αλόγου σε ποσοστό >50%)

- Κατεψυγμένο σνιτσελάκι Μ.Κ., 130 g, ημ/νία λήξης 7/12/2013, χαρτοκιβώτια των 3 kg (ανιχνεύτηκε DNA αλόγου σε ποσοστό <1%)

που παράγονται από την εταιρεία “T&T Foods Α.Ε.” (630 80 Λάκκωμα, Χαλκιδικής) για την επιχείρηση «Χούτος Catering A.E.».

- Προψημένα κατεψυγμένα μπιφτέκια “IFANTIS” σε συσκευασία 10 τεμαχίων με καθαρό βάρος 800g και ημ/νία λήξης 15/11/2013 (ανιχνεύτηκε DNA αλόγου σε ποσοστό >50%) που παρασκευάζονται από την εταιρεία “ΥΦΑΝΤΗΣ Α.Ε.” (Σενέκα 4, Κηφισιά)

- Λουκάνικα τύπου Φρανκφούρτης με εμπορική ονομασία «NIKAS ΜΟΣΧΑΡΙ λουκάνικα τ.Φρανκφούρτης», 280 g, ημ/νία λήξης 5/5/2013, (ανιχνεύτηκε DNA αλόγου σε ποσοστό >10% & <25%)

- Παριζάκι με εμπορική ονομασία «ΝΙΚΑS ΜΟΣΧΑΡΙ παριζάκι», 300 g, ημ/νία λήξης

6/6/2013 (ανιχνεύτηκε DNA αλόγου σε ποσοστό >1% & <20%)

που παρασκευάζονται από την εταιρεία “Π. Γ. ΝΙΚΑΣ Α.Β.Ε.Ε.” (22ο χλμ. Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας, Αγ. Στέφανος Αττικής).

Σε ότι αφορά στα θετικά σε DNA αλόγου δείγματα, τα οποία με πρωτοβουλία του ΕΦΕΤ - παρ’ όλο που δεν προβλέπεται από τη Σύσταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - υποβάλλονται και σε εργαστηριακό έλεγχο για τον προσδιορισμό της ουσίας φαινυλοβουταζόνη (phenylbutazone), εκδόθηκαν τα πρώτα οκτώ (8) αποτελέσματα από το Γενικό Χημείο του Κράτους που ήταν στο σύνολό τους αρνητικά.

Bloomberg: πως σώθηκαν οι αμαρτωλές γερμανικές τράπεζες (*)

(*) Από το http://www.tovima.gr
Οι ασφυκτικές γερμανικές πιέσεις για τη συρρίκνωση του «υπερδιογκωμένου» κυπριακού τραπεζικού τομέα, τον τερματισμό του «ξεπλύματος βρόμικου (ρωσικού) χρήματος» και την υιοθέτηση ενός νέου, λελογισμένου και «ηθικά αποδεκτού» οικονομικού μοντέλου από τη Μεγαλόνησο, παραπέμπει σε ένα παρελθόν, όχι και τόσο μακρινό, το οποίο η «ηθικώς άσπιλη» Γερμανία επιμένει να αγνοεί: αυτό της υπερέκθεσης των γερμανικών τραπεζών στα τοξικά, όπως αποδείχθηκε, ομόλογα της «ευρωπαϊκής περιφέρειας», αλλά και άλλα προϊόντα αμφιλεγόμενης αξιοπιστίας- και τον τρόπο απεμπλοκής τους από αυτά.

Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε άρθρο του με ημερομηνία 24 Μαΐου του 2012 και τίτλο «Ε, Γερμανία, έχεις κι εσύ ένα πακέτο διάσωσης» («Ηey Germany: You Got a Bailout Too»), το αμερικανικό πρακτορείο Bloomberg, παρά τη ρητορική που επικράτησε περί «αμαρτωλού», «σπάταλου» ευρωπαϊκού Νότου και «ηθικού», «συνετού» Βορρά, αυτές που στηρίχθηκαν- και ουσιαστικώς διεσώθησαν- από τα πακέτα στήριξης που δόθηκαν στην «ευρωπαϊκή περιφέρεια» ήταν οι γερμανικές τράπεζες. Η έκθεση των τελευταίων σε τοξικά ομόλογα της συγκεκριμένης περιοχής, δεν ήταν μόνο υπερβολική: ξεπερνούσε τα συνολικά αποθεματικά τους, με αποτέλεσμα να απειλείται άμεσα η επιβίωσή τους.

Στα 545 δισ. ευρώ οι απαιτήσεις των Γερμανικών τραπεζών το 2009

Σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS), έως τον Δεκέμβριο του 2009, οι γερμανικές τράπεζες είχαν σωρεύσει μελλοντικές απαιτήσεις πληρωμών σε Ελλάδα, Ιρλανδία, Ιταλία, Πορτογαλία και Ισπανία, ύψους 704 δισ. δολαρίων (545 δισ. ευρώ)- ποσό το οποίο υπερέβαινε το συνολικό τους κεφάλαιο.

 «Με άλλα λόγια», όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά το Bloomberg, «δάνεισαν πολύ περισσότερα απ’ όσα μπορούσαν να διαθέσουν».

Η στήριξη των συγκεκριμένων χωρών μέσω Ευρωπαϊκής Ενωσης και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, όπως υπογραμμίζει το Bloomberg, έδωσε ουσιαστικά τη δυνατότητα στη Γερμανία να «επαναπατρίσει» κεφάλαια τα οποία, σε περίπτωση κατάρρευσής τους, θα έχαναν οι ίδιες οι γερμανικές τράπεζες, οι οποίες θα έπρεπε ακολούθως να διασωθούν με χρήματα των γερμανών φορολογουμένων.

Περισσότερα στο:  http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=504176

Γιάννης Δραγασάκης: νηφάλια και επιστημονική άποψη για τη κρίση στη Κύπρο

Οι Κύπριοι πέτυχαν ήδη μια σημαντική νίκη με την απόφαση της κυπριακής Βουλής, αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται και θα είναι σκληρός. Γι’ αυτό συμφωνώ κι εγώ ότι χρειάζεται η μεγαλύτερη δυνατή συμπαράσταση και αλληλεγγύη μας. Και άλλωστε η αποστολή μας στην Κύπρο αποσκοπούσε ακριβώς αφενός στο να εκφράσουμε αυτή την αλληλεγγύη μας και αφετέρου να συζητήσουμε σε βάθος και για το πρόβλημα και για τις λύσεις. Είδαμε ή επικοινωνήσαμε με όλες σχεδόν τις πολιτικές δυνάμεις της Κύπρου. Επιστρέφω προσωπικά αισιόδοξος διότι εκεί, όπως είπα συζητούν, διαπραγματεύονται, πέτυχαν η αρχική πρόταση να τεθεί προς διάλογο και όχι να εφαρμοστεί με το έτσι θέλω, δεύτερον εκεί ο Πρωθυπουργός ενημερώνει όχι μόνο την αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και το Κοινοβούλιο και το λαό, λέει δηλαδή τι ακριβώς έγινε στο Eurogroup και τι δεν έγινε, κάτι το οποίο ο ελληνικός λαός στερείται, και τρίτον, εκεί οι πολιτικές δυνάμεις διαλέγονται παρά τις διαφορές τους. Αναζητούν ακόμη και κοινούς τόπους, αλλά κοινούς τόπους όχι υποταγής, αλλά αντίστασης στην τρόικα και τις επιταγές της. Αυτά είναι στοιχεία τα οποία δείχνουν ότι ο αγώνας των Κυπρίων μπορεί να έχει μια θετική έκβαση.

Θα ήθελα να επισημάνω ποια, κατά την άποψη τη δική μας, από την επιτόπια μελέτη και συζήτηση που είχαμε, είναι τα στρατηγικά επίδικα αυτού που θα λέγαμε σήμερα «το νέο κυπριακό πρόβλημα»: Δεν είναι το τι θα γίνει με τη μία ή την άλλη τράπεζα. Δεν είναι το πώς ακριβώς θα εξασφαλιστούν τα 5,8 δις ευρώ ή τα 10 δις ευρώ. Τα στρατηγικά επίδικα ζητήματα είναι:

Πρώτον, να μπορέσει η Κύπρος να αποφύγει την παγίδευσή της στον φαύλο κύκλο ‘λιτότητας – ύφεσης –  χρέους’ στον οποίο έχουμε παγιδευτεί εμείς. Εάν το αποφύγουν αυτό, οι όποιες θυσίες θα έχουν αποτέλεσμα. Εάν όχι τότε ακόμη και μία λύση που μπορεί να φαίνεται θετική, κατά τη γνώμη μας δεν θα είναι βιώσιμη. Άρα το πρώτο είναι να αποφύγουν τη λιτότητα, την ύφεση και την ανακύκλωση του προβλήματος.

Δεύτερο στρατηγικά επίδικο θέμα είναι να μπορέσουν να βρουν έναν τρόπο ομαλής μετάβασης στο νέο οικονομικό μοντέλο – γιατί προφανώς η Κύπρος πρέπει  να βρει ένα νέο οικονομικό σύστημα, αλλά αυτό πρέπει να γίνει με τρόπο ομαλό, να γίνει μέσα από μετασχηματισμούς και όχι με βίαιο τρόπο, καταστροφικό, της αυτόν που προέβλεπε η αρχική απόφαση του Γιούρογκρουπ, έναν τρόπο που κι εμείς εδώ τον έχουμε βιώσει.

Το τρίτο στρατηγικά επίδικο ζήτημα είναι να μη χάσουν τον εθνικό έλεγχο πάνω της φυσικούς πόρους, να μπορέσει δηλαδή η Κύπρος να αξιοποιήσει της φυσικούς της πόρους με τρόπο που η ίδια θα κρίνει ότι είναι ο πιο επωφελής για τον ίδιο το λαό της.

Και το τέταρτο, αλλά πρώτο σε σημασία, είναι η διαφύλαξη του δημοκρατικού δικαιώματος του κυπριακού λαού να έχει τον τελικό λόγο σε όλα τα ζητήματα. Νομίζω ότι αυτά είναι τα βασικά κομβικά θέματα.

Το δεύτερο σημείο αφορά βεβαίως το θέμα της χρηματοδότησης, το οποίο είναι υπαρκτό, διότι έχει καταστραφεί κεφάλαιο. Μην ξεχνάμε ότι και με το ελληνικό PSI και το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων η Κύπρος έχει χάσει 4,5 δις ευρώ, πέρα από άλλες  απώλειες. Άρα υπάρχει πρόβλημα. Η Κύπρος όμως έχει δυνατότητες και ακριβώς αυτό καθιστά με μία έννοια πιο απαράδεκτη την πρόταση που έγινε από το Eurogroup διότι αγνόησε τις δυνατότητες της Κύπρου να βρει άλλες λύσεις. Και προς αυτή την κατεύθυνση εργάζονται τούτη την ώρα οι πολιτικές δυνάμεις στην Κύπρο. Εμείς εκείνο το οποίο είδαμε είναι ότι υπάρχει τρόπος να βρεθούν πόροι από το εσωτερικό της Κύπρου για να καλυφθούν οι άμεσες ανάγκες, του 2013 ίσως και το 2014. Βεβαίως αυτό δεν αρκεί, αλλά ίσως επιλύοντας τα άμεσα προβλήματα να υπάρξει ο χρόνος και η δημοκρατική διαβούλευση, οι συνεργασίες και ο διάλογος ούτως ώστε να βρεθεί μια πιο ριζική και ολοκληρωμένη λύση στην πορεία. Γενικά για μια ριζική λύση, η φύση του κυπριακού προβλήματος, ο ειδικός του ως ένα βαθμό χαρακτήρας, διότι είναι μέρος κι αυτό του γενικότερου προβλήματος, απαιτεί τη σύμπραξη τριών παραγόντων: Της Κύπρου, πριν από όλα, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και της Ρωσίας. Νομίζουμε ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις και η αμοιβαιότητα των συμφερόντων που καθιστά μια τέτοια τριμερή συνεργασία ως τη βάση πάνω στην οποία μπορούν να υπάρξουν εναλλακτικοί δρόμοι οι οποίοι να εξασφαλίσουν το κριτήριο της δικαιοσύνης και της βιωσιμότητας της κυπριακής οικονομίας και κοινωνίας.

