Η κρυφή αξία της ΛΑΡΚΟ και τα σχέδια των μνηστήρων (*)

(*) Απο άρθρο του Σin

" Η πώληση της ΛΑΡΚΟ είναι σαν πουλάς ένα ερειπωμένο σπίτι, που όμως κρύβει σεντούκια με χρυσές λίρες στο υπόγειο....«Αν κάποιος θέλει να επενδύσει σήμερα στη ΛΑΡΚΟ δεν θα το κάνει για τα assets που βρίσκονται στο τραπέζι, αλλά για την προοπτική εκμετάλλευσης των ελληνικών κοιτασμάτων λατερίτη με μια νέα μέθοδο, που υπόσχεται τεράστια κέρδη για πολλές δεκαετίες», σημειώνουν πηγές που γνωρίζουν καλά το θέμα....Ένα από τα πιο περιζήτητα μέταλλα σήμερα και για πολλά χρόνια στο μέλλον θα είναι το νικέλιο υψηλής καθαρότητας, που χρησιμοποιείται στην παραγωγή μπαταριών για ηλεκτρικά οχήματα. Επίσης, το κοβάλτιο, που είναι και αυτό ένα από τα βασικά συστατικά στην παραγωγή των μπαταριών. ....Σύμφωνα με εκτιμήσεις, απαιτούνται περισσότερα από 150 εκατ. ευρώ επένδυσης για να δημιουργηθεί μια μονάδα υδρομεταλλουργίας που θα εκμεταλλεύεται τα κοιτάσματα λατερίτη για την παραγωγή νικελίου και κοβαλτίου. Κατά ειρωνικό τρόπο, οι ιδιώτες που θα αγοράσουν το ενεργητικό της ΛΑΡΚΟ θα χρησιμοποιήσουν μια μέθοδο παραγωγής που αναπτύχθηκε στον χώρο της ΛΑΡΚΟ, με τη συμμετοχή επιστημόνων του Μετσόβειου Πολυτεχνείου και η σχετική ευρεσιτεχνία έχει κατοχυρωθεί από τις αρχές της δεκαετίας του '90. Η ίδια η ΛΑΡΚΟ λειτούργησε μόνο μια μικρή, πειραματική εγκατάσταση υδρομεταλλουργίας, χωρίς ποτέ να την εντάξει στην παραγωγή της, ενώ άλλοι, όπως ο διεθνής κολοσσός Glencore, που ενδιαφερόταν και για τη ΛΑΡΚΟ στο παρελθόν, την έχουν αξιοποιήσει με μεγάλη επιτυχία σε φτωχά κοιτάσματα.

Αν η υδρομεταλλουργία είναι το κλειδί για τεράστια κέρδη μέσα στις επόμενες δεκαετίες, ένα βασικό ερώτημα είναι ποια τύχη θα έχει η παλαιά μονάδα της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα....Η απάντηση που δίνουν όσοι γνωρίζουν το θέμα είναι ότι και η μονάδα της Λάρυμνας θα μπορούσε να συνεχίσει να λειτουργεί και να διατηρηθούν θέσεις εργασίας, με τρεις βασικές προϋποθέσεις: να εμπλουτίζεται το μετάλλευμα με εισαγόμενα μεταλλεύματα υψηλότερης ποιότητας, ώστε να κρατιέται υπό έλεγχο το ενεργειακό κόστος, να βρεθεί μια λύση για μια σχετικά καλή συμφωνία με τη ΔΕΗ για το ρεύμα και να περιορισθούν, στο μέτρο του δυνατού, τα κόστη λειτουργίας. Με αυτές τις παρεμβάσεις, ένας επενδυτής θα μπορούσε και να μην μπαίνει μέσα από το εργοστάσιο της Λάρυμνας, αλλά ακόμη και αν είχε κάποιες ζημιές, αυτές θα ήταν μικρό κλάσμα των κερδών που θα είχε από την υδρομεταλλουργία"

Όλο το άρθρο του Σin εδώ