Η ανύψωση της στάθμης της θάλασσας ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής

Η παγκόσμια μέση στάθμη της θάλασσας το 2018 ήταν υψηλότερη από κάθε χρόνο από τότε που άρχισαν οι μετρήσεις στα τέλη του 19ου αιώνα, και περίπου 20 εκατοστά υψηλότερα από ό, τι στις αρχές του 20ου αιώνα.
Η παγκόσμια άνοδος της στάθμης της θάλασσας επιταχύνθηκε από τη δεκαετία του 1960. Ο μέσος ρυθμός ανόδου της στάθμης της θάλασσας κατά την περίοδο 1993-2018, όταν υπήρχαν διαθέσιμες δορυφορικές μετρήσεις, ήταν περίπου 3,3 mm / έτος. Ο ρυθμός της παγκόσμιας μέσης αύξησης της στάθμης της θάλασσας κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα είναι πολύ πιθανόν να είναι υψηλότερος από ό, τι κατά την περίοδο 1971-2015.(βλ. Πέμπτη Έκθεσης Αξιολόγησης της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος - IPCC).

Τα μοντέλα που εξετάζονται στην ειδική έκθεση της IPCC για τον ωκεανό και την κρυοσφαίρια σε ένα μεταβαλλόμενο κλίμα, προβλέπουν την αύξηση της στάθμης της θάλασσας κατά τον 21ο αιώνα στην περιοχή 0,29-0,59 m για ένα σενάριο χαμηλών εκπομπών και 0,61-1,10 m για σενάριο με υψηλές εκπομπές. Ωστόσο, δεν μπορούν να αποκλειστούν σημαντικά υψηλότερες τιμές. 

Πολλές πρόσφατες μελέτες βασισμένες σε μοντέλα, αξιολογήσηςς εμπειρογνωμόνων και εθνικές εκτιμήσεις προβλέπουν ένα ανώτερο όριο για την παγκόσμια μέση αύξηση της στάθμης της θάλασσας του 21ου αιώνα στην περιοχή των 1,5-2,5 μ.

Η μέση παγκόσμια στάθμη της θάλασσας στο 2300 θα είναι κατά πάσα πιθανότητα 0,6-1,1 m πάνω από τα τρέχοντα επίπεδα για σενάριο χαμηλών εκπομπών και 2,3-5,4 m για ένα σενάριο με υψηλές εκπομπές. Αυτές οι τιμές θα αυξηθούν σημαντικά αν συμπεριληφθούν οι μεγαλύτερες εκτιμήσεις των συνεισφορών στη στάθμη της θάλασσας από την Ανταρκτική κατά τους προσεχείς αιώνες.

Οι περισσότερες ευρωπαϊκές παράκτιες περιφέρειες παρουσιάζουν αυξήσεις τόσο σε απόλυτη στάθμη της θάλασσας (όπως μετράται από δορυφόρους) όσο και σε σχετική στάθμη της θάλασσας (όπως μετριέται από τις μετρήσεις της παλίρροιας), αλλά υπάρχουν σημαντικές διαφορές στους ρυθμούς αύξησης της απόλυτης και σχετικής μεταβολής της στάθμης της θάλασσας σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Παρακάτω βλέπετε χάρτη τηε περιοχής Χαλκίδας με ανύψωση υδάτων κατά 13 μέτρα - που είναι βέβαια ελάχιστα αναμενόμη για τα επόμενα 200 χρόνια. Η ανύψωση όμως κατά 3-4 μέτρα αν συνεχιστούν οι παγκόσμιοι ρύποι όπως σήμερα δεν είναι καθόλου απίθανη

Όλες οι παράκτιες περιοχές στην Ευρώπη παρουσίασαν τα τελευταία 60 χρόνια αύξηση στην απόλυτη στάθμη της θάλασσας, αλλά με σημαντική περιφερειακή διαφοροποίηση. 
Όλες οι διαθέσιμες μελέτες προβλέπουν ότι οι ζημιές από παράκτιες πλημμύρες στην Ευρώπη θα αυξηθούν πολλές φορές σε περίπτωση απουσίας προσαρμογής, αν και οι συγκεκριμένες προβλέψεις εξαρτώνται από τις υποθέσεις της συγκεκριμένης μελέτης.

Οι μεταβολές της στάθμης της θάλασσας μπορούν να μετρηθούν χρησιμοποιώντας μετρητές παλίρροιας και δορυφορικούς υψομετρικούς σταθμούς. 
Πολλές μετρήσεις της παλίρροιας έχουν μεγάλες χρονικές σειρές πολλαπλών δεκαδικών, με μερικές περισσότερες από 100 χρόνια. 
Ωστόσο, τα αποτελέσματα εξαρτώνται από διάφορες περιφερειακές και τοπικές ιδιαιτερότητες, όπως είναι οι διεργασίες κάθετης κίνησης του εδάφους. 
Οι δορυφορικές μετρήσεις επιτρέπουν την απόλυτη μέτρηση της στάθμης της θάλασσας στο χώρο και την παροχή πολύ καλύτερης χωρικής κάλυψης (εκτός από τα μεγάλα γεωγραφικά πλάτη). Όμως αυτές οι μετρήσεις υπάρχουν για τα τελευταία 25 χρόνια.

Η βασική προσέγγιση της προβολής της μελλοντικής στάθμης της θάλασσας είναι οι προσομοιώσεις με κλιματικά μοντέλα προβλέψεων της κλιματικής αλλαγής.
Ένα σημαντικό πρόσφατο βήμα προς τα εμπρός στην προβολή των μελλοντικών επιπέδων της θάλασσας είναι η καλύτερη κατανόηση των παραγόντων που συμβάλλουν στην αύξηση της στάθμης της θάλασσας. 

Δυναμικός χάρτης για την ανύψωση της θάλασσας απο τη κλιματική αλλαγή

Περισσότερα εδώ

Κόστα Ρίκα: Σχεδόν το 100% της ηλεκτροπαραγωής απο ΑΠΕ (*)

(*) Του Κ.Νικαλάου απο το fb

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ/ΕΣ ΤΟ ΘΕΩΡΟΥΝ ΑΝΕΦΙΚΤΟ.

Το 99,62% των αναγκών της χώρας σε ηλεκτρική ενέργεια, έφθασε να καλύπτει σήμερα η Κόστα Ρίκα με ΑΠΕ (ανανεώσιμες πηγές ενέργειας). 
Συγκεκριμένα:
- 78,26% με υδροηλεκτρικά
- 10,29% με αιολικά
- 10,23% με γεωθερμία
- 0,84% με ηλιακά και βιομάζα.
Υπογραμμίζεται, ότι στα αιολικά, έχουν εγκατεστημένες μικρομεσαίες ανεμογεννήτριες και όχι τις φαραωνικές των 100 και 140 μέτρων που στήνονται εδώ στην Ελλάδα.

