Σήμερα μετά από χρόνια μνημονιακής λιτότητας - παρά τις προειδοποιήσεις - και παρά τις κατά καιρούς υποσχέσεις και θριαμβολογίες των κυβερνώντων η χώρα έφτασε στο σημείο που πολλοί φοβόντουσαν, την αδυναμία πληρωμής των τόκων για τα μνημονιακά δάνεια. Είναι 2,9 δις ευρώ αρέσει δεν αρέσει στη συγκυβέρνηση.
Η τελευταία "θριαμβολογεί" για κάποια πλεονάσματα σε κάποιους τομείς (που επιτεύχθηκαν με δραματικές περικοπές και τη καταστροφή του παραγωγικού και κοινωνικού ιστού της χώρας) και προσπαθεί να περάσει στη κοινή γνώμη ότι θα κάνει "σκληρή" διαπραγμάτευση για τη διαφορά που δεν είναι 2,9 δις αλλά μόνο 500 εκ.ευρώ - που σημειωτέον δεν έκανε όταν έπρεπε, όταν δηλαδή έπρεπε να θέσει στο τραπέζι τους όρους αποπληρωμής, επιτοκίων κλπ των δανείων, αυτούς που πραγματικά θα μπορούσε να αντέξει η χώρα και η οικονομία της.
Αντίθετα έδωσε γην και ύδωρ στα νεο-φιλελεύθερα μέτρα πολιτικής των μνημονίων και επικεντρώνοντας τη πολιτική της σε εισπρακτικά μέτρα και απορυθμίσεις της σφαίρας της κυκλοφορίας του κεφαλαίου, έχασε πολύτιμο χρόνο για την πραγματική παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Η τελευταία δεν είναι δυνατόν να γίνει με την απαξίωση του παραγωγικού δυναμικού, την καταστροφή της σημαντικότερης παραγωγικής δύναμης - του ανθρώπινου δυναμικού, την έλλειψη ξεκάθαρης πολιτικής για το επιχειρηματικό περιβάλλον και την παντελή απουσία στοχοπροσηλωμένης πολιτικής για τις νέες τεχνολογίες και τη παραγωγή προστιθέμενης αξίας.
Οι αναφερόμενοι από τη κυβέρνηση δείκτες των δήθεν επιτυχιών είναι ανεπαρκείς και έχουν ελάχιστη σχέση με τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας και κοινωνίας - είναι ένα ζήτημα πολύ σοβαρό που ξεφεύγει των ορίων του παρόντος (θα αναφερθούμε σε αυτό σε άλλο σημείωμά μας)
Η πραγματικότητα δεν μπορεί να φτιασιδωθεί και θα είναι σκληρή για αυτούς που οδήγησαν τη χώρα σε αυτή τη κατάσταση.
Απαιτεί άλλη πολιτική και άλλη κυβέρνηση μαζί με τη κινητοποίηση όλης της κοινωνίας
Η τελευταία "θριαμβολογεί" για κάποια πλεονάσματα σε κάποιους τομείς (που επιτεύχθηκαν με δραματικές περικοπές και τη καταστροφή του παραγωγικού και κοινωνικού ιστού της χώρας) και προσπαθεί να περάσει στη κοινή γνώμη ότι θα κάνει "σκληρή" διαπραγμάτευση για τη διαφορά που δεν είναι 2,9 δις αλλά μόνο 500 εκ.ευρώ - που σημειωτέον δεν έκανε όταν έπρεπε, όταν δηλαδή έπρεπε να θέσει στο τραπέζι τους όρους αποπληρωμής, επιτοκίων κλπ των δανείων, αυτούς που πραγματικά θα μπορούσε να αντέξει η χώρα και η οικονομία της.
Αντίθετα έδωσε γην και ύδωρ στα νεο-φιλελεύθερα μέτρα πολιτικής των μνημονίων και επικεντρώνοντας τη πολιτική της σε εισπρακτικά μέτρα και απορυθμίσεις της σφαίρας της κυκλοφορίας του κεφαλαίου, έχασε πολύτιμο χρόνο για την πραγματική παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Η τελευταία δεν είναι δυνατόν να γίνει με την απαξίωση του παραγωγικού δυναμικού, την καταστροφή της σημαντικότερης παραγωγικής δύναμης - του ανθρώπινου δυναμικού, την έλλειψη ξεκάθαρης πολιτικής για το επιχειρηματικό περιβάλλον και την παντελή απουσία στοχοπροσηλωμένης πολιτικής για τις νέες τεχνολογίες και τη παραγωγή προστιθέμενης αξίας.
Οι αναφερόμενοι από τη κυβέρνηση δείκτες των δήθεν επιτυχιών είναι ανεπαρκείς και έχουν ελάχιστη σχέση με τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας και κοινωνίας - είναι ένα ζήτημα πολύ σοβαρό που ξεφεύγει των ορίων του παρόντος (θα αναφερθούμε σε αυτό σε άλλο σημείωμά μας)
Η πραγματικότητα δεν μπορεί να φτιασιδωθεί και θα είναι σκληρή για αυτούς που οδήγησαν τη χώρα σε αυτή τη κατάσταση.
Απαιτεί άλλη πολιτική και άλλη κυβέρνηση μαζί με τη κινητοποίηση όλης της κοινωνίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου