"Να με προσμένεις κι’ εγώ θα γυρίσω" (του Κ.Σίμονωφ, σε μετάφραση Δ.Βασιλείου)

Σοφία Λασκαρίδου Μπροστά στο τζάκι 1912

Καλημέρα σας!
Ξαφνικά χθες το πρωί μου ήρθε στο μυαλό το ποίημα του Κωνσταντίν Σίμονωφ "Να με προσμένεις κι’ εγώ θα γυρίσω" και αποφάσισα, παρά τις αρκετές ελληνικές του εκδοχές, να το μεταφράσω και να το μεταφέρω στα ελληνικά έτσι, όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι και το νιώθω.
Ποιος ήταν ο Κωνσταντίν Σίμονωφ (1915-1979); Σοβιετικός δημοσιογράφος, σεναριογράφος, συγγραφέας και ποιητής. «Έζησε» όλον τον πόλεμο ως πολεμικός ανταποκριτής, φτάνοντας ως το Βερολίνο.
Το ποίημά του «Να με προσμένεις κι’ εγώ θα γυρίσω», γραμμένο το 1941 για την γυναίκα που είχε ερωτευθεί (και κατόπιν, το 1943, παντρεύτηκε), έμελλε να αποτελέσει ένα από τα θρυλικά σοβιετικά ποιήματα, που μέχρι και σήμερα βρίσκεται στη μνήμη και στα χείλη των ανθρώπων όλων των χωρών, που συναποτελούσαν την Σοβιετική Ένωση.

Το ποίημα του Κ. Σίμονωφ «Να με προσμένεις κι’ εγώ θα γυρίσω» - ένας διαχρονικός «ύμνος» στην ζωογόνα και απελευθερωτική δύναμη του έρωτα, κόντρα σε όλες τις μορφές και διαστάσεις του πολέμου, της καταπίεσης και της ανελευθερίας. 

Διαβάστε το:

Να με προσμένεις κι’ εγώ θα γυρίσω …

Να με προσμένεις κι’ εγώ θα γυρίσω,

μόνο, πολύ να προσμένεις.

Να με προσμένεις, όταν κίτρινες βροχές

θα φέρνουν μια θλίψη,

να με προσμένεις, όταν τα χιόνια θα σαρώνουν,

να με προσμένεις, όταν ο λίβας θα καίει.

Να με προσμένεις, όταν τους άλλους δεν τους περιμένουν,

το χθες πετώντας στη λήθη.

Να με προσμένεις, όταν από μέρη μακρινά,

δεν θα ’ρχονται γράμματα.

Να με προσμένεις, όταν όλοι θα ’χουν βαρεθεί,

όλοι, που μαζί σου περιμένουν.

Να με προσμένεις κι’ εγώ θα γυρίσω.

Μην εύχεσαι καλό,

σ’ αυτούς, που ξέρουν, απ’ έξω κι’ ανακατωτά,

πως ήρθ’ ο καιρός να ξεχάσεις.

Ας το πιστέψουν, κι’ η μάνα, κι’ ο γιος,

πως πια δεν υπάρχω.

Ας βαρεθούν κι’ οι φίλοι μου να περιμένουν,

ας κάτσουν γύρω απ’ τη φωτιά

πικρό να πιουν κρασί

σ’ ένα μνημόσυνο ψυχής …

Να με προσμένεις, και μαζί τους

να πιεις μη βιαστείς.

Να με προσμένεις κι’ εγώ θα γυρίσω,

σε πείσμα όλων των θανάτων.

Όποιος δεν με περίμενε, δεν πειράζει,

ας πει: τον χάιδεψε η τύχη.

Πως να καταλάβουν, όσοι δεν περιμέναν,

πως μέσα στη φωτιά

με τη δική σου προσμονή,

με έσωσες, εσύ.

Το πώς επέζησα, θα το κατέχουμε

μονάχα εμείς οι δυο.

Απλά, να με προσμένεις ήξερες εσύ,

όπως κανένας άλλος.

Μετάφραση απ’ τη ρώσικη και απόδοση στην ελληνική γλώσσα - Δημήτρης Βασιλείου - 11. 11. 2025

Χελιδονάκι (Δ.Βασιλείου)

By unknown

Μέσα μου έχτισες φωλιά

χελιδονάκι του Μαρτιού,

που φεύγεις τον Σεπτέμβρη.

Μα ’γω δεν έβγαλα μιλιά

και ένα δάκρυ του ματιού

έστειλα για να σ’ εύρη.

Το δάκρυ, είπε, πως σε βρήκε

κι’ ήσουν χαρούμενο πολύ

μέσα στου έρωτα τ’ αλώνι.

