ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΟΙ ΕΚΚΟΛΑΠΤΟΜΕΝΟΙ ΤΟΠΙΚΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΝ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ?

 Σκέψου σφαιρικά, δράσε τοπικά, προσωπικά και συλλογικά.

Η αντιμετώπιση των οικουμενικών τάσεων, προβλημάτων και κινδύνων μπορεί και πρέπει να ενισχυθεί από το τοπικό και περιφερειακό επίπεδο διακυβέρνησης. Είναι (η περιφέρεια και) οι δήμοι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις σύγχρονες προκλήσεις?

Ως οικουμενικές τάσεις ορίζονται τα συνεχώς ή / και περιοδικά επαναλαμβανόμενα αξιοπρόσεκτα γεγονότα οικονομικού, κοινωνικού, τεχνολογικού και περιβαλλοντικού χαρακτήρα στο σύγχρονο κόσμο. Οι δυνητικές προκλήσεις, απαιτήσεις και απορυθμίσεις που προκύπτουν από τα προηγούμενα γεγονότα καθορίζονται και είναι τα προβλήματα που χρήζουν ουσιαστικής αντιμετώπισης.

Οι κίνδυνοι που προκύπτουν είναι συγκεκριμένες εμφανίσεις αυτών των προβλημάτων με ένα σχήμα που είναι αρκετά συγκεκριμένο για να είναι επιδεκτικό αξιολόγησης σε ότι αφορά τις πιθανότητες, το εύρος και την ένταση επανάληψής του. Οι κίνδυνοι θα πρέπει να επιδέχονται αξιολόγησης ως προς την εμφάνιση και την επίδραση τους στο κοινωνικό και οικονομικό «γίγνεσθαι» και να μην είναι τόσο εξειδικευμένοι ώστε να αποκλείουν την δυνατότητα παρέμβασης των υπεύθυνων κεντρικής και τοπικής διακυβέρνησης.

Σε αρκετές περιπτώσεις οι διαδρομές μεταξύ των τάσεων, προβλημάτων και κινδύνων είναι αρκετά καθορισμένες με μεγάλες πιθανότητες πρόβλεψης, σε άλλες περιπτώσεις αξιοσημείωτες γεωπολιτικές αβεβαιότητες κάνουν τις διαδρομές πιο σκοτεινές και απρόβλεπτες και τα προβλήματα που προκύπτουν από τις οικουμενικές τάσεις αντικείμενα μικροπολιτικής εκμετάλλευσης και δημαγωγίας των κρατούντων.

Η πιθανότητα εμφάνισης ρεαλιστικών σεναρίων πρόβλεψης ή και αντιμετώπισης μεγαλώνει όσο οι παράμετροι των σεναρίων γίνονται πιο συγκεκριμένες και αντικείμενο επιστημονικής έρευνας παρά δημαγωγίας.

Το κλειδί διάκρισης σε αυτό το σημείο είναι η πολιτική που εφαρμόστηκε από το πολιτικό σύστημα τις τελευταίες δεκαετίες παρά την ύπαρξη φωνών διαμαρτυρίας, προειδοποιήσεων και εναλλακτικών προτάσεων.

Οι υπεύθυνοι της κεντρικής και τοπικής διακυβέρνησης πρέπει αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τους (που συνήθως τις ξεχνούν) να επικεντρώσουν τη προσοχή τους στα πλέον πιθανά σενάρια πρόβλεψης και αντιμετώπισης που έχουν καθορισμένες επιστημονικά πιθανότητες για την περιοχή τους.

Όλα αυτά και άλλα τα γράφαμε πριν από 14 χρόνια (Η δημοσίευση του 2008 εδώ)  και δυστυχώς για την Εύβοια και τη χώρα η ζωή μας επιβεβαίωσε με το χειρότερο τρόπο.

Η Εύβοια και οι Δήμοι της χρειάζονται τοπικούς άρχοντες, ικανούς να υπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον με ρεαλιστικό όραμα και σχέδιο

Που είναι η αλήθεια και που το ψέμα για τις τιμές των δημητριακών;

Το στάρι είναι το δεύτερο περισσότερο εμπορευόμενο χρηματιστηριακά δημητιακό στο κόσμο μετά το καλαμπόκι. Η παραγωγή σταριού τη τελευταία εικοσαετία στο κόσμο φαίνεται παραστατικά σε ποσοστά στο παρακάτων διάγραμμα. 

Η Ευρώπη παρήγε περισσότερο του 1/5 της παγκόσμιας παραγωγής, ενώ έχει πιο λίγο απο το 1/13 του παγκόσμιου πληθυσμού. 

Στη Κίνα αντιστοιχούσε το μεγαλύτερο ποσοσστό παραγωγής και ακολουθείτε απο την Ινδία. Οι Ρωσία και ΗΠΑ έχουν το ίδιο ποσοστό. Η Ουκρανία παρήγε πιο λίγο απο τη Γαλλία, ή το Καναδά, ή τη Γερμανία και σχεδόν το ίδιο ποσοστό με το Η.Β και την Τουρκία. Η Ελλάδα είχει το 0,3% της παγκόσμιας παραγωγής. 

Οφείλονται στο πόλεμο στην Ουκρανία (με το 3,1% της παγκόσμιας παραγωγής) οι αυξημένες τιμές του σταριού και των παραγώγων του ή σε ασυδοτη κερδοσκοπία των "αγορών"; 

Η απάντηση δικιά σας

Ο πρώτος που αναγνώρισε ότι το κλίμα αλλάζει (*)

Σε ένα έργο του 1088 ο Shen Kuo (Κινέζος σοφός) έγραφε ότι μια κατολίσθηση αποκάλυψε μια κοιλότητα σε όχθη ποταμού στο σημερινό Yan’an της επαρχίας Shaanxi στη βόρεια Κίνα, όπου οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες για την ανάπτυξη μπαμπού. Αλλά στην κοιλότητα, ο Shen βρήκε φυτά μπαμπού που «είχαν γίνει πέτρα». Προβληματισμένος από αυτή την ανακάλυψη, ο Shen πρότεινε ότι, στην αρχαιότητα, το κλίμα στην περιοχή πρέπει να ήταν διαφορετικό.