[Πηγή: δημοσίευση της κρατικής επιχείρησης ηλεκτρισμού Institute of Electricity (ICE Group) με βάση δεδομένα του National Center for Energy Control της Κόστα Ρίκα. Περιοδικό REVE, 2.2.2020]

Οι άγνωστες ανθρωπιστικές κρίσεις του 2019 (απο την huffingtonpost.gr)

Μια έκθεση που  κυκλοφόρησε την Τρίτη από την CARE International περιγράφει τις 10 «άγνωστες» ανθρωπιστικές κρίσεις του περασμένου έτους. Αναφέρει ότι περισσότεροι από 51 εκατομμύρια άνθρωποι υπέφεραν από αυτές τις κρίσεις, αλλά εμείς δεν δώσαμε την σημασία που τους άρμοζε. 

Paul Cézanne. Still Life with Skull (Nature morte au crâne), 1896–1898

Αναλυτικότερα, η μη κυβερνητική οργάνωση CARE συγκέντρωσε δεδομένα και ανέλυσε τη διαδικτυακή κάλυψη των μέσων μαζικής ενημέρωσης σε πολλές γλώσσες για να προσδιορίσει με σαφήνεια ποιες κρίσεις έλαβαν την ελάχιστη προσοχή από τα μέσα ενημέρωσης σε σχέση με τη σοβαρότητά τους το 2019. Διαπίστωσε ότι οι περισσότερες - 9 στις 10 - σημειώθηκαν στην αφρικανική ήπειρο:

1. Δεκαετία συγκρούσεων, πείνας και εκτοπισμών στη λίμνη Τσαντ
2. Υποσιτισμός εκατομμυρίων στην Αιθιοπία
3. Σιωπηρή ανθρωπιστική καταστροφή στη Μπουρκίνα Φάσο
4. Ξηρασία και πλημμύρες στη Κένυα
5. Κρυμμένη πείνα στη Β.Κορέα
6. Μετανάστευση εκατοντάδω χιλιάδων απο την Ερυθραία
7. Πείνα στο Μπουρούντι
8. Αυξημένες θερμολρασίες στη Ζάμπια
9. Συγκρούσεις στη Κεντροαφρικανική Δημοκρατία που έχουν εκτοπίσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους
10. Πείνα στη Μαδαγασκάρη

Περισσότερα στην huffingtonpost.gr

Διαβάστε επίσης αυτό

Η πραγματική μετανάστευση στη διάρκεια της κρίσης (*)

(*) Του Μ.Δρεττάκη απο την efsyn

Στις 31.12.2019 η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΛΣΤΑΤ) έδωσε στη δημοσιότητα βασικά στοιχεία για τις δημογραφικές εξελίξεις στη χώρα μας το 2018. Από τα στοιχεία αυτά φαίνεται ότι ο πληθυσμός μας την 1.1.2019 ανερχόταν σε 10.724.599, ενώ την 1.1.2011 είχε φτάσει τα 11.123.392, το ιστορικά υψηλότερο επίπεδό του. Η μείωσή του την οκταετία 2011-2018 ανήλθε στα 398.793 άτομα. Στη διάρκεια της ίδιας οκταετίας οι θάνατοι ήταν κατά 186.508 περισσότεροι από τις γεννήσεις. Αν αφαιρέσουμε τον αριθμό αυτό από τη συνολική αύξηση του πληθυσμού, η διαφορά είναι 212.285. Αυτή είναι η πραγματική μετανάστευση την περίοδο αυτή.

Σε ένα άρθρο του στο φύλλο της «Καθημερινής» της 15.12.2019 ο αναπληρωτής καθηγητής στο City University της Αγγλίας Γιώργος Γεωργανάς, με βάση στοιχεία από τον ιστότοπο SEESOX Diaspora, αναφέρει ότι οι Ελληνες στη Βρετανία, από 35.000 το 2011, σήμερα υπολογίζεται ότι είναι 75.000, διαφορά 40.000. Συνολικά γράφει: «Επί κρίσης χάσαμε, ίσως, 250.000». Σε έναν ανάλογο αριθμό (233.000) είχα υπολογίσει και εγώ τη μετανάστευση σε άρθρο μου στο φύλλο της «Εφημερίδας των Συντακτών» της 9.10.2018.

Εκτός από τα στοιχεία για τον πληθυσμό που προαναφέρθηκαν, η ΕΛΣΤΑΤ έδωσε στοιχεία και για τους εισερχόμενους και εξερχόμενους μετανάστες από το 1991 μέχρι το 2018. Την οκταετία 2011-2018 οι εισερχόμενοι μετανάστες ανήλθαν σε 648.298 και οι εξερχόμενοι σε 862.758, δηλαδή η καθαρή εκροή πληθυσμού (μετανάστευση) την οκταετία αυτή ανήλθε σε 214.460, όση, περίπου, με αυτήν που προαναφέρθηκε. Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ ταυτίζονται με εκείνα τα οποία περιλαμβάνονται στη βάση δεδομένων της Στατιστικής Υπηρεσίας της Ε.Ε., της Eurostat.

Σε αντίθεση με όλα τα παραπάνω πολλοί συνεχίζουν να γράφουν και να μιλούν για μετανάστευση 500.000, και μάλιστα νέων Ελλήνων, από τη χώρα μας στη διάρκεια της κρίσης.

Προκειμένου να επιβεβαιώσουμε την πραγματική έκταση της μετανάστευσης αναζητήσαμε στοιχεία για τους Ελληνες υπηκόους σε κράτη-μέλη της Ε.Ε., στα οποία μετανάστευσε ο κύριος όγκος εκείνων που έφυγαν από τη χώρα. Σχετικά πλήρη στοιχεία στη βάση δεδομένων της Eurostat υπάρχουν για ορισμένα κράτη-μέλη της Ε.Ε. καθώς και την Ελβετία και τη Νορβηγία μόνο από την 1.1.2012 και μέχρι την 1.1.2018. Δυστυχώς για τη Βρετανία δεν υπάρχουν στοιχεία για την 1.1.2012. Για τον λόγο αυτό για την 1.1.2012 χρησιμοποιούμε τον αριθμό που αναφέρει στο άρθρο του ο Γιώργος Γεωργανάς για τη χώρα αυτή.

Στην 1η στήλη του πίνακα δίνεται ο αριθμός των Ελλήνων υπηκόων σε ορισμένα κράτη-μέλη της Ε.Ε., την Ελβετία και τη Νορβηγία την 1.1.2012, στη 2η στήλη την 1.1.2018 και στην 3η η διαφορά τους.

