 |
| Γεράσιμος Γαλατσιάτος. Μιας αγκαλιάς το φως |
Στου ουρανού την απεραντοσύνη
πολλά τ’ αστέρια που θα σε καλέσουν
στον κόσμο τους να ζήσεις,
μα ένα υπάρχει που θα συναντήσεις
κι’ αιώνια οι μοίρες σας θα δέσουν
στου έρωτα την άφθαρτη μεγαλοσύνη.
Απ’ των φιλιών το αμέτρητο πλήθος
πολλά είναι εκείνα που θα σε
γλυκάνουν
στα όνειρα δίνοντας ζωή,
μα ένα εκείνο που πνοή
θα δίνει στη ψυχή σου, σαν φθάνουν
μέρες που φωνή πρέπει να πάρει ο
μύθος.
Απ’ των χεριών το δάσος τ’
απειράριθμο
άκρες πολλών δακτύλων θα σ’ αγγίξουν
βοήθεια δήθεν πως σου δίνουν,
μα δυο εκείνα που θα μείνουν
την εύθραυστη ζωή σου να στηρίξουν
στο μονοπάτι το μοναχικό και άρρυθμο.