(*) Από τον Οικονομικό Ταχυδρόμο

Αφού διαβάσετε το άρθρο, διαβάστε και παρακάτω

Ο Αριστοτέλης (384 π.Χ.–322 π.Χ.) έγραψε στη Μετεωρολογία του για το πώς η γη είχε τη δυνατότητα για φυσική αλλαγή, συμπεριλαμβανομένης της πεποίθησης ότι όλοι οι ποταμοί και οι θάλασσες κάποια στιγμή δεν υπήρχαν εκεί που ήταν και ήταν ξηρά. Ο Ξενοφάνης (570 π.Χ.–480 π.Χ.) έγραψε για το πώς τα θαλάσσια απολιθώματα της ενδοχώρας αποτελούσαν απόδειξη ότι οι μαζικές περιοδικές πλημμύρες είχαν αφανίσει την ανθρωπότητα πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά ποτέ δεν έγραψε για σχηματισμό γης ή μετατόπιση ακτών. Ο Ντου Γιου (222–285) ένας Κινέζος αξιωματικός της δυναστείας Τζιν, πίστευε ότι η γη των λόφων θα ισοπεδωθεί τελικά σε κοιλάδες και οι κοιλάδες θα υψώνονταν σταδιακά για να σχηματίσουν λόφους. Ο Ταοϊστής αλχημιστής Ge Hong (284–364) περιέγραψε πώς η Θάλασσα της Ανατολικής Κίνας θα μετατραπεί σε συμπαγή γη. Ο Πέρσης λόγιος Abū Rayhān al-Bīrūnī (973–1048) υπέθεσε ότι η Ινδία κάποτε καλυπτόταν από τον Ινδικό Ωκεανό, ενώ παρατηρούσε βραχώδεις σχηματισμούς στις εκβολές των ποταμών. Χρησιμοποιώντας στοιχεία απολιθωμένου μπαμπού εντός της ξηρής βορειοδυτικής κλιματικής ζώνης της Κίνας, ο Shen Kuo υπέθεσε ότι οι κλιματικές ζώνες μετατοπίστηκαν γεωγραφικά με την πάροδο του χρόνου.

Ήταν ο Shen Kuo που διατύπωσε μια υπόθεση σχετικά με τη διαδικασία σχηματισμού της γης (γεωμορφολογία) βασισμένη σε αρκετές παρατηρήσεις ως απόδειξη. Αυτό περιελάβανε την παρατήρησή του για απολιθωμένα κελύφη σε ένα γεωλογικό στρώμα ενός βουνού εκατοντάδες μίλια από τον ωκεανό. Συμπέρανε ότι η γη αναδιαμορφώθηκε και σχηματίστηκε από τη διάβρωση των βουνών, την ανύψωση και την εναπόθεση λάσπης, αφού παρατήρησε περίεργες φυσικές διαβρώσεις των βουνών Taihang και του όρους Yandang κοντά στο Wenzhou. Υπέθεσε ότι, με την πλημμύρα της λάσπης, η γη της ηπείρου πρέπει να είχε σχηματιστεί σε ένα τεράστιο χρονικό διάστημα. 

Από το http://en.chinaculture.org

Κατά την επίσκεψή του στα βουνά Taihang το 1074, ο Shen Kuo παρατήρησε στρώματα από δίθυρα κοχύλια και ωοειδείς βράχους σε ένα οριζόντιο άνοιγμα μέσα από έναν γκρεμό σαν μια μεγάλη ζώνη. Ο Σεν πρότεινε ότι ο γκρεμός ήταν κάποτε η τοποθεσία μιας αρχαίας ακτής που μέχρι την εποχή του είχε μετατοπιστεί εκατοντάδες μίλια ανατολικά. Έγραψε ότι την περίοδο της βασιλείας των Ζιπίνγκ (1064–1067) ένας άνδρας από τον Ζεζόου ανακάλυψε ένα αντικείμενο στον κήπο του που έμοιαζε με φίδι ή δράκο, και αφού το εξέτασε, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το νεκρό ζώο είχε προφανώς μετατραπεί σε «πέτρα». Ο δικαστής του Jincheng, Zheng Boshun, εξέτασε επίσης το πλάσμα, και σημείωσε τα ίδια σημάδια που μοιάζουν με ζυγαριά που φάνηκαν σε άλλα θαλάσσια ζώα. Ο Shen Kuo το παρομοίασε με άλλα "πέτρινα καβούρια" που βρέθηκαν στην Κίνα.

Η κρυφή αξία της ΛΑΡΚΟ και τα σχέδια των μνηστήρων (*)

(*) Απο άρθρο του Σin

" Η πώληση της ΛΑΡΚΟ είναι σαν πουλάς ένα ερειπωμένο σπίτι, που όμως κρύβει σεντούκια με χρυσές λίρες στο υπόγειο....«Αν κάποιος θέλει να επενδύσει σήμερα στη ΛΑΡΚΟ δεν θα το κάνει για τα assets που βρίσκονται στο τραπέζι, αλλά για την προοπτική εκμετάλλευσης των ελληνικών κοιτασμάτων λατερίτη με μια νέα μέθοδο, που υπόσχεται τεράστια κέρδη για πολλές δεκαετίες», σημειώνουν πηγές που γνωρίζουν καλά το θέμα....Ένα από τα πιο περιζήτητα μέταλλα σήμερα και για πολλά χρόνια στο μέλλον θα είναι το νικέλιο υψηλής καθαρότητας, που χρησιμοποιείται στην παραγωγή μπαταριών για ηλεκτρικά οχήματα. Επίσης, το κοβάλτιο, που είναι και αυτό ένα από τα βασικά συστατικά στην παραγωγή των μπαταριών. ....Σύμφωνα με εκτιμήσεις, απαιτούνται περισσότερα από 150 εκατ. ευρώ επένδυσης για να δημιουργηθεί μια μονάδα υδρομεταλλουργίας που θα εκμεταλλεύεται τα κοιτάσματα λατερίτη για την παραγωγή νικελίου και κοβαλτίου. Κατά ειρωνικό τρόπο, οι ιδιώτες που θα αγοράσουν το ενεργητικό της ΛΑΡΚΟ θα χρησιμοποιήσουν μια μέθοδο παραγωγής που αναπτύχθηκε στον χώρο της ΛΑΡΚΟ, με τη συμμετοχή επιστημόνων του Μετσόβειου Πολυτεχνείου και η σχετική ευρεσιτεχνία έχει κατοχυρωθεί από τις αρχές της δεκαετίας του '90. Η ίδια η ΛΑΡΚΟ λειτούργησε μόνο μια μικρή, πειραματική εγκατάσταση υδρομεταλλουργίας, χωρίς ποτέ να την εντάξει στην παραγωγή της, ενώ άλλοι, όπως ο διεθνής κολοσσός Glencore, που ενδιαφερόταν και για τη ΛΑΡΚΟ στο παρελθόν, την έχουν αξιοποιήσει με μεγάλη επιτυχία σε φτωχά κοιτάσματα.

Αν η υδρομεταλλουργία είναι το κλειδί για τεράστια κέρδη μέσα στις επόμενες δεκαετίες, ένα βασικό ερώτημα είναι ποια τύχη θα έχει η παλαιά μονάδα της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα....Η απάντηση που δίνουν όσοι γνωρίζουν το θέμα είναι ότι και η μονάδα της Λάρυμνας θα μπορούσε να συνεχίσει να λειτουργεί και να διατηρηθούν θέσεις εργασίας, με τρεις βασικές προϋποθέσεις: να εμπλουτίζεται το μετάλλευμα με εισαγόμενα μεταλλεύματα υψηλότερης ποιότητας, ώστε να κρατιέται υπό έλεγχο το ενεργειακό κόστος, να βρεθεί μια λύση για μια σχετικά καλή συμφωνία με τη ΔΕΗ για το ρεύμα και να περιορισθούν, στο μέτρο του δυνατού, τα κόστη λειτουργίας. Με αυτές τις παρεμβάσεις, ένας επενδυτής θα μπορούσε και να μην μπαίνει μέσα από το εργοστάσιο της Λάρυμνας, αλλά ακόμη και αν είχε κάποιες ζημιές, αυτές θα ήταν μικρό κλάσμα των κερδών που θα είχε από την υδρομεταλλουργία"

Όλο το άρθρο του Σin εδώ

Μια άγνωστη πτυχή της Ευβοϊκής κληρονομιάς: Ο Ιάννης Ξενάκης έλκει την καταγωγή του από την Εύβοια

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Ιάννης Ξενάκης (29 Μαΐου 1922 – 4 Φεβρουαρίου 2001) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες και αρχιτέκτονες του 20ού αιώνα, διεθνώς γνωστός ως Iannis Xenakis. Οι πρωτοποριακές συνθετικές μέθοδοι, που ανέπτυξε συσχέτιζαν τη μουσική και την αρχιτεκτονική με τα μαθηματικά και τη φυσική, μέσω της χρήσης μοντέλων από τη θεωρία των συνόλων, τη θεωρία των πιθανοτήτων, τη θερμοδυναμική, τη Χρυσή Τομή, την ακολουθία Φιμπονάτσι κ.ά. Παράλληλα, οι φιλοσοφικές του ιδέες για τη μουσική έθεσαν καίρια το αίτημα για ενότητα φιλοσοφίας, επιστήμης και τέχνης, συμβάλλοντας στο γενικότερο προβληματισμό για την κρίση της σύγχρονης ευρωπαϊκής μουσικής των δεκαετιών του 1950 και 1960.

Γεννήθηκε στη Βραΐλα της Ρουμανίας. Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Κλεάρχου Ξενάκη, εμπόρου με καταγωγή από την Εύβοια και της Φωτεινής Παύλου, η οποία καταγόταν από τη Λήμνο. Η μητέρα του πέθανε από ιλαρά, όταν ο Ξενάκης ήταν πέντε ετών, αλλά πρόλαβε να του εμφυσήσει την αγάπη της για τη μουσική (η ίδια έπαιζε ερασιτεχνικά πιάνο). Πέντε χρόνια αργότερα, το 1932 ο πατέρας του τον έστειλε μαζί με τα αδέλφια του Ιάσονα (φιλόσοφο και καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνας, ΗΠΑ) και Κοσμά (αρχιτέκτονα/πολεοδόμο/ζωγράφο/γλύπτη) στην Αναργύρειο και Κοργιαλένειο Σχολή Σπετσών. Εκεί πήρε και τα πρώτα του μαθήματα μουσικής (αρμονίας και πιάνου).

Το 1938 μετακόμισε στην Αθήνα, προκειμένου να προετοιμαστεί για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ). Παράλληλα, έπαιρνε μαθήματα αρμονίας και αντίστιξης με τον Αριστοτέλη Κουντούρωφ, μαθητή του Ιππολίτοφ-Ιβάνοφ, κάνοντας και τις πρώτες συνθετικές του απόπειρες. Τότε άρχισε επίσης να μελετά τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, κυρίως τον Πλάτωνα. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι από αυτή την ηλικία ενδιαφερόταν για τη σχέση των μαθηματικών και της μουσικής, προσπαθώντας να βρει πώς θα μπορούσαν να εφαρμοστούν μαθηματικά μοντέλα στην Τέχνη της Φούγκας του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, έτσι ώστε οι μουσικές δομές να παρασταθούν με γραφήματα ως οπτικές αντιστοιχίες της μουσικής.

Το 1940 πέτυχε την εισαγωγή του στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ, παρόλο που δεν ήθελε να γίνει πολιτικός μηχανικός ή αρχιτέκτονας, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος. Κατάφερε όμως με αυτή του την επιλογή να συνδυάσει σε κάποιο βαθμό τα δικά του ενδιαφέροντα (Μουσική, Μαθηματικά, Φυσική) με τις επιθυμίες του πατέρα του, ο οποίος ήθελε να τον στείλει στην Αγγλία να σπουδάσει Ναυπηγική. Την ίδια χρονιά εντάχθηκε στο – παράνομο τότε – KKE, ενώ αργότερα (1943) έγινε γραμματέας της ΕΠΟΝ Πολυτεχνείου. Κατά τη συμμετοχή του στα Δεκεμβριανά ως ομαδάρχης του Λόχου Σπουδαστών «Λόρδος Μπάιρον» τραυματίστηκε σοβαρά από θραύσμα αγγλικής οβίδας, με αποτέλεσμα να χάσει το αριστερό του μάτι και να παραμορφωθεί η αριστερή πλευρά του προσώπου του.

