Στην άκρη της θάλασσας κοντά στο σπιτάκι του φίλου μου , που είναι θεόκλειστο και σκοτεινό πράγμα όχι συνηθισμένο. Από την αυλή έλειπε και ο σκύλος του εκείνο το τεράστιο ποιμενικό , απροσδιόριστης ηλικίας αλλά σύντροφος φίλος και φύλακας. προσπαθώντας να μαντέψω που μπορεί να "κρύφτηκε" ο παιχνιδιάρης φίλος μου που δεν εννοεί να εξοικειωθεί με την ηλικία του. Στο τέλος του ορμίσκου εκεί που σμίγουν τα πεύκα με την θάλασσα . Βρήκα ίχνη παλιάς φωτιάς και κάποια αποτσίγαρα από την εποχή των... αμαρτωλών ημερών μας. Κάθισα στον βράχο-κάθισμα του να απολαύσω την φύση και την γαλήνη γύρω.
Ξαφνικά ένοιωσα το άγγιγμα και την ανάσα του "φίλου" , με κοίταξε κουνώντας αργά την ουρά του και άρχισε να βαδίζει ρίχνοντας ματιές πίσω του για να βεβαιωθεί πως τον ακολουθώ.Φτάσαμε στην μικρή αυλόπορτα κι εκείνος γαύγισε δυνατά.
Ω του θαύματος άναψε το φωτάκι της αυλής και στο άνοιγμα της πόρτας διεγράφη η εικόνα του φίλου μου. Καλώς τους είπε , που ήσουν ρώτησα εγώ , εδώ , εδώ απάντησε είχα δουλειές για εμένα αλλά και για εσένα. Μπήκαμε περάσαμε το μικρό χώλ και φτάσαμε στο μεγαλύτερο δωμάτιο . Εδώ ήταν και με περίμενε η έκπληξη ...
Επάνω στο μεγάλο τραπέζι αρμαθιές με όλων των ειδών τα κλειδιά και στους τοίχους γύρω μικρές και μεγαλύτερες κλειστές όμως πόρτες. Πάρε τα κλειδιά και άνοιξε όσες πόρτες μπορείς και θέλεις είπε και κάθισε στην μοναδική καρέκλα . Πλησίασα μια από τις μεγαλύτερες πόρτες διάλεξα ένα κλειδί προσπάθησα να την ανοίξω αλλά δεν... Πήγα να αλλάξω κλειδί και τότε πετάχτηκε με σταμάτησε και είπε όχι φίλε , όχι μια φορά ένα κλειδί μια προσπάθεια αυτό είναι το "παιχνίδι" .
Συνέχισα τις προσπάθειες χωρίς αποτέλεσμα , ενώ ο σκύλος με παρακολουθούσε κουνώντας την ουρά του παιχνιδιάρικα πια. Τα κλειδιά λιγόστευαν το ίδιο και οι πόρτες μέχρι που έμεινα με ένα κλειδί στο χέρι και μια πόρτα . Η μικρότερη πόρτα και απέναντι της εγώ με το μεγαλύτερο κλειδί .Ω του θαύματος το κλειδί "ταίριασε" στην κλειδαριά και η μικρή πόρτα άνοιξε .
Πριν όμως προλάβω να δω τι κρύβεται πίσω της μπήκε στην μέση ο σκύλος και με εμπόδισε κοιτάζοντας με άγρια και γρυλίζοντας για πρώτη φορά . Τότε σηκώθηκε ο φίλος μου πλησίασε ηρέμησε τον φίλο του εκείνος σώπασε αλλά εξακολουθούσε να καλύπτει την είσοδο με το σώμα του .
Τι παιχνίδι είναι πάλι αυτό ρώτησα , κι εκείνος είπε , ένα τεστ που έπρεπε να περάσεις για να δω αν τελικά κατάφερα κάτι να σε μάθω όλα αυτά τα χρόνια...
Και, ρώτησα , τίποτα πλήρης σχεδόν αποτυχία , είπε και έμεινε ακίνητος σκεπτικός , γιατί...
Ρώτησα . Μα γιατί άρχισες τις προσπάθειες από την μεγαλύτερη πόρτα . Δεν έμαθες τόσα χρόνια πως πάμε βήμα-βήμα σκαλί-σκαλί για να (αν) φτάσουμε κάποτε ψηλά. Εχεις δρόμο ακόμη πολύ συνέχισε εγώ όμως δεν έχω απεριόριστο χρόνο φρόντισε να μαθαίνεις ταχύτερα.
Φώναξε τον σκύλο εκείνος βγήκε και ο φίλος μου έκλεισε την πόρτα και μου έδειξε την έξοδο. Καλό βράδυ είπε και μην ξεχνάς βήμα-βήμα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου