3 προβλέψεις για το 2023 και μετά, σύμφωνα με έναν ειδικό της τεχνητής νοημοσύνης

 

Από το https://www.nature.com/collections/ceiajcdbeb

Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι μια νέα επιστήμη γεμάτη σοβαρές αντιφάσεις αλλά και προκλήσεις. Είναι ένα ισχυρό εργαλείο που η αποτελεσματικότητά του περιορίζεται  από το γεγονός ότι ενώ χρησιμοποιεί επιστημονικά, τεχνολογικά, οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα εκατομμυρίων πολιτών το τελικό αποτέλεσμα του αξιοποιείται προς ίδιο όφελος, από ένα πολύ περιορισμένο αριθμό ανθρώπων (εταιρειών και κρατών). 

Ενώ έχει τη δυνατότητα να βελτιώσει την ανθρώπινη ύπαρξη, την ίδια στιγμή απειλεί να βαθύνει τις κοινωνικές διαφορές. Ενώ οι εσωτερικές του λειτουργίες είναι εξαιρετικά τεχνικές, όλοι μπορούν και πρέπει να κατανοήσουν τις βασικές αρχές του τρόπου λειτουργίας του - και τις ανησυχίες που εγείρει. 

Καθώς η επιρροή και ο αντίκτυπος της τεχνητής νοημοσύνης εξαπλώνονται, θα είναι κρίσιμης σημασίας η συμμετοχή ανθρώπων και ειδικών πολλών (όχι μόνο τεχνικών) επιστημών για την ανάπτυξη αυτής της τεχνολογίας με ουμανιστικούς τρόπους, τρόπους που να ενισχύουν τις ανθρώπινες ικανότητες και οδηγούν σε συνολικά θετικά κοινωνικά αποτελέσματα. 

Είναι αυτό δυνατόν στο κόσμο που ζούμε; Η ζωή θα δείξει, μάλλον όχι τόσο σε εμάς αλλά στα παιδιά και τα εγγόνια μας....

Παρακάτω ακολουθεί άρθρο του Michael Schmidt, Chief Technology Officer της ¨DataRobot¨ (από το https://www.weforum.org/)

" Εάν υπάρχει ένα πράγμα που γνωρίζουμε με βεβαιότητα όταν εξετάζουμε το επόμενο έτος, είναι ότι οι οργανισμοί που είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την αβεβαιότητα – από τις συνθήκες της αγοράς έως τις γεωπολιτικές αναταραχές και όλα τα ενδιάμεσα – θα είναι οι καταλληλότεροι για να εξυπηρετήσουν τους πελάτες, τους υπαλλήλους τους και τους μετόχους τους.

Ο τομέας της τεχνητής νοημοσύνης (AI) γνώρισε απίστευτη ανάπτυξη τα τελευταία πέντε χρόνια, επειδή παρείχε νέες δυνατότητες για τον μετριασμό της αβεβαιότητας αξιοποιώντας δεδομένα για να ανταποκρίνεται γρήγορα σε μεταβαλλόμενα περιβάλλοντα όσο γρήγορα έρχονται νέα δεδομένα.

Η τεχνολογία και τα οφέλη της δεν είναι πλέον πολύ άγνωστα για την πλειοψηφία, αντίθετα, πολλοί έχουν δει από πρώτο χέρι την ικανότητα της τεχνητής νοημοσύνης να λειτουργεί γρήγορα και αποτελεσματικά στην επίλυση πολλών από τις πιο πιεστικές προκλήσεις της κοινωνίας. Το είδαμε να παίζει ρόλο στην ταχύτητα ρεκόρ με την οποία παραδόθηκαν τα εμβόλια για τον COVID-19, να βοηθήσει τα νοσοκομεία να εντοπίσουν και να θεραπεύσουν τους ασθενείς που κινδυνεύουν περισσότερο και γενικότερα, να μειώσουν κατά πολύ τον αριθμό των ανθρώπινων σφαλμάτων στα δεδομένα.

Καθώς κοιτάμε το επόμενο έτος, πιστεύουμε ότι οι επιπτώσεις της αυξημένης κοινωνικής ευαισθητοποίησης για την τεχνητή νοημοσύνη, της αυξημένης ρυθμιστικής πίεσης, της αυξημένης δυναμικής των επενδύσεων στον χώρο και του τρόπου με τον οποίο η τεχνητή νοημοσύνη θα συνεχίσει να αυξάνει την παραγωγικότητα των εργαζομένων μπορεί να έρθουν στο προσκήνιο. Οι πρακτικές και εφαρμοσμένες ανησυχίες για την τεχνητή νοημοσύνη θα καταστούν υψίστης σημασίας για να επιτραπεί η συνεχής αξία από την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης.

1. Αυξημένη ευαισθητοποίηση και ηθικές ανησυχίες

Η αλγοριθμική μεροληψία είναι ένα αυξανόμενο θέμα συζήτησης και συζήτησης στη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης. Είναι ένα δύσκολο θέμα στην πλοήγηση, τόσο λόγω της πιθανής πολυπλοκότητας του μαθηματικού προσδιορισμού, της ανάλυσης και του μετριασμού της παρουσίας μεροληψίας στα δεδομένα όσο και λόγω των κοινωνικών επιπτώσεων του προσδιορισμού του τι σημαίνει να είσαι «δίκαιος» στη λήψη αποφάσεων.

Η δικαιοσύνη εξαρτάται από την κατάσταση, εκτός από το ότι αντανακλά τις αξίες, την ηθική και τους νομικούς κανονισμούς. Τούτου λεχθέντος, υπάρχουν σαφείς τρόποι προσέγγισης ζητημάτων δικαιοσύνης AI χρησιμοποιώντας δεδομένα και μοντέλα με προστατευτικά κιγκλιδώματα στη θέση τους, καθώς και προτεινόμενα βήματα που μπορούν να λάβουν οι οργανισμοί για να μετριάσουν ζητήματα ακάλυπτης μεροληψίας.

Η μεγαλύτερη πηγή προκατάληψης σε ένα σύστημα AI είναι τα δεδομένα στα οποία εκπαιδεύτηκε. Αυτά τα δεδομένα ενδέχεται να έχουν ιστορικά μοτίβα μεροληψίας κωδικοποιημένα στα αποτελέσματά τους. Τελικά, η μηχανική μάθηση κερδίζει γνώση από δεδομένα, αλλά αυτά τα δεδομένα προέρχονται από εμάς – τις αποφάσεις και τα συστήματά μας.

Λόγω της διευρυνόμενης χρήσης της τεχνολογίας και της αυξημένης ευαισθητοποίησης της κοινωνίας για την τεχνητή νοημοσύνη, μπορείτε να περιμένετε να δείτε οργανισμούς να ελέγχουν τα συστήματά τους και τις τοπικές κυβερνήσεις να εργάζονται για να διασφαλίσουν ότι η μεροληψία AI δεν επηρεάζει αρνητικά τους κατοίκους τους. Στην πόλη της Νέας Υόρκης, για παράδειγμα, ένας νέος νόμος θα τεθεί σε ισχύ το 2023 που θα τιμωρεί τους οργανισμούς που έχουν μεροληψία AI στα εργαλεία πρόσληψης τους.

2. Αυξημένη ρυθμιστική πίεση

Το επόμενο έτος, αναμένω από τις εταιρείες να αντιμετωπίσουν αυξημένη ρυθμιστική πίεση σχετικά με τα μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης τους. Οι κανονιστικές αλλαγές είναι πιθανό να περιλαμβάνουν απαιτήσεις γύρω από τις δύο εξηγήσεις για μεμονωμένες προβλέψεις, καθώς και λεπτομερή αρχεία και παρακολούθηση του ιστορικού και της γενεαλογίας του τρόπου εκπαίδευσης των μοντέλων.

Η αυξημένη ρύθμιση της τεχνητής νοημοσύνης θα γίνει τελικά ευπρόσδεκτη από τη βιομηχανία, όπως αποδεικνύεται από το 81% των ηγετών της τεχνολογίας που δηλώνουν ότι θα ήθελαν να δουν αυξημένες κυβερνητικές ρυθμίσεις σε μια πρόσφατη έρευνα της DataRobot. Ωστόσο, το πρόσφατο Blueprint for a AI Bill of Rights, το οποίο παρέχει ένα σύνολο πέντε αρχών και συναφών πρακτικών για την προστασία των δικαιωμάτων του αμερικανικού κοινού στην εποχή της AI, έχει ωθήσει τις εταιρείες σε δράση. Περισσότερες εταιρείες έχουν πλέον επίγνωση ότι πρέπει να αντιδράσουν στην πιθανή μετατροπή των εθελοντικών κατευθυντήριων γραμμών σε κανονισμούς σε ρυθμιζόμενες βιομηχανίες και στο πιθανό κόστος της ενεργητικής επίτευξης συμμόρφωσης σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Εξαιτίας αυτού, προβλέπω ότι οι περισσότερες εταιρείες θα χρειαστεί να επενδύσουν σε συστήματα με μοντέλο διακυβέρνησης. Επενδύοντας σε συστήματα που διαθέτουν τα κατάλληλα προστατευτικά κιγκλιδώματα, οι εταιρείες μπορούν να συνεχίσουν να επικεντρώνονται στην τεχνολογική καινοτομία με την ησυχία τους ότι τα συστήματά τους συμμορφώνονται με νομικές και ρυθμιστικές υποχρεώσεις.

3. Περαιτέρω επενδύσεις στο χώρο

Το 2023, αναμένω να δω συνεχιζόμενη δυναμική στις επενδύσεις τεχνητής νοημοσύνης, ιδιαίτερα μεταξύ των επιχειρήσεων που επηρεάζονται άμεσα από τις διαταραχές της οικονομικής αλυσίδας και της εφοδιαστικής αλυσίδας, καθώς και σε ώριμες βιομηχανίες γενικά ικανές να κλιμακώσουν περισσότερο την υιοθέτηση της τεχνητής νοημοσύνης, όπως χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, λιανικό εμπόριο, υγειονομική περίθαλψη και βιομηχανοποίηση. Ωστόσο, προβλέπω επίσης ότι, ενώ ορισμένες επενδύσεις θα προχωρήσουν, ορισμένες τάσεις της τεχνολογίας AI θα συνεχίσουν να είναι πειραματικές.

Εξετάζοντας για παράδειγμα τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, αναμένω ότι οι περιπτώσεις χρήσης θα στραφούν σε συστήματα τεχνητής νοημοσύνης που μπορούν να βελτιώσουν την ακρίβεια του εντοπισμού απάτης και να επιταχύνουν τις επίπονες διαδικασίες αναφοράς. Με τις αυξανόμενες προσδοκίες και την επίθεση παραβιάσεων της ασφάλειας, οι χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες πρέπει να εξασφαλίσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα με τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης που μπορούν να συμβάλουν στον μετριασμό αυτών των επιζήμιων ζητημάτων. Επιπλέον, η τεχνητή νοημοσύνη θα βοηθήσει στη βελτίωση της ικανοποίησης από την εργασία και θα απελευθερώσει τους υπαλλήλους να επικεντρωθούν στην προσθήκη αξίας για τους πελάτες.

Εξετάζοντας τις τάσεις της τεχνολογίας, η γενετική τεχνητή νοημοσύνη λαμβάνει τεράστιο ενδιαφέρον με βάση τα πρόσφατα αναπτυγμένα μοντέλα βαθιάς μάθησης (από το OpenAI και άλλους). Ωστόσο, προβλέπω ότι αυτά τα μοντέλα είναι ακόμα πολύ νέα για να είναι πρακτικά για τις περισσότερες επιχειρήσεις λόγω μερικών προκλήσεων. Το πρώτο είναι το γεγονός ότι είναι δύσκολο να διασφαλιστεί η συμπεριφορά τους σε απαραίτητα ζητήματα όπως η προκατάληψη και η δικαιοσύνη. παρά τις προσπάθειες, οι τρέχουσες εκδόσεις μπορεί να είναι εύκολο να σπάσουν. Αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις θα πρέπει να εμπιστεύονται πραγματικά τους παρόχους αυτών των μοντέλων, καθώς δεν θα έχουν καμία ελπίδα να δημιουργήσουν ή να δημιουργήσουν τα δικά τους.

Η προσαρμογή αυτών των μοντέλων για τις επιθυμητές περιπτώσεις χρήσης είναι επίσης δύσκολη για τους περισσότερους. Αν και αναμένω να δω εταιρείες να συνεχίζουν να εργάζονται με γενετική τεχνητή νοημοσύνη, πιστεύω ότι οι εφαρμογές θα συνεχίσουν να είναι πειραματικές για πολλές επιχειρήσεις το επόμενο έτος μέχρι να γίνουν καλύτερα κατανοητές οι επιχειρηματικές υποθέσεις και η αναμενόμενη απόδοση της επένδυσής τους.

Συνολικά, ωστόσο, οι επιχειρήσεις που επικεντρώνονται στην οικοδόμηση μιας νοοτροπίας AI σε ολόκληρο τον οργανισμό, συνεχίζοντας να κάνουν επενδύσεις στο χώρο και ενσωματώνοντας πλήρως την τεχνητή νοημοσύνη στις δραστηριότητές τους (συμπεριλαμβανομένης της αξιολόγησης νέων εξελίξεων) θα είναι πιο κατάλληλες για να χειριστούν την αβεβαιότητα της αγοράς και να οδηγήσουν σε μακροπρόθεσμη επιτυχία. " 

Το άρθρο στα αγγλικά εδώ

Ενώ η ψηφιακή ουτοπία, όπως την ονειρεύονταν τριάντα χρόνια πριν, τελικά κυοφόρησε ένα σουπερμάρκετ, μερικοί ασυμβίβαστοι, μόνοι εναντίον όλων, διατηρούσαν ζωντανό ένα σχέδιο πιστό στο αρχικό όραμα: το ελεύθερο λογισμικό. Έχοντας παραγάγει ένα υλικό που απορροφήθηκε, ενσωματώθηκε και προδόθηκε από τους κολοσσούς της ψηφιακής βιομηχανίας, η κοινότητα του ελεύθερου λογισμικού είναι πλέον αποδυναμωμένη (https://monde-diplomatique.gr/)

Δυαβάστε για τη λεηλασία της κοινότητας του ελεύθερου λογισμικού

"Καρδιοθραύστες" το πρώτο βιβλίο της Κάλλιας Βαβουλιώτη

Συνέντευξη στην Κατερίνα Γιαμά (https://katerinagiama.blogspot.com/ )

Γεννημένη στη Χαλκίδα,"ένα θερινό ξημέρωμα" όπως αυτοβιογραφείται, ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών"και εργάστηκε στον έντυπο - ηλεκτρονικό Τύπο, με πολλά γραπτά της να έχουν δημοσιευτεί σε ποικίλους λογοτεχνικούς ιστοτόπους. Από πολύ νωρίς ασχολήθηκε με τη συγγραφή και το ραδιόφωνο.

Οι "Καρδιοθραύστες" της από τις εκδόσεις ΑΩ ξεπήδησαν ως εσωτερική ανάγκη μιας διεργασίας συναισθήματος και έμπνευσης, μιας μεταμόρφωσης, όπως λέει η ίδια, που καταγράφεται πυκνόρευστη στους στίχους της. Αν και νεαρή σε ηλικία, "εξαντλεί" το υλικό της ποιητικής της φλέβας σε μια πρωτόφαντη ωριμότητα, ίδιον ανθρώπων με έντονη εσωτερικότητα. Η συζήτηση - συνέντευξη ήρθε πολύ αυθόρμητα, όπως συμβαίνει στις περιπτώσεις όπου δυο άνθρωποι ανακαλύπτουν ότι έχουν κοινές αναφορές, ικανές να ανοίξουν έναν ειλικρινή διάλογο.

Ερ: Ας ξεκινήσουμε από το τέλος. Αφορμή το πρώτο σου βιβλίο που εκδόθηκε το 2022. Πιστεύεις ότι σηματοδοτεί μια αρχή για το επόμενο συγγραφικό βήμα σου;

 Απ: Το πρώτο μου βιβλίο, όπως σχεδόν τα περισσότερα πράγματα που μου συμβαίνουν ή έτσι τουλάχιστον τα ερμηνεύω, έχει έναν διττό ρόλο στη ζωή μου συγγραφικά και γενικά.

 Όντας τρομερά αναβλητική, τολμώ να πω ότι είναι ένα βιβλίο που ως μορφή είχε ολοκληρωθεί από τον περασμένο Απρίλιο, ωστόσο σαν μια μαγνητική δύναμη να με κρατούσε πίσω, σαν να μην είχαν μπει οι οριστικές «τελείες», σαν να είχαν μείνει κάποια «κόμματα» ως στίξη.

Το βιβλίο αυτό είναι για εμένα ένας κύκλος πραγμάτων που έχει κλείσει οριστικά γιατί ακριβώς με ωρίμασε πνευματικά. Είναι η αποτίναξη ενός «μανδύα» εύπλαστου και ευεπηρέαστου, είναι μία μεταμόρφωση.

Είναι ένα τέλος και μία αρχή πράγματι και σου εξομολογούμαι ότι είμαι πολυγραφότατη αν και πλέον δημοσιεύω πολύ επιλεκτικά.

Αυτή τη χρονική στιγμή απολαμβάνω τις εναλασσόμενες εκλάμψεις λόγου με τις μακρόσυρτες παύσεις σιωπής.

Ερ:  Διαβάζοντας το βιβλίο σου συνδέθηκα με κάποιες αναφορές του όπως η έμφαση στην τέχνη, τα συμπυκνωμένα νοήματα, ο κοφτός λόγος("να ακούω αιχμηρά τραγούδια"). Πόσο κοφτός μπορεί να είναι ο ποιητικός λόγος;

Απ: Προσωπικά η Ποίηση νοείται ως η Τέχνη της αφαίρεσης, η Τέχνη της υπόνοιας, ως ο τρόπος να πεις σχεδόν τα πάντα όσο το δυνατόν πιο λακωνικά.

Όσον αφορά τον κοφτό λόγο, είναι για εμένα η ανάγκη για αμεσότητα, για ζωντάνια για επικοινωνία με τον αποδέκτη, εν προκειμένω τον αναγνώστη. Είναι μία ανάγκη απελευθέρωσης, μία τάση να αποποιηθούμε την περιοριστικότητα που επιβάλλει η εποχή, οι νόρμες, τα στερεότυπα που δεχόμαστε ως προσλαμβάνουσες ήδη από μικρά παιδιά.

Ερ:  Οι «Καρδιοθραύστες» σου είναι από μόνοι τους μια θεματολογία. ΄Ερωτας.΄Ερωτας και τι άλλο;

 Απ: Οι «Καρδιοθραύστες» είναι ένα βιβλίο για εμένα ολιστικό. Αφορμάται, ναι σαφώς από το Μέγα και Ύψιστο συναίσθημα του έρωτα, όμως αν και ενδεχομένως κανείς αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει ποιητικό αντικείμενο, στην ουσία επιθυμεί ως έργο να εξυμνήσει τον έρωτα ως βίωμα, ως συναίσθημα ως πηγή Ζωής.

Συγχρόνως, επειδή πρόκειται για ένα έργο με πολλές πτυχές, μιλάει επίσης άλλοτε για την εξιδανίκευση και άλλοτε  για τον πόνο και την κακοποίηση που μπορεί να βιώνεται εντός αυτού .

Επιδιώκω όμως να αφήσω τους ανθρώπους που θα με διαβάσουν να κάνουν την δική τους ανάγνωση, άλλωστε, όπως έλεγε ο πολύ αγαπημένος μου Τίτος Πατρίκιος:

«Η ποίηση ξεκινά σαν αυτοβιογραφία του ποιητή και ολοκληρώνεται σαν αυτοβιογραφία του αναγνώστη».

Ερ:  Εποχές: Είναι σημεία αναφοράς όπως και η ομορφιά της φύσης. Κάτω από ποιες συνθήκες μπορείς να γράψεις; 

Απ:Θα σου πω σίγουρα ότι δεν είμαι «πρωινός τύπος»( γέλια.) Δεν μπορώ να ξυπνήσω το πρωί και να πω "8-14 θα γράψω" εκτός εάν μου έχει ζητηθεί κάποιο project.

Για εμένα η έμπνευση είναι ένα «ρεύμα», μια «αστραπή» που με διαπερνά και αισθάνομαι απευθείας την ανάγκη να καταγράψω όλα όσα με διαπέρασαν. Μπορεί να είμαι έξω λόγου χάρη και να δω κάτι που θα αγγίξει κάτι μέσα μου, να κάνω κάποιες σκέψεις και να τις καταγράψω.

Συνήθως γράφω αργά το βράδυ όταν όλοι κοιμούνται - ή πολύ περισσότερο – όταν εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ.

Ερ:  Ας βάλουμε καθρέφτη απέναντί μας αφού όπως γράφεις, "και οι λέξεις καθρέφτες είναι". Νιώθουμε επαρκείς ή η λαίμαργη εποχή που ζούμε, μας καθιστά πολύ λίγους απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό;

 Απ: Νομίζω, πως ο άνθρωπος αισθάνεται φύσει ανεπαρκής, γιατί συχνά δεν έχει απενδυθεί τα ένστικτά του. Αν τώρα λάβουμε υπόψιν και το πλαίσιο του χρόνου, η εποχή μας σίγουρα μοιάζει σαν να μας έχει «αλυσοδέσει» σε ένα ξέφρενο κυνήγι τελειότητας, επιτυχίας, χρημάτων, έρωτα που από μόνα τους μας καθιστούν ανεπαρκείς. Όχι γιατί απαραίτητα είμαστε αλλά γιατί πέφτουμε στην παγίδα να συγκρίνουμε εαυτούς με τους άλλους και όταν και αν το κάνουμε, πέφτουμε σε μία παγίδα, σε έναν φαύλο κύκλο που συχνά οδηγεί στη θλίψη, γι’αυτό και αν είναι η εποχή που έχουμε τα πάντα, συχνά αισθανόμαστε «άδειοι».

Ερ:  Mπλε και Κόκκινο. Είναι ένα δείγμα του ποιητικού σου χρωστήρα μέσα σε κάποιους στίχους σου. Τι σου γεννά το καθένα ξεχωριστά;

Απ: Δεν νοείται Τέχνη που δεν αλληλεπιδρά, που δεν επικοινωνεί. Δεν μπορώ να σου πω αν υποσυνείδητα φταίει το γεγονός ότι από παιδί ασχολήθηκα και για αρκετά χρόνια με τη ζωγραφική, μπορώ να πω όμως σίγουρα ότι το Μπλε, το Κόκκινο και το Λευκό αποτελούν την «Αγία Τριάδα» των χρωμάτων στην δική μου παλέτα.

Για μένα το Κόκκινο είναι το Αίμα αλλά και το Πάθος – άλλωστε το ένα δίχως το άλλο δεν υπάρχει οντολογικά. Το Κόκκινο είναι η Ζωοδόχος Πηγή των χρωμάτων, αυτό που επιβεβαιώνει ότι είμαστε ζωντανοί.

Όσο για το Μπλε – είναι το χρώμα της Αβύσσου αλλά και της Γαλήνης για εμένα. Γιατί κάποιες φορές χρειάζεται ενδοσκόπηση, επαφή με τον Πυρήνα της ύπαρξής μας – που ίσως ενίοτε απαιτεί και μία μοναχικότητα. Το Μπλε μου, είναι η ησυχία πριν από την επιστροφή στην φασαρία της αλληλεπίδρασης.

Ερ:  Η περιπλάνησή σου μέσα από την ποίηση, σε οδηγεί κάπου; Τυγχάνει ενίοτε η τέχνη να είναι το μέσον διαφυγής από πράγματα που μας πληγώνουν ή θέλουμε να εξιδανικεύσουμε..

 Απ: Έχω μία πεποίθηση ότι η Τέχνη είναι μία διέξοδος από τον ρεαλισμό, ένα άδειασμα για να μην ξεχειλίσουμε, μία λάβα που χύνεται σιγά σιγά για να μην εκραγούμε.

Σίγουρα, είναι μία μορφή Θεραπείας επίσης από τραύματα που μπορεί να φέρουμε υποσυνείδητα και συγχρόνως ένας τρόπος να επικοινωνήσουμε με τον βαθύτερο εαυτό μας και να τον αγκαλιάσουμε, γι’αυτό και με θλίβει που στα σχολεία δυστυχώς οι Τέχνες ήταν και είναι σε δεύτερη μοίρα.

Ερ:  Ανήκεις στη γενιά που πρώτα απ’όλα επικοινωνεί με το διαδίκτυο. Με βάση την εμπειρία σου, διαβάζουν οι νέοι ποίηση μέσω e-book ή τα θεωρούν χαμένο χρόνο;

 Απ: Αν υπάρχει κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα, είναι ότι όχι μόνο οι νέοι αλλά και μεγαλύτεροι άνθρωποι έχουν αντιληφθεί την τεχνολογία ως ευκαιρία και όχι ως τροχοπέδη.

Συναντώ πολλούς ανθρώπους λοιπόν που διαβάζουν βιβλία μέσω kindles και tablets, καθότι τους δίνει την ευχέρεια να «κουβαλούν» μαζί τους πολλά βιβλία χωρίς αυτά να πιάνουν χώρο στην τσάντα τους ή να είναι βαριά στη μεταφορά.

Ωστόσο δεν είναι πάντα εύκολο να θέσουμε τα όριά μας στις «έξυπνες συσκευές» αφού συχνά χάνουμε την αίσθηση του χρόνου και αν είναι για διάβασμα έχει καλώς. Αν όχι, τότε οφείλουμε να προβληματιστούμε!

Ερ: Eλεύθερη ποίηση: Πού κατά τη γνώμη σου βρίσκεται ο ρυθμός της;

 Απ: Αν και αγαπώ ιδιαίτερα τον έμμετρο λόγο και γενικότερα τον λόγο που εμπεριέχει μία μουσικότητα, μία πολύ καλά κεντημένη «αρμονία» και θαυμάζω τους αριστοτέχνες του έμμετρου λόγου, θεωρώ ότι ο παλμός της Ελεύθερης Ποίησης χτυπάει εντός του ανθρώπου.

Την αντιλαμβάνομαι ως μία μορφή ποίησης που από μόνη της δεν κάνει «εκπτώσεις» στην ελευθερία της, έρχεται σε ρήξη με τα στενά όρια, είναι ανατρεπτική, εκρηκτική και αποσπασματική.

Άλλωστε, ο ποιητής οφείλει να είναι πρώτα ποιητής της εποχής του και έπειτα να γράψει. Οφείλει στον άνθρωπο να είναι κοινωνικός παρατηρητής και επίκαιρος χωρίς όμως να χάνει τη διαχρονικότητα του.

Έχετε φανταστεί να έγραφε κάποιος σήμερα στην καθαρεύουσα; Σίγουρα δεν θα ήταν σε θέση να διαβαστεί απ’όλους.

Και για μένα η «Ποίηση» είναι μια πανανθρώπινη αξία. Οι λέξεις είναι σημαντικές όταν μπορούν να γίνουν αντιληπτές απ’όλο τον κόσμο και να προκαλέσουν συγκίνηση  στον οποιονδήποτε.

 Ερ: Να τολμήσω να σε ρωτήσω κάτι τελευταίο. Αν υποθέσουμε ότι η έμπνευση πηγάζει κυρίως από τη λύπη ή τη χαρά, έχεις να προσθέσεις τη δική σου εμπειρία σ΄αυτό; Μήπως η σύγχρονη ποίηση  απαιτεί πιο δυναμική παρέμβαση στους κοινωνικούς προβληματισμούς από ο,τι ένα προσωπικό συναίσθημα;

 Απ: Έχω να πω ότι είναι μία πολύ ωραία ερώτηση αυτή. Η Ποίηση από μόνη της είναι πολιτική πράξη. Γράφουμε για να γίνει αυτός ο κόσμος καλύτερος. Ακόμα και ο έρωτας που αποτελεί ένα από τα πολύ βασικά θέματα στη ζωή του ανθρώπου και έπειτα της συγγραφής, είναι πολιτική πράξη.

Οπότε ναι, σίγουρα θεωρώ ότι η Τέχνη οφείλει να παίρνει θέση, να καυτηριάζει τα κακώς κείμενα, να παίρνει το λόγο και να παλεύει για να εξαλειφθεί η κοινωνική αδικία, για να έρθει λίγο περισσότερο φως σε αυτό τον κόσμο, λίγη περισσότερη ελπίδα.

Για την αναγκαιότητα των αλλαγών στην επιχειρηματική δραστηριότητα

Κάθε συλλογή σαφώς διακριτών και καλώς καθορισμένων αντικειμένων που προέρχονται από τον χώρο της εμπειρίας (υλικά αντικείμενα) ή των διανοημάτων (άυλες έννοιες ή κοινωνικοοικονομικές κατηγορίες), τα οποία θεωρούνται ως μια ολότητα αποτελεί ένα σύνολο.

Κάθε σύνολο, τα στοιχεία του οποίου αποτελούν οντότητες, που έχουν το χαρακτηριστικό ότι κάθε μία από αυτές αλληλοεπιδρά ή συσχετίζεται με τουλάχιστον μίαν άλλη από το ίδιο σύνολο, αποτελεί ένα σύστημα. Μία οντότητα που δε συσχετίζεται / αλληλοεπιδρά με κανένα στοιχείο δεν αποτελεί μέρος του συστήματος. Ένα υποσύνολο των στοιχείων ενός συστήματος το οποίο είναι σύστημα από μόνο του λέγεται υποσύστημα. Ο ορισμός ενός συστήματος βασίζεται στο «συστηματικό», δηλαδή επαναλαμβανόμενες προσεγγίσεις που  χρησιμοποιούν δεδομένα και πληροφορίες, έτσι ώστε να είναι δυνατή η γνώση και αφομοίωσή τους, η επεξεργασία τους και τελικά η βελτίωση του συστήματος. 

Κάθε μια από αυτές τις επαναλαμβανόμενες προσεγγίσεις έχει έναν μέσο χρόνο κύκλου λειτουργίας / «ζωής», ένα κόστος και έναν βαθμό μετρήσιμης τελικής αποτελεσματικότητας. Για να μειώσετε το κόστος μπορείτε να μειώσετε το χρόνο του κύκλου εξαλείφοντας δραστηριότητες χωρίς προστιθέμενη αξία.  Αντίστοιχα μπορείτε να βελτιώσετε τις δραστηριότητες προστιθέμενης αξίας, ώστε να παρέχουν ακόμη μεγαλύτερη αξία.

Όταν πρόκειται για βελτίωση της απόδοσης, μιλάμε για ένα από δύο θέματα - αλλαγή των συστημάτων ή αλλαγή της συμπεριφοράς. Η συνήθης προσέγγισή μας είναι να ζητάμε από τους ανθρώπους να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους, παρόλο που αυτή η προσέγγιση είναι σπάνια άμεση και αποτελεσματική.

Μια πιο άμεση – και σχετικά πιο εύκολη - προσέγγιση είναι να αλλάξει το σύστημα, που με τη σειρά του θα αναγκάσει ή τουλάχιστον θα ανακατευθύνει την αλλαγή συμπεριφοράς. Τα συστήματά συνήθως μας δίνουν αυτό για το οποίο είναι σχεδιασμένα. Δεν είναι ικανά να μας δώσουν κάτι περισσότερο. Όμως δέχονται εξωγενείς και εσωτερικές επιδράσεις που τα οδηγούν σε αλλαγές. «Ποταμώ ουκ έστιν εμβήναι δις τω αυτώ» έλεγε ο Ηράκλειτος. Αλλαγές σε θετική ή αρνητική κατεύθυνση. Στη σύγχρονή εποχή, σειρά από παράγοντες έχει οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη επιτάχυνση αυτών των αλλαγών.

Ποιοι παράγοντες επιδρούν σε αυτή την επιτάχυνση;

Πολιτικοί: Η κυβερνητική πολιτική, οι διεθνείς δεσμεύσεις και κανόνες.

Οικονομικοί: Η τοπική δυναμική και οι διεθνείς τάσεις

Κοινωνικοί:  Οι δημογραφικές εξελίξεις, ο τρόπος ζωής & τα κοινωνικά πρότυπα, ο καταναλωτισμός

Τεχνολογικοί: Οι νέες εφαρμογές και καινοτομίες, το επίπεδο Τεχνολογιών, Πληροφορικής και Επικοινωνιών, η επιστημονική & τεχνολογική έρευνα

Υγειονομικοί (Ήταν υποτιμημένοι μέχρι πρόσφατα): Το εισόδημα & η ποιότητα ζωής, οι επιδημίες, οι σύγχρονες ασθένειες, το σύστημα υγείας

Περιβαλλοντικοί: Η κατανάλωση ενέργειας, η διασπάθιση φυσικών πόρων, η ανακύκλωση αποβλήτων, η επαναχρησιμοποίηση υλικών

Νομικοί:  Το νομικό και ρυθμιστικό πλαίσιο της επιχειρηματικής δραστηριότητας (ανταγωνισμός, εργασία, αδειοδότηση, δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας)

Απαιτείται λοιπόν συνεχής ετοιμότητα των επιχειρηματιών για να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες. Καλούνται να διαμορφώσουν νέες  στρατηγικές και νέες δραστηριότητες, που θα συμμορφώνονται με κάποιο από τους παρακάτω τρεις βασικούς τύπους στρατηγικών αλλαγών:

Αναδιοργάνωση: Όχι μόνο της δομής αλλά και του συστήματος συλλογής, ανάλυσης και αξιοποίησης πληροφοριών, της πολιτικής ανθρώπινων πόρων και της εταιρικής κουλτούρας

Επανασχεδιασμός παραγωγικών διαδικασιών: Που απαιτεί και αλλαγή επιχειρησιακών λειτουργιών

Επίτευξη καινοτομιών: Χρησιμοποιώντας τις δεξιότητες, ικανότητες και τους πόρους της επιχείρησης σας για τη δημιουργία νέων προϊόντων / υπηρεσιών / ακόμη και νέων τεχνολογιών

Είναι όμως επιθυμητές οι αλλαγές για όλους τους άμεσα εμπλεκόμενους (διεύθυνση, μετόχους, προσωπικό, πελάτες, προμηθευτές) στο σύστημα σχέσεων της εταιρείας; Συνήθως όχι. Ποιες είναι οι αιτίες αντίστασης στις αλλαγές;

·        Η ανασφάλεια που πηγάζει από την άγνοια

·        Η απειλή διάλυσης της εσωτερικής ομάδας / τμήματος & των σχέσεων

·        Η δυσπιστία μεταξύ ηγεσίας και προσωπικού (είναι αυτή κύρια;)

·        Το οικονομικό συμφέρον (ή μήπως αυτή;)

·        Η διατάραξη των «συμβολισμών» (μείωση του «φαίνεσθαι»)

·       Η ταλαιπωρία των εμπλεκομένων (κατάρτιση, μετεγκατάσταση, αύξηση της εργασίας)

·        Τα ταμπού και οι προκαταλήψεις

Εάν αντιμετωπιστούν επιτυχώς τα παραπάνω θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε στις αναγκαίες αλλαγές. Πάντως όχι από τη μια μέρα στην άλλη. Απαιτείται ένα χρονικό διάστημα προεργασίας και εφαρμογής, ανάλογο του εύρους και της ουσίας των επιδιωκόμενων αλλαγών. Ποια είναι όμως τα στάδια αυτής της μετάβασης; Η άγνοια της αναγκαιότητας των αλλαγών χαρακτηρίζεται ως το μηδενικό στάδιο. Αυτά που μας ενδιαφέρουν είναι τα παρακάτω έξη: 

1.      Πληροφόρηση & έρευνα

2.      Διάλογος, πειθώ & προετοιμασία

3.      Καθολική υποστήριξη

4.      Πιλοτική δοκιμή

5.      Συνολική εφαρμογή  

6.      Αφομοίωση & δημιουργική εμβάθυνση και επέκταση

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι πρέπει να ασχοληθούμε με αναγκαίες και ουσιαστικές αλλαγές του τρόπου με τον οποίο γίνεται το σύνολο των εργασιών στην επιχείρησή. Κάτι όμως που «πάει καλά» δεν θα πρέπει να το «πειράξουμε» όσο δεν μας έχει δώσει επιζητούμενα σημάδια παρέμβασης.  

