Μίζες εξοπλιστικών: Το δικομματικό σκάνδαλο ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που διασπάθισε πάνω από 6 δις ευρώ των φορολογουμένων πολιτών

Η Ελλάδα ακόμη και το 2012 δαπάνησε 6,54 δις δολάρια (4,84 δις ευρώ) ή 2,5% του ΑΕΠ σε στρατιωτικές δαπάνες (στοιχεία του Stockholm Int’l Research Peace Institute), ποσοστό ίσο με τους μέσους όρους στο ΝΑΤΟ και στο κόσμο, αλλά μεγαλύτερο από το μέσο της ΕΕ (1,7%) και της Τουρκίας (2,3%).

Σύμφωνα πάλι με στοιχεία του SIRPI (και σε σταθερή ισοτιμία του 1990) το διάστημα 1975-1981 δαπάνησε σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς 6,83 δις δολ., το 1982-1989: 3,33 δις δολ., το 1990-1993: 4,58, το 1994-2004: 11,63, το 2005-2009; 4,46 και το 2010-2011: 0,84 δις δολ.

Συνολικά στη περίοδο 1974 – 2011 δαπάνησε ποσό μεγαλύτερο των 32 δις δολαρίων ισοτιμίας του 1990, που σε σημερινές τιμές είναι 83,2 δις δολ ή 61,22 δις ευρώ ( βλ. http://www.measuringworth.com/uscompare/relativevalue.php)

Αυτό σημαίνει ότι περίπου 6,12 δις ευρώ μοιράστηκαν σε δικομματικούς ημετέρους της στρατιωτικής ιεραρχίας και του πολιτικού συστήματος διαφθοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος και του υστερήματος του ελληνικού λαού.

Από το παραπάνω γίνεται φανερό ότι μέχρι σήμερα δεν έχει διερευνηθεί και πολύ περισσότερο βρεθεί ούτε το 1,5% (δηλαδή τα 92 εκατ. Ευρώ) του αναφερομένου ποσού

Γιάννης Δραγασάκης: «Ποια έξοδος; Από ποια κρίση; Με ποιες δυνάμεις;» (*)

(*) Από το http://enthemata.wordpress.com/2012/11/25/dragasakis/

Αυτές τις μέρες κυκλοφορεί το βιβλίο του Γιάννη Δραγασάκη «Ποια έξοδος; Από ποια κρίση; Με ποιες δυνάμεις;» (εκδόσεις Ταξιδευτής). Είναι μια συλλογή άρθρων στην καρδιά της πολιτικής συζήτησης, με κεντρικό άξονα το κομβικό ζήτημα των προτάσεων της Αριστεράς για την κρίση, ένα βιβλίο επίκαιρο και ωφέλιμο περισσότερο από ποτέ. 

Από την εισαγωγή του τόμου, προδημοσιεύουμε σήμερα ένα απόσπασμα που αναφέρεται σε δύο κρίσιμα ερωτήματα: με ποιες κοινωνικές δυνάμεις και με ποιους πόρους μπορούμε να βγούμε από την κρίση. 

Ένας νέος κοινωνικός συνασπισμός για την έξοδο από την κρίση
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί ένα νέο κοινωνικό μπλοκ, έναν νέο «συνασπισμό συμφερόντων», στον πυρήνα του οποίου θα είναι οι άνθρωποι του μόχθου, οι δυνάμεις της εργασίας και της γνώσης, τα παραδοσιακά και τα νέα τμήματα της εργατικής τάξης και της μισθωτής εργασίας του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, οι άνεργοι, η νεολαία, οι εργαζόμενοι του αγροτικού χώρου, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικροί επιχειρηματίες, ο κόσμος που ζει από την εργασία του με την ευρύτερη έννοια.
Το κρίσιμο στη συγκρότηση αυτού του νέου κοινωνικού συνασπισμού δεν είναι τα εξωτερικά του όρια. Τα όρια αυτά θα είναι ρευστά, ευμετάβλητα, ανοιχτά σε κάθε κοινωνική ή οικονομική δύναμη, που οι στόχοι της θα εναρμονίζονται αντικειμενικά με τους στόχους του προγράμματος ανασυγκρότησης. Κρίσιμος παράγοντας είναι οι εσωτερικές σχέσεις ανάμεσα στις κοινωνικές δυνάμεις που θα αποτελούν τη βάση και τον πυρήνα του νέου συνασπισμού. Πρέπει να είναι σχέσεις σταθερές και με προοπτική, με προγραμματικό περιεχόμενο, ικανές να αντέξουν σε δυσκολίες.
Ακριβώς γι’ αυτό, ο νέος κοινωνικός συνασπισμός δεν θα πρέπει να συγκροτηθεί στη βάση μόνο των επιμέρους αιτημάτων, ως άθροισμα δυσαρεσκειών από τη σημερινή πολιτική, αλλά πρέπει να συγκροτηθεί στη βάση υλοποιήσιμων πολιτικών, ολοκληρωμένου σχεδίου, που θα συνθέτει συμφέροντα και θα ικανοποιεί ανάγκες με την υλοποίησή του, με τη δημιουργία νέων υλικών βάσεων για την ανόρθωση της κοινωνίας και της οικονομίας. Γι’ αυτό και είναι κρίσιμος ο ρόλος του προγράμματος και των προγραμματικών συμφωνιών, ιδιαίτερα σε κλάδους των μεσαίων στρωμάτων και της παραοικονομίας, όπου η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και η υπαγωγή σε φορολογικούς, εργασιακούς και περιβαλλοντικούς κανόνες θα πρέπει να συνδυαστεί με μέτρα και δημόσιες πολιτικές που θα εξασφαλίζουν την επιβίωση και την παραγωγική ένταξη των εν λόγω στρωμάτων στον παραγωγικό ιστό.

Πού θα βρεθούν τα λεφτά για ένα αριστερό πρόγραμμα;
Η συζήτηση για τους σκοπούς και τα μέσα μιας πολιτικής εξόδου από την κρίση παγιδεύεται συχνά στους υπαρκτούς χρηματοπιστωτικούς περιορισμούς, ιδιαίτερα μιας ελλειμματικής και χρηματοπιστωτικά λεηλατημένης οικονομίας, όπως η ελληνική.
Το ερώτημα είναι γνωστό, τίθεται συνέχεια: «Πού θα βρείτε τα λεφτά», για να χρηματοδοτήσετε το πρόγραμμά σας;
Το πρόβλημα είναι υπαρκτό, αφού, όπως είδαμε, μεγάλο μέρος των καταθέσεων έχει αναλωθεί ή έχει φύγει στο εξωτερικό. Τα κεφάλαια των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων έχουν καταστραφεί. Οι τιμές της ακίνητης περιουσίας έχουν πέσει. Η παραγωγική μηχανή συρρικνώνεται και ο όποιος πλούτος παράγεται κατανέμεται άνισα και υποφορολογείται. Όμως η ποιότητα της πολιτικής δεν κρίνεται από τον όγκο των κεφαλαίων που μπορεί να διανείμει, αλλά από τη θέληση και την ικανότητά της να εφαρμόσει νέες αρχές και νέα κριτήρια διαχείρισης, βασισμένα στη διαφάνεια και τη δικαιοσύνη. Τι μπορούμε να κάνουμε, λοιπόν;
Το πρώτο είναι να προστατεύσουμε και να χρησιμοποιήσουμε δίκαια και αναπτυξιακά τους όποιους πόρους υπάρχουν, αντιμετωπίζοντας τα άμεσα προβλήματα επιβίωσης και δημιουργώντας ταυτόχρονα προϋποθέσεις δημιουργίας νέου πλούτου και δίκαιης διανομής του.
Το δεύτερο είναι μια πολιτική διεύρυνσης των δημόσιων εσόδων και αναδιάρθρωσης των δαπανών, όπως ήδη είπαμε. Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να οργανώσουμε τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς και τη φορολογική πολιτική σε νέες βάσεις. Ένα περιουσιολόγιο πλήρες και αξιόπιστο θα αποτελεί τη βάση για τη χάραξη της φορολογικής πολιτικής, που πρέπει να στηρίζεται σε απλούς, σταθερούς και κοινωνικά δίκαιους κανόνες.
Το τρίτο είναι η αξιοποίηση δυνατοτήτων για αναπτυξιακές συμπράξεις και για αναπτυξιακό δανεισμό με δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς του εξωτερικού, στο πλαίσιο μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής.
Τέταρτο, πρέπει να αξιοποιήσουμε πολιτικές και μέσα για έναν νέο τύπο προστατευτισμού της εγχώριας παραγωγής και απασχόλησης, που δεν θα στηρίζεται στους δασμούς αλλά σε νέες μορφές συνεργασίας σε φορολογικά, θεσμικά και άλλα εργαλεία.
Τέλος, πρέπει να ενεργοποιήσουμε, πέρα από τις υλικές, και «άυλες» δυνατότητες. Ο Λένιν μιλούσε για τη «γνώση» ως παραγωγική δύναμη και για τις ιδέες ως «υλική δύναμη», και δεν ήταν καθόλου ιδεαλιστής. Σήμερα πολλοί οικονομολόγοι της παγκόσμιας τράπεζας ανακαλύπτουν τη σημασία της «εμπιστοσύνης», της κοινωνικής δικτύωσης, της συλλογικότητας, του σχεδιασμού, της αλληλεγγύης, ως προϋποθέσεις και παράγοντες της ανάπτυξης.

Πρέπει να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και να ανακαλύψουμε ξανά την πολιτική όχι ως ένα «βρώμικο παιχνίδι», αλλά ως υλική δυνατότητα. Η πολιτική, όταν έχει την πρωτοβουλία, στηρίζεται στο λαό και έχει τη στήριξη της κοινωνίας, μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους, να δημιουργήσει νέα μέσα, νέες δυνατότητες.
Μια κυβέρνηση που θα αναλάβει το έργο της ανασυγκρότησης της χώρας δεν θα έχει μαγικές λύσεις. Αρχικά θα πρέπει να ενεργήσει με βάση τα υφιστάμενα μέσα και τους υφιστάμενους πόρους, όσοι και όποιοι είναι αυτοί, εισάγοντας όμως νέα κριτήρια διαχείρισής τους, όπως ήδη είπαμε.
Η βασική διαφορά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις θα είναι η νέα αντίληψη για την πολιτική, οι νέες σχέσεις της πολιτικής με την κοινωνία και οι νέες σχέσεις της κοινωνίας με την εξουσία, που θα πρέπει να δημιουργήσει. Σχέσεις που θα απελευθερώνουν και θα ενεργοποιούν δυνάμεις και πόρους που είναι σε αδράνεια.

Παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη Δραγασάκη

Την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου, ώρα 19.30 στη Στοά του Βιβλίου (Πεσμαζόγλου 5 - Αθήνα)

Θα μιλήσουν οι: Αριστείδης Μπαλτάς (ΕΜΠ), Σάββας Ρομπόλης (Πάντειο Πανεπιστήμιο-ΕΜΠ), Βασίλης Δρουκόπουλος(Πανεπιστήμιο Αθηνών), ενώ χαιρετισμό θα απευθύνει ο Αλέξης Τσίπρας.

Κομισιόν: Ασυμβίβαστες με την νομοθεσία της ΕΕ οι προτάσεις της Τρόικα για τα εργασιακά (*)

(*) Από την Ημερησία (ηλεκτρονική έκδοση)

Απαντώντας σε ερώτηση της ευρωβουλευτού του ΠΑΣΟΚ, κας Συλβάνας Ράπτη, η Κομισιον παραδέχεται πως οι προτάσεις της Τρόικα για τα εργασιακά στην Ελλάδα - που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε εβδομάδα εργασίας έξι ημερών και 78 ωρών - περιγράφουν "οριακές καταστάσεις" και είναι ασυμβίβαστες με τη νομοθεσία της ΕΕ !..

Απάντηση του κ. Ρεν εξ ονόματος της Κομισιόν (P-007872/2012)

"1. Η Επιτροπή είναι ο θεματοφύλακας του ενωσιακού κεκτημένου και φυσικά δεν θα υποστήριζε κανένα κράτος μέλος στη θέσπιση νομοθεσίας ασύμβατης με τη νομοθεσία της ΕΕ. Ωστόσο, η νομοθεσία ορισμένων κρατών μελών θα μπορούσε να τροποποιηθεί ώστε να στηρίξει περισσότερο την ανάπτυξη και την απασχόληση, χωρίς να υπονομεύει τις συνθήκες εργασίας και τις σχετικές οδηγίες της ΕΕ.

2. Το άρθρο 31 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων[1] ορίζει γενικές αρχές σχετικά με τις δίκαιες και πρόσφορες συνθήκες εργασίας. Το άρθρο αυτό στηρίζεται από τη νομοθεσία της ΕΕ[2] μέσω της οδηγίας 2003/88/ΕΚ[3], η οποία προστατεύει την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων και ορίζει ελάχιστες περιόδους ανάπαυσης και μέγιστα όρια χρόνου εργασίας. Η οδηγία προβλέπει ότι κάθε εργαζόμενος δικαιούται ελάχιστη περίοδο ημερήσιας ανάπαυσης έντεκα διαδοχικών ωρών ανά εικοσιτετράωρο και ελάχιστη εβδομαδιαία περίοδο αδιάλειπτης ανάπαυσης τουλάχιστον 24 ωρών[4]. Συνεπώς, είναι πιθανό, όπως προβλέπεται από την οδηγία, ο εργαζόμενος να αναπαύεται το λιγότερο έντεκα ώρες ημερησίως ή να εργάζεται έξι συναπτές ημέρες. Ωστόσο, αυτές είναι οριακές καταστάσεις και δεν πρέπει να εφαρμόζονται ως το σύνηθες πρότυπο υπερβαίνοντας μία παρατεταμένη χρονική περίοδο. Για την ακρίβεια, το άρθρο 6 προβλέπει επίσης ότι ο μέσος χρόνος εργασίας εβδομαδιαίως δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 48 ώρες (συμπεριλαμβανομένης της υπερωριακής εργασίας) εκτός από περιορισμένες παρεκκλίσεις που δεν είναι συναφείς εν προκειμένω. Η οδηγία δεν επιτρέπει εργασία έξι εργάσιμων ημερών εβδομαδιαίως και μόνο έντεκα ωρών ανάπαυσης ημερησίως για παρατεταμένη χρονική περίοδο. Κάτι τέτοιο θα είχε σαν αποτέλεσμα μία μέση αύξηση των ωρών εργασίας εβδομαδιαίως σε 78, που είναι ασυμβίβαστο με το άρθρο 6.

3. Η Επιτροπή δημοσίευσε το 2010 μία περιεκτική ανασκόπηση ερευνών για την υγεία και την ασφάλεια στην οργάνωση του χρόνου εργασίας, τα ευρήματα της οποίας εναρμονίζονται σε μεγάλο βαθμό με τους κανόνες της οδηγίας[5]."

Περισσότερα στο: http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26516&subid=2&pubid=112943308

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ- Πολίτες Ενάντια στο Μνημόνιο για την επεξεργασία και προβολή των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ σε αναπτυξιακά ζητήματα της Στερεάς

    Πραγματοποιήθηκε στην Χαλκίδα την Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012, σύσκεψη της παράταξης                ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ- Πολίτες Ενάντια στο Μνημόνιο για την επεξεργασία 

     και προβολή των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ σε αναπτυξιακά ζητήματα της Στερεάς

Στην σύσκεψη όπου μετείχε, ο Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ  και υπεύθυνος της ΚΟ για τα Αγροτική θέματα Β. Αποστόλου, οι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ υποψήφιοι αντιπεριφειάρχες των ΠΕ Ενοτήτων Βοιωτίας, Εύβοιας, Ευρυτανίας, Φωκίδας, Φθιώτιδας, και η Ομάδα Πολιτικού σχεδιασμού της παράταξης, επιστημονικοί συνεργάτες της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ , την εισήγηση έκανε ο περιφερειακός σύμβουλος επικεφαλής της παράταξης και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Ν. Στουπής

Αντικείμενο της σύσκεψη ήταν η :

· Η τοποθέτηση παράταξης για το Επιχειρησιακό Σχέδιο της Περιφέρειας και για τον Αναπτυξιακό Προγραμματισμό της περιόδου 2012-2014 που συζητούνται στο επόμενο Περιφερειακό Συμβούλιο.  

· H εξειδίκευση και περιφερειοποίηση του προγράμματος της Ανανεωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς  για την Περιφέρεια της Στερεάς Ελλάδας, σύμφωνα με τους άξονες που ετέθησαν από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Αλέξη Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του 2014, με στόχο την ανατροπή της σημερινής μνημονιακής πλειοψηφίας του ΠΑΣΟΚ στην περιφέρεια και για την διαμόρφωση μιας  νέας περιφερειακής πλειοψηφίας για την διακυβέρνηση της περιφέρειας. 

Σύντομα και σε συνεργασία με τους περιφερειακούς Βουλευτές της ΚΟ ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, η παράταξη με όλες της τις δυνάμεις θα συμμετάσχει στην σχετική διαδικασία και το διάλογο με τους περιφερειακούς φορείς και τις κοινωνικές αυτοδιοικητικές δυνάμεις που αντιτίθενται στις καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζει η  Κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ και οι παρατάξεις τους στην περιφέρεια και στην αυτοδιοίκηση.  

Αρνητικό ρεκόρ συρρίκνωσης των πάγων της Αρκτικής (*)

(*) Από το http://news.in.gr

Φωτο: NASA GSFC

Η πρόβλεψη που είχε ανακοινωθεί την περασμένη εβδομάδα επιβεβαιώθηκε τώρα επίσημα, και μάλιστα νωρίτερα από το αναμενόμενο. Οι θαλάσσιοι πάγοι της Αρκτικής έχουν συρρικνωθεί στον μεγαλύτερο βαθμό που έχει παρατηρηθεί ποτέ σύμφωνα με τις μετρήσεις πολλών διαφορετικών αρμόδιων υπηρεσιών. Το αρνητικό ρεκόρ ανησυχεί τους ειδικούς, ιδιαίτερα τη στιγμή που η περίοδος κατά την οποία οι πάγοι λιώνουν δεν έχει τελειώσει ακόμη –αντιθέτως «μετράει» τουλάχιστον τρεις εβδομάδες αφού η λήξη της τοποθετείται από τα μέσα ως τα τέλη του Σεπτεμβρίου.
Συγκεκριμένα η έκταση των θαλάσσιων πάγων της Αρκτικής κάλυπτε την Κυριακή 26η Αυγούστου μόλις 4,1 εκατομμύρια τ.χλμ. με βάση τους υπολογισμούς του αμερικανικού Εθνικού Κέντρου Δεδομένων Χιονιού και Πάγου (NSIDC), της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Εξερεύνησης του Διαστήματος καθώς και νορβηγικών, δανικών και άλλων εθνικών οργανισμών που παρακολουθούν την εξέλιξή τους. Ο αριθμός είναι κατά δυο εκατομμύρια τ.χλμ. μικρότερος από το ιστορικό χαμηλό που είχε παρατηρηθεί το 2007, όταν οι πάγοι είχαν μειωθεί στα 4,3 εκατομμύρια τ.χλμ.....

Οι θαλάσσιοι πάγοι της Αρκτικής δεν έχουν σταθερή έκταση: αυξάνονται σε έναν βαθμό περιμετρικά με το κρύο κατά τη διάρκεια του χειμώνα και υποχωρούν λιώνοντας με τη ζέστη κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Ένα μέρος της παγοκάλυψης όμως – οι μόνιμοι πάγοι – διατηρείται καθόλη τη διάρκεια του χρόνου. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες οι δορυφορικές εικόνες δείχνουν ότι η έκταση των θαλάσσιων πάγων κατά τους θερινούς μήνες συρρικνώνεται όλο και περισσότερο, με ρυθμό μείωσης περίπου 13% ανά δεκαετία, ενώ παράλληλα μειώνεται και το πάχος τους....

Από την πλευρά του ο Γουόλτ Μάιερ του NSIDC τόνισε σχολιάζοντας τη νέα αρνητική επίδοση: «Από μόνο του είναι απλώς ένα νούμερο και κατά καιρούς σημειώνονται διάφορα ρεκόρ. Αν το δούμε όμως μέσα στο πλαίσιο του τι έχει συμβεί μέσα στα τελευταία χρόνια και του τι δείχνουν οι δορυφορικές εικόνες αποτελεί μια ένδειξη ότι οι θαλάσσιοι πάγοι της Αρκτικής αλλάζουν ριζικά».

Περισσότερα στο: http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231210705

Για μια νέα, ενιαία, αποδοτική και πραγματικά αναπτυξιακή ετιαρεία της περιφέρειας (*)

(*) Του Νίκου Στουπή, Περιφερειακού Συμβούλου

Η ιστορία με τις Αναπτυξιακές στην Στερεά Ελλάδα έχει καταντήσει  -με ευθύνη κυρίως των Πολιτικών Διοικούντων  – «γόρδιος δεσμός».

Και πώς να εξελίσσονταν  αλλιώς, όταν παρά τις διαρκείς οχλήσεις του υποφαινόμενου,  και όχι μόνο, σε πολλαπλές συνεδριάσεις του Περιφερειακού Συμβουλίου, το θέμα δεν αντιμετωπιζόταν με πολιτικούς όρους, στα πλαίσια του Καλλικράτη, αλλά αποσπασματικά, με τον χαρακτήρα της καθημερινότητας και των  επειγόντων χρονικά κάθε φορά αποφάσεων που καλούνταν να πάρει το Περιφερειακό, γινόταν προσπάθεια συστηματικά να βρεθούν «οικονομικά φιλιά ζωής», δημιουργούνταν όλο και νέες δεσμεύσεις για την συνέχιση της λειτουργίας τους.

