Ανάπτυξη ή θανατηφόρα τροχιά υπανάπτυξης; (*)

(*) Του Παναγιώτη Ήφαιστου από το www.ifestosedu.gr

Η Ελλάδα υποβαθμίζεται, ο δημόσιος πλούτος ξεπουλιέται, η φυσική κληρονομιά εκποιείται και η πολιτιστική κληρονομιά ροκανίζεται. 
Μπροστά στα μάτια μας και εν μέσω γενικής απάθειας προωθείται μια αναπτυξιακά διαστρεμμένη απόφαση. Συμβολίζει την εκμηδένιση του κοινωνικοπολιτικού μας συστήματος και την επαπειλούμενη επερχόμενη εκμηδένιση του νεοελληνικού κράτους.

Απειλείται, μεταξύ άλλων, η κατάληψη και περιβαλλοντολογική καταστροφή νήσων, νησίδων και βραχονησίδων που αποτελούν φυσική και πολιτιστική κληρονομιά των Ελλήνων. Λαμβάνοντας υπόψη διεθνείς συμβάσεις και τις αποφάσεις της ΕΕ για την αειφόρο ανάπτυξη, μια τέτοια απόφαση μπορεί ενδεχομένως να υιοθετηθεί από το λικνιζόμενο πολιτικό προσωπικό και να δημιουργήσει «νομικά» και κυρίως μη αντιστρέψιμα περιβαλλοντολογικά τετελεσμένα, πλην κατά βάση είναι άνομη, καταχρηστική και πολιτικά ανήθικη.

Καταστέλλει τις φυσικές ομορφιές και επιφέρει ανεπίστροφο πλήγμα κατά των φυσικών τοπίων του οικοσυστήματός μας τα οποία δεν έχουν μέχρι στιγμής πληγεί από αδηφάγες και άπληστες αυθαιρεσίες. Σε προγενέστερη παρέμβασή μας (http://www.ifestosedu.gr/111Vraxonisides.htm) εξηγήσαμε γιατί η «αξιοποίηση» με «ενοικίαση» για διάρκεια … μόνο 50 ή 100 χρόνων (έτσι μεταμφιέζεται το ξεπούλημα) νήσων, νησίδων και βραχονησίδων βλάπτει το δημόσιο συμφέρον. Είναι μια περιβαλλοντολογικά αξιοθρήνητη και από οικονομικής άποψης άσκοπη απόφαση.

 Εδώ θα υπογραμμίσουμε ότι αποτελεί, επίσης, μια απόφαση που παρακάμπτει επιδεικτικά την έννοια της αειφόρου ανάπτυξης. Έννοια η οποία αποτελεί μια ευρύτατα εμπεδωμένη οικουμενική παραδοχή. Εδώ και δεκαετίες θεωρείται οικουμενικό κεκτημένο στον ΟΗΕ, στις διεθνείς συνδιασκέψεις για το περιβάλλον, στους διεθνείς θεσμούς, στο διεθνές δίκαιο, στην ΕΕ και στην εσωτερική δικαιοταξία πολλών κρατών.

Σκανδαλωδώς παρακάμπτονται κεκτημένα του περιβαλλοντολογικού προβληματισμού για τη σχέση οικοσυστήματος, των πλουτοπαραγωγικών πόρων και οικονομικής ανάπτυξης. Υποθηκεύεται το δικαίωμα των μελλοντικών γενεών, επιπλέον, να απολαύσουν τα φυσικά και πολιτισμικά αγαθά της πατρίδας τους. Αγαθά τα οποία θεωρούνται αναγκαία προϋπόθεση μιας ισόρροπης αειφόρου οικονομικής προόδου και μιας ευημερίας που δεν οδηγεί στην ανθρωπολογική εκμηδένιση. 

Η δήθεν «αξιοποίηση» των νήσων, νησίδων και βραχονησίδων, που μέχρι στιγμής γλίτωσαν από τα νύχια όσων επί δεκαετίες αυθαιρετούν και καταπατούν, συμβολίζει πολιτική υποκρισία, ανομία, επερχόμενες αρνητικές οικονομικές αποδόσεις, οικολογικό πλήγμα, αισθητικό πλήγμα, υποβάθμιση της νεοελληνικής κοινωνίας στις διεθνείς ιεραρχίες και περιφρόνηση του γεγονότος ότι το πλέγμα νήσων, νησίδων και βραχονησίδων σχετίζεται με την εθνική μας ασφάλεια και τους υποθαλάσσιους πλουτοπαραγωγικούς πόρους.

Κοντολογίς, σημαίνει ανεπανόρθωτη περιβαλλοντολογική βλάβη κατά φυσικών τοπίων που έμειναν ανέγγιχτα επί χιλιετίες, επέλαση της ιδιωτείας, κατάληψη και αισθητικό βιασμό φυσικών τοποθεσιών που δεν είναι μόνο απείρου κάλλους αλλά και αναγκαία προϋπόθεση μιας ανθρωπολογικά, οικονομικά και οικολογικά ισόρροπης ανάπτυξης και ευημερίας.

 Ο κάθε ενδιαφερόμενος και ιδιαίτερα όποιος φέρει το βάρος της ευθύνης στη διαμόρφωση των αποφάσεων, είναι υποχρεωμένος να ενημερωθεί έγκυρα και αξιόπιστα για την κρατούσα σήμερα αντίληψη της σχέσης περιβάλλοντος και ανάπτυξης, την πολιτική της ΕΕ για το θέμα αυτό όπως αποτυπώνεται σε πάμπολλα κείμενα, τις αποφάσεις διεθνών διασκέψεων για το περιβάλλον και την οικουμενική πλέον αξίωση της πλειονότητας των ανθρώπων για ενσωμάτωση σε κάθε αναπτυξιακή απόφαση των κοινωνικών, πολιτισμικών και περιβαλλοντικών κριτηρίων και παραγόντων.

Ακόμη και η νήσος Φλέβα απέναντι από την Βουλιαγμένη, για παράδειγμα, τόπος απείρου κάλλους και μοναδικής χλωρίδας και πανίδας –όπου επιπλέον κάθε άνοιξη δεκάδες χιλιάδες πετούμενα γεννούν, επωάζουν και εκκολάπτουν τα θαύματα της φύσης– και έκτασης φυσικού τοπίου 1500 στρεμμάτων στην αυλή 5 εκατομμυρίων αστικοποιημένων πολιτών, χρησιμοποιείται ως «αναπτυξιακό δόλωμα», για να εκμαυλιστούν οι πολίτες συνειδησιακά.  

Περίπου λένε στους έλληνες πολίτες: «Δεν πειράζει που θα διώξουμε τους γλάρους που επωάζουν. Δεν πειράζει που θα εκμηδενίσουμε μια από τις πλουσιότερες χλωρίδες και πανίδες της Μεσογείου. Δεν πειράζει που θα ρυπανθεί μια από τις πλουσιότερες υποθαλάσσιες περιοχές του Σαρωνικού. Αυτό που χρειάζεστε είλωτες έλληνες ιθαγενείς, είναι καζίνα να ξενυχτάτε, σκυλάδικα να αποχαυνώνεστε και κορδωμένους ξένους «αστέρες» του Σινεμά που θα καταλάβουν τις παραλίες και τα υψώματα τα οποία θα περιφρουρεί ιδιωτική αστυνομία. Αυτόν τον χυδαίο μεταμοντέρνο τόπο εσείς, ιθαγενείς, θα τον βλέπετε από μακριά ή θα είστε θυρωροί και ιδιωτικοί αστυνομικοί της βαρβαρότητας». Αυτή είναι η αειφόρος «ανάπτυξη» στην εποχή της τρόικας;    

Την ίδια στιγμή που το ίδιο πολιτικό προσωπικό το οποίο με χονδροειδή «λάθη» ή παραλείψεις εξανεμίζει εκατοντάδες δισεκατομμύρια, ασυνάρτητοι μεταπράτες ψεύτικων ονείρων οχλαγωγούν κραυγάζοντας χυδαία συνθήματα περί δήθεν οικονομικής ανάπτυξης που δήθεν θα φέρει η «αξιοποίηση» με μια κατά τα άλλα άνομη, καταχρηστική και οικολογικά καταστροφική εκποίηση της φυσικής και πολιτισμικής μας κληρονομιάς.

Ένα αχρείαστο, άσκοπο και αξιοθρήνητο ξεπούλημα που υποθηκεύει πανέμορφες  τοποθεσίες στη μαζική υποκουλτούρα. Η ιδέα για μια ισόρροπη και αειφόρο οικονομική ανάπτυξη που σέβεται το περιβάλλον, τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους και την ανθρώπινη οντότητα, σαρώνεται κάτω από το χαλί εν μέσω απειλών, αβεβαιότητας και κίβδηλων υποσχέσεων. Αφήνουμε την πατρίδα μας να βεβηλωθεί ανεπίστροφα.