φωτιές πολλές γεννιούνται,
λαμπυρίζουν...
κι ύστερα σβήνουν.
Ψάξε και βρες το δρόμο για το φως,
που τη ψυχή σου έλκει
κι όχι να ζεις μ' αναλαμπές,
που σίγουρα θα συναντήσεις.
Ο δρόμος για τον ήλιο...
Ο Ίκαρος το ξέρει!
 |
| Φωτο: millionairesforhumanity.org |
"Οι επιχειρήσεις και οι πλούσιοι δεν δημιουργούν θέσεις εργασίας. Οι θέσεις εργασίας δημιουργούνται από έναν βρόχο ανατροφοδότησης μεταξύ πελατών και επιχειρήσεων που τίθεται σε κίνηση από τους καταναλωτές αυξάνοντας τη ζήτησή τους".
«Αν οι χαμηλότεροι φορολογικοί συντελεστές για τους πλούσιους λειτουργούσαν πραγματικά, θα πνιγόμασταν στις θέσεις εργασίας, και ωστόσο η ανεργία και η υποαπασχόληση βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα ρεκόρ».
" Τα δόγματα των φορολογικών μειώσεων για τους πλούσιους, της απορρύθμισης και της μείωσης των μισθών έχουν μετατρέψει την οικονομική ανισότητα στο καθοριστικό ζήτημα της εποχής μας".
Ο Nick Hanauer είναι ένας δισεκατομμυριούχος, και σύγχρονος διανοητής. Έχει ιδρύσει, συνιδρύσει ή έχει επενδύσει σε δεκάδες εταιρείες. Ήταν ο πρώτος μη οικογενειακός επενδυτής στην Amazon.com και άλλημια εταιρεία που ίδρυσε, η aQuantive, πουλήθηκε αργότερα στη Microsoft για 6,4 δισεκατομμύρια δολάρια.
Τα τελευταία χρόνια, ο Hanauer έχει καθιερωθεί ως ένας αστικός καινοτόμος, δημόσιος ομιλητής και σφοδρός επικριτής της αυξανόμενης εισοδηματικής ανισότητας της Αμερικής. Είναι ο ιδρυτής της Civic Ventures, μιας θερμοκοιτίδας δημόσιας πολιτικής στο Σιάτλ που είναι αφιερωμένη στην καταλύτη σημαντικών κοινωνικών αλλαγών, και συν-συγγραφέας δύο βιβλίων μπεστ σέλερ - The True Patriot και Gardens of Democracy. Οι παρεμβάσεις του σε μέσα ενημέρωσης όπως το Politico, το Bloomberg News και το TED έχουν γίνει viral, προσεγγίζοντας ακροατήρια δεκάδων εκατομμυρίων.
 |
| Otto Mueller: Two girls with forked tree (1917) |
Πηγή: News 247
Ερωτ: Σε έναν νέο κόσμο που έτσι κι αλλιώς τα ορυχεία θα έκλειναν, οι εναλλακτικές πολιτικές εκεί ποιες είναι;
Είχαμε έναν ηγέτη στην αριστερά, όταν το κεντροαριστερό κόμμα μετακινήθηκε προς τα αριστερά, τον Τζέρεμι Κόρμπιν, τον οποίον τον κατέστρεψε το κατεστημένο. Στις προτάσεις του είχαμε την απομάκρυνση των επιχειρήσεων από την υγεία, την παιδεία, τις μετακινήσεις, το ηλεκτρικό, το νερό, τα ταχυδρομεία. Οπότε όλα αυτά θα ανήκαν στον λαό τώρα. Ένα μεγάλο όχι στο big business. Και εξολοθρεύθηκε.
 |
| Joel Ryan / Invision / AP |
Μια από τις βασικές προτάσεις της ηγεσίας του ήταν επενδύσουμε σε αυτές τις περιοχές των ορυχείων ώστε να παράγεται ό,τι είναι αναγκαίο για μια πράσινη οικονομία. Κι ένα πλάνο για μια δημόσια τράπεζα από φορολογία, που θα χρηματοδοτούσε ό,τι είναι αναγκαίο για μια περιβαλλοντολογικά αναγκαία οικονομία, με ταυτόχρονη επένδυση σε αυτές τις περιοχές.
Και φτάσαμε πολύ κοντά σε αυτό. Μερικές χιλιάδες ψήφοι στις εκλογές του 2017 θα μας είχαν κερδίσει αυτή την κατεύθυνση. Κι ήταν τότε που η άρχουσα τάξη αποφάσισε πως, δε θα το ανεχτούμε αυτό. Και τον καθάρισαν. Τελείως. Ο άνθρωπος που κόντεψε να γίνει πρωθυπουργός πριν 4-5 χρόνια δεν του επιτρέπεται να βρίσκεται στην τηλεόραση, δεν αναφέρεται ποτέ από τον Τύπο. Πρακτικά δεν υπάρχει. Και για μερικές χιλιάδες ψήφους δεν έγινε πρωθυπουργός.
Αλλά ήταν… σχεδόν το καταφέραμε. Αυτή είναι η πάλη: να πεις, κοίτα, είναι μες στις δυνάμεις μας. Αυτή είναι κι η δουλειά των ακτιβιστών, αλλά ο ακτιβισμός ποτέ δεν μεταδίδεται από τα μέσα. Αλλά συμβαίνει σε ένα grassroots επίπεδο. Όπως κι η πάλη ενάντια στην κλιματική καταστροφή, που είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.
Υπάρχουν μισό εκατομμύριο άνθρωποι στη χώρα που ασχολούνται με καμπάνιες και κινήματα και οργανώσεις. Ο δεξιός μηχανισμός δεν τα αναφέρει ποτέ. Το BBC δεν τα αναφέρει. Αλλά παίζουν το παιχνίδι μιας εναλλακτικής πραγματικότητας. Και είναι το ίδιο και στην Ελλάδα και παντού. Υπάρχει αντίπαλο δέος, απλά ποτέ δεν μιλάνε για αυτό. Αυτή είναι η πάλη που έχουμε μπροστά μας.
 |
| Φωτο απο www.atpreveza.gr |
" Ένα τρομακτικά μακάβριο, ανθρώπινα οδυνηρό και πολιτικά απαράδεκτο γεγονός αποκάλυψε η έρευνα Border Graves, την οποία πραγματοποίησαν οκτώ Ευρωπαίοι δημοσιογράφοι σε συνεργασία με την βρετανική εφημερίδα Guardian, τη γερμανική Süddeutsche Zeitung και το ελληνικό μέσο ερευνητικής δημοσιογραφίας Solomon.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον ελληνικό Τύπο (news247), χιλιάδες σοροί μεταναστών και προσφύγων «…που έχασαν τη ζωή τους στα ευρωπαϊκά σύνορα παραμένουν θαμμένοι σε τάφους “αγνώστων στοιχείων” και χωρίς να έχουν ταυτοποιηθεί… τουλάχιστον 2.162 νεκροί πρόσφυγες και μετανάστες, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν ταυτοποιηθεί και είτε οι σοροί τους βρίσκονται στοιβαγμένοι σε νεκροτομεία είτε είναι θαμμένοι σε τάφους “αγνώστων στοιχείων”.»
Στην Ελλάδα καταγράφηκαν περισσότεροι από 540 αταυτοποίητοι τάφοι προσφύγων, το 54% όσων κατέγραψε συνολικά η ευρωπαϊκή έρευνα, σύμφωνα με το Solomon. Δημοσίευμα της Guardian αναφέρει: “…σε μία γωνία του χώρου στάθμευσης του πανεπιστημιακού νοσοκομείου της Αλεξανδρούπολης βρίσκονται δύο εμπορευματοκιβώτια (κοντέινερ) – ψυγεία, δίπλα σε κάδους απορριμμάτων. Εκεί βρίσκονται οι σοροί 40 ανθρώπων.»
Και συνεχίζει η Guardian: «Αυτή είναι η κορυφή του παγόβουνου, καθώς περισσότεροι από 29.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε μεταναστευτικές διαδρομές στην Ευρώπη, η πλειονότητα των οποίων δεν έχει ταυτοποιηθεί.»
Κι όλα αυτά παρά το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου απ’ το 2021 για την ταυτοποίηση όλων όσοι πεθαίνουν στις “μεταναστευτικές διαδρομές”, ψήφισμα που έχουν “γράψει στα παλιά τους τα παπούτσια” οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα!
Ο προαιώνιος σεβασμός και η τιμή προς τους νεκρούς, η δημιουργία και η τήρηση συνθηκών αξιοπρεπούς, σύμφωνα με τα έθιμα και τους τύπους κάθε λαού, “μετάβασης στο επέκεινα” για τον κάθε άνθρωπο, αποτελούν “ψιλά γράμματα” ή μάλλον “καθόλου γράμματα” για όλους αυτούς που κυβερνάνε και διαχειρίζονται τις “τύχες” του κόσμου! Υποκριτές, απάνθρωποι, ανάλγητοι!!!
Και καλά οι “βάρβαροι”, οι “δικοί μας” λάτρεις του αρχαιοελληνικού πολιτισμού και της αρχαιοελληνικής γραμματείας, οι “πολεμιστές” για τα μάρμαρα του Παρθενώνα, οι “απευθείας απόγονοι της Αθήνας και της Σπάρτης”, δεν ξέρουν ή κάνουν πως ξεχνούν τις αναφορές του Ομήρου για τις παύσεις των πολεμικών συγκρούσεων (εκεχειρία το λένε σήμερα), ώστε οι αντιμαχόμενοι να “μαζέψουν” απ’ τα πεδία των μαχών τους νεκρούς τους και να τους “ξεπροβοδίσουν στον άλλο κόσμο” με τις πρέπουσες τιμές και σεβασμό;
Δεν ξέρουν ή κάνουν πως ξεχνούν οι “δικοί μας” πιστοί και θρησκευάμενοι, υπερασπιστές της Εκκλησίας, την διδασκαλία του Χριστού ότι όλοι οι άνθρωποι είναι τέκνα του Θεού;
Δεν ξέρουν ή κάνουν πως ξεχνούν οι “δικοί μας” πατριώτες, συγγνώμη λάθος, υπερπατριώτες είναι το σωστό, ότι οι Έλληνες είμαστε λαός μεταναστών και προσφύγων;"...
..." Στην μνήμη όλων, των όπου γης, άταφων νεκρών προσφύγων και μεταναστών αφιερώνεται το ποίημά μου «ΙΣΟ ΜΕΡΤΙΚΟ».
Αιώνες, πολλούς αιώνες, ζούσαμε στο δρόμο του σπιτιού μας,
φροντίζαμε τον κήπο μας και την αυλή του διπλανού,
για να μπορούν να χαίρονται το φως της μέρας τ’ άπλετο
και της νυχτιάς τη σιγαλιά οι γέροι μας και τα παιδιά.
Κι’ ήρθαν μια μέρα άνθρωποι, άγνωστοι σε μας,
άνθρωποι με τα παιδιά τους αγκαλιά σ’ ένα σακί το βιός τους
και με τον πόνο στη ματιά.
Τις πόρτες του σπιτιού και της ψυχής ανοίξαμε
στην αγκαλιά μας τους ζεστάναμε και του ψωμιού μας τη μπουκιά μαζί τους μοιραστήκαμε.
Και γίνανε οι γιοί κι οι κόρες μας της άνοιξης λουλούδια
του θέρους το γλυκό κρασί της χειμωνιάς σοφία,
μαζί στη λύπη, στη χαρά, μαζί και στης ζωής τους ύμνους και τα μοιρολόγια.
Κι’ όταν θεοί και αρχηγοί, χωρίς ιδρώτα, μερτικό απ’ τη ζωή μας θέλησαν να πάρουν,
εμείς αντισταθήκαμε όλοι μαζί, αυτοί που ήμασταν εδώ
κι’ αυτοί που ήρθαν ύστερα, μαζί με τα παιδιά και με τους γέρους μας αντάμα.
Τότε αυτοί, θεοί και αρχηγοί, μ’ όλου του μίσους τη φωτιά
τελώνια βρήκανε και δαίμονες γεννήσαν
με δηλητήριο τους πότισαν και την ψυχή τους πήραν,
στα σπίτια μας τους έστειλαν να μας εξαφανίσουν,
εμάς και τους ματζίρηδες, που τη ζωή μας είχαμε και των παιδιών μας τις ζωές
ψηλότερα απ’ αυτούς.
Εμείς, δεν φοβηθήκαμε, κι’ ακόμα δεν φοβόμαστε.
Είμαστ’ εδώ, ορθοί και πολεμάμε τον έρωτα του δίκιου μας ποθούμε
και μια ζωή ελευθερίας στο σήμερα, στο αύριο και σ’ όλους τους αιώνες.
Είμαστ’ εδώ, ορθοί και πολεμάμε για μια ζωή χωρίς θεούς και αρχηγούς
για μια ζωή που ο καθένας μας θα έχει ίσο μερτικό.