Οι επιλογές του Περιφερειακού Συμβουλίου, απλά υπηρετούσαν μια αντίληψη καταμερισμού ρόλων του πολιτικού προσωπικού σε κάθε περιοχή μέσω των ΑΝΕΤ…

Σήμερα όμως, με δεδομένες τις οικονομικές ζημιές και «τρύπες» των σχημάτων αυτών, την αδυναμία πια ανάθεσης  έργων «αναπνοής» για αυτές, τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, και κυρίως με το γενικό πολιτικό κλίμα, αλλά και την αναγκαιότητα η Περιφέρεια να έχει το δικό της μοναδικό και αποκλειστικό αναπτυξιακό εργαλείο, ο κόμπος έφτασε στο χτένι.

Απόλυτη Νομιμότητα, Πλήρη Διαφάνεια στις ΑΝΕΤ 

Η λύση είναι απλή, δίκαιη και αποτελεσματική. Απαιτεί την αξιοποίηση της εμπειρίας. Απαιτεί Πολιτική Βούληση και Πολιτική συνεννόηση…Συμπεριλαμβάνει δύο κινήσεις:

1^η ΚΙΝΗΣΗ.  : Εφαρμογή των Νόμων για τα θέματα που δημόσια έχουν τεθεί για τις ΑΝΕΤ. Ακολούθως και εφόσον ξεκαθαρίσει το τοπίο σε μια σοβαρή συζήτηση και εκδοχή οι υφιστάμενες πλέον ΑΝΕΤ, με δωρεάν μεταβίβαση των μετοχών τους και μεταβίβαση της Διοίκησης αυτών στην Αυτοδιοίκηση του Α’ βαθμού, μετατρέπονται  σε τοπικά σχήματα, όπως τους αρμόζει  αφού αυτά έχουν τοπικό χρώμα και τοπική δράση. Είναι σαφές ότι ούτε η ΕΥΒΟΙΚΗ,  ούτε η ΦΘΙΩΤΙΚΗ, ούτε περισσότερο ΦΩΚΙΚΗ και η ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ, ούτε βέβαια  πολύ περισσότερο η αδρανής Βοιωτική, δεν μπορούν να σχεδιάζουν και να μιλούν για το όλον της περιφέρειας…Ως τοπικές εταιρείες ξεκίνησαν, ως τέτοιες μπορούν να συνεχίζουν να υπάρχουν…εφόσον φυσικά δεν θα έχουν προβλήματα νομιμότητας…

Η διαδικασία αυτή – η απόλυτη δηλ. μεταβίβαση της ιδιοκτησίας τους  στους πρωτοβάθμιους ΟΤΑ -, είναι μια κατ εξοχή πολιτική διαδικασία και μεθοδολογικά συνδέει σκοπούς, μέσα και στόχους.

Προφανώς και σε μια τέτοια προοπτική απαιτείται πολιτική συνεννόηση ανάμεσα στον Α και Β βαθμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης και διάφορες Νομικές και Νομοθετικές  ρυθμίσεις προκειμένου

α) να λυθούν πολιτικά, αδιέξοδα και εμπλοκές (προφανώς και δεν αναφερόμαστε σε πιθανές οικονομικές ατασθαλίες όπου οι διοικητικές, ανεξάρτητες  και εξουσιοδοτημένες προς τούτο αρχές οφείλουν να εκτελέσουν το καθήκον τους.)

β) να επιλυθεί η αντίφαση των Αναπτυξιακών σχημάτων. Να ξεκαθαριστούν δηλ. οι ρόλοι Α και Β Βαθμού όχι ως προς τις περιοχές και το ρόλο των αιρετών αλλά με βάση τον εφαρμοζόμενο προγραμματισμό… 

Μία Περιφερειακή Αναπτυξιακή Ανώνυμη Εταρεία εδώ και τώρα

2^η ΚΙΝΗΣΗ. : Εδώ και τώρα δημιουργία Αναπτυξιακού σχήματος εξ υπαρχής,  για να μην κουβαλά τις αμαρτίες του παρελθόντος, πιθανά αξιοποιώντας σχήματα και παραδείγματα ήδη υφιστάμενων ΑΝΕΤ, Περιφερειακού χαρακτήρα με αντίστροφη μεταβίβαση μετοχών του Α΄ Βαθμού Αυτοδιοίκησης και των Διοικήσεων των Εταιρειών στην Περιφέρεια…

Ο ρόλος του περιφερειακού σχήματος θα είναι δεσμευτικός και σαφής,  ρόλος τεχνικού συμβούλου στον Περιφερειακό Προγραμματισμό-Υποστήριξη του ΠΕΠ

Σε αυτή την κατεύθυνση αφετηριακά αντιμετωπίζονται κρίσιμα και υπαρκτά προβλήματα που ενδέχεται να εμφανισθούν. Ενδεικτικά αναφέρουμε χάριν παραδείγματος :

·     Για τους Επιστήμονες που έχουν σύμβαση με Δελτία Παροχής Υπηρεσιών στις όποιες εταιρείες, εφόσον ολοκληρώσουν το έργο που έχουν αναλάβει, θα διερευνηθεί η περαιτέρω συνεργασία μαζί τους με νέα αντικειμενική αξιολόγηση και εφόσον βέβαια εξακολουθεί να υπάρχει αντικείμενο εργασίας  του νέου φορέα…

·     Το προσωπικό που έχει σχέση εργασίας αορίστου χρόνου με τις ΑΝΕΤ μεταφέρεται στον μεγαλομέτοχο/ους. 

·     Το νέο περιφερειακό σχήμα αναπτύσσεται αρχικά με ολιγομελές εξειδικευμένο προσωπικό και με εξωτερικούς συμβούλους.

·     Στο management του νέου σχήματος δεν θα εμπλέκεται άμεσα η Περιφέρεια, η οποία απλά ορίζει διαπαραταξιακή εκπροσώπηση στο Διοικητικό και Εποπτικό Συμβούλιο για τον πολιτικό έλεγχο του φορέα. Δημιουργείται  σχήμα εναλλαγής στην Διοίκηση (θητεία προέδρου μέχρι  δύο χρόνια) 

·     Θεσπίζονται εξ αρχής κανόνες Εσωτερικής Λειτουργίας 

·     Εξασφάλιση στην μετοχική σύνθεση των ΑΕΙ / ΤΕΙ της Περιφέρειας

·     Δεν θα αποτελεί προσανατολισμό για την Περιφέρεια ούτε θα τίθεται ως προϋπόθεση η εξασφάλιση  πλειοψηφίας στην μετοχική σύνθεση του νέου σχήματος

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΑΛΛΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ, και που κοινό παρανομαστή τους έχουν, το πώς δήθεν πρέπει να σώσουμε τα προγράμματα και τις αναληφθείσες δεσμεύσεις σε επίπεδο Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων. 

Σενάριο 1: Οι ΑΝΕΤ ενσωματώνονται σε μια και δημιουργούνται υποκαταστήματα.

Αυτό το μοντέλο  ( Κέντρο / Αντένες) - γνήσιο Πασοκικό κόλπο της περιόδου 2002-2006 -  δεν μπορεί να σταθεί, (παρόλο που επιτυγχάνεται ο στόχος Ενιαίο Κέντρο και Διοίκηση), αφού στην ουσία αναπαραγάγετε το γνωστό γαϊτανάκι αυτονόμησης των τοπικών εξουσιών, όταν η Περιφέρεια οφείλει να έχει συνολική απεύθυνση σχεδιασμού / αναπτυξιακού προγραμματισμού.

Σε μια τέτοια περίπτωση,

·     Θα ξαναδούμε  μάλλον τα ίδια με το παρελθόν ευτράπελα στον αναπτυξιακό προγραμματισμό. Τόποι δηλ. να χωρίζονται (οι λεγόμενες τρύπες στο χάρτη) στα προγράμματα επειδή έτσι το ήθελαν οι αιρετοί, έτσι το καταλάβαιναν, ή έτσι το «ήθελαν» τα στελέχη των ΑΝΕΤ υποκύπτοντας στον πολιτικαντισμό των διαφόρων αιρετών.

·     Θα αντιμετωπίσουμε σημαντικές δυσκολίες στον σχεδιασμό και στην υλοποίηση προγραμμάτων Τοπικής Ανάπτυξης στην περίοδο 2014-2020.

·     Θα συνεχίζονται τα προβλήματα Κέντρου- Περιφέρειας-Προσωπικού 

·     Θα αντιμετωπίσουμε προβλήματα βιωσιμότητας των σχημάτων, λόγω τεράστιου όγκου προσωπικού και αντίστοιχου κόστους, και κυρίως προβλήματα με τους ρόλους που θα κληρονομηθούν από την συγχώνευση των εταιρειών  (ποιος κάνει τι…)

Σενάριο 2 : Τα σχήματα υλοποιούν τα αναληφθέντα έργα και μετά κλείνουν

Τότε ναι μεν :

Θα γίνει δρομολόγηση από τώρα νέας–κυριολεκτικά νέας- ΑΝΕΤ, με οικονομοτεχνική μελέτη,

Θα έχουμε την Δημιουργία νέου Σχήματος χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος,

Θα ικανοποιήσουμε τις ανάγκες διαφάνειας και καταλογισμού πολιτικών και ποινικών – όπου υπάρχουν – ευθυνών,

όμως,

Τo σχήμα για πολύ μεγάλο διάστημα–ακόμα και πέραν της σημερινής θητείας του Περιφερειακού Συμβουλίου - δεν θα μπορεί να τεθεί σε λειτουργία λόγω της ύπαρξης των παλιών Αναπτυξιακών.

Θα έχουμε  δηλαδή μια μελέτη στα χαρτιά και ασκήσεις «επί χάρτου» αφού ήδη η Περιφέρεια θα μετέχει σε άλλες ΑΝΕΤ, πράγμα απαγορευτικό από τον Καλλικράτη. 

Καταθέτουμε την παρούσα πρόταση  διεξόδου σήμερα στο Περιφερειακό Συμβούλιο, αφού μόνο έτσι:

·     Ξεμπερδεύουμε τους λογαριασμούς μας με το αμαρτωλό παρελθόν.

·     Δημιουργούμε άμεσα  υγιές εργαλείο αναπτυξιακής πολιτικής.

·     Διασφαλίζουμε την υλοποίηση των όποιων ανειλημμένων υποχρεώσεων.

·     Ξεκαθαρίζουμε όρια και ρόλους ανάμεσα σε τοπικό και περιφερειακό χαρακτήρα των αναπτυξιακών σχημάτων.

·     Δεν απαλλάσσουμε, δεν παραγράφουμε  και δεν δίνουμε αμνηστία σε κανέναν από οποιαδήποτε  λάθος, παράλειψη, ευθύνη οιασδήποτε μορφής.

·     Ικανοποιούμε την κοινωνική απαίτηση για διαφάνεια, δικαιοσύνη και αποτελεσματικότητα.

·     Σώζουμε την «πολιτική τιμή και την υπόληψη» του θεσμού του Περιφερειακού Συμβουλίου.

Στο χέρι της πλειοψηφίας του Περιφερειακού Συμβουλίου αλλά και στο χέρι ενός καθενός Περιφερειακού Συμβούλου ξεχωριστά είναι αν αυτό τον δρόμο διεξόδου θα τον ακολουθήσει ή θα εγκλωβιστεί  στα σημερινά αδιέξοδα αναλαμβάνοντας πλήρως και προσωπικά την πολιτική ευθύνη για όλα όσα μέχρι σήμερα συνέβησαν...αλλά κυρίως και  για όσα, προειδοποιούμε, θα ακολουθήσουν!

Για το Πανεπιστήμιο Στερεάς (*)

(*) Του Νίκου Στουπή, Περιφερειακού Συμβούλου (Ριζοσπαστική & Οικολογική Συνεργασία)

Ένα χρόνο μετά την ειδική συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου (16 Ιουνίου 2011) το Υπουργείο Παιδείας της «συγκυβέρνησης», αυτή την φορά όχι μέσω Διαμαντοπούλειων ψιθύρων, αλλά με ανοιχτά  χαρτιά σχεδιάζει την προοπτική να κλείσει το Πανεπιστήμιο Στερεάς μέσω – οποία ειρωνεία - του νομοθετήματος «ΑΘΗΝΑ», της θεάς της Σοφίας. Η συζήτηση πραγματοποιείται  στην σκιά:

1. Των οριζόντιων περικοπών χωρίς μελέτη και αξιολόγηση που στα πλαίσια του επαχθούς μνημονίου και κατ επιταγή των πατρώνων μας  ακολουθεί η  εσωτερική τρόικα, (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) ιδιαίτερα στους κοινωνικούς τομείς της παιδείας, της υγείας, της πρόνοιας και της κοινωνικής ασφάλισης  (συνενώσεις – καταργήσεις σχολικών μονάδων, μονάδων υγείας και περίθαλψης κλπ )

2. Των  διαχρονικά γενικότερων σχεδιαζόμενων αναδιαρθρώσεων που στοχεύουν:

α. στην αμφισβήτηση του Δημόσιου χαρακτήρα της  Εκπαίδευσης και στην ραγδαία εισβολή του ιδιωτικού τομέα σε όλες τις βαθμίδες της

β. στην κατάλυση του αυτοδιοίκητου της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και στον απόλυτο έλεγχο της λειτουργίας της από την οικονομική και πολιτική εξουσία

γ. στην μεγαλύτερη ασφυξία της αυτόνομης έρευνας και της διασύνδεσης της με τους στόχους της οικονομικής ολιγαρχίας

δ. στον απόλυτο έλεγχο κάθε φωνής αμφισβήτησης και αντίστασης αυτών των σχεδιασμών

ε. στην όρθωση με νέους όρους ταξικών φραγμών στην μόρφωση των παιδιών που προέρχονται κυρίως από τα λαϊκά στρώματα

3. Των αδιέξοδων που δημιούργησε  ο τρόπος που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια συνολικά τα  Περιφερειακά Πανεπιστήμια στην Ελλάδα, όχι με Επιστημονικά και Αναπτυξιακά κριτήρια,  αλλά με λαϊκίστικους και πολιτικάντικους πελατειακούς όρους, που ακολούθησε το πολιτικό σύστημα κάθε εποχής, με την λογική «κάθε πόλη και στάδιο, κάθε Περιφέρεια και Πανεπιστήμιο», λογική που δυστυχώς ακολουθήθηκε και στην δική μας Περιφέρεια .

Οι «λαλίστατοι» κατά τα άλλα σε άλλες εποχές εκπρόσωποι των δυνάμεων του Περιφερειακού Συμβουλίου της πλειοψηφίας και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όμως σήμερα σιωπούν.

Που πήγαν οι διαβεβαιώσεις του Περιφερειάρχη κ. Περγαντά  ότι το ελέγχει και το παρακολουθεί το θέμα; Τι απέγιναν οι λεονταρισμοί του κ. Χειμάρα που εκστόμιζε ανένδοτους; Υποτάχθηκαν όλα στις ανάγκες επιβίωσης της τρικομματικής Κυβέρνησης «μακράς πνοής» όπου συμμετέχουν τα κόμματά τους.  

Σε ότι μας αφορά ως Αριστερά, είναι σαφές πως είμαστε υπέρ του πιο μεγάλου ανοίγματος των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στην κοινωνία, της σύνδεσής τους με την παραγωγική διαδικασία, το δέσιμό τους με την καθημερινότητα των τοπικών κοινωνιών. Μακριά από λαϊκίστικες και εθνικιστικές κορώνες.

Μακριά από οικονομίστικες λογικές  να αντιμετωπίζεται απλά το πανεπιστήμιο ως πρωτογενές μέγεθος για την ανάπτυξη μιας περιοχής. Μακριά από κάθε είδους τοπικά, οικονομικά  και ακαδημαϊκά  συμφέροντα.

Προφανώς και γενικά είμαστε υπέρ της ίδρυσης και περιφερειακών πανεπιστημίων, όχι μόνο κεντρικών, μέσα από έναν ορθολογικό σχεδιασμό, με αυστηρά επιστημονικά και ακαδημαϊκά κριτήρια, αφού αυτά μπορούν υπό προϋποθέσεις να συμβάλλουν:

·   στην βελτίωση συνολικά της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης της χώρας,

·   στην αύξηση της ενεργού ζήτησης στην περιοχή και στην ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας,

·   στην αναβάθμιση των τοπικών κοινωνιών πολιτισμικά  και πνευματικά 

·   στην αύξηση του “κοινωνικού γοήτρου” των κατοίκων

·   στη συγκράτηση/ προσέλκυση πληθυσμού 

·   στην “αναβάθμιση” του ανθρώπινου δυναμικού, 

·   στην αναβάθμιση των φυσικών υποδομών  και τέλος,

·   στην αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης στο χώρο με την έννοια της ισότιμης φυσικής, οικονομικής και κοινωνικο-πολιτισμικής  προσιτότητας και προσβασιμότητας.

·   Στη συγκέντρωση γνώσης στην περιφέρεια, στην συμβολή στην Περιφερειακή Ανάπτυξη, στην ανάπτυξη καινοτόμων πρακτικών που υστερούμε, στην διασύνδεση τοπικής παραγωγής και επιστημονικής έρευνας

Με  αυτές  ακριβώς τις σκέψεις και σε αυτή την λογική:

ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ στην ανάπτυξή της λειτουργίας του Πανεπιστήμιου Στερεάς σε ένα πραγματικά ολοκληρωμένο Δημόσιο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα που θα μπορούσε ως κορμό του να είχε ένα μεταφερόμενο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο από την Αθήνα στον φυσικό του χώρο αυτόν της Αγροτικής Περιφέρειας, συμπληρούμενου από τα επιστημονικά αντικείμενα του Δάσους, το αντικείμενο της Περιφερειακής ανάπτυξης με αιχμή την Aγροτική Aνάπτυξη και τον Oρυκτό Πλούτο, καθώς και την ίδρυση τμήματος Φυσικής Αγωγής με αντικείμενο τα χειμερινά σπορ.

Ταυτόχρονα υποστηρίζουμε πως μελλοντικά θα πρέπει να ανοίξει  μια εσωτερική συζήτηση αποκλειστικά ανάμεσα στο ίδιο το Πανεπιστήμιο και τους Τοπικούς Φορείς με καθαρά επιστημονικά και εκπαιδευτικά κριτήρια όσον αφορά την σκοπιμότητα χωρικού διασκορπισμού των τμημάτων ή την χωρική συγκέντρωσή τους. Σε ότι μας αφορά από τώρα διατυπώνουμε την άποψη πως θα πρέπει να ακολουθηθεί η δεύτερη επιλογή και όχι η διασπορά.  

Στην κατάσταση που βρισκόμαστε και με την εμπειρία των προηγούμενων χειρισμών στον καθένα γίνεται εμφανές πως η μεθοδολογία των Επιστολών, των Επαφών, και των παρεμβάσεων μέσω φίλων και γνωστών, το μόνο που κάνει είναι να υπονομεύει την όποια προοπτική του ίδιου του Πανεπιστήμιου.

Σήμερα  πάνω από όλα προτάσσετε  η ανάγκη να διεκδικήσουμε  τους όρους και τις προϋποθέσεις θεσμικής – οικονομικής – πολιτικής υποστήριξης από την Πολιτεία σε αυτό το Πανεπιστήμιο που προηγούμενα περιγράψαμε να ανταποκριθεί στον ρόλο του.

Η Περιφέρεια οφείλει να πρωταγωνιστήσει στην συγκρότηση ενός πλατιού κοινωνικού  μετώπου των φορέων της Περιφέρειας που πάνω απ’  όλα θα αμφισβητεί τον πυρήνα των μνημονιακών επιλογών ιδιαίτερα σε πλευρές των κοινωνικών υπηρεσιών και του Δημόσιου χώρου, που ακολουθεί η σημερινή Κυβέρνηση.

Σε διαφορετική περίπτωση, δεν θα είχε κανένα νόημα ένα Πανεπιστήμιο με ανόμοια γνωστικά αντικείμενα που δεν προσμοιάζουν ούτε καν στους τίτλους τους, χωρίς ουσιαστικά προγράμματα σπουδών, χωρίς ουσιαστικά Πανεπιστημιακούς, χωρίς υλικοτεχνική υποδομή, ξεκομμένα από την τοπική κοινωνία, με μια παρέα φοιτητές ξεκομμένους από την υπόλοιπη παιδαγωγική κοινότητα, με ένα κόστος τελείως δυσανάλογο του έργου που παράγει και των πλεονεκτημάτων που επιφέρει.

Η διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης είναι καταστροφική, και κυρίως υπονομευτική για την ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία και την υπόσταση της ίδιας της έννοιας του Πανεπιστήμιου.

Ο Βαγγέλης Αποστόλου για τη διαχείριση του ΕΣΠΑ και τη δασοπροστασία

Δύο από τα βασικά θέματα που απασχόλησαν τη Τετάρτη 25/05/2011 το Περιφερειακό Συμβούλιο Στερεάς Ελλάδας ήταν η διαχείριση του ΕΣΠΑ και η οργάνωση της φετινής δασοπυροπροστασίας . Βέβαια η Γενική Γραμματέας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδας , που ασκεί τουλάχιστον μέχρι σήμερα τις σχετικές αρμοδιότητες , δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να παραβρεθεί. Αυτό όμως που βγήκε από τη σχετική συζήτηση ήταν όχι μόνον η χαμηλή αλλά και η παράτυπη , μάλιστα σε βάρος της Εύβοιας , απορρόφηση του ΕΣΠΑ και η έλλειψη του σωστού σχεδιασμού και της απαραίτητης χρηματοδότησης της δασοπροστασίας . Η κατάσταση που διαμορφώνεται για τα συγκεκριμένα θέματα στη χώρα μας φαίνεται στα δύο συνημμένα πρόσφατα άρθρα μου , που δημοσιεύτηκαν το πρώτο στη Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία της 22/05/2011 και το δεύτερο στην Ελευθεροτυπία της 24/05/2011 : Ανέτοιμο το σύστημα δασοπροστασίας Μπήκαμε ήδη στην αντιπυρική περίοδο μιας χρονιάς που αναμένεται αρκετά δύσκολη για δύο επιπλέον λόγους , ο ένας είναι η αυξημένη συσσώρευση καύσιμης ύλης λόγω των έντονων ανοιξιάτικων βροχών κι ο άλλος οι αντιδράσεις που προκύπτουν από τη γνωστοποίηση των αποτελεσμάτων σύνταξης των δασικών χαρτών. Αν δε σ΄ αυτά προσθέσουμε την έλλειψη σωστού σχεδιασμού , τη μειωμένη χρηματοδότηση και τη καθυστέρηση στη πρόσληψη του απαραίτητου προσωπικού τότε εύκολα μπορούμε να φαντασθούμε τι θα συμβεί το φετινό καλοκαίρι…εκτός αν μας λυπηθεί ο θεός Αίολος (!!!) Ειδικότερα : - Δεν έγινε καμιά αξιόλογη αλλαγή στο τρόπο αντιμετώπισης των πυρκαγιών σε επίπεδο υπηρεσιών και οργάνωσης . Η καταστολή θα γίνεται και πάλι αποκλειστικά από τη Πυροσβεστική Υπηρεσία με βάση τα δικά της , στατικού και στρατοκρατικού χαρακτήρα , σχέδια επέμβασης , ενώ η Δασική Υπηρεσία που ασχολείται με το σπουδαιότερο σκέλος της δασοπροστασίας , τη πρόληψη και γνωρίζει όλες τις παραμέτρους που επηρεάζουν τις δασικές πυρκαγιές , θα απουσιάζει. - Δεν εξασφάλισε τις απαραίτητες πιστώσεις . Τα συνολικά διαθέσιμα κονδύλια για τη πρόληψη θα είναι , με πρόσχημα τη δημοσιονομική κρίση , κατά πολύ μικρότερα αυτών του 2010 και δεν θα μπορούν να καλύψουν ούτε τις ανάγκες των ΟΤΑ για τη προστασία των περιαστικών δασών. Η κατάσταση είναι το ίδιο άσχημη και στο τομέα της καταστολής ,όπου οι επιπτώσεις των μειωμένων πιστώσεων είναι ορατές από τώρα , αφού τα μισά πυροσβεστικά αεροσκάφη παραμένουν καθηλωμένα και δεκάδες οχήματα είναι ακινητοποιημένα. - Δεν προχώρησε στην ενδυνάμωση του στελεχικού δυναμικού της Δασικής Υπηρεσίας. Δεν είναι δυνατόν με το υπάρχον προσωπικό , που δεν επαρκεί ούτε για τις τρέχουσες διοικητικού χαρακτήρα υποθέσεις ,να σχεδιασθούν τα απαραίτητα αντιπυρικά σχέδια πρόληψης , πόσο μάλλον όταν αυτή τη περίοδο βρίσκεται σε εξέλιξη και το ουσιαστικότερο έργο της προστασίας των δασών, η σύνταξη των δασικών χαρτών κι ούτε βεβαίως να υπηρετηθούν από έκτακτο προσωπικό που μόλις χθες ανακοινώθηκε ότι θα προσληφθεί . Η αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών αποτελεί μια διαδικασία που απαιτεί την συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων αρκεί οι ρόλοι τους να είναι συμπληρωματικοί αλλά και σαφείς . Πρέπει επιτέλους να καταλάβει η κυβέρνηση ότι η πυροπροστασία και η δασοπυρόσβεση αποτελούν δυο διαφορετικές αλλά συμπληρωματικές συνιστώσες ενός ζητήματος ,της διαχείρισης των δασικών πυρκαγιών, που για να είναι αποτελεσματική απαιτεί τη συνύπαρξη και των δύο παραπάνω υπηρεσιών. Δεν μπορεί ο Δασάρχης , ο διαχειριστής του φυσικού δασικού οικοσυστήματος , να παρακολουθεί ως θεατής τη καταστροφή του . Παράλληλα βέβαια πρέπει , στα πλαίσια ενός εθνικού σχεδίου δασοπροστασίας να υπάρξουν : - Χωροταξικός κατά περιοχή σχεδιασμός που ανάλογα με το είδος της βλάστησης , τις πιέσεις που ασκούνται στα δάση αλλά και τις τοπικές ιδιαιτερότητες ( ανάγλυφο ,μικροκλίμα κ.λ.π.) να προτείνει τις απαραίτητες υποδομές σε μέσα και προσωπικό , ώστε να καθίστανται αποτελεσματικές τόσο η πρόληψη όσο και η καταστολή . - Οργάνωση του άμεσου εντοπισμού έναρξης των πυρκαγιών και της έγκαιρης επέμβασης . Η συνολική παρακολούθηση του δασικού οικοσυστήματος μέσω εφαρμογής των κατάλληλων συστημάτων πληροφορικής είναι πλέον εφικτή και προς αυτή τη κατεύθυνση έχουν πολλές προτάσεις κατατεθεί που μπορούν να αξιοποιηθούν. Η επέμβαση μέσα σε 10 λεπτά επιτρέπει την αντιμετώπιση της φωτιάς πριν πάρει διαστάσεις . Γι αυτό χρειάζεται όχι μόνο να υπάρξει μια σωστή κατανομή των δυνάμεων πυρόσβεσης αλλά και συμμετοχή όλων όσων ασχολούνται καθ΄ όλη τη διάρκεια του έτους με το δάσος , δηλαδή των δασεργατών ,των κτηνοτρόφων καθώς και των κατοίκων των ορεινών και των δασικών περιοχών . - Ουσιαστική παρουσία της τοπικής αυτοδιοίκησης και του εθελοντικού κινήματος . Να συμμετέχουν από κοινού στα κατά τόπους συντονιστικά όργανα και να αναλαμβάνουν συγκεκριμένο ρόλο στη διαχείριση των πυρκαγιών , μια και γνωρίζουν πολύ καλά τα περιαστικά δάση . O Καλλικράτης πνίγηκε στο ξεκίνημά του Συμπληρώνεται σε λίγες ημέρες το πρώτο εξάμηνο λειτουργίας του «Καλλικράτη» κι ο απολογισμός είναι θλιβερός και για τα δύο επίπεδα αυτοδιοίκησης. Η μεν αιρετή περιφέρεια φόρεσε το καπέλο των γενικών διοικήσεων , η δε πρωτοβάθμια οδηγείται στην επιτήρηση ενός άλλου μνημονίου- προγράμματος εξυγίανσης. Η άσκηση , τη μεταβατική περίοδο, πολλών αρμοδιοτήτων της περιφέρειας από τις αποκεντρωμένες διοικήσεις έστειλε ένα σαφές μήνυμα προς τους νέους-μικρούς πρωθυπουργούς κατά τη κυβέρνηση-περιφερειάρχες: «Οι διορισμένοι εντολοδόχοι της κεντρικής εξουσίας θα αποφασίζουν για όλα τα ζωτικά θέματα της περιφέρειάς σας.» Μάλιστα ένας εξ αυτών , ο Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής κ. Λιακόπουλος υπέγραφε μέχρι πρόσφατα και ως Περιφερειάρχης. Και φαίνεται ότι το μήνυμα ελήφθη, αφού η βασικότερη αρμοδιότητα , αυτή του περιφερειακού αναπτυξιακού σχεδιασμού και της υλοποίησης του ΕΣΠΑ δεν μεταφέρεται στην περιφέρεια , παραμένει στη δικαιοδοσία της κεντρικής εξουσίας και των περιφερειακών της οργάνων. Βέβαια η Κυβέρνηση για να διασκεδάσει τις αντιδράσεις επέλεξε τη τακτική της ισορροπίας υποσχόμενη « ότι η διαχείριση του ΕΣΠΑ θα πρέπει να γίνεται από κοινού με τους εκλεγμένους περιφερειάρχες» και τα κατάφερε (!) Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του αιρετού Περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας Κλέαρχου Περγαντά , ο οποίος ενώ με την αρ. 126/27-01-2011 επιστολή του προς τη γενική γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδας κ. Γερακούδη αντέδρασε στην προσπάθεια καπελώματός του : « σας ενημερώνω ότι … θα ασκήσω απολύτως τα καθήκοντα που απορρέουν από τη θέση μου ως αιρετού » στη συνέχεια απεδέχθη την από κοινού , μετά τη λήξη της μεταβατικής περιόδου , λειτουργία . Όλες αυτές οι τακτικές ρίχνουν απλώς στάχτη στα μάτια και δικαιώνουν όλους όσους πρόβλεψαν ότι οι Γενικές Διοικήσεις θα λειτουργούν ως το μακρύ χέρι της κεντρικής εξουσίας .Μένει να δούμε αν οι αιρετοί περιφερειάρχες θα θυμίζουν συνεχώς και με πολλούς τρόπους στους κομισάριους γενικούς ότι… απλά είναι διορισμένοι και σύντομα θα καταργηθούν. Η οικονομική κατάσταση της πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης είναι τραγική. Είναι μεγάλος ο αριθμός των δήμων που δεν μπορούν να καταβάλλουν ούτε τα δεδουλευμένα των εργαζομένων τους, αφού ακόμη και η δόση-δωδεκατημόριο της κρατικής επιχορήγησης τους χορηγείται με πολύ μεγάλη καθυστέρηση . Πολλά αναπτυξιακά και επενδυτικά έργα του χώρου έχουν μπλοκάρει ή παραμένουν ημιτελή γιατί έχουν παρακρατηθεί θεσμοθετημένοι πόροι, όπως δύο δόσεις της ΣΑΤΑ 2010 , αλλά και γιατί δεν υπάρχει κανένα φως για το πρόγραμμα ΕΛΛΑΔΑ ύψους 4 δις . Ταυτόχρονα βέβαια έχει ξεκινήσει για τη περίοδο 2011-2013 μια περικοπή της τάξης των 3 δις ευρώ που είναι πολύ πιθανό με την ανακοίνωση των νέων μέτρων να ανέβει στα 4 δις . Τη κατάσταση επιδεινώνει και η πρόσφατη απόφαση της Κυβέρνησης για «εξυγίανση» σε 58 δήμους που το συνολικό τους χρέος ξεπερνά το 100% των εσόδων τους. Πρόκειται για μια απόφαση που δημιουργεί επιπλέον και πολλά προβλήματα συνοχής στους διευρυμένους δήμους-ο αλληλοσπαραγμός για το ποιος φταίει περισσότερο και ποιος θα σταλεί στον εισαγγελέα κυριαρχεί στα δημοτικά συμβούλια αυτή τη περίοδο-αλλά και εισάγει και στο χώρο της αυτοδιοίκησης διαδικασίες λογικές μνημονίου . Γιατί μπορεί να υπάρχουν προβλήματα οικονομικής κακοδιαχείρισης και σπατάλης στους δήμους αλλά απέχουν πολύ από αυτά που αναφέρονται στη κεντρική πολιτική σκηνή. Δυστυχώς ότι οι ελπίδες που γέννησε ο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» για τη διοικητική ανασυγκρότηση και την αποκέντρωση χάθηκαν οριστικά ,αφού πλέον κι αυτός έχει , με ευθύνες πρωτίστως της κεντρικής εξουσίας , καταστεί μέρος της βαριάς κρίσης που μαστίζει το πολιτικό και διοικητικό σκηνικό της χώρας.

Αν η ¨σκιώδης¨ έχει 80 μέλη.....

