Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης (*)

(*) https://www.huffingtonpost.gr/entry/olivier-delorme-yia-polloes-detikoes-klerikoes-oi-ellenes-schismatikoi-einai-cheiroteroi-apo-toes-toerkoes-echthroes_gr_5b0cf179e4b0568a880df934?utm_hp_ref=gr-homepage

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης δεν ήταν παρά μόνο η κορύφωση μιας διπλής διαδικασίας που άρχισε στα τέλη του ενδέκατου αιώνα. Αρχικά, ο Βασιλεύς σταματάει σταδιακά να είναι ο υπερασπιστής των ταπεινών - πράγμα που αποδυναμώνει τον πατριωτισμό των υπήκοών του - προς όφελος των ισχυρών στους οποίους παραχωρεί εδάφη και φορολογικά προνόμια. Αυτή η εξέλιξη οδηγεί τόσο στην αποδυνάμωση της αυτοκρατορικής εξουσίας έναντι αυτών των ισχυρών όσο και στην οικονομική εξασθένιση του, λόγω των πολλαπλών δωρεών στα μοναστήρια που εξαιρούνται επίσης από τους φόρους, και στην υποκατάσταση της «συναισθηματικής» σχέσης μεταξύ των ταπεινών και του Βασιλεύς, με μια σχέση εξάρτησης μεταξύ των ταπεινών και των ισχυρών.

Η δεύτερη εξέλιξη είναι εξωτερική και οδηγεί τον Βασιλέα να στηρίζεται ολοένα και περισσότερο στις ιταλικές εμπορικές πόλεις - οι οποίες αποκτούν σε αντάλλαγμα τελωνειακά και εμπορικά προνόμια- για να αποκτήσει τα οικονομικά μέσα και να εξισορροπήσει τις φορολογικές απαλλαγές που έχει ο ίδιος εγκρίνει. Τα προνόμια όμως αυτά μειώνουν όλα τα έσοδα της αυτοκρατορίας, ενώ καταστρέφουν τους βυζαντινούς εμπόρους. Επομένως, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πότε και πώς θα μπορούσαν να είχαν διακοπεί αυτές οι διαδικασίες και τι θα είχε προκύψει.....

Ενώ η βυζαντινή ιστορία μπορεί από μόνη της να αποτελέσει εξαιρετική βάση μυθοπλασίας, καθώς μερικοί χαρακτήρες μπορεί να κάνουν ονειρεμένους ήρωες ιστορικών τηλεοπτικών σειρών, πολύ λίγα μυθιστορήματα εμπνέονται από αυτή την ιστορία στον δυτικό κόσμο και απουσιάζουν εντελώς από τις οθόνες μας. Όπως και τα εγχειρίδια μας στις δυτικές χώρες: τα χίλια χρόνια της βυζαντινής ιστορίας και του πολιτισμού, η αποφασιστική τους επιρροή στη Δυτική Αναγέννηση, σχεδόν αγνοούνται, ενώ η αραβομουσουλμανική κληρονομιά τιμάται και μάλιστα υπερβαθμίζεται. Για μένα, πρόκειται εδώ για μια κληρονομιά του μακροχρόνιου αρνητικού οράματος που γεννήθηκε από το σχίσμα μεταξύ Ανατολικών και Δυτικών Εκκλησιών. Για τον Πετράρχη και πολλούς δυτικούς κληρικούς ή διανοούμενους που διαμόρφωσαν την αντίληψη του Βυζαντίου στη Δυτική Ευρώπη, οι Έλληνες σχισματικοί είναι χειρότεροι από τους Τούρκους εχθρούς....

Βασικά, στις δυτικές κοινωνίες υπερισχύει η εικόνα ότι, η μήτρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραμένει η Αυτοκρατορία του Καρλομάγνου και μια Καθολική-Προτεσταντική λέσχη που αντιμετωπίζει, ως επί το πλείστον με περιφρόνηση, τους Νοτιοανατολικούς Ευρωπαίους της ορθόδοξης παράδοσης, που καλούνται να γίνουν Δυτικοί (για να μην πούμε Γερμανοί!) αν και εφόσον θέλουν να θεωρηθούν «πραγματικοί» Ευρωπαίοι - εδώ πρόκειται για έναν πολιτιστικό ιμπεριαλισμό που τροφοδοτείται επίσης από την επιθυμία των νοτιοανατολικών Ευρωπαίων να αναγνωριστούν επιτέλους ως τέτοιοι.

Oλόκληρο το άρθρο εδώ

"..πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες..." - Από την απολογία του Σάκη Καράγιωργα στο Έκτακτο Στρατοδικείο της χούντας

Η "Αυγή", στη θέση του κύριου άρθρου, δημοσιεύει σήμερα ένα απόσπασμα από την απολογία του Σάκη Καράγιωργα στο Έκτακτο Στρατοδικείο της Αθήνας, στη δίκη της Δημοκρατικής Άμυνας στις 7 Απριλίου 1970. Ο Σάκης Καράγιωργας συνελήφθη τον Ιούλιο του 1969 καθώς εξερράγη στα χέρια του εκρηκτικός μηχανισμός που προοριζόταν για αντιστασιακή δράση κατά του δικτατορικού καθεστώτος. Βασανίστηκε απάνθρωπα όντας βαριά τραυματισμένος. Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι το τελευταίο μέρος της απολογίας του στο Στρατοδικείο.

(...) Κύριοι στρατοδίκαι, εὑρίσκομαι σήμερον ἐνώπιόν σας ὡς κατηγορούμενος διότι διώκομαι ἀπὸ τὴν δικτατορικὴν κυβέρνησιν. Ὁ λόγος τῆς διώξεώς μου εἶναι ἁπλὸς ἀλλὰ οὐσιαστικός. Διώκομαι διότι ὡς πνευματικὸς ἄνθρωπος ἐθεώρησα ἔθνικον καθῆκον μου ν’ ἀγωνισθῶ διὰ ν’ ἀποκτήση ἐκ νέου ὁ ἑλληνικὸς λαὸς τὸ δικαίωμα ν’ ἀποφασίζη μόνος του καὶ ἐλευθέρως διὰ τὴν μοῖραν του καὶ τὰ πεπρωμένα του. (...)

(...) Ἔρχομαι, τέλος, εἰς τὰς ἀποφάσεις τῆς κυβερνήσεως ἐπὶ τοῦ προβλήματος τῆς οἰκονομικῆς ἀναπτύξεως τῆς χώρας. Εἰς χώρας εἰς τὰς ὁποίας λειτουργεῖ ὁ μηχανισμὸς τῆς ἀγορᾶς, ταχεῖα οἰκονομικὴ ἀνάπτυξις εἶναι ἂν ὄχι ἀνέφικτος πάντως ἐξαιρετικῶς δύσκολος, ὅταν εἰς τὴν χώραν ἔχει ἐπιβληθῆ δικτατορία. Ὁ λόγος εἶναι ἁπλοῦς. Ἡ οἰκονομικὴ ἀνάπτυξις ἀπαιτεῖ θυσίας τοῦ λαοῦ κατὰ τὸ παρὸν πρὸς ἐξασφάλισιν ἀνωτέρου ἐπιπέδου εὐημερίας εἰς τὸ μέλλον.

Ἀλλὰ ἐὰν δὲν λειτουργῆ ἡ δημοκρατικὴ διαδικασία λήψεως τῶν ἀποφάσεων καὶ ὁ λαὸς δὲν συμμετέχη εἰς τὴν ἀπόφασιν περὶ τοῦ πόσην θυσίαν θὰ φέρη διὰ τὴν ἀνάπτυξιν καὶ περὶ τοῦ πῶς θὰ διανεμηθοῦν οἱ καρποὶ τῆς ἀναπτύξεως, δὲν εἶναι διατεθειμένος νὰ συμμετάσχη ἐνεργῶς εἰς τὴν ἀναπτυξιακὴν προσπάθειαν. Εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτὴν ἡ χώρα θὰ παραμένη οἰκονομικῶς στάσιμος. Τοῦτο ἀκριβῶς συμβαίνει εἰς τὴν Πορτογαλίαν, ἡ ὁποία ἐπὶ τεσσαράκοντα ἔτη παραμένει εἰς κατάστασιν οἰκονομικῆς στασιμότητος.

Τοῦτο συνέβη ἐπίσης εἰς τὴν χώραν μας ἀμέσως μετὰ τὸ κίνημα τῆς 21ης Ἀπριλίου. Ὁ μέσος ἐτήσιος ρυθμὸς ἀναπτύξεως κατὰ τὴν πρὸ τοῦ 1967 δεκαετίαν ἦτο μεταξὺ τῶν μεγαλυτέρων τοῦ κόσμου καὶ προσήγγιζεν τὸ 7%. Τὸ 1967 καὶ 1968 ὁ ἐτήσιος ρυθμὸς ἀναπτύξεως ἐμειώθη εἰς 4% περίπου.

Ἡ κυβέρνησις διαπιστώσασα ὅτι δὲν ἠδύνατο νὰ ἐπιτύχη ταχεῖαν ἀνάπτυξιν μὲ τὰ παραδεδεγμένα ἐπιστημονικῶς μέσα οἰκονομικῆς πολιτικῆς κατέφυγεν εἰς τὴν ἐφαρμογὴν τῆς ἀνορθόδοξου μεθόδου τοῦ ἀλογίστου πληθωρισμοῦ, ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ ταχέως τὴν χώραν εἰς οἰκονομικὸν ἀδιέξοδον.