Aπό την 3η στήλη του πίνακα φαίνεται ότι η μετανάστευση Ελλήνων σε ορισμένα κράτη-μέλη της Ε.Ε., την Ελβετία και τη Νορβηγία την 6ετία 2012-2017 ανήλθε στις 131.024. Αν στον αριθμό αυτό προσθέσουμε και την καθαρή μετανάστευση το 2011, η συνολική μετανάστευση Ελλήνων στις χώρες αυτές την επταετία 2011-2017 ήταν γύρω στις 150.000. Οι υπόλοιποι 62.285 από το σύνολο των 212.285 ήταν είτε Ελληνες που πήγαν σε άλλες χώρες είτε αλλοδαποί που επέστρεψαν στις πατρίδες τους ή σε άλλα κράτη της Ε.Ε., δεδομένου ότι τα στοιχεία για εισερχόμενους και εξερχόμενους μετανάστες της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat περιλαμβάνουν κατοίκους της χώρας, Ελληνες και αλλοδαπούς.

Από τα επίσημα στοιχεία που παραθέσαμε είναι σαφές ότι ο ισχυρισμός πως από την Ελλάδα έφυγαν 500.000 και μάλιστα νέοι είναι παντελώς ανυπόστατος. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι αυτοί που μετανάστευσαν και δεν επέστρεψαν είναι μικρή απώλεια πληθυσμού για τη χώρα μας.

Αντίθετα η απώλεια αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική, ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψη ότι οι περισσότεροι από αυτούς που δεν επέστρεψαν είναι προσοντούχοι νέοι και ορισμένοι με παιδιά. Μια απώλεια –σε συνδυασμό με το γεγονός ότι από το 1998 μέχρι σήμερα οι θάνατοι των Ελλήνων είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις από Ελληνίδες– που επιδεινώνει το ήδη οξύτατο δημογραφικό μας πρόβλημα. Ενα πρόβλημα για το οποίο καμιά κυβέρνηση δεν εφάρμοσε μια συγκροτημένη μακροπρόθεσμη πολιτική για την αντιμετώπισή του.

ΟΗΕ: 45 εκατ.κάτοικοι της Αφρικής απειλούνται απο τη πείνα

Περισσότερο έχουν πληγεί το Λεσότο, η Μαδαγασκάρη, το Μαλάουι, η Μοζαμβίκη, η Ναμίμπια, η Ζάμπια, η Ζιμπάμπουε και το Εσουατίνι (πρώην Σουαζιλάνδη)

Pablo Picasso. Cooking Pot (La Marmite), 1907

Σαράντα πέντε εκατομμύρια άνθρωποι στη Nότια Αφρική -αριθμός χωρίς προηγούμενο- έχουν επείγουσα ανάγκη βοήθειας σε τρόφιμα εξαιτίας της ξηρασίας, των πλημμυρών και της οικονομικής δυσπραγίας, ανακοίνωσε σήμερα το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα (WFP) του ΟΗΕ.

«Η κρίση πείνας βρίσκεται σε επίπεδο που δεν έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν και τα στοιχεία δείχνουν ότι πρόκειται να επιδεινωθεί», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η περιφερειακή διευθύντρια της οργάνωσης Λόλα Κάστρο.

Περισσότερα εδώ

Bloomberg: Η Ελλάδα έγινε Ρουμανία (απο το sofokleousin.gr)

Το επίμαχο άρθρο του Leonid Bershidsky στο πρακτορείο Bloomberg είναι το ακόλουθο:
Το ανακοινωθέν κλείσιμο του γραφείου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Αθήνα μοιάζει με ορόσημο, μολονότι η Ελλάδα, σε αντίθεση με πολλά άλλα κράτη που έχουν πληγεί από κρίσεις τις τελευταίες δεκαετίες, δεν διασώθηκε με κεντρικό πυλώνα διάσωσης το ΔΝΤ. Είναι μια στιγμή κατά την οποία μπορούμε να αναλογιστούμε εάν τελικώς η Ελλάδα διασώθηκε στ’ αλήθεια από οποιονδήποτε.
Από τεχνική άποψη, η Ελλάδα δεν είναι πλέον χώρα σε κρίση. Είναι βαρύτερα χρεωμένη σε σχέση με την ετήσια οικονομική της παραγωγή έναντι οποιουδήποτε άλλου κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης: ο δείκτης του χρέους προς το ΑΕΠ ανερχόταν στο 180,2% στο τέλος του β΄ τριμήνου του 2019, σε σύγκριση με έναν μέσο όρο 80,5% στην ΕΕ, ενώ δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποια ισχυρά πτωτική τάση σε αυτό το ποσοστό. Ωστόσο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο και εκτιμά ότι το ποσοστό του επί του ΑΕΠ θα έχει πέσει στο 100% έως το 2041. Η συμφωνία του 2018, η οποία εξομάλυνε τις αποπληρωμές της Ελλάδας, βοήθησε πολύ σε αυτό.
Άλλοι δείκτες μοιάζουν σε κακό, όχι όμως και αποκαρδιωτικό επίπεδο. Η ανεργία έχει μειωθεί στο 16,4%, έναντι του ιστορικού υψηλού του 27,8% το 2014. Ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης έχει επιτέλους θετικό πρόσημο, με τους οικονομικούς αναλυτές του Bloomberg να εκτιμούν ότι θα διαμορφωθεί στο 1,7% για το 2019 και στο 2% για το 2020.
Από τη σκοπιά του ΔΝΤ, ειδικότερα, υπάρχουν λίγα πράγματα για να κάνει πια στην Ελλάδα. Πέρυσι, η χώρα προέβη σε πρόωρη αποπληρωμή 2,7 δισ. ευρώ (3 δισ. δολ.) από το σχετικά ακριβό της χρέος προς το Ταμείο. Τώρα, οφείλει πλέον στο IMF, το οποίο έκανε την τελευταία του εκταμίευση στην Ελλάδα το 2014, μόλις 6,3 δισ. δολ., σε σύνολο 340 δισ. δολ. εξωτερικού χρέους.

