Στάθηκα στο κέντρο
Γύρω οι σκιές του παρελθόντος'
Εγώ στο κέντρο
Το μέλλον σαν κινούμενη άμμος κρυβόταν και περίμενε
Παραμόνευε!
Πίσω από μάσκα το πρόσωπό του
Διχασμένο, σαν απρόβλεπτος χαρακτήρας
μια μάζευε και μια απλωνόταν .
Πηλός από όνειρα,
άλλα θαμμένα και άλλα έτοιμα να τραπούν σε φυγή
Εγώ στο κέντρο.
Όχι, δεν ήμουν το κέντρο του κόσμου
Μόνο η αρχή του τέλους του
Πιάστηκα στο δίχτυ
Σαν ψάρι σπαρταρώ μες το νερό
Φεγγάρια, αστέρια ανάποδα στην ανάσα μου
Αν το νερό είναι θολό
φλερτάρω με την απώλειά μου
Αν ο βυθός είναι σκοτεινός
φτάνει να κρατηθώ απ' το σκοτάδι του
Μου μένει μόνο αυτό:
Να σπάσει αυτό το δίχτυ
κ' εγώ - το ψάρι - να γλιστρήσω
δίπλα στο ατίθασο δελφίνι.
Έζησα σαν Ίκαρος
που έκαιγε τα φτερά του ο ήλιος
Μα αν δεν είναι πέταγμα η ζωή μας
Αν δεν ακροβατεί πάνω στη μαγεία του απίθανου
Τότε τι άλλο της μένει
παρά να πεθαίνει κάθε μέρα
χωρίς τη συγκίνηση του ρίγους;
Αυτό το ρίγος
που ο έρωτας σκορπάει αλόγιστα, χωρίς να το λυπάται.
Που διαμελίζει το κορμί
σε θραύσματα ουράνιου τόξου
Στο κέντρο βρίσκομαι ακόμη
Εδώ που ο ήλιος δεν καίει τα φτερά μου
Μόνο η βροχή ξεπλένει την έρημό τους
Έχω το δίχτυ της φυλακής μου σκισμένο
κ' εγώ έχω φύγει
Η πυξίδα μου δείχνει ανοιχτό ορίζοντα
Οι δείκτες της οριακά κατευθύνουν
Μόλις που προλαβαίνουν..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου