Τοποθέτηση του Ν.Στουπή για τον περιφερειακό σχεδιασμό στη Στερεά Ελλάδα

Στην τοποθέτηση μας κατά την συζήτηση για τον Στρατηγικό Σχεδιασμό, ένα χρόνο περίπου πριν είχαμε εκφράσει την αντίθεσή μας αφού αυτός δεν εξέφραζε ένα καθαρό όραμα και στίγμα για την πραγματικότητα της Περιφέρειάς μας, αλλά με την υπαγορευμένη μεθοδολογία από το ΥΠΕΣ εξομοίωνε ισοπεδωτικά ως προς τα αναπτυξιακά τους χαρακτηριστικά  όλες τις Περιφέρειες υπονομεύοντας  τα όποια στοιχεία Δημοκρατικού Προγραμματισμού υπονοούσε η ακολουθούμενη διαδικασία.  

Είχαμε μάλιστα διατυπώσει και συγκεκριμένες παρατηρήσεις Δεν απαιτούμε ούτε από τους επιστήμονες που ασχολήθηκαν, ούτε από το προσωπικό που εργάστηκε, να υπερβεί τις «εντολές», να εναρμονιστεί με την συγκυρία και τα προτάγματα της περιόδου που διανύουμε. Είναι σαφές ότι αυτά  και οι πολιτικές κατευθύνσεις ορίζονται από την πολιτική ηγεσία και τις Κυβερνήσεις οι οποίες φέρνουν και την ευθύνη της σημερινής μνημονιακής λαίλαπας. Oύτε περιμέναμε από την σημερινή πλειοψηφία να υπερβεί τον εαυτό της και να δράσει «αυτόνομα – αυτοδιοικητικά».       

Όμως τόσο ο Στρατηγικός Σχεδιασμός που συζητήσαμε όσο και η εξειδίκευση του, ο Επιχειρησιακός και Οικονομικός Προγραμματισμός που σήμερα συζητάμε, μπορεί να είναι  εντός τόπου, όσον αφορά τον γεωγραφικό προσδιορισμό των προς ανάπτυξη έργων, αλλά απολύτως εκτός τόπου και χρόνου, με την έννοια ότι δεν αναμετριέται με τη συγκυρία που έχει διαμορφωθεί και έχει πάρει διαστάσεις κοινωνικής καταστροφής για τους ¨από κάτω¨, δηλαδή τους μισθωτούς, άνεργους, συνταξιούχους, νεολαία, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες. η ουσία των προτεινόμενων έργων βρίσκεται πέρα και μακρυά από τις οξυμένες κοινωνικές ανάγκες της συγκυρίας

Στην ετήσια έκθεσή του για την ελληνική οικονομία το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ που δόθηκε μόλις πριν λίγες ημέρες στη δημοσιότητα προβλέπει εκρηκτική αύξηση της ανεργίας, που θα φθάσει σε πραγματικά επίπεδα το 34% μέσα στο 2013, σωρευτική ύφεση η οποία από το 2008 έχει φθάσει το 22%, δραματική μείωση του ΑΕΠ, κατάρρευση του κοινωνικού κράτους και ταχεία οπισθοδρόμηση της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών και των συνταξιούχων στα μέσα της δεκαετίας του '70. Η ελληνική οικονομία αν δεν απαλλαγεί από το Μνημόνιο, θα συνεχίσει σε υφεσιακούς ρυθμούς τουλάχιστον μέχρι το 2016, ενώ η όποια ανάπτυξη έρθει αργότερα, θα συνοδεύεται από υψηλότατη ανεργία που δεν προβλέπεται να αποκλιμακωθεί νωρίτερα από το 2020. "Η εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή η μείωση μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δαπανών που επιβλήθηκε από την τρόικα τα τελευταία δυόμισι χρόνια, έφερε πρωτόγνωρη απαξίωση του παραγωγι-κού εργατικού δυναμικού και, αν συνεχιστεί, θα χρειαστούν αρκετά χρόνια για να αναστραφεί η κατάσταση" εκτιμά το ΙΝΕ  ενώ προβλέπει:                                                                                           Εκτόξευση της ανεργίας, που θα φθάσει και το 29% το 2013 και σε πραγματικά επίπεδα ίσως προσεγγίσει και το 34%, γεγονός που προοιωνίζεται ακόμα πιο δραματικό επίπεδο διαβίωσης των Ελλήνων πολιτών. Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα 424.000 οικογένειες δεν έχουν καθόλου εισόδημα, αφού κανένα από τα ενήλικα μέλη τους δεν εργάζεται! Το βασικό επιχείρημα της τρόικας, σύμφωνα με το οποίο η μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος (-8%) θα οδηγούσε σε αύξηση της απασχόλησης και μείωση της ανεργίας, ιδιαίτερα των νέων, κατέρρευσε πανηγυρικά, καθώς η ανεργία διπλασιάστηκε την τελευταία διετία (επίσημα στο 24%), η ύφεση παρατάθηκε και το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 50%!                                                                                                                                         Η καθίζηση του βιοτικού επιπέδου των μισθωτών και των συνταξιούχων έχει πέσει κατά 50% σε σχέση με τα επίπεδα του 2008. Οι μισθωτοί, συνταξιούχοι και άνεργοι (η πλειονότητα των οποίων δεν λαμβάνει ούτε το πενιχρό επίδομα των 360 ευρώ) αντιμετωπίζουν, πέρα από τις οδυνηρές οριζόντιες μειώσεις, σημαντικές αυξήσεις στα βασικά είδη διατροφής, όπως και ανατιμήσεις στους λογαριασμούς κοινής ωφέλειας, με αποτέλεσμα η πτώση της ζήτησης να καταγράφει ρεκόρ (-25%) που συναντάται μόνο σε εμπόλεμες περιόδους! 

Με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις  το 2025 οι οικονομικοί δείκτες αναμένεται να επανέλθουν σε αυτούς του 2008.                                                                                                                                     Τα τελευταία στοιχεία του Υπ. Οικονομικών που  δόθηκαν στη δημοσιότητα είναι αποκαλυπτικά. Τουλάχιστον 910.000 Έλληνες αδυνατούν να πληρώσουν είτε μερικώς, είτε στο σύνολο, έστω και μία δόση του φόρου εισοδήματος! Μιλάμε δηλαδή για πλήρη κοινωνική χρεοκοπία.

                                                                                               

Η ουσία των προτεινόμενων έργων που μας έρχονται προς συζήτηση σήμερα, βρίσκονται πέρα και μακρυά από τις οξυμένες κοινωνικές ανάγκες της συγκυρίας

Ο  δεύτερος άξονας για παράδειγμα του Επιχειρησιακού και Οικονομικού Προγραμματισμού «Ενίσχυση των Υπηρεσιών Κοινωνικής Μέριμνας, Υγείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού» με περίπου το 14,5% του προϋπολογισμού και με ποσό  120651000 €, καθώς και ο τρίτος άξονας «Οικονομία και Απασχόληση» με μόλις περίπου το 9% του προϋπολογισμού και με ποσό μόλις 75.892.000 ! €, θα μπορούσανε να συμβάλλουνε ενεργητικά και με σχεδιασμό στην ανακούφιση των πληττόμενων συνανθρώπων μας, αλλά και προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Φαίνεται όμως να μην επηρεάζονται από τα παραπάνω θέματα που αναφέραμε, καθώς οι πολιτικές εντολές που έχουν δοθεί για την οργάνωση των αξόνων και των δράσεων είναι σε άλλο μήκος κύματος, μη αντιλαμβανόμενοι την κοινωνική καταστροφή που συντελείται.

Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, το οποίο είναι το βασικό εργαλείο ανάπτυξης, προοπτικής και δημιουργίας θέσεων εργασίας και απασχόλησης παρακολουθούμε να βρίσκεται σε πλήρη κατάρρευση του, λόγω των νεοφιλελεύθερων επιλογών που ακολουθούνται. Ταυτόχρονα απαξιώνεται αν και αποτελεί και εργαλείο υπεράσπισης του Δημόσιου πλούτου.

Αναδεικνύεται λόγω της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, πρώτιστο μέλημα η ανάγκη χρηματοδότησης των κοινωνικών πολιτικών και παρεμβάσεων μεταξύ των άλλων στα σοβαρότατα προβλήματα της κοινωνικής πρόνοιας και υγείας. Ιδιαίτερα σήμερα που βιώνουμε την πλήρη εγκατάλειψη αυτών των κρίσιμων δομών και την προσπάθεια που γίνεται για την απαξίωση τους και το πέρασμα των πιο κερδοφόρων τομέων τους στους κερδοσκόπους και την οικονομική ελίτ. Χαρακτηριστικά και τρανταχτά παραδείγματα η πλήρης υποβάθμιση της πρωτοβάθμιας υγείας, ο στραγγαλισμός των νοσοκομειακών μονάδων, η πληρωμή από τους ασφαλισμένους των φαρμάκων τους και πάει λέγοντας.

Αν λοιπόν δούμε τους 4 βασικούς άξονες που απαρτίζουν τον Επιχειρησιακό και Οικονομικό Προγραμματισμό και κατά πόσο αυτοί είναι εναρμονισμένοι με τις διαπιστώσεις που αναφέρονται στην παραπάνω έκθεση, άρα και τι καθήκοντα, δράσεις, παρεμβάσεις απαιτούνται να ξεδιπλωθούν για τα προβλήματα που σήμερα απασχολούν την ελληνική κοινωνία θα παρατηρήσουμε ότι είναι σε πλήρη αναντιστοιχία με τα διαδραματιζόμενα στην αληθινή ζωή.

 Διατηρούμε όμως σοβαρές αμφιβολίες στο κατά πόσο θα ολοκληρωθεί ακόμη και ο αυτός ο καταγραφόμενος προγραμματισμός που αναφέρεται εισηγητικά και προτείνεται, όταν τα κονδύλια που διατίθενται είναι στην κυριολεξία ελάχιστα και στον αέρα, αφού περικόπτονται βίαια οι πόροι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, προκειμένου να υλοποιηθούν οι εντολές των τροϊκανών. Οι νέες περικοπές πόρων ανέρχονται σε 29%, ενώ τα τρία μνημονιακά χρόνια οι ΚΑΠ έχουν μειωθεί κατά 60% και η ΣΑΤΑ κατά 50%. Οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν για το σταμάτημα της ροής χρημάτων στον Προϋπολογισμό της Περιφέρειας από τον κρατικό κορβανά λόγω της μνημονιακής ύφεσης και των προγραμμάτων άγριας λιτότητας είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο. Ταυτόχρονα, πολλοί Δήμοι αντιδρούν έμπρακτα στις απολύσεις εργαζομένων και τον προωθούμενο θεσμό της εφεδρείας.