Λόγω της αντιστασιακής του δράσης και των γενικότερων συνθηκών της εποχής, οι σπουδές του γίνονταν μετ' εμποδίων μέχρι και το 1946, οπότε και υποστήριξε επιτυχώς την διπλωματική του εργασία με θέμα το ενισχυμένο σκυρόδεμα. Λίγο αργότερα παρουσιάστηκε στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου, περιμένοντας να απαλλαγεί από τη στρατιωτική θητεία ή να υπηρετήσει ως βοηθητικός λόγω του τραυματισμού του, αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Φοβούμενος την εξορία στη Μακρόνησο, δραπέτευσε με πλαστό διαβατήριο στην Ιταλία, οπότε και καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο για λιποταξία. Από την Ιταλία, με την βοήθεια Ιταλών κομμουνιστών πέρασε στη Γαλλία και έφτασε τελικά στο Παρίσι.

Στο Παρίσι, με τη μεσολάβηση του Γιώργου Κανδύλη, ο Ξενάκης προσλήφθηκε από τον γνωστό αρχιτέκτονα Λε Κορμπυζιέ, για τον οποίον εργάστηκε μέχρι και το 1959. Παράλληλα αναζητούσε δασκάλους για να συνεχίσει τα μαθήματα σύνθεσης. Οι πρώτοι στους οποίους απευθύνθηκε ήταν οι Αρτύρ Ονεγκέρ και Νταριούς Μιγιώ, μέλη της «ομάδας των Έξι». Ο Ξενάκης όμως δεν ήταν διατεθειμένος να διδαχθεί τους ακαδημαϊκούς κανόνες της αρμονίας και της αντίστιξης. Σύντομα συγκρούστηκε με τον Ονεγκέρ, ο οποίος δεν αποδεχόταν τις ιδέες του. Η Νάντια Μπουλανζέ, στην οποία απευθύνθηκε επίσης ο Ξενάκης, είδε μερικά έργα του και του εξέφρασε την αδυναμία της να αναθεωρήσει τις απόψεις της στην ηλικία της ή να «ξεκινήσει για χάρη του από την αρχή»

Η γνωριμία του με την συναγωνίστριά του Φούλα Χατζιδάκη (συγγραφέα, μεταφράστρια και κριτικό) έγινε, όταν εξόριστοι και οι δυο κατοίκησαν ένα διάστημα στο ίδιο ξενοδοχείο, στο Παρίσι, στην οδό Claude Bernard 26. Έκτοτε διατήρησαν μακρόχρονη αλληλογραφία. Μάλιστα στα κατάλοιπα της Φούλας Χατζιδάκη, σώθηκαν, φυλαγμένα με προσοχή, λίγα γράμματα του Ιάννη Ξενάκη, χρονολογημένα από το Μάρτιο του 1948, το πρώτο, ως τον Ιούλιο του 1964, το τελευταίο, τα οποία αποτελούν ιστορικά τεκμήρια για τις αναζητήσεις, τις επιρροές, τις σκέψεις και το ιστορικό περιβάλλον των δύο πνευματικών ανθρώπων. 

• Απο το "The Friends of Xenakis" (permission link)

Τη λύση στις μουσικές του αναζητήσεις την έδωσε τελικά ο Ολιβιέ Μεσιάν, ο οποίος ήταν ο πρώτος που κατάλαβε τις μουσικές ιδιαιτερότητες του Ξενάκη, λέγοντάς του ότι δεν χρειάζεται να μελετήσει αρμονία και αντίστιξη. Ο ίδιος ο Μεσιάν θυμάται μάλιστα ότι τον συμβούλεψε: «Είσαι σχεδόν 30 χρονών, έχεις την τύχη να είσαι Έλληνας, αρχιτέκτονας και με γνώσεις εφαρμοσμένων μαθηματικών. Εκμεταλλεύσου τα αυτά. Κάν’τα στη μουσική σου». Τα μόνα μαθήματα, που του πρότεινε να παρακολουθήσει μαζί του, ήταν μουσικής αισθητικής και ανάλυσης, στο Κονσερβατουάρ του Παρισιού. Πράγματι, ο Ξενάκης άρχισε να παρακολουθεί το 1952 μαθήματα με τον Μεσιάν, ενώ στον λιγοστό ελεύθερό του χρόνο συνέθετε. Εκείνη την περίοδο γνώρισε και τη Φρανσουάζ – τη γνωστή σήμερα μυθιστοριογράφο Φρανσουάζ Ξενάκη – την οποία παντρεύτηκε το 1953 και με την οποία απέκτησε μία κόρη, τη Μάχη.

Από το 1960, ο Ξενάκης αφιερώνεται ολοκληρωτικά στη σύνθεση, έχοντας ολοκληρώσει μια σειρά πρωτοποριακών αρχιτεκτονικών κατασκευών που του είχε αναθέσει ο Λε Κορμπυζιέ, με σημαντικότερο το Περίπτερο της Philips για τη διεθνή έκθεση των Βρυξελλών του 1958, μία από τις πρώτες πολυμεσικές εγκαταστάσεις στον κόσμο. Είχε προηγηθεί η παρουσίαση του έργου του Μεταστάσεις (1955), το οποίο προκάλεσε αίσθηση, σηματοδοτώντας την αρχή της «στοχαστικής μουσικής». Παράλληλα, ο Ξενάκης δημοσίευε τα πρώτα κείμενά του σε διάφορα περιοδικά, εκφράζοντας τη φιλοσοφία του για τη μουσική, δημιουργώντας νέους όρους και μουσικές κατηγορίες, ενώ άσκησε έντονη κριτική στη σειραϊκή μουσική με το κείμενό του «Η κρίση της σειραϊκής μουσικής», μετατρέποντας με αυτόν τον τρόπο σε εχθρούς του τους Πιερ Μπουλέζ και Καρλχάιντς Στοκχάουζεν, δεσπόζουσες προσωπικότητες της πρωτοποριακής ευρωπαϊκής μουσικής σε Γαλλία και Γερμανία αντίστοιχα, οι οποίοι τον αποκάλεσαν «ηλίθιο».

Παρ' όλες τις δυσκολίες όμως που αντιμετώπιζε ο Ξενάκης από τους επίσημους κύκλους της πρωτοποριακής ευρωπαϊκής μουσικής, η φήμη του άρχισε να εξαπλώνεται ραγδαία σε όλο τον κόσμο από το 1960 και έπειτα. Από τη δεκαετία του 1970 και μέχρι τον θάνατό του έμεινε στο προσκήνιο της σύγχρονης ευρωπαϊκής μουσικής, εργαζόμενος πάντα στο πλαίσιο της σχέσης μαθηματικών, μουσικής και αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας, με έναν προσωπικό, πρωτοποριακό αλλά και μοναχικό τρόπο, αφήνοντας ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στη σύγχρονη μουσική του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα.

Ο Ξενάκης πέθανε τα ξημερώματα της 4ης Φεβρουαρίου 2001, σε ηλικία 78 ετών και μετά από μακρόχρονες περιπέτειες με την υγεία του. Η σορός του αποτεφρώθηκε στην υπόγεια κρύπτη του κοιμητηρίου Περ Λασαίζ στο Παρίσι χωρίς θρησκευτική τελετή, σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία

Ολόκληρο το λήμμα της Βικιπαίδια εδώ

¨Σκύρος - παράδειγμα μιας άλλης προοπτικής ανάπτυξης για τα νησιά του Αιγαίου¨

Ομιλία του Γιάννη .Γεροντίτη, προέδρου του Επιμελητηρίου Εύβοιας στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Επιμελητηριακού Συμβουλίου Στερεάς Ελλάδας στη Σκύρο -  27/8/20022

     Η πολυετής δραστηριότητα μας στο τομέα του τουρισμού, μας έχει οδηγήσει σε μια σειρά διαπιστώσεων για τη κατάσταση του κλάδου στις νέες συνθήκες.

Ο τουρισμός είναι μια κατεξοχήν αβέβαιη οικονομική δραστηριότητα που επηρεάζεται από πολλαπλούς φυσικούς παράγοντες αλλά και από πανδημικά φαινόμενα και πολέμους. Τα πρόσφατα γεγονότα το επιβεβαιώνουν. Επηρεάζεται επίσης από την νοοτροπία, αντίληψη, αισθητική τόσο των φιλοξενούντων επιχειρηματιών και κοινωνιών, όσο και των φιλοξενουμένων επισκεπτών.

Ο μαζικός τουρισμός σε πολλές περιοχές και νησιά της χώρας μας, εκτός από τα οικονομικά οφέλη (που ανά μέσο επισκέπτη φθίνουν χρόνο με το χρόνο) έχει οδηγήσει σε μεγάλη εξάρτηση από τους tour operators και επιβολή προϊόντων όπως το «all inclusive» που ελαχιστοποιεί τη χρήση τοπικών προϊόντων και επαφών με τη τοπική κοινωνία. Έχει επηρεάσει  δυσμενώς και  αρκετά άλλα κοινωνικά και πολιτισμικά ζητήματα. Πολλά νησιά έχουν εξαντλήσει τους φυσικούς πόρους τους και έχουν χάσει την παραδοσιακή τους αυτάρκεια σε προϊόντα διατροφής αλλά και την αυθεντικότητα τους ως προορισμοί. Άλλα, επικεντρώνοντας στην επωνυμία τους έχουν στοχεύσει αποκλειστικά στην εφήμερη διασκέδαση. Σε άλλα, οι κοινωνικές υποδομές (υγεία, ύδρευση-αποχέτευση, καθαριότητα κλπ) δεν μπορούν να αντέξουν το βάρος του εποχιακού υπερπληθυσμού και παράλληλα υπάρχει υπερβολική αύξηση των μισθώσεων ακινήτων για ντόπιους κατοίκους και μετατιθέμενους υπαλλήλους του δημόσιου τομέα.

Ο σύγχρονος τουρισμός χαρακτηρίζεται από: υποδοχή, χαμόγελο, φιλοξενία, καθαριότητα, αισθητική, ποιότητα, εύρος παρεχόμενων υπηρεσιών, αναμνήσεις, νοσταλγία μετά από το ταξίδι…. Όλα αυτά αλληλοεπιδρούν σε ένα πλέγμα σχέσεων μεταξύ εταιρείας, ανθρώπων, κοινωνίας, περιβάλλοντος και κράτους. Αυτό που τελικά απομένει (και εξάγεται από την επιχείρησή και τον τόπο μας) είναι οι συναρπαστικές εμπειρίες. Οι τουρίστες έρχονται να ζήσουν στην περιοχή μας για λίγο, μεταξύ μας, όπως εμείς, και δίπλα μας: αν η περιοχή μας είναι οργανωμένη, χτισμένη με ομορφιά και γούστο, με ελκυστικά προϊόντα και υπηρεσίες, τότε θα πληρώσουν αυτό που μας αξίζει.

 Οι επαναλαμβανόμενες κρίσεις των τελευταίων χρόνων έχουν λειτουργήσει ως καταλύτες, μεταμορφώνοντας ριζικά τη διεθνή τουριστική αγορά.

Διαμορφώνεται αργά αλλά σταθερά ένας νέος τύπος ταξιδιώτη.

