(*) Της Ναυσικάς - Ιωάννας Σπύρου, υποψ.Δημοτικής Συμβούλου στη Χαλκίδα με το "Ρεύμα Ανατροπής"
Η βία κατά των γυναικών η σεξιστική βία συνιστά παραβίαση του θεμελιώδους δικαιώματος στη ζωή, την ελευθερία, την ασφάλεια, την αξιοπρέπεια, την ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, τη σωματική και ψυχική ακεραιότητα. Η βία που ασκείται στις γυναίκες περιλαμβάνει εγκλήματα όπως σεξουαλικές επιθέσεις, βιασμοί και ενδοοικογενειακή βία. Η κακοποίηση των γυναικών δεν έχει αντίκτυπο μόνο στις ίδιες αλλά επηρεάζει την οικογένεια τους, του φίλους και κατ’ επέκταση όλη την κοινωνία. Το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο το 2009 έκανε μια πανευρωπακή έρευνα σχετικά με τη βία κατά των γυναικών και στα 28 κράτη μέλη της Ευρωπαικής Ένωσης. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας βασίζονται σε πραγματικές μαρτυρίες 42.000 γυναικών και σε τυχαία δειγματοληψία. Μέσα από τις συνεντεύξεις οι ερωτώμενες κλήθηκαν να απαντήσουν σε ερωτήματα που αφορούσαν τις προσωπικές εμπειρίες τους σε διάφορες μορφές βίας, και τον αντίκτυπο που είχαν στη ζωή τους.
Αξίζει να σημειώσουμε λοιπόν πως, περίπου 13 εκατομμύρια γυναίκες στην ΕΕ έχουν πέσει θύματα σωματικής βίας. Το 33 % των γυναικών του δείγματος, έπεσαν θύματα σωματικής ή σεξουαλικής βίας από την ηλικία των 15 ετών. Ακόμα, μία στις 20 γυναίκες (5 %) έχει πέσει θύμα βιασμού από την ηλικία των 15 ετών και άνω. Περίπου το 12 % των γυναικών δηλώνουν ότι έχουν βιώσει κάποια μορφή σεξουαλικής κακοποίησης ή κάποιο συναφές περιστατικό από κάποιον ενήλικα πριν από την ηλικία των 15 ετών, ποσοστό που αντιστοιχεί σε 21 εκατομμύρια γυναίκες εντός της ΕΕ. Επιπλέον θα ήθελα να τονίσω πως το 55 % του δείγματος, έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση μετά την ηλικία των 15 ετών, όπως ανεπιθύμητο άγγιγμα, εναγκαλισμό ή φίλημα. Το 32 % των θυμάτων σεξουαλικής παρενόχλησης, το υπέστη από αφεντικό, συνάδελφο ή πελάτη. Τέλος, το ήμισυ όλων των γυναικών στην ΕΕ (53 %) αποφεύγουν ορισμένες καταστάσεις ή κάποια μέρη, τουλάχιστον μερικές φορές, από φόβο μήπως υποστούν σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση.
Είναι γεγονός πως οι συναισθηματικές και ψυχολογικές συνέπειες της βίας κατά των γυναικών είναι μακράς διάρκειας και πολύ βαθιά ριζωμένες, ενώ παράλληλα οι περισσότερες απ’ αυτές δεν βρίσκουν τη δύναμη να ομολογήσουν ότι έχουν υποστεί ούτε στη αστυνομία ούτε όμως και σε κάποιο κέντρο υποστήριξης θυμάτων.
Στα μέτρα Ευρωπαϊκής κλίμακας που μπορούν να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών, περιλαμβάνεται η οδηγία της ΕΕ για τα θύματα της εγκληματικότητας (2012/29/ΕΕ) και η Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη και καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας (Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης). Η οδηγία της ΕΕ για τα θύματα της εγκληματικότητας, η οποία υιοθετήθηκε το 2012, θεσπίζει ελάχιστα πρότυπα σχετικά με τα δικαιώματα, την υποστήριξη και την προστασία των θυμάτων της εγκληματικότητας στην ΕΕ, και κάνει ρητή αναφορά στα θύματα βίας λόγω φύλου, τα θύματα σεξουαλικής βίας και τα θύματα βίας στο πλαίσιο στενών σχέσεων. Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, η οποία υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης το 2011, είναι το πρώτο νομικά δεσμευτικό περιφερειακό κείμενο στην Ευρώπη που αντιμετωπίζει σφαιρικά και διεξοδικά τις διαφορετικές μορφές βίας κατά των γυναικών, όπως η ψυχολογική βία, η παρενοχλητική παρακολούθηση, η σωματική βία, η σεξουαλική βία και η σεξουαλική παρενόχληση.
Μια πρωτοβουλία που ως νέα δημοτική αρχή με το «Ρεύμα Ανατροπής», μας αγγίζει και μας δεσμεύει να αξιοποιήσουμε στο έπακρο!