Το τρίτο σημείο στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ, παρόλο που έχουν ειπωθεί και γραφτεί πολλά, είναι ότι θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πλήρως τις καταστροφικές συνέπειες που θα είχε τυχόν υλοποίηση των προτάσεων της τρόικα στην Κύπρο, δηλαδή των αποφάσεων του Eurogroup. Και θέλω να υπογραμμίσω ότι οι συνέπειες αυτές δεν περιορίζονται μόνο στην καταστροφή της Κύπρου, διότι θα πρόκειται για καταστροφή αφού θα φύγουν μαζικά κεφάλαια, θα μπει η Κύπρος σε μια  περίοδο απροσδιόριστης διάρκειας καχεξίας, ύφεσης, πιστωτικής συρρίκνωσης. Θα καταστραφεί ο κρίσιμος πυλώνας που χρηματοδοτεί σήμερα την Κύπρο και είναι  οι συνεργατικές τράπεζες, τα λεγόμενα ταμιευτήρια.

Πέρα όμως από τις καταστροφικές συνέπειες για την Κύπρο θα υπάρξουν σοβαρές αρνητικές συνέπειες και για την Ελλάδα.  Και πρέπει να εκφράσουμε με έμφαση το αίτημα να υπάρξει από την τράπεζα της Ελλάδας ή άλλον φορέα πλήρης μελέτη και απεικόνιση όλων των πιθανών συνεπειών για τα ελληνικά συμφέροντα από την εφαρμογή των αποφάσεων του Eurogroup ή όποιας άλλης πρότασης κατατίθεται από την τρόικα. Και μιλάω για συνέπειες που θα υπάρξουν λόγω του γεγονότος ότι υπάρχουν ελληνικές καταθέσεις στην Κύπρο, υπάρχουν και ελληνικές τράπεζες στην Κύπρο, έχουν υπάρξει και δάνεια ελληνικών τραπεζών στην Κύπρο, αλλά και λόγω του γεγονότος ότι υπάρχουν τρία υποκαταστήματα κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα με δάνεια, με χορηγήσεις, με προβλήματα. Επίσης, μιλάω για συνέπειες για την Ελλάδα από το γεγονός ότι αν στην Κύπρο αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει ασφάλεια καταθέσεων δεν θα υπάρχει ασφάλεια καταθέσεων ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ισπανία αλλά και σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα, αφού θα επικρέμεται το ενδεχόμενο ότι κάποια στιγμή μπορεί και εδώ να υπάρξει κούρεμα των καταθέσεων .

Τέλος, οι συνέπειες θα είναι ευρύτερες και αφορούν σ’ όλη την Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι στο ΔΝΤ αυτή τη στιγμή με πρωτοβουλία του εκπροσώπου της Βραζιλίας έχει τεθεί θέμα για αυτές τις αποφάσεις, με την έννοια ποια είναι η λογική πάνω στην οποία στηρίζονται, ποια η οικονομική λογική την οποία υπηρετούν, ποιοι οι κίνδυνοι που δημιουργούνται για όλο τον κόσμο.  Από το ότι δηλαδή και το κούρεμα των καταθέσεων εντάσσεται στα μέσα με τα οποία επιχειρείται να επιρριφθούν οι συνέπειες της κρίσης  σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Σημειώνω επίσης το γεγονός ότι η ίδια η κα Λαγκάρντ, Δ/ντρια του ΔΝΤ, επεσήμανε το συστημικό χαρακτήρα της Κύπρου αλλά και τις αρνητικές επιπτώσεις που θα έχει  αυτή η απόφαση.

Τέλος, δεν μπορούμε να αδιαφορήσουμε για τις δηλώσεις που γίνονται στη Ρωσία από κορυφαίους πολιτικούς παράγοντες, όπως ο πρόεδρος και ο πρωθυπουργός. Άρα μιλάμε για ένα πρόβλημα με τεράστιες κοινωνικές, οικονομικές αλλά και γεωπολιτικές επιπτώσεις και στην Κύπρο, και στην Ελλάδα, και στην Ευρώπη, και διεθνώς. Γι’ αυτό και ο αγώνας του κυπριακού λαού, αντίστοιχα, έχει μια ευρύτερη σημασία.

Για τα σενάρια δεν θα ήθελα να πω κάτι, διότι βρίσκεται σε εξέλιξη η συζήτηση και ίσως σήμερα καταρτισθεί νέο νομοσχέδιο το οποίο να κατατεθεί προς συζήτηση στη Βουλή. Εκείνο το οποίο ίσως έχει νόημα να επαναλάβω είναι ότι  υπάρχουν δυνατότητες είτε με αυτό που κι εμείς από την αρχή της κρίσης είχαμε πει, το «λαϊκό ομόλογο», με μια μορφή εσωτερικού δανεισμού, μπορούν να εξασφαλισθούν πόροι οι οποίοι να βοηθήσουν στην πρώτη φάση. Υπάρχουν επίσης στην Κύπρο πόροι των ασφαλιστικών ταμείων – ευτυχώς εκεί δεν κουρεύτηκαν όπως εδώ- που θα μπορούσαν να συμβάλλουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Τέλος, η Κύπρος έχει το πλεονέκτημα των βέβαιων εσόδων από την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου. Άρα μπορεί να υπάρξει ομόλογο με  υποθήκη τα έσοδα από την εκμετάλλευσή του.

Θα ήθελα να τελειώσω με μια διαπίστωση: Ανεξάρτητα από την τελική έκβαση που θα έχει η όλη υπόθεση –που ευχόμαστε να είναι αυτό που εμείς θεωρούμε ριζική λύση, δηλαδή όχι απλώς μια λύση καλύτερη εντός της τρόικα, που και αυτή θα είχε την αξία της, αλλά εμείς ως ριζική λύση θα βλέπαμε μια λύση με εντελώς διαφορετική φιλοσοφία και λογική, έξω από το πλαίσιο της τρόικα, με στόχο, όπως είπα, μια σχεδιασμένη μετάβαση της κυπριακής οικονομίας με όρους δικαιοσύνης και δημοκρατίας σε ένα νέο βιώσιμο σύστημα– θεωρώ ότι η κρίση της Κύπρου, όπως επίσης και η κρίση της Ελλάδας, επιβεβαιώνει βασικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Επιβεβαιώνει ότι το πρόβλημα που ζούμε σήμερα στην Ελλάδα, προχθές στην Ισπανία, τώρα στην Κύπρο είναι εκφράσεις μιας ευρύτερης συστημικής ευρωπαϊκής κρίσης. Άρα χρειάζονται συνολικές λύσεις και όχι λύση από χώρα σε χώρα μόνο. Δεύτερον επιβεβαιώνεται η θέση ότι όσο μικρή και αν είναι μια χώρα, λόγω των δομικών αλληλεξαρτήσεων που υπάρχουν κυρίως εντός της Ευρωζώνης, αυτή η χώρα μπορεί να διαπραγματευτεί, μπορεί να διεκδικήσει λύσεις καλύτερες, αυτό ακριβώς που ζούμε στην Κύπρο και που δεν είχαμε εδώ στην Ελλάδα την ευκαιρία να ζήσουμε μέχρι τώρα , αλλά που είμαστε σίγουροι ότι θα ζήσουμε στο μέλλον.

Τρίτο συμπέρασμα είναι και τα όρια των εθνικών λύσεων . Ότι δηλαδή η όποια λύση για την Κύπρο θα μπορέσει να αποβεί πραγματικά βιώσιμη αν υπάρξουν ευρύτερες αλλαγές στην Ευρώπη ή αν υπάρξουν πολιτικές μετατοπίσεις στις χώρες που έχουν ομοειδή προβλήματα. Γι’ αυτό νομίζω ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, που από την αρχή της κρίσης έχει κατατεθεί, για την ανάγκη συμμαχίας των λαών του Νότου και περαιτέρω με τους εργαζόμενους του Βορρά, είναι ο στρατηγικός δρόμος για να υπάρξει μια πραγματικά εναλλακτική απάντηση στην κρίση. 

Το χρέος της χώρας είναι υπέρογκο (*)

(*) Από τη http://www.dw.de

Το χρέος της χώρας είναι υπέρογκο. Ο λόγος όχι για την Ελλάδα, αλλά για τη Γερμανία. Πριν από 60 χρόνια υπογράφηκε στο Λονδίνο η συμφωνία για τη διαγραφή του γερμανικού χρέους.

Με την υπογραφή της συμφωνίας για την διαγραφή του γερμανικού χρέους στο Λονδίνο στις 27 Φεβρουαρίου του 1953 η γερμανική μεταπολεμική οικονομία έθετε τα θεμέλια του μετέπειτα «οικονομικού θαύματος», πιστεύει η Γερμανίδα ιστορικός Ούρσουλα Ρόμπεκ- Γιασίνσκι από το Πανεπιστήμιο της Στουτγάρδης:
«Η συμφωνία του Λονδίνου έπαιξε σημαντικό ρόλο στο λεγόμενο οικονομικό θαύμα της Γερμανίας. Μπορεί μάλιστα να υποστηριχθεί ότι χωρίς τη διαγραφή του χρέους δεν θα υπήρχε οικονομικό θαύμα»....

«Αν εφαρμόσουμε κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα τότε οι Γερμανοί θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους μόνο αν επιτρέψουν ένα πλεόνασμα στο ελληνικό εμπορικό ισοζύγιο. Και οι Έλληνες θα εξάγουν προϊόντα και θα φιλοξενούν στα ξενοδοχεία τους Γερμανούς τουρίστες μέχρι που να ξεπληρώσουν αυτά τα καταραμένα τεθωρακισμένα».
Η ιστορικός Ούρσουλα Ρόμπεκ-Γιασίνσκι τονίζει ότι δεν είναι εύκολη η σύγκριση της μεταπολεμικής Γερμανίας με τη σημερινή Ελλάδα. Παρόλα αυτά οι Γερμανοί, λέει, δεν θα έπρεπε να ξεχνούν στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα ότι κάποτε και η Γερμανία ήταν υπερχρεωμένη και χρειάζονταν βοήθεια. Πόσο μάλλον που τότε στο Λονδίνο η Ελλάδα ανήκε στους δανειστές και αποδέχθηκε και εκείνη τη διαγραφή του χρέους της τότε Δυτικής Γερμανίας.

Διαβάστε περισσότερα στο:
http://www.dw.de/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1/a-16629985

Ιταλία: σχεδόν τελικά αποτελέσματα

Για τη Βουλή: Σε 61.305 από τα 61.446 εκλογικά τμήματα

Αριστερά: 29,54% - Δεξιά: 29,14% - Κίνημα «Πέντε Αστέρων»: 25,54% - Κέντρο: 10,54%.

Για τη γερουσία: Σε 60.401 από τα 60.431 εκλογικά τμήματα

Αριστερά: 31,6% - Δεξιά: 30,67% - Κίνημα «Πέντε Αστέρων»: 23,79% - Κέντρο: 9,13%.

Η Αριστερά κερδίζει άνετη πλειοψηφία στη Βουλή και σχετική στη Γερουσία (123 έδρες έναντι 118 της δεξιάς, 53 του κινήματος 5 αστέρων και 19 του κέντρου)

Ιταλία: το νέο κόμμα των 5 αστέρων παροδικό φαινόμενο ή απαρχή πολιτικών εξελίξεων ;

Το κόμμα αυτό σίγουρα είναι ένα δυναμικό νέο φαινόμενο της εποχής του νεο-φιλελευθερισμού και της άγριας λιτότητας στην Ιταλία.