Ευχή μου ήτανε και βγήκε:

να ’ναι για σε Ανατολή

ότι εμένα με στοιχειώνει.

Αθήνα 31/8/2025

Στιγμές (Απόστολου Δασκαλόπουλου)

Ζούσαν τις στιγμές, με έντονο κι επώδυνο πάθος.

Η αγωνία της τελευταίας φοράς ήταν παρούσα, σε κάθε τους συνάντηση.

Το ένοιωθαν στο λυγμό, που ζούσε σε κάθε τους φιλί.

Στο σπασμό της κορυφαίας ηδονικής στιγμής τους,

που διαπερνούσε σαν ηλεκτρικό ρεύμα το κορμί τους.

Συντρόφευε την χαρά, που τους έδιναν οι πρωτόγνωρες εμπειρίες που αποκτούσαν μαζί.

Ενας άνδρας, μια γυναίκα, περιδιάβαιναν τα στενά της ηδονής και του έρωτα,

πιστεύοντας πως, συστήνονται έτσι, με την απολυτότητα της ευτυχίας.

9/6/2022

Τα μπλε γενέθλια (Απόστολου Δασκαλόπουλου)

          Θα ήθελα, να είσαι μπλε, σαν του ουρανού το χρώμα

Να σε κοιτώ, όταν φιλώ, τα πόδια σου στο χώμα

Να χάνομαι όταν πετώ, στο απέραντο γαλάζιο

Γιατί έτσι αισθάνομαι, σφιχτά σαν σ' αγκαλιάζω

Να μοιάζει, σαν να το'σκασε φιγούρα του Picasso

Κι ας είναι το δικό σου μπλε, περισσότερο γαλάζιο

Κι αν συννεφιάζει αγάπη μου, καθόλου δεν πειράζει

Απλώς το ουράνιο χρώμα σου, λίγο θα ξεθωριάζει

Προέλευση εξωτική, σαν αφρικάνικο κρίνο

Να σε μυρίζω να σωθώ, σαν σε κοιτώ και σβήνω

Να είναι η υφή σου απαλή, σαν το πουκάμισσό μου

Να σε φορώ επάνω μου, να σ' έχω φυλαχτό μου 

Μοναχικό και άρρυθμο μονοπάτι (Δημήτρη Βασιλείου)

Γεράσιμος Γαλατσιάτος. Μιας αγκαλιάς το φως

Στου ουρανού την απεραντοσύνη

πολλά τ’ αστέρια που θα σε καλέσουν

στον κόσμο τους να ζήσεις,

μα ένα υπάρχει που θα συναντήσεις

κι’ αιώνια οι μοίρες σας θα δέσουν

στου έρωτα την άφθαρτη μεγαλοσύνη.

 

Απ’ των φιλιών το αμέτρητο πλήθος

πολλά είναι εκείνα που θα σε γλυκάνουν

στα όνειρα δίνοντας ζωή,

μα ένα εκείνο που πνοή

θα δίνει στη ψυχή σου, σαν φθάνουν

μέρες που φωνή πρέπει να πάρει ο μύθος.

 

Απ’ των χεριών το δάσος τ’ απειράριθμο

άκρες πολλών δακτύλων θα σ’ αγγίξουν

βοήθεια δήθεν πως σου δίνουν,

μα δυο εκείνα που θα μείνουν

την εύθραυστη ζωή σου να στηρίξουν

στο μονοπάτι το μοναχικό και άρρυθμο.

Ο άνεμος σε κέρδισε παντοτινά

 

Birth of Venus by Fritz Zuber-Buhler (1877)

Φώναξα το όνομά σου στον άνεμο

για να σε ξεχάσω,

νόμιζα ότι απελευθερώθηκα

από τo πάθος μου 

και την ανάμνησή σου

 

Όμως δεν υπολόγισα σωστά,

ο άνεμος ερωτεύτηκε

το χαμόγελό και το κορμί σου

τα νάζια και τα παιχνίδια σου

την ομορφιά και το μυαλό σου

 

Και όταν φυσάει

σορόκος ή μαΐστρος, γαρμπής ή λεβάντης,

αν και δεν έχει σημασία από που,

εμπλέκει τα σύννεφα σε ένα τρελό χορό

και τους δίνει τη μορφή σου

 

Να σε ξεχάσω δεν μπορώ

όταν γίνεται αυτό,

απελπισμένα σε φωνάζω πίσω

αλλά είναι πλέον αργά

ο άνεμος σε κέρδισε παντοτινά.

"Μιας αγκαλιάς το φως" (Δ.Βασιλείου)

Γ.Γαλατσιάτος. Αγκαλιά

Μια αγκαλιά, που ζήλεψαν ακόμη κι’ οι νεκροί

κι’ έδωσε φως ανέσπερο στα όνειρα μιας γειτονιάς,

που δεν υπήρχαν άγγελοι και δεν ανθίζαν κρίνοι,

που χάθηκε, την πήρε το σκοτάδι;

Ορφάνεψε ο έρωτας, ο ήλιος πάει να δύσει;

Οι αγκαλιές που σφίγγουν έρωτα και φως,

δεν χάνονται ποτέ, μεσ’ στους αιώνες ζουν!

13.12.2024

Το τελευταίο ειδύλλιο

Οι πολλοί – μαζί τους κάποτε και εγώ –

ψάχνοντας να βρούνε το «εγώ» τους

στη ζούγκλα των παράταιρων ζευγαρωμάτων

νομίζουν ότι το βρίσκουν σε μια αιθέρια οπτασία,

ή σε μια «διεκπεραίωση» μεθυσμένων εραστών.

 

Στο παιχνίδι της ζωής

– μεταξύ πολλών, κομπάρσοι κι εμείς -

βρήκα τα κομμάτια του σε σένα,

στο μυαλό και τη ψυχή σου,

στο κορμί και την ερωτική σου παραζάλη

και γίναμε πρωταγωνιστές

 

Ας μείνουμε μαγεμένοι μαζί,

ακολουθώντας τις δαιδαλώδεις διαδρομές του γάργαρου νερού,

που χορεύει χωρίς σταματημό,

αγκαλιάζει, ξεπερνώντας τα πάντα

και στα χαρίζω τα κομμάτια του «εγώ» μου,

αφού τα βρήκα πιο όμορφα σε σένα,

γιατί ο έρωτας είναι ένα.

Ωδή στο αιώνιο θηλυκό

K. Makovsky. The mermaids. 1879

 «Του πάθους και του πόθου κόρη

του μυαλού και της φαντασίας γοργόνα και σειρήνα,

σαν ορμητικό και γάργαρο νερό

η ομορφιά σου υπερβαίνει όλα όσα σε περιβάλλουν.

Ξεπερνά διαλύοντας τα «δεν πρέπει»

και ανυψώνει τα «θέλω» σε ουράνιες σφαίρες,

άξια ποιητικής περιγραφής

τη φαντασία μας ολοκληρώνει

και οδηγεί σε χιλιοτραγουδισμένα μονοπάτια»

Ode to the Eternal Feminine

“Daughter of passion and lust

mermaid and siren of the mind and imagination,

like rushing and gurgling water

your beauty exceeds all that surrounds you.

 

Overcomes by dissolving the "don'ts"

and elevates the "wants" to celestial spheres,

worthy of poetic description

completes our imagination

and leads us to unexpected and unfathomable paths”

Ода Вечной Женственности

«Дочь страсти и похоти

русалка и сирена ума и воображения,

подобно бурлящей и журчащей воде

твоя красота превосходит все, что тебя окружает.

Преодолевает, растворяя «нельзя»

и возносит «хочу» в небесные сферы,

достойная поэтического описания

дополняет наше воображение

и ведет нас к неожиданным и непостижимым путям»

Μην με ξεχάσεις (Δ.Βασιλείου)

Μη με ξεχάσεις και να περάσεις

από το στέκι το γνωστό

και να αφήσεις τις αναμνήσεις

να μπουν στον χρόνο τον σωστό.

Ποιος χρόνος είναι; Λιγάκι μείνε

στης ιστορίας τη σκιά,

σκέψου για λίγο τώρα, πριν φύγω,

από τους άλλους μακριά.

Θα ‘ρθούν εικόνες και θα ’ν’ οι μόνες

που θα θυμίζουν έρωτα,

καυτές εντάσεις χωρίς συμβάσεις,

στα χρόνια τα ξενέρωτα.

Αιώνες θα ‘ρθούν και δεν θα ξεχνούν

των εραστών οι πανστρατιές

τον έρωτά μας και τα δικά μας

τα θαύματα και τις φωτιές.

13.12.2023

ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΡΩΤΩΝ (Δ.Βασιλείου)

Twins. Painting by Georgy Kurasov.

Στον αστερισμό των ερώτων παγιδεύτηκα,

στον γαλαξία της αγάπης περιπλανήθηκα.

Με μιαν ανάσα τη ζωή μου έζησα,

με μιαν ανάσα, που διαπερνά το είναι μου.

Σαν το αλκοόλ που παραλύει τις αντιστάσεις,

σαν αχτίδα φωτός που διαλύει τις ομίχλες,

σαν τη σπίθα οργής που ξεκινάει τις επαναστάσεις,

ο έρωτας 

τις ορίζουσες της ζωής μου στοιχειοθέτησε

και η σκέψη εισχώρησε στους δαιδάλους των μυστηρίων

λευκαίνοντάς τα.

 

Θυσία εξαγνιστική στο βωμό του γονάτισα,

στων αγγέλων του τα φτερά με ανασήκωσε,

στης ευτυχίας τους ορίζοντες με προσήλωσε

δείχνοντας το δρόμο της ζωής.

 

Γενεσιουργός αιτία των δρωμένων

ω! έρωτα κι’ αγάπη και ζωή!

Στον περίπλοκο λαβύρινθο

εσύ δείχνεις του μίτου την άκρη

εσύ ορίζεις την πορεία

εσύ ανασταίνεις το πνεύμα

 εσύ νικάς το θάνατο!

Μοναχικό και άρρυθμο μονοπάτι (Δ.Βασιλείου)

Ανρί Ματίς "Η χαρά της ζωής". 1906.

Στου ουρανού την απεραντοσύνη

πολλά τ’ αστέρια που θα σε καλέσουν

στον κόσμο τους να ζήσεις,

μα ένα υπάρχει που θα συναντήσεις

κι’ αιώνια οι μοίρες σας θα δέσουν

στου έρωτα την άφθαρτη μεγαλοσύνη.

Απ’ των φιλιών το αμέτρητο πλήθος

πολλά είναι εκείνα που θα σε γλυκάνουν

στα όνειρα δίνοντας ζωή,

μα ένα εκείνο που πνοή

θα δίνει στη ψυχή σου, σαν φθάνουν

μέρες που φωνή πρέπει να πάρει ο μύθος.

Απ’ των χεριών το δάσος τ’ απειράριθμο

άκρες πολλών δακτύλων θα σ’ αγγίξουν

βοήθεια δήθεν πως σου δίνουν,

μα δυο εκείνα που θα μείνουν

την εύθραυστη ζωή σου να στηρίξουν

στο μονοπάτι το μοναχικό και άρρυθμο.

Η Ευγενική Πυθία (Δ.Βασιλείου)

P.Picasso. Donna Sognante

Στους ουρανούς και ποταμούς του κόσμου

πετάει κι’ αρμενίζει ο έρωτάς μας,

μύθος μοναδικός κι’ αγέραστος

ανάμεσα στους μύθους των αιώνων.

 

Οι πυραμίδες γλυκά χαμογελάσαν

τη νύχτα που πετάξαμε στ’ αστέρια

κι’ ο Νείλος μας νανούρισε

ως το πρωί, που ξύπνησα

κι’ άκουσα τη ψυχή σου,

Σαμπάχ αλ νουρ! (1)

 

Οι γέρικες οι φοινικιές, στην έρημο

της μακρινής Παλμύρας

κι’ οι μύστες στου Ήλιου το ναό,

εκστατικά το γόνυ κλίσαν

στου έρωτά μας το μυστήριο,

Σαμπάχ αλ ουάρντ! (2)

 

Οι μαύροι ταύροι της Ανδαλουσίας

με μούγκρισμα θριαμβικό

στον Γουαδαλκιβίρ βουτήξαν,

τιμητική φρουρά στον έρωτά μας

ανείπωτο κι’ ανείδωτο ως πέρα στη Γρανάδα.

Γιο νο σε νάδα! (3)

 

Το σινικό ολόγιομο φεγγάρι

κρυφά στους πήλινους στρατιώτες

έδωσε εντολή να ζωντανέψουν,

μαζί με τον σοφό Κομφούκιο

ύμνο στο θαύμα της αγάπης μας να πλέξουν.

Ρονγκουάο! Ρονγκουάο! (4)

 

Απ’ την Κασσώπη ως το Ιδαίον

όλοι οι έρωτες της γης

και του Ολύμπου οι μύθοι

τη Δελφική Πυθία ρώτησαν

στη σύγκριση μαζί μας ποιος κερδίζει;

Όμως αυτή δεν ήθελε να τους πικράνει!

Μεταφράσεις:

(1)  σαμπάχ αλ νουρ – (σου εύχομαι) φωτεινό πρωινό. (αραβικά)

(2)  σαμπάχ αλ ουάρντ – (σου εύχομαι) τριανταφυλλένιο πρωινό. (αραβικά)

(3)  Γιο νο σε νάδα – εγώ δεν ξέρω τίποτα. (ισπανικά)

(4)  Ρονγκουάο – δόξα. (Κινέζικα) 

Μέχρι θανάτου (Δ.Βασιλείου)

Φωτο: Ζησούλα Ντάσιου

Αγάπα, αγάπα όσο μπορείς!