Η μετατροπή σε χώρα της Ανατολικής Ευρώπης

Στην πραγματικότητα, ωστόσο, η κρίση και οι απόπειρες διάσωσης έριξαν την Ελλάδα, μέλος της ΕΕ από το 1981, στο οικονομικό επίπεδο ορισμένων από τα νεότερα κράτη-μέλη. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, προσαρμοσμένο σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης (PPP), σταθεροποιήθηκε λίγο πάνω από τα δύο τρίτα του μέσου επιπέδου της ΕΕ, περίπου στα ίδια επίπεδα με εκείνο της Λετονίας ή της Ρουμανίας. Οι υψηλοί φόροι τους οποίους εξαναγκάστηκε από τους πιστωτές να επιβάλει η Ελλάδα δημιούργησαν μια "μαύρη", παράλληλη οικονομία περίπου τόσο μεγάλη, σε σχέση με το ΑΕΠ, όσο και εκείνες στις προαναφερθείσες και σε άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, η καθαρή ροή μετανάστευσης ήταν θετική τα τελευταία χρόνια, ωστόσο αυτό είναι περισσότερο ένα πρόβλημα παρά ευχάριστη εξέλιξη. Οι Έλληνες εγκαταλείπουν τη χώρα των περίπου 11 εκατομμυρίων κατοίκων με ρυθμό άνω των 100.000 ετησίως από την έναρξη της κρίσης. Η εκροή αντισταθμίστηκε μόνο από την άφιξη των μεταναστών από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική κατά τη διάρκεια του πρόσφατου προσφυγικού κύματος - ένα βάρος που η Ελλάδα αγωνίζεται να σηκώσει.

Οι παράτυποι μετανάστες που καταφθάνουν στην Ελλάδα δεν μπορούν να θεωρηθούν πραγματικό αντίβαρο στη μετανάστευση Ελλήνων πολιτών στο εξωτερικό
Σε αντίθεση με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, ωστόσο, η Ελλάδα δεν έλαβε ποτέ σημαντική εισροή εμβασμάτων από τους μετανάστες της στο εξωτερικό. Στην πραγματικότητα, οι μεταφορές κεφαλαίων αυτού του τύπου μειώθηκαν αντί να αυξηθούν από την έναρξη της μαζικής μετανάστευσης Ελλήνων στο εξωτερικό που έφερε η κρίση.

Η Ελλάδα έχει επίσης μικρότερη ευελιξία για να προωθήσει την οικονομική επέκταση σε σχέση με εκείνη που έχουν τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης: συμφωνίες με τους πιστωτές την έχουν αναγκάσει να επιτυγχάνει πρωτογενή πλεονάσματα του κρατικού προϋπολογισμού κάθε χρόνο και, παρά τα χαμηλά επιτόκια που κυριαρχούν σήμερα διεθνώς, οι ανάγκες χρηματοδότησής της είναι πολύ υψηλότερες από εκείνες των ανατολικών χωρών, εξαιτίας του τεράστιου όγκου του σωρευμένου χρέους της. Η Ρουμανία, για παράδειγμα, έχει δείκτη δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ της τάξης μόλις του 34%.

Επιπλέον, σε αντίθεση με τις ανατολικοευρωπαϊκές ομόλογές τους, οι ελληνικές τράπεζες βαρύνονται με τεράστιο όγκο μη εξυπηρετούμενων δανείων (NPLs), τα οποία δεν μειώνονται αρκετά γρήγορα ώστε να επιτρέψουν στις τράπεζες να αρχίσουν να επεκτείνουν ξανά την τραπεζική πίστη. Ο δείκτης NPLs του ελληνικού τραπεζικού συστήματος διαμορφώθηκε σε 42,1% τον Σεπτέμβριο, τον τελευταίο μήνα για τον οποίο υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία. Στη Ρουμανία, ο δείκτης κυμαίνεται κάτω του 5%.

Η Ελλάδα, με άλλα λόγια, δεν ξεκινά απλώς από χαμηλή βάση όπως οι Ανατολικοευρωπαίοι - το κάνει αυτό ενώ σέρνεται γύρω από μια μπάλα, φορώντας μια αλυσίδα. Η κεντροδεξιά κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη προσπαθεί να εκφορτώσει το "κακό" χρέος από τα βιβλία των τραπεζών και να μειώσει φόρους, ωστόσο η ευελιξία των ελληνικών κυβερνήσεων προκειμένου να μπορούν να αναλάβουν δράση για την ανάταξη της οικονομίας θα παραμείνει περιορισμένη για πολλά χρόνια μετά τη λήξη της πρωθυπουργικής θητείας Μητσοτάκη.

Η "τιμωρία" της Ελλάδας και τα όριά της

Κατά κάποιον τρόπο, οι περιορισμοί αυτοί είναι μια "εκδίκηση" για όσα πήγαν στραβά στην Ελλάδα και την οδήγησαν στην κρίση. Σε μια ομιλία του τον Σεπτέμβριο του 2019, ο Poul Thomsen, διευθυντής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, ανέφερε ότι η κρίση στην Ελλάδα ήταν διαφορετικής φύσης από εκείνες με τις οποίες συνέπεσε στην Ισπανία, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Στις χώρες αυτές, η υιοθέτηση του ευρώ προκάλεσε μια ιδιωτική πιστωτική επέκταση που οδήγησε σε μια "μη βιώσιμη άνθηση της ζήτησης". Στην Ελλάδα, αντιθέτως, ήταν οι κυβερνήσεις που προχώρησαν σε αλόγιστη επέκταση, αυξάνοντας συντάξεις και κοινωνικές μεταβιβάσεις κατά 7% του ΑΕΠ από την υιοθέτηση του ενιαίου νομίσματος έως και την έναρξη της κρίσης. Αυτό, κατά την άποψη του Thomsen, εξηγεί την ατυχή θέση της Ελλάδας να έχει να αντιμετωπίσει μια μεγαλύτερη δημοσιονομική αυστηρότητα σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα θύματα της κρίσης στην Ευρώπη.

Ως εκ τούτου, η πολιτική ελίτ της Ελλάδας πρέπει να μάθει να ζει με τους συγκεκριμένους μακρόπνοους περιορισμούς. Κάποιος ο οποίος έχει μάθει να σπαταλά μανιωδώς θα πρέπει να στερείται τις πιστωτικές του κάρτες. Αντίθετα με την κυρίαρχη άποψη, οι ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας τιμωρήθηκαν επίσης για την υποστήριξη που παρείχαν στις ορέξεις των ελληνικών κυβερνήσεων προ κρίσης - δεχόμενοι ένα μεγαλοπρεπές "κούρεμα" το 2012.

Με άλλα λόγια, έχουν γίνει πολλά για την ελαχιστοποίηση του ηθικού κινδύνου εκ μέρους των Ελλήνων πολιτικών και των ιδιωτών επενδυτών. Ωστόσο, ο κίνδυνος αυτός εξακολουθεί να υφίσταται για το ΔΝΤ και την ΕΕ, που επεξεργάστηκαν από κοινού την "τιμωρία" που συνόδευσε τη χρηματοοικονομική διάσωση της Ελλάδας. Δεν θα κριθούν άλλωστε ποτέ υπεύθυνοι για τα λάθη που έκαναν κατά τη διάρκεια των προγραμμάτων διάσωσης - την υποτίμηση του βάθους της κρίσης, την απαίτηση για δραστικές αυξήσεις φόρων, την επιμονή για υπέρ το δέον περιοριστική δημοσιονομική πολιτική, μολονότι όλα τα παραπάνω μεταφράστηκαν σε διαρκή οικονομική ύφεση.