Etna- Eruzione del 23 Febbraio 2013 ore 20:00 - Foto da Riposto di Andrea Salemi

Η αρχική αρνητική αντιμετώπισή του από όλους αυτούς που συνηθίζουν να είναι τιμητές των πάντων αντικαταστάθηκε από πιο νηφάλιες προσεγγίσεις όσο πέρναγε ο χρόνος και το κίνημα των 5 αστέρων όχι μόνο δεν ξεφούσκωνε, αλλά καθιερωνόταν βήμα - βήμα στη πολιτική σκηνή της Ιταλίας. Οι σημερινές εκλογές είναι η πιο σημαντική του αναμενόμενη καθιέρωση. 

Ο οξύς και "αντιπολιτικός" λόγος του ιδρυτή του και απόλυτου αρχηγού του μέχρι σήμερα, δείχνουν μεταξύ των άλλων και κάποια σημαντικά υπόγεια κοινωνικά ρεύματα, που οι γραφειοκράτες συνήθως τα αντιλαμβάνονται τη τελευταία στιγμή και όταν πια τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. 

Εκατοντάδες χιλιάδες Ιταλοί ξέρουν ότι τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα στη χώρα τους είναι ¨δεμένα¨ με το άρμα της εξουσίας και διαφθοράς. Ξέρουν ότι το όνειρο της Ευρώπης των Λαών έχει γίνει σήμερα ο εφιάλτης της ΕΕ του νεο-φιλελευθερισμού. Αυτός ο νεο-φιλελευθερισμός που κατάντησε το κοινό νόμισμα από εργαλείο αντιμετώπισης των εθνικών και περιφερειακών ανισοτήτων σε ¨δόρυ¨ των Γερμανών συντηρητικών και ¨παίγνιο¨των διεθνών αγορών.  ίσως η πλήρης κατάργηση της χρηματοδότησης των κομμάτων να ακούγεται φοβικά σε όσους νομίζουν ότι  τα τελευταία χρησιμοποιούν μόνο αυτήν, αλλά τα δεκάδες σκάνδαλα - τα τελευταία 50 χρόνια στην Ιταλία - παράτυπης και πολλές φορές παράνομης χρηματοδότησης κομμάτων από ιδιώτες, funds,  εταιρείες ακόμη και το Βατικανό τον επαληθεύουν. Το ίδιο ισχύει και για τη θέση του για τη μείωση των βουλευτικών αποζημιώσεων. Και μην πάτε μακρυά, δείτε και το τι έγινε τα τελευταία χρόνια και στη χώρα μας - δεκάδες σκάνδαλα που έμειναν στο απυρόβλητο και διασπάθισαν δεκάδες δις ευρώ.

Το σίγουρο είναι ότι μετά τις εκλογές η πολιτική σκηνή στην Ιταλία θα είναι πολύ διαφορετική. Μπορεί η Μέρκελ και το Βατικανό να ψηφίζουν Μόντι, μπορεί ο Μπερλουσκόνι να επαναλαμβάνεται ως φάρσα πια αλλά δίπλα από την αδυναμία του παλιού να συνεχίσει, υπάρχει το έμβρυο της νέας πολιτικής. Οι ίδιοι οι ψηφοφόροι θα αποφασίσουν για τη ζητούμενη νέα πορεία της χώρας. Αυτή τους η απόφαση θα συνταράξει τη πολιτική σκηνή όχι μόνο στο νότο της Ευρώπης (σήμερα σε 80 πόλεις της Ισπανίας διαδήλωσαν κατά της κυβέρνησης του Ραχόϊ εκατομμύρια πολίτες) αλλά και την ίδια την ΕΕ. 

Τους δημοκράτες και προοδευτικούς στα λόγια οι πολίτες της Ιταλίας τους έχουν δει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια να εφαρμόζουν συντηρητικές πολιτικές. 

Ο Γκρίλο ήταν αυτός που ξανάφερε στη πολιτική συζήτηση το Ιταλικό ΚΚ και τον Μπερλινγκουέρ, που πολλοί αριστεροί τον είχαν ήδη ξεχάσει. 

Στο Μιλάνο στη πρόσφατη μεγάλη συγκέντρωσή του κόμματος των 5 αστέρων ο Ντάριο Φο χαιρετίζοντας τις δεκάδες χιλιάδες  συγκεντρωμένων είπε: "Τέτοια πράγματα έχω να δω από το 1945, αν εμείς δεν τα καταφέραμε να αλλάξουμε τον κόσμο, κάντε το εσείς και μη σταματάτε". Ίσως λίγο υπερβολικά και συναισθηματικά φορτισμένα λόγια αλλά αν το εκλογικό ποσοστό του Γκρίλο ξεπεράσει το 20% και σχηματιστεί κυβέρνηση που θα στηρίζεται στις δυνάμεις της αριστεράς και στο νέο κίνημα των 5 αστέρων τότε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα θα συμβούν όχι μόνο στο Νότο της Ευρώπης αλλά και σε όλη την ΕΕ.

Ισλανδία: σωθήκαμε γιατί δεν εφαρμόσαμε τις συνταγές της Ευρωζώνης (*)

(*) Από τη www.dw.de

Η Ισλανδία κατάφερε να υπερβεί την κρίση, επειδή την αντιμετώπισε με εντελώς διαφορετικό τρόπο από ό,τι οι χώρες της ευρωζώνης. «Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν» λέει o πρόεδρος Ολ. Γκρίμσον.

Ένα από τα πρώτα θύματα της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 ήταν η Ισλανδία. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η κατάσταση της τότε ήταν χειρότερη και από εκείνη της Ελλάδας. Σήμερα, όμως, η χώρα μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Η οικονομία αναπτύσσεται με ικανοποιητικούς ρυθμούς και η ανεργία μειώνεται. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ισλανδίας Όλαφουρ Γκρίμσον, η ανάκαμψη οφείλεται στο γεγονός ότι οι Ισλανδοί αντιμετώπισαν με εντελώς διαφορετικό τρόπο την κρίση σε σχέση με τις χώρες της ευρωζώνης. Και όπως επισήμανε στην Deutsche Welle ο πρόεδρος Όλαφουρ Γκρίμσον: «Κατ` αρχήν διαπιστώσαμε νωρίς πως δεν πρόκειται μόνο για μια χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση, αλλά για μια βαθιά πολιτική και κοινωνική κρίση. Και αυτό μας οδήγησε σε μεταρρυθμίσεις στα εν λόγω πεδία.

«Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν» «Στηρίξαμε το σύστημα προνοίας» Επιδιώξαμε να αποδώσουμε δικαιοσύνη και παράλληλα να αλλάξουμε τους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων. Ο δεύτερος λόγος της επιτυχίας είναι ότι δεν τηρήσαμε τις δυτικές συνταγές για την αντιμετώπιση της κρίσης».

Με λίγα λόγια η Ισλανδία δεν έκανε τίποτε για να διασώσεις τια τράπεζές της, όπως τονίζει ο Όλαφουρ Γκρίμσον, εξηγώντας τους λόγους. «Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν. Διερωτήθηκα πολλές φορές γιατί να αντιμετωπίζουμε τις τράπεζες σαν να είναι οι Άγιοι Τόποι της οικονομίας. Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει τις τράπεζες από άλλες επιχειρήσεις; Οι τράπεζες είναι μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις και όταν διαπράττουν μεγάλα λάθη θα πρέπει να χρεοκοπούν. Σε διαφορετική περίπτωση τους δημιουργούμε την εντύπωση πως μπορούν να παίρνουν μεγάλα ρίσκα χωρίς ευθύνη. Δεν γίνεται όταν έχουν επιτυχία να σημειώνουν μεγάλα κέρδη και όταν αποτυγχάνουν να καλείται ο φορολογούμενος να πληρώσει τον λογαριασμό», εξηγεί ο ισλανδός πρόεδρος.

Το ΔΝΤ διδάχθηκε πολλά από την ισλανδική εμπειρία

Ο Όλαφουρ Γκρίμσον δεν κρύβει ότι επικρίθηκε έντονα η ισλανδική πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης. Οι περισσότεροι ευρωπαϊκοί θεσμοί εξέφρασαν την αντίθεσή τους στον ισλανδικό δρόμο. Ακόμη και σήμερα πολλοί υποστηρίζουν ότι η Ισλανδία τα κατάφερε επειδή απλά είχε το δικό της νόμισμα και δεν ήταν μέλος της ευρωζώνης. «Φυσικά και βοήθησε πολύ το γεγονός ότι είχαμε το δικό μας νόμισμα. Προχωρήσαμε στην υποτίμηση της κορώνας και αυτό ήταν σημαντικό. Ωστόσο, όλες οι άλλες κινήσεις που κάναμε δεν είχαν σχέση με την υποτίμηση. Στηρίξαμε το σύστημα προνοίας. Δώσαμε τη δυνατότητα στους πολίτες να συμμετάσχουν στις πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν και φτιάξαμε άλλες. Αυτά θα τα κάναμε ακόμη και εάν ήμασταν μέλος της ευρωζώνης», διευκρινίζει ο ισλανδός πρόεδρος.

Σε ποιο βαθμό όμως μπορεί το ισλανδικό παράδειγμα να ακολουθηθεί από την καγκελάριο Μέρκελ, την διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ και τους άλλους παίκτες που διαχειρίζονται την κρίση στην ευρωζώνη; «Η ισλανδική εμπειρία μπορεί να λειτουργήσει ως „εγερτήριο κάλεσμα“ για τους άλλους. Να τους κάνει να επανεξετάσουν τις καθεστηκυίες στρατηγικές των τελευταίων 30 ετών. Η αντίδραση του ΔΝΤ στην ισλανδική περίπτωση ήταν ενδιαφέρουσα. Το πρόγραμμα διαχείρισης της κρίσης του ΔΝΤ ολοκληρώθηκε πριν από ενάμισι χρόνο. Στην αποχαιρετιστήρια σύσκεψη, οι υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι του ΔΝΤ παραδέχθηκαν ότι διδάχθηκαν πολλά από την ισλανδική εμπειρία», καταλήγει ο Όλαφουρ Γκρίμσον.

Andreas Becker/Σταμάτης Ασημένιος 

Κομισιόν για τις επενδύσεις στην Ελλάδα το 2014-2020 (*)

(*) Της Δήμητρας Καδδά απο το www.capital.gr

Η Ελλάδα ετοιμάζεται να φτιάξει το δικό της σχέδιο ανάπτυξης έως το 2020 αλλά η Κομισιόν έχει ήδη συντάξει την δική της «λευκή βίβλο» για την ανάπτυξη και τις επενδύσεις στην Ελλάδα το 2014-2020 με επίκεντρο τους μόνους ίσως αναπτυξιακούς πόρους που θα έχει η εντός μνημονίου χώρα, το επόμενο ΕΣΠΑ το οποίο – προς το παρόν – προσδιορίζεται σε 14 δισ. ευρώ.

Η μελέτη καταγράφει τις 5 προκλήσεις, τους κινδύνους και τις 5 βασικές πρωτοβουλίες ανά τομέα με έμφαση σε ενεργειακά δίκτυα, σε θαλάσσιες μεταφορές, στην νέου τύπου αγροτική ανάπτυξη, στου τουρισμό και στην στήριξη των μικρομεσαίων.

Η έκθεση των υπηρεσιών της Επιτροπής σχετικά με την ανάπτυξη της Συμφωνίας Εταιρικής Σχέσης (έτσι θα λέγεται το ΕΣΠΑ 2) όπως η ίδια αναφέρει, βασίστηκε στο μνημόνιο, στους στόχους Ευρώπη 2020, στο Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων, στην έκθεση της ΕΕ "Ανάπτυξη για την Ελλάδα", στην έρευνα της McKinsey & Company με θέμα «Ελλάδα 10 Χρόνια μπροστά »και σε μια σειρά από μελέτες, όπως η έκθεση του ΟΟΣΑ για την αξιολόγηση της δημόσιας διοίκησης.