Δεν έχει σημασία, αν σ’ αγαπάνε

πόσο σ’ αγαπάνε, πότε σ’ αγαπάνε.

Αγάπα, μ’ όλη σου τη δύναμη.

Αγάπα, μ’ όλο σου το είναι.

Αγάπα, μέχρι θανάτου αγάπα !

Χαλκίδα 19.10.2011

Την ώρα εκείνη - Δ.Βασιλείου

Howard Chandler Christy. (1873 - 1952)

Την ώρα που τα βλέμματά μας

 στου φεγγαριού την όχθη ακουμπάνε

 Την ώρα που τα βήματά μας

 στου παραδείσου τις εισόδους οδηγάνε

 Την ώρα εκείνη το μηδενικό

 του άπειρου τα χείλη συναντά

 Την ώρα εκείνη το μοναδικό

 του αστεριού το φως μας απαντά

Την ώρα που οι καρδιές μας λένε

τα μυστικά του κόσμου των πουλιών

Την ώρα που οι ψυχές μας κλαίνε

την πίκρα των χαμένων μας φιλιών

Την ώρα εκείνη ορμά το κύμα

στην αγκαλιά του βράχου δυνατά

Την ώρα εκείνη κόβει το νήμα

η αγάπη μας. Ο χρόνος σταματά.

03-04.03.1997 

ΕΡΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΝΥΞΗ - Δ.Βασιλείου

Nikolai K. BODAREVSKY (1850–1921)

Σαν τον ανθό της λεμονιάς

μύριζε το κορμί σου,

τώρα στη γη της ερημιάς

καμιά οσμή. Θυμήσου,

ήμασταν η Άνοιξη

σ' ασφόδελους λειμώνες

ερωτική κατάνυξη

σ' ανέραστους χειμώνες.

Περνούν αόρατες οι μέρες

μπορεί και να περάσουν χρόνια,

της θλίψης κι αν φυσούν αγέρες

όσο κι αν κράζουν τα τελώνια

ο έρωτας αυτός, το θαύμα,

θα 'ναι για μας το φυλαχτό

και φως ανέσπερο και τάμα

σ' ένα παράθυρο ανοιχτό.

28.03.2023 - Αθήνα

ΕΦΤΑ ΕΦΤΑΣΤΙΧΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ - Του Δημήτρη Βασιλείου

 

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Στης ζωής το ταξίδι

μόνιμος επιβάτης.

Με μια βαλίτσα στο χέρι

σ’ αναζητούσα

και σε συνάντησα.

Αγάπησέ με

μ’ όλα μου τα υπάρχοντα.

ΙΕΡΗ ΞΑΓΡΥΠΝΙΑ

Όνειρο ήσουν

ημέρας φωτεινής,

ξαγρύπνιας ιερής,

αιώνιας αγωνίας

κι’ έγινες ζωή.

Αγάπησέ με

γι’ αυτό που είμαι.

ΛΑΦΥΡΟ

Σε πολύκλαγγη μάχη επαλέψαμε

και με κατέκτησες

αιώνια υποταγή στην αγάπη σου

κράτησέ με σαν κρίνο λευκό,

αγάπησέ με

σαν λάφυρο,

στους νικητές που δεν παρέδωσες.

ΟΝΕΙΡΟ

Θέλω να σ’ αγαπώ

μα δεν μπορώ

το φως σου δεν αντέχω,

με την αθέατη πλευρά σου

αγάπησέ με

σαν όνειρο,

που μυστικό εκράτησες απ’ τους αιώνες.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ

Της ζωής μου το δρόμο

ανενδοίαστα ακολούθησα

και με οδήγησε στον απόκρυφο

παράδεισο της αγάπης σου

αγάπησέ με

σαν προφητεία,

που τα μέλλοντα του σύμπαντος ορίζει.

ΦΥΛΑΧΤΟ

Ηρεμίας δημιουργός

στο ανήσυχο πέλαγος των αισθημάτων,

απανεμιάς κολπίσκος

ευλογημένος από αιώνια αγάπη,

αγάπησέ με

σαν φυλαχτό,

που απ’ το κακό σ’ απομακρύνει.

ΥΠΑΡΞΗ

Στον ρου των αιώνων

σε έψαχνα,

εναγωνίως.

Ήξερα ότι υπάρχεις

και σε βρήκα.

Αγάπησέ με

έτσι, όπως είμαι.