Η κυβέρνηση, με το πρόσφατο φορολογικό νομοσχέδιο - αλλά και με μια σειρά άλλων νομοθετημάτων - στοχοποιεί χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους, με μοναδικό σκοπό τον περιορισμό τους από την αγορά, εφαρμόζοντας κατά λέξη τις απαιτήσεις αποτυχημένων μοντέλων, για την εξαΰλωση των ΜμΕ και των ελεύθεροι επαγγελματίες για να λειτουργήσει η αγορά έτσι όπως θέλουν τα ολιγοπώλια και οι θιασώτες της σχολής του Σικάγου
Η παράταξη Προοδευτικοί Οικονομολόγοι Ελλάδος (Π.Ο.Ε.) είναι μια πανελλαδική και νέα πρωτοβουλία οικονομολόγων με διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες και συνδικαλιστικές διαδρομές αλλά με κοινή αγωνία για την πορεία απαξίωσης του φορέα μας. Δημιουργήθηκε ως αναγκαία επιλογή, για να εκφράσει τους επιστήμονες-επαγγελματίες οικονομολόγους και τη νέα γενιά, αυτόνομα, δημιουργικά και σύγχρονα, χωρίς γραφειοκρατικούς εναγκαλισμούς και αγκυλώσεις.
Είμαστε αποφασισμένοι, να
υπερασπιστούμε τις κατακτήσεις μας και να διευρύνουμε:
➢ το
επάγγελμα του οικονομολόγου στον Ιδιωτικό και Δημόσιο τομέα,
➢ το
επάγγελμα του Λογιστή-Φοροτέχνη,
➢ τη
πιστοποίηση του Λογιστή-Φοροτέχνη (Ν.3842/2010),
εξασφαλίζοντας στην πράξη την επαγγελματική κατοχύρωση των συναδέλφων λογιστών,
➢ τις διατάξεις του Π.Δ 347/2003 με τις
οποίες καθιερώθηκε αμιγώς λογιστικός κλάδος στο Δημόσιο και τον ευρύτερο
Δημόσιο τομέα,
➢ τη συμμετοχή έμπειρων μελών μας σε επιτροπές των Υπ. Οικονομικών,
Οικονομίας και σε νομοπαρασκευαστικές επιτροπές,
➢
τα μαθήματα Οικονομικής Παιδείας στα Λύκεια της
χώρας (Ν. 3194/2003),
➢ το Επαγγελματικό Ταμείο Ασφάλισης (Ε.Τ.Α.Ο.), ως φορέα
συμπληρωματικής ασφάλισης.
Αγωνιζόμαστε:
✓ Για την ανάδειξη της επιστημονικής υπόστασης του Ο.Ε.Ε. προς προοδευτική κατεύθυνση,
✓ Για να επαναφέρουμε το Ο.Ε.Ε. στην επιστημονική του
λειτουργία και παρουσία, ως θεσμοθετημένο σύμβουλο της Πολιτείας και
εκφραστή των προοδευτικών απόψεων της οικονομικής σκέψης,
✓ Για να υπερασπιστούμε
τα πτυχία και τα δικαιώματα των επιστημόνων-επαγγελματιών οικονομολόγων,
που καθημερινά βάλλονται και υπονομεύονται από τις σκοπιμότητες που υπηρετούν
διάφοροι εμπλεκόμενοι στο οικονομικό γίγνεσθαι της χώρας,
✓ Για να νοιώσουν επιτέλους οι νέοι οικονομολόγοι ότι το
Ο.Ε.Ε. λειτουργεί και υπερασπίζεται τα επαγγελματικά τους δικαιώματα, το μέλλον
τους και την επιστημονική τους υπόσταση.
➢ Για να αναβαθμίσουμε το θεσμό και τις υπηρεσίες του
Ο.Ε.Ε. ώστε να προσφέρει ωφέλιμες και ελκυστικές ανταποδοτικές υπηρεσίες.
Καλούμε,
τους
νέους συναδέλφους, τους εργαζόμενους, τους επαγγελματίες, κάθε
οικονομολόγο-επιστήμονα, να υποστηρίξουν και να ψηφίσουν το αγωνιστικό ψηφοδέλτιο της παράταξής μας
στις εκλογές της 10/12/2023.