Ὁ πληθωρισμὸς οὗτος ἐξεδηλώθη κατ’ ἐξοχὴν εἰς σοβαρὰ ἀνοίγματα τοῦ ἰσοζυγίου πληρωμῶν. Διὰ νὰ καλύψη δὲ ἡ κυβέρνησις τὰ ἀνοίγματα αὐτὰ ἐφήρμοσεν καὶ πάλιν δυὸ ἀνορθόδοξα μέσα οἰκονομικῆς πολιτικῆς. Πρῶτον, ἐχρησιμοποίησεν τὸ ἀνεπίσημον συναλλαγματικὸν ἀπόθεμα τῆς χώρας καὶ ὡς οἰκονομολόγος, κύριοι στρατοδίκαι, γνωρίζω ὅτι κατὰ τὴν τριετίαν 1967-1969 ἡ κυβέρνησις διέθεσεν ὁλόκληρον σχεδὸν τὸ ἀνεπίσημον συναλλαγματικὸν ἀπόθεμα ἐξ 120 ἑκατομμυρίων δολαρίων περίπου πρὸς κάλυψιν τῶν σοβαρῶν ἐλλειμμάτων τοῦ ἰσοζυγίου πληρωμῶν, καὶ δεύτερον, προσέφυγε εἰς τὴν σύναψιν βραχυπροθέσμων δανείων μὲ λίαν ἐπαχθεῖς ὅρους, ὡς πληροφορούμεθα ἀπὸ ξένας ἐφημερίδας, δεδομένου ὅτι ἡ κυβέρνησις δὲν ἀνακοινώνει τοὺς ὅρους δανεισμοῦ.

Οὕτω, ἐντὸς τῶν πρώτων δύο ἐτῶν ἀπὸ τοῦ κινήματος τὸ ἐξωτερικὸν δημόσιον χρέος ηὐξήθη κατὰ 65% περίπου. Ἡ κυβέρνησις διὰ νὰ ἐπιτύχη οἰκονομικὴ ἀνάπτυξιν ὑπερχρεώνει τὸν ἑλληνικὸν λαὸν εἰς τοὺς ξένους. Εἰς τὴν οὐσίαν οἱ Ἕλληνες τῆς σήμερον τρώγουν τὸ ψωμὶ τῆς αὔριον.

ΤΡΙΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ὁ ὁποῖος ὡδήγησεν εἰς τὴν σύστασιν τῆς Δημοκρατικῆς Ἀμύνης καὶ ἐπέβαλεν τὴν ἐνεργὸν συμμετοχήν μου εἰς αὐτὴν εἶναι τὸ δικαίωμα ἀντιστάσεως κατὰ τῶν μεθόδων τὰς ὁποίας χρησιμοποιεῖ ἡ κυβέρνησις πρὸς διατήρησιν αὐτῆς εἰς τὴν ἐξουσίαν. Αἱ μέθοδοι αὗται, κύριοι στρατοδίκαι, εἶναι γνωσταὶ εἰς τὸν ἑλληνικὸν λαόν, διότι τὰς ὑφίσταται καθημερινῶς.

Ἔχουν ἐξ ἄλλου διαπιστωθῆ αἱ μέθοδοι αὗται καὶ ἀπὸ ἀμερολήπτους διεθνεῖς ὀργανισμοὺς ὡς εἶναι ἡ Ἐπιτροπὴ τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων καὶ τὸ Συμβούλιον τῆς Εὐρώπης. Κύριοι στρατοδίκαι, πρὸ ἡμερῶν ἔτυχε νὰ διαβάσω τὸ βιβλίον τοῦ περίφημου Ἄγγλου συγγραφέως Ὄργουελ ὑπὸ τὸν τίτλον "1984".

Τὸ βιβλίον τοῦτο περιγράφει μίαν χώραν εἰς τὴν ὁποίαν ἔχει ἐπιβληθῆ δικτατορία. Ἀναλύει δὲ τὰς «ἐπιστημονικὰς» μεθόδους αἱ ὁποῖαι χρησιμοποιοῦνται εἰς τὴν φανταστικὴν αὐτὴν χώραν διὰ νὰ κρατεῖται ἡ δικτατορικὴ κυβέρνησις εἰς τὴν ἐξουσίαν. Ὡς πλέον χαρακτηριστικὰς μεθόδους ἀναφέρει τὴν λογοκρισίαν, τὸν ἐλέγχον τῆς διανοήσεως, τὴν ἀστυνόμευσιν τῶν πολιτῶν, τὰ βασανιστήρια ὡς ἀνακριτικὴν μέθοδον κ.λπ. Ἐὰν ἐδιάβαζα τὸ βιβλίον τοῦτο πρὸ τοῦ 1967 θὰ ἐτρόμαζα. Διαβάζοντάς το σήμερα δὲν μοῦ προκάλεσε μεγάλην ἐντύπωσιν.

Κύριοι στρατοδίκαι, κατὰ τὴν διαδικασίαν αὐτῆς τῆς δίκης παρέστητε μάρτυρες μιᾶς μεθόδου τὴν ὁποίαν χρησιμοποιοῦν τὰ σώματα Ἀσφαλείας πρὸς ἐξουδετέρωσιν τῶν ἀντιπάλων τῆς κυβερνήσεως. Εἶναι ἡ χάλκευσις ἀνηθίκων πράξεων πρὸς σπίλωσιν τῶν διωκομένων ἀπὸ τὴν κυβέρνησιν. Τὴν μέθοδον ταύτην ὑπέστην προσωπικῶς. Ἀλλά, ἀπὸ ὅ,τι πληροφοροῦμαι, οὐδεὶς Ἕλλην οὔτε ξένος ἐπίστευσεν εἰς τὸ μυθιστόρημα τὸ ὁποῖον κατεσκεύασεν ὁ ἀνακριτής μου καὶ βασανιστής μου μοίραρχος Μορογιάννης. Εὐτυχῶς διὰ τὴν σημερινὴν ἀνθρωπότητα, τοιαῦται μέθοδοι ἔχουν πλέον ξεπεραστῆ. Μόνον ἐπὶ τῆς δικτατορίας τοῦ Χίτλερ εἶχαν κάποια ἀποτελεσματικότητα.

Κύριοι στρατοδίκαι, μέχρι τώρα σᾶς ἐξέθεσα τοὺς λόγους διὰ τοὺς ὁποίους συμμετέχω εἰς τὴν Δημοκρατικὴν Ἄμυναν. Εἶχα χρέος μου νὰ ἀγωνισθῶ εἰς τὰ πλαίσια τῆς ὀργανώσεως αὐτῆς πρὸς ἀποκατάστασιν τῶν δημοκρατικῶν ἐλευθεριῶν εἰς τὴν χώραν. Εἶχα χρέος, πρῶτον, ὡς ἄνθρωπος ἀπέναντι τῆς ἱστορίας. Ἀπέναντι δηλαδὴ ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἠγωνίσθησαν μὲ τὸν λόγον ἢ μὲ τὰ ὅπλα, ἐκείνων ποὺ ἔχυσαν ποταμοὺς αἵματος διὰ νὰ κληροδοτήσουν εἰς ἡμᾶς τὴν ἐλευθερίαν καὶ τὴν δημοκρατίαν.

Δεύτερον, εἶχα χρέος ὡς καθηγητὴς ἀπέναντι εἰς τοὺς φοιτητάς μου. Εἰς τοὺς νέους αὐτοὺς δὲν μετέδιδα μόνον ξηρὰς ἐπιστημονικὰς γνώσεις. Τοὺς εἶχα γαλουχήσει μὲ τὴν ἰδέαν ὅτι ὀρθαὶ ἀποφάσεις ἐπὶ τῶν μεγάλων προβλημάτων τῆς χώρας λαμβάνονται μόνον μὲ τὴν δημοκρατικὴν διαδικασίαν ἐπιλογῆς, θὰ ἤμουν ἀσυνεπὴς καὶ θὰ ἐθεωρεῖτο δι’ ἐμὲ φυγομαχία ἐὰν διὰ τοῦ ἀγῶνος μου δὲν ἐδικαίωνα τὰς ἰδέας μου περὶ ἐλευθερίας καὶ δημοκρατίας ἀπέναντι τῶν φοιτητῶν μου.

Τέλος, κύριοι στρατοδίκαι, εἶχα ἕνα προσωπικὸν χρέος ἀπέναντι τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ τῆς πατρίδος. Αὐτὸς ὁ λαὸς ἔκανεν πολλὰς θυσίας καὶ δαπανὰς χάριν ἐμοῦ. Μὲ ἔσπουδασεν εἰς τὰ ἑλληνικὰ πανεπιστήμια, μὲ ἔστειλεν μὲ ὑποτροφίαν δι’ ἀνωτέρας σπουδὰς εἰς τὸ ἐξωτερικόν, μὲ ἔκανεν καθηγητὴν ἀνωτάτης σχολῆς καὶ ἀνώτατον κρατικὸν λειτουργόν.

Δι’ ὅλας αὐτὰς τὰς θυσίας τί ζητεῖ ὡς ἀντάλλαγμα ἀπὸ ἐμὲ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς καὶ ἡ πατρίς; Τί ζητεῖ ἀπὸ ὅλους τοὺς πνευματικοὺς ἀνθρώπους; Δύο μόνον πράγματα. Νὰ προσφέρουν τὰς ἐπιστημονικάς των ὑπηρεσίας καὶ νὰ εἶναι οἱ θεματοφύλακες τῶν ἠθικῶν καὶ πνευματικῶν ἀξιῶν τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Εἶχα ὑποχρέωσιν, ἑπομένως, κύριοι στρατοδίκαι, νὰ ἐξοφλήσω αὐτὸ τὸ μεγάλο χρέος μου, ἀκόμη καὶ ἐὰν παρίστατο ἀνάγκη νὰ δώσω καὶ τὴν ζωήν μου.

Ολόκληρη η απολογία εδώ

Για τα σκάνδαλα της χούντας διαβάστε εδώ

Στην άκρη της θάλασσας (του Τάκη Δημητρακόπουλου)

Στην άκρη της θάλασσας κοντά στο σπιτάκι του φίλου μου , που είναι θεόκλειστο και σκοτεινό πράγμα όχι συνηθισμένο. Από την αυλή έλειπε και ο σκύλος του εκείνο το τεράστιο ποιμενικό , απροσδιόριστης ηλικίας αλλά σύντροφος φίλος και φύλακας. προσπαθώντας να μαντέψω που μπορεί να "κρύφτηκε" ο παιχνιδιάρης φίλος μου που δεν εννοεί να εξοικειωθεί με την ηλικία του. 
Στο τέλος του ορμίσκου εκεί που σμίγουν τα πεύκα με την θάλασσα . Βρήκα ίχνη παλιάς φωτιάς και κάποια αποτσίγαρα από την εποχή των... αμαρτωλών ημερών μας. Κάθισα στον βράχο-κάθισμα του να απολαύσω την φύση και την γαλήνη γύρω. 