 Το προφίλ αυτού του νέου επισκέπτη οφείλει να είναι και ο οδηγός μας για τη συνολική επανατοποθέτηση πολλών προορισμών στη ντόπια και διεθνή αγορά.        Σύμφωνα με διεθνή έρευνα του ΕΟΤ, οι νέοι, το πιο δυναμικό κομμάτι της αγοράς, αναζητά πλέον πρωτίστως προορισμούς και καταλύματα που ακολουθούν φιλικές πρακτικές προς το περιβάλλον και μοιράζονται τις ίδιες αρχές και αξίες που έχουν. Αναζητούν αυθεντικούς προορισμούς, όπου μπορούν να ζήσουν βιωματικές εμπειρίες κοντά στη φύση, σε τοπικές κοινωνίες που διατηρούν την αυθεντικότητα  τους, να απολαύσουν τα ντόπια, ποιοτικά προϊόντα, τη τοπική γαστρονομία, να γνωρίσουν τα ήθη, τα έθιμα και την άυλη πολιτιστική κληρονομιά. Οι νέοι έχουν στο επίκεντρο της προσοχής τους τις σύγχρονες ανάγκες του ταξιδιώτη, ανεξάρτητα από το χρώμα του, τις σεξουαλικές προτιμήσεις, τις πολιτικές πεποιθήσεις, την κοινωνική του κατάσταση και μεριμνούν για τις μειονότητες. Η επιθυμία για αναζωογονητικές, αναγεννητικές εμπειρίες, η επανασύνδεση με τις αληθινές αξίες της ζωής αποτελούν κορυφαίο εύρημα. Είναι μάλιστα διατεθειμένοι να δαπανήσουν και περισσότερα προκειμένου να βρεθούν σε προορισμούς με αειφόρες πολιτικές. Ο αειφόρος τουρισμός με ηθικό πρόσημο είναι το μεγάλο ζητούμενο της εποχής.

 Η Σκύρος – σε σύγκριση με πολλούς άλλους, δημοφιλείς, γνωστούς ή όχι προορισμούς – έχει αρκετά συγκριτικά πλεονεκτήματα για να ενισχύσει το πρότυπο αειφόρου τουριστικής ανάπτυξης για πολλούς ελληνικούς και διεθνείς προορισμούς.

 ·      Δεσπόζει σχεδόν στο κέντρο του Αιγαίου Πελάγους και έχει τακτική ακτοπλοϊκή σύνδεση και αεροδρόμιο.

·      Μπορεί να αναπτύξει συνέργειες με διπλανούς τουριστικούς προορισμούς προς αμοιβαίο όφελος: με τη Κύμη πατρίδα του Γιώργου Παπανικολάου , με τη πλούσια ιστορική συνεισφορά στον αρχαίο ελληνικό εποικισμό της Μεγάλης Ελλάδας αλλά και τις βόρειες Σποράδες. (Σκόπελο, Αλόννησο και Σκιάθο), με το Μουσείο της Ακρόπολης, όπου συναντάμε ανάγλυφο το Σκυριανό αλογάκι στην πομπή των Παναθηναίων αλλά και τη Βεργίνα και το Μαραθώνα, όπου βρέθηκαν σκελετοί του σε σχετικές ανασκαφές που δείχνουν τη σύνδεση της Σκύρου με όλες τις περιοχές της αρχαίας Ελλάδας.

·      Μπορεί να γίνει ένα από τα σημαντικότερα κέντρα παραγωγής ενέργειας από αιολικά πάρκα στη χώρα, αρκεί να τηρηθούν οι σωστές διαδικασίες και κανόνες για τη προστασία του περιβάλλοντος και την αισθητική του τοπίου. 

·      Ταξίδεψες πολύ ; Όλα μοιάζουν ίδια ; Η Σκύρος δεν είναι έτσι, είναι αυθεντική περιοχή ανέγγιχτη από τον μαζικό τουρισμό. Ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα νησιά της χώρας για δύο σημαντικούς λόγους. διατηρεί αλώβητη την πολιτιστική και φυσική της κληρονομιά και αναπτύσσει δυναμικά μορφές αειφόρου τουρισμού εστιάζοντας στα προσωπικά συναισθήματα και ποιοτικές εμπειρίες.

·      Η ελκυστικότητά της όμως δεν περιορίζεται μόνο στα θαλασσινά τοπία. Στους πρόποδες των βουνών της με τα πλούσια δάση, τα φαράγγια, τις σπηλιές και την άγρια βλάστηση, απλώνονται εύφορες περιοχές που σφύζουν από ζωή, συνθέτοντας ένα τοπίο μοναδικής φυσικής ομορφιάς.

·      Καθρεφτίζεται σχεδόν παντού άθικτο, το μακρύ ιστορικό και πολιτιστικό ταξίδι από το Παλαμάρι της πρώιμης και μέσης εποχής του χαλκού μέχρι σήμερα,.

·      Διατηρεί την ταυτότητά της, τόσο ως προς τον πολιτισμό της όσο και ως προς το φυσικό και δομημένο περιβάλλον της. Αυτά, μαζί με τη φιλοξενία των κατοίκων του, τη καθιστούν μια άκρως δελεαστική επιλογή.

·      Καλύπτει πολλές μορφές τουρισμού με ξενοδοχειακά καταλύματα όλων των κατηγοριών, υπηρεσίες υψηλής ποιότητας και προσιτές τιμές.

·      Συνδυάζει αρμονικά στοιχεία τουριστικού προορισμού για όλο το έτος, με  σπάνιες φυσικές ομορφιές, αρχαιολογικά μνημεία, μουσεία, τους θησαυρούς της διακοσμητικής Σκυριανής παράδοσης, το χορό στο παραδοσιακό Σκυριανό γάμο, τη διονυσιακή ατμόσφαιρα του σκυριανού καρναβαλιού , το σκυριανό αλογάκι με αρχαίες ρίζες, μοναδικό στον κόσμο, τα γραφικά σπίτια, διαδρομές πεζοπορίας και αναρρίχησης, υποβρύχιες δραστηριότητες, ιππασία, ποικιλία ψυχαγωγίας και κυρίως ανθρώπινη ζεστασιά και φιλοξενία, τοπική γαστρονομία και οινικές εμπειρίες.

·      Ένα πλεονέκτημα της σε σύγκριση με την υπόλοιπη Εύβοια είναι ότι η επωνυμία της γράφεται και ακούγεται το ίδιο σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. 

·      Αν έχεις το χαρακτήρα του ερευνητή, θα χαρείς τα δώρα της με την ανυπόμονη διέγερση της ανακάλυψης. Γιατί δεν ξέρεις τι θα αντικρίσεις μετά τη στροφή του δρόμου, Πέρα από το λόφο, στην παρακάτω παραλία. Πίσω από την πόρτα του σκυριανού σπιτιού, που μοιάζει με μαγικό κουτί, με πειρατικό σεντούκι, καθώς κρύβει τους θησαυρούς της διακοσμητικής σκυριανής παράδοσης και περιέχει συμπυκνωμένη την καλαισθησία των Σκυριανών.

·      Η Σκύρος μοιάζει με όμορφη μιγάδα, γεννημένη από το ταίριασμα αντιθέτων. Το πράσινο βόρειο μέρος φορτωμένο πεύκο και καλλιέργειες. Το νότιο, είναι καφέ, κίτρινο, φύση γυμνή ή θαμνώδης, ένας εκτεταμένος βοσκότοπος για τα αιγοπρόβατα και το σκυριανό αλογάκι. 

·      Η νησίδα Βάλαξα έχει σημαντική οικολογική αξία, καθώς φιλοξενεί ενδημικά είδη, ερπετά και άλλα είδη πανίδας, όπως το είδος Cyrtodactylus kotschyi.

·      Η Σκυροπούλα είναι καλυμμένη με δάσος κέδρων και το Σαρακήνικο είναι γνωστό για τη "χρυσή" παραλία του.

·      Άφησα τελευταίες τις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις στο τουριστικό και άλλους κλάδους που συνδέονται με το τουρισμό, για να επισημάνω ότι αποτελούν σημαντικό δυναμικό και αναγκαία προϋπόθεση για την ανάπτυξη του τουρισμού αειφορίας.

Πολλά από τα παραπάνω έχουν αξιοποιηθεί μέχρι σήμερα για την σταδιακή εδραίωση του νησιού ως ανερχόμενου τουριστικού προορισμού.

     Σύμφωνα, με τα αποτελέσματα διεθνούς αξιολόγησης το μοντέλο ανάπτυξης της Σκύρου, στηρίζεται στην αξιοποίηση του φυσικού της πλούτου και της πολιτιστικής παράδοσης και συμβαδίζει με τα αντίστοιχα κριτήρια του τουρισμού αειφορίας. Τα τελευταία χρόνια έχει παρουσιάσει σημαντικές επιτυχίες σε αυτούς τους τομείς και έχει κερδίσει το παγκόσμιο βραβείο κοινού στην διεθνή έκθεση τουρισμού ITB του Βερολίνου. Από το 2018 έχει ενταχθεί στους 100 κορυφαίους παγκόσμιους προορισμούς αειφορίας και «πράσινου τουρισμού», σύμφωνα με τη λίστα του «Green Destinations», και φιλοδοξεί να διατηρήσει και να ανεβάσει ακόμη πιο ψηλά τον πήχη της ανταγωνιστικότητας και τα στάνταρ της ποιότητας του τουριστικού προϊόντος και των τουριστικών υπηρεσιών. Φέτος εντάχθηκε στην καθιερωμένη ετήσια λίστα με τα 25 καλύτερα ελληνικά νησιά για τους ταξιδιώτες των Times του Λονδίνου.

 Έχουν γίνει αρκετά προς αυτή τη κατεύθυνση.

 Χαρακτηριστικό παράδειγμα νοικοκυρέματος και καινοτομίας είναι το Λιμάνι της Λιναριάς, που μπορεί να χαρακτηριστεί ως πυλώνας για την αειφόρο τουριστική ανάπτυξη του νησιού.  Είναι ένα από τα 116 Ευρωπαϊκά οικολογικά Λιμάνια (ECO PORTS), με Γαλάζια σημαία και το μόνο δημόσιο μέλος των 86 βραβευμένων Ευρωπαϊκών Μαρίνων.  Εφαρμόζει σχέδιο αντιμετώπισης θαλάσσιας ρύπανσης, σχέδιο διαχείρισης καταλοίπων πλοίων, ενώ διαθέτει μικτό σταθμό καυσίμων (από το 2016) για σκάφη & οχήματα. Έχει διενεργήσει τον πρώτο στη Χώρα διαγωνισμό για Υδατοδρόμιο, έχει εγκαταστήσει τον πρώτο σε Λιμάνι υποθαλάσσιο φωτισμό και λειτουργεί τον πρώτο σε Λιμάνι συμπιεστή ανακυκλώσιμων συσκευασιών. Οι στάνταρ παροχές της Μαρίνας του περιλαμβάνουν όλα όσα χρειάζεται ένα σύγχρονο σκάφος. Από 2015 μέχρι σήμερα συνεργάζεται με το Τμήμα περιβάλλοντος του πανεπιστημίου Αιγαίου και έχει καθιερώσει ετήσια πρακτική άσκηση φοιτητών για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε Λιμάνι. Από το 2019 συνεργάζεται και με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Στο πρόγραμμα “SKYROS PROJECT” συμμετέχουν κάθε χρόνο όλο και περισσότεροι φοιτητές για διαγωνισμούς και έρευνες με θέματα το Λιμάνι και το Νησί. Τουριστικά παρατηρητήρια, Παρατηρητήρια για τον θαλάσσιο τουρισμό, Περιβαλλοντική κατασκήνωση για παιδιά, προβολές & παρουσιάσεις, περιβαλλοντική φροντίδα και εκπαίδευση έχουν τη βάση τους στο Λιμάνι όπως και η πρώτη στη Χώρα (από το 2016) Ακαδημία Περιβαλλοντικών εκπαιδευτών. Το Λιμάνι έχει κερδίσει πάνω από 14  εθνικά και διεθνή βραβεία και έχει τεράστια αύξηση εσόδων και αύξηση τουριστικών σκαφών.

 Βέβαια χρειάζονται να γίνουν ακόμη αρκετά και προς τις υπόλοιπες κατευθύνσεις του τουρισμού αειφορίας.

Ο στόχος πρέπει να είναι να γίνει η Σκύρος μας ένας ποιοτικός και αειφόρος προορισμός για όλες τις εποχές του έτους.

 Ποιες στρατηγικού χαρακτήρα επιλογές προτείνουμε για το νησί και τον τουρισμό του;

 1.           Υλοποίηση ολιστικής πολιτικής με στόχο την πλήρη αξιοποίηση των δυνατοτήτων αειφόρου ανάπτυξης του νησιού.

2.            Προστασία και βιωσιμότητα του φυσικού περιβάλλοντος.

3.        Χωροταξικός σχεδιασμός σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο στον οποίο θα κυριαρχούν οι αρχές της αειφορίας, της προστασίας και ανάδειξης του περιβάλλοντος, της κυκλικής οικονομίας και της ορθολογικής χρήσης των φυσικών πόρων.