Οι υποψήφιοί μας για τη τοπική διοίκηση του 9ου περιφερειακού τμήματος του Ο.Ε.Ε είναι:
1. Αλέξανδρος Αγάτσας - Βοιωτία
2. Ευθυμία (Εφη) Γαβριήλ – Εύβοια
3. Γιάννης Ζέρβας – Εύβοια
4. Βασίλης Κακοσαίος – Βοιωτία
5. Ανδρέας Παπανδρέου – Εύβοια
6. Παναγιώτης Χαλβατζής - Βοιωτία
Οι υποψήφιοί μας για την Συνέλευση των Αντιπροσώπων του Ο.Ε.Ε είναι οι : Αλέξανδρος Αγάτσας, Γιάννης Ζέρβας, Ανδρέας Παπανδρέου
Διαβάστε και αυτό: 15 προτασεις για το Ο.Ε.Ε
 |
| Φωτο: www.ethnos.gr/books |
" Μία ιστορική προσέγγιση της εξέλιξης του ποδοσφαίρου μέσα από τη σκέψη των προπονητών, καταθέτει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιάννης Γεωργάκης με το βιβλίο του «Ιδέες και “στρατηγοί” που άλλαξαν το ποδόσφαιρο», το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «ατέχνως». Ο Γιάννης Γεωργάκης, συμπυκνώνει στο μοναδικό αυτό – για κάθε ποδοσφαιρόφιλο - βιβλίο, την πολυετή εμπειρία και γνώση με ένα πλούσιο βιβλιογραφικό υλικό. Και παραδίδει ένα «ευαγγέλιο» της εξέλιξης της φιλοσοφίας, της στρατηγικής και της τακτικής του ποδοσφαίρου εδώ και έναν αιώνα....
Το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο όπως πρώτος το οραματίστηκε ο Ολλανδός Ρίνους Μίχελς, δεν είναι όπως άλλοτε μάχη χαρακωμάτων, αλλά παράσταση με δυνατές συγκινήσεις. Όπως γράφει ο Γ.Γεωργάκης, όταν οι Ιταλοί έβλεπαν στο γήπεδο στρατούς και χαρακώματα, ο Αρίγκο Σάκι αντιλαμβανόταν το παιχνίδι με το πνεύμα του θεατή, που πήγαινε στη «Σκάλα» του Μιλάνου να απολαύσει την Αϊντα του Βέρντι. Κατά τον Σάκι η ομάδα διέπεται από τους κανόνες της ορχήστρας, με τον μαέστρο να βάζει τον χαρακτήρα και τους ποδοσφαιριστές να τον ακολουθούν παίζοντας τα όργανα σύμφωνα με την παρτιτούρα.
Η διαφορά της μουσικής ορχήστρας από την ποδοσφαιρική, έγκειται στο γεγονός ότι στο ποδόσφαιρο υπάρχει αντίπαλος ο οποίος εκτός των άλλων επιδιώκει να επιβάλει τη δική του αρμονία. Για τον ποδοσφαιριστή ο αγώνας εκτός από παιχνίδι με τον αντίπαλο, είναι παιχνίδι με τους συμπαίκτες του, παιχνίδι με τον εαυτό του. Σε κλάσματα του δευτερολέπτου καλείται να πάρει τη σωστή απόφαση. Χωρίς ανάπτυξη των πνευματικών και σωματικών ικανοτήτων, η υψηλή επίδοση είναι πλέον αδύνατη...
Το βιβλίο του Γιάννη Γεωργάκη είναι μία βίβλος των ποδοσφαιρικών ιδεών και συστημάτων, μία βίβλος της εξέλιξης του αθλήματος. Κάθε φίλαθλος που θα το διαβάσει, θα αρχίσει να βλέπει, να «διαβάζει» και να ευχαριστιέται με άλλο μάτι, κάθε ποδοσφαιρικό αγώνα."
Ολόκληρο το άρθρο του 'Εθνους" εδώ
..Είμαι σταθερά οπαδός του διαλόγου με τις χώρες που έχουμε διαφορές και εντάσεις. Ο διάλογος με τους αυθεντικούς φίλους είναι αυτονόητος, με χώρες όπως η Τουρκία πρέπει να τις επιδιώκουμε προσεκτικά.
Η επίσκεψη αυτή ασφαλώς θα αξιολογηθεί από τα αποτελέσματά της. Αλλά οφείλω να κάνω ορισμένες διευκρινίσεις και αποσαφηνίσεις εκ των προτέρων και να απαντήσω στα εξής ερωτήματα: Πρώτον έρχεται ο Ερντογάν την σωστή στιγμή ή όχι ως επεσήμαναν οι παλιοί πρόεδροι της ΝΔ και πρώην πρωθυπουργοί της χώρας, Α. Σαμαράς και Κ. Καραμανλής; Δεύτερο, η ατζέντα της συζήτησης είναι αυτή που οφείλει να είναι; Ή υπάρχουν σε αυτήν σκιές, και τρίτον, η προετοιμασία είναι αυτή που έπρεπε να είναι;
Η στιγμή της επίσκεψης
Καταρχάς, α) η ΝΔ οφείλει να κάνει αυτοκριτική για τις αθλιότητες που έπραξε και λάλησε κατά την επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα επί κυβέρνησης Τσίπρα. Μια δύσκολη επίσκεψη που αντιμετωπίστηκε ορθολογικά και με μια εξαιρετική ομιλία, του τότε πρωθυπουργού με την οποία απαντήθηκαν όλες οι αιτιάσεις της τουρκικής πλευράς.
Β) Η ζωή απέδειξε ότι για την χώρα δεν είναι αποτελεσματική η επιλογή του να μην μιλά η Αθήνα με την Άγκυρα και ακόμα λιγότερο να δίνει η κυβέρνηση του Μητσοτάκη υποσχέσεις στην Τουρκία άνευ αντικρίσματος. Η αντιμετώπιση της Τουρκίας δεν μπορεί να είναι πεδίο επικοινωνιακής πολιτικής και αποπροσανατολιστικής προπαγάνδας στα εθνικά θέματα. Να θυμίσω πόσες φορές μου επιτέθηκε ο Μητσοτάκης προσωπικά λέγοντας υποκριτικά ότι εκείνος θα έβαζε το ένα ή το άλλο βέτο που ποτέ δεν έκανε; Εμείς δεν αφήσαμε ποτέ τον διάλογο, ενώ ήμασταν σαφείς και κατηγορηματικοί στην υπεράσπιση των δικαίων της πατρίδας και για αυτό δεν είχαμε τα επεισόδια που είχε συνεχώς ολόκληρη την πρώτη τετραετία η κυβέρνηση της ΝΔ.
Γ) Η κυβέρνηση με την πρόσκληση στον Ερντογάν αυτή τη στιγμή έχει δημιουργήσει ένα διττό πρόβλημα. Το πρώτο αφορά την προπαγάνδα της σύμφωνα με την οποία «Η Τουρκία ήταν από το 2019 μέχρι και τα μέσα του 2023» διεθνώς απομονωμένη, ιδιαίτερα ως προς την Δύση. Η αλήθεια ήταν ότι κάθε άλλο παρά συνέβαινε κάτι τέτοιο. Σημάδια απομόνωσης στην Δύση άρχισε να δείχνει η Τουρκία με τις επιθέσεις που κάνει ενάντια στο Ισραήλ, με την στήριξη που δίνει στην Χαμάς και σε τρομοκρατικές οργανώσεις στην Συρία και στο Ιράκ, με τις φυλακίσεις χιλιάδων Κούρδων, ακόμα και νομίμως εκλεγμένων, καθώς και τους βομβαρδισμούς κουρδικών πληθυσμών σε αναντιστοιχία με όσα λέει για την Μέση Ανατολή. Δηλαδή, η κυβέρνηση καμάρωνε για την απομονωμένη Τουρκία όταν δεν ήταν, και όταν πράγματι άρχισε να γίνεται, την προσκάλεσε στην Αθήνα. Αυτό από μόνο του δεν είναι αρνητικό, αλλά σίγουρο προβληματικό.
Ο Ερντογάν έρχεται στην Ελλάδα όταν έχει ανοίξει πολλαπλά μέτωπα με χώρες που θέλουμε να έχουμε σχέσεις. Σημειώνω δε, ότι η ελληνική κυβέρνηση εγκατέλειψε τις τριμερείς που είχαμε η Κύπρος και η Ελλάδα με αραβικές χώρες, ιδιαίτερα με την Παλαιστίνη και την Λιβύη. Με αυτό τον τρόπο κατάφερε αντί να είναι μια δύναμη διαμεσολάβησης και διαπραγμάτευσης στην περιοχή, όπως κάναμε εμείς, να γίνει τμήμα του προβλήματος στα μάτια του αραβικού κόσμου και, ταυτόχρονα να δίνει διέξοδο στον υβριστή της άλλης πλευράς. Όπως στα Βαλκάνια, έτσι και στην Ανατολική Μεσόγειο υπονομεύει, έστω και άθελά της, εξαιτίας των επιλογών της, τις κατακτήσεις της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής.
Δεύτερον: Η ατζέντα
Η κυβέρνηση της ΝΔ με τον τρόπο και τη μέθοδο που ανέλαβε να συνομιλεί και να διαπραγματεύεται, δηλαδή, φοβικά, προβληματικά και με αδιαφάνεια καθώς και με δηλώσεις εκ των προτέρων υποχώρησης, συνέβαλε καθοριστικά στο να αυξηθεί η ατζέντα των διεκδικήσεων της Τουρκίας τα τελευταία έτη. Σήμερα οι διεκδικήσεις της Τουρκίας αφορούν έναν πολύ ευρύτερο θεματολόγιο από εκείνο που υπήρχε προηγούμενα, ενώ οι παλιές αποσπασματικές κορώνες της Άγκυρας έχουν μετατραπεί σε σταθερά σχέδια σε βάρος της χώρας με σαφή προγραμματική αποκρυστάλλωση που έχει πάρει την μορφή αφηγήματος και προωθείται σταθερά (από το “turkaegean” μέχρι την Ζουράφα).
Η κυβέρνηση είχε κάνει μια μεγάλη καμπάνια αυτοεπιβράβευσης για τις διερευνητικές με την Τουρκία. Κάτι που γινόταν για τρεις δεκαετίες. Η προπαγανδιστική μηχανή της ΝΔ τις παρουσίασε ως την μέγιστη επιτυχία της, λες και ήταν δική της ανακάλυψη. Το πρόβλημά της στην πραγματικότητα ήταν ότι οι διερευνητικές έχουν ότι την ενοχλούσε το γεγονός ότι οι διερευνητικές έχουν μια δεσμευτική ατζέντα την οποία επίμονα η Τουρκία προσπάθησε να παρακάμψει, αλλά δεν βρήκε ανταπόκριση από καμιά ελληνική κυβέρνηση, πλην της ΝΔ. Η ΝΔ ανακάλυψε μια νέα πατέντα: τις εγκατέλειψε σιωπηρά και συμφώνησε σε ένα άλλο «ευρύτερο πλαίσιο» έτσι όπως το επιθυμούσε η Άγκυρα.
Η κυβέρνηση ανήγγειλε ότι διαπραγματεύεται Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) και την προώθηση μιας θετικής ατζέντας σε ζητήματα σχετικά χαμηλής στρατηγικής σημασίας. Και τα δύο είναι καλό να γίνονται. Αλλά δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο ή πρωτότυπο. Τα ΜΟΕ, στρατιωτικά και πολιτικά, έχουν προωθηθεί εδώ και δεκαετίες, από την εποχή της συμφωνίας Παπούλια – Γιλμάζ. Όσο για την θετική ατζέντα, αυτή ως όρος και πολιτική συγκροτήθηκε και προωθήθηκε επί κυβέρνησης Τσίπρα. Την οποία εξύβρισαν οι της ΝΔ. Αλλά και μερικά «αριστερά» στηρίγματά της τα οποία προκειμένου να βοηθήσουν την ΝΔ να υλοποιήσει αυτό που θα ονοματίσω αμέσως μετά, υβρίζουν την πολιτική που ακολουθήσαμε για τα ελληνοτουρκικά στο διάστημα 2015-2018 και στο Κυπριακό. Αυτή η αρρώστια στην Ελλάδα είναι γνωστή: καταδίκη του ελληνικού πατριωτισμού και δικαιολόγηση του τουρκικού υπερεθνικισμού-σοβινισμού.
Το καινούργιο που φέρνει στις ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι ούτε τα ΜΟΕ, ούτε η θετική ατζέντα. Είναι η εγκατάλειψη των διερευνητικών με την δεσμευτικά περιορισμένη θεματολογία της και η διαμόρφωση ενός «ευρέως» πλαισίου συζητήσεων με την Τουρκία που να αφορά το σύνολο των κατά την Τουρκία ελληνοτουρκικών διαφορών. Η ίδια, βέβαια, μαζί με τους συμμάχους της ονοματίζει κάθε απόρριψη και αντίσταση στις υποχωρήσεις της ως εθνικισμό.
Τρίτο, η προετοιμασία
Η κυβέρνηση δεν κάνει επαρκή προετοιμασία στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Το ίδιο το υπουργείο των Εξωτερικών δυσλειτουργεί. Δεν υπάρχουν οδηγίες προς τις πρεσβείες. Οι διευθύνσεις δεν έχουν κατευθύνσεις. Προσωπικές εμμονές και επιλογές προτάσσονται των αναγκών της χώρας. Σπουδαίοι διπλωμάτες τίθενται στο περιθώριο ενώ πρυτανεύει το κριτήριο «της κουμπαριάς», και σε αυτό, δυστυχώς, κυριολεκτώ. Η ηγεσία του δεν λειτουργεί συλλογικά. Το αποτέλεσμα είναι η όποια προετοιμασία να περιορίζεται στις διαπροσωπικές σχέσεις με τους τρίτους και ο υπουργός να είναι μόνο κατά το όνομα υπουργός. Ένα δε από τα χειρότερα ζητήματα είναι ότι αυτή η ηγεσία θεωρεί το Κυπριακό βάρος και όχι θεμελιακό εθνικό ζήτημα συνδεδεμένο άμεσα και με τις εξελίξεις και τις προοπτικές στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Τέλος, είναι άμεσα αναγκαίο να συνεργαστούν οι δημοκρατικές-προοδευτικές δυνάμεις για ένα πατριωτικό σχέδιο αντιμετώπισης και θετικής προώθησης χωρίς υποχωρήσεις και επιπολαιότητες των ελληνοτουρκικών σχεδίων.