Ξαφνικά ένοιωσα το άγγιγμα και την ανάσα του "φίλου" , με κοίταξε κουνώντας αργά την ουρά του και άρχισε να βαδίζει ρίχνοντας ματιές πίσω του για να βεβαιωθεί πως τον ακολουθώ.Φτάσαμε στην μικρή αυλόπορτα κι εκείνος γαύγισε δυνατά. 
Ω του θαύματος άναψε το φωτάκι της αυλής και στο άνοιγμα της πόρτας διεγράφη η εικόνα του φίλου μου. Καλώς τους είπε , που ήσουν ρώτησα εγώ , εδώ , εδώ απάντησε είχα δουλειές για εμένα αλλά και για εσένα. Μπήκαμε περάσαμε το μικρό χώλ και φτάσαμε στο μεγαλύτερο δωμάτιο . Εδώ ήταν και με περίμενε η έκπληξη ... 

Επάνω στο μεγάλο τραπέζι αρμαθιές με όλων των ειδών τα κλειδιά και στους τοίχους γύρω μικρές και μεγαλύτερες κλειστές όμως πόρτες. Πάρε τα κλειδιά και άνοιξε όσες πόρτες μπορείς και θέλεις είπε και κάθισε στην μοναδική καρέκλα . Πλησίασα μια από τις μεγαλύτερες πόρτες διάλεξα ένα κλειδί προσπάθησα να την ανοίξω αλλά δεν... Πήγα να αλλάξω κλειδί και τότε πετάχτηκε με σταμάτησε και είπε όχι φίλε , όχι μια φορά ένα κλειδί μια προσπάθεια αυτό είναι το "παιχνίδι" .
Συνέχισα τις προσπάθειες χωρίς αποτέλεσμα , ενώ ο σκύλος με παρακολουθούσε κουνώντας την ουρά του παιχνιδιάρικα πια. Τα κλειδιά λιγόστευαν το ίδιο και οι πόρτες μέχρι που έμεινα με ένα κλειδί στο χέρι και μια πόρτα . Η μικρότερη πόρτα και απέναντι της εγώ με το μεγαλύτερο κλειδί .Ω του θαύματος το κλειδί "ταίριασε" στην κλειδαριά και η μικρή πόρτα άνοιξε . 
Πριν όμως προλάβω να δω τι κρύβεται πίσω της μπήκε στην μέση ο σκύλος και με εμπόδισε κοιτάζοντας με άγρια και γρυλίζοντας για πρώτη φορά . Τότε σηκώθηκε ο φίλος μου πλησίασε ηρέμησε τον φίλο του εκείνος σώπασε αλλά εξακολουθούσε να καλύπτει την είσοδο με το σώμα του . 
Τι παιχνίδι είναι πάλι αυτό ρώτησα , κι εκείνος είπε , ένα τεστ που έπρεπε να περάσεις για να δω αν τελικά κατάφερα κάτι να σε μάθω όλα αυτά τα χρόνια...
Και, ρώτησα , τίποτα πλήρης σχεδόν αποτυχία , είπε και έμεινε ακίνητος σκεπτικός , γιατί... 

Ρώτησα . Μα γιατί άρχισες τις προσπάθειες από την μεγαλύτερη πόρτα . Δεν έμαθες τόσα χρόνια πως πάμε βήμα-βήμα σκαλί-σκαλί για να (αν) φτάσουμε κάποτε ψηλά. Εχεις δρόμο ακόμη πολύ συνέχισε εγώ όμως δεν έχω απεριόριστο χρόνο φρόντισε να μαθαίνεις ταχύτερα. 
Φώναξε τον σκύλο εκείνος βγήκε και ο φίλος μου έκλεισε την πόρτα και μου έδειξε την έξοδο. Καλό βράδυ είπε και μην ξεχνάς βήμα-βήμα..

Eπιχειρηματικότητα - Η Ιστορία διαβάζεται αλλιώς (*)

(*) Του Στρατή Ζαφείρη, ΓΓ Βιομηχανίας (απο το http://www.kathimerini.gr)

Μ​​ε απόφαση της κυβέρνησης, τον Αύγουστο του 2015 ξεκίνησε μια ομάδα αποτελούμενη από 13 γενικούς γραμματείς και πολλά στελέχη από υπουργεία, υπό τον συντονισμό της Γενικής Γραμματείας Βιομηχανίας, να εργάζεται προκειμένου να απλοποιήσει την αδειοδότηση σε διάφορους επιχειρηματικούς τομείς. Πολύ σύντομα διαπιστώσαμε ότι το κράτος ήταν συνολικά εχθρικό απέναντι στην επιχειρηματικότητα:

• Η ισχύουσα νομοθεσία εχθρική και γραφειοκρατική.

• Η δημόσια διοίκηση και οι υπάλληλοι εχθρικοί και καχύποπτοι.

• Ο γενικός κανόνας σε εφαρμογή ήταν ότι όλοι είναι ύποπτοι παραβατικότητας, καμία διαφοροποίηση ανάμεσα σε έντιμους επιχειρηματίες (που είναι ο κύριος όγκος) και σε μικρό ποσοστό παραβατικών.

Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν μεγάλες καθυστερήσεις στην αδειοδότηση, φαινόμενα διαφθοράς και απίστευτη γκρίνια. Το ερώτημα που εύλογα μπήκε ήταν: Γιατί είναι έτσι η κατάσταση; Αφού μέχρι σήμερα κυβέρνησαν κόμματα που ήταν υπέρ του ιδιωτικού τομέα και της επιχειρηματικότητας. Ψάξαμε να βρούμε απάντηση για να καταλάβουμε καλύτερα αυτό που κάναμε. Απορρίπτοντας εύκολες ιδεολογικές και συνθηματολογικές προσεγγίσεις, ακολουθήσαμε το νήμα της Ιστορίας. Συνήθως η κατεύθυνση στην πολιτική δίνεται σε ιδιαίτερες χρονικές στιγμές καμπής, όταν υπάρχουν γεγονότα μεγάλης σημασίας. Πηγαίνοντας λοιπόν πίσω, φτάνουμε στο σημείο μηδέν που είναι το τέλος του εμφυλίου πολέμου, αρχές του 1950. Στην Ευρώπη οι σύγχρονες αστικές δημοκρατίες θεμελιώθηκαν μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, σε ένα περιβάλλον αντίθεσης και επιρροής από την Ανατολική Ευρώπη, αλλά διάθεσης συμβιβασμού στο εσωτερικό του κράτους.

Στην Ελλάδα αυτό έγινε με 4 χρόνια καθυστέρηση γιατί μεσολάβησε ο εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος ανέδειξε νικητή, όχι όμως καθαρό νικητή. Οι δύο παρατάξεις που συγκροτήθηκαν, μετά τον πόλεμο ήταν περίπου ισοδύναμες.

Στη διανομή της Ελλάδας που έγινε, οι νικητές δεξιοί πήραν το κράτος, τα σώματα ασφαλείας και τον στρατό. Οι άλλοι εργάστηκαν στον ιδιωτικό τομέα ως επιχειρηματίες και εργαζόμενοι σε επιχειρήσεις. Δηλαδή οι επιχειρήσεις της εποχής είτε ανήκαν σε αριστερούς είτε είχαν εργαζόμενους αριστερούς.

Το κράτος που έγινε καθαρά δεξιό, με την ανασφάλεια της μετεμφυλιακής κατάστασης, έβλεπε τους εχθρούς του, της πιθανής ανατροπής του καθεστώτος, μέσα στις επιχειρήσεις. Εν δυνάμει εχθρός ήταν η επιχείρηση και οι περισσότεροι επιχειρηματίες ήταν εν δυνάμει ύποπτοι. Αυτή η κατάσταση επηρέασε πολύ τη συμπεριφορά του ελληνικού κράτους απέναντι στην επιχειρηματικότητα. Πώς εξελίχθηκε από τότε η κατάσταση:

• 1950-1967: Ευαίσθητη πολιτικά περίοδος δεν επέτρεψε αλλαγές.

• 1967-1974: Χούντα – καμία αλλαγή.

• 1974-1981: Το βάρος έπεσε στον εκδημοκρατισμό, στα ατομικά πολιτικά δικαιώματα. Στην οικονομία έγιναν μεγάλες κρατικοποιήσεις και σχεδιάστηκε η ανάπτυξη της χώρας με βάση μεγάλες κρατικές επενδύσεις στον ορυκτό πλούτο και στη χημική βιομηχανία.

• 1981-1990: Εγινε προσπάθεια αλλαγής του κράτους. Ηδη όμως είχαν αναπτυχθεί νοοτροπίες και νομοθετήματα 30 χρόνων που δυσκόλευαν την όποια αλλαγή και προτιμήθηκε τελικά μόνο η αλλαγή προσώπων, στη λογική «βάζω τους δικούς μου και αυτό φτάνει».

• 1990-2000: Η συζήτηση περιστράφηκε στη μείωση του κράτους, προκειμένου δραστηριότητές του να περάσουν στην ιδιωτική οικονομία.

• 2000-ΟΝΕ: «Τι κράτος έχουμε και τι ρόλο θέλουμε να έχει» ήταν εκτός συζήτησης στην πορεία προς την ΟΝΕ.

Ετσι φτάσαμε να έχουμε ένα κράτος εχθρικό, γραφειοκρατικό, υπερ-ρυθμιστικό απέναντι στην επιχειρηματικότητα και στον πολίτη. Ενα κράτος που δημιουργεί εμπόδια στην ανάπτυξη.

Η κρίση έφερε στην επιφάνεια νέες ιδέες και νέες προσεγγίσεις. Ο ρόλος του κράτους μπήκε στο επίκεντρο των συζητήσεων και των προσπαθειών μεταρρύθμισής του.