Ήδη 60 Δήμοι  έχουν χρεοκοπήσει, που σημαίνει ότι δεν μπορούν να πληρώσουν μισθούς, λειτουργικές δαπάνες και τρέχοντα καθημερινά έξοδα. Από την 1^η Σεπτεμβρίου προστίθενται δεκάδες νέοι και μετά από 2 – 3 μήνες όλοι οι Δήμοι της χώρας θα οδηγηθούν σε στάση πληρωμών και διακοπή παροχής των πιο κρίσιμων κοινωνικών υπηρεσιών, που αφορούν σε ευρύτατα λαϊκά στρώματα τα οποία εξαθλιώνονται από την κυβερνητική πολιτική.

Υπηρεσίες όπως σχολικές επιτροπές, μεταφορές μαθητών, βρεφονηπιακοί σταθμοί, δημοτικά ιατρεία, ΚΑΠΗ, πρόγραμμα βοήθειας στο σπίτι, προνοιακές παροχές, καθαριότητα, δημοτικά έργα, περιβάλλον, πολιτισμός, αθλητισμός, καθώς και οι απολύτως αναγκαίοι σήμερα θεσμοί κοινωνικής αλληλεγγύης παύουν να λειτουργούν.

Απέχουμε πολύ από αυτή την κατάσταση ως Περιφέρειες; Δεν έχουμε ουσιαστικά κηρύξει στάση πληρωμών όσον αφορά πραγματοποιηθέντα και πραγματοποιούμενα έργα; Δεν έχει ουσιαστικά κηρυχθεί στάση πληρωμών όσον αφορά την καθημερινή λειτουργία των υπηρεσιών μας; Δεν έχει αρχίσει να γενικεύεται το μποϋκοτάζ προμηθευτών  απέναντί μας;

Η Πρωτοβάθμια ΤΑ ξεκίνησε  γύρο αγωνιστικών κινητοποιήσεων προκειμένου να σταθεί όρθια, ανταποκρινόμενη στις απαιτήσεις των πολιτών της. Τον δρόμο της αγωνιστικής παρέμβασης και διεκδίκησης όμως δεν επέλεξε ούτε η Διοίκηση της Περιφέρειας ούτε η ΕΝΠΕ.  Αντί αυτού πορεύεται με την άκριτη υποδοχή των όποιων κυβερνητικών επιλογών και αποφάσεων επιλέγονται για λογαριασμό της Τ.Α.

Φαίνεται ότι κατά βάθος οι ιθύνοντες κατανοούν τα προβλήματα άσχετα αν δεν τα παραδέχονται.

Σημειώνουμε το γεγονός πως διαδικαστικά η συζήτηση γίνεται στο μέσον της θητείας του ΠΣ, φορμαλιστικά , τυπολογικά και ουσιαστικά καθ υπόδειξη του ΥΠΕΣ, χωρίς ουσιαστική διαβούλευση με την κοινωνία, χωρίς διασύνδεση με ένα  Εθνικό Αναπτυξιακό Σχέδιο που δεν υπάρχει.

Σημειώνουμε την ασφυκτική χρονική πίεση σε ένα κείμενο 700 σελίδων γεμάτων πίνακες, που όπως το ίδιο καταγράφει είχε ετοιμαστεί πριν το καλοκαίρι, να δίνεται Δευτέρα στους επικεφαλής των παρατάξεων με απαίτηση να εκφέρουν γνώμη μέχρι την Παρασκευή, και το σπουδαιότερο μέχρι την τελευταία στιγμή να αλλάζει με προσθαφαιρέσεις έργων .

Ενώ θα έπρεπε να αναφερόμαστε σε ένα μεσοπρόθεσμο προγραμματισμό για την συγκεκριμένη περίοδο με προτεραιότητες και ιεραρχήσεις, με στόχους και συγκεκριμένα κοστολόγια τι έχουμε;

---Ολοκληρωμένα ήδη έργα απλά εισαγόμενα στους πίνακες για διευκόλυνση της αποπληρωμής τους. Συρραφή των υπαρχόντων προγραμμάτων της κάθε Περιφερειακής Ενότητας. Κατά το δοκούν προτάσεις νέων έργων. (Ακόμη και προκηρύξεις ιδιωτικών επενδύσεων  βρίσκουμε στο επιχειρησιακό σας σχέδιο) Αποκαλύπτεται έτσι η αθέατη πλευρά του προγραμματισμού που υπήρχε και πως αυτός υλοποιούνταν όλα αυτά τα χρόνια…Αποκαλύπτεται η διαχειριστική σας  (αν) επάρκεια. Έργα  να σέρνονται από  Περίοδο σε Περίοδο.  Η ήταν ανώριμα έργα και εντάθηκαν πλαγίως, ή χαριστικά, ή για ικανοποιήσουν τις πελατειακές σχέσεις σας ή σέρνονται παρανόμως ή και βαρύνουν το εθνικό προϋπολογισμό ενώ έπρεπε να απενταχθούν σύμφωνα με τους κανονισμούς των Διαρθρωτικών Ταμείων. …

---Χωρίς (μηδενικούς) ή με ατεκμηρίωτους προϋπολογισμούς στα νέα έργα , χωρίς δηλ. μελέτες. Οι πίνακες περιλαμβάνουν έργα από προγράμματα δημοσίων επενδύσεων τα οποία για φέτος έχουν μηδενικές πιστώσεις όταν είναι γνωστό πως το υπουργείο έχει απαγορεύσει τις δημοπρατήσεις νέων έργων από τα προγράμματα αυτά .

---Στα προγράμματα αυτά υπάρχουν έργα ενταγμένα από την προηγούμενη δεκαετία χωρίς μέχρι σήμερα να έχουν ξεκινήσει (Περιφερειακός Τρικόρφου 3000000, Άμφισσα – Χιονοδρομικό παρνασσού 14.350.000,Νεοχωράκι-Τανάγρα…

---Έργα-Έργα- Έργα : Μικρά και Μεγάλα…Μακρόσυρτα και ημιτελή…Έργα αναγκαστι-κά και έργα χωρίς σκοπό…Έργα επαναλαμβανόμενα με ίδιο ή παρεμφερές τίτλο…Χωρίς ακριβή προσδιορισμό του φυσικού τους αντικειμένου ή με σκόπιμες (;) ασάφειες…Πάντως πολλά έργα για να θαμπώνει το μάτι…του απλού ανθρώπου

Απ όλα έχει ο Μπαξές σας: Kέντρο Γεροντολογίας , Πνευματικά Κέντρα, Επιδιορθώσεις καμπαναριών,… για να ικανοποιείται το τρίπτυχο Πατρίδα-Θρησκεία-Οικογένεια. Έργα για τους τσιγγάνους μέχρι 100.000 (όχι για τον Γύφτο Μπάκα που δωροδοκούσε ο Τζοχατζόπουλος). Έργα των Επιχειρήσεων ΟΤΑ που έχουν κλείσει… Έργα που είχαν πέσει σαν ιδέες παλιότερα και τώρα τα βαφτίζεται συνεχιζόμενα με ένα χιλιάρικο προϋπολογισμό…

Και επί της ουσίας (Ας μας συγχωρέσει η Ευρυτανία αλλά λόγω πίεσης χρόνου σταθήκαμε σε αυτή την Περιφερειακή Ενότητα ως η μικρότερη , που από μια άλλη οπτική αντικειμενικά χρήζει του πιο μεγάλου μας ενδιαφέροντος ως η περιοχή που εμφανίζει τους δυσμενέστερους δείκτες απομόνωσης και ανισοτήτων, όμως δεν μιλάμε σήμερα για τις ανάγκες):

---Ti είναι η αξιοποίηση του Επιχειρηματικού πλούτου της Ευρυτανίας και στοιχίζει 250.000€?, Τι είναι το Κέντρο Προώθησης Προϊόντων και στοιχίζει 300.000€, Τι είναι η μελέτη πιστοποίησης αγροτικών προϊόντων Ευρυτανίας και στοιχίζει 200.000€  Τι είναι η μελέτη αξιοποίησης των ορεινών μονοπατιών της Ευρυτανίας και στοιχίζει 800.000€;  Τι είναι η μελέτη διασύνδεσης τουρισμού της Ευρυτανίας με την Καρδίτσα και στοιχίζει  300.000€  Τι είναι η μελέτη μονοπατιών στην Φθιώτιδα και στοιχίζει πάλι 300.000€Τι είναι οι μελέτες αξιοποίησης ορειβατικών μονοπατιών και στοιχίζουν χιλιάδες ευρώ…Τι είναι η ανάδειξη του Ευρυτανικού πολιτισμού και στοιχίζει 500.000€ . Ευρώ είναι στραγάλια ή πλατανόφυλλα…;Τι από όλα αυτά και γιατί δεν μπορούν να μελετήσουν και να ετοιμάσουν οι ίδιες οι υπηρεσίες; Τι είναι πια αυτή η περίφημη ΠΡΟΒΟΛΗ; 3000000 για την Περιφέρεια , από 200.000 για κάθε Περιφερειακή Ενότητα. Τι άλλο είναι παρά φτηνά παλιά προεκλογικά τερτίπια;

--- Κατασκευή βιοκλιματικού κτηρίου στα κτίρια της πρώην Ευρυτανία ΑΕ. Για ποιά χρήση; Δεν έιναι προτιμότερη η ενεργειακή αναβάθμιση των μεγάλων κτιρίων της ΠΕ και σχολικών μονάδων για εξοικονόμηση τεράστιων ποσών από τη θέρμανση;… Έργο Σταθμός Ανακύκλωσης Υλικών στην Ευρυτανία με κόστος 7.000.000 ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν σε εξέλιξη άλλες μελέτες για το σύστημα διαχείρισης των απορριμμάτων στην περιφέρεια. Σε κάθε περίπτωση όμως με ποίες ποσότητες όταν αυτές οριακά αγγίζουν τις 12-15.000 τόνους  το χρόνο και μάλιστα προ κρίσεως…  Κονδύλια για την αναβάθμιση των κτιρίων του ΤΕΙ. Από την άλλη έχει εξασφαλιστεί η παραμονή του ΤΕΙ στο Καρπενήσι;

---Με τι χρηματοδοτικές προβλέψεις τα έργα αυτά; ΣΑΕ 409: Προϋπολογισμός 44877€.Πληρωμές 2008-2011 7812€. Πιστώσεις 2012 1400€.Πώς  στο 2012-2013 θα πληρωθούν 34600€ ;Πως γίνεται η πρόβλεψη 25000000€ για συντήρηση οδικού δικτύου (εννοείται το Εθνικό;) όταν φέτος έχουν δοθεί 7000€; Όταν ξέρετε ότι μη ύπαρξης Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων οι ΚΑΠ φτάνουν μόνο για αυτοσυντηρήσεις του Επαρχιακού Δικτύου και για τα Ποτάμια;. Μήπως οι τελικά ισοσκελισμένοι πίνακες εσόδων – εξόδων είναι τελικά ψευδείς και πλασματικοί;

Συμπερασματικά: Δεν μιλάμε για Επιχειρησιακό Πρόγραμμα. Ουσιαστικά πρόκειται για μια κωδικοποίηση συνεχιζόμενων και μη αξιολογούμενων έργων - μερικών και από την προηγούμενη δεκαετία - , απλά ενταγμένων – μερικά και με το «ζόρι» ως προς το περιεχόμενό τους – σε καθορισμένους άξονες, και λίγων νέων έργων , όλων ασύνδετων όμως μεταξύ τους και χωρίς να δίνουν ένα συγκεκριμένο αναπτυξιακό στίγμα.  Σημειώνουμε  το γεγονός πως τα περισσότερα έργα είναι με κατ εκτίμηση προϋπολογισμό και μερικά με μηδενικό, αλλά κυρίως το γεγονός πως όλα τα έργα είναι κυριολεκτικά στον αέρα  και σε χρηματοδοτικό κενό στις σημερινές μνημονιακές συνθήκες. Σημειώνουμε πως η ουσία των προτεινόμενων έργων βρίσκεται πέρα και μακρυά από τις οξυμένες κοινωνικές ανάγκες της συγκυρίας

Προχωρώντας σε έναν σύντομο σχολιασμό των άλλων δύο αξόνων του Προγράμματος αφού ο χρόνος προετοιμασίας μας ήταν πολύ λίγος

Ο πρώτος άξονας «Προστασία του Περιβάλλοντος και Βελτίωση της Ποιότητας Ζωής» αντιστοιχεί στο 70% περίπου του Συνολικού Προϋπολογισμού και με ποσό περίπου 780.000.000 €. Πράγματι τα χρήματα που θα διατεθούν σε αυτή την κατεύθυνση είναι τεράστια. Όμως εμείς θεωρούμε ότι για το περιβάλλον, την αειφορία, την βιωσιμότητα και την στρατηγική που πρέπει να ακολουθηθεί, θα μας έρχονται στο Περιφερειακό Συμβούλιο ειλημμένες αποφάσεις από την πλευρά της Κυβερνητικής μνημονιακής τρόϊκα, όπως εξάλλου γινότανε μέχρι σήμερα. Στην ίδια πατημασιά θα βαδίσουνε. Η παρέμβαση μας ως Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση θα είναι στα δευτερεύοντα και επουσιώδη. Τα συμφέροντα που υπάρχουν και συγκρούονται για τα περιβαλλοντικά ζητήματα είναι τεράστια καθώς το Περιβάλλον αποτελεί για την ιδιωτική κερδοσκοπία το νέο Ελντοράντο. Ας αναφερθούμε για παράδειγμα σε μερικά κρίσιμα στοιχεία, προσανατολισμούς και κατευθύνσεις που έπρεπε να υπάρχουν και θα χρειαζότανε να δοθεί ιδιαίτερο βάρος κατά την γνώμη μας.

Είναι ανάγκη να προχωρήσει γρήγορα και να ολοκληρωθεί ο αντιπλημμυρικός σχεδιασμός ιδιαίτερα εν όψει χειμώνα.

Τι θα γίνει με την  εκτός σχεδίου δόμησης; Θα οριοθετηθεί η περιοχή πού μπορεί να δομηθεί καθώς και εκείνη που οφείλουμε να τη διαφυλάξουμε είτε είναι καλλιεργήσιμη αγροτική γη, είτε είναι δασική περιοχή;

Δεν υπάρχει απολύτως κανένα σχέδιο για την διαφύλαξη και την διαχείριση της φυσικής κληρονομιάς της Περιφέρειας που είναι οι ορεινοί όγκοι,  το παράλιο μέτωπο της, οι ακτές της.

Θα τελειώνουμε και πότε με την οργάνωση της Βιομηχανικής Περιοχής των Οινοφύτων και  την απορρύπανσή της, με την οργάνωση ενός εκτεταμένου δικτύου παρακολούθησης, ελέγχου και διαφύλαξης της περιοχής από την συνεχιζόμενη ρύπανση;

Κανένα απολύτως σχέδιο ή δράση δεν υπάρχει για την προστασία του Κορινθιακού και Ευβοϊκού Κόλπου αλλά και τον καθαρισμό του όπου απαιτείται από τις ανθρωπογενείς παρεμβάσεις.

Που βρισκόμαστε με την διαχείριση των στερεών και των υγρών αποβλήτων  της Περιφέρειας;

Ο χωροταξικός σχεδιασμός, η αρμοδιότητα του πολεοδομικού σχεδιασμού που σήμερα βρίσκεται στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση είναι στοιχήματα που οφείλουμε να αναμετρηθούμε μαζί τους και να μην στρουθοκαμηλίζουμε.

Θα απαιτήσουμε να έρθει ως αρμοδιότητα η χωροθέτηση, αδειοδότηση και έλεγχος των ιχθυοπαραγωγικών μονάδων που σήμερα βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο του διορισμένου Γ.Γ. της Αποκεντρωμένης Διοίκησης;   

 Θα σχεδιάσουμε την πλήρη προστασία, διαφύλαξη και ανάδειξη των υγροβιότοπων, των περιοχών NATURA και των  Εθνικών Δρυμών (Πάρνηθας, Σουνίου) που υπάρχουν στην Περιφέρειά μας απαιτώντας τα δάση και τα νερά να περάσουν στην αρμοδιότητά μας;

Θα προωθήσουμε πρακτικά να εφαρμόσουμε στην πράξη έστω και αυτά που ήδη έχει πάρει απόφαση το ΠΣ για το καλάθι των αγροτικών προϊόντων;

Ο σχεδιασμός για την αποκομιδή και τη διαχείριση των απορριμμάτων θα γίνει με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και με επίκεντρο την επιλογή διαλογής στην πηγή και ριζικής μείωσης της παραγωγής σύμμεικτων απορριμμάτων;

Υπάρχει στρατηγική για τους ελεύθερους χώρους, τα υδατικά αποθέματα, το ενεργειακό ισοζύγιο, την επιστημονική και περιβαλλοντική χωροθέτηση των φωτοβολταϊκών; Ή όλα εντάσσονται και υποκύπτουν σε μία αγοραία λογική ¨ανάπτυξης¨ και κατασπατάλησης των φυσικών πόρων;

Τελικά στη ζυγαριά τι θα μετράει ; Η προστασία και η αειφορική διαχείρισή του  ή η αξιοποίηση του Περιβάλλοντος όπως καταφανώς αναδεικνύει το πρόγραμμα

Ο τέταρτος άξονας δράσης «Βελτίωση της Διοικητικής Ικανότητας της Περιφέρειας» με περίπου το 3,5 % του Προϋπολογισμού και με ποσό περίπου 27.500.000€, παραπέμπει ευθέως στη διατύπωση των παρακάτω σκέψεων και ερωτημάτων.

Κατανοούμε και συμφωνούμε για την αναγκαιότητα της καλύτερης διοικητικής οργάνωσης των Διευθύνσεων μας και εξυπηρέτησης των χρηστών των υπηρεσιών που προσφέρει η Περιφέρεια, δηλαδή των πολιτών; 

Ποιος θα κάνει όμως όλες τις παρεμβάσεις που αναλύονται εισηγητικά αλλά και περιγράψαμε παραπάνω για τον Στρατηγικό Σχεδιασμό εάν όχι οι Δημόσιες Υπηρεσίες; Υπηρεσίες που σήμερα λοιδορούνται με φτηνά επιχειρήματα προκειμένου να υπάρξει χώρος εισδοχής για το Κεφάλαιο και τις δραστηριότητες του, στη θέση που θα αφήσουν οι Υπηρεσίες που θα κλείσουν, θα συγχωνευτούν, ή θα προχωρήσουν σε αναγκαστική εφεδρεία, και απολύσεις του προσωπικού τους υλοποιώντας τα ακραία νεοφιλελεύθερα δόγματα των δανειστών και των τοκογλύφων; 

Θα πρέπει να υπάρξει οργανωτική και λειτουργική διαφοροποίηση μεταξύ των Περιφερειακών Ενοτήτων σε μια Περιφέρεια που αποτελεί ένα εκτεταμένο σχήμα αυτοδιοίκησης με ανισοκατανομή του πληθυσμού  και μεγάλη διαφοροποίηση αναπτυξιακής προοπτικής; Θα συνεχίσει η σημερινή οργανωτική δομή της περιφέρειας είναι τόσο απαράδεκτα συγκεντρωτική; Αρμοδιότητες και οργανικές μονάδες που έχουν άμεση σχέση με την εξυπηρέτηση του πολίτη, να μην υπάρχουν σε επίπεδο περιφερειακής ενότητας;( παράδειγμα η Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας); 

Θα υπερισχύσουν τελικά απόψεις από κεντρικά στελέχη της διοίκησης της περιφέρειας, της περαιτέρω συγκέντρωσης αρμοδιοτήτων στο κέντρο, με την κατάργηση των περισσοτέρων οργανικών μονάδων επιπέδου Διεύθυνσης των Περιφερειακών ενοτήτων και τη δημιουργία οργανικών μονάδων επιπέδου Τμήματος με περιορισμένες αποφασιστικές αρμοδιότητες;. Τι θα γίνει με την υποστελέχωση των υπηρεσιών της Περιφέρειας; Αν το μέτρο της εξώθησης σε έξοδο των δημοσίων υπαλλήλων, που σχεδιάζει η κυβέρνηση περάσει, τότε θα μιλάμε για διάλυση. Με βάση τα στοιχεία για την Περιφερειακή Ενότητα Βοιωτίας, από τους 160 περίπου υπαλλήλους που έχει σήμερα, το μέτρο αυτό αναμένεται να οδηγήσει στη συνταξιοδότηση τουλάχιστον 40, οι οποίοι είναι στην πλειοψηφία τους Διευθυντές ή Τμηματάρχες και αποτελούν το εμπειρότερο στελεχικό δυναμικό της Περιφέρειας.

Θα προχωρήσουμε με προγράμματα δημόσιου χαρακτήρα, με διαγωνισμούς για την πρόσληψη και στελέχωση του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού σε υπηρεσίες αιχμής οι οποίες βουλιάζουν από την υποστελέχωση, μακριά και έξω από λογικές πεντάμηνων φτηνών εργαζομένων που προσλαμβάνονται μέσω Μ.Κ.Ο. γεμίζοντας τις τσέπες των διαχειριστών τους;

Θα προχωρήσουμε αποφασιστικά στη στελέχωση εκείνων των Διευθύνσεων που καλούνται να παίξουν ένα κρίσιμο ρόλο ως Ελεγκτικοί μηχανισμοί της Περιφέρειας για το περιβάλλον, την τήρηση των Μελετών Περιβαλλοντικών Όρων, των Διευθύνσεων Κοινωνικής Μέριμνας, Πρόνοιας, Υγείας κ.α.;

Πιστεύουμε ότι ο Επιχειρησιακός και Οικονομικός Προγραμματισμός που σήμερα καλούμαστε να ψηφίσουμε δεν αναμετριέται με τα βασικά ερωτήματα που προσπαθήσαμε να θέσουμε. Απλώς προσπαθεί να διαχειριστεί την τρέχουσα κατάσταση ακολουθώντας την πεπατημένη. Εξάλλου ήδη έχουμε διανύσει τον ένα (2012) από τους 3 χρόνους του Προγράμματος.

Η νέα κατάσταση επιβάλλει και νέα καθήκοντα. Καθήκοντα που αποκτούν επιτακτική ανάγκη λόγω της πρωτοφανούς επίθεσης που δέχεται ο λαός μας και οι εργαζόμενοι προκειμένου να ικανοποιηθούν τα επιχειρηματικά και ολιγαρχικά σχέδια και επιδιώξεις σε Ελλάδα και Ευρώπη. Καθήκοντα που απορρέουν από την  επίθεση που συντελείται και στο περιβάλλον το οποίο αντιμετωπίζεται και αυτό ως νέα πηγή κέρδους. Οι Αυτοδιοικητικές δομές οφείλουν να σταθούν με ότι εργαλείο διαθέτουν δίπλα στους εργαζόμενους, τους αγώνες τους και τα αιτήματα τους.

Αναφερθήκαμε για τις δράσεις που εμφανίζονται. Αυτό που απαιτείται  είναι να υπάρξει τομή, να γίνει η αξιολόγηση ώστε τολμηρά, ριζοσπαστικά, να διαμορφωθεί ένα Πρόγραμμα το οποίο σαφώς και θα απαιτεί κονδύλια, οικονομική ενίσχυση, εγρήγορση και συμμετοχή όλου του ανθρώπινου δυναμικού, των πόρων που υπάρχουν για μια διαφορετική ανάπτυξη. Ανάπτυξη που θα έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και όχι τις ανάγκες της κερδοφορίας των διαφόρων μερίδων του Κεφαλαίου. Με άλλες αξίες , με άλλη περπατησιά. Η σημερινή πλειοψηφία οφείλει να αντιληφθεί την νέα πραγματικότητα. Να λάβει υπόψη της τους νέους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς που έχουν διαμορφωθεί. Τυπικά  νομιμοποιείται να σχεδιάζει αλλά ηθικά δεν έχει το δικαίωμα σε επιλογές που τελικά είναι απέναντι στην κοινωνία. Παραλλήλως δεν μπορεί διαρκώς να αναζητεί η να μεταθέτει τις ευθύνες ότι κάποιοι άλλοι φταίνε ή σε κάποιο αόρατο χέρι της κεντρικής  εξουσίας…Πολύ περισσότερο όταν αποδέχεται το ρόλο της Διοίκησης και όχι της Αυτοδιοίκησης. Δεν είναι ουδέτερη και  αμέτοχη , ούτε άμοιρη ευθυνών όταν η πολιτική της εξελίσσει τον χορό της χρεοκοπίας σε χορό του Ζαλόγγου... 

Aγαπητοί συνάδελφοι,

Από όσα εκθέσαμε είναι σαφές πως η δική μας αντίληψη για τον Στρατηγικό τον Επιχειρησιακό και Οικονομικό Προγραμματισμό βρίσκεται στον αντίποδα των όσων εισηγείται η πλειοψηφία και για αυτό τον λόγο εμείς θα προχωρήσουμε στην καταψήφιση του σχεδίου αυτού

Αειφόρος ανάπτυξη, περιβάλλον, ανάπτυξη και οι ποιοτικές βαθμίδες του τρόπου ζωής (*)

(*) Του Παναγιώτη Ήφαιστου από: www.ifaistosedu.gr

Η κρατούσα άποψη διεθνώς είναι ότι βιώσιμη ανάπτυξη μπορεί να σημαίνει μόνο αειφόρο ανάπτυξη:

α) διαφύλαξη ενός κρίσιμου φυσικού κεφαλαίου,

β) διασφάλιση αναπλήρωσης των πλουτοπαραγωγικών πόρων που χρησιμοποιούνται για αναπτυξιακούς λόγους,

γ) διασφάλιση της βιοποικιλότητας και

δ) κανονιστικές ρυθμίσεις που διασφαλίζουν ότι η ευημερία μελλοντικά είναι ευθέως ανάλογη φιλικών με το περιβάλλον οικονομικών δραστηριοτήτων που διαφυλάττουν τη φυσική και πολιτισμική κληρονομιά. 

Χωρίς ασφαλώς να εξαντλήσουμε αυτή τη μεγάλη υπόθεση θα εστιάσουμε την προσοχή στο οικονομικό σκέλος και τη σχέση του με τη φυσική και πολιτισμική κληρονομιά.

Παρά το γεγονός ότι επίκεινται αποφάσεις μεγάλης περιβαλλοντολογικής σημασίας, παρατηρείται ένας ανερμήνευτος εφησυχασμός στο επίπεδο του πολιτικού προσωπικού, των μέσων ενημέρωσης, των οργανώσεων στο πεδίο της περιβαλλοντολογικής προστασίας και των επιστημονικά αρμόδιων. Εφησυχασμός ο οποίος θα οδηγήσει σε άνευ προηγουμένου και ανεπίστροφη καταπάτηση εκείνων των κομματιών του ελληνικού θαλάσσιου οικοσυστήματος που μέχρι σήμερα έτυχε να μείνει άθικτο.

Γράφοντας αυτές τις γραμμές έχω μπροστά μου ογκώδεις συλλογικούς τόμους για την «αειφόρο ανάπτυξη» γραμμένους από εκλεκτούς επιστήμονες. Για λόγους οικονομίας χώρου και για να καταδείξω το γεγονός ότι εδώ δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό αλλά λέμε μόνο το αυτονόητο, καταγράφω ενδεικτικούς τίτλους επιστημονικών παρεμβάσεων:

·                     «Δικαιώματα του ανθρώπου και των λαών στον πολιτισμό και το περιβάλλον: Μια τελευταία ανάγνωση της διεθνούς πρακτικής και της νομολογίας».

·                     «Το δικαίωμα σ’ ένα υγιές και αρμονικό περιβάλλον ως συλλογικό ανθρώπινο δικαίωμα». 

·                     «Η αειφορική ανάπτυξη στο πλαίσιο προστασίας και διαχείρισης της φυσικής και πολιτισμικής κληρονομιάς».

·                     «Προστασία της πολιτισμικής και φυσικής κληρονομιάς, διεθνής και ευρωπαϊκή διάσταση».

·                     «Η οικονομική διάσταση στην προστασία της φυσικής και πολιτισμικής κληρονομιάς».

·                     «Η αειφορία ως παράδειγμα προστασίας και διαχείρισης του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος».

·                     «Ο ρόλος του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στην τήρηση και εφαρμογή του Κοινοτικού δικαίου για το περιβάλλον».

·                     «Οργανωμένα συμφέροντα και ομάδες πίεσης στην Κοινή Ευρωπαϊκή Πολιτική περιβάλλοντος».

·                     «Λειτουργική σχέση Ανθρώπου και Φύσης».

·                     «Ο ρόλος των ΜΜΕ στην παραγωγή κοινωνικής προβληματικής και της πολιτικής για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και της πολιτισμικής κληρονομιάς».

·                     «Αειφορία και ανάπτυξη των θαλασσών και των ωκεανών». «Η επίτευξη της αειφόρου ανάπτυξης μέσα από τον χωροταξικό σχεδιασμό».

Συντομογραφικά συνοψίζουμε την ουσία αυτού του ζητήματος. Ήδη από τον 18ο αιώνα αλλά πολύ περισσότερο το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα έγινε ευρέως αποδεκτό ότι η άκριτη ανάπτυξη εις βάρος του περιβάλλοντος σημαίνει υποβάθμιση του οικοσυστήματος και υποβάθμιση του ανθρώπου. Η μαζικοπαραγωγή και η μαζικοκατανάλωση δεν σημαίνει αυτόματα και πάντοτε πρόοδο, ιδιαίτερα όταν ανταγωνίζεται ευθέως το περιβάλλον και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης ζωής. Μεταξύ άλλων, τους πατροπαράδοτους τρόπους ζωής τους, την πολιτισμική τους κληρονομιά, τις κοινωνικές σχέσεις, την άκριτη αστικοποίηση, τις οικογενειακές σχέσεις, την ερωτική συμπεριφορά και τη δημοκρατία.

Ένας «πλαστικός» και μηχανοποιημένος τρόπος ζωής προκαλεί ανθρωπολογική υποβάθμιση κάθε είδους και σίγουρα διαφθορά της διατροφικής αλυσίδας.

Αειφόρος ανάπτυξη σημαίνει:

α) Διασφάλιση πόρων για το μέλλον με χρήση τους που είναι μικρότερη από την ανανέωσή τους,

β) μέριμνα ούτως ώστε να διαφυλαχθεί η χλωρίδα και πανίδα και

γ) μέριμνα ούτως ώστε να μην θίγεται η εν γένει φυσική και πολιτισμική κληρονομιά, της οποίας το δικαίωμα απόλαυσης των αγαθών ανήκει σε όλους.

«Αειφόρος ή συντηρούμενη ανάπτυξη (Sustainable Development)», επιπλέον, «είναι εκείνο το είδος της ανάπτυξης που αντιμετωπίζει τις ανάγκες του παρόντος χωρίς να αποστερεί από τις επόμενες γενιές τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν τις δικές τους ανάγκες» (Έκθεση των Ηνωμένων Εθνών).

Κάποια πράγματα είναι τόσο αντικειμενικά και τόσο πασίδηλα ορθά, ούτως ώστε με λογικούς όρους δεν τίθεται καν ζήτημα αμφισβήτησής τους. Η ηθικολογία ή αντίστροφα η «αναπτυξιακή ρητορική» περιττεύει. Έτσι, μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα ότι οι αναπτυξιακές δυνατότητες της Ελλάδας, όπως και κάθε άλλης χώρας η οποία (ευτυχώς για τους κατοίκους της) δεν διαθέτει βαριά και ρυπογόνο βιομηχανία, σχετίζεται με δύο βασικά αλληλένδετους παράγοντες:

Πρώτον, τη φιλική με το περιβάλλον και με τους υπάρχοντες πόρους τεχνολογία αιχμής που επιτυγχάνει οικονομική ανταγωνιστικότητα εκεί όπου η χώρα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα (υπηρεσίες, ναυτιλία, τουρισμό υψηλής στάθμης –όχι μαζικό και όχι ενθαρρυντικό της χυδαίας υποκουλτούρας–, κατασκευαστικός τομέας, εκπαίδευση, γεωργία υψηλών προδιαγραφών βιολογικού προσανατολισμού, συμμετρικές ξένες επενδύσεις σε αυτούς και άλλους τομείς κ.τ.λ.  

Δεύτερον,  διαφύλαξη ως κόρη οφθαλμού των φυσικών πόρων, δηλαδή την ακεραιότητα όσων φυσικών τοπίων και πολιτισμικών αγαθών έμειναν άθικτα από την άκριτη αστικοποίηση, την άναρχη ανάπτυξη και την αυθαίρετη και χωρίς πολεοδομικό και χωροταξικό σχεδιασμό δόμηση σε πλείστες περιοχές.

Βασικά, θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι εξ αντικειμένου και αποφεύγοντας κάθε βαρβαρισμό, πιθηκισμό και υπανάπτυκτων νοοτροπιών (για παράδειγμα, τη βάρβαρη εκποίηση μερικών πανέμορφων παραλιών της Τουρκίας και την συνεπαγόμενη οικολογική καταστροφή που προκλήθηκε), η Ελλάδα είναι καταδικασμένη σε οικονομικό θάνατο, εάν δεν κατανοήσει ότι το αειφόρο οικονομικό πλεονέκτημά της είναι εκείνα τα φυσικά και πολιτισμικά αγαθά της που έτυχε να μην πληγούν τις τελευταίες δεκαετίες.

Κανένας «φιλοξενούμενός μας επισκέπτης» –έτσι θεωρεί όσους επισκέπτονται την Ελλάδα μια σωστή αναπτυξιακή πολιτική αυτού που συμβατικά ονομάζεται «τουρισμός»– δεν θα έλθει μελλοντικά στην Ελλάδα αν δεν έχουν μείνει ανέπαφα τα φυσικά τοπία που ακόμη δεν έχουν κατακλυστεί από μαζική υποκουλτούρα και αν δεν έχει διαφυλαχθεί ακέραια η πολιτιστική κληρονομιά των Ελλήνων.

Δεν αντιλέγουμε ότι τα πιο πάνω δεν είναι άσχετα με το πώς βλέπουμε την πατρίδα μας και με το πόσο αγαπούμε το συλλογικό Είναι μας: Μεταξύ άλλων, πώς και πόσο είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε την αξιοπρέπειά μας και τον τρόπο ζωής μας στη μεταμοντέρνα βαρβαρότητα. Πώς και πόσες ξενοκρατικές λογικές θα εισρεύσουν στην επικράτειά μας. Πώς και πόσο ταυτιζόμαστε με την ιδιοσυστασία της κοινωνίας στην οποία ανήκουμε. Πως και πόσο σεβόμαστε την πολιτισμική μας κληρονομιά και το φυσικό περιβάλλον του τόπου μας. Πόσο θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι ή εάν αντίθετα έχουν ήδη κυριαρχήσει αξιοθρήνητα σύνδρομα ξενοκρατίας και υποτέλειας.

Για να συνδέσουμε αυτά τα ζητήματα με την ζώσα καθημερινότητα: ποιος από τους δύο δίσκους της πλάστιγγας βαραίνει όταν από τη μία πλευρά είναι το οικοσύστημα και ο πολιτισμός που κληρονομήσαμε και από την άλλη πλευρά αχρείαστα μωροφιλόδοξα σύνδρομα και συμπλέγματα. Αρχοντοχωριάτικα ντυσίματα, περιττά αυτοκίνητα «πολυτελείας» και κωμικοτραγικές επιδειξιομανείς συμπεριφορές κάθε είδους που υποβαστάζουν ελλειμματικές προσωπικότητες και ασθενείς ψυχές.

Εν κατακλείδι, πόσο αγαπάμε και σεβόμαστε την πατρίδα μας ή αντίστροφα πόσο θεωρούμε τους εαυτούς μας παροδικούς αχθοφόρους, άπληστους επιβήτορες των φυσικών και πολιτισμικών αγαθών και εφήμερους μεταπράτες ξεπουλήματός τους.

Καμιά αντίρρηση δεν μπορεί να υπάρξει ότι αμφίπλευρες επιλογές στα πιο πάνω «διλήμματα» προσδιορίζουν τις ποιοτικές βαθμίδες μιας οποιασδήποτε κοινωνίας: Ποια κοσμοθεωρητικά θέσφατα υποβόσκουν στα κοινωνικοπολιτικά της θεμέλια; Ποιες είναι οι ποιοτικές βαθμίδες της πολιτικής της ανθρωπολογίας και του κοινωνικοπολιτικού της συστήματος; Τι κυρίαρχα πολιτισμικά πρότυπα προσδιορίζουν την αισθητική των πολιτών; Ποιες είναι οι ποιοτικές βαθμίδες του τρόπου ζωής τους; Ποιες πολιτικές προσεγγίσεις υιοθετούνται εάν σκοπός είναι υψηλές ποιοτικές βαθμίδες ζωής;

Πολύ σωστά και πολλοί επισημαίνουν ότι αειφόρος ανάπτυξη, πολιτισμός και πολιτική είναι άρρηκτα αλληλένδετα. Υπό αυτό το πρίσμα θα πρόσθετα ότι το πολιτισμικό και πολιτικό παράδειγμα που επιλέγεται είναι και το μέτρο στάθμισης και εκτίμησης των ποιοτικών μας βαθμίδων και των πιθανοτήτων εθνοκρατικής επιβίωσης.

Επειδή επιπλέον παρά τις εξελίξεις στο πεδίο αυτό στους διεθνείς θεσμούς, όπως και για πολλά άλλα ζητήματα απουσιάζει κάποια παγκόσμια εξουσία για να υποδείξει και εφαρμόσει περιβαλλοντολογικά υγιείς αποφάσεις, αρμόδιο και υπεύθυνο για ότι συμβαίνει και ότι αποφασίζεται είναι το κοινωνικοπολιτικό σύστημα κάθε κράτους. Ότι και να λέγεται και να πράττεται αλλού, σημασία έχει ότι θα πάθουμε αυτό που μας αξίζει ανάλογα και αντίστοιχα με τις αποφάσεις που υιοθετούνται και εφαρμόζονται τώρα.

Ανάπτυξη ή θανατηφόρα τροχιά υπανάπτυξης; (*)

(*) Του Παναγιώτη Ήφαιστου από το www.ifestosedu.gr

Η Ελλάδα υποβαθμίζεται, ο δημόσιος πλούτος ξεπουλιέται, η φυσική κληρονομιά εκποιείται και η πολιτιστική κληρονομιά ροκανίζεται. 
Μπροστά στα μάτια μας και εν μέσω γενικής απάθειας προωθείται μια αναπτυξιακά διαστρεμμένη απόφαση. Συμβολίζει την εκμηδένιση του κοινωνικοπολιτικού μας συστήματος και την επαπειλούμενη επερχόμενη εκμηδένιση του νεοελληνικού κράτους.

Απειλείται, μεταξύ άλλων, η κατάληψη και περιβαλλοντολογική καταστροφή νήσων, νησίδων και βραχονησίδων που αποτελούν φυσική και πολιτιστική κληρονομιά των Ελλήνων. Λαμβάνοντας υπόψη διεθνείς συμβάσεις και τις αποφάσεις της ΕΕ για την αειφόρο ανάπτυξη, μια τέτοια απόφαση μπορεί ενδεχομένως να υιοθετηθεί από το λικνιζόμενο πολιτικό προσωπικό και να δημιουργήσει «νομικά» και κυρίως μη αντιστρέψιμα περιβαλλοντολογικά τετελεσμένα, πλην κατά βάση είναι άνομη, καταχρηστική και πολιτικά ανήθικη.

Καταστέλλει τις φυσικές ομορφιές και επιφέρει ανεπίστροφο πλήγμα κατά των φυσικών τοπίων του οικοσυστήματός μας τα οποία δεν έχουν μέχρι στιγμής πληγεί από αδηφάγες και άπληστες αυθαιρεσίες. Σε προγενέστερη παρέμβασή μας (http://www.ifestosedu.gr/111Vraxonisides.htm) εξηγήσαμε γιατί η «αξιοποίηση» με «ενοικίαση» για διάρκεια … μόνο 50 ή 100 χρόνων (έτσι μεταμφιέζεται το ξεπούλημα) νήσων, νησίδων και βραχονησίδων βλάπτει το δημόσιο συμφέρον. Είναι μια περιβαλλοντολογικά αξιοθρήνητη και από οικονομικής άποψης άσκοπη απόφαση.

 Εδώ θα υπογραμμίσουμε ότι αποτελεί, επίσης, μια απόφαση που παρακάμπτει επιδεικτικά την έννοια της αειφόρου ανάπτυξης. Έννοια η οποία αποτελεί μια ευρύτατα εμπεδωμένη οικουμενική παραδοχή. Εδώ και δεκαετίες θεωρείται οικουμενικό κεκτημένο στον ΟΗΕ, στις διεθνείς συνδιασκέψεις για το περιβάλλον, στους διεθνείς θεσμούς, στο διεθνές δίκαιο, στην ΕΕ και στην εσωτερική δικαιοταξία πολλών κρατών.

Σκανδαλωδώς παρακάμπτονται κεκτημένα του περιβαλλοντολογικού προβληματισμού για τη σχέση οικοσυστήματος, των πλουτοπαραγωγικών πόρων και οικονομικής ανάπτυξης. Υποθηκεύεται το δικαίωμα των μελλοντικών γενεών, επιπλέον, να απολαύσουν τα φυσικά και πολιτισμικά αγαθά της πατρίδας τους. Αγαθά τα οποία θεωρούνται αναγκαία προϋπόθεση μιας ισόρροπης αειφόρου οικονομικής προόδου και μιας ευημερίας που δεν οδηγεί στην ανθρωπολογική εκμηδένιση. 

Η δήθεν «αξιοποίηση» των νήσων, νησίδων και βραχονησίδων, που μέχρι στιγμής γλίτωσαν από τα νύχια όσων επί δεκαετίες αυθαιρετούν και καταπατούν, συμβολίζει πολιτική υποκρισία, ανομία, επερχόμενες αρνητικές οικονομικές αποδόσεις, οικολογικό πλήγμα, αισθητικό πλήγμα, υποβάθμιση της νεοελληνικής κοινωνίας στις διεθνείς ιεραρχίες και περιφρόνηση του γεγονότος ότι το πλέγμα νήσων, νησίδων και βραχονησίδων σχετίζεται με την εθνική μας ασφάλεια και τους υποθαλάσσιους πλουτοπαραγωγικούς πόρους.

Κοντολογίς, σημαίνει ανεπανόρθωτη περιβαλλοντολογική βλάβη κατά φυσικών τοπίων που έμειναν ανέγγιχτα επί χιλιετίες, επέλαση της ιδιωτείας, κατάληψη και αισθητικό βιασμό φυσικών τοποθεσιών που δεν είναι μόνο απείρου κάλλους αλλά και αναγκαία προϋπόθεση μιας ανθρωπολογικά, οικονομικά και οικολογικά ισόρροπης ανάπτυξης και ευημερίας.

 Ο κάθε ενδιαφερόμενος και ιδιαίτερα όποιος φέρει το βάρος της ευθύνης στη διαμόρφωση των αποφάσεων, είναι υποχρεωμένος να ενημερωθεί έγκυρα και αξιόπιστα για την κρατούσα σήμερα αντίληψη της σχέσης περιβάλλοντος και ανάπτυξης, την πολιτική της ΕΕ για το θέμα αυτό όπως αποτυπώνεται σε πάμπολλα κείμενα, τις αποφάσεις διεθνών διασκέψεων για το περιβάλλον και την οικουμενική πλέον αξίωση της πλειονότητας των ανθρώπων για ενσωμάτωση σε κάθε αναπτυξιακή απόφαση των κοινωνικών, πολιτισμικών και περιβαλλοντικών κριτηρίων και παραγόντων.

Ακόμη και η νήσος Φλέβα απέναντι από την Βουλιαγμένη, για παράδειγμα, τόπος απείρου κάλλους και μοναδικής χλωρίδας και πανίδας –όπου επιπλέον κάθε άνοιξη δεκάδες χιλιάδες πετούμενα γεννούν, επωάζουν και εκκολάπτουν τα θαύματα της φύσης– και έκτασης φυσικού τοπίου 1500 στρεμμάτων στην αυλή 5 εκατομμυρίων αστικοποιημένων πολιτών, χρησιμοποιείται ως «αναπτυξιακό δόλωμα», για να εκμαυλιστούν οι πολίτες συνειδησιακά.  

Περίπου λένε στους έλληνες πολίτες: «Δεν πειράζει που θα διώξουμε τους γλάρους που επωάζουν. Δεν πειράζει που θα εκμηδενίσουμε μια από τις πλουσιότερες χλωρίδες και πανίδες της Μεσογείου. Δεν πειράζει που θα ρυπανθεί μια από τις πλουσιότερες υποθαλάσσιες περιοχές του Σαρωνικού. Αυτό που χρειάζεστε είλωτες έλληνες ιθαγενείς, είναι καζίνα να ξενυχτάτε, σκυλάδικα να αποχαυνώνεστε και κορδωμένους ξένους «αστέρες» του Σινεμά που θα καταλάβουν τις παραλίες και τα υψώματα τα οποία θα περιφρουρεί ιδιωτική αστυνομία. Αυτόν τον χυδαίο μεταμοντέρνο τόπο εσείς, ιθαγενείς, θα τον βλέπετε από μακριά ή θα είστε θυρωροί και ιδιωτικοί αστυνομικοί της βαρβαρότητας». Αυτή είναι η αειφόρος «ανάπτυξη» στην εποχή της τρόικας;    

Την ίδια στιγμή που το ίδιο πολιτικό προσωπικό το οποίο με χονδροειδή «λάθη» ή παραλείψεις εξανεμίζει εκατοντάδες δισεκατομμύρια, ασυνάρτητοι μεταπράτες ψεύτικων ονείρων οχλαγωγούν κραυγάζοντας χυδαία συνθήματα περί δήθεν οικονομικής ανάπτυξης που δήθεν θα φέρει η «αξιοποίηση» με μια κατά τα άλλα άνομη, καταχρηστική και οικολογικά καταστροφική εκποίηση της φυσικής και πολιτισμικής μας κληρονομιάς.

Ένα αχρείαστο, άσκοπο και αξιοθρήνητο ξεπούλημα που υποθηκεύει πανέμορφες  τοποθεσίες στη μαζική υποκουλτούρα. Η ιδέα για μια ισόρροπη και αειφόρο οικονομική ανάπτυξη που σέβεται το περιβάλλον, τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους και την ανθρώπινη οντότητα, σαρώνεται κάτω από το χαλί εν μέσω απειλών, αβεβαιότητας και κίβδηλων υποσχέσεων. Αφήνουμε την πατρίδα μας να βεβηλωθεί ανεπίστροφα.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ- Πολίτες Ενάντια στο Μνημόνιο για την επεξεργασία και προβολή των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ σε αναπτυξιακά ζητήματα της Στερεάς

    Πραγματοποιήθηκε στην Χαλκίδα την Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012, σύσκεψη της παράταξης                ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ- Πολίτες Ενάντια στο Μνημόνιο για την επεξεργασία 

     και προβολή των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ σε αναπτυξιακά ζητήματα της Στερεάς

Στην σύσκεψη όπου μετείχε, ο Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ  και υπεύθυνος της ΚΟ για τα Αγροτική θέματα Β. Αποστόλου, οι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ υποψήφιοι αντιπεριφειάρχες των ΠΕ Ενοτήτων Βοιωτίας, Εύβοιας, Ευρυτανίας, Φωκίδας, Φθιώτιδας, και η Ομάδα Πολιτικού σχεδιασμού της παράταξης, επιστημονικοί συνεργάτες της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ , την εισήγηση έκανε ο περιφερειακός σύμβουλος επικεφαλής της παράταξης και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Ν. Στουπής

Αντικείμενο της σύσκεψη ήταν η :

· Η τοποθέτηση παράταξης για το Επιχειρησιακό Σχέδιο της Περιφέρειας και για τον Αναπτυξιακό Προγραμματισμό της περιόδου 2012-2014 που συζητούνται στο επόμενο Περιφερειακό Συμβούλιο.  

· H εξειδίκευση και περιφερειοποίηση του προγράμματος της Ανανεωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς  για την Περιφέρεια της Στερεάς Ελλάδας, σύμφωνα με τους άξονες που ετέθησαν από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Αλέξη Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του 2014, με στόχο την ανατροπή της σημερινής μνημονιακής πλειοψηφίας του ΠΑΣΟΚ στην περιφέρεια και για την διαμόρφωση μιας  νέας περιφερειακής πλειοψηφίας για την διακυβέρνηση της περιφέρειας. 

Σύντομα και σε συνεργασία με τους περιφερειακούς Βουλευτές της ΚΟ ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, η παράταξη με όλες της τις δυνάμεις θα συμμετάσχει στην σχετική διαδικασία και το διάλογο με τους περιφερειακούς φορείς και τις κοινωνικές αυτοδιοικητικές δυνάμεις που αντιτίθενται στις καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζει η  Κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ και οι παρατάξεις τους στην περιφέρεια και στην αυτοδιοίκηση.  

Προειδοποίηση Αυστριακού οικονομολόγου για τα «παράλογα μέτρα» στην Ελλάδα (*)

Προειδοποίηση για καταστροφική οπισθοδρόμηση που θα γυρίσει την Ελλάδα πίσω στις δεκαετίες του 1950 και 1960, αν εφαρμοστούν τα νέα μέτρα της τρόικας απηύθυνε ο διάσημος Αυστριακός οικονομολόγος του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών της Αυστρίας Στέφαν Σουλμάιστερ.

Όπως ανέφερε, όλες αυτές οι «συνταγές» αντιβαίνουν στην οικονομική πραγματικότητα, επιτείνουν μαζικά την κρίση, προκαλούν τεράστια αύξηση της ανεργίας, χωρίς βέβαια και σε καμιά περίπτωση η προτεινόμενη αύξηση του χρόνου εργασίας να συνεπάγεται αύξηση του ΑΕΠ.

Κατά την άποψή του, η βαθύτατη κρίση δεν είναι ελληνική αλλά είναι κρίση του οικονομικού μας συστήματος, είναι μια κρίση στα μυαλά της οικονομικο-επιστημονικής «ελίτ», της ίδιας που πριν από 40 χρόνια διατεινόταν πως θα πρέπει να απελευθερωθούν οι αγορές, κάτι που οδήγησε ανθρώπους και επιχειρήσεις σε οικονομικές «αλχημίες» για να αποκτήσουν πολλά χρήματα, προετοιμάζοντας έτσι τη μεγάλη οικονομική κρίση.

Επικρίνοντας τον παραλογισμό των μέτρων, που, όπως είπε, δεν θα πρότεινε κανείς λογικός άνθρωπος, παρέπεμψε στο αποκαλούμενο «παράδοξο της λιτότητας», το οποίο είναι γνωστό ότι αφαιρεί από το κράτος τη δυνατότητα να λειτουργήσει, χειροτερεύοντας τη δική του οικονομική κατάσταση.