Βασικός, αλλά όχι και μοναδικός, παράγοντας που οδήγησε σε αυτή την κρίση ήταν η αυξανόμενη κοινωνική δυσφορία, της οποίας κορυφαία εκδήλωση ήταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973. Ήδη από τα πρώτα χρόνια της δικτατορίας σημειώνονταν εκδηλώσεις κοινωνικής δυσαρέσκειας απέναντι στο καθεστώς. Μία από αυτές ήταν η κηδεία του ηγέτη του προδικτατορικού κόμματος της Ένωσης Κέντρου Γεωργίου Παπανδρέου, τον Νοέμβριο του 1968, που κατέληξε σε διαδήλωση κατά του καθεστώτος. Η κοινωνική δυσαρέσκεια συνοδευόταν από την αύξηση του ρεύματος του αντιαμερικανισμού, καθώς όλο και περισσότεροι θεωρούσαν πως πίσω από τη μακροχρόνια παραμονή της Χούντας βρίσκονταν οι ΗΠΑ. Το 1973 η κοινωνική δυσφορία εντάθηκε, όπως έδειξαν και οι φοιτητικές κινητοποιήσεις, με αυτό που ονομάστηκε «μικρό Πολυτεχνείο» τον Ιανουάριο και με την κατάληψη της Νομικής τον Μάρτιο...
...Η αυξανόμενη κοινωνική δυσφορία ήταν από τα βασικά κίνητρα που ώθησαν μια ομάδα ανώτερων αξιωματικών να κινηθούν κατά της δικτατορίας. Έχοντας αντιληφθεί μια σταδιακή διόγκωση του αντιαμερικανισμού στην ελληνική κοινωνία τουλάχιστον από το 1971, οι συνωμότες φοβήθηκαν πως αν η δικτατορία παρέμενε στην εξουσία, αυτό θα οδηγούσε στην ενίσχυση της Αριστεράς. Μια τέτοια εξέλιξη τη θεωρούσαν καταστροφική, αφού σε περίπτωση που η Αριστερά ανέτρεπε τη δικτατορία, αυτό θα είχε αρνητικές συνέπειες για τη γεωπολιτική θέση της χώρας εντός του δυτικού στρατοπέδου και εντέλει για το είδος του καθεστώτος που θα είχε η μεταδικτατορική Ελλάδα.
Η ανάληψη καθηκόντων κυβερνήτη στα αντιτορπιλικά, τα πιο ισχυρά πλοία του στόλου, από αξιωματικούς της ηγετικής ομάδας, το καλοκαίρι του 1972 λειτούργησε καθοριστικά για τις προθέσεις τους. Από το φθινόπωρο ξεκίνησαν τη συστηματική οργάνωση του σχεδίου τους, το οποίο μέχρι την άνοιξη είχε ολοκληρωθεί. Στο μεσοδιάστημα, οι μυημένοι αξιωματικοί πλησίασαν τους 100, θέτοντας σχεδόν το σύνολο των πλοίων υπό τον έλεγχο της συνωμοσίας. Ως ημερομηνία εκδήλωσης ορίστηκε το βράδυ της 22ης προς την 23η Μαΐου 1973. Η δικτατορία ωστόσο πρόλαβε και εξάρθρωσε τη συνωμοσία. Την προσπάθεια της Χούντας να υποβαθμίσει το γεγονός ανέτρεψε η φυγή του αντιτορπιλικού «Βέλος» στην Ιταλία, το οποίο αποχώρησε από τη συμμαχική άσκηση που διεξαγόταν στα ανοιχτά της Σαρδηνίας. Ο κυβερνήτης του, αντιπλοίαρχος Νίκος Παππάς ήταν από τα ηγετικά στελέχη της συνωμοσίας. Όταν πληροφορήθηκε τη διενέργεια συλλήψεων αξιωματικών του Ναυτικού από τη Χούντα, αναζήτησε πολιτικό άσυλο στην Ιταλία, όπου αποκάλυψε το πραγματικό μέγεθος της αντίδρασης στο καθεστώς"...
Του Κ. Στράτου, μεταδιδακτορικού ερευνητή στο ΕΚΠΑ από το www.avgi.gr - Το άρθρο εδώ