Η ιστορική ανασκόπηση και αναζήτηση μας ανέδειξε το βάθος του προβλήματος. Η παρούσα κατάσταση διαμορφώθηκε σε διάρκεια 60-70 χρόνων. Εχουν εκπαιδευθεί σε τέτοιες νοοτροπίες 2,5 γενιές δημοσίων υπαλλήλων. Αυτό πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν γιατί κάθε αλλαγή χρειάζεται χρόνο, συνέπεια και διάρκεια. Για ό,τι μας αφορά: Εχουν ξεκινήσει και υλοποιούνται μεταρρυθμίσεις από το 2015 έως σήμερα, και θα συνεχίσουν παραπέρα χρονικά, με δύο καίρια νομοθετήματα, τον Ν. 4442/2016 που απλοποιεί την αδειοδότηση επιχειρήσεων (μέχρι σήμερα έχει απλοποιηθεί η αδειοδότηση στις επιχειρήσεις που καλύπτουν το 66% της οικονομικής δραστηριότητας) και το Ν/Σ για την αναδιοργάνωση των ελεγκτικών μηχανισμών που είναι στη λογική του υπεύθυνου επιχειρηματία.

Τα πειράματα της γερμανικής αυτοβιομηχανίας ανασύρουν μνήμες απο το πρόσφατο παρελθόν

Είχαμε αναφερθεί στο σκάνδαλο απο παλιά, όμως φαίνεται ότι έχει πολλές προεκτάσεις.

S.Dali: The persistence of memory

Στο τέλος του 2015, ο όμιλος Volkswagen παραδέχθηκε ότι είχε εξοπλίσει 11 εκατομμύρια αυτοκίνητα ντίζελ με λογισμικό που παραποιούσε τα αποτελέσματα των ελέγχων εκπομπών καυσαερίων αποκρύπτοντας εκπομπές οξειδίου του αζώτου που βρίσκονταν σε επίπεδο έως και 40 φορές υψηλότερο από τα επιτρεπόμενα όρια.

Οι εταιρείες Volkswagen, BMW, Daimler και Bosch βρίσκονται αντιμέτωπες με δύο χωριστές υποθέσεις, οι οποίες όμως αποκαλύφθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα και αμφότερες εμπλέκουν έναν ερευνητικό οργανισμό τον οποίο χρηματοδοτούσαν, τον EUGT, ο οποίος έχει κλείσει εδώ και έναν χρόνο.

Η Volkswagen υπόσχεται ότι θα διερευνήσει το ζήτημα εκ βαθέων και θα επιβάλει εσωτερικές κυρώσεις  σε όσους επέτρεψαν την πραγματοποίηση των πειραμάτων σε ανθρώπους και πιθήκους.

Ο Ματίας Μίλερ, ο διευθυντής του ομίλου, δήλωσε χθες στις Βρυξέλλες, σύμφωνα με το περιοδικό Der Spiegel ότι η πραγματοποίηση δοκιμών σε πιθήκους το 2014, που αποκαλύφθηκε από τους New York Times, «δεν είναι ηθικές και προκαλούν αποστροφή». «Υπάρχουν πράγματα που απλώς δεν γίνονται...όλες οι αναγκαίες συνέπειες πρέπει να επιβληθούν», είπε.

Από την πλευρά του, ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του γερμανικού ομίλου, Τόμας Στεγκ, παραδέχθηκε ότι ενημερώθηκε για τις μελέτες επιπτώσεων της ρύπανσης, την περίοδο όπου χρονολογείται η περίοδος της παραποίησης του λογισμικού της Volkswagen ώστε να εμφανίζονται λιγότερο ρυπογόνοι οι κινητήρες.

Ο ίδιος, πάντως, επέμεινε ότι εμπόδισε τη διεξαγωγή δοκιμών σε ανθρώπους μέσω του οργανισμού που χρηματοδοτούσαν οι Volkswagen, Daimler και BMW.

«Αμερικανοί ερευνητές ήθελαν να πραγματοποιήσουν αυτές τις δοκιμές σε ανθρώπους εθελοντές», εξήγησε. «Απάντησα τότε ότι δεν αυτό δεν μπορώ να το επιτρέψω και αποφασίσθηκε οι δοκιμές να γίνουν σε πιθήκους», πρόσθεσε.

«Αναδρομικά, αυτή μελέτη δεν έπρεπε να έχει γίνει ποτέ, είτε πρόκειται για ανθρώπους, είτε πρόκειται για πιθήκους. Αυτό που συνέβη δεν έπρεπε να έχει συμβεί ποτέ, λυπάμαι πραγματικά», δήλωσε ο Τόμας Στεγκ, ο οποίος είχε χρηματίσει εκπρόσωπος του καγκελαρίου Γκέρχαρντ Σρέντερ.

Βέβαια, μετά τις επικρίσεις ο Τόμας Στεγκ δεν δίστασε να δηλώσει ότι «οι εθελοντές εκτέθηκαν σε πολύ πιο χαμηλά επίπεδα ρύπων από αυτά που έχουν διαπιστωθεί σε πολλούς χώρους εργασίας. Κανένας από αυτούς δεν είχε επιπτώσεις».

Περισσότερα στην "Αυγή"
και
Στο Αλ Τσαντήρι

Γ. Σταθάκης: Ονόματα και στοιχεία για την κακοδιαχείριση στη ΛΑΡΚΟ και ευθύνες ΝΔ - ΠΑΣΟΚ

Η σημασία της ΛΑΡΚΟ

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η ΛΑΡΚΟ αποτελεί εθνικό κεφάλαιο και δημόσια περιουσία, καθώς αποτελεί τον μοναδικό παραγωγό σιδηρονικελίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. «Η Ελλάδα δεν χρειάζεται πετρελαιοπηγές, έχει κάτι καλύτερο, το νικέλιο» συνήθιζε να λέει ο μακαρίτης Μποδοσάκης όταν αναφερόταν στην πάλαι ποτέ «ναυαρχίδα» του ομίλου του, τη ΛΑΡΚΟ, της οποίας ήταν ιδρυτής. Η αλήθεια είναι ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα η ΛΑΡΚΟ και το νικέλιο τις δεκαετίες του ΄60 και του ΄70 εθεωρούντο από τους «πυλώνες» της ελληνικής βιομηχανίας. 

Σήμερα, συνεχίζει να είναι μια εξωστρεφή εταιρία, καθώς εξάγει το 100% της παραγωγής της και συγκαταλέγεται μεταξύ των πλέον αξιόπιστων παραγωγών στη διεθνή αγορά νικελίου. Μεταξύ των πελατών συγκαταλέγονται οι μεγαλύτερες εταιρείες παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα στη Δυτική Ευρώπη. Συνεπώς πιστεύουμε ότι οι αναπτυξιακές δυνατότητες της ΛΑΡΚΟ παραμένουν πολύ μεγάλες, ιδιαίτερα λόγω της υψηλής τεχνογνωσίας που κατέχει, το λιμάνι της, τα βεβαιωμένα αποθέματα της χώρας και κυρίως λόγω της τεράστιας εμπειρίας του ανθρώπινου δυναμικού της.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, θα επαναλάβω την πάγια θέση της Κυβέρνησης που είναι η διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα της ΛΑΡΚΟ και προς αυτή την κατεύθυνση έχουμε λάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, ώστε με συντεταγμένο τρόπο να προχωρήσουμε στην αναδιοργάνωση της εταιρείας, που θα την καταστήσει ισχυρή και θα οδηγήσει στην ένταξή της στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας.

Είναι αδιαμφισβήτητο ακόμη γεγονός, ότι αυτή τη στιγμή η ΛΑΡΚΟ βρίσκεται σε μία ιδιαιτέρως δυσχερή οικονομική κατάσταση, η οποία είναι αποτέλεσμα κακοδιαχείρισης δεκαετιών, που λειτούργησε σωρευτικά. Θα αναφερθώ σε μερικά χρήσιμα παραδείγματα.

Οι ευθύνες της ΝΔ

Θα ξεκινήσω 10 χρόνια πριν, όταν Πρόεδρος ήταν ο κ. Τσίπρας! Προφανώς πρόκειται για συνωνυμία με τον σημερινό πρωθυπουργό, του πρώην πολιτευτής Ευρυτανίας της ΝΔ (Βασίλης Τσίπρας – πέθανε το 2015), ο οποίος έμεινε στην… ιστορία της εταιρείας για την «θρυλική» συμφωνία με Κινέζους επενδυτές, που όλο έρχονταν αλλά ποτέ δεν εμφανίστηκαν.

Οι συμφωνίες hedging

Διευθύνων Σύμβουλος ήταν ο στενός συνεργάτης του Πέτρου Δούκα, Κωνσταντίνος Θανάσουλας, ο οποίος αποφάσισε να προχωρήσει στην προπώληση των ποσοτήτων νικελίου που θα παρήγαγε η εταιρεία τα επόμενα χρόνια, υπογράφοντας και τα σχετικά συμβόλαια αντιστάθμισης κινδύνου, το λεγόμενο hedging. Με τον τρόπο αυτόν εκχώρησε τα δικαιώματα πώλησης του νικελίου για το άμεσο μέλλον στην Goldman Sachs, εισπράττοντας σταθερό αντίτιμο.

Δυστυχώς, για μία ακόμα φορά, ο αμερικανικός κολοσσός βγήκε κερδισμένος από τη συμφωνία, καθώς αυτή προέβλεπε τιμές νικελίου από 15.000 ως 30.000 δολ. / τόνο, ενώ το 2006 η τιμή είχε πλησιάσει τα 50.000 δολ. και το 2007 παρέμεινε πάνω από τα 30.000 δολ. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι επί τρία χρόνια, που οι τιμές του νικελίου βρίσκονταν στα ύψη, η ΛΑΡΚΟ είχε προπωλήσει την παραγωγή της έως και 60% φθηνότερα!

Κακοδιαχείριση κατά τη θητεία Σκρέκα

Η μεγάλη αυτή ζημιά οδήγησε στην απομάκρυνση της διοίκησης στις αρχές του 2008. Νέος πρόεδρος ανέλαβε ο κ. Θεόδωρος Σκρέκας. Μόνο που αυτή τη φορά δεν πρόκειται για απλή… συνωνυμία αλλά για το επί σειρά ετών στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας (Γενικός Γραμματέας Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας 1990-93, Υποψήφιος Νομάρχης Τρικάλων 1994), που από το 1996 εκλεγόταν συνεχώς Βουλευτής Μαγνησίας, μέχρι τις εκλογές του 2007. Καθώς, τότε, δεν εξελέγη, αξιοποιήθηκε στη Διοίκηση της ΛΑΡΚΟ… Επανήλθε στη Βουλή το 2009, για να αποχωρήσει το 2012, όταν τον διαδέχθηκε, ως Βουλευτής Τρικάλων, ο γιός του, Κωνσταντίνος Σκρέκας.