Τα προβλήματα

Η επιτροπή κάνει λόγο για «πιεστικές προκλήσεις στην Ελλάδα που σχετίζονται με:

1. ένα αναποτελεσματικό δημόσιο που εμποδίζει την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας, σε συνδυασμό με ένα μη βιώσιμο οικονομικό μοντέλο που στερείται ανταγωνιστικότητας. Αυτό οδηγεί σε

2. υψηλή ανεργία, ιδίως των νέων, αυξάνοντας τον κοινωνικό αποκλεισμό και τη φτώχεια,

3. ανεπαρκείς επενδύσεις σε υποδομές για την προώθηση της ανάπτυξης και της απασχόλησης, και

4. αναποτελεσματική χρήση των φυσικών πόρων και

5. απουσία πολιτικής για την διαχείρισης της κλιματικής αλλαγής.

Αναγκαίο θεωρείται για την Ελλάδα:

- η δημιουργία ενός πλαισίου διαλόγου

- να ανταποκριθεί στις πιο πιεστικές προκλήσεις

- να προτείνει βασικές προτεραιότητες χρηματοδότησης

- να προωθήσει μια ολοκληρωμένη προσέγγιση με βάση την πολυδιακυβέρνηση

Οι τομείς της ανάπτυξης εκτιμάται ότι είναι:

- Ένα επιχειρηματικό περιβάλλον ευνοϊκό για τις επενδύσεις.
- Αύξηση συμμετοχή στην αγορά εργασίας, με ενεργές πολιτικές ένταξης εκπαίδευσης κατάρτισης και ενίσχυσης προσόντων.
- Ανάπτυξη βασικών δικτύων υποδομών

- Φιλικό Περιβάλλον και ενεργειακά αποτελεσματική οικονομία

- Μεταρρυθμίσεις για μία αποτελεσματική και υπεύθυνη Διοίκηση.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι:

- Περιφερειακές Ανισότητες. Σημαντικές αποκλίσεις σε σχέση με τον μέσο όρο του ΑΕΠ για την περίοδο 2007-2009, μεταξύ των 13 Περιφερειών καθώς είναι στο 120,1% του κοινοτικού ΑΕΠ ανά κάτοικο για την Αττική, ενώ στη Δυτική Ελλάδα είναι μόνο66,2%.

- Αντί για τον στόχο επενδύσεων σε έρευνα και τεχνολογική ανάπτυξη 3% έως το 2020 η Ελλάδα έχει επίδοση μόνο 0,6% του ΑΕΠ.

- Η φτώχεια εκτοξεύεται, η απασχόληση είναι πολύ χαμηλή, η ανεργία καλπάζει, το ποσοστό των ατόμων που εγκαταλείπουν πρόωρα το σχολείο αυξάνεται στο 13,1%, το ποσοστό αποφοίτων πανεπιστημίων υπολείπεται των στόχων.

- Αντί για 20% κάλυψη των αναγκών από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας η Ελλάδα έχει επίδοση μόνο 8,2% καταγράφεται αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

Σύμφωνα με την Κομισιόν, η Ελλάδα βιώνει μια εξαιρετικά βαθιά ύφεση. Οι πόροι της ΕΕ θα αποτελέσουν έτσι μια σημαντική πηγή των δημόσιων επενδύσεων στην Ελλάδα και θα λειτουργήσουν ως καταλύτης για την χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη και την απασχόληση. Με ποσοστά ανεργίας πάνω από 25% και από55% μεταξύ των νέων ένας γενικός επαναπροσδιορισμός των δαπανών είναι απαραίτητος.

Οι δαπάνες εκτιμάται ότι πρέπει να στοχεύουν στην στήριξη των ΜΜΕ, της κοινωνικής ένταξης, της ποιοτικής απασχόλησης, ιδίως για τους νέους, στην αγορά εργασίας με έμφαση σε ποιοτική εκπαίδευση και κατάρτιση καθώς και στην έρευνα και στην καινοτομία.

Η κοινωνική προστασία «πρέπει να είναι δομημένη και τη δυνατότητα να αποφευχθεί η καταστροφή του ανθρώπινου κεφαλαίου μέσω της κρίσης». Επιπλέον, η Ελλάδα θα πρέπει να επικεντρωθεί στην υψηλότερη αύξηση της παραγωγικότητας, την ενσωμάτωση των στόχων της κλιματικής αλλαγής και στην στροφή προς μια βιώσιμη και αποδοτική χρήση των πόρων οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα. Αυτοί οι στόχοι, ωστόσο, δεν θα επιτευχθούν» χωρίς ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό δημόσιο» αναφέρει.

Ποιοι είναι αναλυτικά Οι 5 άξονες της ανάπτυξης

1. Ένα επιχειρηματικό περιβάλλον ευνοϊκό για τις επενδύσεις: Είναι επιτακτική ανάγκη να διασφαλιστεί η ρευστότητα και η πρόσβαση στη χρηματοδότηση για τις νέες μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Δημιουργία χρηματοδοτικών μέσων που θα καλύπτουν το σύνολο της χώρας και θα  υποστηρίζονται μέσω ενός ενιαίου επιχειρησιακού προγράμματος.

Προτείνονται  νέα χρηματοδοτικά μέσα,  επαναξιολόγηση όλων των προγραμμάτων.  Εμφαση στις δυνατότητες της γεωργίας, όπου υπάρχει σαφές πλεονέκτημα ανταγωνιστικότητας και κίνητρα στον τομέα της αλιείας, της υδατοκαλλιέργειας (βιολογική υδατοκαλλιέργεια).  

Βελτίωση της καταλληλότητας των συστημάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης με έμφαση στους τομείς τροφίμων, υδατοκαλλιέργειας, την παραγωγή και διανομή ενέργειας,  του τουρισμού, των τεχνολογιών πληροφορικής,  των υπηρεσιών κατασκευής ηλεκτρονικών υπολογιστών και τα φαρμακευτικά προϊόντα).

Προτείνεται, μια περιφερειακή στρατηγική με στόχο τη δημιουργία ενός μικρού αριθμού πόλων ανάπτυξης η στήριξη της έρευνας αιχμής,  παρεμβάσεις για την ενίσχυση των δεσμών μεταξύ των πανεπιστημίων – ερευνητικών κέντρων- εταιρειών,  κυρίως μέσω νέων clusters. Υποστήριξη και προώθηση της ανάπτυξης του ηλεκτρονικού επιχειρείν.

2. Αύξηση συμμετοχή στην αγορά εργασίας, με ενεργές πολιτικές ένταξης εκπαίδευσης κατάρτισης και ενίσχυσης προσόντων:  Οι δημόσιες υπηρεσίες απασχόλησης θα πρέπει να ενισχύσουν την ικανότητά τους, μεταξύ άλλων, στην αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων και στα συστήματα σχεδιασμού με στόχο την παροχή αποδοτικών και αποτελεσματικών υπηρεσιών.  Πρέπει να ενισχύσουν τους δεσμούς τους με τους εργοδότες,  την αποτελεσματικότητα των πολιτικών,  την αντιμετώπιση των αναγκών των πιο ευάλωτων ομάδων κλπ.

3.  Ανάπτυξη βασικών δικτύων υποδομών: Μοντέρνες και βιώσιμες υποδομές, τόσο σε εθνικό όσο και σε διασυνοριακό επίπεδο, κυρίως στο πεδίο των  μεταφορών, της ενέργειας και του περιβάλλοντος, σε συνδυασμό με εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό είναι βασικοί παράγοντες για την αύξηση της ελκυστικότητας της Ελλάδας για επενδύσεις.  Το μεγαλύτερο μέρος των επενδύσεων θα πρέπει να είναι σε προηγμένες τεχνολογίες στον τομέα του περιβάλλοντος και ενεργειακών δικτύων.  Η Ελλάδα θα πρέπει να αναπτύξει και μια ολοκληρωμένη στρατηγική στις μεταφορές που να  συνοδεύεται από ένα επιχειρηματικό σχέδιο.

Η συνδεσιμότητα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί στο πλαίσιο της συνεργασίας με τις γειτονικές χώρες και την τόνωση της ανάπτυξης (π.χ. προώθηση των αειφόρων  μεταφορών και εξάλειψη των σημείων συμφόρησης στην βασική υποδομή του δικτύου).

Πρέπει να δοθεί προτεραιότητα: στην ολοκλήρωση ενός σύγχρονου σιδηροδρομικού δικτύου, στη διασύνδεση λιμένων με  το σιδηροδρομικό δίκτυο,  οδικών και σιδηροδρομικών συνδέσεων με τρίτες χώρες.  Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στις εσωτερικές διασυνδέσεις θαλασσίων και αεροπορικών μεταφορών  (ιδιαίτερα των περιφερειακών μικρών λιμανιών και αεροδρομίων) με τα νησιά.

Πρέπει να εκσυγχρονίσουν τα τελωνεία για γρήγορη διέλευση. Να γίνουν επενδύσεις  ελλιμενισμού,  και συγκοινωνιακές συνδέσεις με την ενδοχώρα για την περαιτέρω αύξηση της παραγωγής εσόδων από τον τουρισμό. Απαιτείται κατασκευή υποδομών για ιστιοφόρα ή γιοτ,  για  σταθμούς κρουαζιερόπλοιων.

Επίσης, δύο τομείς παραγωγής ενέργειας χρειάζονται εκσυγχρονισμό των δικτύων τους η ηλεκτρική ενέργεια και το φυσικό αέριο. Στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, υπάρχει πιθανότητα ανάπτυξης από την ενίσχυση του δικτύου υψηλής τάσης με σκοπό την υποστήριξη της διείσδυσης των ΑΠΕ  (προτείνεται  διασύνδεση μεταξύ των νησιών παρά το ότι είναι μια δαπανηρή διαδικασία).  Στο φυσικό αέριο προτείνεται ενίσχυση της διείσδυσης  με εκμετάλλευση των  νέων γραμμές διασύνδεσης (Trans-Adriatic,  η γραμμή Ελλάδα- Βουλγαρία και Κύπρος-Ελλάδα).

Προτείνεται να γίνουν επενδύσεις σύγχρονης διαχείρισης των αποβλήτων και διαχείρισης υδάτινων πόρων με βάση τιμολογιακής πολιτικής "ο ρυπαίνων πληρώνει".

4. Φιλικό Περιβάλλον και ενεργειακά αποτελεσματική οικονομία: Ορθολογική διαχείριση των πόρων (συμπεριλαμβανομένης της βιοποικιλότητας, των υδάτων, του εδάφους και του αέρα). Προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, αύξηση της αποτελεσματικότητας στη χρήση των νερού από τη γεωργία, μέσω επενδύσεων σε πιο αποτελεσματική άρδευση,  προσπάθειες για τη βελτίωση της ποιότητας των υδάτων, του αέρα και του εδάφους, ολοκληρωμένη στρατηγική για την προστασία και την αποκατάσταση των δασών,  οριστικοποίηση του χωροταξικού σχεδιασμού και χρήσεων γης (θα συμβάλει σημαντικά στην προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων και τη διασφάλιση της βιωσιμότητάς τους),  ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης για την κρατική γη,  βιώσιμη ανάπτυξη της παράκτιας αλιείας,   προληπτικά μέτρα,  για την προστασία των δασών, την  πυρόσβεση και την αποκατάσταση.  Το δασικό κτηματολόγιο  πρέπει να συμπληρωθεί και να γίνει συμβατό με το εθνικό κτηματολόγιο.