Στόχος μας είναι να βελτιώσουμε  ότι ήδη υπάρχει, εξαλείφοντας τα βήματα που δεν έχουν προστιθέμενη αξία και, ενδεχομένως, προσθέτοντας νέα βήματα που έχουν μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία ή ενδεχομένως να δημιουργήσουμε κάτι που μέχρι σήμερα δεν υπήρχε. 

 

"HΦΑΙΣΤΕΙΟΤΗΤΑ & ΣΕΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ Β. ΕΥΒΟΪΚΟΥ" του Κωνσταντίνου Αθ Οικονόμου (από το www.larissanet.gr)

 

ΓΕΝΙΚΑ: Η ευρύτερη περιοχή του Βορείου Ευβοϊκού κόλπου αποτελεί μία ενεργά επεκτεινόμενη λεκάνη της κεντρικής Στερεάς Ελλάδος. Τα ιζήματα που αποτίθενται στη λεκάνη αυτή υπόκεινται στην τεκτονική δραστηριότητα της περιοχής. Μάλιστα, χαρτογραφήθηκαν τρεις κύριες ιζηματικές ενότητες που αντιπροσωπεύουν αντίστοιχες διαδοχικές φάσεις απόθεσης ιζημάτων, καθώς επίσης ρηξιγενείς ζώνες και κατολισθήσεις. 

Κύριο χαρακτηριστικό του υποβάθρου του κόλπου φαίνεται να είναι οι συνολικά 8(!) τον αριθμό, μεγάλες τεκτονικές τάφροι που υπάρχουν στην περιοχή, οι οποίες κατά τις παγετώδεις περιόδους του Τεταρτογενούς μάλλον αποτελούσαν λιμναία περιβάλλοντα. Ακόμη, διακρίνεται πιθανή προέκταση ορισμένων ρηγμάτων της ξηράς προς το θαλάσσιο χώρο.

ΠΕΡΙΒΑΛΛΩΝ ΧΩΡΟΣ: Η περιοχή του Β. Ευβοϊκού περιβάλλεται από ηφαιστειακά κέντρα, που σήμερα θεωρούνται σβησμένα. Μόνη απόδειξη του “εκρηκτικού” παρελθόντος της περιοχής είναι οι θερμοπηγές και τα επιφανειακά υλικά που προέρχονται από μαγματικές αποθέσεις. Έτσι γύρω από την περιοχή υπάρχουν οι θερμές πηγές των Καμένων Βούρλων, των Θερμοπυλών, της Αιδηψού, των Γιάλτρων, των Ηλίων [Εύβοιας], τα ρήγματα της Αρκίτσας, καθώς και απομεινάρια ηφαιστειακών σχηματισμών, όπως οι νησίδες στην είσοδο του Παγασητικού κόλπου και, στο κέντρο περίπου της εξεταζόμενης περιοχής, τα Λιχαδονήσια και η νησίδα Στρογγυλή.

ΤΑ ΛΙΧΑΔΟΝΗΣΙΑ: Στο βόρειο Ευβοϊκό κόλπο, ανάμεσα στα Καμένα Βούρλα και στην Εύβοια [Κάβος Λιχάδας], βρίσκεται μια σειρά από πράσινες νησίδες και βραχονησίδες, τα Λιχαδονήσια. Υπάρχει αναφορά στα Λιχαδονήσια ότι η Στρογγυλή υπήρξε δόμος σβησμένου ηφαιστείου. Εκατομμύρια έτη π.Χ. η Εύβοια ήταν ενωμένη με την κεντρική Στερεά Ελλάδα και με τις γεωλογικές μεταβολές που συνέβησαν, ένα κομμάτι καταποντίστηκε και έμειναν στην επιφάνεια η Στρογγυλή και τα Λιχαδονήσια. Τα ηφαιστειακά πετρώματα αυτών των θέσεων χαρακτηρίζονται ως ασβεστοαλκαλικές λάβες και περιλαμβάνουν βασάλτες και βασαλτικούς ανδεσίτες. Η ηφαιστειότητα εντοπίζεται χρονολογικά μεταξύ 3 εκατομμυρών και 500.000 ετών πριν. Έλαβε δηλαδή χώρα κατά τη διάρκεια του Πλειοκαίνου και του Πλειστοκαίνου. 

Τα μεγαλύτερα από τα νησάκια αυτά είναι η Στρογγυλή και η Μονολιά, λίγο μικρότερα η Μικρή Στρογγυλή, το Στενό, η Βάγια και μερικά ακόμα μικρότερα που ονομάζονται ποντικονήσια. Μαζί αποτελούν ένα νησιωτικό σύμπλεγμα εξαίρετης φυσικής ομορφιάς. 

Η Στρογγυλή αποτελεί την κορυφή ενός ηφαιστείου [ίσως δόμος ή κρατήρας] και παντού υπάρχουν μαύρα και κόκκινα, συμπαγή και πορώδη πετρώματα φυσικά μνημεία και αποδείξεις της γεωλογικής ιστορίας της περιοχής. Είναι χαμηλότερη των 40 μέτρων. Δεν υπάρχουν ακρογιάλια και κόλποι, μόνο ένας πολύ μικρός όρμος στη βορειοδυτική πλευρά του. Το νησάκι περιβάλλεται από ηφαιστειογενή βράχια. Τα νερά γύρω από το νησί βαθαίνουν απότομα και μόνο στο βόρειο μέρος, αυτό που εκτείνεται προς τα Λιχαδονήσια, είναι ομαλά και σχετικά ρηχά καθώς αποτελούν την προέκταση της ξέρας που τα ενώνει. 

Τα υπόλοιπα Λιχαδονήσια είναι η νήσος Μονολιά που είναι και το μεγαλύτερο νησάκι του συμπλέγματος, και κάποια μικρότερα που χωρίζονται με στενά κανάλια, κάποια προσβάσιμα από μικρά σκάφη. Ακόμη υπάρχουν και μια σειρά από βραχονησίδες που είναι διάσπαρτες περιμετρικά των νησιών. 

Σε αντίθεση με τη Στρογγυλή, τα Λιχαδονήσια έχουν αρκετές όμορφες, ρηχές και καθαρές παραλίες. Μικροί κολπίσκοι και όρμοι, μάλιστα κάποιοι αποτελούμενοι από ψιλή άμμο, τριμμένα από τον καιρό και τη θάλασσα κοχύλια και μαυρόπετρες [βασαλτικές]....

ΠΛΟΥΣΙΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ: Ο Βόρειος Ευβοϊκός Κόλπος αποτελεί μια τεκτονική τάφρο με μέγεθος ανάλογο της Κορινθιακής-Πατραϊκής τάφρου, του οποίου η διεύθυνση της παράταξης των ρηγμάτων μεταβάλλεται κατά μήκος της τάφρου. Αναλόγως της Κορινθιακής-Πατραϊκής τάφρου ο Βόρειος Ευβοϊκός Κόλπος περικλείει έναν αριθμό από μεγάλα παράκτια ρήγματα. Θεωρείται ότι στην περιοχή αυτή τα ρηξιγενή πρανή είναι Ολοκαινικής ηλικίας και έχουν φιλοξενήσει σημαντικά σεισμικά γεγονότα κατά το παρελθόν. 

Στην βάση αυτών των παράκτιων ρηγμάτων, κυρίως στο δυτικό τμήμα του κόλπου, εμφανίζονται και άλλα ρήγματα, τα οποία όμως είναι λιγότερο εκφρασμένα στην μορφολογία του ανάγλυφου. Γεωδαιτικές μετρήσεις που έγιναν στην περιοχή του Βόρειου Ευβοϊκού Κόλπου (Clarke, 1998) και η μελέτη της σεισμικότητας των τελευταίων 300 χρόνων (Ambraseys and Jackson, 1997), υποδηλώνουν ότι ο ρυθμός διαστολής του Βόρειου Ευβοϊκού Κόλπου, είναι πολύ μικρότερος από αυτόν της Κορινθιακής-Πατραϊκής τάφρου, και είναι της τάξης των 1-2 χιλιοστών/χρόνο. Η βαθυμετρία του πυθμένα του Ευβοϊκού Κόλπου είναι ρηχή, με βάθη ως 50 μέτρα, τα οποία αυξάνονται στα 450m στο κεντρικό τμήμα του κόλπου. 

Σεισμικές διασκοπήσεις, [Makris et al., 2001], έδειξαν την παρουσία ισχυρά απολεπτυσμένου ηπειρωτικού φλοιού κάτω από το κεντρικό τμήμα του Ευβοϊκού κόλπου πάχους 19-20Km. Ο φλοιός αυτός είναι κοντά στα γεωλογικά όρια που εξηγούν τις ηφαιστειακές δραστηριότητες του απώτατου παρελθόντος, κυρίως στην περιοχή γύρω από τη Λιχάδα, μιας και η περιοχή δε βρίσκεται πάνω σε ζώνη σύγκλισης ή απομάκρυνσης λιθοσφαιρικών πλακών, και συνεπώς η όποια δραστηριότητα προήλθε από την ανοδική κίνηση του μάγματος από το μανδύα, που διευκολύνθηκε από τη λέπτυνση του γήινου φλοιού.