Διευθύνων σύμβουλος του κ. Σκρέκα ήταν ο κ. Απόστολος Τσουκαλάς. Η εταιρεία βρισκόταν σε δύσκολη οικονομική θέση, έχοντας διαθέσιμα μόλις 1 εκατ. ευρώ και αδυνατώντας να πάρει πιστώσεις από τράπεζες επειδή δεν διέθετε στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης. Για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα ρευστότητας, η Διοίκηση «έσπασε» τα συμβόλαια αντιστάθμισης κινδύνων.

Ήταν ένα ακόμα μοιραίο λάθος, καθώς είχε ήδη αρχίσει η «κατρακύλα» τις διεθνούς τιμής. Σύντομα, η ΛΑΡΚΟ υπό τη Διοίκηση Σκρέκα-Τσουκαλά, βρέθηκε να παράγει με κόστος 20.000-22.000 δολ. / τόνο και να πουλά σε τιμές χαμηλότερες από 10.000 δολ. Μέσα σε λίγα χρόνια, δηλαδή, οι διορισμένες από κυβερνήσεις της ΝΔ διοικήσεις, κατάφεραν να χαθούν κέρδη περί τα 400 εκατ. ευρώ και στη συνέχεια να καταγράφονται ετήσιες ζημιές άνω των 100 εκατ. ευρώ.

Τότε εμφανίζεται, επίσης, το ζήτημα των κρατικών ενισχύσεων, που ακόμη και σήμερα δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη ΛΑΡΚΟ. Η διοίκηση προχωράει το 2009 σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου 45 εκατ. ευρώ και συνεχίζει με μια σειρά κρατικών εγγυήσεων την περίοδο 2010-2014. Ως αποτέλεσμα η εταιρεία βρέθηκε κατηγορούμενη από την διεύθυνση Ανταγωνισμού της ΕΕ (DG Comp), η οποία ζητά την επιστροφή 135 εκατ. ευρώ. Ως αποτέλεσμα η εταιρεία αδυνατεί σήμερα να δανειστεί και άρα να χρηματοδοτήσει επενδύσεις για την ανάπτυξή της.

Εξυπηρετήσεις ημετέρων κατά τη διοίκηση Σκρέκα

Παράλληλα με την κακοδιαχείριση, έχουμε και κατηγορίες για εξυπηρετήσεις ημετέρων. Ο κύριος Σκρέκας τοποθετείται Πρόεδρος του Δ.Σ. της ΛΑΡΚΟ στις 22/2/2008, με αμοιβή 7.000 ευρώ μηνιαίως, την οποία ο ίδιος αναπροσάρμοσε στα 9.000 ευρώ, με αναδρομική ισχύ!

Ένα μήνα αργότερα, στις 2/6/2008, προσλαμβάνει τη νύφη του, δηλαδή τη γυναίκα του Κωνσταντίνου Σκρέκα, κυρία Ειρήνη Καραγκούνη-Σκρέκα. Η κυρία Σκρέκα προσλήφθηκε αμέσως ως Υποδιευθύντρια παρακάμπτοντας την ιεραρχία με τακτικές αποδοχές ύψους 4.219,35 ευρώ, ξεπερνώντας τους παλαιότερους Διπλωματούχους Μηχανικούς.

Επιπλέον, ο κύριος Σκρέκας στις 13/3/2008, προσλαμβάνει και το συμπέθερό του, τον πατέρα δηλαδή της κυρίας Καραγκούνη-Σκρέκα, Καραγκούνη Βασίλειο, ως Διευθυντή Ασφαλείας στο εργοστάσιο της Λάρυμνας, με μισθό 2.700 ευρώ, ο οποίος ήταν απόστρατος Ταξίαρχος της Χωροφυλακής.

Την ίδια περίοδο, προσλαμβάνεται και η κόρη του Υφυπουργού Τουρισμού κυρίου Λιάσκου (βουλευτή Ευβοίας), με σκοπό τη συγγραφή της ιστορίας της ΛΑΡΚΟ, η οποία και δεν γράφτηκε ποτέ. Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ η εταιρία, επαναλαμβάνω, καταγράφει μεγάλες ζημιές, πριν την κρίση και την εποχή των Μνημονίων.

Μη εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου

Αυτή ξεκίνησε το 2010 και μαζί της ήρθαν πλήθος νόμοι, με διακηρυγμένο στόχο να μπει τάξη στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ανάμεσά τους ήταν και ο περίφημος νόμος για το ενιαίο μισθολόγιο, το Νοέμβριο του 2011. Οι νέες διοικήσεις της εταιρείας, αρνήθηκαν να εφαρμόσουν τον Νόμο, υποστηρίζοντας ότι δεν αφορά την εταιρεία. Ως αποτέλεσμα σήμερα εκκρεμεί έρευνα για απιστία σε βαθμό κακουργήματος για 15 στελέχη των τότε διοικήσεων, με τις ζημιές για την εταιρεία να υπολογίζονται άνω των 40 εκατ. ευρώ. Πολλοί από αυτούς έχουν απολογηθεί στον ανακριτή διαφθοράς, Νικόλαο Τσιρώνη, ο οποίος σε κάποιους έχει επιβάλει και περιοριστικούς όρους.

Δεν σταμάτησαν, επίσης, οι «πελατειακές» εξυπηρετήσεις, καθώς την περίοδο 2013-14, όταν Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών ήταν ο κύριος Σταϊκούρας, ο οποίος εκλέγεται στη Φθιώτιδα, 132 εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ παίρνουν προαγωγή και γίνονται 252 προσλήψεις.

Όλες αυτές οι πρακτικές, σε συνδυασμό με την παρατεταμένη υποχώρηση των διεθνών τιμών σιδηρονικελίου, οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο. Δεν είναι μόνο αυτά που έκαναν οι προηγούμενες διοικήσεις αλλά και εκείνα που παρέλειψαν: να διαμορφώσουν ένα στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης της εταιρείας. Ο σχεδιασμός τους περιορίστηκε στην τριχοτόμηση της εταιρείας και την επίμονη προσπάθεια ιδιωτικοποίησής της.

Η δική μας στρατηγική

Εμείς καλούμαστε σήμερα να λύσουμε αυτή τη δύσκολη εξίσωση, πάντα μέσα στο πλαίσιο δημοκρατικού διαλόγου. Θα είμαι σαφής ότι χρειάζονται υποχωρήσεις από όλες τις πλευρές, έχοντας ως κοινό σκοπό και κοινό τόπο, την αναδιοργάνωση και ισχυροποίηση της εταιρείας. Είναι σαφές ότι στη διαδικασία σχεδιασμού ενός στρατηγικού πλάνου για την εταιρεία, κεντρικό ρόλο έχουν οι εργαζόμενοι, των οποίων τις προτάσεις, εμείς ως Κυβέρνηση και βασικός μέτοχος της ΛΑΡΚΟ, αναμένουμε να ακούσουμε. Για αυτό άλλωστε επισκέφτηκα την Τρίτη το εργοστάσιο της Λάρυμνας και το μεταλλείο του Αγίου Ιωάννη.

Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι καθόμαστε και περιμένουμε τις προτάσεις. Ήδη προχωρήσαμε σε συγκεκριμένες παρεμβάσεις για την επίλυση των άμεσων, βασικών προβλημάτων της ΛΑΡΚΟ, που είναι οι αμφισβητήσεις για το ιδιοκτησιακό καθεστώς βασικών περιουσιακών στοιχείων, τα υψηλά χρέη προς τη ΔΕΗ και η αδυναμία ανάπτυξης επενδύσεων.

ΔΕΗ

Με δική μας πρωτοβουλία επιτύχαμε τη σύναψη μίας συμφωνίας-πλαίσιο μεταξύ της εταιρείας και της ΔΕΗ, η οποία λαμβάνει υπόψη την διακύμανση της τιμής του σιδηρονικελίου, τη διασφάλιση της καλύτερης δυνατής τιμής ηλεκτρικού ρεύματος, και την επιτάχυνση της ολοκλήρωσης της διαιτησίας για την περίοδο του Ιουλίου 2010-Δεκεμβρίου 2013 ώστε να αποπληρωθεί με την πρόσφατα συμφωνηθείσα τιμή.

Ιδιοκτησιακό

Σε σχέση με την επίλυση του ζητήματος του ιδιοκτησιακού καθεστώτος, η οποία θα ανοίξει το δρόμο για τη δυνατότητα χρηματοδότησης της ΛΑΡΚΟ, το ΥΠΕΝ έχει προβεί σε συγκεκριμένες ενέργειες με την κατάθεση ερωτήματος προς το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς του μεταλλουργικού εργοστασίου και λοιπών εγκαταστάσεων, εντός του δημοσίου μεταλλείου στη Λάρυμνα Φθιώτιδας.

DG Comp

Κομβικό ρόλο στη διαδικασία αναδιοργάνωσης της εταιρείας έχει η απόφαση της Κομισιόν για το ζήτημα των κρατικών ενισχύσεων, την οποία και αναμένουμε. Αυτό διότι η απόφαση αυτή θα ανοίξει το δρόμο για την συμμετοχή της σε επενδυτικά προγράμματα, που θα της επιτρέψουν να αναπτύξει νέες δραστηριότητες και να αναβαθμίσει τις εγκαταστάσεις της. Συνεπώς υπάρχει μέλλον για τη ΛΑΡΚΟ, παρά την καταστροφολογική αφήγηση στην οποία επιδίδεται η αντιπολίτευση.

Όπως ήδη ανέφερα, το φθινόπωρο θα κληθούμε να λάβουμε σημαντικές αποφάσεις, για να αναπροσαρμόσουμε το κόστος παραγωγής στο επίπεδο που επιτρέπει η σημερινή, χαμηλότερη τιμή του εμπορεύματος και να διασφαλίσουμε το δημόσιο χαρακτήρα της εταιρείας, υπό τη σκέπη της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας. Μέσα από διαδικασίες διαλόγου με τη Διοίκηση και τους εκπροσώπους των εργαζομένων, πιστεύουμε ότι θα διαμορφωθεί η απαραίτητη συναίνεση, για τη διαμόρφωση τόσο ενός βραχυπρόθεσμου προγράμματος, που θα δίνει απαντήσεις στα τρέχοντα ζητήματα ρευστότητας της εταιρείας, όσο και ενός στρατηγικού σχεδίου, που θα την αναδιοργανώσει και θα την καθιστά ισχυρή στο μέλλον.

Ας μη μας κουνάει, λοιπόν, το δάχτυλο η αντιπολίτευση και ας καταλάβουν οι συνάδελφοι της Δημοκρατικής Συμπαράταξης την ουσιαστική διαφορά κατεύθυνσης της πολιτικής της παρούσας Κυβέρνησης. Έχουμε πλάνο για τη ΛΑΡΚΟ και σε αυτό προχωράμε και θα συνεχίσουμε για την εξυγίανση της εταιρείας σε διάλογο και σε συνεργασία με τη διοίκηση και τους εργαζόμενους

2ο Περιφερειακό Συνέδριο Στερεάς - Τι είπαν ο Πρωθυπουργός Α.Τσίπρας και ο Περιφερειάρχης Κ. Μπακογιάννης

Σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό, η ανάπτυξη ή θα είναι δίκαιη ως προς την ισόρροπη πρόοδο όλων των περιφερειών της χώρας, και ως προς την κατανομή πόρων, με προτεραιότητα τις ομάδες που πλήρωσαν μεγαλύτερο κόστος στην κρίση, ή δεν θα υπάρξει.

Επισήμανε επίσης ότι τα προβλήματα της περιοχής είναι αποτέλεσμα μιας πολιτικής, που για δεκάδες χρόνια επέτρεψε την ασύδοτη παραβίαση της νομοθεσίας και την σωρευτική επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Αναφέρθηκε στην πολυετή άναρχη και ασύνδετη χρηματοδότηση έργων, και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, που είχε ως αποτέλεσμα την σπατάλη πόρων και τη μειωμένη απόδοση των δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων.

Αναλυτικότερα απο τη Ναυτεμπορική:

Την ανάγκη μεγάλων και αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στην παιδεία, το κράτος, τους θεσμούς, την πάταξη της γραφειοκρατείας, την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη απονομή της δικαιοσύνης υπογράμμισε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αναφερόμενος στην ανάπτυξη. Όπως είπε, πρόκειται για ένα ευρύτατο μέτωπο, που απαιτεί ευρύτατες κοινωνικές συμμαχίες.

Επίσης σημείωσε πως ο στόχος της ανάπτυξης αφορά την ίδια την ύπαρξη της πατρίδας μας, την εθνική μας κυριαρχία, την ευημερία του λαού, το αύριο των παιδιών μας και υπογράμμισε πως αυτή η ζωτική σημασία της ανάπτυξης, την τοποθετεί στο κέντρο μιας μεγάλης προσπάθειας, όχι κυβερνητικής ούτε κομματικής, αλλά εθνικής προσπάθειας.

«Πρέπει να αναζητήσουμε με αίσθηση ευθύνης εκείνα τα κοινά σημεία που θα προσδώσουν στη μεγάλη προσπάθεια τον εθνικό χαρακτήρα που της αξίζει» σημείωσε. Επισήμανε πως δεν θα καταργηθούν οι πολιτικές ή οι ιδεολογικές διαφορές, όμως τόνισε ότι υπάρχει ανάγκη για συνεννόηση σε περιφερειακό και σε κεντρικό επίπεδο. «Το αναπτυξιακό σχέδιο και οι κοινωνικές συμμαχίες που απαιτούνται για την υλοποίησή του δεν επιδέχονται μικροκομματικές προσεγγίσεις» ανέφερε.

Η ανάπτυξη, συνέχισε, είναι όχι μόνο θέμα σχεδίου και συνεννόησης, αλλά και θέμα δημοκρατίας, δικαιοσύνης, αποοτελεσματικότητας της κρατικής μηχανής. Στο σημείο αυτό, υπογράμμισε την ανάγκη μεγάλων και αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, στην παιδεία, την υγεία, το κράτος, τους θεσμούς, την πάταξη της γραφειοκρατείας, την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη απονομή της δικαιοσύνης. Μιλάω για ένα ευρύτατο μετωπο που απαιτεί ευρύτατες κοινωνικές συμμαχίες, πρόσθεσε. 

Στο ξεκίνημα της ομιλίας του, ο κ. Τσίπρας επισήμανε πως οι εργασίες του συνεδρίου επιβεβαιώνουν ότι ο διάλογος με τους παραγωγικούς φορείς και την Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ο μόνος δρόμος για να αντιμετωπίσουμε αποτελσματικά τις προκλήσεις της επόμενης μέρας.Βρισκόμαστε ήδη μπροστά σε αυτό που ονομαζεται επόμενη μέρα, σε αυτό που ονομάζεται δρόμος μετάβασης προς τη σταθερότητα και την ανάπτυξη και ζητουμενο είναι να οργανώσουμε αυτή τη μετάβαση ώστε να αποφύγουμε στρεβλώσεις και προβλήματα του παρελθόντος, σημείωσε ο Πρωθυπουργός. 

«Περιφέρεια με μεγάλες δυνατότητες και σοβαρά προβλήματα»

Αναφερόμενος ειδικότερα στη Στερεά Ελλάδα ο κ. Τσίπρας αναγνώρισε ότι πρόκειται για μία περιφέρεια με μεγάλες και πολύμορφες αναπτυξιακές δυνατότητες που όμως αντιμετωπίζει σοβαρά παραγωγικά, περιβαλλοντικά και κοινωνικά προβλήματα.

Επισήμανε ότι τα προβλήματα αυτά είναι αποτέλεσμα μιας πολιτικής, που για χρόνια επέτρεψε την ασύδοτη παραβίαση της νομοθεσίας και την σωρευτική επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Αναφέρθηκε στην πολυετή άναρχη και ασύνδετη χρηματοδότηση έργων, και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, που είχε ως αποτέλεσμα την σπατάλη πόρων και τη μειωμένη απόδοση των δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων.

Διεκδίκηση αλλαγής κριτηρίων κατανομής του ΕΣΠΑ

Τόνισε ότι η κυβέρνηση είναι σε συζητήσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και διεκδικεί, σε συμμαχία και με άλλες χώρες, να διευρυνθούν με γεωγραφικούς και κοινωνικούς δείκτες τα κριτήρια με τα οποία κατανέμονται οι πόροι του ΕΣΠΑ. «Και να ληφθούν υπ' όψιν και οι επιπτώσεις της κρίσης, που για κάποιες χώρες όπως η δική μας, ήταν δυσανάλογα βαριές».

Σημείωσε ότι ωστόσο ήδη έχει κινητοποιήσει η κυβέρνηση όλα τα διαθέσιμα χρηματοδοτικά εργαλεία, μαζί με πολύτιμους εθνικούς πόρους «για να στηρίξουμε την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας».

Ανέφερε συγκεκριμένα τις πρωτοβουλίες που έχουν ληφθεί σχετικά με τις πρόσθετες χρηματοδοτικές ανάγκες της Περιφέρειας: ενισχύουμε τους πόρους του ΕΣΠΑ για την περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας προσθέτοντας εθνικά χρήματα. Συγκεκριμένα: Αυξήσαμε τα διαθέσιμα κονδύλια του Περιφερειακού Προγράμματος κατά 44 εκατ. ευρώ προκειμένου να καλύψουμε ανάγκες στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας και του Περιβάλλοντος. Ενώ έχουμε βρει τα εργαλεία που απαιτούνται ώστε η συνολική χρηματοδότηση του Περιφερειακού Επιχειρησιακού Προγράμματος να φτάσει τελικά τα 300 εκατομμύρια, από 190 που ήταν αρχικά.
Πέρα από το ΕΣΠΑ, αυξήσαμε σημαντικά την χρηματοδότηση προς την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας από εθνικούς πόρους του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.

Συνολικά, όπως είπε, την τριετία 2015-2017 κατευθύνθηκαν περισσότερα από 100 εκατ. ευρώ στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, ποσό υπερτριπλάσιο από τον αρχικό σχεδιασμό που προέβλεπε περίπου 30 εκατ. ευρώ.

Υπογράμμισε ότι οι παραπάνω παρεμβάσεις που χρηματοδοτούνται από το Εθνικό Πρόγραμμα δημοσίων Επενδύσεων και η αύξηση του Περιφερειακού Επιχειρησιακού Προγράμματος ΕΣΠΑ της Στερεάς Ελλάδας, σε συνδυασμό με τις ενισχύσεις του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης, συγκροτούν ένα ολοκληρωμένο Αναπτυξιακό Πρόγραμμα για την Περιφέρεια Στερεάς, το οποίο συνδιαμορφώνει η κυβέρνηση με την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση και τους τοπικούς φορείς.

Προστασία του δημόσιου χαρακτήρα της ΛΑΡΚΟ

Σχετικά με τη ΛΑΡΚΟ ανέφερε πως πρόθεση είναι η προστασία του δημόσιου χαρακτήρα της ΛΑΡΚΟ.

Τόνισε ότι με διαμεσολάβηση της κυβέρνησης φτάσαμε σε μια σημαντική συμφωνία ανάμεσα στη ΛΑΡΚΟ και τη ΔΕΗ και πως συμφωνήθηκε στη συνάντηση με τους εργαζόμενους ότι θα βρεθούν από κοινού στο ίδιο τραπέζι με τους συναρμόδιους υπουργούς και τις αρμόδιες πλευρές και φορείς, για ένα στρατηγικό σχέδιο για την επίλυση των προβλημάτων.

Για τον Ασωπό ανέφερε ότι προβλέπονται αναπτυξιακές παρεμβάσεις, περιβαλλοντική εξυγίανση και αναβάθμιση της ποιότητας ζωής.