τότε η κυβέρνηση πόσα θα έχει? Σίγουρα κάνει παιχνίδια ο κ. Σαμαράς και ακόμη πιο σίγουρα περιμένει εκλογές μέσα στο 2011. Αυτό που λείπει από την αξιωματική αντιπολίτευση είναι η αίσθηση της σοβαρότητας, του μέτρου, η αυτοκριτική, η διαφάνεια, η διαβούλευση, η επικοινωνία με την κοινωνία. Και αυτό που περισσεύει, ο ναπολεοντισμός, η ακροδεξιά προσέγγιση και η ανεπάρκεια. Πράγματα κρίσιμα και ζητούμενα για τους χαλεπούς καιρούς που ζούμε. Η ΝΔ περί άλλων τυρβάζει...
Μεταξύ μας και το ΠΑΣΟΚ τα ίδια κάνει. Η διέξοδος είναι αλλού...

Μιζέρια και κακομοιριά - δεν ειναι αυτο που ζητούν οι πολίτες !

Σε λιγότερο απο 30 μερες θα γίνουν οι εκλογές για τη τοπική αυτοδιοίκηση και ουσιαστικά μέχρι σήμερε κανένας υποψήφιος δεν έχει ανακοινώσει πλήρη συνδυασμό, έστω + ή - 10%. Τι σημαίνει αυτό? ¨οτι όλοι έχουν προβλήματα στελέχωσης. Και καλά, αυτοί που κυβέρνησαν μέχρι σήμερα (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) δικαιολογημένα, αλλά οι υπόλοιποι? Όλοι αυτοί που εύκολα μπορούσαν κα κάνουν κριτική και να μείνουν κάθε φορά στο απυρόβλητο, χρησιμοποιώντας τον εύκολο λαϊκισμό και την χρήση κάποιων μύθων "πρωτοπορίας", "προοδευτικότητας", "αντικειμενικότητας"? Γιατί και αυτοί έχουν προβλήματα? Γιατί η στείρα άρνηση και μόνο δεν φτάνει, η κριτική πρέπει να συνοδεύεται και από προτάσεις, άμεσες, πραγματοποιήσιμες και κατανοητές στο μέσο πολίτη.
Σίγουρα ο τελευταίος έχει κουραστεί από όλα αυτά και την έλλειψη αυτού που θέλει για να έχει μια καλλίτερη ζωή. Θέλει λύσεις εδώ και τώρα. Για την αντιμετώπιση της ρύπανσης του περιβάλλοντος, το κυκλοφοριακό, τον ασύδοτο καταναλωτισμό, την δήθεν "σοβαροφάνεια", τη δήθεν λατρεία της πόλης και του νομού, την ποιότητα ζωής. Και κανένας από αυτούς - τους υποψήφιους - δεν μπορεί να τη δώσει. Αντίθετα όλοι μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι λειτουργούν βάσει προσωπικών συμφερόντων και μικροπολιτικών.
Τα τοπικά προβλήματα και η τοπική ευημερία απαιτούν τοπική συνεννόηση και συνεργασία όλων των πολιτικών σχηματισμών και κοινωνικών ομάδων ή τέλος πάντων αυτών που έχουν - ή θέλουν να λένε ότι έχουν - προοδευτική αντίληψη. Χωρίς αυτή τη τοπική συνεννόηση, τα προβλήματα της κάθε περιοχής θα εξακολουθούν να λιμνάζουν και το πολιτικό σκηνικό και κοινωνικό "γίγνεσθαι" θα παραμένουν εγκλωβισμένα σε λογικές της δεκαετίας του 80.
Δεν νομίζεται κύριοι υποψήφιοι ότι είναι καιρός να απεγκλωβιστούμε απο αυτό το φαύλο κύκλο που δεν οδηγεί πουθενά? Έχετε το θάρρος να αφήσεται κατα μέρος τις προσωπικές φιλοδοξίες και μικροσυμφέροντα και να συζητήσετε μεταξύ σας για το πως θα αλλάξουμε τη πόλη?
Για αυτό χρειάζεται ενας υπερκομματικός συνδυσαμός, χωρίς "πεφωτισμένους" - αυτοί έχουν απο καιρό τελειώσει για το κοινωνικό γίγνεσθαι - αλλά με επικεφαλής που ανιδιοτελώς θα εργαστούν για το καλό της τοπικής κοινωνίας και θα μπορούν να δεχτούν τη συλλογική αρχηγία και τη κυκλική εναλλαγή στην εξουσία. Αλλιώς θα είσαστε ανάξιοι της αποστολής πυ θέλουμε ακόμη να πιστεύουμε ότι ονειρεύεστε.....
Υπάρχει ακόμη καιρός μέχρι το Σάββατο που έρχεται. Αλλιώς όλοι θα είσαστε ά (να) ξιοι της μοίρας σας..............

Ζητάει τη ψήφο μας, αλλά δεν θα πάρει ....

Θαυμάστε τον αρχηγό του ΛΑΟΣ, έχει πάθει αμνησία? είναι ανιστόρητος? ή προσπαθεί να δικαιολογήσει την αμερικανοκίνητη δικτατορία των συνταγματαρχών?
"

Οικολογία σημαίνει καθημερινή δράση και παρέμβαση

Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΧΙΖΑ από την Αυγή 6/6/09
Μιλάνε για ό,τι τους συμφέρει και εμφανίζονται ως παραπονούμενοι για τον δήθεν πόλεμο που εξαπολύθηκε εναντίον τους (Ανακοίνωση των «Οικολόγων Πρασίνων» 2.6.2009). Μας ανακοινώνουν ότι η Κύπρος και τα Σκόπια δεν χρήζουν συζήτησης, για να μας απασχολήσουν εν συνεχεία με διάφορες αβλαβείς γενικότητες και για να παραβιάσουν κάποιες πόρτες που είναι πλέον ανοικτές -όπως αυτές της «Πράσινης Ανάπτυξης» και του «Πράσινου New Deal».
Θα μπορούσαν σε κάποια ζητήματα να σιωπήσουν, να ζητήσουν μια «περίοδο χάριτος» μέχρι να κατασταλάξουν «ως νέο σχήμα» σε κάποιες απόψεις -αν και ο επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου των Οικολόγων Πρασίνων υποστήριζε σε συνέντευξή του ότι διαθέτουν ολοκληρωμένες θέσεις από τον Μάρτιο του 2007... Θα μπορούσαν να αποφύγουν την επιλεκτική προβολή απόψεων (λόγου χάρη για το πακέτο Πινέιρο του 1992) και να αποστασιοποιηθούν μέχρι νεωτέρας εκλογικής διαδικασίας από τα ζητήματα που κάνουν τζιζ.
Θα μπορούσαν να κάνουν την αυτοκριτική τους, να μπουν σε σκέψεις για τη διαχρονική συμπεριφορά της νεοταξικής ηγεσίας τους υπό τον Κον Μπεντίτ, για τη λιλιπούτεια παρουσία τους στους περιβαλλοντικούς αγώνες, για την απουσία τους από τα εγχώρια μέτωπα της εργασίας, για την επαρχιώτικη πρόσδεσή τους από τους παράγοντες της Εσπερίας. Θα μπορούσαν να παρέμβουν στην ατζέντα του πολιτικού λόγου προτάσσοντας τα μεγάλα ζητήματα της ευρωπαϊκής χειραφέτησης από την αμερικανική και Νατοϊκή κηδεμονία. Αντί αυτού όμως, περιορίστηκαν να επιπλέουν ως φελλοί στο ρεύμα της λάιτ οικολογίας και της ανάθεσης, προσπαθώντας να περάσουν ασχολίαστοι ή αντίθετα τιμητές, εκεί όπου τους παίρνει.
Και τώρα τολμούν να βγαίνουν παραπονούμενοι για τους «Οικολόγους Εκδρομείς» -κοντολογίς την αποχή- που δυναμώνει μέσα στο θολό σκηνικό των ευρωεκλογών της 7ης Ιουνίου...

Περιφέρειες - "μαύρες τρύπες" για τις επιδοτήσεις

Του Στέλιου Κράλογλου, www.capital.gr
Τη χαριστική βολή στη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών μας επιχειρεί να δώσει Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με μια νέα έκθεση-κόλαφο για τις επιδοτήσεις και την διαχείριση των κοινοτικών κονδυλίων που έχουμε εισπράξει από τα ευρωπαϊκά ταμεία.
Η ελληνική οικονομία παρουσιάζεται, ούτε λίγο ούτε πολύ, να περπάτα με κοινοτικά "δεκανίκια". Τα αποκαλυπτικά στοιχεία της έκθεσης δείχνουν ότι ενώ πολλές ελληνικές περιφέρειες έχουν «πριμοδοτηθεί» με εκατομμύρια κοινοτικά κονδύλια, τα λεφτά αυτά είναι άγνωστο που κατευθύνθηκαν καθώς οι ίδιες περιφέρειες συνεχίζουν να εμφανίζουν πολύ χαμηλή ανάπτυξη.
Κρήτη, Δυτική Ελλάδα, Μακεδονία, Θράκη, Βόρειο Αιγαίο έλαβαν την προηγούμενη δεκαπενταετία τα πιο πολλά κοινοτικά κονδύλια, σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια. Παρόλα αυτά, συνέβη το εξής παράδοξο: αντί τα εισοδήματα των επιχειρήσεων και των πολιτών να αυξηθούν, μειώθηκαν. Έτσι, οι περιφέρειες όχι μόνο δεν κατάφεραν να συγκλίνουν με την Ε.Ε., αλλά απόκλιναν έως και κατά 19%.

Στη μελέτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για το πώς επέδρασαν τα κοινοτικά κονδύλια στην περιφερειακή σύγκλιση της Ε.Ε., που πρόσφατα ολοκληρώθηκε, καταγράφονται οι 30 περιφέρειες της Ένωσης που έχουν λάβει τα πιο πολλά κοινοτικά κονδύλια τα χρόνια που πέρασαν.
Η Ελλάδα, παρουσιάζεται ως χώρα με τις μεγαλύτερες αναπτυξιακές ανάγκες καθώς οι περισσότερες περιφέρειες, λόγω χαμηλού ΑΕΠ, λάμβαναν και συνεχίζουν σε έναν βαθμό να λαμβάνουν, πολλά λεφτά από τα κοινοτικά ταμεία.

Ωστόσο, πουθενά αλλού στην ΕΕ δεν υπάρχει τόσο μεγάλη απώλεια ανάπτυξης όσο στην ελληνική περιφέρεια: Η Κρήτη, που κατατάσσεται 16η στην λίστα με τις πιο «καλοπληρωμένες» περιφέρειες, απόκλινε κατά 18,7% από το μέσο όρο της Ε.Ε. σε εισόδημα (κατά κεφαλήν ΑΕΠ) την περίοδο 1995 και 2004. Ακολουθεί η Δυτική Ελλάδα με απώλεια -14,8%, το Βόρειο Αιγαίο με 6,8% και η υπόλοιπη Μακεδονία και Θράκη με περίπου 5% απώλεια σύγκλισης.

Τα μεγαλύτερα αναπτυξιακά αποτελέσματα παρουσιάζει η Ήπειρος, καθώς ήταν εξ αρχής πολύ φτωχή για να υποχωρήσει και άλλο το εισόδημά της, αλλά κυρίως η Αττική που έρχεται 27η σε ύψος κονδυλίων, αλλά πέτυχε σύγκλιση κατά 38% με το μέσο ΑΕΠ της Ε.Ε.

Να σημειωθεί ότι η Ελλάδα εισέπραξε κοινοτικούς πόρους ύψους 44 δισ. ευρώ από το Α, το Β, και το Γ΄ ΚΠΣ και τώρα ποντάρει στα 20,4 δισ. ευρώ του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Αναφοράς 2007 - 2013 (το 4ο ΚΠΣ) για να ολοκληρώσει έργα που σε πολλές περιπτώσεις έχουν ξεκινήσει εδώ και 10 χρόνια.

Από τα κονδύλια του ΕΣΠΑ έχουμε εισπράξεις προκαταβολές 1,1 δισ. ευρώ τα τελευταία χρόνια, οι οποίες χρησιμοποιούνται όχι για νέα έργα αλλά και για καθυστερημένα έργα που έχουν ξεκινήσει την περίοδο του Γ΄ ΚΠΣ (2000-2006) και μέσα στο μήνα θα λάβουν επιπλέον προκαταβολές.

Περιβάλλον και αγροτική πολιτική στη παγκοσμιοποίηση (*)

(*) Γιάννη Τόλιου. «Περιβάλλον και Αγροτική Πολιτική σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης. Εναλλακτική πολιτική Αυτοδυναμίας Τροφίμων» (Εκδόσεις Κ.Ψ.Μ., 320 σελίδες)
Το νέο βιβλίο του οικονομολόγου-ερευνητή Γιάννη Τόλιου, αγκαλιάζει έναν εξαιρετικά επίκαιρο κύκλο θεμάτων, που αγγίζουν το ενδιαφέρον ευρύτερου κύκλου αναγνωστών. Αρχίζοντας από τις κλιματικές αλλαγές, τη διατροφική κρίση, τη βιοποικιλότητα, κά, το βιβλίο αναλύει κριτικά την πολιτική του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) και την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) της ΕΕ, τις λεγόμενες συμφωνίες «ελευθέρου εμπορίου», το ρόλο των διαφόρων «λόμπι» στη χάραξη της εμπορικής και αγροτικής πολιτικής, τη δράση των πολυεθνικών στη «διατροφική αλυσίδα» και τις πολύπλευρες προεκτάσεις της χρήσης γενετικά τροποποιημένων οργανισμών (ΓΤΟ), στην παραγωγή «μεταλλαγμένων» τροφίμων και ζωοτροφών.
Στο φόντο των παραπάνω εξελίξεων, το βιβλίο εστιάζει με ιδιαίτερη ευαισθησία στην σημερινή κατάσταση των ελλήνων αγροτών και του αγροτικού τομέα, στα ζητήματα ποιότητας τροφίμων, προστασίας του καταναλωτή και του φυσικού περιβάλλοντος. Διερευνά επίσης τους βασικούς άξονες μιας εναλλακτικής στρατηγικής «αυτοδυναμίας τροφίμων», με όρους βιώσιμης ανάπτυξης, στήριξης της οικογενειακής γεωργίας, ελέγχου της δράσης των «καρτέλ», εξασφάλισης υγιεινών προϊόντων και φροντίδας της βιοποικιλότητας. Τέλος αναδεικνύει την αναγκαιότητα και τις προϋποθέσεις μιας γενικότερης ριζοσπαστικής πολιτικής, ανατροπής των νεοφιλελεύθερων επιλογών και υπέρβασης των κυρίαρχων καπιταλιστικών σχέσεων, στην προοπτική μιας κοινωνίας, όπου οι οικολογικές αξίες θα συνδυάζονται γόνιμα με τις ουμανιστικές αξίες του σοσιαλισμού, για μια ανώτερη κοινωνία, όπου στη θέση της «διαχείρισης προσώπων» θα μπει η «διαχείριση πραγμάτων» και ο σεβασμός στο περιβάλλον.!
www.ytolios.gr, e-mail: tolios@syn.gr

ΡΙΖΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ

Η κλιματική αλλαγή απειλεί το μέλλον του πλανήτη. Οι επιστήμονες προειδοποιούν για άνοδο της θερμοκρασίας στα επόμενα χρόνια, για ερημοποίηση κατοικημένων εκτάσεων και για εκατομμύρια πρόσφυγες εξ αιτίας της κλιματικής αλλαγής. Εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από δίψα και πείνα, ενώ ακραία καιρικά φαινόμενα δημιουργούν προβλήματα επιβίωσης σε πολλά μέρη του πλανήτη.
Βασικές αιτίες της κλιματικής αλλαγής είναι το κυρίαρχο ενεργειακό μοντέλο, που στηρίζεται σε ρυπογόνα ορυκτά καύσιμα και η ενεργειακή σπατάλη, η κυριαρχία του ΙΧ αυτοκινήτου στη μετακίνηση, η διαρκώς αυξανόμενη αστικοποίηση, η καταστροφή της φύσης, η αποψίλωση των δασών και ο περιορισμός του αστικού και περιαστικού πρασίνου.
Χρειάζονται ριζικές αλλαγές στο σημερινό μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης, ώστε να είναι συμβατό με την οικολογική αειφορία την επιβίωση του πλανήτη και την ευημερία των ανθρώπων. Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζονται πολιτικές που υπολογίζουν τον πλανήτη και τους ανθρώπους πάνω από τα κέρδη.
Καλούμε την κυβέρνηση να συμβάλλει θετικά στην συνδιάσκεψη του ΟΗΕ στο Πόζναν. Η παγκόσμια οικονομική κρίση, δεν μπορεί να αποτελέσει αφορμή για εκπτώσεις στην προσπάθεια αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, αλλά αντιθέτως να αποτελέσει μια ευκαιρία ώστε η διέξοδος από την κρίση να βασιστεί σε πολιτικές που θα σταματήσουν την κλιματική αλλαγή.
Σε όλο τον πλανήτη το Σάββατο 6 Δεκεμβρίου, χιλιάδες ενεργοί πολίτες θα διαδηλώσουν την θέληση τους να επιβάλλουν μέτρα κατά τις κλιματικής αλλαγής. Υπάρχει ελπίδα.

ΥΠΑΝΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΛΙΜΑΤΟΣ?

Από τη Deutsche Welle: http://www.dw-world.de/dw/article/0,2144,3839952,00.html
Στο Πόζναν της Πολωνίας αρχίζει σήμερα η διάσκεψη του ΟΗΕ για τη διάδοχη συμφωνία του Πρωτοκόλλου του Κιότο για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.
Πρόκειται για το ενδιάμεσο στάδιο ανάμεσα στην έναρξη των διαπραγματεύσεων στο Μπαλί της Ινδονησίας πέρσι και την τελική συμφωνία για το μέλλον του Πρωτοκόλλου του Κιότο, η οποία θα υπογραφεί τον Δεκέμβριο του 2009 στην Κοπεγχάγη.
Το 2007 ήταν έτος αγώνα κατά των κλιματικών αλλαγών. Tο κλίμα ήταν πανταχού παρόν σε όλες τις διεθνείς συναντήσεις: από τη Σύνοδο των 8 μέχρι και τις συνόδους της ΕΕ. Φέτος όμως εν μέσω της χρηματοοικονομικής κρίσης είναι δυνατόν να συνεχιστούν οι προσπάθειες για την καταπολέμηση των κλιματικών αλλαγών; Μήπως τελικά υποβαθμιστεί η σημασία του κλίματος;
Σε συνέντευξή του ο Γερμανός υπουργός Περιβάλλοντος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ εξέθεσε τις εκτιμήσεις του για την διεθνή διάσκεψη και είπε ότι είναι πεπεισμένος «πως θα ζήσουμε ακριβώς το αντίθετο» και αυτό όχι μόνον λόγω του νέου προέδρου των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα «που έχει ήδη υποσχεθεί καταπολέμηση των κλιματικών αλλαγών και ενίσχυση των οικολογικών τεχνολογιών», αλλά και «επειδή λόγω της κρίσης επιβάλλεται να επενδύσουμε στο περιβάλλον, στο κλίμα.» Επίσης υπογράμμισε πως «αυτοί που ήταν κατά της προστασίας του κλίματος αναζητούν τώρα μια νέα σαθρή δικαιολογία.»
Στο ερώτημα τι περιμένει άραγε ο υπουργός Περιβάλλοντος της Γερμανίας από την διάσκεψη που αρχίζει σήμερα, ο κος Γκάμπριελ υποστήριξε ότι στο Πόζναν θα καθοριστεί η αρχιτεκτονική, ο σκελετός της συμφωνίας. Τόνισε δε πως το ζητούμενο είναι σε αυτή τη διάσκεψη «ποιος πρέπει να πληρώσει, δηλαδή η χρηματοοικονομική διάσταση της συμφωνίας. Ποιος θα δώσει, ποια ποσά και γιατί».
Επιπλέον θα σταθμιστεί και τι σημαίνει προσαρμογή στις κλιματικές αλλαγές, αλλά και μεταφορά τεχνολογιών χωρίς υψηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα σε χώρες που δεν μπορούν να έχουν τέτοιες.
Τέλος ο Γερμανός υπουργός Περιβάλλοντος Γκάμπριελ δήλωσε στην Deutsche Welle πως ευελπιστεί ότι η ΕΕ, που ήταν μέχρι τώρα ο μοχλός στην προστασία του κλίματος διεθνώς, θα μείνει πιστή στους φιλόδοξους στόχους της, διότι «θα ήταν μοιραίο, εάν η ΕΕ τώρα παράλληλα με τη διεθνή διάσκεψη στο Πόζναν να έδινε την εντύπωση πως υπαναχωρεί, πως υποχωρεί από τους στόχους της».
Αυτό θα σήμαινε καίριο πλήγμα για τις διαπραγματεύσεις εκτιμά ο υπουργός και για την αξιοπιστία της ΕΕ γιατί όλοι θα αναρωτηθούν: « αφού δεν τα καταφέρνει η ΕΕ να κρατήσει τα στάνταρ υψηλά πως θα πεισθεί η Κίνα, η Ινδία, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη;»
Να θυμίσουμε ότι η Ιταλία μαζί με την Πολωνία, που φιλοξενεί και τη διεθνή διάσκεψη για το κλίμα, προσπαθούν να πετύχουν τη χαλάρωση του στόχου της ΕΕ για μείωση των ρυπογόνων εκπομπών κατά 20% κάτω από τα επίπεδα του 1990. Αναμένεται δε στη σύνοδο κορυφής στις 11 και 12 Δεκεμβρίου να εξετασθεί σχετική πρόταση.