Προτείνεται επίσης στροφή προς μια ενεργειακά αποδοτική οικονομία με χαμηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα με μια συνολική στρατηγική  για να τονώσουν τη χρήση οικονομικά αποδοτικών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπως η βιομάζα, η ηλιακή, αιολική ενέργεια  και η υδροηλεκτρική ενέργεια. Να συνεχιστεί  η εφαρμογή του προγράμματος  ενεργειακής απόδοσης των νοικοκυριών,  ειδικό πρόγραμμα για την ανάπτυξη του φωτοβολταϊκών συστημάτων σε πράσινα κτίρια και στον τουρισμό.  Κίνητρα για την προώθηση στρατηγικών για  αστικές και αγροτικές περιοχές, καθώς και για τα νησιά.

5  Μεταρρυθμίσεις για μία αποτελεσματική και υπεύθυνη Διοίκηση: Η αποτυχία να εφαρμόσει μια σημαντική και ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης είναι πιθανό να θέσει σε κίνδυνο τις ευρύτερες μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να βγει η Ελλάδα σε πορεία προς την  αειφόρο ανάπτυξη αναφέρει η Κομισιόν.  Ανάγεται σε υψηλή προτεραιότητα η διοικητική μεταρρύθμιση, συμπεριλαμβανομένης της βελτίωσης της αποτελεσματικότητας του δικαστικού συστήματος.

Έμφαση στην  δημιουργία  ενός ισχυρού διοικητικού μηχανισμού, με σαφή ηγεσία που  θα αναλάβει την πλήρη εποπτεία των μεταρρυθμίσεων  Στρατηγική  για την αντιμετώπιση συνολικά του πολύπλοκου νομικού και διοικητικού πλαισίου, εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου και αποτελεσματικού πληροφοριακού συστήματος,  μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος με προώθηση της διαμεσολάβησης και άλλων εναλλακτικών τρόπων επίλυσης των διαφορών.

Εφαρμογή μιας ολοκληρωμένης και αποτελεσματικής στρατηγικής για την αντιμετώπιση της συστημικής διαφθορά στο δημόσιο τομέα και για την αντιμετώπιση της παραοικονομίας.  Εισαγωγή της ηλεκτρονικής υπογραφής και της ηλεκτρονικής διαβούλευσης για την ταχεία λήψη αποφάσεων.

Υδρογονάνθρακες - Μύθος και πραγματικότητα

ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ* από το www.avgi.gr 30/12/12

Οι εκτιμήσεις για την ύπαρξη τεράστιων ποσοτήτων υδρογονανθράκων στην Ελλάδα όταν πλασάρονται κατάλληλα την κατάλληλη εποχή μπορούν να εκτινάξουν στα ύψη χρηματιστηριακές τιμές εταιριών, τραπεζών και παραγωγών προϊόντων

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας υπάρχουν πετρώματα και δομές που μπορούν να φιλοξενούν υγρούς ή και αέριους υδρογονάνθρακες.

Τόσο επιστημονικές έρευνες όσο και επιφανειακές αναβλύσεις πίσσας ή φυσικού αερίου αλλά και γεωτρητικά δεδομένα ενισχύουν αυτήν την άποψη.

Η αναζήτηση υδρογονανθράκων στην Ελλάδα, πρακτικά, έχει ξεκινήσει από τις αρχές του εικοστού αιώνα. Με αυτήν έχουν ενδιαφερθεί κατά καιρούς πολλές και μάλιστα μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες (BP, Esso, Texaco, Chevron κ.α.).

Από τη δεκαετία του χίλια εννιακόσια εξήντα και μετά, έχουν γίνει πάμπολλες γεωλογικές μελέτες τόσο από Έλληνες και όσο και από ξένους επιστήμονες. Οι μελέτες αυτές έχουν προσφέρει ιδιαίτερα χρήσιμες πληροφορίες για: α) τα γεωπεριβάλλοντα και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες στο απώτερο παρελθόν δημιουργήθηκαν υδρογονάνθρακες, β) τα μητρικά πετρώματα που συνδέονται με τη δημιουργία των υδρογονανθράκων, γ) τα πετρώματα-ταμιευτήρες στα οποία έχουν μεταναστεύσει, μετά τη δημιουργία τους, οι υδρογονάνθρακες, δ) τις γεωλογικές δομές - "παγίδες" που έχουν δημιουργηθεί κατά τη γεωλογική εξέλιξη της Ελλάδας και που επιτρέπουν τη συσσώρευση - φυλάκιση των υδρογονανθράκων σε συγκεκριμένες θέσεις μέσα στις "στοίβες" των πετρωμάτων, και ε) για τα πετρώματα που καλύπτουν αυτές τις δομές, και δεν επιτρέπουν τη διαφυγή ή την οξείδωση των υδρογονανθράκων.

Οι περισσότερες των γεωλογικών ερευνών συνοδεύτηκαν από ειδικές γεωφυσικές μελέτες, δηλαδή από ειδικές σεισμικές τομές που θα μπορούσαμε να τις προσομοιάσουμε με τις σημερινές ακτινογραφίες θώρακα ή αξονικές τομογραφίες, από την ερμηνεία των οποίων, εντοπίζονται, όχι πάντα με επιτυχία, συγκεκριμένες γεωλογικές δομές και ακολουθίες πετρωμάτων, στις οποίες θα μπορούσαν να έχουν συσσωρευτεί υγροί ή και αέριοι υδρογονάνθρακες.

Έτσι, με τη βοήθεια των προηγούμενων πολυάριθμων γεωλογικών ερευνών και την ερμηνεία πολυάριθμων σεισμικών τομών που έχουν γίνει κατά μήκος 73.000 περίπου χιλιομέτρων, εντοπίστηκαν σε διάφορες περιοχές του ελλαδικού χώρου πετρελαιοπιθανές περιοχές. Σ’ αυτές τις περιοχές έχουν γίνει πάνω από 110 γεωτρήσεις (άλλες στην ξηρά και άλλες στη θάλασσα, βάθους ολίγων εκατοντάδων μέτρων έως και 5,494m), προκειμένου να διαπιστωθεί εάν πράγματι σ' αυτές τις περιοχές υπάρχουν υδρογονάνθρακες.

Το τελικό αποτέλεσμα των παραπάνω ερευνών ήταν η ανακάλυψη των πρώτων εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων στη θαλάσσια περιοχή της Θάσου - κοίτασμα πετρελαίου Πρίνος και κοίτασμα φυσικού αερίου Ν. Καβάλας - από την OCEANIC (1971-1974), η ανακάλυψη του κοιτάσματος πετρελαίου στη θαλάσσια περιοχή του Κατάκολου (1981) (Δ. Πελοπόννησος), του κοιτάσματος φυσικού αερίου στην Επανομή Θεσσαλονίκης (1989), καθώς και συγκεντρώσεων, σε διάφορες περιοχές, βιογενούς αερίου. Ταυτόχρονα δημιουργήθηκε ένα πλούσιο και εκτεταμένο αρχείο δεδομένων το οποίο όμως, μετά την ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Επιχείρησης Πετρελαίων (ΔΕΠ-ΕΚΥ, θυγατρική της ΔΕΠ Α.Ε.) και την αλλαγή της μετοχικής σύνθεσης των Ελληνικών Πετρελαίων (ΕΛΠΕ), πέρασε στα χέρια συμφερόντων του Ομίλου Λάτση, για να επιστρέψει πάλι, το 2007, στο Ελληνικό Δημόσιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αξιοποίηση και τη διαχείριση του πολύτιμου αυτού υλικού.

Ποιο είναι τελικά το πετρελαϊκό δυναμικό της χώρας μας; Υπάρχουν κοιτάσματα (δηλαδή εκμεταλλεύσιμα αποθέματα) υδρογονανθράκων στην Ελλάδα και πού; Πόσα είναι τα αποθέματα αυτά;

Σ' αυτά τα ερωτήματα θα προσπαθήσω να απαντήσω έμμεσα στη συνέχεια.

Τις τελευταίες εβδομάδες, πολλά από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα κλίμα ευφορίας, μεταδίδοντας και αναπαράγοντας πληροφορίες από απόρρητη έκθεση των κ.κ. Αντώνη Φώσκολου, Ηλία Κονοφάγου και του Γάλλου γεωφυσικού Alain Bruneton που έχει στα χέρια της η κυβέρνηση, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα έχει τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου (3,5 τρισ. κυβικών μέτρων!!!) και υγρών υδρογονανθράκων, ιδιαίτερα νότια και νοτιοανατολικά της Κρήτης. Οι ποσότητες και η αξία τους μας αφήνουν κατάπληκτους, όπως κατάπληκτους μας αφήνει και μια έκθεση της Deutsche Bank που και αυτή, για τους δικούς της λόγους, αναφέρθηκε με τη σειρά της στα τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων της Ελλάδας.

Δεν έχω στα χέρια μου την απόρρητη έκθεση κι έτσι δεν μπορώ να αξιολογήσω τα στοιχεία και τα επιστημονικά δεδομένα στα οποία στηρίζουν τις εκτιμήσεις τους και τους υπολογισμούς τους οι παραπάνω επιστήμονες.

Μπορώ όμως με σιγουριά να πω ότι είναι υπερεκτιμημένες οι ποσότητες αυτές.Μπορώ επίσης να πω ότι οι εκτιμήσεις τους δεν προέρχονται από δικές τους ολοκληρωμένες γεωλογικές, γεωφυσικές, γεωτρητικές έρευνες.

Τον Μάρτιο του 2012 δημοσιεύτηκε στο www.pytheas.net εργασία των τριών επιστημόνων με τίτλο: Cretan gas fields - A new perspective for Greece’s hydrocarbon resources. Ο τίτλος της εργασίας τους αποδίδεται από τους ίδιους στα ελληνικά ως: «Οι συγκλίνουσες λιθοσφαιρικές πλάκες και η ταυτόχρονη ύπαρξη πρισμάτων προσαύξησης και λασποηφαιστείων στη Μεσογειακή ράχη ως δείκτες ύπαρξης κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην παράκτια Νότια Κρήτη. Νέες προοπτικές εντοπισμού κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ελλάδα». Στην εργασία αυτή παρουσιάζονται αποτελέσματα άλλων επιστημών γεωλόγων και γεωφυσικών σχετικών με τη γεωλογική δομή περιοχών του ελλαδικού χώρου, και συγκρίνοντας τις περιοχές αυτές με ανάλογες περιοχές στη Μεσόγειο ή στον κόσμο στις οποίες έχουν βρεθεί φυσικό αέριο και πετρέλαιο, πιθανολογούν την ύπαρξη υδρογονανθράκων και στην Ελλάδα.

Πιο συγκεκριμένα, στα συμπεράσματά τους, που αυτά θα πρέπει να είναι και τα συμπεράσματα στα οποία στηρίζεται η απόρρητη έκθεσή τους, αναφέρουν: «Η νορβηγική εταιρία γεωφυσικών ερευνών Petroleum Geo-Services (σύμπτωση, είναι η ίδια εταιρεία που διεξαγάγει αυτές τις ημέρες γεωφυσική έρευνα στο Ιόνιο Πέλαγος και στο θαλάσσιο χώρο νότια της Κρήτης!!), με βάση τις μελέτες που έχουν γίνει νότια της Κρήτης, εν αγνοία των ελληνικών κυβερνήσεων, διαπίστωσε από την εμπειρία της με τις μελέτες που έκανε στην Ανατολική Μεσόγειο ότι υπάρχουν τεράστιες γεωλογικές ομοιότητες με τη λεκάνη της Λεβαντίνης (ΑΟΖ Κύπρου, Ισραήλ, Συρίας και Λιβάνου) η οποία θεωρείται από τη Γεωλογική υπηρεσία των ΗΠΑ (USGS) ότι έχει τουλάχιστον 3,45 τρισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου και 1,7 δισ. βαρέλια αργού πετρελαίου. Άρα επιβάλλεται η έρευνα για τον εντοπισμό κοιτασμάτων υδρογονανθράκων νοτίως της Κρήτης».