Προχωρά μια σειρά οδικών έργων που χρηματοδοτούνται από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, ανέφερε ο Αλέξης Τσίπρας.

Ως προς τον άξονα του αναπτυξιακού μοντέλου που αφορά στην περιβαλλοντική προστασία και βιωσιμότητα, είπε πως έως τέλος Δεκεμβρίου θα έχει κυρωθεί, μετά από πολυετείς καθυστερήσεις η Αναθεώρηση των Σχεδίων Διαχείρισης Υδάτινων πόρων των Λεκανών Απορροής Ποταμού της Ανατολικής και Δυτικής Στερεάς Ελλάδας.

Στον τομέα των απορριμμάτων, είπε ότι η χώρα καλείται να μεταβεί σε μια άλλη, ποιοτικά διαφορετική κατάσταση, με στόχο την κατά 50% ανάκτηση, ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση των απορριμμάτων στην πηγή, και η επεξεργασία του υπόλοιπου 50% σε μονάδες υψηλής τεχνολογικής στάθμης, διαδημοτικού ενδιαφέροντος και εμβέλειας.

Σε ό,τι αφορά τα υγρά απόβλητα, σημείωσε ότι υλοποιείται, στο σύνολο της χώρας, ένα ενιαίο σχέδιο για την κατασκευή έργων αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων γι’ όλους τους οικισμούς που εντάσσονται στις κατηγορίες Α, Β και Γ, προϋπολογισμού ύψους 1 δισεκατομμυρίου ευρώ.

Έκανε ειδική αναφορά στην Πανελλήνια Έκθεση Λαμίας. Πρόθεση της κυβέρνησης, τόνισε, να εκκαθαρίσουμε την παλιά κατάσταση. «Θα το κάνουμε χωρίς να αφήσουμε ατιμώρητους αυτούς τα προηγούμενα χρόνια οδήγησαν την Έκθεση στην υπερχρέωση, με τεράστια δημοσιονομικά προβλήματα, διοικητικό εγκλωβισμό του προσωπικού και απαξίωση του ίδιου του θεσμού Πανελλήνιας Έκθεσης Λαμίας. Με ορατό τον κίνδυνο να μην υπάρχει η Έκθεση μετά από 50 χρόνια ιστορίας».

Στον τομέα της Υγείας, για την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας αναμένεται άμεσα η λειτουργία 9 Τοπικές Μονάδες Υγείας (ΤΟΜΥ) & η αναβάθμιση του εξοπλισμού 8 νοσοκομείων, ανακοίνωσε ο Αλέξης Τσίπρας.

Αναφορικά με την απασχόληση, επισήμανε ότι έχουν υλοποιηθεί προγράμματα όπου ωφελήθηκαν περίπου 4.800 άνεργοι και βρίσκονται σε εξέλιξη προγράμματα ύψους 11,2 εκατ. ευρώ.

Κλείνοντας την ομιλία του, είπε ότι οι προτάσεις που καταγράφηκαν θα γίνουν αντικείμενο λεπτομερέστερης διεργασίας και τόνισε ότι ακούει θετικά την πρόταση της Περιφέρειας για τη δυνατότητα, «αφού καταλήξουμε στα συμπεράσματα, αφού έχουμε τη λεπτομερέστερη επεξεργασία όλων των προτάσεων που ακούστηκαν, να συγκροτήσουμε ένα σύμφωνο συνεργασίας και κοινής διεκδίκησης».

Απο την πλευρά του ως Περιφερειάρχης ο Κ. Μπακογιάννης ανάφερε μεταξύ άλλων τα παρακάτω:

Την πεποίθηση ότι η αυτοδιοίκηση δεν επιτρέπεται να γίνεται νεροκουβαλητής κανενός κόμματος εξέφρασε ο περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας Κώστας Μπακογιάννης, στην ομιλία του ενώπιον του πρωθυπουργού στο πλαίσιο του Περιφερειακού Αναπτυξιακού Συνεδρίου.

«Επειδή διαφωνούμε, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να συνυπάρχουμε, σημείωσε ο κ. Μπακογιάννης, προσθέτοντας ότι έχουμε όλοι την ανάγκη να συνυπάρχουμε σε ένα μίνιμουμ. Το μήνυμα που πρέπει να στείλουμε είναι όχι άλλη θεωρία, όχι άλλα λόγια».

«Παγιδευμένοι σε ένα πολιτικό σύστημα που μας εξάντλησε και εξαντλήθηκε. Ένα πολιτικό σύστημα, που πολλές φορές δείχνει να δρα και να ενεργεί, λες και είναι όχι σε άλλη χώρα, αλλά σε άλλον πλανήτη» είπε προσθέτοντας ότι «με αυτά που λέω δεν κάνω αντιπολίτευση. Δεν είναι άλλωστε αυτός ο θεσμικός μου ρόλος».

«Όλη η Ελλάδα» είπε ο κ. Μπακογιάννης «αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα, φτώχεια, ανεργία κι αδικία». «Τα νέα παιδιά»,πρόσθεσε, «φεύγουν στο εξωτερικό, ακολουθώντας τον δρόμο των παππούδων τους μετά από 40 χρόνια». «Περιγράφω μία πραγματικότητα", είπε ο κ. Μπακογιάννης, «η οποία προφανώς δεν ξεκίνησε τον Γενάρη του 2015, μην τρελαθούμε κιόλας», τόνισε ο κ. Μπακογιάννης.

«Το λέω ανοιχτά: Αν ο στόχος της σημερινής μας συνάντησης είναι να παίξουμε στα τηλεοπτικά δελτία, αν ο στόχος είναι να μιλήσουμε γενικά και αόριστα για ένα αναπτυξιακό σχέδιο ή ένα - σε εισαγωγικά - νέο αναπτυξιακό μοντέλο, αν ο στόχος είναι να κακοποιήσουμε ακόμα περισσότερο την λέξη ανάπτυξη και να παίξουμε ένα μικρό-πολιτικό παιχνίδι, πέφτοντας την στον Κυριάκο ή στη Νέα Δημοκρατία, τότε δεν έχει κανένα νόημα. Τζάμπα κόπος. Τζάμπα χρόνος. Το κάνετε άλλωστε πολύ καλύτερα στην Αθήνα» ανέφερε.

Πρόσθεσε ότι «αν όμως, πάλι, στόχος είναι να μιλήσουμε για τα αληθινά προβλήματα και τις αληθινές προκλήσεις, αν συγκεντρωθήκαμε σήμερα για να δώσουμε άμεσες λύσεις, με έναν ξεκάθαρο οδικό χάρτη, με στοχοθεσία, με τις υπογραφές μας, με απτά και μετρήσιμα αποτελέσματα. Τότε, θα βρείτε σε αυτή την αίθουσα, συμπαραστάτες και συμμάχους».

Τόνισε ότι δεν ζητάει θαύματα και αναφέρθηκε στις προτάσεις που είναι όλες εφικτές.Κοστολογημένες. Ρεαλιστικές.

Ο κ. Μπακογιάννης το πρώτο θέμα που έθεσε ήταν το θέμα της υγείας και της υποστελέχωσης που παρατηρείται στα νοσοκομεία της Περιφέρειάς του.

Υπογράμμιζε ότι το πρόγραμμα που προτείνει είναι ευέλικτο, πολυτομεακό και πολυταμειακό. Με αρχή, μέση και τέλος. Με ξεκάθαρους στόχους και σαφείς δείκτες αποτελεσματικότητας. 

Σύμφωνα με τον κ. Μπακογιάννη εΕργαλεία για τη σύσταση του Προγράμματος μπορούν να αποτελέσουν:

1. το ΕΣΠΑ: η Στερεά Ελλάδα, αν και υποχρηματοδοτείται, έχει αναπτύξει μια εξαιρετική συνεργασία με το Υπουργείο Οικονομίας. Έχουν γίνει σημαντικά βήματα. Πάνω από 40 επιπλέον εκ. έχουν εξασφαλιστεί για την Περιφέρειά μας. Έχουμε όμως ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας.

2. το εθνικό ΠΔΕ: γνωρίζουμε πως οι πόροι είναι περιορισμένοι. Υπάρχει όμως η δυνατότητα για την ένταξη και την χρηματοδότηση κρίσιμων έργων πνοής. Οι κατανομές των πόρων στην Περιφέρεια, από το 2014 μέχρι σήμερα, έχουν τριπλασιαστεί. Οι πραγματικές μας όμως ανάγκες είναι πολύ περισσότερες.

3. το ΠΑΑ: Χρειαζόμαστε όχι μόνο έργα υποδομών, αλλά και την υποστήριξη του σπουδαίου έμψυχου δυναμικού που ασχολείται με τον πρωτογενή τομέα. Το Υπουργείο, μπορεί και πρέπει να δεσμευτεί σε συγκεκριμένους στόχους που να υπερβαίνουν την εκχώρηση που έχει γίνει σε όλες τις περιφέρειες.

4. το εθνικό πρόγραμμα δημοσιών επενδύσεων του Υπουργείου Υποδομών:η Περιφέρεια μας, η δεύτερη σε έκταση της χώρας, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Οι δήμαρχοι μπορούν να το πιστοποιήσουν.

«Δεν ζητάμε ρουσφέτι, ούτε χάρη. Το δίκιο μας ζητάμε. Το σωστό. Έχετε το σχέδιο, έχετε τα μέσα, έχετε τους πόρους. Μια απόφαση είναι. Την πολιτική σας βούληση χρειαζόμαστε. Για να αναπνεύσουμε. Για να κάνουμε την δουλειά μας. Όλοι μαζί» είπε.

Τόνισε ότι χάνονται ευκαιρίες και ανέφερε σειρά παραδειγμάτων:

«Πρώτον. Η ΛΑΡΚΟ. Αντικειμενικά μια εθνική υπόθεση. Η μεγαλύτερη εταιρία μεταλλουργίας στην Ελλάδα. Και μάλιστα εξαγωγική.