ΟΙ 10 ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

Να υποστηρίζουν και να σέβονται τα αναγνωρισμένα ανθρώπινα δικαιώματα και να επιβεβαιώνουν ότι δεν εμπλέκονται στην καταπάτησή τους. Να δέχονται την ανεξαρτησία των σωματείων και στη πράξη τις συλλογικές διαπραγματεύσεις καθώς και την μείωση όλων των μορφών αναγκαστικής εργασίας Να μην δέχονται στη πράξη τη παιδική εργασία και να προσπαθούν να μειώσουν τις διακρίσεις σε σχέση με την απασχόληση και το επάγγελμα. Να υποστηρίζουν την προληπτική προσέγγιση για τις περιβαλλοντικές προκλήσεις, να παίρνουν πρωτοβουλίες μεγαλύτερης περιβαλλοντικής ευθύνης και να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη και διάδοση φιλικών προς το περιβάλλον τεχνολογιών. Να εργάζονται εναντίον όλων των μορφών διαφθοράς, συμπεριλαμβανομένων των εκβιασμών και των δωροδοκιών Περισσότερα: http://www.unglobalcompact.org/ Αν το επισκεφτείτε θα δείτε ότι η Ελλάδα απουσιάζει παντελώς, καμμία Ελληνική επιχείρηση δεν συμμετέχει! Αντίθετα υπάρχουν επιχειρήσεις της Κύπρου, των ΗΠΑ και άλλων αναπτυγμένων χωρών ακόμη και των γειτόνων μας Τουρκίας, Βουλγαρίας και πΓΔΜ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ

Πριν αναφέρουμε τις σκέψεις μας για το θέμα θεωρούμε σκόπιμο εξ'αρχής να διατυπώσουμε δύο αναγκαιότητες για την αντιμετώπισή των οικουμενικών τάσεων και κινδύνων.
Η πρώτη: Σκέψου σφαιρικά, δράσε μόνος και μαζί με άλλους τοπικά.
Η δεύτερη: Η αντιμετώπιση μπορεί και πρέπει να ενισχυθεί από το τοπικό και περιφερειακό επίπεδο διακυβέρνησης.

Ως οικουμενικές τάσεις ορίζονται τα συνεχώς ή / και περιοδικά επαναλαμβανόμενα αξιοπρόσεκτα γεγονότα οικονομικού, κοινωνικού, τεχνολογικού και περιβαλλοντικού χαρακτήρα στο σύγχρονο κόσμο. Οι δυνητικές προκλήσεις, απαιτήσεις και απορυθμίσεις που προκύπτουν από τις προηγούμενες καθορίζονται και είναι τα προβλήματα που χρήζουν ουσιαστικής αντιμετώπισης.
Οι κίνδυνοι που προκύπτουν είναι συγκεκριμένες εφαρμογές αυτών των προβλημάτων με ένα σχήμα που είναι αρκετά συγκεκριμένο για να είναι επιδεκτικό αξιολόγησης σε ότι αφορά τις πιθανότητες, το εύρος και την ένταση εμφάνισης του. Οι τελευταίοι θα πρέπει να μην είναι τόσο εξειδικευμένοι ώστε να αποκλείουν την δυνατότητα παρέμβασης των υπεύθυνων κεντρικής και τοπικής διακυβέρνησης.

Σε αρκετές περιπτώσεις οι διαδρομές μεταξύ των τάσεων, προβλημάτων και κινδύνων είναι αρκετά καθορισμένες με μεγάλες πιθανότητες πρόβλεψης, σε άλλες περιπτώσεις αξιοσημείωτες γεωπολιτικές αβεβαιότητες κάνουν τις διαδρομές πιο σκοτεινές και απρόβλεπτες και τα προβλήματα που προκύπτουν από τις οικουμενικές τάσεις επιδεκτικά μικροπολιτικής εκμετάλλευσης και δημαγωγίας των κρατούντων.

Η πιθανότητα εμφάνισης ρεαλιστικών σεναρίων πρόβλεψης ή και αντιμετώπισης μεγαλώνει όσο οι παράμετροι των σεναρίων γίνονται πιο πολύ αντικείμενο επιστημονικής έρευνας και πιο συγκεκριμένες παρά δημαγωγίας. Το κλειδί διάκρισης σε αυτό το σημείο είναι η πολιτική που εφαρμόστηκε από το πολιτικό σύστημα τις τελευταίες δεκαετίες παρά την ύπαρξη φωνών διαμαρτυρίας, προειδοποιήσεων και εναλλακτικών προτάσεων. Οι υπεύθυνοι της κεντρικής και τοπικής διακυβέρνησης πρέπει αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τους (που συνήθως τις ξεχνούν) να επικεντρώσουν τη προσοχή τους στα πλέον πιθανά σενάρια πρόβλεψης και αντιμετώπισης που έχουν καθορισμένες επιστημονικά πιθανότητες για την περιοχή τους.

Για τη χώρα μας έχουν αξιοπρόσεκτη σημασία ορισμένες από τις καθορισμένες οικουμενικές τάσεις που χαρακτηρίζονται από τη γεωγραφική θέση της χώρας, τη θέση της στο παγκόσμιο σύστημα, την ιστορικότητα της οικονομικής και κοινωνικής της ανάπτυξης, την διάρθρωση της οικονομίας της κλπ.
Ως τέτοιες τάσεις που έχουν ή θα έχουν σημαντική επίπτωση στην Ελλάδα μπορούν να καθοριστούν οι ακόλουθες:

Επικράτηση στη κοινωνική συνείδηση του καταναλωτικού προτύπου των ΗΠΑ
Αυξανόμενη απορύθμιση της αγροτικής παραγωγής εξ αιτίας των υδροβόρων καλλιεργειών και της νιτροποίησης των εδαφών.
Ενεργειακές ελλείψεις
Γήρανση πληθυσμού
Ρόλος της οικοδομής για την ντόπια οικονομία και η πορεία επενδύσεων σε αυτές.
Κλιματικές αλλαγές / παγκόσμια θέρμανση
Αποδόμηση του οικολογικού συστήματος
Διεύρυνση πληθυσμιακής έκθεσης σε φυσικές καταστροφές
Διεύρυνση πληθυσμιακής έκθεσης σε νοσήματα
Αυξανόμενη αλληλεξάρτηση της πληροφοριακής υποδομής

Στο επόμενο διάστημα θα κάνουμε μια προσπάθεια παρουσίασης και ανάλυσης των βασικών θεμάτων από τα παραπάνω που έχουν σχέση με τη λειτουργία και αειφορία του συστήματος του Ευβοϊκού. Καλοδεχούμενες είναι και οι δικές σας απόψεις, αναλύσεις και προτάσεις...

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΝΤΑΛΛΑΣΟΥΝ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΛΙΘΑΝΘΡΑΚΑ

Τριήμερο διαλόγου για την ενέργεια, 21-23 Νοεμβρίου, Αθήνα, Οικονομικό πανεπιστήμιο (ΑΣΟΕΕ) - Ας προσπαθήσουμε να είμαστε όλοι εκεί.......
Παρασκευή 21/11, 7.30 μ.μ
Παραγωγή ενέργειας και επιπτώσεις στο περιβάλλον – ΑΠΕ – η εμπειρία του Ensdorf
· Άνοιγμα εργασιών – εισαγωγική ομιλία Επιδίωξη του τριημέρου - τι σημαίνει η εισαγωγή του λιθάνθρακα στο ενεργειακό μείγμα (Κ. Χαϊνάς, "Ενεργοί πολίτες Εύβοιας")
· Κλιματική αλλαγή και ο τομέας της παραγωγής ηλεκτρισμού: κίνδυνοι και προκλήσεις (Σεβ. Μoιρασγεντής, ερευνητής Εθνικού αστεροσκοπείου Αθηνών)
· Αιολική ενέργεια, εναλλακτική ή συμπληρωματική ενέργεια; (Αλ. Μαβής, Δίκτυο οικολογικών οργανώσεων Αιγαίου)
· Η εμπειρία των πολιτών του Ensdorf κατά της μονάδας λιθάνθρακα της RWE (Karl Heinz Winkler, Δίκτυο κινήσεων πολιτών περιοχής Ensdorf)
Σάββατο 22/11, 11.00 π.μ.
· Παγκόσμια καμπάνια για την κλιματική δράση – Κοπεγχάγη 2009 (F.A.R.M.A.)
· Ο άγνωστος πόλεμος της εναλλακτικής ενέργειας (Θ. Ράπτης, ομάδα έρευνας εναλλακτικών τεχνολογιών)
Σάββατο 22/11, 7.30 μ.μ.
Το κυρίαρχο μοντέλο – κριτική στον υφιστάμενο και το νέο ενεργειακό σχεδιασμό
· Εξόρυξη λιγνίτη στην Πτολεμαΐδα – Μύθοι και πραγματικότητες (Λ. Ιωαννίδης, μέλος Δ.Σ. Οικολογικής κίνησης Κοζάνης)
· Φυσικό αέριο: Ανθρωποκεντρική ορθολογική χρήση κατά της σπατάλης στην ηλεκτροπαραγωγή και της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος (Δ. Παπανίκας, τ. καθ. Παν. Πάτρας – Δ. Μάργαρης, αν. καθ. Παν. Πάτρας)
· Η πρόκληση της πυρηνικής ενέργειας (Όλγα Αθανίτου, Αντιπυρηνικό παρατηρητήριο Μεσογείου)
· Μεγάλα υδροηλεκτρικά φράγματα και η περίπτωση της εκτροπής του Αχελώου (Γ. Χονδρός – Πανελλαδική κίνηση κατά της εκτροπής του Αχελώου)
Κυριακή 23/11, 11.00 π.μ.
· Εγκαταστάσεις της ΔΕΗ στον Υμηττό και κοινωνικές διεκδικήσεις 2002 – 2008 (Π. Τότσικας, "Πρωτοβουλία πολιτών για την προστασία του Υμηττού")
· Από το ατομικό στο συλλογικό: εναλλακτικά μοντέλα κοινωνικής συμπεριφοράς (Αντ. Μπρούμας, ομάδα Urbi et Orbi)
Κυριακή 23/11, 7.30 μ.μ.
Ενέργεια και κοινωνία των πολιτών
· Η Ελλάδα στον "πόλεμο" των αγωγών. Γεωπολιτική και στρατηγική σημασία των αγωγών αερίου και πετρελαίου (Δ. Κωνσταντακόπουλος, δημοσιογράφος)
· Μια διαφορετική προσέγγιση: το ζήτημα της ενέργειας και της ηλεκτροπαραγωγής από τη σκοπιά των πολιτών (Τ. Κεφαλάς, "Πολίτες κατά του λιθάνθρακα")
· Κίνημα για την ενέργεια: Αναγκαιότητα, εφικτότητα και η εμπειρία των πρώτων πρωτοβουλιών (Δ. Σπανούδη, "Συμπαράταξη Βοιωτών για το περιβάλλον") – Προοπτικές, στόχοι, στρατηγική (Ηλ. Γεωργαλής, "Παναιτωλοακαρνανικό μέτωπο" )
· Η παγκόσμια κλιματική αλλαγή ως η χαρακτηριστικότερη έκφανση σε παγκόσμιο επίπεδο του δυτικού "υποδείγματος" οργάνωσης του κοινωνικού βίου. Αναζήτηση προοπτικών (Γ. Σακελλάρης, διδάσκων στο Heriot Watt University - Edinburg, United Kingdom)
Από το Πανελλαδικό δίκτυο κινήσεων πολιτών "Πολίτες κατά του λιθάνθρακα"