Το ΔΝΤ λαμβάνει πίσω τα χρήματά του νωρίτερα του αναμενομένου. Οι αποδόσεις των ομολόγων που εκδίδει ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) προς υποστήριξη της Ελλάδας είναι αρνητικές, οπότε η Ευρώπη μπορεί να αντέξει οικονομικά το να είναι επιεικής όσον αφορά τους όρους αποπληρωμής των δανείων εκ μέρους της Ελλάδας. Η ελληνική κρίση έδωσε σκληρά μαθήματα στην ελληνική ελίτ και στους τραπεζίτες. Ωστόσο, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ελεύθεροι να διαχειριστούν την επόμενη κρίση με τις ίδιες κακοσχεδιασμένες μεθόδους, παγιδεύοντας το θύμα, αλλά αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα ελάχιστο μέρος του κόστους.

Φυσικά, ο κόσμος δεν είναι απαραιτήτως δίκαιος, ωστόσο οι θεσμικοί πιστωτές της Ελλάδας θα μπορούσαν να εξετάσουν το ενδεχόμενο να αναλάβουν μεγαλύτερο μερίδιο του συνολικού βάρους που κουβαλά η Ελλάδα. Εάν η κυβέρνηση Μητσοτάκη, και ίσως η διάδοχός της, πραγματοποιήσουν σημαντική πρόοδο στην προσπάθεια να εκκινήσουν ξανά τις μηχανές ανάπτυξης της οικονομίας και να φέρουν πίσω στην χώρα τους Έλληνες μετανάστες, δεν θα πρέπει να αποκλείεται και η ονομαστική διαγραφή μέρους του χρέους. Δεν είναι λάθος το γεγονός ότι η Ελλάδα αναγκάστηκε να φορέσει την αλυσίδα με την μπάλα, ωστόσο η διάθεση να διατηρηθεί υπό αυτό το καθεστώς εις στο διηνεκές είναι ξεκάθαρα υπερβολική.

Οι δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης

Το κείμενο γράφτηκε από τον Sylvain Timsit, το 2002, στον ιστότοπο sytinet και πρωτοδημοσιεύτηκε στα ελληνικά τον Απρίλη του 2015 στο www.enallaktikos.gr

Το «κόκκινο χάπι» που έλεγε ο Μορφέας στον Νέο στην ταινία Μatrix. Αν υπάρξει έστω μια φευγαλέα στιγμή αφύπνισης όλο το οικοδόμημα καταστρέφεται και πέφτει όπως μια κουρτίνα, και το κυριότερο η κουρτίνα αυτή δεν μπορεί να αναρτηθεί ξανά. Για αυτό σας παρουσιάζουμε τις 10 τεχνικές, μόλις τις παρατηρήσετε ότι συμβαίνουν γύρω σας και εφαρμόζονται κάθε μέρα, η αφύπνιση έρχεται νομοτελειακά

Να λοιπόν οι 10 τεχνικές:

1.    Η τεχνική της διασκέδασης

2.    Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων

3.    Η τεχνική της υποβάθμισης

4.    Η στρατηγική της αναβολής (Σαλαμοποίηση)

5.    Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά

6.    Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική

7.    Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία

8.    Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα

9.    Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή

10. Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους

Περισσότερα εδώ

και κάτι ακόμη εδώ

Η παραγωγή και κατανάλωση υδρογονανθράκων και η θέση της Ευρώπης

Η Ευρώπη μαζί με την Ν.Α.Ασία αποτελούν δυό περιοχές που είναι οι βασικοί εισαγωγείς πετρελαίου και φυσικού αερίου απο τον υπόλοιπο κόσμο Η πρώτη γιατί έχει ελάχιστα κοιτάσματα σε σχέση με τις ανάγκες της και η δεύτερη λόγω της εκρηκτικής αύξησης της ανάπτυξής και των αναγκών της. 

Ο δείκτης παραγωγής που παρουσιάζεται πιο κάτω δείχνει την αυτάρκεια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο κάθε περιοχής. Η Ευρώπη έχει μόνο 23% για πετρέλαιο και 46% για φυσικό αέριο.

Το 2018 η Ευρώπη αντιπροσώπευε περίπου το 14% της παγκόσμιας κατανάλωσης φυσικού αερίου. Η μεγαλύτερη ζήτηση φυσικού αερίου προήλθε από τη Γερμανία, η οποία το ίδιο έτος χρησιμοποίησε 88 δισεκατομμύρια κ.μ. ή το 16% της περιφερειακής κατανάλωσης. Το Ηνωμένο Βασίλειο κατανάλωσε το 14% του φυσικού αερίου στην Ευρώπη ή 79 δισεκατομμύρια κ.μ. Στις δύο αυτές χώρες, το φυσικό αέριο έχει καταστεί καύσιμο επιλογής, καθώς οι πυρηνικές εγκαταστάσεις και οι πιο ρυπογόνοι σταθμοί άνθρακα και λιγνίτη κλείνουν λόγω θεμάτων ασφάλειας ή περιβαλλοντικών προβλημάτων. Η Ιταλία ακολούθησε με 13% και η Τουρκία ακολούθησε το 9%. Το φυσικό αέριο αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία στην Πολωνία. Εκεί, η ζήτηση αυξήθηκε σε ένα υψηλό όλων των εποχών ύψους 20 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων το 2018
.
Η Ευρώπη δυστυχώς κατέχει μόνο το 2% των παγκοσμίως αποδεδειγμένων αποθεμάτων φυσικού αερίου. Ο μεγαλύτερος όγκος των αποθεμάτων αυτών κατανέμεται μεταξύ Νορβηγίας (41%), Ουκρανίας (28%), Κάτω Χωρών (15%) και Ηνωμένου Βασιλείου (5%).
Η κατανάλωση φυσικού αερίου στην Ευρώπη ήταν το 2018 στα 549 δισεκατομμύρια κ.μ., λίγο πιο κάτω από το μέσο όρο της δεκαετίας για την ήπειρο συνολικά  (που ήταν 555 δισεκατομμυρίων κ.μ). (Πηγή: www.iogp.org)

Από την άλλη μεριά ακόμη και το πιο ευνοϊκό σενάριο ζήτησς που είναι το σενάριο αειφορίας έχει μεγάλη διαφορά απο την πρόβλεψη παραγωγής φ.α. για το 2040 (αν δεν γίνουν άλλες επενδύσεις). Είναι φανερό ότι χρειάζεται να ακολουθηθεί άλλη δραστική πολιτική ενίσχυσης και εισαγωγής ανανεώσιμων πηγών ενέργειας το συντομότερο δυνατόν.Ειδικά στην Ευρώπη και στη Ν.Α.Ασία 

Η πλήρης έκθεση του IOGP εδω

4 ΑΡΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ 2020 ! - Ricken και Avaaz

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Για πάνω από μια δεκαετία, το Αvaaz έχει δώσει και έχει κερδίσει αμέτρητες μάχες με σκοπό να αλλάξει νόμους και πολιτικές. Έχουμε πετύχει τεράστιες νίκες.
Αλλά δεν είναι αρκετό.
Υπάρχει κάτι πολύ πιο σημαντικό από νόμους και πολιτικές. Εμείς οι ίδιοι. Η κουλτούρα, οι αξίες και οι πεποιθήσεις μας. Και ενώ εμείς προσπαθούσαμε να αλλάξουμε τους νόμους, η οργή και ο φόβος, το Facebook και τα κοινωνικά δίκτυα άλλαζαν τον κόσμο μας και εμάς τους ίδιους σπέρνοντας fake news.

Henri Matisse. Le Bonheur de vivre, also called The Joy of Life,
October 1905 - March 1906

Μια τεράστια μάχη για την ψυχή της ανθρωπότητας μαίνεται - μεταξύ ελπίδας και απόγνωσης, εμπιστοσύνης και καχυποψίας, αλήθειας και ψεύδους, φόβου και αγάπης, διχόνοιας και ενότητας, γνώσης και άγνοιας. Κι αυτή η σύγκρουση συμβαίνει μέσα στον καθένα και καθεμία από εμάς.
Τα τάγματα εφόδου στη μια πλευρά αυτής της μάχης μάς είναι ήδη γνωστά: τα τρολ. Είτε είναι γέννημα της ντροπής και των κακουχιών που αντιμετωπίζουν, είτε είναι απλώς έργο επί πληρωμή, τα τρολ δηλητηριάζουν την κοινωνία μας.

Αλλά η λογική δεν είναι «εμείς» και οι «άλλοι». Γιατί ποιοί είναι οι «άλλοι»; Όλοι και όλες εμείς. Και εδώ είναι που το Avaaz έρχεται να παίξει ρόλο.

Τα τρολ και η τάση όλων μας για «τρολάρισμα» μας έχουν στερήσει πάρα πολλά: τα κοινωνικά δίκτυα, τα μέσα ενημέρωσης και την πολιτική, ακόμα και πολλές προσωπικές και οικογενειακές μας σχέσεις.

Είναι θλιβερό. Ας κάνουμε λοιπόν τη νέα δεκαετία των ΄20, τη δεκαετία που θα τα κερδίζουμε και πάλι όλα πίσω.
Και ας ξεκινήσουμε από εκεί που πρέπει - από εμάς τους ίδιους - με τέσσερις αρχές που μπορούμε να δεσμευτούμε να ακολουθήσουμε στο διαδίκτυο, αλλά και εκτός διαδικτύου, ώστε να χαλιναγωγήσουμε το τρολ που κρύβουμε μέσα μας και να δείξουμε στον κόσμο έναν καλύτερο δρόμο: (αυτές οι αρχές προκύπτουν επίσης από δημοσκόπηση και έχουν την στήριξη της πλειοψηφίας των μελών του Avaaz)

1. Ας ξε-μπριζωθούμε
Όλοι μας έχουμε ευαίσθητα σημεία που πολύ γρήγορα μπορούν να μας προκαλέσουν οργή και φόβο - μας στερούν τον καλύτερο και βγάζουν το χειρότερό μας εαυτό. Μας συμβαίνει συχνά, αλλά αν αποδεχτούμε όσα μας μπριζώνουν (πχ. «το Χ με τσατίζει, επειδή νιώθω ανασφάλεια με το Ψ») και μιλήσουμε ανοιχτά γι’ αυτά, τότε θα σταματήσουμε να κατηγορούμε τους άλλους και να τρολάρουμε, και θα αρχίσουμε να πράττουμε με αγάπη και γνώση.

2. Ας αφουγκραστούμε τη γνώση
Όταν δεν είμαστε στην τσίτα, μπορούμε πιο εύκολα να ακούσουμε τη γνώμη των άλλων, αλλά και τον εαυτό μας - τα συναισθήματά της καρδιάς μας, τη λογική του μυαλού μας και το ένστικτό μας... μπορούμε να ακούσουμε την ήρεμη φωνή μέσα μας που βάζει σε αρμονία όλα τα παραπάνω και μας προτείνει σύνεση.

3. Ας δείξουμε καλοσύνη αλλά ΚΑΙ δύναμη
Η καλοσύνη χωρίς δύναμη συχνά είναι δηλία. Και η δύναμη χωρίς καλοσύνη, ασπλαχνία. Χρειαζόμαστε και τα δύο, γινκ και γιανγκ μαζί, για να προστατεύσουμε με επιτυχία όσα αγαπάμε κι από κοινού μοιραζόμαστε.

4. Ας σταματήσουμε το κουτσομπολιό και ας ψάξουμε την αλήθεια
Τα fake news, οι μισές αλήθειες, τα υπονοούμενα και η φορτισμένη με συναισθήματα παραπληροφόρηση, βγάζουν προς τα έξω το χειρότερο εαυτό μας. Οι άνθρωποι είμαστε εκ φύσεως τίμιοι και ειλικρινείς, αλλά πολύ γρήγορα τείνουμε να ασπαζόμαστε εύκολες δαιμονοποιήσεις για να δικαιολογήσουμε το κακό που κάνουμε ο ένας στον άλλον. Ας προσπαθήσουμε να δούμε τον άνθρωπο αντί τον εχθρό και να κατανοήσουμε την, κάποιες φορές, περίπλοκη αλήθεια.

Περισσότερα για την εκστρατεία Ricken και Avaaz

Billionaires bankrolling the far right

Loaded! Billionaires bankrolling the far right are among the greatest current threats to democracy. They claim to stand up for citizens but for these elite fat cats, politics is just a dirty game of shady deals.

Τεράστια οικολογική καταστροφή στην Αυστραλία

Εκκένωση περιοχών απο τις πιο πυκνοκατοικημένες στη χώρα (Βικτώριας & Νέα Νότια Ουαλίας) Ήδη 19 νεκροί και 28 αγνοούμενοι. Χιλιάδες άγρια ζώα και κοπάδια κάηκαν. Εκατοντάδες κατοικίες και αγροκτήματα καταστράφηκαν. Κάηκε σχεδόν 6 φορές μεγαλύτερη έκταση απο τις πυρκαγιές του 2019 στον Αμαζόνιο και σχεδόν διπλάσια έκταση απο τις αντίστοιχες στη Σιβηρία. Ακόμη και σήμερα συνεχίζονται αμείωτες με ανυπολόγιστες συνέπειες για τη χώρα και την ευρύτερη περιοχή. Πάνω απο 20 χρόνια τώρα όλες οι κυβερνήσεις της χώρας προσπάθησαν να ανατρέψουν τις διεθνείς συμφωνίες για την κλιματική αλλαγή και να δώσουν γη και ύδωρ στις βιομηχανίες ορυκτών καυσίμων της χώρας. Η Αυστραλία που είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας άνθρακα  στον κόσμο έχει την τελευταία - 57η θέση ανάμεσα σε 57 χώρες σχετικά με την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

29 μεγάλες προκλήσεις αγώνα στη χώρα μας και στην ΕΕ για το 2020

Η νέα χρονιά που έρχεται κληρονομεί προβλήματα του παρελθόντος αλλά και γίνεται δέκτης νέων, εκκολαπτόμενων φαινομένων σε αρκετούς τομείς της κοινωνίας και της ζωής μας.

Η ανεργία, η υπερχρέωση των νοικοκυριών, η επίθεση στις εργασιακές σχέσεις, τα ασφαλιστικά δικαιώματα, η οικονομική αναδιάρθρωση, η βελτίωση των μισθών και των συντάξεων, η υπεράσπιση των κοινών αγαθών και ειδικά της παιδείας και της υγείας είναι θέματα που απαιτούσαν και απαιτούν την αγωνιστική, ενωτική παρέμβαση της κοινωνίας των πολιτών. Ταυτόχρονα, οι πολιτικές δυνάμεις, οι κοινωνικές οργανώσεις, όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες και οι πνευματικοί άνθρωποι οφείλουν να υπερασπιστούν τα πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα και να θέσουν φραγμούς στην εντεινόμενη καταστολή και τον αυταρχισμό που χαρακτηρίζει την κυβερνητική πολιτική.

Όμως μαζί με τα παλιά θέματα προκύπτουν και νέα, πολλά απο τα οποία είναι πολύ πιο σοβαρά και θα έχουν τεράστια κοινωνική επίδραση τόσο στη χώρα μας όσο και παγκόσμια τα επόμενα χρόνια. Έτσι παλιά και νέα προβλήματα αλληλοσυμπλέκονται και δημιουργούν ενα νέο και πρωτόγνωρο πλαίσιο οικονομικής, κοινωνικής, πολιτισμικής και πολιτικής αστάθειας. Προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε τα σημαντικότερα απο τα αναφερόμενα θέματα – για τα οποία είμαστε δεκτικοί σε συμπληρώσεις και διάλογο – που έχουν όπως ακολουθεί:

1. Αναδιαμόρφωση γεωστρατηγικών ζωνών μεταξύ Κίνας-ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσίας
2. Ανάγκη αναδιάρθωσης του παρωχημένου οικονομικού μοντέλου της χώρας
3. Αντιμετώπιση των κάθε είδους διακρίσεων
4. Αντιμετώπιση της διαφθοράς τοπικά και παγκόσμια
5. Αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής / παγκόσμιας θέρμανσης
6. Αποδόμηση του οικολογικού συστήματος λόγω υπερεκμετάλευσης πόρων
7. Απουσία ρυθμίσεων για: Γενετική - Βιοτεχνολογία – Βιοηθική
8. Αυξανόμενη απορύθμιση της αγροτικής παραγωγής εξ αιτίας των υδροβόρων καλλιεργειών και της νιτροποίησης των εδαφών
9. Αυξανόμενη αλληλεξάρτηση της πληροφοριακής υποδομής - κυβερνοασφάλεια 
10. Γήρανση του πληθυσμού – υστέρηση γεννήσεων και μετανάστευση των νέων
11. Διεύρυνση πληθυσμιακής έκθεσης σε φυσικές, ανθρωπογενείς καταστροφές και νοσήματα
12. Διεύρυνση της κοινωνικής ανασφάλειας (εργασία, ασφάλιση, εισόδημα, τρομοκρατία)
13. Δυνατότητες και απειλές απο Big Data και ανάλυση δεδοένων
14. Ελεύθερο λογισμικό 
15. Ενεργειακή αναδιάρθρωση για την αντιμετώπιση των σύγχρονων και μελλοντικών ενεργειακών αναγκών
16. Επίθεση του νεο-φιλελευθερισμού στα κοινά αγαθά
17. Επίθεση του νεο-φιλελευθερισμού στις πανανθρώπινες αξίες και δικαιώματα
18. Επικράτηση στη κοινωνική συνείδηση ανορθολογικού καταναλωτικού προτύπου
19. Εστίες τοπικών διαφορών και συγκρούσεων στην ευρύτερη περιοχή
20. Κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης
21. Μεταναστευτικές ροές ως αποτέλεσμα της επερχόμενης κλιματικής αλλαγής και τοπικών συγκρούσεων
22. Οικονομική αστάθεια για την απόλυτη πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας
23. Ρομποτική & τεχνητή νοημοσύνη: προοπτικές και επιπτώσεις
24. Σταδιακή κατάργηση / αντιμετώπιση φορολογικών παραδείσων
25. Συνεργασία προοδευτικών δυνάμεων
26. Τέταρτη βιομηχανική επανάσταση: προοπτικές και επιπτώσεις
27. Φορολόγηση χ/ο συναλλαγών πολυεθνικών κολοσσών & αγορών
28. Φούσκες επενδύσεων στή παλιά και "νέα" οικονομία (οικοδομές, τουρισμός, χρηματοοικονομικές υπηρεσίες)
29. Χειραγώγηση κοινωνίας και κοινής γνώμης απο τα μεγάλα συμφέροντα

Στο σημερινό δύσκολο, διεθνές και εσωτερικό περιβάλλον, η ελπίδα βρίσκεται στους καθημερινούς αγώνες της νεολαίας και της κοινωνίας των πολιτών  για την βελτίωση των όρων της ζωής τους. Στο διαρκή αγώνα για την οικοδόμηση μιας διαφορετικής κοινωνίας -  δικαιοσύνης, ανεκτικότητας, δημιουργικότητας  και αλληλεγγύης.

Μπαλάντα στους άδοξους ποιητές των αιώνων (Κ.Καρυωτάκης)

Από θεούς και ανθρώπους μισημένοι,

σαν άρχοντες που εξέπεσαν πικροί,

μαραίνονται οι Βερλέν· τους απομένει

πλούτος η ρίμα πλούσια και αργυρή.