Οι εργαζόμενοι σήμερα, με την ευκαιρία της επίσκεψης σας, απεργούν. Είναι σε απόγνωση. Εμείς κρούομε τον κώδωνα τον κινδύνου εδώ και χρόνια. Αλλά βρίσκουμε κλειστές πόρτες. Η εταιρία όμως, σήμερα, έχει φτάσει στα απόλυτα όρια της. Το πρόβλημα της ρευστότητάς, το θέμα των κρατικών ενισχύσεων, το τιμολόγιο της ΔΕΗ, όλα μαζί, είναι ένας επικίνδυνος συνδυασμός.

Το λέω απερίφραστα. Θα σκάσει η ΛΑΡΚΟ, αν συνεχίσουμε έτσι. Θα σκάσει στα χέρια σας. Το πολιτικό κόστος μπορεί να είναι δικό σας, αλλά το πραγματικό, το οικονομικό, θα είναι δικό μας. Θερμή παράκληση λοιπόν! Κινητοποιηθείτε!

Δεύτερον. Ιαματικά. Η Περιφέρεια επενδύει στην ενίσχυση του Ιαματικού Τουρισμού, του θερμαλισμού και ευρύτερα του τουρισμού Υγείας. Θεωρούμε πως αποτελεί «Γίγαντα εν υπνώσει». Έχουμε 156 Ιαματικές Πηγές.

Τις περισσότερες της χώρας. Η Στερεά, με επίκεντρο τη Φθιώτιδα και την Εύβοια, μπορεί να αποτελέσει τον απόλυτο προορισμό Τουρισμού Υγείας μέσω της αξιοποίησης των ιαματικών πηγών και υποδομών. Ζητάμε τη στήριξή σας: να επισπευστούν οι διαγωνιστικές διαδικασίες αξιοποίησης των υποδομών που διαχειρίζεται το ΤΑΙΠΕΔ. Δύο χρόνια το συζητάμε, δυο χρόνια το φωνάζουμε.

Τρίτο: Πανελλήνια Έκθεση Λαμίας. Δύο βήματα είναι από εδώ που βρισκόμαστε τώρα. Την έχουμε αφήσει στη μοίρα της.

Γιατί; Επειδή επιμένουμε να διοικείται από την πλατεία Συντάγματος και όχι από την πλατεία Ελευθερίας, εδώ στην Λαμία. Μια υπογραφή είναι και αυτό, μόνο κόστος το μελάνι. Αποδώστε επιτέλους την ΠΕΛ στην πλατιά συμμαχία που έχει σχηματίσει η τοπική μας κοινωνία»

«Σε όλο τον κόσμο σήμερα, οι Περιφέρειες και οι Δήμοι βάζουν, με όλες τους τις δυνάμεις, τον άνθρωπο στο κέντρο των αποφάσεων. Του δίνουν δύναμη, εργαλεία και μέσα για να συναποφασίζει για το μέλλον του, για την καθημερινότητά του. Μόνο έτσι θα ξαναστεριώσει η δημοκρατία. Όταν αποφασίζουμε όλοι εμείς για όσα μας αφορούν στην καθημερινή μας ζωή και όχι όταν μας βάζετε στον καναπέ, τηλεθεατές πολιτικών δεκάρικων.

Σας προκαλώ λοιπόν να γυρίσουμε το κράτος ανάποδα.

Η γενιά μας γνωρίζει ότι οι παλιές δομές δεν λειτουργούν. Ας πάψουμε να επαναλαμβάνουμε τα λάθη του παρελθόντος.

Τα λάθη των πατεράδων και των παππούδων μας.

Ας πάρουμε απόφαση να αποκεντρώσουμε το κράτος. Να χτίσουμε συνεργασίες με τους πολίτες. Και θα δούμε θαύματα» 

Δελφικό

          Άγρια η κραυγή σου στη σιωπή.

        Αετού φωλιά η αναπνοή σου, αντέχει.

Μάγισσας καιόμενης στη πυρά ο αναστεναγμός σου,

ο θυμός και η έκρηξή του.

Μνήμη που πληγώνει η σκέψη σου.

Δωρικού ρυθμού η ύπαρξή σου.

Εξώφυλλο τριμμένης εφημερίδας η ελπίδα σου.

Θάλασσας που αποκαλύπτει τους βυθούς της η μαρτυρία σου.

Στάση ανακωχής η παρουσία σου.

Εσύ! Πιστός ακόλουθος της αλήθειας που ξέρουν οι λίγοι,

οι διαλεκτικοί!

Όσοι απέμειναν να χρεώνουν τις επιλογές τους στο όνειρο.

Αυτοί, οι Δον Κιχώτες που εγκατέλειψαν το άλογό τους

αναζητώντας νέους τρόπους έκφρασης.

 

Άγρια η κραυγή σου ανάμεσα στις κραυγές

όσων δεν πείστηκαν να ενδώσουν στην οργή,

στο χαμαιρπισμό, στην ανεξήγητη υποταγή.

Στα αισθήματα που σκοτώνουν.

Ο,τι σκοτώνει, δε γεννάει ελπίδα.

Παράγει θάνατο κ’ όχι ζωή.

Μιλάει για πόλεμο κ’ όχι για ειρήνη.

«Κραδαίνει» λέξεις, όχι πράξεις.

Και τα οράματα δεν φτιάχνονται με λέξεις που διχάζουν!

Σκάβουν βαθιά πηγάδια στη μνήμη.

Ποτίζουν με αλμυρό νερό τα αγκάθια της.

Τα μετουσιώνουν σε ανοιξιάτικους βλαστούς.

Κ’ όταν με το καλό ανθίσουν

τα προσφέρουν σε ένδειξη συμφιλίωσης.

Αυτοί, οι οργισμένοι ρομαντικοί.

Οι λιγοστοί, οι ερωτικοί, οι ατίθασοι..

Κατερίνα Γιαμά 23-04-2017

Για τον υδροβιότοπο - βάλτο του Κολοβρέχτη

Του Τάκη Δημητρακόπουλου (https://www.facebook.com/profile.php?id=100005373721776)
Δυο λόγια για τον υδροβιότοπο - βάλτο του Κωλοβρέχτη. 
Τον γνωρίζω πολλά χρόνια από το 75 και μετά τότε που ήταν κυνηγότοπος , πριν "έρθουν" τα κοπάδια των προβάτων, οι φωτιές για το ξεχέρσωμα και οι "καλλιεργητές"

Καλάμια αδιαπέραστα αν δεν γνώριζες τα μονοπάτια πλούτος κυνηγετικός αλλά και χέλια και κεφαλόπουλα στο κεντρικό "αυλάκι" στην μάνα όπως την έλεγαν. 
Πριν τις φωτιές ήρθαν τα λύματα του πτηνοσφαγείου που "σκότωσαν" την μάνα και ότι ζούσε μέσα σ αυτήν μια βουτιά στην εκβολή της θα πείσει και τον πιο δύσπιστο νεκρή είναι η θάλασσα εκεί χρόνια τώρα. 
Παλαιότερα είχε γίνει μια προσπάθεια "τουριστικής αξιοποίησης" τον βάφτισαν Λόνγκ-Μπήτς, αλλά δεν περπάτησε. Υπήρχε το μαγαζάκι , ερείπιο πια και δυο τρείς βάρκες ψαράδων έφυγαν κι αυτές, αλλά ας γυρίσουμε στον βάλτο.
Τον είδα να γίνεται καλλιεργήσιμη γη εκεί φύτεψαν λάχανα φασόλια καρπούζια τριφύλια και όλο τον "έσπρωχναν" καίγοντας τον στο εσωτερικό του κυρίως .Κανείς δεν είδε τίποτα για χρόνια κι αν υπήρξαν διαμαρτυρίες πήγαν στον βρόντο. 
Θα "ενοχλήσω" αν πω πως όσα χρόνια έμπαιναν κυνηγοί ήταν άθικτος ο βάλτος και δεν το λέω για να δωθεί πάλι στους κυνηγούς αλλά για να καταλάβουν κάποιοι ότι το "αντί" ότι δεν δίνει λύσεις υπάρχει χώρος για όλους όταν υπάρχει έλεγχος και γνώση. Κρατείστε αυτό το τελευταίο για να καταλάβετε τι εννοώ. 
Πριν χρόνια η υπηρεσία εγγείων βελτιώσεων για να καθαρίσει - διευρύνει την "μάνα" έβαλε εκσκαφείς Άνοιξη ! Ακριβώς την περίοδο που τα ενδημικά υδρόβια και παρυδάτια πουλιά έχουν φιάξει φωλιές και κλωσσούν τα αυγά τους. Αποτέλεσμα ? Την επόμενη χρονιά ελάχιστα είχαν απομείνει εκεί. Μιλάμε για γενοκτονία - καταστροφή , επειδή ο βάλτος δεν ήταν μόνο σταθμός για να ξεχειμωνιάσουν τα πουλιά, πολλά παρέμεναν εκεί και μεγάλωναν τους νεοσσούς τους. 
Θυμάμαι χαρακτηριστικά χειμώνα του 72-73 πουλιά να βόσκουν μέχρι δίπλα από τον δρόμο .Αυτά πάνε πια και δύσκολα θα επανέλθουν αν δεν πεταχτούν έξω οι καλλιεργητές και οι βοσκοί. 
Αν γίνει σε δυο-τρια χρόνια θα γεμίσει ο βάλτος καλάμια και πουλιά αφου σ αυτά βρίσκουν καταφύγιο και προστασία. Εύκολο δεν είναι, είναι όμως εφικτό. 
Εδώ να μην ξεχάσω τους λαθροθήρες που όργωναν τις νύχτες τον ξεχερσωμένο βάλτο κυνηγώντας λαγούς κυρίως. Και εδώ ζήτημα ελέγχου είναι αλλά να θυμίσω ακόμη πως κάποτε στον βάλτο ζούσαν και βίδρες, σκυλοπόταμους τις έλεγαν. Χάθηκαν εξ αιτίας της μόλυνσης αφού εξαφανίστηκε η τροφή τους. 
Ο βάλτος χρειάζεται προστασία από κάθε είδους καταπατητές και είναι πολλοί. Ας ελπίσουμε πως θα δοθεί λύση, χρειάζεται όμως μεγάλη προσπάθεια και σύγκρουση με συμφέροντα.
Περισσότερα εδώ