Άρα τα συμπεράσματά τους βασίζονται στην εμπειρία της νορβηγικής εταιρείας και τις θεωρήσεις της Γεωλογικής εταιρείας των ΗΠΑ!!! Και ενώ λέγουν ότι «επιβάλλεται η έρευνα για τον εντοπισμό κοιτασμάτων υδρογονανθράκων νοτίως της Κρήτης», το ξεχνούν αυτό και αρχίζουν τον χορό των αριθμών. Κι έτσι ξαφνικά γίναμε, Ελντοράντο!!!

Βέβαια, η γεωλογική δομή της περιοχής νότια της Κρήτης δεν έχει καμιά ομοιότητα με αυτήν της Λεβαντίνης στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα.

Επισημαίνω επίσης ότι άλλο πράγμα οι εκτιμήσεις κι άλλο πράγμα η βεβαιότητα. Οι εκτιμήσεις μπορούν να ενθαρρύνουν τις παραπέρα έρευνες, ή να εκτινάξουν στα ύψη τις χρηματιστηριακές τιμές εταιρειών, τραπεζών, παραγώγων και προϊόντων, όταν οι εκτιμήσεις αυτές αρχίζουν να πλασάρονται κατάλληλα την κατάλληλη εποχή!

Η βεβαιότητα επιτυγχάνεται από τη στιγμή που έχουν ολοκληρωθεί οι έρευνες, έχει οριοθετηθεί το κοίτασμα, (που σημαίνει ότι ξέρουμε τις διαστάσεις του, άρα ξέρουμε τον όγκο του), ξέρουμε το πορώδες και τη διαπερατότητα των σχηματισμών που φιλοξενούν τους υδρογονάνθρακες, (άρα ξέρουμε την ποσότητά τους), ξέρουμε την ποιότητά τους, ξέρουμε, για τις υποθαλάσσιες περιοχές, το βάθος της θάλασσας και σε τι βάθος βρίσκεται το κοίτασμα. Όλα αυτά προϋποθέτουν εκτέλεση ερευνητικών γεωτρήσεων και γεωχημικών αναλύσεων. Και θα πρέπει να μην ξεχνάμε ότι στατιστικά μία στις δεκαπέντε γεωτρήσεις είναι επιτυχημένες! Εάν λοιπόν όλα τα παραπάνω είναι γνωστά τότε όλα αυτά σε συνδυασμό με την εκτίμηση του κόστους ανόρυξης, του κόστους μεταφοράς και των τρεχουσών τιμών οδηγούν στην εκμεταλλευσιμότητα ή όχι μιας συγκέντρωσης υδρογονανθράκων. Όταν η συγκέντρωση αυτή κρίνεται οικονομικά εκμεταλλεύσιμη, τότε πια μιλάμε για κοίτασμα υδρογονανθράκων.

Πιο ρεαλιστικά νομίζω ότι είναι τα συμπεράσματα των δυο ερευνητών των ΕΛΠΕ κ.κ. Ζαφειρόπουλου και Μαρνέλη, όπως αυτά παρουσιάστηκαν σε ημερίδα που οργάνωσε για τους υδρογονάνθρακες το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδας το καλοκαίρι του 2011. Οι δύο επιστήμονες καταλήγουν στα παρακάτω.

«Υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες για εντοπισμό κοιτασμάτων Υδρογονανθράκων:

α) Στα νερά του Β. Ιονίου καθώς και σε λεκάνες του κεντρικού και Ν. Ιονίου.

β) Σε βαθείς στόχους στην Ήπειρο που δεν έχουν διατρηθεί μέχρι σήμερα .

γ) Στη λεκάνη Θερμαϊκού -Θεσσαλονίκης και σε περιοχές του Βορείου Αιγαίου.

Οι περιοχές Αιτωλοακαρνανίας και Β.Δ. Πελοποννήσου μπορούν ν’ αναβαθμιστούν εάν επιβεβαιωθούν οι βαθείς στόχοι στην Ήπειρο και το Β. Ιόνιο.

Υπάρχουν πιθανότητες για εντοπισμό κοιτασμάτων Υδρογονανθράκων και στις περιοχές Γρεβενών και Έβρου - Ορεστιάδας.

Οι περιοχές της Ελληνικής τάφρου και της Μεσογειακής Ράχης (δηλ. οι περιοχές νότια της Κρήτης), παραμένουν πρακτικά άγνωστες, παρουσιάζουν δυνητικό ενδιαφέρον αλλά χρειάζεται περαιτέρω μελέτη και έρευνα. Δεν είναι δυνατόν να εντοπιστούν στόχοι και να χαρτογραφηθούν περιοχές άμεσου ενδιαφέροντος με τα υπάρχοντα σεισμικά δεδομένα».

Νομίζω ότι στο πλαίσιο των παραπάνω συμπερασμάτων καλά κάνουμε ως πολιτεία και ξεκινάμε πάλι την έρευνα για την αναζήτηση υδρογονανθράκων. Βέβαια θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί οι έρευνες είχαν σταματήσει για δέκα τουλάχιστον χρόνια. Μα αυτό είναι μια άλλη ιστορία στην οποία θα μπορούσε να μπλέξει κανείς μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, την άφιξη του ρώσικου φυσικού αερίου και της διάθεσής του στην Ελλάδα, τους αγωγούς μεταφοράς του φυσικού αερίου, το λαθρεμπόριο του πετρελαίου κι άλλα, ενδεχομένως, πολλά.

Καλά κάνουμε λοιπόν και ξεκινάμε με την εκτέλεση νέων γεωφυσικών μελετών. Ξεκινάμε σχεδόν πάλι από την αρχή, έχουμε όμως μαζί μας όλη τη γνώση και την εμπειρία από τις προηγούμενες έρευνες και μελέτες. Τέτοιες γεωφυσικές μελέτες, και πιο συγκεκριμένα σεισμικές τομές κατά μήκος συγκεκριμένων διαδρομών, εκτελεί τούτες τις μέρες στο Ιόνιο πέλαγος και νότια της Κρήτης η νορβηγική εταιρεία Petroleum Geo-Services (PGS), με σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό, σε μια εκ νέου προσπάθεια καλύτερης διερεύνησης περιοχών που έχουν ήδη διερευνηθεί ή που τα διαθέσιμα στοιχεία είναι ανεπαρκή, ελάχιστα ή αμφιβόλου αξιοπιστίας.

Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά αμφιβολία ότι οι έρευνες θα πρέπει να συνεχιστούν. Να συνεχιστούν όμως κατά τρόπο που θα εξυπηρετείται και θα διασφαλίζεται το δημόσιο συμφέρον.

Τι συμβαίνει όμως σήμερα;

Η νορβηγική εταιρεία έχει ξεκινήσει τις έρευνές της χωρίς να γνωρίζουμε τις συμβατικές της υποχρεώσεις, ούτε ποια θα είναι τα οφέλη της Ελλάδας από την πώληση των συλλεγόμενων δεδομένων, από την εταιρεία, ούτε πως θα γίνει η διάθεση αυτών των δεδομένων. Δεν ξέρουμε ουσιαστικά εάν έχει υπογραφεί σύμβαση ανάμεσα στη νορβηγική εταιρεία και το Δημόσιο, παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει πάνω από είκοσι ημέρες από τότε που ζητήσαμε να κατατεθεί η σύμβαση στη Βουλή.

Από την άλλη μεριά, η κυβέρνηση υποταγμένη στις μνημονιακές της δεσμεύσεις και υποχρεώσεις, φρόντισε και μεταβίβασε στο περιβόητο Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) «τα υφιστάμενα και μελλοντικά περιουσιακής φύσεως δικαιώματα του Δημοσίου, δικαιώματα διαχείρισης και εκμετάλλευσης, κεκτημένα οικονομικά συμφέροντα, άυλα δικαιώματα λειτουργίας που απορρέουν από την 23 Νοεμβρίου 1999 σύμβαση μεταξύ του Δημοσίου και της KAVALA OIL Α.Ε.». Φρόντισε και μεταβίβασε στο ίδιο ταμείο το 35,77% των μετοχών των Ελληνικών Πετρελαίων, που είχε στη διάθεσή του το Δημόσιο.

Ταυτόχρονα έχει φροντίσει όλα τα δικαιώματα έρευνας, αξιοποίησης και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων που υπάρχουν στις χερσαίες, στις υπολίμνιες και υποθαλάσσιες περιοχές, εκεί που κάνει έρευνες σήμερα η νορβηγική εταιρεία PGS, ως ανήκοντα στο Δημόσιο, να μπορούν να περάσουν κι αυτά στο ΤΑΙΠΕΔ. Και είναι γνωστό ότι τα έσοδα από την αξιοποίηση (εκποίηση ή ξεπούλημα λέμε εμείς) των περιουσιακών στοιχείων του Ταμείου πηγαίνουν κατευθείαν στους "τοκογλύφους" δανειστές μας.

Συμπερασματικά επισημαίνονται τα παρακάτω:

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι στον ελλαδικό χώρο, και ιδιαίτερα στον θαλάσσιο, υπάρχουν πετρελαιοπιθανές περιοχές.

Απαιτείται η συστηματικοποίηση των ερευνών για την αναζήτηση υδρογονανθράκων, με συνθήκες όμως που θα διασφαλίζονται τα συμφέροντα του ελληνικού δημοσίου.

Η πολιτική που ακολουθεί σήμερα η κυβέρνηση οδηγεί μαθηματικά στην απώλεια κάθε οφέλους από την όποια πιθανολογούμενη ανακάλυψη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων

Πρέπει να διασφαλιστούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας και αυτά συνδέονται άμεσα με την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ)

Η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας για την εκμετάλλευση και μεταφορά των ανευρεθέντων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο, και ιδιαίτερα στο Ισραήλ και την Αίγυπτο είναι σημαντική.

Οι εκτιμήσεις των κ.κ. Αντώνη Φώσκολου, Ηλία Κονοφάγου, του Γάλλου γεωφυσικού Alain Bruneton και της Deutsche Bank είναι υπερβολικές. Άθελά τους οι εκτιμήσεις αυτές ευνοούν χρηματιστηριακά παιγνίδια και γεωπολιτικές τακτικές.

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στα επιχειρηματικά κοράκια που καραδοκούν να καταληστέψουν τις όποιες πλουτοπαραγωγικές μας πηγές

* Ο Απόστολος Αλεξόπουλος είναι αναπληρωτής καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Β' Αθήνας

Ακαδημία Αθηνών: βράβευση μετά θάνατον για «υπέρτατη πράξη αυτοθυσίας»

Στις 8 Απρίλη 2012 τέσσερις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο Κρυονέρι, όταν αμαξοστοιχία συγκρούστηκε με ΙΧ σε ισόπεδη διάβαση.

Οι δύο από τους τέσσερις ήταν μετανάστες από το Πακιστάν. Ο  Hamayun Anwar, 18 ετών και ο Wakar Ahmed, 32 ετών,
Πολτοποιήθηκαν από το τρένο στην προσπάθειά τους να σώσουν ένα ζευγάρι ηλικιωμένων από το ΙΧ που ήταν εγκλωβισμένο στις γραμμές. 

Προσπαθούσαν να σώσουν δύο συνανθρώπους τους, Έλληνες, και δεν υπολόγισαν τον κίνδυνο. 

Από τους 15 ανθρώπους που προσπαθούσαν να απεγκλωβίσουν για ώρα το ηλικιωμένο ζευγάρι μέσα στο αυτοκίνητο, οι δύο Πακιστανοί έμειναν εκεί για να βοηθήσουν, βλέποντας το θάνατο να έρχεται κατά πάνω τους...

Σήμερα η Ακαδημία Αθηνών τους βράβευσε μετά θάνατον για «υπέρτατη πράξη αυτοθυσίας». 

Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση συνεχίζει το πογκρόμ κατά των μεταναστών και τα αστικά κόμματα, με πρώτη τη Χρυσή Αυγή, συνεχίζουν την προπαγάνδα που στοχεύει να κάνει τους Έλληνες να στραφούν ενάντια στους μετανάστες.

Οι δύο Πακιστανοί επιβεβαίωσαν με τραγικό τρόπο το πόσο ψεύτικη, δηλητηριώδης και επικίνδυνη είναι αυτή η ρατσιστική και αντιδραστική προπαγάνδα.

ΟΟΣΑ για την Ελλάδα του 2011 "Goverment at a glance"

" Η Ελλάδα έχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά απασχόλησης στο δημόσιο τομέα

μεταξύ των χωρών  του ΟΟΣΑ, με τη γενική κυβέρνηση να απασχολεί μόλις το 7,9% του

συνολικού εργατικού δυναμικού το 2008. 

Είχε μια μικρή αύξηση από το 2000, όταν το ποσοστό ήταν 6,8%. 

Σε όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ, το μερίδιο της κυβέρνησης στην απασχόληση κυμαίνεται από 6,7% έως 29,3%, με μέσο όρο 15%.

H ελληνική κυβέρνηση σχεδιάζει να μειώσει περαιτέρω το μερίδιο αυτό, με

αντικατάσταση  μόνο του 20% του προσωπικού που αποχωρεί με συνταξιοδότηση. 

Στον Δημόσιο τομέα είναι επίσης άκρως συγκεντρωτική η Ελλάδα, με πάνω από το 80% του προσωπικού να εργάζεται στο επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης "

Γιάννης Δραγασάκης: «Ποια έξοδος; Από ποια κρίση; Με ποιες δυνάμεις;» (*)

(*) Από το http://enthemata.wordpress.com/2012/11/25/dragasakis/

Αυτές τις μέρες κυκλοφορεί το βιβλίο του Γιάννη Δραγασάκη «Ποια έξοδος; Από ποια κρίση; Με ποιες δυνάμεις;» (εκδόσεις Ταξιδευτής). Είναι μια συλλογή άρθρων στην καρδιά της πολιτικής συζήτησης, με κεντρικό άξονα το κομβικό ζήτημα των προτάσεων της Αριστεράς για την κρίση, ένα βιβλίο επίκαιρο και ωφέλιμο περισσότερο από ποτέ. 

Από την εισαγωγή του τόμου, προδημοσιεύουμε σήμερα ένα απόσπασμα που αναφέρεται σε δύο κρίσιμα ερωτήματα: με ποιες κοινωνικές δυνάμεις και με ποιους πόρους μπορούμε να βγούμε από την κρίση. 

Ένας νέος κοινωνικός συνασπισμός για την έξοδο από την κρίση
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί ένα νέο κοινωνικό μπλοκ, έναν νέο «συνασπισμό συμφερόντων», στον πυρήνα του οποίου θα είναι οι άνθρωποι του μόχθου, οι δυνάμεις της εργασίας και της γνώσης, τα παραδοσιακά και τα νέα τμήματα της εργατικής τάξης και της μισθωτής εργασίας του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, οι άνεργοι, η νεολαία, οι εργαζόμενοι του αγροτικού χώρου, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικροί επιχειρηματίες, ο κόσμος που ζει από την εργασία του με την ευρύτερη έννοια.
Το κρίσιμο στη συγκρότηση αυτού του νέου κοινωνικού συνασπισμού δεν είναι τα εξωτερικά του όρια. Τα όρια αυτά θα είναι ρευστά, ευμετάβλητα, ανοιχτά σε κάθε κοινωνική ή οικονομική δύναμη, που οι στόχοι της θα εναρμονίζονται αντικειμενικά με τους στόχους του προγράμματος ανασυγκρότησης. Κρίσιμος παράγοντας είναι οι εσωτερικές σχέσεις ανάμεσα στις κοινωνικές δυνάμεις που θα αποτελούν τη βάση και τον πυρήνα του νέου συνασπισμού. Πρέπει να είναι σχέσεις σταθερές και με προοπτική, με προγραμματικό περιεχόμενο, ικανές να αντέξουν σε δυσκολίες.
Ακριβώς γι’ αυτό, ο νέος κοινωνικός συνασπισμός δεν θα πρέπει να συγκροτηθεί στη βάση μόνο των επιμέρους αιτημάτων, ως άθροισμα δυσαρεσκειών από τη σημερινή πολιτική, αλλά πρέπει να συγκροτηθεί στη βάση υλοποιήσιμων πολιτικών, ολοκληρωμένου σχεδίου, που θα συνθέτει συμφέροντα και θα ικανοποιεί ανάγκες με την υλοποίησή του, με τη δημιουργία νέων υλικών βάσεων για την ανόρθωση της κοινωνίας και της οικονομίας. Γι’ αυτό και είναι κρίσιμος ο ρόλος του προγράμματος και των προγραμματικών συμφωνιών, ιδιαίτερα σε κλάδους των μεσαίων στρωμάτων και της παραοικονομίας, όπου η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και η υπαγωγή σε φορολογικούς, εργασιακούς και περιβαλλοντικούς κανόνες θα πρέπει να συνδυαστεί με μέτρα και δημόσιες πολιτικές που θα εξασφαλίζουν την επιβίωση και την παραγωγική ένταξη των εν λόγω στρωμάτων στον παραγωγικό ιστό.

Πού θα βρεθούν τα λεφτά για ένα αριστερό πρόγραμμα;
Η συζήτηση για τους σκοπούς και τα μέσα μιας πολιτικής εξόδου από την κρίση παγιδεύεται συχνά στους υπαρκτούς χρηματοπιστωτικούς περιορισμούς, ιδιαίτερα μιας ελλειμματικής και χρηματοπιστωτικά λεηλατημένης οικονομίας, όπως η ελληνική.
Το ερώτημα είναι γνωστό, τίθεται συνέχεια: «Πού θα βρείτε τα λεφτά», για να χρηματοδοτήσετε το πρόγραμμά σας;
Το πρόβλημα είναι υπαρκτό, αφού, όπως είδαμε, μεγάλο μέρος των καταθέσεων έχει αναλωθεί ή έχει φύγει στο εξωτερικό. Τα κεφάλαια των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων έχουν καταστραφεί. Οι τιμές της ακίνητης περιουσίας έχουν πέσει. Η παραγωγική μηχανή συρρικνώνεται και ο όποιος πλούτος παράγεται κατανέμεται άνισα και υποφορολογείται. Όμως η ποιότητα της πολιτικής δεν κρίνεται από τον όγκο των κεφαλαίων που μπορεί να διανείμει, αλλά από τη θέληση και την ικανότητά της να εφαρμόσει νέες αρχές και νέα κριτήρια διαχείρισης, βασισμένα στη διαφάνεια και τη δικαιοσύνη. Τι μπορούμε να κάνουμε, λοιπόν;
Το πρώτο είναι να προστατεύσουμε και να χρησιμοποιήσουμε δίκαια και αναπτυξιακά τους όποιους πόρους υπάρχουν, αντιμετωπίζοντας τα άμεσα προβλήματα επιβίωσης και δημιουργώντας ταυτόχρονα προϋποθέσεις δημιουργίας νέου πλούτου και δίκαιης διανομής του.
Το δεύτερο είναι μια πολιτική διεύρυνσης των δημόσιων εσόδων και αναδιάρθρωσης των δαπανών, όπως ήδη είπαμε. Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να οργανώσουμε τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς και τη φορολογική πολιτική σε νέες βάσεις. Ένα περιουσιολόγιο πλήρες και αξιόπιστο θα αποτελεί τη βάση για τη χάραξη της φορολογικής πολιτικής, που πρέπει να στηρίζεται σε απλούς, σταθερούς και κοινωνικά δίκαιους κανόνες.
Το τρίτο είναι η αξιοποίηση δυνατοτήτων για αναπτυξιακές συμπράξεις και για αναπτυξιακό δανεισμό με δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς του εξωτερικού, στο πλαίσιο μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής.
Τέταρτο, πρέπει να αξιοποιήσουμε πολιτικές και μέσα για έναν νέο τύπο προστατευτισμού της εγχώριας παραγωγής και απασχόλησης, που δεν θα στηρίζεται στους δασμούς αλλά σε νέες μορφές συνεργασίας σε φορολογικά, θεσμικά και άλλα εργαλεία.
Τέλος, πρέπει να ενεργοποιήσουμε, πέρα από τις υλικές, και «άυλες» δυνατότητες. Ο Λένιν μιλούσε για τη «γνώση» ως παραγωγική δύναμη και για τις ιδέες ως «υλική δύναμη», και δεν ήταν καθόλου ιδεαλιστής. Σήμερα πολλοί οικονομολόγοι της παγκόσμιας τράπεζας ανακαλύπτουν τη σημασία της «εμπιστοσύνης», της κοινωνικής δικτύωσης, της συλλογικότητας, του σχεδιασμού, της αλληλεγγύης, ως προϋποθέσεις και παράγοντες της ανάπτυξης.

Πρέπει να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και να ανακαλύψουμε ξανά την πολιτική όχι ως ένα «βρώμικο παιχνίδι», αλλά ως υλική δυνατότητα. Η πολιτική, όταν έχει την πρωτοβουλία, στηρίζεται στο λαό και έχει τη στήριξη της κοινωνίας, μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους, να δημιουργήσει νέα μέσα, νέες δυνατότητες.
Μια κυβέρνηση που θα αναλάβει το έργο της ανασυγκρότησης της χώρας δεν θα έχει μαγικές λύσεις. Αρχικά θα πρέπει να ενεργήσει με βάση τα υφιστάμενα μέσα και τους υφιστάμενους πόρους, όσοι και όποιοι είναι αυτοί, εισάγοντας όμως νέα κριτήρια διαχείρισής τους, όπως ήδη είπαμε.
Η βασική διαφορά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις θα είναι η νέα αντίληψη για την πολιτική, οι νέες σχέσεις της πολιτικής με την κοινωνία και οι νέες σχέσεις της κοινωνίας με την εξουσία, που θα πρέπει να δημιουργήσει. Σχέσεις που θα απελευθερώνουν και θα ενεργοποιούν δυνάμεις και πόρους που είναι σε αδράνεια.

Παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη Δραγασάκη

Την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου, ώρα 19.30 στη Στοά του Βιβλίου (Πεσμαζόγλου 5 - Αθήνα)

Θα μιλήσουν οι: Αριστείδης Μπαλτάς (ΕΜΠ), Σάββας Ρομπόλης (Πάντειο Πανεπιστήμιο-ΕΜΠ), Βασίλης Δρουκόπουλος(Πανεπιστήμιο Αθηνών), ενώ χαιρετισμό θα απευθύνει ο Αλέξης Τσίπρας.

Φθιώτιδα: Πέτρινα σπίτια και τάφροι σε οικισμό του 5800 π.Χ. (*)

(*) Από το www.tovima.gr

Περισσότερα από 300 πήλινα ειδώλια της Μέσης Νεολιθικής Εποχής (περίπου 5800-5300 π. Χ.), αριθμός εντυπωσιακός αφού θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους αυτής της περιόδου στην Νοτιο - Ανατολική Ευρώπη έχουν έρθει στο φως στη θέση Κουτρουλού Μαγούλα κοντά στο χωριό Βαρδαλή Δομοκού της Φθιώτιδας.

Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους τεχνητούς λόφους που δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα καλύπτοντας έκταση περίπου 40 στρεμμάτων και με ύψος 6.6 μέτρα από την πεδιάδα, όπου έζησε μία κοινότητα μερικών εκατοντάδων ανθρώπων, τα κατάλοιπα της οποίας αποκαλύπτει η ανασκαφική έρευνα που διενεργείται από την αρχαιολόγο κυρία Νίνα Κυπαρίσση, επίτιμη διευθύντρια του ΥΠΑΙΘΠΑ.