Οι Ουγκό με «Τιμωρίες» την τρομερή

των Ολυμπίων εκδίκηση μεθούνε.

Μα εγώ θα γράψω μια λυπητερή

μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι.

Αν έζησαν οι Πόε δυστυχισμένοι,

και αν οι Μποντλέρ εζήσανε νεκροί,

η Αθανασία τους είναι χαρισμένη.

Κανένας όμως δεν ανιστορεί

και το έρεβος εσκέπασε βαρύ

τους στιχουργούς που ανάξια στιχουργούνε.

Μα εγώ σαν προσφορά κάνω ιερή

μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι.

Του κόσμου η καταφρόνια τους βαραίνει

κι αυτοί περνούνε αλύγιστοι και ωχροί,

στην τραγική απάτη τους δοσμένοι

που κάπου πέρα η Δόξα καρτερεί,

παρθένα βαθυστόχαστα ιλαρή.

Μα ξέροντας πως όλοι τους ξεχνούνε,

νοσταλγικά εγώ κλαίω τη θλιβερή

μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι.

Και κάποτε οι μελλούμενοι καιροί:

«Ποιος άδοξος ποιητής» θέλω να πούνε

«την έγραψε μιαν έτσι πενιχρή

μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι;»

Ανοδική τάση στον αριθμό θυμάτων ανά πλημμύρα στην Ελλάδα 2000-2018 (*)

(*) Πηγή: Α-ΜΠΕ
Τα ποσοστά θνησιμότητας από πλημμύρες στην Ελλάδα παραμένουν χαμηλότερα σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου, ωστόσο υπάρχει μια αρκετά ισχυρή ανοδική τάση και στην Ελλάδα, τόσο στους ετήσιους θανάτους, όσο και στο πλήθος των θανάτων ανά περιστατικό πλημμύρας. 
Αντίθετα σε άλλες χώρες αυξάνεται μεν σταδιακά ο αριθμός των περιστατικών, αλλά τείνει να μειώνεται ο αριθμός των θυμάτων ανά πλημμύρα. 
Αυτό προκύπτει από μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα με τη συμμετοχή επιστημόνων του Ινστιτούτου Ερευνών Περιβάλλοντος και Βιώσιμης Ανάπτυξης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (ΙΕΠΒΑ/ΕΑΑ)...Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων EUFF, στην Ελλάδα από το 1980 έως το 2018 έχασαν τη ζωή τους 156 άνθρωποι σε 56 πλημμυρικά επεισόδια. Η αναλογία στη χώρα μας είναι 2,8 νεκροί ανά πλημμύρα κατά μέσο όρο (και τέσσερις ανά έτος) 
 Περισσότερα στο Α-ΜΠΕ

Διαβάστε επίσης: Από τον «Ιόλαο» (πυρκαγιές) στον «Δάρδανο» (πλημμύρες)

Ο Γ.Ρίτσος για τις μικρές ανθρώπινες ανάγκες

Δε μας εξευτελίζουν οι μικρές ανάγκες μας,

Αυτές μας σώζουν, μάλιστα μας δίνουν ένα έδαφος πάλι να πατήσουμε, να μείνουμε όρθιοι, να δουλέψουμε, κ' η γνώση τους κ' η αποδοχή τους είναι η νέα αδελφοσύνη μας, είναι η αρχή της βαθειάς ελευθερίας μας.

(Απο τη «Γέφυρα»)

Διεθνές Συνέδριο: Ο Σκαλκώτας σήμερα - «Skalkottas today»

Ο Σύλλογος Οι Φίλοι της Μουσικής με τη Μουσική Βιβλιοθήκη του, το Μέγαρο Μουσικής, η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, η Ένωση Ελλήνων Μουσουργών, το Ίδρυμα Αιμιλίου Χουρμουζίου - Μαρίκας Παπαϊωάννου και το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου συνδιοργάνωσαν το τριήμερο 29, 30 Νοεμβρίου και 1 Δεκεμβρίου Διεθνές Μουσικολογικό Συνέδριο με τίτλο «Skalkottas today».

"Ο Νίκος Σκαλκώτας είναι αντιπροσωπευτικός συνθέτης της ευρωπαϊκής μουσικής δημιουργίας του πρώτου μισού του 20ου αιώνα. Η ζωή και το έργο του αναδεικνύουν βασικά στοιχεία της σύγχρονης μουσικής. Είναι πρωτοπόρος, καινοτόμος, και συμμετέχει στην ανάπτυξη της ευρωπαϊκής μουσικής της εποχής του, καθώς και στην ανάπτυξη της ιστορίας της ελληνικής μουσικής σύνθεσης, ενώ παραμένει απομονωμένος στην δική του τέχνη. Πίστευε στον εαυτό του, ανεξάρτητα από την ανταπόκριση του κοινού, θεωρούσε τον εαυτό του Ευρωπαίο, αλλά ήθελε επίσης να γράψει πολλά έργα μεγάλης κλίμακας, ώστε η χώρα του να έχει έναν σπουδαίο συνθέτη. Μπορούμε να αναρωτηθούμε τι είδους μουσική θα έγραφε ο Σκαλκώτας εάν ζούσε σήμερα".

Περισσότεροι από 45 έλληνες και ξένοι επιστήμονες έθιξαν ζητήματα που αφορούν το αρχείο του, την περίοδο της παραμονής του στην Ελλάδα και στο Βερολίνο, τη σύνδεσή του με άλλους Έλληνες και ξένους συνθέτες της ίδιας εποχής, καθώς και την μουσικολογική ανάλυση των έργων του. Το συνέδριο διοργανώθηκε Σήμερα διότι, 70 χρόνια μετά τον αιφνίδιο θάνατό του, οι διοργανωτές πιστεύουν ακράδαντα ότι δεν έχουμε ακόμα αποκαλύψει όλο το μέγεθος της ιδιοφυΐας του!

Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα της Διεθνούς Μουσικολογικής Εταιρείας, της Ελληνικής Μουσικολογικής Εταιρίας και του Υπουργείου Πολιτισμού, στο πλαίσιο του 2019 - Έτους Σκαλκώτα. 

Το BLOD βιντεοσκόπησε και δημοσιεύει τις 3 θεματικές συνεδρίες της διεθνούς διοργάνωσης.

Ομιλητές: Βάλια Βράκα, Πηνελόπη Παπαγιαννοπούλου, Γιώργος Μπουμπούς, Στεφανία Μεράκου, Στέλλα Κουρμπανά, Παναγιώτης Δασκαλόπουλος, Κατερίνα Τσιούκρα, Αλέξανδρος Χαρκιολάκης, Tatjana Markovic, Γεωργία Πετρούδη

Οι ομιλίες βρίσκονται εδώ - στο σάϊτ του BLOD