Η βία κατά των γυναικών η σεξιστική βία συνιστά παραβίαση του θεμελιώδους δικαιώματος στη ζωή, την ελευθερία, την ασφάλεια, την αξιοπρέπεια, την ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, τη σωματική και ψυχική ακεραιότητα. Η βία που ασκείται στις γυναίκες περιλαμβάνει εγκλήματα όπως σεξουαλικές επιθέσεις, βιασμοί και ενδοοικογενειακή βία. Η κακοποίηση των γυναικών δεν έχει αντίκτυπο μόνο στις ίδιες αλλά επηρεάζει την οικογένεια τους, του φίλους και κατ’ επέκταση όλη την κοινωνία. Το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο το 2009 έκανε μια πανευρωπακή έρευνα σχετικά με τη βία κατά των γυναικών και στα 28 κράτη μέλη της Ευρωπαικής Ένωσης. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας βασίζονται σε πραγματικές μαρτυρίες 42.000 γυναικών και σε τυχαία δειγματοληψία. Μέσα από τις συνεντεύξεις οι ερωτώμενες κλήθηκαν να απαντήσουν σε ερωτήματα που αφορούσαν τις προσωπικές εμπειρίες τους σε διάφορες μορφές βίας, και τον αντίκτυπο που είχαν στη ζωή τους.
Αξίζει να σημειώσουμε λοιπόν πως, περίπου 13 εκατομμύρια γυναίκες στην ΕΕ έχουν πέσει θύματα σωματικής βίας. Το 33 % των γυναικών του δείγματος, έπεσαν θύματα σωματικής ή σεξουαλικής βίας από την ηλικία των 15 ετών. Ακόμα, μία στις 20 γυναίκες (5 %) έχει πέσει θύμα βιασμού από την ηλικία των 15 ετών και άνω. Περίπου το 12 % των γυναικών δηλώνουν ότι έχουν βιώσει κάποια μορφή σεξουαλικής κακοποίησης ή κάποιο συναφές περιστατικό από κάποιον ενήλικα πριν από την ηλικία των 15 ετών, ποσοστό που αντιστοιχεί σε 21 εκατομμύρια γυναίκες εντός της ΕΕ. Επιπλέον θα ήθελα να τονίσω πως το 55 % του δείγματος, έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση μετά την ηλικία των 15 ετών, όπως ανεπιθύμητο άγγιγμα, εναγκαλισμό ή φίλημα. Το 32 % των θυμάτων σεξουαλικής παρενόχλησης, το υπέστη από αφεντικό, συνάδελφο ή πελάτη. Τέλος, το ήμισυ όλων των γυναικών στην ΕΕ (53 %) αποφεύγουν ορισμένες καταστάσεις ή κάποια μέρη, τουλάχιστον μερικές φορές, από φόβο μήπως υποστούν σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση.
Είναι γεγονός πως οι συναισθηματικές και ψυχολογικές συνέπειες της βίας κατά των γυναικών είναι μακράς διάρκειας και πολύ βαθιά ριζωμένες, ενώ παράλληλα οι περισσότερες απ’ αυτές δεν βρίσκουν τη δύναμη να ομολογήσουν ότι έχουν υποστεί ούτε στη αστυνομία ούτε όμως και σε κάποιο κέντρο υποστήριξης θυμάτων.
Στα μέτρα Ευρωπαϊκής κλίμακας που μπορούν να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών, περιλαμβάνεται η οδηγία της ΕΕ για τα θύματα της εγκληματικότητας (2012/29/ΕΕ) και η Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη και καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας (Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης). Η οδηγία της ΕΕ για τα θύματα της εγκληματικότητας, η οποία υιοθετήθηκε το 2012, θεσπίζει ελάχιστα πρότυπα σχετικά με τα δικαιώματα, την υποστήριξη και την προστασία των θυμάτων της εγκληματικότητας στην ΕΕ, και κάνει ρητή αναφορά στα θύματα βίας λόγω φύλου, τα θύματα σεξουαλικής βίας και τα θύματα βίας στο πλαίσιο στενών σχέσεων. Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, η οποία υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης το 2011, είναι το πρώτο νομικά δεσμευτικό περιφερειακό κείμενο στην Ευρώπη που αντιμετωπίζει σφαιρικά και διεξοδικά τις διαφορετικές μορφές βίας κατά των γυναικών, όπως η ψυχολογική βία, η παρενοχλητική παρακολούθηση, η σωματική βία, η σεξουαλική βία και η σεξουαλική παρενόχληση.
Μια πρωτοβουλία που ως νέα δημοτική αρχή με το «Ρεύμα Ανατροπής», μας αγγίζει και μας δεσμεύει να αξιοποιήσουμε στο έπακρο!
