Το τελευταίο ειδύλλιο

Οι πολλοί – μαζί τους κάποτε και εγώ –

ψάχνοντας να βρούνε το «εγώ» τους

στη ζούγκλα των παράταιρων ζευγαρωμάτων

νομίζουν ότι το βρίσκουν σε μια αιθέρια οπτασία,

ή σε μια «διεκπεραίωση» μεθυσμένων εραστών.

 

Στο παιχνίδι της ζωής

– μεταξύ πολλών, κομπάρσοι κι εμείς -

βρήκα τα κομμάτια του σε σένα,

στο μυαλό και τη ψυχή σου,

στο κορμί και την ερωτική σου παραζάλη

και γίναμε πρωταγωνιστές

 

Ας μείνουμε μαγεμένοι μαζί,

ακολουθώντας τις δαιδαλώδεις διαδρομές του γάργαρου νερού,

που χορεύει χωρίς σταματημό,

αγκαλιάζει, ξεπερνώντας τα πάντα

και στα χαρίζω τα κομμάτια του «εγώ» μου,

αφού τα βρήκα πιο όμορφα σε σένα,

γιατί ο έρωτας είναι ένα.

Ωδή στο αιώνιο θηλυκό

K. Makovsky. The mermaids. 1879

 «Του πάθους και του πόθου κόρη

του μυαλού και της φαντασίας γοργόνα και σειρήνα,

σαν ορμητικό και γάργαρο νερό

η ομορφιά σου υπερβαίνει όλα όσα σε περιβάλλουν.

Ξεπερνά διαλύοντας τα «δεν πρέπει»

και ανυψώνει τα «θέλω» σε ουράνιες σφαίρες,

άξια ποιητικής περιγραφής

τη φαντασία μας ολοκληρώνει

και οδηγεί σε χιλιοτραγουδισμένα μονοπάτια»

Ode to the Eternal Feminine

“Daughter of passion and lust

mermaid and siren of the mind and imagination,

like rushing and gurgling water

your beauty exceeds all that surrounds you.

 

Overcomes by dissolving the "don'ts"

and elevates the "wants" to celestial spheres,

worthy of poetic description

completes our imagination

and leads us to unexpected and unfathomable paths”

Ода Вечной Женственности

«Дочь страсти и похоти

русалка и сирена ума и воображения,

подобно бурлящей и журчащей воде

твоя красота превосходит все, что тебя окружает.

Преодолевает, растворяя «нельзя»

и возносит «хочу» в небесные сферы,

достойная поэтического описания

дополняет наше воображение

и ведет нас к неожиданным и непостижимым путям»