Στις 14 Μάρτη 1883, πέθανε, στο Λονδίνο, ο Καρλ Μαρξ.
Φωτιά να πάρει το μυαλό
Πονώ για κείνους τους συντρόφους
που τις καρδιές, στο μέλλον έχουν ανοιχτές,
μα τα μυαλά, βαθιά θαμμένα τα ’χουν
σε σκοτεινές κι’ υγρές βιβλιοθήκες,
που κουμαντάρουν άβουλοι αντιγραφείς
και βολεμένοι κήρυκες του χθες.
Νιώθω τη θλίψη της ψυχής τους
για κείνο τ’ όνειρο, που κείτεται νεκρό
σ’ ανήλιαγες και μαύρες κατακόμβες.
Μαζί τους σέβομαι τους ήρωες εκείνους,
που άντεξαν το βάρος του θανάτου,
για να ’χουνε ζωή αυτοί, που θα ’ρθουν ύστερα
και λεύτεροι να ζουν στο δίκιο και στο φως.
Το όνειρό μας, άλικο ακόμα,
στου σήμερα βαφτίζεται τις πυρκαγιές,
ξεσηκωμού παντιέρες ανεμίζει
κι’ ένα τραγούδι λέει στον καθένα:
Δεν φτάνει μια ανάσταση
η ζήση μας να λάμψει,
χρειάζετ’ επανάσταση,
που το παλιό να κάψει.
Φωτιά να πάρει το μυαλό,
που τις καρδιές ν’ ανάψει
και η ψυχή το πιο καλό
ποίημα να συγγράψει,
τον άνθρωπο που να υμνεί,
τη λευτεριά, το δίκιο
κι’ αυτή να μένει ταπεινή,
ζωής απολυτίκιο.
21.10.2024, Αθήνα
Μερικά αποφθέγματα του Κ.Μάρξ, που άφησε ανεξίτυλο το αποτύπωμα του στη παγκόσμια ιστορία
«Είμαι
υπέρ του ελεύθερου εμπορίου - διασπά τις παλιές εθνικότητες».
«Οι άνθρωποι δημιουργούν την ίδια τους την ιστορία, τη δημιουργούν όμως όχι όπως τους αρέσει, όχι μέσα σε συνθήκες που οι ίδιοι διαλέγουν, μα μέσα σε συνθήκες που υπάρχουν άμεσα, που είναι δοσμένες και που κληροδοτήθηκαν από το παρελθόν».
«Η
ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα».
«Στο
βαθμό που θα καταργείται η εκμετάλλευση του ενός ατόμου από το άλλο, θα
καταργείται και η εκμετάλλευση του ενός έθνους από το άλλο».
«Η
συνεχής ανατροπή της παραγωγής, ο αδιάκοπος κλονισμός όλων των κοινωνικών
καταστάσεων, η αιώνια αβεβαιότητα και κίνηση διακρίνουν την αστική εποχή από
όλες τις προηγούμενες».
«Το κεφάλαιο είναι νεκρή εργασία, που σαν βρικόλακας, ζει μόνο ρουφώντας το αίμα της ζωντανής εργασίας. Και όσο πιο πολύ ζει, τόσο πιο πολύ αίμα ρουφάει».
«Στην
αστική κοινωνία το Κεφάλαιο είναι ανεξάρτητο και εξατομικευμένο, ενώ ο άνθρωπος
είναι εξαρτώμενος και δεν έχει ατομικότητα».
«Η κοινωνική πρόοδος μπορεί να μετρηθεί από την κοινωνική θέση του ωραίου φύλου, συμπεριλαμβανομένων των άσχημων γυναικών».
«Η
Λογική υπήρχε πάντα, αλλά όχι πάντα σε λογική μορφή».
«Τίποτε δεν μπορεί να έχει αξία, αν δεν έχει
χρησιμότητα».
«Καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος».
