Δεν είναι έτσι, αν έτσι νομίζετε (Πιραντέλο)

Ίσως πριν από 150 χρόνια, όταν ο Κ. Μαρξ προέβλεπε την αναγκαιότητα και βεβαιότητα των κρίσεων για το καπιταλισμό, πολλοί θα γελούσαν και θα αντιμετώπιζαν κριτικά τον παράτολμο νεαρό φιλόσοφο που τόλμησε να μπει στα χωράφια τους, τα "χωράφια της πιο σοβαρής και ταξικής κοινωνικής επιστήμης".
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, οι κυκλικές οικονομικές κρίσεις επιβεβαίωναν τον Κ.Μαρξ,οι διαρθρωτικές κρίσεις από το 1970 και μετά δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να συμπληρώσουν τη Μαρξιστική θεωρία. Και να επιβεβαιώσουν την Μαρξιστική άποψη ότι στο καπιταλισμό υπάρχει ο διακλαδικός ανταγωνισμός, ο ανταγωνισμός του κεφαλαίου μεταξύ διαφορετικών κλάδων για το μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους.
Και όμως υπήρχαν πολλοί "κονδυλοφόροι" της καθεστηκυίας τάξης που μέχρι και πρόσφατα τεκμηρίωναν το τέλος των μαρξιστικών απόψεων και της ιστορίας. Ιδίως μετά το 1989 και δώθε.
Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και τους διέψευσε με το πιο κατηγορηματικό τρόπο.
Παρά την ολοκληρωτική αποτυχία των "πληρωμένων αναλυτών" ή αλλιώς rating agencies να προβλέψουν τη παγκόσμια κρίση, έρχονται σήμερα, διατηρώντας τα σαθρά προνόμια που τους έχει δώσει το παγκόσμιο, και πρώτα από όλα αμερικανικό κεφάλαιο, να προσπαθούν να μεταφέρουν - και να ξεπληρώσουν τη κρίση - στις πλάτες των πιο αδύνατων κρίκων της ευρωπαϊκής οικονομίας (βλ. Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ελλάδα, Ισπανία), συνολικά της Ευρώπης και των αναδυόμενων οικονομιών.
Όχι ότι αυτές οι οικονομίες δεν έχουν διαρθρωτικά προβλήματα. Αλίμονο, και έχουν και είναι σοβαρά. Όμως αυτοί που χρόνια τώρα τα φωνάζουν δεν ήταν ούτε οι νεοφιλελεύθεροι θεωρητικοί, ούτε οι "γλυψιματίες" δήθεν προοδευτικοί σοσιαλδημοκράτες.
Τα φώναζαν και προσπαθούσαν να τα αντιμετωπίσουν οι αιρετικοί, αριστεροί, παράτεροι οικονομολόγοι. Αυτοί, που τόσα χρόνια δεν τους άκουγε κανένας σοβαροφανής, γραβατωμένος και τηλεπαρουσιαζόμενος αναλυτής.
Όμως όλα αυτά πλέον είναι ιστορία, η ιστορία που θα την μελετήσουν και θα βγάλουν τα κατάλληλα συμπεράσματα οι αναλυτές του μέλλοντος. Αυτοί που θα κληθούν να απαντήσουν στα κορυφαία προβλήματα της εποχής που έρχεται, τη δημογραφική ανισορροπία, το "πόλεμο των θρησκειών", τη παγκόσμια θέρμανση, την κλιματική ανισορροπία, την ασφαλιστική αβεβαιότητα,το φονταμενταλιστικό φανατισμό, την χαοτική οικονομική συμπεριφορά των βασικών παικτών στο παγκόσμιο κερδοσκοπικό παιχνίδι, την ανερχόμενη δύναμη της κίτρινης "τίγρης", τις επιθετικές απαιτήσεις των άλλων ανερχόμενων οικονομιών (Βραζιλίας, Ινδίας, Ρωσίας), την κερδοσκοπική και αλήτικη συμπεριφορά του αμερικάνικου παράγοντα (δολάριο, τεχνολογική κυριαρχία, καταναλωτικά πρότυπα), την ανύψωση του επιπέδου των θαλασσών, την επιτάχυνση της παγκόσμιας μετανάστευσης προς τα παραδοσιακά και νέα οικονομικά κέντρα κλπ.
Εμείς δεν φοβόμαστε να δηλώσουμε την Μαρξιστική μας κοσμοθεώρηση, ούτε την αποκηρύξαμε ποτέ αλλά ούτε την ξεχάσαμε. θα την χρησιμοποιούμε ως ένα εργαλείο ανάλυσης της κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας. Είτε αρέσουμε είτε όχι.Ετσι όπως κάναμε άλλωστε στη σύντομη (απο το 1975) παρέμβασή μας στα "κοινά". Και σε αυτό καλούμε - να ακολουθήσει - κάθε σκεπτόμενο πολίτη.......

Οι οίκοι τύπου…. Fitch (*)

(*) Του Νίκου Σγουρινάκη, Διευθυντή Σύνταξης του περιοδικού "Επιχείρηση"
Είναι γνωστό ότι η Ελληνική Οικονομία αντιμετωπίζει προβλήματα. Προβλήματα που σχετίζονται με τα ελλείμματα, κυρίως του δημόσιου τομέα και σαφώς με τις δαπάνες οι οποίες πάντα «κατορθώνουν» να υπερβαίνουν τα έσοδα.
Εμείς δεν θα εξετάσουμε τώρα, από πού προέρχονται ή ποιες είναι οι αιτίες αυτών των προβλημάτων και κατ’ επέκταση ελλειμμάτων, που υποβαθμίζουν την δημοσιονομική εικόνα της χώρας.
Φρονούμε όμως, ότι δεν είναι ικανοί να εκφέρουν γνώμη εκείνοι που δεν κατάφεραν να προβλέψουν, μέσω του τεράστιου οικονομικού τους επιτελείου και του μηχανισμού που διαθέτουν, την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ώστε να προστατεύσουν τις οικονομίες των απανταχού…ανυπεράσπιστων χωρών.
Ο λόγος για τους οίκους…προστασίας, όπως πρέπει να τους αποκαλούμε από τώρα και στο εξής, με μια μικρή υποσημείωση: «προστασίας του αμερικάνικου δολαρίου, μέσω της δημιουργίας τεχνητής κρίσης στη ζώνη του ευρώ».
Γιατί, η επίθεση των τεχνοκρατών του οίκου Fitch, δεν έγινε μόνο κατά της Ελληνικής Οικονομίας. Ήταν ενορχηστρωμένη και αφορούσε και άλλες οικονομίες της ευρωζώνης (Ισπανία, Πορτογαλία κ.λπ.) και όχι μόνο.
Χώρες και Οικονομίες γενικώς, αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, τα οποία η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, δημιούργησαν, είτε από αμέλεια (οπότε πάλι ελέγχονται για τα μειωμένα ανακλαστικά τους), είτε στην προσπάθειά τους να αντιπαρατεθούν σε αναδυόμενα ανταγωνιστικά νομίσματα της Διεθνούς Κοινότητας.
Περισσότερα στο http://www.epixeirisi.gr/index.php?pgtp=1&aid=1260878351