Όλο το άρθρο στο https://www.larissanet.gr

Τέλος δεν έχει ο εμπαιγμός της Εύβοιας

Άρθρο του Βαγγέλη Αποστόλου- Βουλευτή Εύβοιας & πρώην Υπουργού στην Εφημερίδα Των Συντακτών την Τετάρτη 18/1/2022

Οι εφιαλτικές μέρες του Αυγούστου του 2021 έχουν καταγραφεί για μας τους Βορειοευβοιώτες για πάντα στις ψυχές μας. Δυστυχώς από τότε μέχρι και σήμερα, η καταστροφή της Εύβοιας έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον για την αυτοπροβολή και το επικοινωνιακό ρεσάλτο της κυβέρνησης και όσων λειτουργούν υπό τη σκέπη της. Τελευταία δε, και εν όψει των εκλογών, η προσέγγιση της κυβέρνησης στις αμέτρητες πληγές της Εύβοιας από την τραγωδία έχει πλέον μετατραπεί ανερυθρίαστα σε επιχείρηση προεκλογικής ομηρίας.

 

Είναι απαράδεκτο, για παράδειγμα, να συνεχίζεται ο εμπαιγμός των κατοίκων με φιέστες και συσκέψεις που επαναλαμβάνουν το ίδιο παραμύθι περί ολιστικής παρέμβασης. Η αγωνία των πληγέντων για την επόμενη ημέρα είναι πώς θα μείνουν στις ρίζες τους, να συνεχίσουν τη δουλειά που είχαν ή και μια άλλη που θα τους προτεινόταν. Κι αυτό προϋπέθετε τόσο την έγκαιρη καταβολή των αποζημιώσεων και των ενισχύσεων που να καλύπτουν τις ανάγκες επιβίωσής τους όσο και την πλήρη περιβαλλοντική αποκατάσταση. Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχουν μεγάλα προβλήματα. Ο πρωθυπουργός βέβαια για μια ακόμη φορά εξήγγειλε προχθές στη φιέστα του Μαξίμου ως κορυφαίο έργο τον οδικό άξονα και ειδικότερα τη μεσογειακή χάραξη Ψαχνά-Στροφυλιά και Στροφυλιά-Ιστιαία, που θα σπάσει, κατά την άποψή του, την απομόνωση της Εύβοιας, αγνοώντας ότι κάτι τέτοιο είναι εκτός πραγματικότητας.

 

Ας δούμε όμως την κατάσταση που έχει ως τώρα διαμορφωθεί στους οδικούς άξονες της Β. Εύβοιας. Ο μόνος δρόμος που συνδέει την πρωτεύουσα του νομού με την περιοχή είναι η εθνική οδός 77, η οποία βρίσκεται σε μια φάση διαπλάτυνσης που ολοκληρώνεται, καλύπτοντας ουσιαστικά το τμήμα από τη διασταύρωση Καμαρίτσας μέχρι το Δερβένι. Πριν από ενάμιση χρόνο περίπου, πρωτοπαρουσιάστηκε από τον κ. Μπένο μια άλλη πρόταση σύνδεσης της Χαλκίδας με τη Β. Εύβοια, η λεγόμενη μεσογειακή, με πορεία ουσιαστικά παράλληλη με την υπάρχουσα εθνική οδό.

Από τότε έχουν γίνει αλλεπάλληλες φιέστες και στην κάθε μία είχαμε και μια μετατόπιση, που αγνοούσε το βασικότερο πρόβλημα, ότι το 75% των κατοίκων των πληγεισών περιοχών, δηλαδή οι κάτοικοι των πρώην Δήμων Ελυμνίων, Λουτρών Αιδηψού, Ιστιαίας και Αρτεμησίου προσπαθούν επί 50 χρόνια να βγουν από την απομόνωση, διεκδικώντας την κατασκευή της παραλιακής ζεύξης Λίμνης-Πολιτικών, όχι ως απάντηση στον μόνο δρόμο που λειτουργεί σήμερα, αλλά ως κατασκευή ενός δρόμου που θα μπορούσε παράλληλα να λύσει και τα προβλήματα του χειμώνα που αντιμετωπίζει ο σημερινός.

Με την τελευταία τροποποίηση της πρότασης Μπένου τον Δεκέμβριο του 2022 προβλέπεται η κατασκευή του άξονα Χαλκίδα-Στροφυλιά-Ιστιαία, με τα ακόλουθα κόστη: Ψαχνά-Στροφυλιά 230 εκατ., Στροφυλιά-Ιστιαία 190 εκατ. και συνδετήριοι οδοί 101 εκατ. Σύνολο 521 εκατ. ευρώ. Το κόστος είναι πολύ μεγάλο για μια νέα χάραξη που ουσιαστικά κινείται παράλληλα προς τον ήδη υφιστάμενο δρόμο, ενώ ως χρόνος ολοκλήρωσης προβλέπεται το 2029, κοροϊδεύοντας χωρίς ντροπή τον πολύπαθο κόσμο της Β. Εύβοιας. Στην πρόταση αυτή έχει κατατεθεί από την πρώτη στιγμή ως απάντηση από το Κανδήλιο Όραμα η κατασκευή της παραλιακής οδού Πολιτικά-Λίμνη, κόστους 110 εκατ., που για τις συνδέσεις μέχρι τη Στροφυλιά θα απαιτηθούν γύρω στα 100 εκατ. Προσωπικά πρότεινα μια ρεαλιστική και σύντομα υλοποιήσιμη πρόταση με σχεδόν υποδιπλάσιο κόστος και στόχο την άμεση κάλυψη των αναγκών της Β. Εύβοιας. Ιεραρχούμε τις ανάγκες και καταλήγουμε σε προτεραιότητες:

1. Να ολοκληρωθούν οι διαπλατύνσεις της υφιστάμενης εθνικής οδού από Ψαχνά μέχρι Στροφυλιά και από εκεί μέχρι την Ιστιαία να γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις και

2. Είμαστε ο μοναδικός νομός που έχει μη προσβάσιμες τις δύο μεγάλες ακτές της, την ανατολική και τη δυτική. Χαρακτηρίζουμε προτεραιότητας και τις δύο οδεύσεις.

Ομως η ανατολική όδευση, γνωστή ως μεσογειακή, δεν έχει μελέτη και θα χρειαστούν τουλάχιστον 15 χρόνια για να υλοποιηθεί. Το κόστος της επίσης είναι πολύ μεγάλο και πρέπει να επανεξεταστεί. Μάλιστα για να υπηρετήσει και ένα μεγάλο κομμάτι της βορειοκεντρικής Εύβοιας πρέπει να μετακινηθεί από τη θέση που προτείνεται. Ένα μεγάλο τμήμα - Πήλι, Βλαχιά, Λιμνιώνας - πρέπει να καλυφθεί. 

Η άλλη όδευση, η δυτική που είναι προτεραιότητας για το τμήμα Πολιτικά-Λίμνη, έχει οριστική μελέτη έτοιμη και μπορεί να ξεκινήσει άμεσα και να ολοκληρωθεί σε πέντε χρόνια. Πέραν αυτών έχει πολύ μικρότερο κόστος, αφού θα χρειαστούν 110 εκατ. ευρώ, ενώ για τους συνδετήριους δρόμους από Λίμνη μέχρι Στροφυλιά αρκεί ένα ποσό περί τα 100 εκατ.

Αυτό που πρώτιστα πρέπει να εξετάσει η νέα υποεπιτροπή «Εύβοια Μετά», που προτάθηκε στην προχθεσινή σύσκεψη με τον πρωθυπουργό, είναι όλες τις προτάσεις, δίνοντας σε χρήση ένα οδικό δίκτυο με δυναμική ανάπτυξης για όλη τη Β. Εύβοια. 

Απαιτούνται: 

α) η ολοκλήρωση της διαπλάτυνσης της εθνικής οδού 77, 

β) η κατασκευή της παραλιακής οδού Πολιτικά- Λίμνη, 

γ) η βελτίωση της οδού Ψαχνά-Στροφυλιά, 

δ) η βελτίωση της οδού Λίμνη-Αιδηψός, 

ε) η βελτίωση της οδού Ροβιές-Βουτάς-Ιστιαία, και 

στ) η κατασκευή της οδού Ψαχνά-Προκόπι-Στροφυλιά.

 

Η ολοκλήρωση αυτών των έργων αποτελεί μια απάντηση που έχει ανάγκη ο κόσμος της Β. Εύβοιας

Το σχέδιο ανασυγκρότησης της Β. Εύβοιας, η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και ο Στ. Μπενος.

Της Θεοδώρας Ακριώτου, περιφερειακής συμβούλου Στερεάς Ελλάδας

Πραγματοποιήθηκε πανηγυρική σύσκεψη στο Μαξίμου υπό τον Πρωθυπουργό για την επίσημη παράδοση του master Plan για την ανασυγκρότηση της Β. Εύβοιας μετά την καταστροφικές πυρκαγιές του 2021 από τον Σταύρο Μπενο και την επιτροπή του.

Στις 6 Δεκεμβρίου 2022 συζητήθηκε η ερώτηση που κατέθεσα στο Περιφερειακό Συμβούλιο Στερεάς Ελλάδας με θέμα «Master Plan για την Ολοκληρωμένη Χωρική Επένδυση (ΟΧΕ) Β. Εύβοιας» με την οποία ζητούσα διευκρινήσεις από τον Περιφερειάρχη Φ. Σπανό για το πώς νομιμοποιείται η σχέση του σωματείου «Διάζωμα» με την ΠΣτΕ, για το ιστορικό ανάθεσης του Σχεδίου Ανασυγκρότησης στον κ. Μπένο καθώς και για συγκεκριμένες προβλέψεις του MASTER PLAN που ως ΟΧΕ (Ολοκληρωμένη Χωρική Επένδυση) θα υιοθετηθεί – όπως όλα δείχνουν- από την Τ.Α. και τα εμπλεκόμενα Υπουργεία και θα προταθεί προς χρηματοδότηση από εθνικούς και κοινοτικούς πόρους (πρ. Τρίτσης, ΠΕΠ, ΕΣΠΑ κλπ).

Κατά την απάντηση του ο Περιφερειάρχης έδειξε ιδιαίτερα ικανοποιημένος – όπως και όλοι οι «επίσημοι» στη χθεσινή σύσκεψη - από τον σχεδιασμό λέγοντας μάλιστα ότι «αυτή είναι η πιο χαρακτηριστική ευκαιρία να δείξει ουσιωδώς το κράτος το ενδιαφέρον του για την Εύβοια που δίκαια παραπονιέται» και καθησυχαστικός ως προς τη νομιμότητα των διαδικασιών.

Στην ερώτηση μου δε για τυχόν μνημόνιο συνεργασίας Διαζώματος- ΠΣτΕ, απάντησε ότι υπάρχει επικυρωμένο από την Οικονομική Επιτροπή σύμφωνο συνεργασίας με το σωματείο «Διάζωμα» για συγκοινωνιακές υποδομές όμως και ακόμη ένα για τις πολιτιστικές διαδρομές «Οιδίπους» από το 2017…

Το μόνο που ίσως δεν περιμέναμε ήταν να πιστωθεί προσωπικά την πρωτοβουλία ο Περιφερειάρχης να αναλάβει τον σχεδιασμό της ανασυγκρότησης της Β. Εύβοιας ο Στ. Μπένος κατόπιν αιτήματος του την 7η ημέρα της φωτιάς που συνέχιζε να κατακαίει ανεξέλεγκτη από το Αιγαίο στον Ευβοϊκό και πάλι πίσω*.

Έχει σημασία να ειπωθεί ότι ουδέποτε εισακούστηκε το αίτημα σύσσωμης της αντιπολίτευσης προς την περιφερειακή αρχή να γίνει μονοθεματικη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου για την ανασυγκρότηση της Β. Εύβοιας μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του Αυγούστου 2021.

Σωστό λοιπόν είναι να δούμε όχι μόνο ως αυτοδιοικητικό αλλά ως μείζον πολιτικό το ζήτημα της ανάθεσης για τον ολιστικό σχεδιασμό της Β. Εύβοιας μετά την ολοσχερή καταστροφή που υπέστη, σε ένα σωματείο και σε ένα πρόσωπο, που δεν νομιμοποιείται θεσμικά και με κανέναν ορθόδοξο τρόπο.

Ως εκ τούτου είναι χρήσιμες κάποιες επιπλέον αναφορές πέρα των στοιχείων της ερώτησης, όπως ότι τελικά η τηλεφωνική ανάθεση από τον Πρωθυπουργό με τη συναίνεση του Περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας για την ανασυγκρότηση της Β. Εύβοιας μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του Αυγούστου 2021 έγινε ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ των καταστροφικών πυρκαγιών του Αυγούστου 2021 και όχι μετά, όπως επιβεβαιώνεται και δια στόματος Περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας. Ή όπως ότι παρά το γεγονός ότι καταστατικά το σωματείο Διάζωμα συνεργάζεται σχεδόν με όλες τις Περιφέρειες της Ελλάδας με ειδικό σκοπό την «προστασία και ανάδειξη αρχαίων χώρων θέασης και ακρόασης» εντούτοις τα μνημόνια συνεργασίας που συνάπτονται με Δήμους και Περιφέρειες αναφέρονται σε πιο ευρείες -πολιτιστικές κυρίως- παρεμβάσεις, ενώ τελευταίως το σωματείο Διάζωμα επιδίδεται και σε ολιστικές παρεμβάσεις ήτοι σε Ολοκληρωμένες Χωρικές Επενδύσεις (ΟΧΕ) όπως το πρόσφατο μνημόνιο συνεργασίας που υπογράφηκε με την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας για την Αρχαία Ολυμπία.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα «διεύρυνσης» του αντικειμένου εργασίας του Διαζώματος είναι η πρωτοβουλία ανάθεσης μελετών των Ειδικών Πολεοδομικών Σχεδίων για τους Δήμους Ιστιαίας- Αιδηψού και Λίμνης _ Μαντουδίου- Αγ. Άννας σε μελετητικά γραφεία της επιλογής του κ. Μπένου και τις οποίες θα αποπληρώσει από δωρεές μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων – εταιρικά μέλη του Διαζώματος για να τις δωρίσει έπειτα στους 2 Δήμους ανεξαρτήτως εάν η διαδικασία μπορεί να χαρακτηριστεί οριακά νομότυπη και σίγουρα εκτός πλαισίου απ αυτό που περιγράφει το Σύνταγμα για τον πολεοδομικό σχεδιασμό.

Κατά τον πρόεδρο του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας κ. Γ. Χριστοφορίδη, σε τοποθέτηση του στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής «ο πολεοδομικός και χωροταξικός σχεδιασμός συνταγματικά ανήκει στον πυρήνα του Κράτους και δεν μπορεί να εκχωρηθεί ούτε καν στην Αυτοδιοίκηση». Βέβαια στο σωματείο Διάζωμα μετέχουν ή έχουν διαπροσωπική σχέση με τον Στ. Μπενο (κατ ‘ομολογία του στην τελευταία Γεν. Συνέλευση του σωματείου Διάζωμα) πρόσωπα που υπήρξαν ή βρίσκονται ακόμη σε θέσεις ευθύνης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην κεντρική πολιτική σκηνή και στις Ειδικές Διαχειριστικές Αρχές των Περιφερειών και ως εκ τούτου η τεχνογνωσία που προσφέρεται στο σωματείο είναι πολύτιμη για την εκπόνηση μεγαλεπήβολων project σε σημείο που να θεωρείται εκ του περισσού οποιαδήποτε συνέργεια με τους τυπικούς αρμόδιους φορείς (διοικητικές υπηρεσίες ΟΤΑ, αιρετούς, Περιφερειακά και Δημοτικά Συμβούλια, Επιμελητήρια κλπ).

Ο ρόλος τους/μας, περιορίζεται σε προσκεκλημένους συνομιλητές σε προσχηματικές διαδικασίες διαβούλευσης επί των ήδη κατατεθειμένων και επεξεργασμένων προτάσεων αλλά και σε διεκπαιρεωτες όταν θα κληθούν να υλοποιήσουν τα έργα.

Και αν υπάρξουν βέβαια έργα που προτείνουν - με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση και μελέτες με τη διαδικασία που προανέφερα- αλλά που δεν επιτρέπεται η ένταξη τους (για κάποιους πολύ σοβαρούς λόγους και αντιρρήσεις υποθέτω) ο Σταύρος Μπένος έχει τη λύση! Προτείνει έναν ενιαίο ρυθμιστικό σχέδιο Νόμου ώστε να ξεπεραστούν δυνητικά νομικά εμπόδια που αντιμετώπισαν κατά τις εργασίες του/ς. Ίσως έτσι να μην είχε προκύψει και η μελανή σελίδα στο ενεργητικό του Διαζώματος όταν το 2019 – επί Υπουργού Πολιτισμού, Μυρσίνης Ζορμπά- αποκαλύφθηκε απόπειρα παράκαμψης του ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) και απόπειρα και άλλων παράτυπων ενεργειών προς όφελος του Διαζώματος, που οδήγησε σε ΕΔΕ εντός του ΥΠΠΟΑ.

Αλλά ας μην είμαστε κοντόφθαλμοι… όπως και ο ίδιος ο Σταύρος Μπένος δηλώνει για την «ιερή αποστολή» που ανέλαβε «ο πιο υψιπετής στόχος του Προγράμματος -Ανασυγκρότησης Β. Εύβοιας- είναι να εφαρμοστεί ένα ευρύ μεταρρυθμιστικό σχέδιο αναγέννησης της Βόρειας Εύβοιας που θα αποτελέσει το έναυσμα για να μεταδοθεί σε όλη τη χώρα". Και αφού για τον Κ. Μητσοτάκη οι καταστροφικές πυρκαγιές είναι «μια μεγάλη ευκαιρία αναγέννησης της Β. Εύβοιας» το πλάνο του Διαζώματος δεν μπορεί παρά να είναι, όπως καυχιέται, «ένα πείραμα σε μεγάλη έκταση για το πως μπορούμε να ανασυγκροτήσουμε ουσιαστικά μια περιοχή η οποία υπέστη μια καταστροφική πυρκαγιά πολύ μεγάλης έκτασης […]».

Εν ολίγοις η ανάθεση της ανασυγκρότησης της Β. Εύβοιας στον κ. Μπενο έχει πολλές παραμέτρους και αγγίζει όλο το φάσμα της πολίτικης ζωής και της Διοίκησης. Το πρωτοφανές περιθώριο που δόθηκε στο σωματείο Διάζωμα και στον κ. Μπένο να αυτενεργεί, ακυρώνοντας κάθε λειτουργία του κράτους και απαξιώνοντας τον θεσμικά κυρίαρχο ρόλο της αυτοδιοίκησης και των ψηφισμένων από τον λαό εκπροσώπων της είναι πολιτική επιλογή του Κ. Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας, στη λογική του πώς αντιλαμβάνονται κάθε τι δημόσιο. Ιδιώτες και επιχειρηματικοί όμιλοι θα χρηματοδοτούν μελέτες που παραγγέλνουν κατά το δοκούν, θα υιοθετούνται de facto από το τις σχετικές διοικήσεις- υπουργείων και αυτοδιοίκησης – και θα υλοποιούνται με εθνικούς και κοινοτικούς πόρους.

Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ο Μπένος και κάθε Μπένος που θεωρεί τον εαυτό του Στρατηγό και Νέο Καποδίστρια, είναι αυτό που συνομολόγησε μαζί με τον Κ. Μητσοτάκη: Ότι στην Β. Εύβοια τεστάρεται ένας άλλος τρόπος διοίκησης και λειτουργίας Κράτους που θα επεκταθεί σε όλη τη χώρα με πρόσχημα το κατεπείγον, και άλλοθι τις παθογένειες της δημοσίας διοίκησης και τις αργόσυρτες διαδικασίες (για τις οποίες έχουν ευθύνη βεβαίως).

Όμως πλησιάζει ο χρόνος που κυβέρνηση και Κυριάκος Μητσοτάκης θα κριθούν αμείλικτα για τα έργα και τις ημέρες τους όπως θα κριθούν και οι κλακαδόροι ομογάλακτοι τους αιρετοί και αιρετές στην Εύβοια γιατί ειδικά οι βορειοευβοιώτες και βορειοευβοιώτισσες βίωσαν με τον σκληρότερο τρόπο τι σημαίνει επιτελικό κράτος του Κ. Μητσοτάκη. Βίωσαν την περιφρόνηση του κρατικού μηχανισμού που άφησε τον τόπο τους και το βιός τους να κατακαίγεται επί 10 μέρες, τον εμπαιγμό για τις αποζημιώσεις και τα έργα θωράκισης (αντιπλημμυρικά & αντιδιαβρωτικά) και τώρα τις ασκήσεις επί χάρτου μαθητευόμενων μάγων στα αποκαΐδια της.

* Ο κ. Σπανός αναφέρει ότι την 7η ημέρα της φωτιάς μίλησε με τον κ. Μπενο και την επομένη μέρα -την 8η - ο κ. Μητσοτάκης τον ενημέρωσε ότι έχει μιλήσει ήδη μαζί του για την εκπόνηση σχεδίου ανασυγκρότησης της Β. Εύβοιας. Δημοσιογραφικές έρευνες και ειδικά στο Ντοκιμαντέρ «το Σχέδιο 2/ πάρτι συνεργειών» , των Ν. Ψαρρού - Ι. Λαζάρου σχετικά με τι φωτιές στη Β. Εύβοια αναφέρεται ότι η μελέτη/ σχέδιο ανασυγκρότησης σε εξαιρετικά ανεπτυγμένο εύρος -σύμφωνα με το ψηφιακό της αποτύπωμα και με αλλά στοιχεία που επικαλούνται οι δημοσιογράφοι- ήταν έτοιμο 14 Αυγούστου, δηλαδή 1 ημέρα αφότου «έσβησε» η φωτιά και 4 ήμερες μετά τον ορισμό του κ. Μπένου από τον πρωθυπουργό, ως επικεφαλής της επιτροπής ανασυγκρότησης.

"Πυξίδα " της Κατερίνας Γιαμά

 Στάθηκα στο κέντρο

Γύρω οι σκιές του παρελθόντος'

Εγώ στο κέντρο

Το μέλλον σαν κινούμενη άμμος κρυβόταν και περίμενε

Παραμόνευε!

Πίσω από μάσκα το πρόσωπό του

Διχασμένο, σαν απρόβλεπτος χαρακτήρας

μια μάζευε και μια απλωνόταν .

Πηλός από όνειρα,

άλλα θαμμένα και άλλα έτοιμα να τραπούν σε φυγή 

Εγώ στο κέντρο.

Όχι, δεν ήμουν το κέντρο του κόσμου

Μόνο η αρχή του τέλους του

Πιάστηκα στο δίχτυ

Σαν ψάρι σπαρταρώ μες το νερό

Φεγγάρια, αστέρια ανάποδα στην ανάσα μου

Αν το νερό είναι θολό

φλερτάρω με την απώλειά μου

Αν ο βυθός είναι σκοτεινός

φτάνει να κρατηθώ απ' το σκοτάδι του

Μου μένει μόνο αυτό:

Να σπάσει αυτό το δίχτυ

κ' εγώ - το ψάρι - να γλιστρήσω

δίπλα στο ατίθασο δελφίνι. 

Έζησα σαν Ίκαρος

που έκαιγε τα φτερά του ο ήλιος

Μα αν δεν είναι πέταγμα η ζωή μας

Αν δεν ακροβατεί πάνω στη μαγεία του απίθανου

Τότε τι άλλο της μένει

παρά να πεθαίνει κάθε μέρα

χωρίς τη συγκίνηση του ρίγους;

Αυτό το ρίγος

που ο έρωτας σκορπάει αλόγιστα, χωρίς να το λυπάται.

Που διαμελίζει το κορμί

σε θραύσματα ουράνιου τόξου

Στο κέντρο βρίσκομαι ακόμη

Εδώ που ο ήλιος δεν καίει τα φτερά μου

Μόνο η βροχή ξεπλένει την έρημό τους

Έχω το δίχτυ της φυλακής μου σκισμένο

κ' εγώ έχω φύγει

Η πυξίδα μου δείχνει ανοιχτό ορίζοντα

Οι δείκτες της οριακά κατευθύνουν

Μόλις που προλαβαίνουν..

"Αόνειροι" του Δημήτρη Βασιλείου

Τρέχανε τα όνειρά μας,

μα εμείς κολλημένοι στα πλάνα της ζωής μας

δεν τα προλαβαίναμε.

Προσπαθούσαμε

να φέρνουμε τα όνειρα στην άσφαλτό μας,

μα τα ‘καιγε η κάψα της.

Κι έτσι, αόνειροι κουτσά – στραβά πεθαίναμε,

ώσπου μια μέρα μίλησε ένας Ποιητής και είπε:

τα όνειρά σας κατάσαρκα να τα φοράτε, 

να είστε ένα με αυτά!

Αθήνα, 22/7/2021

" Ανταρσία " της Κατερίνας Γιαμά

 Απόψε βρέχει αστέρια

αλλά κατέβασες στους δρόμους το φεγγάρι.

Πλάκωσαν οι αστυνόμοι του σκότους,

έριξαν δακρυγόνα να διαλυθεί το ασήμι.

Έσπευσαν οι ειδήμονες να χειριστούν το θέμα,

μπούκαρε η εξουσία του ρομάντζου

μετά φανών και λαμπάδων.

Ήρθαν τα πάνω κάτω στο σύμπαν.

Αναστατώθηκαν οι αισθήσεις,

ματαιώθηκαν τα ..προγραμματισμένα ραντεβού τους,

σήκωσαν "κόκκινη"επανάσταση.

Με λάβαρα υποταγής παρουσιάστηκαν

ενώ περίμενες να υπερισχύσει η λογική.

Περίμενες..

αλλά δεν υπολόγισες σωστά.

Ποντάρισες  σε λάθος "άλογο"

που ο αναβάτης του δεν κρατούσε τα γκέμια.

Συνωμοσία των πάντων!

Ο Κάσσιος κ' ο Βρούτος σε πλήρη διάταξη.

Κ' εσύ στη μέση

κρατούσες το φεγγάρι ανάποδα σαν βάρκα

αγωνιούσες να περάσει τον Εύριπο,

να μη την παρασύρουν τα ρεύματα

και την κουρσέψει ο κοινωνικός περίγυρος.

Φώναζες από ανάγκη να εκφραστείς,

ικέτευες κατά βάθος να παρασυρθείς

σ' ένα ταξίδι στο πουθενά.

Όταν σε είδα πια,

η δίνη σε ρουφούσε,

σε κατάπινε πλαταγίζοντας τα χείλη της

με απληστία,

κτητικά, αδηφάγα.

Στα χέρια σου που παραδίνονταν,

ξιφομαχούσαν τ' αστέρια με το φεγγάρι

κ' η βάρκα σ' εγκατέλειπε αργά

ακολουθώντας το ρεύμα..