Ο Αυστριακός οικονομολόγος θεωρεί, μοναδική ελπίδα να πλήξει τώρα η κρίση τη Γερμανία, κάτι που ήδη διαφαίνεται, που δεν θα μπορεί πλέον να εξάγει τα προϊόντα της στον ευρωπαϊκό Νότο και να συνειδητοποιήσουν οι Γερμανοί πολιτικοί ότι θα πρέπει να αφήσουν το ρόλο του «υπερπαιδαγωγού» των άλλων λαών.                                                                                                                                                                                                          

(*)  Από τη Ναυτεμπορική, http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2232775

ΛΑΡΚΟ, Ευβοϊκός, Μεσσάπια: χρονικό ρύπανσης και κρατικής αναλγησίας (*)

(*)  Η ευθύνη και το δέος της εξουσίας, του Δημήτρη Χρήστου (Αυγή 2/9/12)

...... ένα επίκαιρο ζήτημα όπως αυτό της ΛΑΡΚΟ. Έχει μελετηθεί και αναλυθεί η πορεία της μεγάλης αυτής βιομηχανίας σιδηρονικελίου; Τι έγινε από τότε που η επιχείρηση πέρασε από τα χέρια του Μποδοσάκη (που φέσωνε τη ΔΕΗ) στο κράτος και εντάχθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου στον περιβόητο Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων για να εξυγιανθεί; Εξυγιάνθηκε; Πώς και γιατί βρέθηκαν να ελέγχουν την εταιρεία η ΔΕΗ με ποσοστό 29% των μετοχών και η Εθνική Τράπεζα με ποσοστό 36%; Πότε η επιχείρηση υπήρξε πραγματικά κερδοφόρα και ποιες είναι σήμερα οι προοπτικές, διότι όπως λειτουργεί, προκαλεί τεράστια οικολογική καταστροφή σε όλον σχεδόν τον Βόρειο Ευβοϊκό κόλπο. Στην ευρύτερη περιοχή της Λάριμνας, όπου βρίσκεται το εργοστάσιο επεξεργασίας, ο πυθμένας έπειτα από 46 χρόνια λειτουργίας, από τις ρίψεις των υπολειμμάτων με μορφή σκουριάς, έχει ανέβει 4 μέτρα! Σε λίγα χρόνια ο πανέμορφος και πλούσιος Βόρειος Ευβοϊκός, σε συνδυασμό με την άναρχη ανεξέλεγκτη και χωρίς υποδομές παράνομη δόμηση, θα είναι μια νεκρή θάλασσα, με μηδενική αξία για τουρισμό, αλιεία και εξοχική κατοικία. Παράλληλα, απέναντι, στη μεριά της Εύβοιας, όπου βρίσκονται τα μεταλλεία, η ρύπανση του υδροφόρου ορίζοντα της μεγάλης καλλιεργήσιμης πεδιάδας των Μεσσαπίων είναι εφιαλτική.

ΣΕ ΕΚΘΕΣΗ του 2009 από το εργαστήριο υδρογεωλογίας του γεωλογικού τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών και το ΙΓΜΕ αναφέρεται ότι στον υδροφόρο ορίζοντα της πεδιάδας βρέθηκαν εξασθενές χρώμιο 60 μg/L (!!!) και νικέλιο 30 μg/L, συν άλλες τοξικές ουσίες. Τι μέτρα πάρθηκαν από την υπεύθυνη για την υγεία των πολιτών πολιτεία; Τίποτα.....

Περισσότερα στο: http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=710450

Τριάντα ελληνικά νησιά για μακροχρόνια μίσθωση 40 - 50 ετών (*)

 (*) Από το news247 Σεπτέμβριος 01 2012 10:06

Τα δέκα επικρατέστερα πρότζεκτ αξιοποίησης νησιών του Δημοσίου, που μπορεί να προσελκύσουν επενδύσεις και να ανατρέψουν το κλίμα στην Ελλάδα, παρουσιάζουν κατ' αποκλειστικότητα "Τα Νέα".

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι εκτάσεις με τα νησιά - φιλέτα εντοπίζονται στον Σαρωνικό, τον Ευβοϊκό, τις Κυκλάδες, τον Αργολικό Κόλπο, το Ιόνιο, το Κεντρικό και το Βόρειο Αιγαίο.

Πρόκειται για περισσότερα από 30 μικρά νησιά και νησίδες με εμβαδόν από 100 έως 3.100 στρέμματα.

"Φιλέτα" θεωρούνται τα νησιά που βρίσκονται στα Σύβοτα στην Θεσπρωτία, οι Στροφάδες Νήσοι στο Ιόνιο, ένα σύμπλεγμα 10 νησίδων στο Ιόνιο, η Θαλασσοπούλα στην Καβάλα, οι Νησίδες του Ευβοϊκού, οι Νησίδες του Σαρωνικού, η Τσουγκριά στην Σκιάθο, η Πρώτη στη Μεσσηνία, οι Νησίδες των Κυκλάδων και οι Νησίδες του Αργολικού Κόλπου.

Σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται η εφημερίδα, έχει ήδη πραγματοποιηθεί έρευνα για 585 νησιά και νησίδες, τα οποία εξετάστηκαν με κριτήρια εθνικής ασφάλειας, εμπορικότητας, δυνατότητα διασύνδεσης και απόστασης από το κοντινότερο σημείο με υποδομές, ενώ σημαντικό ρόλο έπαιξε αν έχουν παραλίες ή όχι, αν υπάρχουν όρμοι και άλλες παράμετροι που μπορεί να καταστήσουν ελκυστικά για επενδυτές.

Από όλα τα νησιά που μπήκαν στο μικροσκόπιο της έρευνας, επιλέχθηκαν αρχικά 47 και μετά από νέο φιλτράρισμα, οι ειδικοί κατέληξαν σε δέκα ομάδες που θα  μπορούσαν να αποτελέσουν πόλο έλξης για τους "μεγάλους παίκτες" - επενδυτές.

Βέβαια, για να γίνει πρακτικά εφικτή η αξιοποίηση των νησιών θεωρείται απαραίτητο ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο, αφού με τα σημερινά δεδομένα για να υπάρξει πολεοδομικός σχεδιασμός, θα πρέπει ο ενδιαφερόμενος να ανέβει έναν γραφειοκρατικό Γολγοθά 30-35 διαφορετικών αδειών.

Το ισχύον νομικό πλαίσιο δεν δίνει τη δυνατότητα στο Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου να προχωρήσει στις απαραίτητες διαδικασίες για την αξιοποίηση νησιών.

Για τις αιτίες καταστροφής της Ελληνικής οικονομίας (*)

(*) Του Περικλή Γκόγκα, Επίκουρου Καθηγητή Οικονομικής Ανάλυσης και Διεθνών Οικονομικών Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (αναδημοσίευση από το: http://justiceforgreece.wordpress.com )

Πολλαπλά κύματα μειώσεων μισθών, παροχών και συντάξεων στην Ελλάδα με το επιχείρημα των σχεδιαστών του προγράμματος “βοήθειας” -στην πραγματικότητα δανεισμού και όχι βοήθειας- ότι η Ελλάδα καθώς ανήκει σε μια νομισματική ένωση χρειάζεται μια εσωτερική υποτίμηση ώστε να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητά της και το ισοζύγιο πληρωμών της μέσω του μειωμένου κόστους παραγωγής.

Ας δεχτούμε ότι το παραπάνω έχει κάποια λογική. Όμως ποιος “υπεύθυνος” των κυβερνήσεων που περάσανε έως και την σημερινή μετά τα μνημόνια μπορεί να μας δώσει απαντήσεις στα παρακάτω;

1. Γιατί έχουμε τόσο τεράστια εμμονή στην μείωση των μισθών – και μόνο;
2. Πόσο θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά μας εφόσον ακόμα και δωρεάν να δουλεύουμε όλοι το εργασιακό κόστος αντιπροσωπεύει στην χειρότερη περίπτωση το 8-10% της τελικής τιμής του προϊόντος;
3. Δεν είναι παράδοξο που οι ίδιοι οι εργοδότες δεν το έθεσαν ποτέ ως προτεραιότητά τους;
4. Γιατί η Γερμανία, Γαλλία, Σουηδία, Αμερική, Καναδάς έχουν τόσο σημαντική βιομηχανική παραγωγή ενώ έχουν ακριβά ημερομίσθια;
5. Γιατί η Βουλγαρία με μισθούς το 1/5 των πριν την κρίση ελληνικών και αντίστοιχα η Αλβανία, Σκόπια και άλλοι γείτονες δεν έχουν γεμίσει με ξένες επενδύσεις και βιομηχανική παραγωγή εφόσον το εργατικό κόστος είναι τόσο σημαντικό;
6. Γιατί στα πλαίσια της “εσωτερικής υποτίμησης” δεν μειώνονται και τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ που δεν αντιπροσωπεύουν μικρότερο ποσοστό στα κόστη των επιχειρήσεων από αυτό των μισθών και επί πλέον επιβαρύνουν τα μειωμένα εισοδήματα των καταναλωτών;
7. Γιατί δεν μειώνεται ο ειδικός φόρος στα καύσιμα που όλοι γνωρίζουν ότι αυτά επιβαρύνουν πολύ σημαντικά
   • την τελική τιμή των προϊόντων μας,
   • την ανταγωνιστικότητα της χώρας,
   • τον πληθωρισμό
   • και τελικά την εσωτερική ζήτηση;
8. Γιατί ενώ με την αύξηση του ειδικού φόρου στα καύσιμα το δημόσιο χάνει από την μείωση της κατανάλωσης περί τα €500 εκατομμύρια τον χρόνο κανείς δεν επαναφέρει τον φόρο στα προηγούμενα επίπεδα ώστε να αυξηθούν τα έσοδα του δημοσίου και να μειωθεί το κόστος παραγωγής και διάθεσης ώστε να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας;
9. Πώς θα έχουμε ανάπτυξη όταν η ζήτηση εξαιτίας των παραπάνω μειώνεται συνεχώς;
10. Γιατί δεν μειώνονται οι χρεώσεις στα διόδια στα πλαίσια της αύξησης της ανταγωνιστικότητας της χώρας;
11. Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι η μείωση του εσωτερικού τουρισμού κατά 40% φέτος είναι αποτέλεσμα του παραπάνω κόστους;
12. Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι πλέον είναι πολύ φθηνότερο να κάνει κανείς διακοπές στο εξωτερικό από ότι στο εσωτερικό εξ αιτίας των παραπάνω;
13. Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι σε μια πλήρως ανοιχτή αγορά η επιβάρυνση του εσωτερικού κόστους οδηγεί στην υποκατάσταση των εγχώριων προϊόντων με εισαγωγές;
14. Ποιος δεν γνωρίζει ότι αυτό που ζητούν οι επενδυτές για να εγκατασταθούν σε μια χώρα είναι ένα σταθερό φορολογικό σύστημα;
15. Γιατί μετά από 3 χρόνια κρίσης δεν έχει τεθεί σε ισχύ ένα νέο, απλό και εγγυημένα μόνιμο φορολογικό σύστημα;
16. Γιατί αλλάζει κάθε χρόνο ο τρόπος φορολόγησης;
17. Γιατί ως μακροοικονομολόγος δεν μπορώ να βρω σε κανένα βιβλίο και καμία θεωρία οικονομικής ανάπτυξης και αντιμετώπισης κρίσεων ως ενδεδειγμένη πολιτική την δραματική αύξηση των φόρων και την ελαχιστοποίηση των κρατικών δαπανών;
18. Γιατί οι παρεμβατικοί οικονομολόγοι Κεϋνσιανοί κλπ προτείνουν την αύξηση των κρατικών δαπανών σε μια περίοδο βαθειάς ύφεσης;
19. Γιατί οι αντίπαλοι στην οικονομική θεωρία μη-παρεμβατικοί οικονομολόγοι νεο-κλασικοί, μονεταριστές, κλπ προτείνουν την μείωση των φόρων σε μια περίοδο βαθειάς κρίσης;
20. Γιατί ο Stiglitz -νομπελίστας οικονομολόγος- λέει ότι “τα χειρότερο που μπορείς να κάνεις σε μια ύφεση είναι να απολύσεις δημοσίους υπαλλήλους;
21. Ποιος αποφασίζει και για ποιο λόγο εφαρμόζει ακριβώς την αντίθετη από την ενδεδειγμένη οικονομική πολιτική σε περιόδους ύφεσης και κρίσης;
22. Ποιος δεν βλέπει την συνεχιζόμενη ύφεση από τα παραπάνω μέτρα σε ύψος ρεκόρ του 7% ετησίως;
23. Γιατί δεν αλλάζει η αποδεδειγμένα –πέρα από τις υποδείξεις της οικονομικής θεωρίας- αποτυχημένη πολιτική συνταγή εξαθλίωσης της χώρας και των πολιτών της;
24. Τι κάνουν επιτέλους τόσοι υπουργοί επί 3 χρόνια στην κρίση και τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα κάθε χρόνο;
25. Με βάση όλα τα παραπάνω που έχουν τόση σχέση με την λογική όση και η ακολουθούμενη πολιτική με την διάσωση της Ελλάδας, ποιος τελικά επωφελείται από την συντήρηση της κρίσης και της ύφεσης στην χώρα μας;

Αρνητικό ρεκόρ συρρίκνωσης των πάγων της Αρκτικής (*)

(*) Από το http://news.in.gr

Φωτο: NASA GSFC

Η πρόβλεψη που είχε ανακοινωθεί την περασμένη εβδομάδα επιβεβαιώθηκε τώρα επίσημα, και μάλιστα νωρίτερα από το αναμενόμενο. Οι θαλάσσιοι πάγοι της Αρκτικής έχουν συρρικνωθεί στον μεγαλύτερο βαθμό που έχει παρατηρηθεί ποτέ σύμφωνα με τις μετρήσεις πολλών διαφορετικών αρμόδιων υπηρεσιών. Το αρνητικό ρεκόρ ανησυχεί τους ειδικούς, ιδιαίτερα τη στιγμή που η περίοδος κατά την οποία οι πάγοι λιώνουν δεν έχει τελειώσει ακόμη –αντιθέτως «μετράει» τουλάχιστον τρεις εβδομάδες αφού η λήξη της τοποθετείται από τα μέσα ως τα τέλη του Σεπτεμβρίου.
Συγκεκριμένα η έκταση των θαλάσσιων πάγων της Αρκτικής κάλυπτε την Κυριακή 26η Αυγούστου μόλις 4,1 εκατομμύρια τ.χλμ. με βάση τους υπολογισμούς του αμερικανικού Εθνικού Κέντρου Δεδομένων Χιονιού και Πάγου (NSIDC), της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Εξερεύνησης του Διαστήματος καθώς και νορβηγικών, δανικών και άλλων εθνικών οργανισμών που παρακολουθούν την εξέλιξή τους. Ο αριθμός είναι κατά δυο εκατομμύρια τ.χλμ. μικρότερος από το ιστορικό χαμηλό που είχε παρατηρηθεί το 2007, όταν οι πάγοι είχαν μειωθεί στα 4,3 εκατομμύρια τ.χλμ.....

Οι θαλάσσιοι πάγοι της Αρκτικής δεν έχουν σταθερή έκταση: αυξάνονται σε έναν βαθμό περιμετρικά με το κρύο κατά τη διάρκεια του χειμώνα και υποχωρούν λιώνοντας με τη ζέστη κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Ένα μέρος της παγοκάλυψης όμως – οι μόνιμοι πάγοι – διατηρείται καθόλη τη διάρκεια του χρόνου. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες οι δορυφορικές εικόνες δείχνουν ότι η έκταση των θαλάσσιων πάγων κατά τους θερινούς μήνες συρρικνώνεται όλο και περισσότερο, με ρυθμό μείωσης περίπου 13% ανά δεκαετία, ενώ παράλληλα μειώνεται και το πάχος τους....

Από την πλευρά του ο Γουόλτ Μάιερ του NSIDC τόνισε σχολιάζοντας τη νέα αρνητική επίδοση: «Από μόνο του είναι απλώς ένα νούμερο και κατά καιρούς σημειώνονται διάφορα ρεκόρ. Αν το δούμε όμως μέσα στο πλαίσιο του τι έχει συμβεί μέσα στα τελευταία χρόνια και του τι δείχνουν οι δορυφορικές εικόνες αποτελεί μια ένδειξη ότι οι θαλάσσιοι πάγοι της Αρκτικής αλλάζουν ριζικά».

Περισσότερα στο: http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231210705

Μετα από τρία μνημονιακά χρόνια η παραοικονομία παραμένει στο 24,2% του ΑΕΠ (*)

(*) Απο το www.naftemporiki.gr

Σταθερή αξία στο χρόνο αποδεικνύεται η παραοικονομία στη χώρα μας η οποία φαίνεται να αντέχει ακόμη και εντός μνημονίου καταγράφοντας για το διάστημα 2005 -2011 μείωση μόλις κατά 6% στα 50,5 δισ. ευρώ (24,2% του ΑΕΠ ) από 53,3 δισ. ευρώ (27,6% του ΑΕΠ ) που ήταν το 2005.

Από την κατάταξη της έκθεσης η Ελλάδα είχε το έκτο μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ στην Ευρώπη των «27» το μεταολυμπιακό 2005. Πρώτη ήταν η Βουλγαρία με ποσοστό μαύρης οικονομίας στο 34,4% του ΑΕΠ της, δεύτερη η Ρουμανία με ποσοστό παραοικονομίας 32,2% του ΑΕΠ, τρίτη η Εσθονία με ποσοστό 30,2% του ΑΕΠ, τέταρτη η Λετονία με ποσοστό 29,2% του ΑΕΠ της και πέμπτη η Κύπρος με 28,1% του ΑΕΠ.

Το 2011 μετά από τρία χρόνια πρωτοφανούς διεθνούς οικονομικής κρίσης και στο δεύτερο χρόνο του πρώτου μνημονίου, όταν η οικονομία είχε μέτρα λιτότητας ύψους 60,6 δισ. ευρώ, η Ελλάδα έχασε μόνο μια θέση στην κατάταξή της και έμεινε έβδομη με ποσοστό παραοικονομίας στο 24,3% του ΑΕΠ, ενώ την έκτη θέση κατέλαβε η Πολωνία με ποσοστό 25% του ΑΕΠ της.

Από τις χώρες οι οποίες βρίσκονται εντός ή στην πόρτα ενός μνημονίου, πιο κοντά στην Ελλάδα, σε ό,τι αφορά το ποσοστό μαύρης οικονομίας, βρίσκεται η Κύπρος με ποσοστό παραοικονομίας που έφτανε το 26% για το 2011. Πολύ πιο μακριά βρίσκεται η Πορτογαλία με ποσοστό παραοικονομίας στο 19,4% του ΑΕΠ της, με επόμενη την Ισπανία με παραοικονομία που φτάνει το 2011 το 19,2% του ΑΕΠ. Η Ιρλανδία βρίσκεται ακόμη χαμηλότερα, στο τέλος του 2011, που έφτανε σε ποσοστό το 12,8% του ΑΕΠ.

Η έρευνα αντιμετωπίζει τη «μαύρη οικονομία» ως συγκοινωνούν δοχείο με τη φοροδιαφυγή και τη φοροαποφυγή. Ως μια από τις προτεινόμενες λύσεις για την αντιμετώπισή της αναφέρει την ποινικοποίηση της μη φορολογικής συμμόρφωσης του αγοραστή κάποιου αφορολόγητου είδους ή υπηρεσίας. Με άλλα λόγια εκτιμάται ότι η καταπολέμηση της μαύρης οικονομίας θα πρέπει να επικεντρωθεί στη συλλογή αποδείξεων για κάθε αγορά ή συναλλαγή και σε δεύτερο βαθμό στην καθολική χρήση του «πλαστικού» χρήματος.

Παράλληλα, όμως, επισημαίνει ότι η συνολική εκρίζωση της παραοικονομίας εκτός από δύσκολο έργο μπορεί να πλήξει και την ίδια την πραγματική οικονομία, αφού η αλλαγή από την μια ημέρα στην άλλη θα στοιχίσει την εξαφάνιση συγκεκριμένων οικονομικών κλάδων οι οποίοι συντηρούνται από τη μαύρη οικονομία.

Συνεπώς, θα πρέπει οι κινήσεις να είναι αποφασιστικές μεν, αλλά μεθοδικές, ώστε και τα χρήματα που διακινούνται εκτός του φορολογικού συστήματος (διαφεύγοντας από την παρακράτηση άμεσων και έμμεσων φόρων) να αρχίσουν σιγά σιγά να μειώνονται, φέρνοντας περισσότερα έσοδα στα δημόσια ταμεία.

Περισσότερα στο: http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2226649