 Πριν από μερικές ημέρες ολοκληρώθηκε και η τρίτη ανασκαφική περίοδος, η οποία περιελάμβανε γεωφυσική διασκόπηση και τοπογραφική έρευνα δίνοντας την εικόνα της νεολιθικής κοινωνίας που αναπτύχθηκε σ΄ αυτή τη θέση. Όπως αποδείχθηκε οι κάτοικοί της είχαν διαμορφώσει το χώρο σε άνδηρα και φαίνεται, πως είχαν κατασκευάσει μια σειρά από κυκλικούς τάφρους που περιέβαλαν τον οικισμό. Ένα έργο δηλαδή που, όπως λέει η κυρία Κυπαρίσση θα πρέπει να απαιτούσε την συντονισμένη, συλλογική προσπάθεια ενός σημαντικού αριθμού ατόμων. Μπορεί λοιπόν να μην υπάρχουν μαρτυρίες για την ύπαρξη μιας κεντρικής εξουσίας στο χώρο κατά τη Μέση Νεολιθική Εποχή είναι βέβαιο όμως, ότι αρκετοί άνθρωποι μπορούσαν να συνεργαστούν και να δουλέψουν συλλογικά για την κατασκευή κοινοτικών και ίσως κοινωνικά ωφέλιμων έργων.

Περισσότερα στο: http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=482990

Η Ελλάδα διαλύεται και το Περιφερειακό Συμβούλιο της Στερεάς συνεδριάζει στα Καμένα Βούρλα για το νέο ΕΣΠΑ !

Δήλωση σχετικά με τα νέα μέτρα που συζητούνται από σήμερα στη Βουλή, με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα 2013-2016 και τον Προϋπολογισμό του 2013, αλλά και τη 48ωρη Γενική Απεργία ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, εξέδωσε ο επικεφαλής της περιφερειακή παράταξη «Ριζοσπαστική και Οικολογική συνεργασία» Νίκος Στουπής. Στην ανακοίνωση αναφέρονται αναλυτικά τα εξής :

Η Ελλάδα διαλύεται και το Περιφερειακό Συμβούλιο της Στερεάς

και ο περιφερειάρχης κ. Περγαντάς συνεδριάζουν στα Καμένα Βούρλα για το νέο ΕΣΠΑ !.

«Τα μέτρα που περιέχονται στον προϋπολογισμό του 2013 και στο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα μέχρι το 2016 είναι τα πιο σκληρά, τα πιο άδικα, τα πιο καταστροφικά που έχει αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα η ελληνική κοινωνία. Μετά το ξεπούλημα του συνόλου του δημόσιου πλούτου την προηγούμενη εβδομάδα, τα νέα μέτρα  αποτελούν την ταφόπλακα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, με τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους ανέργους, τους μικρομεσαίους εμπόρους και επαγγελματίες, τους μικρούς και μεσαίους αγρότες, να είναι εκείνοι που θυσιάζονται ανενδοίαστα προκειμένου να εξασφαλιστεί η κερδοσκοπία των δανειστών και των επίδοξων δήθεν “επενδυτών”.

Τα «θυγατρικά  παραρτήματα» της εσωτερικής τρόικας στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας αφού αρνήθηκαν στο προηγούμενο Περιφερειακό Συμβούλιο και να συζητήσουν έστω την πρότασή μας, το όργανο:

·         να τοποθετηθεί επί της συγκυρίας και των μέτρων,

·         να μελετήσει  την τεκμηριωμένη επίπτωση από την πιθανή εφαρμογή των μέτρων στην Περιφέρειά μας

·         να συμπορευτεί με τον λαό που δύο μέρες τώρα αντιστέκεται και δίνει την μάχη να μην περάσουν τα μέτρα, κλείνοντας τις υπηρεσίες του, και,

·         να οργανώσει την αντίθεσή του σε συνεργασία με τις άλλες Περιφέρειες στα πλαίσια της Ένωσης Περιφερειών,

επέλεξαν, την ώρα που ο αγωνιζόμενος λαός μας δίνει την «μητέρα των μαχών», να οργανώνουν «φιέστα» Επιτροπή Παρακολούθησης της πορείας του ΕΣΠΑ στα Καμένα Βούρλα. Στρουθοκαμηλίζουν. Τους «φτύνουν» και «κρατάνε ομπρέλες».

Θα είναι παγερά μόνοι τους να «αυτοσχεδιάζουν». Δεν αντιλαμβάνονται ότι πια χάνουν και το δικαίωμα να «προγραμματίζουν». Σε λίγο, βρισκόμενοι σε απόλυτη δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα, θα  εκπέμψουν  την ίδια κωμικοτραγική εικόνα της κυβερνητικής τρόικας, που κρεμάμενη  από μια κλωστή, ετοιμάζεται να καταρρεύσει με πάταγο, υπό το βάρος της εξαπάτησης του λαού, της οσμής των σκανδάλων, της λαϊκής αγανάκτησης για τα νέα μέτρα, των αδιεξόδων που η ίδια η πολιτική τους ατολμία επισώρευσε.

Το μόνο που μένει είναι τώρα είναι η κοινωνία να πιστέψει στη δύναμή της. Τις επόμενες μέρες και ώρες δεν χωράει εφησυχασμός. Δεν χωράει αναβολή. Δεν χωράει ατολμία. Τώρα είναι η στιγμή να εμποδίσουμε την ολοκληρωτική καταστροφή. Τώρα είναι η ώρα της ανατροπής. Να σταματήσουμε τα μέτρα. Μπορούμε!»

Η κρίση έφερε δραματικές αλλαγές από το 2010 ήδη στις συνθήκες διαβίωσης του πληθυσμού

Από το: http://www.naftemporiki.gr

Δραματικές αλλαγές στις καταναλωτικές συνήθειες των νοικοκυριών επέφερε η οικονομική κρίση, καθώς οξύνθηκαν τα προβλήματα στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, αφού ολοένα και περισσότερα νοικοκυριά αδυνατούν να ανταποκριθούν σε βασικές τους υποχρεώσεις, όπως η σωστή διατροφή και οι πληρωμές δανείων προς τις τράπεζες. Οι διαπιστώσεις αυτές προκύπτουν από τις έρευνες εισοδήματος και συνθηκών διαβίωσης των νοικοκυριών και οικογενειακών προϋπολογισμών που πραγματοποίησε η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛ.ΣΤΑΤ.)

Από το www.naftemporiki.gr

Ιδιαίτερα ανησυχητικές είναι οι διαπιστώσεις πως η έρευνα αφορά σε εισοδήματα του έτους 2010, όταν η κρίση στην ελληνική οικονομία ήταν ακόμα στα «σπάργανα», ενώ είχε αρχίσει να αγγίζει όχι μόνο τα φτωχά τμήματα του πληθυσμού αλλά και τα μεσαία που δηλώνουν πως δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες και υποχρεώσεις. Καταγράφεται επίσης ραγδαία μείωση των δαπανών για είδη μη πρώτης ανάγκης, έξοδα, όπως διακοπές, αυτοκίνητα, τηλέφωνα, αλλά και για ένδυση-υπόδηση, καθώς μεγαλύτερο τμήμα του εισοδήματος μετατοπίζεται στη διατροφή......

Αναλυτικότερα, από τις διαπιστώσεις της ΕΛ.ΣΤΑΤ. προκύπτει:

* Το 42,7% του φτωχού πληθυσμού δηλώνει ότι στερείται διατροφής που περιλαμβάνει κάθε δεύτερη ημέρα κοτόπουλο, κρέας, ψάρι ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό του μη φτωχού πληθυσμού εκτιμάται σε 0,3%.

* Το 69,5% του φτωχού πληθυσμού και το 24,9% του μη φτωχού έχει οικονομική δυσκολία να αντιμετωπίσει έκτακτες, αλλά αναγκαίες δαπάνες αξίας, περίπου 600 ευρώ.

* Το ποσοστό του συνολικού πληθυσμού που δηλώνει οικονομική αδυναμία να έχει ικανοποιητική θέρμανση ανέρχεται σε 18,7%, ενώ είναι 38,9% για το φτωχό πληθυσμό 13,7% για το μη φτωχό πληθυσμό.

* Το 38,8% του πληθυσμού που έχει λάβει καταναλωτικό δάνειο δηλώνει ότι δυσκολεύεται πάρα πολύ στην αποπληρωμή αυτού ή των δόσεων για αγορά αγαθών και υπηρεσιών.

* Το 41,4% του φτωχού πληθυσμού δηλώνει δυσκολία στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών, όπως αυτών του ηλεκτρικού ρεύματος, του νερού, του φυσικού αερίου κ.λπ.

* Το 48,9% του φτωχού πληθυσμού αναφέρει μεγάλη δυσκολία στην αντιμετώπιση των συνήθων αναγκών του με το συνολικό μηνιαίο ή εβδομαδιαίο εισόδημά του.

* Το 30,0% του μη φτωχού πληθυσμού δηλώνει ότι επιβαρύνεται πάρα πολύ από τις συνολικές δαπάνες στέγασης, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για το φτωχό πληθυσμό εκτιμάται σε 55,7%.

* Το ποσοστό του πληθυσμού που διαβιεί σε κατοικία με στενότητα χώρου ανέρχεται σε 25,9% για το σύνολο του πληθυσμού, ενώ είναι 23,2% για το μη φτωχό πληθυσμό και 35,8% για το φτωχό πληθυσμό.

* Τα νοικοκυριά που επιβαρύνονται από το κόστος στέγασης ανέρχονται σε 24,3% για το σύνολο του πληθυσμού, σε 9,4% για το μη φτωχό πληθυσμό και 79,0% για το φτωχό πληθυσμό.

* Το μέσο ελάχιστο καθαρό μηνιαίο εισόδημα για την αντιμετώπιση των αναγκών των νοικοκυριών της χώρας, κατά δήλωσή τους, ανέρχεται σε 2.235 ευρώ. Τα φτωχά νοικοκυριά χρειάζονται 1.808 ευρώ, ενώ τα μη φτωχά νοικοκυριά 2.350 ευρώ.

* Το 17,1% του φτωχού πληθυσμού, το 6% του μη φτωχού πληθυσμού και το 8,3% του συνολικού πληθυσμού δεν διέθεταν τουλάχιστον ένα Ι.Χ. επιβατηγό αυτοκίνητο, ενώ το 17,9% των φτωχών νοικοκυριών, το 6,4% των μη φτωχών και το 8,9% του συνόλου των νοικοκυριών δεν διέθεταν προσωπικό ηλεκτρονικό υπολογιστή, αν και τα χρειάζονταν, λόγω έλλειψης οικονομικής δυνατότητας.

* Περιβαλλοντικά προβλήματα από παρακείμενη βιομηχανία ή κυκλοφορία αυτοκινήτων αντιμετωπίζει το 25,6% του συνολικού πληθυσμού, ενώ ποσοστό 20,3% του ίδιου πληθυσμού αναφέρει ως πρόβλημα τους βανδαλισμούς και την εγκληματικότητα στην περιοχή του.

Περισσότερα στο:  http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2249888

Επίσης: 

Για τους δείκτες συνθηκών διαβίωσης: http://naftemporiki.gr.s3.amazonaws.com/docs/2012/11/02/A0802_SFA10_DT_AN_00_2011_08_F_GR.pdf

Για την οικονομική ανισότητα: http://naftemporiki.gr.s3.amazonaws.com/docs/2012/11/02/A0802_SFA10_DT_AN_00_2011_06_F_GR.pdf

Για το κίνδυνο φτώχειας: http://naftemporiki.gr.s3.amazonaws.com/docs/2012/11/02/A0802_SFA10_DT_AN_00_2011_01_F_GR.pdf

Για τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς: http://naftemporiki.gr.s3.amazonaws.com/docs/2012/11/02/A0801_SFA05_DT_AN_00_2010_01_F_GR.pdf