Πρόσφυγες και μετανάστες (του Δημήτρη Βασιλείου απο το atpreveza.gr)

Φωτο απο www.atpreveza.gr

" Ένα τρομακτικά μακάβριο, ανθρώπινα οδυνηρό και πολιτικά απαράδεκτο  γεγονός αποκάλυψε η έρευνα Border Graves, την οποία πραγματοποίησαν οκτώ Ευρωπαίοι δημοσιογράφοι σε συνεργασία με την βρετανική εφημερίδα Guardian, τη γερμανική Süddeutsche Zeitung και το ελληνικό μέσο ερευνητικής δημοσιογραφίας Solomon.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον ελληνικό Τύπο (news247), χιλιάδες σοροί μεταναστών και προσφύγων «…που έχασαν τη ζωή τους στα ευρωπαϊκά σύνορα παραμένουν θαμμένοι σε τάφους “αγνώστων στοιχείων” και χωρίς να έχουν ταυτοποιηθεί… τουλάχιστον 2.162 νεκροί πρόσφυγες και μετανάστες, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν ταυτοποιηθεί και είτε οι σοροί τους βρίσκονται στοιβαγμένοι σε νεκροτομεία είτε είναι θαμμένοι σε τάφους “αγνώστων στοιχείων”.»

Στην Ελλάδα καταγράφηκαν περισσότεροι από 540 αταυτοποίητοι τάφοι προσφύγων, το 54% όσων κατέγραψε συνολικά η ευρωπαϊκή έρευνα, σύμφωνα με το Solomon. Δημοσίευμα της Guardian αναφέρει: “…σε μία γωνία του χώρου στάθμευσης του πανεπιστημιακού νοσοκομείου της Αλεξανδρούπολης βρίσκονται δύο εμπορευματοκιβώτια (κοντέινερ) – ψυγεία, δίπλα σε κάδους απορριμμάτων. Εκεί βρίσκονται οι σοροί 40 ανθρώπων.»

Και συνεχίζει η Guardian: «Αυτή είναι η κορυφή του παγόβουνου, καθώς περισσότεροι από 29.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε μεταναστευτικές διαδρομές στην Ευρώπη, η πλειονότητα των οποίων δεν έχει ταυτοποιηθεί.»

Κι όλα αυτά παρά το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου απ’ το 2021 για την ταυτοποίηση όλων όσοι πεθαίνουν στις “μεταναστευτικές διαδρομές”, ψήφισμα που έχουν “γράψει στα παλιά τους τα παπούτσια” οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα! 

Ο προαιώνιος σεβασμός και η τιμή προς τους νεκρούς, η δημιουργία και η τήρηση συνθηκών αξιοπρεπούς, σύμφωνα με τα έθιμα και τους τύπους κάθε λαού, “μετάβασης στο επέκεινα” για τον κάθε άνθρωπο, αποτελούν “ψιλά γράμματα” ή μάλλον “καθόλου γράμματα” για όλους αυτούς που κυβερνάνε και διαχειρίζονται τις “τύχες” του κόσμου!  Υποκριτές, απάνθρωποι, ανάλγητοι!!!

Και καλά οι “βάρβαροι”, οι “δικοί μας” λάτρεις του αρχαιοελληνικού πολιτισμού και της αρχαιοελληνικής γραμματείας, οι “πολεμιστές” για τα μάρμαρα του Παρθενώνα, οι “απευθείας απόγονοι της Αθήνας και της Σπάρτης”, δεν ξέρουν ή κάνουν πως ξεχνούν τις αναφορές του Ομήρου για τις παύσεις των πολεμικών συγκρούσεων (εκεχειρία το λένε σήμερα), ώστε οι αντιμαχόμενοι να “μαζέψουν” απ’ τα πεδία των μαχών τους νεκρούς τους και να τους “ξεπροβοδίσουν στον άλλο κόσμο” με τις πρέπουσες τιμές και σεβασμό;

 Δεν ξέρουν ή κάνουν πως ξεχνούν οι “δικοί μας” πιστοί και θρησκευάμενοι, υπερασπιστές της Εκκλησίας, την διδασκαλία του Χριστού ότι όλοι οι άνθρωποι είναι τέκνα του Θεού;

Δεν ξέρουν ή κάνουν πως ξεχνούν οι “δικοί μας” πατριώτες, συγγνώμη λάθος, υπερπατριώτες είναι το σωστό, ότι οι Έλληνες είμαστε λαός μεταναστών και προσφύγων;"...

..." Στην μνήμη όλων, των όπου γης, άταφων νεκρών προσφύγων και μεταναστών αφιερώνεται το ποίημά μου «ΙΣΟ ΜΕΡΤΙΚΟ».

 Αιώνες, πολλούς αιώνες, ζούσαμε στο δρόμο του σπιτιού μας,

φροντίζαμε τον κήπο μας και την αυλή του διπλανού,

για να μπορούν να χαίρονται το φως της μέρας τ’ άπλετο

και της νυχτιάς τη σιγαλιά οι γέροι μας και τα παιδιά.

Κι’ ήρθαν μια μέρα άνθρωποι, άγνωστοι σε μας,

άνθρωποι με τα παιδιά τους αγκαλιά σ’ ένα σακί το βιός τους

και με τον πόνο στη ματιά.

Τις πόρτες του σπιτιού και της ψυχής ανοίξαμε

στην αγκαλιά μας τους ζεστάναμε και του ψωμιού μας τη μπουκιά μαζί τους μοιραστήκαμε.

Και γίνανε οι γιοί κι οι κόρες μας της άνοιξης λουλούδια

του θέρους το γλυκό κρασί της  χειμωνιάς σοφία,

μαζί στη λύπη, στη χαρά, μαζί και στης ζωής τους ύμνους και τα μοιρολόγια.

Κι’ όταν θεοί και αρχηγοί, χωρίς ιδρώτα, μερτικό απ’ τη ζωή μας θέλησαν να πάρουν, 

εμείς αντισταθήκαμε όλοι μαζί, αυτοί που ήμασταν εδώ

κι’ αυτοί που ήρθαν ύστερα, μαζί με τα παιδιά και με τους γέρους μας αντάμα.

Τότε αυτοί, θεοί και αρχηγοί, μ’ όλου του μίσους τη φωτιά

τελώνια βρήκανε και δαίμονες γεννήσαν

με δηλητήριο τους πότισαν και την ψυχή τους πήραν,

στα σπίτια μας τους έστειλαν να μας εξαφανίσουν,

εμάς και τους ματζίρηδες, που τη ζωή μας είχαμε και των παιδιών μας τις ζωές

ψηλότερα απ’ αυτούς.

Εμείς,  δεν φοβηθήκαμε, κι’ ακόμα δεν φοβόμαστε.

Είμαστ’ εδώ, ορθοί  και πολεμάμε τον έρωτα του δίκιου μας ποθούμε

και μια ζωή ελευθερίας στο σήμερα, στο αύριο και σ’ όλους τους αιώνες.

Είμαστ’ εδώ, ορθοί  και πολεμάμε για μια ζωή χωρίς θεούς και αρχηγούς

για μια ζωή που ο καθένας μας θα έχει ίσο μερτικό.

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