4.         Υγειονομική προφύλαξη & ασφάλεια τουριστών και πληθυσμού σε συνδυασμό με τη σταθεροποίηση και αύξηση του πληθυσμού των μόνιμων κατοίκων στο νησί.

5.         Βελτίωση, ανάπτυξη και προσαρμογή των δημοσίων, κυρίως υποδομών.

6.         Μείωση του ενεργειακού κόστους των τουριστικών επιχειρήσεων, με κίνητρα για την ανάπτυξη ΑΠΕ σε μεγάλα αλλά και μικρά τουριστικά καταλύματα και επιχειρήσεις εστίασης.

7.         Ενίσχυση των συνεργειών με όλους τους τομείς της τοπικής οικονομίας και κοινωνίας και εμπλουτισμό, καινοτομία και προώθηση του τουριστικού προϊόντος του νησιού.

8.             Κλιματική προσαρμογή των τουριστικών υποδομών για την αντιμετώπιση της κλιματικής αστάθειας και σύγχρονων προκλήσεων και δημιουργία υποδομών για την μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος των τουριστικών επιχειρήσεων, όπως π.χ. υποδομές για την επαναχρησιμοποίηση νερού, ανακύκλωση απορριμμάτων κ.α.

9.         Περιβαλλοντική πιστοποίηση για όλες τις τουριστικές επιχειρήσεις, μέσα από την υιοθέτηση βέλτιστων πρακτικών για την εξοικονόμηση ενέργειας και τη διαχείριση των απορριμμάτων.

10.          Έμφαση στην ποιότητα. Στόχευση σε επισκέπτες μεσαίου και υψηλού εισοδήματος, άνοιγμα σε νέες αγορές, επένδυση στον εναλλακτικό τουρισμό (αγροτουρισμός, υγείας και ευεξίας, αναρριχητικός τουρισμός, τουρισμός περιπέτειας αλλά και η προσέλκυση ψηφιακών νομάδων που μπορούν να ενισχύσουν το τουριστικό ρεύμα και να συνδυάσουν διακοπές και εργασία) που αναπτύσσεται όλες τις εποχές του χρόνου.

11.         Ισόρροπη κατανομή των τουριστικών ροών στο χώρο και στο χρόνο με στοχευμένες ενέργειες προσέλκυσης τουριστών από γειτονικές περιοχές (και συνέργειες με περιοχές που ήδη αναφέραμε) αλλά & γειτονικές χώρες.

12.         Ποιοτική αναβάθμιση του κτιριακού αποθέματος των τουριστικών καταλυμάτων, χωρίς να αλλοιώνεται ο παραδοσιακός και πολιτισμικός τους χαρακτήρας.

13.          Διεύρυνση του ψηφιακού μετασχηματισμού σταδιακά προς το σύνολο των τουριστικών επιχειρήσεων και αξιοποίηση της 4^ης βιομηχανικής επανάστασης προς όφελος όλων των κατοίκων. 

14.          Αναβάθμιση της τουριστικής εκπαίδευσης. Οι απασχολούμενοι και πολύ περισσότερο τα στελέχη στον τουρισμό αποτελούν το πιο πολύτιμο κεφάλαιο και είναι απαραίτητο να διαθέτουν σύγχρονες δεξιότητες.

15.          Δικαιότερη κατανομή του συσσωρευμένου πλούτου μεταξύ ξένων και εγχώριων, μεγάλων και μικρών επιχειρήσεων, εισαγωγών και τοπικών προϊόντων και μεταξύ κερδών και μισθών.

16.          Συνεργασία με τους Δήμους Ηρακλείου και Κέρκυρας για την αποκόμιση εμπειρίας και αίτηση στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Αειφόρου Τουρισμού (GCST) για την πιστοποίηση αειφορίας του προορισμού «Σκύρος».

17.          Ανάπτυξη συνεργειών με τη Κύμη, τα άλλα νησιά των Β. Σποράδων και το Μουσείο Ακρόπολης.

18.          Δρομολόγηση δεύτερης γραμμής από Γλύφα σε Σκόπελο και Σκύρο που θα συνδέσει άμεσα τη Σκύρο με τη Κεντρική Ελλάδα.

19.          Έναρξη λειτουργίας του υδατοδρομίου Σκύρου και παράλληλη αναβάθμιση του αεροδρομίου.

Το νέο και αειφόρο μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης απαιτεί σχέδιο και όραμα, κοινή προσπάθεια όλων των εμπλεκομένων μερών (επιχειρηματιών, τοπικής αυτοδιοίκησης, κεντρικής κυβέρνησης και κοινωνίας των πολιτών). Η ευθύνη για τη διαμόρφωση και υλοποίηση αυτού του σχεδίου ανήκει σε όλους αυτούς, αλλά χρειάζεται και διαβούλευση, τοπική συνεννόηση, κοινές αποφάσεις και συντονισμός.

 Η Σκύρος είναι ο τόπος που τα αντίθετα συμβιώνουν. Εδώ, που μέχρι σήμερα οι ντόπιοι λέγαν χαριτολογώντας ότι το νησί βγάζει φάβα, αστακούς και επιστήμονες, θα μπορούν από εδώ και πέρα να λένε ότι η Σκύρος είναι παράδειγμα τουριστικού προορισμού αειφορίας με πιστοποιημένα επώνυμα τοπικά προϊόντα, αειφόρες τουριστικές επιχειρήσεις και επιστήμονες που γύρισαν στο τόπο τους και έφεραν μαζί τους και πολλούς άλλους από όλο το κόσμο, που συνδυάζουν την εργασία με το «Ευ ζην».

 Εμείς – το Επιμελητήριο Εύβοιας, θέτουμε τις προτάσεις μας και τις δυνατότητές μας στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του φορέα μας στη διάθεση των εμπλεκομένων μερών (Δήμου Σκύρου, Περιφέρειας, οργανώσεων των επιχειρηματιών του νησιού και της κοινωνίας των πολιτών του) ώστε να εργαστούμε όλοι μαζί για την υλοποίηση του οράματος που σας ανάφερα.